장음표시 사용
281쪽
appellatas a Plinio lib. I g. e. as. itemque Cardioes fuisse nuneupatas a staωtio quatuor praecipuas Mundi partes, ec in Synodo u. Romana sub Siluestro cap. 4. Cardines ciuiιatis iume dictas praecipuas Regiones, in quas Urbs Romana dividebatur, eo vel maxime , quod in eadem Synodo legimus Dia. conos eisdem Regionibus praepositos appellari Cardinales, translata a loco, ad Personas denominationis similitudine. ει tandem ad Presbyteros. ει Episcopos, eorumque titulos, seu Ecc tests accomodatum hoc nomen , quae ,
deinde appellari coeperunt Cardiuales Ecclesia, quae aliis essent digniores . de quod earum Prasides ad electionem Summi Pontificis convenirent, de in hoc ceteris antecellerent, dc praeessent, aliae vero non item. Eaedem voces Cardo. θ Cardinalis non infrequenter inveniuntur, apud Magnum Grego rium in sitis Epistolis. ει sensus earum latissi nus est, nam prima earum ae-comodatur, cuilibet Ecclesiae , etiam alterius Civitatis, aut oppidi . cui Diaco isnus, aut Presbyter ex ordinatione sua fuit adstractus, iuxta can. 6. Concilii Chale edonensis Actione II. altera vero designabat ipsum Presbyterum . aut Diaconum, de etiam Episcopum suo Cardini adstrictum . Quod ii horum aliquis per eanonicam. translationem ex una Ecclesia suisset in aliam transseis rendus, hic Cardinandus nuneupabatur. quamvis Gregorius hac eadem voce aliquando uteretur, ad significandam ordinationem alicujus ad aliquam Ee Clesiam , per quam primo ei designatus, quasi Cardini adstringebatae , ut inde ad aliam libere transire non posset; de hine intelligitur, quare lib. 8..pis . 3. praeceperit, ut in Ecclesiam , quam quidam Vir Nobilis aedificari mandaverat, nulluU Presbyter Cardinalis constitueretur , propter hoc icili set, ne Postea prohiberetur in aliam transferri. His itaque brevissime praea
libatis de nomine cardinali , ut modo in semitam redeamus sie
Ordo a Christo insitatus, qui intre ceteroν Ecclesiae gradus numerari debeat meque ab ipso tempare AposoIorum illum eorum manus fuit disinctum a mu-πere, O incio aliorum ordinum . , II. Hane Propositionem Ioannes a Turre cremata in sua Summa de Eeclesia lib. I. cap. 8o. acerrime impugnavit , quod sibi persuaderet oppositum in vincibiliter demonstrari in Cardinalibus Ecclesiae Romanae, quos repraesentare stit, satum antiquiorem Apostolorum , tum cum Apostoli Chrso ante HasAsensionem assistebant. quibus Lucae a1. dixit: Vos sis, qui perman sis mecum in tentationibus meis, ct ego disspons vobis Aut inposuit mihi Purr Regnum i aut tum cum Petro eius Vicario astiterunt post Christi Ascensionem in ossicio universalis Palloris, ad quod illum assumpserat Ioanni, ultimo , quando ait Pasce oves meas. Sicuti ergo ex hoc, quod Apostolis in statu Pastorum Episcopi luce esserunt, ordo Episcoporum a Christo Domino raditur institutus; ita a pari , quia in eisdem in statu Apostolorum succeia serant Cardinales , doctissimus Auctor non dubitat Statum hune Cardinalium . qua talis est, ex Divina institutione ad Hierarchiam pertinere. III. Ne tamen singulari huic opinioni assentiamur Onuphrii nos mom et auctoritas, hie enim in libro de Episcopalibus Titulis, de Diaconiis Carindinalium pag. 3 o. aperte docet, quod nihil dignitatis, de praee minentiae iliis dabat antiquitur esse Cardinales, δέ usque ad tempora Gregoria VII., dc
282쪽
Urbani II. id religiose suisse observatum . Urget etiam Barbosae testimo is nium in lib. I. Iuris Eccles. c. 3. n. 17. ex quo tutelligimus , usque ad tempora Bonifacii VIIl. nullum fuisse Episcopum , qui vellet fieri Presbyter Cardinalis , quia puta haut non licere deseendere a maiore dignitate ad mino rem . Movet demum , id quod se tibit Ludovicus Gomesius in pro emio ad reis gulas Cancelariae Episcopos nimirum , usque ad tempora Clementis V., di Ioannis XXII. in Eccles a Dei, ita in excelso honoria, de existimationis fastigio positos suisse , ut dignitate deprimi , & gradu minui arbitrarentur, si ex Episcopis ad Cardina latus ossicium assii merentur. Oportet ergo antiquitus Romanae Ecclesiae Cardinales alios non fuisse , quam ipsum Romanae Ecclesiae ordinarium Clerum constantem ex Presbyteris, & Diaconis, & huia Sententiae subscripsit Pamelius in notis ad Cornelii epistolam ad S. Cypria ianum in verbo Presisterium, quod in ea legitur, ubi non solum ait Pre
abditerium idem fuisse quo ad Oscium , di functiones cum hodierno Carrina fium Collegio , quippe qui Presbteri. er Diaconi Rεmana Ecclesia Romanis Episcopis Consiliarii adessent, O Assessares , quod plane perspicuum fit , ex
Verbis illus epistolae s s. Cypriani ad Cornelium t Florentismo tuis Clera te cum Praesidenti c. Sed ulterius advertit, quod illis Epitcopi tune temporis Superiores erant, ut in sequentibus etiam Superiores mansisse, cuilibet constat , qui in Ecclesiastica historia, vel mediocriter sit versatus. Accedie his, quod usque ad tempora Gelasii I., qui Pontifex suit desinente seculo V. Cardinalis nomen Epistopis, Presbyteris , quin etiam Diaconis Titulari bus non suisse tributum , inter eruditos satis constat, siquidem Romana alia secunda Synodus , quae Silvestri Pontificatui adscribitur , supposititia creditur. de illius acta suisse coniusta vivo Caroli Magni eruditis sat est pers sum , de solum tempore Alexandri III. quo Romana Ecclesia ad maximum in terris fastigium evecta suit, e& multum suci a Cardinalium dignitas, primum ex Episcopis c eodem Onuphrio eo nisu ciente ) Cardinales fieri coepisse , ita ta men , ut quoties accideret aliquos creari Cardinales , qui Episcopi , vel Arischiepiscopi essent, Angulis una ex Cardinalibus Ecclesiis Episcopalibus traderetur, & hune morem perdurasse in Ecclesia sere usque ad tempora Euge nil IV. , qui in suis litteris ad Ilenrienm Archiepiscopum Cantuariensem , quae leguntur in Bullario Romano , aserit : Carrinalitiam Hrnitatem tunc ronti fasti ι repatatam, ut quas obsorberet aliam quamcumque dignitatem, o Cardinaus, licet certarum Ecclesiaram, dum ad Cardinatatum assumeban- ωr Disopi essent, Biblia nas eos non Episcopos , sed Presbaseras S. R. E. Carisales Sedem Apostolicam appellasse . Non possumus ergo non admirari Ilominem doctissimum, tam incongruam propositionem e fudisse. IV. Age modo paulit per haereamus in illa Ecclesiasticae Hierarchiae serisma ab ipsis mox Apostoloram temporibus recepta , cum Persecutione graias ante pro necessitate illius temporis Ecclesiastica negotia agebant Romani Pontifices. Solius Romani Cleti iudieio multa ad Ecesesiae pacem , εc directionem necessaria eo idem statuisse ex Ecclesiasticis monumentia est satis perspicuum. Ita certe solum Romanum Clerum Pius I. consuluit, dum adversu. invetera tam , quorumdam populorum consuetudinem Pascha die Domi nico celebrandum sanxie, ut Eusebius testatur in Chronico: Ita pariter Victor I. Asiaticaa Ecclesias ab reliquis Orbis totius Ecclesiis pertinacius reni Lentes ab unitate separavit, ut idem Eusebius commemorat in lib. s. historiae
283쪽
cap. 34., de illius sententiam Nicaena Synodus postea probavit , fit tota Eeclesia amplexa est . Zephirinus item dum edicto, ut loquitur Tertullianus c. t. de Pudicitia, peremptorio Moechiae, de Fornicationis delicta Sacramento Poenite utiae expiari posse pronuntiavit, ac Montanistas damnavit teste eodem
Tertulliano contra Praxaeam ἔ ita demum, ut a ceteris exemplis recensendis ab sin eam, Stephanus I. cum pro rebaptizandis haereticis totam Africam cum
Cypriano conspirantem, Magnam Asiae partem cum Firmiliano Caesareae Cappa do iae Episcopo , Egyptum cum Dionysio Alexandrino epistola sua repressit, nihil innovandum aemulans, ut legitur apud Eusebium lib. I. c. s. Uicentium Lirinensem Communitorii primi cap. s. & Io. aliosque complures. Hunc eumdem
Romanum Clerum , atque Presbyterorum de Diaconorum coetum Primarium,ti Ordinarium fuisse Romani Pontificis Concilium, & Romanos Clericos Epi stopi Romani Senatum, & Consiliarios eum Romano Episcopo praesidentes P .issim habitos, vatus in locis Cyprianus. Pius I. & Hieronymus asseruerunt, Hiero urmus quidem in caput I. Isaiae, ubi Senatui Romano politico alium in Ecclesia respondere his Verbis insinuat; Senatus quoque eonβIta dicuatur, re Principes quondam Romani Confulis appellati sunt, veI a consulendo Ciuibus , OeI ah agendo cuncta Consilis , σ nos habemus in Ecclesia Senatum nostrum coetum presisterorum t Pius vero I. Epiliola ad Iustum Viennensem Episco-Pum. & Cyprianus in epistola s R. ad Lucium Papam. Se Cornelius in epia sola 46. ad Cyprianum . in qua agens de Caussa Consessorum ad unitatem redeuntium, cum antea ab ea discessissent haec scribiti omni igitur actu ad me perlato, placuit contrahi Presbyteriam . Quia vero rerum gerendarum ma xima habebatur Romani Pontificis Electio, hane etiam antiquitus ad solum Romanum Clerum , & vicinos Episcopos pertinutile , totidem electiones , quota Lino ad Nicolaum II. decurrerunt, documenta sunt, quae sententiam nostram confirmant amplissime . cum itaque nemine discrepante constet in alterutro
Apostolorum exposito statu. Apostolos ipsos in eiusmodi negotio intendisse nimum, assirmare necesse est Eminentissimos R. E. Cardinales huic dupli eis alui non successisse . de proinde Divinam non fuisse quo ad hoc caput illorum institutionem. Dixi qao ad hoc caput, nam si consideramus Senatum hunc amplissimum Romano Clem suffectum fuisse, quatenus finguli Cardinales vel Diaconorum , vel Presbyterorum ordinibus initiant ut . communem certe illi sortiti sunt ordinem a Christo Domino institutam, de communem in Ecclesiasti ea hierarchia locum . Verum de hoe in praesentiarum nullas est sermo , εο inter Catholicos nulla est Controversia, quibus enm eertum sit in Ecclesia Dei non esse plures quam vu. Ordines, negant Cardinatatum habendum esse peculiarem ordinem propter illa duo munera, ει ossicia Cardinalibus Romanae Ecelesiae concessa , eligendi scilicet Summum Pontificem Romanum . eidemque assistendi, di ipsum in regenda Ecelesia adjuvandi, quae in Ecclesia Dei tempore APo stolorum, & deinceps constat omnibus Presbyteris fuisse communia . V. Nec quod additur a Turrecremata , nee essitatem huius Divinae Instr- tutionis evincit, quidquid enim sit de praemissa a Christo Domino nominatione Apostolorum , eorum Sacerdotali, de Episcopali ordinationi, quarum altera contigit in ultima Coena, de altera post Ressurrectionem , quando APo stoli missi sunt ad praedicandum Evangelium , hoc ineoncussum est apud Om nes Christum Dominum tune temporis in suam societatem Apostolos non a a misisse , ut eorum Cousilio uteretur , quemadmodam Romanus Pontifex ad
284쪽
hibet sibi Consiliarios Cardinales, neque in illos transtulit potestatem eligenis
di Vicarium ipsius. sed elegit Apostolos, ut eos instrueret, ac doceret, uePostea eosdem mitteret ad praedicandum ea quae didicerant, & ad hoe dedi e eis potestatem ut fanareat infirmos, ut Demonia ejicerent, di ut Ianguores cs
ν arent. Non habent igitur Cardinales munus illud quod Apostoli aeeeperunt a Christo , de propterea ex hoe etiam capite colligitur Apostolis in eo statu non successisse , de eo magis, quia Cardinalium dignitas, aut Diaeonis , aue Prestreteris . aut Episcopis semper fuisse annexa legitur, e contrario vero Apostolos in primo eorum statu nihil horum habuisse notissimum est , quoatandem lassicit ad demonstrandum statum Apostolorum non esse statum Carvidinalium , considerato Apostolico Officio antequam Apostoli Presbyteri essent. aut Episcopi. Ex quibus omnibus veritas nostrae Propositionis satis manifesta est, de non multum gratifieari Eminentissimis Cardinalibus Henricum Kalteisen . Petrum de Alliaco , Et Gersamum, aliosque , qui in primitivo Apostolorum stata Cardinales adu rari volunt , eum Cardinalium status Ionge illo persectior sit, dc nobilior, ut supra notavimus. l. II. Cardinalium Dignitas runc tanti fasigii reputatur, ut absorbeaι aliam
Cardinalitiam Dignitatem apud Heterodoxos Calvinus insectatus est, dein ipso Concilio Tridentino Bartholomeus de Martyribus Braearensum Αrchiepiscopus. Improbare certe potuerunt nonnulli, Episcoporum ministerio ad vilia quaeque munia Cardinales aliquando usos esse, de aegre ferre quod in Congregatione, aut Conventu coram Pontifice Cardiu alas sederent tectis capitibus, Episcopi vero, de Archiepiscopi essent errecti, capitibns detectis. Verum his incommodis Romani Pontifices occurrerunt, nimirum Leo X. in Bulla Resormationis Curiae edita in Concilio Lateranens Sessione xx. ει Paulus IV. qui hunc morem, tamquam abusum Episcopali Characteri nimium dero gantem abrogavit, praeipiens quod in Congregationibus Episcopi aeque ac ipsi Cardinales sederent tectis capitibus. Quod itaque nunc a nobis dicendum est eo tendit, ut contra Calvinum ostendamus Cardinales , sue Presbyteros , sue Diaconos, ceteris omnibus Ecclesiae Praelatis praeter quam Pontifici Romano omnino praeferendos este , quia eorum dignitas tanti fastigii reputatur, ut ab sorbeat aliam quacumque dignitatem , etiam Epileopalem. Ad hoc autem in telligendum notare oportet duplicem in Cardinalibus reperiri Praestantiam, quarum altera sta est in Ordinis potestate, altera in excellentia illa , quaerpsis convenit in regimine uvivetialis Eeclesiae. Episcopos in Ordinis potestate praestare Cardinalibus omnibus , qui Episcopi non sunt ex illorum muneribus, de quibus alibi disseruimus, est satis perspicuum; imo de ex illorum ordinaria jurisdictione in propriis Dioecesibus , quae ad leges ferendas exten ditur , ad dispensationes, ad poenas; non ita vero iurisdictio Cardinalis, qui si tantum Presbyter , aut Diaeonus in suo titulo. nisi per Summum Pontifice id illi fuerit speciali privilegio eoneessum . Si vero considerentur Cardinales , qui lint solum Presbyteri imo etiam , de solum Diaconi, quatenus sunt Collaterales , di Coadjutores, de intimi Ponti fieis Consiliarii, illos Epistopis omnibus praestare necesse est , tum quia soIi extra Casium Concilii Ge--neralis, ad Consilium Pontificia adhibentur in Ecclesiae Universalis Regimine δ
285쪽
tum etiam quia hae eadem ratione Episcopis omnibus imperant , & in eosdem jus dicunt, si digni sint animadversorie, vel poena , quod agere, nunquam legitur suisse pe t m i s Iu m Episcopis adversus qualescumqudi Cardinales ἀNeque Loc facto ordinum Sacrorum Hierarchia multum turbari censenda est, siq uidem etiam apud Graecos Ecclesiae Constantilio politanae Osiciales, sive omnes praecipuae dignitu es in Ecelesia cS. quas ξ vocant Graeci Scriptores, Balsamon in meditatione de Ossieto infensoris, & Cartularii , Ioannes Episcopus Citri aιl Constantinum Cabasilam Responsione ad Interrogationem 3. Coilmus de Osticiis c. s. n. q. Auctor rectorum Concilii Florentini , dc alii, in Synodo Patriarchali praeponuntur Episcopis: multo itaque iustior habebitur Romanae Ecclesiae mos, quo Cardinalibus ante Episcopos. Ordo sedendi, & procedendi attribuitur, qui Romano Pontifici adsilientes de Episcopis eum eo iudieant. & universo Ecclesiae bono satagendo praeficiuntur . Moris huius antiquitatem uotavit Eugenius IV ni Bulla Non mediocre Magistro lienrico Archiepiscopo Cantuariensi num. v. ubi testatur ordinem eumdem fuisse servatum in duobus Generalibus Conciliis Lugdonensibus luti Gregorio IV. & X. itemque in Anglia delatum a multo tempore fuisse contendit . Proptereaque debere eumdem Henrieum Witoniensi Episcopo cedere ad hanc dignitatem promoto. Si quid ergo ab Helerodoris auctoribus in con trar Ium reponitur, morem ostendit temporis antiquissimi , quando Episcopi
in Conciliis praeponebantur Presbyteris omnibus , etiam Romanis . nisi sui Dsent Legati Romani Pontificis, ut satis colligitur ex subscriptionibus secundae Synodi Cartaginensis, & secundae Romanae , sub Symmaco , & alterius sub Magno Gregorio, in qua post omnes Episeopos subscripserunt Presbyteri Titulorum Romae, inter quos dubitari non potest fuisse Cardinales, cum iubaliquibus titulis duo, aut plures Episcopi subscripserint .. VII. Neque est immorandum in refellenda putida illa , α insulsa fabu La de Cardinatitia dignitate S. Hieronymi, quam reiecerunt Baronius Tom,
. Annal. ad A. 38 a. n. 26. Bellarminus lib. i. de Clericis cap. 16. aliique
Scriptores gravissimi, illam tamen commemorare plusquam satis est, ne quis nos exagitet Augustini verba obiiciens, quae leguntur in epistola I9. ad S. Hieronymum , ac si Augustinus negaverit Hieronymum sibi praeserendum, etiam si Romanus Presbyter esset, quia ipse erat Episcopus, de Episco Patus Presbyterio major erat, nam ex mente Augustini, non laudatur incitata epistola usus Ecclesiae recens , vel post Apostolica tempora introductus, sed ab ipsis Eeclesae ineunabulis, nee de nudis honoris vocabulis
loquitur, sed quae distinctos Dignitatum, ordinumque gradus in Ecclesia sign i ficalit, quae nomina cum ante fundatam christi Ecclesiam nullius singularis dignitatis propria essent, sed unum aetatis, scilicet Presbyter, alterum ossicii, cujussib et Reipublicae regimen spectantis, siquidem inspectorem , vel superio tendentem significae, se ille et Episcopus; fundata post modum Ecclesia ad dignitates, & Ordines a Cliristo institutos significandos transsata sunt, di Ecclata usu consecrata. Episcopatum itaque Presbyteris majorem dixit Au gustinus secundum bonorum vocabula, quae usus Ecclesiae obtinuit, quia no men Discop- , in s. si is Exordiis usurpavit Ecclesia ast maiorem Presbyteratu dignitatem ite signasidam , & idipsum agnovit ad Augustinum scribens S.Iliercnymus, quem propter rationem Episcopatus vocat dignitate Patrem,
non vero illud scripsit, ut necaret Presbyterum cardinalem Episcopo nota
286쪽
Cardinali esse maiorem, de hoc enim ordine tune nulla erat in Eecletia quaωstio, de Episcopi quicumque praeterebantur Cardinalibus non Episcopis, ima Cardinatatus ipse , ut notat Onuphrius in libro de Cardinalibus, te colligitur ex lib. I. cap. 7. vitae S. Gregorii, ad Episcopatum gradus erat, verum postea propter culmen singularis potentiae , bc excellentiae,Cardinalibus eone e sam, fit majorem Romano Pontifici adhaerentiam , Cardinales Episcopi ante 4
Ioni eceperunt, ει inter solos Cardinales hic ordo servatus est ut cardinaes Episcopi semper Presbyterum Cardinalem, de Presbyteri Cardinales Dia
conum Cardinalem Praecederent.
VIII. Ex his autem , quae hactenus diximus nullus inserat ita Cardinalibus esse concessum una cum Romano Pontifice regere Ecclesiam Dei, ut solus Ponti sex sine Cardinalibus ardua explicare non possit. Potest profecto Pontifex sine Cardinalibus ardua explicare, de per se expedire, de hoc ita
certum est , ut si contraria adesset consuetudo illa non valeret, cum contra
supremam Papae potestatem nulla valeat contraria Praescriptio, quemadmodum in e . a. de Clericis non residentibus num. 4. notavit Abbas; Immo etiam si de hoc lex esset, quae in hoc casu attendenda non esset, quia Parin parem non habet imperium, idque suo facto demonstravit Gregorius huius nominis X il. eum in Consistorio Secreto die x3. Septembris A. Is 9 I. Sen tentiis S. R. E. Cardinalium, qui tunc aderant minime requistis , quinimo multis eorum expresse contradicentibus, dubium sensum verborum Bullae Pii V. contra inlaudationes an scilicet Verba Bullae comprehenderent loca non dum devoluta tempore inlaudationis declaravit, definivitque verba tua non probibere nudum nondum devolutum, ruando necessitas, aut evidens, ct vera Ecclesa utiIitas postulaverit, insudari iterum; nee iuramentum in illa Bulla praelii tum similem Casum comprehaendere, Et neminem licite inverte re posse id , quod sit contra necessitatem , aut evidentem Ecclesiae utilitatem; verum quamquam res ita se habeat, hodie tamen, eo iure utitur Romanus Pontifex , ut Cardinales quidem in Consilium adhibeat, sed horum assensa non indigeati de hoc Cardinalium munus in dirigendis negotiis maxime elacet ex Cardinalitiis Congregationibus , quarum aliquae , utpote quae stabilem statum habeant Ordinaria appellantur, aliae vero Extraordinaria, quae stilicet extra ordinem per Pontificem particulariter pro aliquibus negotiis ordinari solent, de cessant negotiis illis absolutis. IX. Quoniam vero harum Congregationum mentio incidit, illarum prae cipuas hie commemoramus, nimirum illas, quae versantur circa regimen universalis Ecclesiae, sive quae dirigunt, atque expediunt illa negotia , quae ad Pontificem , di Romanam Curiam ex Provinciis omnibus undique circumferuntnr, tum ut illarum praecipuum institutum circa quod verset ut inotel-cat, tum etiam ut ex earum numero, Cardinalium quoque numerus facile dignoscatur. Praecipuae igitur Congregationes Cardinalium quinque recenissentur. videlicet Congregatio pro Inquisitione haretica pravitatis, quae de S. Officii dici consuevit, B: altera , quae illius tamquam vicaria , dc adiutrix nuncupatur Indicis Congregatio; Item Congregatio pro executione, ct interpretatione Concitii Tridentini, o Cougregatio super negotiiι Di πον am, σRegularium , de demum Sacra Rituum Congregatio. Singulis his Congregationibus varia adscribuntur Instituta , ερ varius singulis Cardinalium numerus desistat r. riuua pracipue cognoscit de Casiilis Fidei, oiambusque eo spectati
287쪽
tilius, ideoque de libri; invigilat, eosque examinat, & censura dignos proinscribit. Cum autem hac Congregatione in gravioribus actualibus Fidei nego tiis magis occupata, in illa materia revisionis, de prohibitionis librorum fortas.
se non adeo diligenter, te accurate ageretur, Sixtus U. alteram Indieis Congregationem errexit, eidemque iniunxit, ut libros, qui post Indicem Coneilii Tridentini iussu editum prodierunt, Catholicae doctrinae, Christianorumquenlorum disciplinae repugnantes expenderet, dc recognosceret, de si quos reperiisset, reiiciendos, Pontificia auctoritate rejiceret, eos vero e mandaret, quos hominum injuria , Ec dolo depravatos invenisset, modumque iniret ex purgandi, atque eos corrigendi, qui alioquin studiosa utiles esse possent, In dicesque expurgatorios conficeret, oc novos praeterea libros approbandi, de imprimendi rationem praescriberet. Huic Congregationi cum non assistat Pontifex , hinc est quod dumtaxat sub nomine Cardinalium Congregationis Indi incis, qui in competenti numero adsunt, pro Papae Beneplacito, nulla Pon. tificis facta mentione . illius Decreta edi solent. Alteri vero quia praesidet Papa, idcirco in illius Decretia non Cardinales squorum Octo ad id negotium
Pius IV. deputavit J sed ipse Pontifex tamquam decernens, de ressolvens in troducitur , idqne quantum intersit, nemo non videt. Tertiam Congregatio. nem laudatus Pontifex Pius IV. instituit pro executione , ει observantia Decretorum Concilii Tridentini, reservata Sedi Apostolicae eadem Deereta interpretandi iacultate, illudque munus praesertim Cardinalibus illis adiunxit, qui Concilio intersuerunt, quique de mente Concilii magis credebantur instructi, tamen eo etiam tempore aliquae, licet pauciores Declarationes prodierunt ab insque ulla Sanctissimi delegatione, uude factum est ut primo Pius IV.deinde Sixtus
V .huic Congregationi, in qua nulla adest mixtura Prelatorum, illo excepto , qui Secretarii munus exercet, non tantum exequendi, sed etiam interpretandi Concilii Deereta scilicet Resormationis facultatem impertiti sunt eorum , quuad Fidei Dogma pertinent interpretatione sibi reservata , ideoque Congrega tio , quae antea dicebatur super executione , de observantia Saeri Concilii Tridentini, imposterum voeari coepit Congregatio pro executione , ει inter pretatione eiusdem Concilii, idque munus veluti palmarium sibi semper re
tinuit, executionem vero Decretorum, non raro ad Congregationes alias remittit, quae super hac parte interpetrativa, ut monet De Luca, se non intromittunt. Eidem etiam Congregationi peculiare , di illud est , ut provideat Srnodos Provinciales, Et Dioecesinas, pro ut a Synodo Tridentina ordinatum est, celebrari, & Provincialium Conciliorum ubivis Terrarum haec celebrentur, me reia ad se mitti, eaque singula expendere , dc cognoscere , ut omnia ex iudicio, de arbitrio hujus Congregationis dependeant , eidemque demum ineum bit audire postulata Episcoporum Limina Apostolorum visitantium , eisque congrua responsa dare, ceteraque materiam huius Visitationis spectanistia expedire . Eadem Congregatio , non raro etiam particulares casus in sorma contentiosa agitandos, decidendos assiam it, plerumque eosdem, quam quam circa materiam, sive Decreta Concilii Tridentini versentur, ad Congregationem illam reseri, quae hodie super Negotiis Episcoporum, de Regularium nuncupatur, cum antea duae Congregationes essent his titulis insignitae iPro Consuli attonibus Regularium: Pro Consultationibus Episcoporum , er alio-νum Pratatorum. Huius itaque Congregationis, quodnam sit institutum e
titulo intellagitur. Episcoporum enim, ec Religiolorum negotia non per ia
288쪽
cum extra jωlicialibus probationibas, vel cum sussicientibus probationibus per Seripturas, nullo tamen adhibito formali procestu cuin Νotario, de cum tria judiciaria. ut inquit de Luca , prudentiales regulas siepius adhibendo potius quam rigores legales, rei ieientoque recusationes omnes ex caussa sa spicionis exortas . Idem de Lue a Congregationem hane omnium maiorem appellat, & occupatissimam per negotiorum multitudinem, quae ad illam de is feruntur . ideoque maiorem etiam habere solet Numerum Cardinalium, &mere Cardinalitia vocatur, quia nullus prael et Cardinales alios in seriores Praelatos habet, praeter unum Secretarium. Postrema ex praecipuis Congregationibus est illa, quae congregatio Rituum appellatur a Sixto V. instituta, di quinque Cardinalium prudentiae commendata , quibus ait: haec praecipua cura incumbere debet, ut veteres ritus sacri . ubivis Iocorum in omnibus Urbis , Orbisque Ecclesiis, etiam in Capelia Pontificia, in Μ ss, Divinis Osciis , Sacra metitornm adminiuratioue, ceterisque ad Divinum cultum pertinentibus , a quibusvis persoηis diligenter obstruentur . earemonia , fi exoleverint resiluau-rur, fi depravata fuerint reformentur , libros de sacris ritibus, ct Caeremoniis σς. prout opus fuerit reformare, ct emendare debet , Oscia Divina de S. Patronis examinare , ct Cossulto Rom. Pontifice concedere . Diligentem quoque curam adbibet hac Congretatio circa n. Canonizationem , Festorumque dierum celebritatem , ut omnia rite, di recte , ct ex Patrum traditione faut . Uerum tamen est, quod praeter Cardinales, quorum hodie numerus dependet a Beneplacito Papae , interlunt huic Congregationi Praelati plures, aliique Theologiae Professeres, Magister item Saeri Palatii, Sacrista Papae, M unus, aut plures Magistri Caeremoniarum Papae . oportet igitur Cardinales . alioseque ad hanc Congregationem spectantes multum esse vertatos in ritibus, a Caeremoniis praescribendis, ut feliciter , ac recto ordine omnia in Ecclesia Peragantur, tum in praescribendis ritibus in Divinis ossi et iis, ae.etiam regu lis attendendis super Canonizatione Sanctorum, quae duo privative singularia sunt huic Congregationi, de nunquam ad aliam mittuntur , sed ab ea so-Ia deciduntur . Notari nihilo mi nus debet, quod inspecta hodierna praxi Cariae Romanae, eum agitur de Canonigatione alicuius Sancti, vel eius Beatificatione, extraordinaria quaedam adiungitur Congregatio, cui intersunt alii Praelati, nimirum Fidei Promotor, de tres Seniores Auditores Rotae, qui AD setarum munus gerunt, unus quoque additur ex Proto notariis Participantibus, aliique Theologi adduntur , qui Consultores . de mali sica tores nuncupantur . Medici item, aliique Philosophiae Prosessores, ut iudice ut de Operationibus, quae Hiracula vulgo appellantur, utram revera huiusmodi ope rationes supernaturales sint, de ut harum veritas facilius. de certius habeatur. Haec tamen omnia non obsunt, quin fides Canonietationis a solius Pontificis Iudicio dependeat, ut suo loco demonstravimus, eum ea omnia, quae in hoc Canonizationis negotio contigunt, ut iam recensuimus , imo dc Consistorium ipsam solemne , & publieum quod tunc habetur , de ad quo i conveniunt omnes Archiepiscopi. de Episcopi, qui adsunt in Curia , ut horum
omnium votum exquirat Pontifex, non ad substantiam , sed solummodo ad solemnitatem Actus pertineant; ita ut omissis omnibus Actus hujus solemni talibus, per simplex Breve Pontificis, & Decretum Congregationis, relatio in Sanctorum Catalogum fiat, nullusque tamquam Sauctus de novo coli , dc ho
289쪽
norari publiee possit, 'nisi per Ponti fieem in Catalogum Sanctorum relatur,1 eu ut vulgo dicitur Canonizatus extiterit. X. Adiunt ει aliae Congregationes , quae eone ernunt temporale regi me
Status Ecclesiastici, & huiusmodi sunt Congregatio super Conjuvatione uero tiorum Status Ecclesiastici, quae vulgo Consulta appellatur, item Congrega tio bovi Regiminis, aliaeque , de quibus agit Cardinalis De Luea in Relatio. ne Romanae Curiae Discursu as. 16. 27. Alia insuper est Congregatio, quae dicitur Visitationis Apostolicae, te haec omnia explet, quae Pontifici incumbunt, tamquam Episcopo particularis Urbis, ejusque districtus, sed hae ad
rem nostram faciunt tantummodo, ut una cum ceteris ex recensitis, ec aliis
quae ommissae sunt, ostendant quod cum singulis plures Cardinales intersint, bene illis consuluerunt Romani Pontifices cum Cardinalium numerum ampliarunt, illumque retinuerunt, quem Sixtus V. retinendum esse decrevit an sua Constitutione , quae incipit: Postquam uerus ille, ut nimirum LXX. numerarentur. Cum enim primitus Vli I. tantum essent supra XX. Cardinales Presbyteri, Diaconi vero XVIII., de Epistopi VII. omnes vero LIII. identidemque pauciores, ut accidit anno , quo a VII. tantummodo Cardinalibus inauguratus fuit Ponti sex Ni eo laus III. a tribus nimirum Presbyteris, ει IV. Diaconis , postmodum Leo X. numerum illum maxime auxit, ita ut in suo Pontis eatu LXV. Cardinales simul viventes reperirentur, ει demum Paulus
IV. usque ad LXX. creavit, quot hodie habet Romana Ecclesa, scilicet VLEpiscopos, eo quod Eeclesia Episcopalis M. Rusinae, de Secundae alias Sylvae Candidae unita fuerit Episcopatui Portu ensi in Presbyteros L. . di Diaconos X lV., quorum singuli a suo Titulo tiuncupauitur, hoc est ab Episcopa libus Ecclesias , de Diaconiis illis , quarum curam gerunt, dc in quibus quoad Iurisdictionalia saltem , Episcoporum loco habentur, cum PCinni corrigere, excommunicare, suspensionis , ερ interdicii ferre sententias. vistare item sua loca semel saltem in anno , de diligenter inquirers, fic vigilare circa Cultum Divinum, de bona dictarum Ecclesiarum, moretque in primis, ει vitam Clericorum , de Parochianorum solerter explorare , eosque omnes , M singulos ad recte , honesteque vivendum paterno monere a flectu . In eliden
etiam Titulis, dummodo praesentes fiat in Curia , ius habent conserendi Beneficia omnia, neque illis obstant Expectativa, ut aiunt, de relervationes dummodo non vacent in Curia; imo nec ipse Papa de illis providet, nisi de expresso Cardinalis Ordinarii , vel Commendatarii consentu temque eorumdem Beneficiorum res gnationes admittunt. Insigni is et tam Pontificalibus an tuis Titulis utuntur, licet Episcopi non sint, de sole in nem bene uici ionem impertiuntur more Episcoporum , suisque subditis , dc familiaribus primam Tonsuram, di minores Ordines conserunt, si tamen Sacerdotali charactere
XI. Quae modo pertinent ad Titulos Cardinalium , ut ea Breviter attingamus, animadvertimus solos Cardinales Presbyteros habere Titulum, de cum Titulo inscribi praeter unum, qui inscribitur Basilice XII. Apostolorum Presbyter Cardinalis, imo etiamsi Cardinalium aliquis Ecclesiae particularis Episcopus sit , non sub nomine Episeopalis Eeelesiae, seta Tituli arat natatus nuncupatur, de ii soli a puellantur Episcopi Cardinales, qui proximos Urba habentes Episcopatus, de S. R. E. Cardini annixi , celebrant I assistunt Ponti in sici, ec ad eligendum dimisicem antiquitus conveniebant, atque In ardua
290쪽
rebus consilio, atque ope prae ceteris praesto erant. Hi autem nunc sic recce mentur, Epit copus OstienRs , qui debet consecrare , & benedicere Apostolicum , Portuensis , Sabιnus , Praenestiuus , Tufulanus, ct Albanus: Ceterique ardinales a suis Diaconiis sibi nomen asciscunt . quae Dia comae Jure anti quo ne darentur Presbyteris Cardinalibus cautum erat, ut vetitum etiam erat Titulos Cardinales Diacono allignari, sed nune alter est usus. Pol tuta atur enim Cardinalis Presbyter ad Epilcopatum , de Diae onus Cardinalis ad Titulum, de Pontifex suum praeliat in promotione Postulati consensum. oportet etiam ipsum Rom. Pontificem Cardinalibus licentiam impertiri, ut a suis Titulis, di ab Urbe Roma recedant, utramque enim illis per Canonicas Sanctiones vetitum esse eonstat latissime, idque expresse vetant Leonis
A. Bulla, quae incipit i Sub poena dispostianis arbitrio in Concilio Lateranensi edita, & Consistoriale Deeretum Pauli III. , ει Constitutio Innocentii X. quae incipit: Cum juxta , & alia plurima mereta , quae recessum Cardinalium a Rom. Curia sine licentia Papae prohibent sub diversis poenis etiam
arbitrio Rom. Pontificis infligendis, quarum absolutio,& relaxatio Papae rein servatur, Privative etiam quo ad Collegium Cardinalium Sede vacante i tum quia in tuis Titulis Curam habent Animarum , tam Fori Poenitentialis , quam Contenticis; tum quia in executione Pastoralis ossicii Rom. Pont. Coadiutores esse Sixtus V. asseruit in sua nuper laudata Constitue. eum quo Orbem judicant, Er di ponun . tum quia sunt membra , & partes Corporis P.ιpae Spiritu S. constituta , de sic etiam sunt, ut 1 upra diximus Collaterales Papa. unde cos tra naturam rei est, ut se ab illius latere subducant. nam a C a pitvnon licet membra recedere ex cap. cum non liceat de Rescriptis . Fal Iit tamen haec regula in Cardinalibus illis, qui Cathedralibus , de Maioribus Ecclesiis praesecti sunt, quippe qui a Residentia in praedictis Ecclesiis non ex
is cuiantur, neque praetextu, quod in suis Titulis resideant , aut in Episcopa tibus, quos habent prope Urbem, nec ex eo quod Papa eos videat, εc toleret, de ad functiones etiam Pontificales , & solemnes admittat. Habetur hoc
in Bulla Urbani VIII., quae incipit S. Bnodus, de in Bulla Pii IU. quae incipit in Suprema edita post pubἰicationem Tradentini Concilii, quae tamen Bulla Cardinalibus indulget, ut vacante Sede ad locum Conclavis acce dant , dummu lo a Dioecesibus non discedant, nisi habita certa notitia mor tis Pontificis, & quod in Urbe commorentur, usque ad persectam Electio nem , dc per duos menses post Pontificis Coronationem ; neque aliter Cardinalibus es Ie iaciendum praetextu Servitii, aut iussus etiam Imperatoris , & Regum, aut distantiae locorum , nisi ex caussa in Corpore Iuris clausa , coram rapa allegata, & expresse admissa , in laudata Innocentiana Bulla statuitur, quae praeterea illis adimit iacultatem substituendi Cardinalem, Praelatum, vel alium quemcumque in suis Legationibus, Praefecturis, Guberniis, Pro
tecti nibus, nec non adminali rationibus Tituli, vel Diaconiae , aut etiam EPiscopatus, ut Ecclesiarum etiam Patriarchalium, ae Beneficiorum quorum cumque, non obstantibus Indultis, quae super his fitissent concessa . Ex quibus omnibus liquido conflat , quod quamvis Cardinalium praerogativae pluri mum attendantur in honoribus eisdem deserendis, non tamen eos ex linunt a Vinculis Sacrorum Canonum, de Apostolicarum Constitutionum , cum agi
tar de dii positioue , quae favorem publicum respicit, di animae utilitatem ,