장음표시 사용
171쪽
iudicari persecte per aliquam manifestam e
uacuationem, quod ostendit Galenus, dum is dicit morbi lona non admodum consueue quas dicet et Galenus consueti sunt iudicari per sudorem, sed valde raro, quoniam
magna ex parte iudicari solent per absces
Qid sit fames, ct quomodo excisari soleatis
turalis appetitus. Op. IIII. EX citari Famem ex inanitione, satentur omnes, sed quomodo . qualis inanitio pariat famem , ciborum appetentiam, hoc opus, hic labor.
Galenus, S communis opinio, credi de lib. d. p.runt heri appetitum ex inanitione partium a sc 'nostri corporis , partes enim nostri corporis cum sint exinanitar, non habeant nutrimentum, quo possint nutriri illud attrahunt a venis, cum omnes palles nutriant drsanguineo quod si vene fuerint inanitae, sanguinem attrahunt ab Epateri quod si contingat, nec in pate sanguinem reperiri, tunc e par sanguinem attrahit a venis me saraicis, si ista vene sint sine sanguine attrahunt chilum a ventriculo, ut illum conuertant in sanguinem, ubi vero contingat hilum non reperiri in ventriculo ventriculum esse vacuum,n inanitum, tunc ventriculus cor-ς a ruga
172쪽
rugatur, e qua corrugatione,excitatur appetitus, dedit enim natura senium Ori ventriculi, ut tempore corrugationis raciae ex inanitione, perciperet famem, mediante illa virtute sensitiva. Sed non laudo hanc sententiam quod ad excitandam famem tot motu requirantur, di quod fames ortum ducat ex inanitione venarum, coqui contingit venas esse exinanitas, tamen non excitatur appetitus, ut
subito post prandium,in post cenam cessat
fames, tamen tunc venae adhuc sunt inanitae, cum non possint repleri a nouo sangui-he, qui generari solet ab assumpta cena, prandio post septe, aut decem horas, eo quia assumpta alimenta non possunt conuerti in
sanguinem, nisi ad minus post spatium septeborarum, ergo si manitio venarum esset causa appetitus, toto tempore, quo venae sunt inanitae, toto tempore corpora nostra appeterent, sis amescerent, isque quo assumpta alimenta per concoetionem non conuerteretur in sanguinem, & venas inanitas repleret, nunquam celsaret appetitus.
Secundo cotingit venas repletas esse multo, copioso sanguine in tamen iit fames, ergo non fit ex inanitione venarum, antecedens probatur in Athletis, venae enim athletarum, sunt adeo plenae sanguine, ut periculum est, ne a nimia copia sanguinis frangan- p. 3 tur, ut docet Hipocrates, tamen appςxunt
saniescunt, hoc idem probatur experientias
173쪽
quoniam esto, quod ad sensum venae videantur plenae multo,in copioso sanguine tamen
rit fames, ergo non ex inanitione venarum
Confirmatur quoniam bis, ter in die cibuappetimus,& tamen impolis bile est bis,
ter in die venas inaniri, cum perpetuo In Venis tanta copia sanguinis reperiatur, ut apta sit posse nutrire per multos dies , corpora nostra. Dicamus igitur, Famen,& naturalem Ap Auum petitum, fieri ex lola inanitione ventriculi, cinis. esto enim quod venae sint plene sanguine, ubi tamen ventriculus fuerit vacuus, mani tu S, ita ut totus hilus fuerit attracius a venis mesaraicis, statim corrugatur,4 in ore vcntriculi excitatur sensus suctionis, id est v cllic tio,in mordicatio quaedam, ad quam mordicationem sequitur fames, hoc autem esse verum facile comprobatur, quoniam repleto ventriculo , statim cessat fames, quando post prandium immediate derepente, di subito post assumpta alimenta cc stat fames, appetitus, inuo usque cibus concoquitur in Ventriculo, non appetimus, sed stat nia, quod alimenta, vicibus, di potus per concoetione nain ventriculo conuertuntur in chilum xchilus attrahitur a venis mei araicis & ventriculus remanet vacuus, inanitus statim ex inanitione ventriculi excitatur fames, quare si satietas, in appetentia ciborum, fames ipsa cessat, ex sola repletione ventricu
174쪽
ne excitari famem, cu contrarioru sit ea de ratio, macratione Athletae cibum appetunt, quia licet in athletis venae sint repletae, tamen ventriculus potest inaniri, ex eius sola inanitione fit fames, ut alibi diximus Hic tamen notandum est, quod fames sicut excitari solet a rebus meidis, siccis, unde inprari di uti solemus falsamentis in rebus acidis ad excitandum appetitum, ita
quoque qui habent os ventriculi frigidum, magis appetunt, quam qui illud calidum habent, eo quia frigiditas oris ventriculi est apta excitare famem: Et quomodo dicetis vos, hoc facit frigiditas . Respondeo quoniam sicut acida , salsamenta cum frigida sint&sicca, abstringentia, sua stiplicitate constringendo. exprimendo os ventriculi pariunt ibi mordicationem, sensumsiictionis Viae sequitur fames, ita frigiditas oris velitriculi, iuncta cum iccitate adstringendo, exprimendo, parit ibi corrugationem, sensum suo fio iras, Famem, sic
docet Galenus,& hae cadem ratione ad ex cita si dum appetitum , solet natura transmittere portionem ipsius melancholiae a Liene ad os ventriculi, quae cum sit frigrda, ricca , di acida, excitat famem quare si in ventriculo reperiatur humor acriaus, fri gidus, dii accus, qualis est Pituita acida, vel naturalis melancholia , tunc iri axima excitatur fames o ac: ita
Et si dicatis vos, non videtur verum, quod istis
175쪽
frigiditas oris ventriculi a causa appetitus, cum dicat Galenus, quod senes cuin habeat ventriculum rigidum, facillime ieiunium serunt, tardius, minus appetunt. Nec valet si dicatis, quod moderata frigiditas, parit famem , vel si modum excedat, sit valde intensa, ut est in lenibus, appetitum destruit, ista solutio nulla est, cum dicat Galenus, quod ubi frigiditas oris ventriculi sit vatile intensa, parit maximam famem, id est
Alio ergo modo dicendum est ad ratione, quod frigiditas uneta cum siccitate, appetitum parit, sed frigiditas iuncta cum humiditate, qualis est illa , quae reperitur in senibus destruit appetitum, Sparit in appetentia. Concludamus igitur, quod si fames ortum
ducit ex sola inanitione ventriculi, ergo as. sumpta alimenta, quo citius concoquuntur in ventriculo conuertuntur in chilum cuchilus statim attrahatur m venas me saraicis,&ventriculus reddatur vacuus, ita quoque
eit ius,in modico tempore post assumpta alimenta 'oua oritur fames.
Sed si ventriculus sit adeo debilis, ut non nisi longo tempore possit concoquere assumpta alimenta, cum illa diutius morentur in ventriculo, ita quoque non niti post longum tempus talia corpora appetunt, fame sciit, quare notandum est, quod ubi post prandiu de nouo appeti inus,&noua excitatur fames, quod hoc est signum demonstrativum allum
176쪽
pta alimenta iam fuisse conco et in ventriculo,&transmutata in chilum, illum chilum non amplius reperiri in ventriculo, sed attraetum esse a venis me saraicis,in toto eo tem pore, quo non appetimus, agnum est alsumpta alimenta adhuc non esse concocta, reperiri in ventriculo, hoc autem est verum in homine sano, quia in aegro, valde temperato res secus contingere potest.
177쪽
Medico Authore. Desubiecto Medicine cap. LVaeritur apud Medicos, quodnam sit subicetum ad equatum in medicina: quae quidem difficultas est adeo dissicilis , grauissimi,& doctissimi viri varia, diuersa sentiant. Prima sententia arfirmat,Hominem esse subiectum medicino addit autem Acchillinus, quod homo prout arte sanabilis, dicitur subiectum quam sententiam sic probat Auega Primo subiectum artis est, id circa quod artifex operatur sicut subiectum scientiae, est id de quo probantur passiones, sed medicus operatur circa homiaem, ergo erit subiectum.
178쪽
Seci indo Subiectum est illud, quod manens idem subit varias passiones, tale est homo ergo
Tertia Ratio Acchillini, quia homo est in
medicina primo consideratum ergo est sublestum.Antecedens probatur quoniam homo partes habet integralcs,arte medica regulabiles, ideo ille in earum palliones, quae mine dicina considerantur, homini tribuuntur, Ni Gal.& Auic. dicunt, corpus humanu esse subiectu, nos per corpus humanum, debemus intelligere hominem Secunda Sententia duo dicit Primu quod corpus humanum sanabile, aegrotabile operabile a medico, non cst subiectum medicina , Ut tenet communis opinio. Secundo dicit, quod subiectu medicinae , est Sanitas: primum letum sic probatur ex Gai qui dicit corpus humanum sanitatis capax, esse aggregatum per accidens, ergo non est iubiectum , Sccundo corpus humanum in species specialissima, ergo non est subiectum,probatur consequentia, quoniam subiectum debet habere partes specie disterentes. Secundum diotum sic probatur, quia propter sanitatem, omnia tractantur in medicina, Madiana Omnia diriguntur ier eam distinguitur medicina ab alijs artibus, nam per id quod reficit non per id circa quod reficit distingui debet ab aliis, quare sciendum est, quod subiectum scienti cuius partes,pastiones,principia inuestigatur,nodatur in artibus
179쪽
se in arte est solum subiectum circa quod, non de quo probantur passiones, principia. Tertia ententia duo dicit, prout duplex est subiectiim, aliud circa quod, quomodo cor pus humanum passibile, es sanabile, dicitur esse subiectu medicitas aliud est subieetum, orati cu quomodo Actio naturalis dicitur subieetum ex Cal. sanitas enim ordinatur ad actionem naturalem, eigo actio naturalis dicitur esse finis, gratia cuius, sed subiectu de quo principia, passio ne probatur,&inuestigantur non datur in medicina. Quarta sententia posuit sanum esse subie-imina medicinae probat Curtius ex Aristo t. q. meth text. a. bi dicit ens multipliciter dici sed omnia ad illud reIerri, tanquam ad unum principium, unam naturam non equi uoca, sire ut omise anum , ad sanitatem refertur, medicabile ad medicinam: cx hoc loco infert sicut en dicitur subie otiim in metaph. ita sanum in medicina. Quinto Et est communis opinio, quod corpus humanu in sanabile aegrotabile, o perabile a medico, ii subiecium in medi
Pro resolutione huius dissicultatis videndum est, quilia in iant conditiones necessarior equitatae, ad hoc, ut aliquod dicatur subieetua de quatum, in aliqua facultat pro cuius quidem rei maiori declaratione sciendum est,illud dici subiectum alicuius facultatis circa quod, scientia,vel ars versatur, cuius subiecti
Mare Antoni Monti ni tutera . quaesita de subiecto
medicina. I. Meth. med. e. vlt.
180쪽
partes,passiones,&principia inuestigantur,&omne quod consideratur in illa facultate, est
aliquid ipsius subiecti, vel principium, vel pars,aut passo, vel praedicatum, in quo quidem subiecto duo veniunt consideranda, primo substratum, seu materiale ipsius subiecti. Secundo est ratio formalis, sicuti in subieeto philosophiae, quod est ens mobile materia illius est Ens, ratio vero formalis, est mobile,&haec duo ita inuicem se habent, quod subie flum secundum suum materiale, non est adequatum alicui scientiar, sed potest esse commune alteri, sicut en non est adequatum philosophiae,cucam excedat,&consideretur ab alijs scientias, habent enim scientia subalternatar suum substractum, seu materiale ascientia Iubalternante, sicuti philosophus habet en a me thaphysica, sed ratio formalis ipsius subieeti, propria est cuilibet scientiae, ut talis est,&secundum eandem consideratione sicuti mobile, quod est ratiosormalis in subiecto philophiae, non excedit phylosophiam sed eam ad equat , quia a nullo consideratur ut tale est, quare ratro formalis limitat suum materiale, quod est commune multis ad nascientiam, Madinam facultatem . non ad alias, Mideo una scientia distinguitur ab alia per rationem formalem sui ubiceti. Haec tamen duo,materiale sormale in ipso subieeto,non ita coincidunt,ut faciant nuaggregatum per accidens, sed faciunt unurn