장음표시 사용
611쪽
CONTRACTAE LIBxR PRIMUS Unde eonsenuitur has saeuitates in diverps partibus residere.' Laborantibus facultatibus aliis atque aliis partibus remedia adhibemus. Ergo ea in diversis partibus resident. 3. X V. Quod a. concernit, quandoquidem de nominibus litigare
necessum non est, & ipsorum nomina ante Arist. fuerunt in usu, citra probationem praetermittunt. Tertium autem confirmant, ex propriai unctione lacultatis vitalis, quae indigitata fuit, ex peculiari fine, qui exactione illius facultatis fluit. Inservit enim facultas vitalis spiritus vitalis distributioni, de calidi nativi ventilationi , ac conservationi 'vitae. His addunt argumentum petitum a separatione possibili & actuali in diversis facultatis vitalis a naturali , & animalis a Vitali. Nam . vitalis in animalibus persectioribus tantum reperitur, Fc in iisdem in Apolexia corrupta iacultate animali remanet aliquamdiu vitalis. D'mo exempla quaedam referunt, vitali destructa, animalem aliquamdiu fuisse superstitem. β. XVI. Ad haec aliqua notanda sunt. Quoad r. aegerrime posse a Medicis explicari , qua ratione animae tres divertia in diversis partis bus residentes, ex quo fundamento ea de facultatum divisione Sc in
diversis partibus existentia originem habet, uniantur in unam formam, & quomodo totum sit unum ens per se. Neque enim dicere possitnt, inferiorem ad superiorem ordinari ut materialem conditionem, quia non in uno, sed in diversis locis eas collocant. Quod si au tem iii una aliqua parte originario conjunguntur, utique in eodem 5e facultates radicantur. Atque eam partem cor esse in doctrina de corde& cerebro probavimus, 3c siquid omissum sit, in posterioribus nota- , bitur. Ad argumenta itaque dicimus: ad s. quidem, quod verum sit, ι
per diversas partes suiliniones earum facultatum obiri, Verum non primario-originarie, sed dependenter&manifestative tantum, ut appa- rebit exseqtientibus&dictum jam sint locis citatis. Ad a. pugnam illam arguere quidem diversitatem animae, non autem locorum, ugnam quidem tantum animae materialis Sc immaterialis,quae cum dissentiunt,
una ab organo dependenter, altera independenter ab eode agit. Ad ideo diversis partibus remedia adhiberi , quia sunctiones per diversa o gana manifestantur. Nihilo minus in una radicantur. Videantur quae de corde & eerebro agentes notavimus. g. X VII. Quod a. concernit, nos de nominibus non sumus difficiles: Ac eoncedimusfaculiatem vegetari saepius inalem a veteribus
612쪽
a pressari: verum illi putarunt vegetativum non procedere ab anima, sed a sola natura. Quare cum hoc ipsi non statuant , potius cum Ari- stotele nominibus propriis uti debebant. Sed hoc leve est. Illud potius urgemus, quod animalem Sc rationalem sacultatem, &animam se sitivam & rationalem confundant, dum sub διανοητικῶ ut amque an is mam Sc facultatem comprehendunt. Ut illud taceam, dum pugnam appetituum recensent, distinguere illos appetitum sensitivum & rationalem, at cognitionem hic math confundere. f. XVI. Quod 3. attinet, judicamus saeuitatem vitalem aveg tativa non distingui in animalibus perfectis, sed in iisdem persectiori . modo obiri. Neque aliud argumenta opposita suadent. Nam operationes nullae diversae sunt, vitalis enim destinata est concoctioni alimenti ultimi, quam adjuvat respiratio, &absolvit pulsus, cum faciat ad alimenti distributionem. Inde nec diversum a vegetativa facultate finem habet: 'c quanquam nobilius habet subjectum vitalis, quam vegetativa plantarum , tamen in eodem non alia vegetatiVa, quam vitatis facultas est. Ac animalem aliquando quoad manifestationem prius deficere, nobis non repugnat, verum omnino id fieri, atque etiam inveniri animalem sine vitali suis locis refutatiam a nobis est.
De anima , facultate, & operatione vegetativa in genere, & hu- mana in specie. 'S. I. T T.Is suppositis recta nune ad partes seu gradus animarum, ea-x 1 rumque facultates & operationes procedimus: & quidem ab anima vegetativa, e)usque facultatibus & operationibus ordimur, quia anima vegetativa generalissima omnium est, ac in quibus etiam aliae animae inueniuntur, illa iis substernatur. Ut autem ordinate de ea agamus, primum in genere quaedam de ea proferemus, deinde in specie intendemus, quomodo se habeat in homine. - S. II. In genere videbimus r. quid amnia vegetativasty a. quid trisuat - ις Ubi dema& mme aliqua asserentur. 3. umbus partibus insit, ct quomodo φ . stbs obtineat facultares φ Quomodo facultates ea inter se conreniant, ct ab inimem disserant y 6. Defluutisfacultatibus in specie, nempe deniami , augmentativa de generari . In specie item tractrbimus,
613쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMus. 67 rasit tmamma gelativa humana φ a. In qua parte radicem' ratio parrisianis facultatumsingularum in homine 'S. III. ndo quaerimus , quid amina regeratirasit, non quaerimus id in genere , quandoquidem eap. a I. notavimus , esse eam primcipsum radicare primarium , quo pipimus, id est nutriendi, augescendi, O generandi facultate pollemus - sed in specie, an nomen anima vegetativa dicat aliquam formam specificam , an naturam genergam φ Midam opinantur, sermam specificam designari voce animae vegetativae : Sed hoc simpliciter admitti
non potest. Nam si formam specificam dicat , non potest esse pluribus
speciebus communis. At anima vegetativa non solum plantis , animalibus, & hominibus communis est : verum in plantis ipsis in varias species digeritur. At inquiunt e anima eum dividitur in animam vegeta- tivam, sensitivam & rationalem, dividitur in speeies: sed meminisse debent, non omnem divisionem specificam esse in species ultimas, seu specificas, verum aliquas fieri in species subordinatas seu subalternas.
Alii ergb putarunt animae vegetativae nomen importare formam gene ricam. Caeterum nee hoc bene. Nam x. Forma generica nulla Atur, sed omnis specificae naturae est, ut in Phys Instit. l. t. s. I. cap. de forma ostendi. a. Si anima vegetativa serma foret generica faCeret genus rat genera non proximἡ existunt, sed interventu specieru, & in speciebus sunt, sieut hae in individuis. Ergo dicendum restat, animam vegeta Ilvam considerari posse vel formalim, seu praecistia, seu in acturinato, ut loquuntur , 8c sic dicit naturam generisam praccis singulis animalibin regeta-ripu; quippe nullam determinate designat e vel materiature seu restricti-ia , dc in actu exenuo, & sic denotat inseriores animas vegetativas omnes
specifieas&individuales sed indistincte seu coosuse. Atque hoc difficultatem nullam involvit.
S. IV. Secundum in se non involvit magnam disseultatem, sed a nobis ideb proponitur, ut quid vita, &mors esset, commode possemus declarare. Itaque dicimus cainsatum anima vegetativa esse vel 'οximum , primarium ct formis, nempe Usum esse venetasivivn seu vitale, quod uno nomine vitam appellamus et vel remotum, sumdarim, dc essectipum, nempe actiones males, seu a vita prodeuntes , quas nuncupant quidam vitam accidentalem. De his posterius agemus, nune quaedam de primo asseremus, quod antequam faciamus, notandum est, quod quando esse egerativum ab animi deducimus, intelligamus primario esse ab anima, quandoquidem etiam eorpus ad esse vegetativum facit, ut ut secundario dc materialiter. Dddd S. V. Lsso
614쪽
UNI vERs A MEDIC I NAE 3. U. Esse vegetativum vitam esse diximus, id quomodo verum sit, ostendendum est Observandum igitur est, vitain vel ferri ad omnem amniam, vel specialiter re laingi ad animam regetantem. Generali modo vitam accepit Aristot. Ites a. de anim. cap. δ. t. I 3. cum ait: dici vivere seu vitam habere, cui horum aliquod inest, ut intellectus, de sensus, & motus, & stat tu secundum locum, insuper motus secundum alimentum, & augmentum, & decrementum. Hoc seia sui itidem rea, sicut anima dividitur, ut alia vita dicatur alia. sensiuira seu animatu, alia rati alis. Imo Metaphysici nomen Vitae ulterius etiam extendunt ruam im rilem mintelligentiis, Sc Deo tribuunt. Hoc modo vitam hic non capimus, cum esse vegetativum vitam esse dicimus, sed prout ad animam vegetantem restringitur. UO.
tum hoc modo rursum varie vita capitur et I. Pro operariam amma rege- 'tativa per cosin, ut apud Aristot. lib. I. de anim. cap. I. text. 3. Vitam
dicimus altionem, augmentationem, & diminutionem. 2. Pro amnis: vegetantis in catiri mora, seu perman lam, ut idem sumit lib. de vit. Sc mori. cap. I 3. dum inquit: generationem esse primam animae vegetantis participationem cum calore, ejusque mannonem vitam. 3. Pro Usa animae substantia, quam subitantialem vitam plurimi appellant. Pro cosm me anima vegetantis cum corpore, ut ex S. Metaphyl. C. ult. liquet. S. Denique Pro ipsa essentis virentis, prout ab anima deripatio. Sic lib. 2. de anim. cap. 4.
text. 37. dicitur, quod vivere sit ipsum esse τοωναι viventibus, v. si autem & principium esus anima. Et hoe ultimo modo vitam accipimus, cum dicimus eam esse ipsum esse veg abile seu vegetativum. S. VI. Verum quandoquidem Aridiotelestim varie de vita locutus est , quaeritur ab Autoribus, φ fgηi io vita propriasis , qηoma d. rha sit defluenda. Iudico hoc ipsum sumendum esse ex communi loquendi conjuetudine , &significatione oppositi seu mortis. Ergo qu,
dem hine constat. I. Vitam issem operatiohem non esse. Etenim et iam cessante operatione , modo adiura corpori unita maneat, vitam habere aliquid dicitur. inando autem Ar istoteles vitam pro operati
ne sumpsit, intelligendum id est manisestative , seu significative, ac
quoad nos. Maxime enim vitam ex operatione cognoscimus. a. Neque ipsa anima proprie vita est. Nam ipsa causa vitae est, & ab ea dicitur vita oriri. Cum vero ipsa vita dicitur, locutio causalis censenda V nit. 3: Valde probabile est , vitam et se proprie viventium essentiam. existemem. Nam essentia est quia vivere est viventibus το ειναι l. a.
615쪽
CONTRA TM LethhR PRIMUs. de anit n. t. 37. Sc quidem το' εἶναι distinctivum , quatelius pristitam corpora inista in animata & inanimata discernuntur, &per eandem viventia 1 non viventibus discernuntur, atque etiam conititutivum, quia eaedem dIserentiae sunt constitutivae specierum, quae divisiVae generum, & per idem per quod propriam obtinet essentiam discernitur ab omnibus aliis . Addidimus autem essentiam debere considerari ut eXistentem. Nam vitam non tribuere solamus entibus in potetitia, Iedentibus in actu seu exilientibus, ut apparet ex molle , quae vitae oppo nitur, & viventibus obvenire potest. 4. Etsi communites vita sumi potest, etiam pro essentia existente animalium 8e hominum propria, tamen speciatim tribuitur plantis, animalibus, hominibus, quat
nus sunt vegetabilia, quia mors illis ante non obvenit, quIm esse vegetativum tollitur. Et ideo lib. de vit.&mori. Aristoteles dixit τι tam epermansionem anima regetantis in calido, non quod ipsa permansio ipsa vita sit, sed quod aliquid tam diu vitam habere dicimus, quamdiu anima vegetativa est calido unita.
S. VII. Hinc apparet facith, irrus mors sit f Nempe privatio essentia
virentium visam conseqMns. Privatis quidem. Non enim mors contrarie, aut disparate, nec relative, nec contradictorie, sed privative vitae opponitur: sed 'iratio dicitur virentium, quia viventia morte pereunt : additur vitran consequem, ut distinguatur a privatione vitam antecedente, qualiter etiam privatio physicum principium dicitur. Alii.
mortem definiunt, quod ut sie paratio animae a corpore, quia mors contingit rupta unione animae δc corporis. Itaque causalis ea est, nostra magis formalis. S. VIII. Dividi solet mors in natWalem & violaniam. Mors naturalis Vocatur non ratione subjecit, cui mors advenitinam omnis mors sic ei praeternaturalis est: sed ratione causae , & ordinis secundum naturam Irocedentis, quatenus illa mors naturalis vocatur, quae fit Causis nubo modo violenter viventia assieientibus secundum ordinatium inte narum caularum operandi modum. Etenim mors naturalis voratur , quae fit ab internis eausis nullo modo pra ter naturam ab externis causis
assectis, Sc provenit siccitate , calore inducta, ut ipse amplius in vi-Vente corpore permanere nequeat, sed cogatur recedere, &conse-Juenter animae quoque unionem abrumpere, quandoquidem ea m iante eatore viventi inest. via ad mortem hane ducens, dieitur mam, & ad differentiam morbi minor naturaeis. Morspriamistinatu seu rio
616쪽
3to . UNI vllas si MIDICINAED1ua voeatur, quae , causis externis indebith viventia sterantibus pria
venit. quo id cunque modo fiat, nempe V ex accendendo natius caluiunt, ut humidum radicate subito celeriter consumat, & siC maum mor- ad mortem procedat, vel e Mendo, extrahendo, disiimisque nruiram Obdum , ut fit aestate dc in calidioribus constitutionibus, imo quibusdam calidis acceptis, ves Moramis calidum visum, ut contingit ab e crementis accumulatis, & j.pedita ventilatione, vel contrarietate m aut Occiata superanda Operin do illud caluiam, ut fit a frigore vehementi & venenis. IX. Divisionem illam mortis inculcavit Arist.lib. de respirat. ubi ait: obstus alter mutaratu, alter violentus est, ille irsigitur, cumorigo intrinsecus cap σ , hic cum extrinsecus. Et quod eadem contingat respectu i siti calidi Hippocrates significavit, docens, quod id calor mi, nos rumpat. Atque hos Autores communiter Autores recentio- res sequuntur , sicuti etiam in speciali declaratione causarum mortis. Nam c. r. lib. de respir. Aristot. duas adducit, marcorin nempe, ex defectu alimenti, extinctionem factam a contrario: sed tamen videntur eadem clarius proponi ad eum modum , quo nos fecimus s. praecedeniare, quanquam non nego posse aliquatenus ad recensitas illas duas ca sis revocare 3. X. Facultates amma vegetantis stini vel senaria,vel nainimantes, a rum hae illis inserviunt, ut operationes suas efficiant. Frimam respiciunt conservarionem vel individui, vel βeciei. C rrvitonem indit diu respiciunt muritira 3c augmentativa . quarum illa restitutione similis ex. alimento , o substantiam Conservat, haec partes ad debitam magnitudinem deduci Consierrationem speciei procurat mingenostra, qua genito aliquid simile secundum totum producitur. Minim tessacultates sunt quatuor, attra, ctrix , retentrix , concoctrix, ct expultrix, quarum rationes propriae ex nominibus constant, atque ex particulari principum facultatum declaratione magis fiet manifestum. S. XI. Sumitur haec facultatum divisio ex Arist. l. a. de anim. e. -& Gal. lib. I. de naturai. saeuit.& probatur ex sussicientia respectu finis, &diversitate operationum peculiarium & objecti formali., .ut iadeo a plerisque Medicis & Philosophis probetur. Attamen sunt, qui
maximὸ facultratum ministrantium numeriam augere Voluerunt, addentes. prioribuspecernentem, di tribuentem , dilatantem, unientem , narmalem ap-1Mrmem, =forma tem , quia nempe singulis istis propriae conveniunt o-
617쪽
CONTRAeetae LIBER PRIMOs mperatIones . , quibus facultatum diversitas sumitur, &una istarum
virtutum laedi potest altera illaesa. Verusta nulla causa eogit nos, ut communi sententia recedamus. Nam secretio non est operatio quaedam per se, verum sequitur operationem aIterius facultatis. Etenim duplex est, sicundum seu ntiam is sicuntam locum. Secretissecundum substantiam sit a coquente facultate, q tenus per eam homogenea congregantur& heterogenea disgregantur: Secretis pecundum locum autem, nisi simul fiat coctrice facultate, fit ab attractrice dc expultrice, vel retentrice& expultrice, quatenus utile seu homogeneum attrahit, & retinet, verum inutile seu heterogeneum segregat seu expellit. Distribum item attractione vel expulsione peragitur, expulsione scilicet ex parte in qua coctio facta est, non ex vivente, quae solis excrementis competit. mio quoque non fit a propria quadam facultate, sed dum attrahitur aut pellitur aliquid ad convenientem locum, &in eo retinetur habis tudine propria alimenti consimilis iacti unio fit. Pororsim dehinc dilat vo itidem a nulla primaria facultate derivatur, Verum pendet ab alimenti hilditione, & caloris naturali actione. Ae sicuti naturalis appetiam in nullis aliis corporibus a potentia vitali dependet, ita quoque in genere in nutritivis a tali derivandus non est. Secus tamen in specialι viventium consideratione se res habet, in quibus appetitus alimenti animalis est. Denique formans facultaι ipsa generans aut nutriens
est , atque ideo numerum facultatum non auget. Hinc apparet argumentorum contrariorum debilitas. Falsum enim est alias actiones primo formaliter diversas, & quarum una laedatur altera salva reperiri prae ter eas, quae a facultatibus communiter nomitiatis dependent.
S. XII. His adversiam alii sententiam tenent, qui putant pauciores dari facultates ministrantes , imb nullas ; qui item negant nutritivam , auginentativam generativam esse animae facultates. Nam quod attinetfacultatem concoctricem, eam putant actionem prorsus naturalem esse, nullaque ratione proficisci ab animae facultate, unde Aristor. lib. q. meteor. docet eam inmissis etiam ingere. Dehinc facultatem. auraetricem censent supervacaneam esse quia Veli caIore resolvente vieina proficisci potest attractio , vhi a sImpathia oeculta, qualis itidem
iri in animatis invenitur, vel citra attractionem in halitum vetium alimentum ad partes deveni: Fucinarem retenimem eadem ratione licet imis Pugnare, quia sicut retentio ab attractione non differt, ita nec rete
uix facultas ab auraetrice. Denique facultas expultrix ab iisdem Αu-
618쪽
UNI vetasAE MEDICI Nnsoribus ad frigus redueitur, quatenus compressione heterogenea sejungit.
S. XIII. Faeli mentionem hujus sententiae Cal. lib. I. de natu
rat. facult. Sc ante eum Aristotel. lib. 2. de anim. cap. . text. O. de text. I. επικρ iri, suam addit, inquiens : ignis concausaqiatimquestainis do est, non tamen sim silaiter causa, sed nius anima. Proinde praetermittere hane opinionem possemus, nisi recentiores quidam eundem errorem xevocarent. Contra eos ergo statuendum est. I. Facultatem nutritia
am, augmentativam , dc generativam pendere ab anima principaliter, quia opera illarum facultatum obessecti nobilitatem dc variet tem etiam non potest ab igne solo , aut forma misti proficisci. a. Insti
mentum istarum facultatum eatorem esse, quia calor inter omnes qua-
Iitates nobilissimus est , dc materiali concietione maxime abstractus. Re emerientia quoque monstrat, eum ad essicienda ea opera aptissimum este. S. XIV. Ad contrarias rationes itaque sic respondeo. Ad eam, quae contra facultatem concoctricem adducitur, quod quidem a calore proficiscatur coctio, sed minus prine aliter, seu instrumentaliter, quatenus nempe is ab animi regitur, & ad determinatum essectum adhibetur, neque uniformem . ut fit in mistis, sed diGrmem quemadmodum liquet ex prima partium formatione, & conservatione per nutriti mem. Aecedit quod ex quocunque superabili simile produeatur
secundum intentionem propriam animae cujusque. Ad ea quae contra attractritem adducta sunt repono, principio non posse attractionem
vitale a solo calore proseisei, quia non observatur illud ad quod attrahitur semper calidius eo,quod attrahitur, aut a quo attrahitur: deinde attractio quq calore fit non est determinati uiuis suturi sed cujuscunque aut resolubilis aut alio modo mobilis ad vacui impeditionem. Segundb dieo, etsi non negandum sit, specifiea idiopathia quandoque illam coctionem celebrari, tamen quia ea quoad originem d wendet, &ejus speetali operationi inservit . vitalem debere appellari: deinde arbitrer potius ealidi natiui opera haoc functionem celebrari, quia in demortuis non notatur. Tertio illud quoque falsum eshresolutionem alicujusposse attractionem supplere , quia illa tenuia primum rejicit,& sursum pellit, verum attiadtione vitali ad omnem loci disserentiam attractio fit, & quidem eonvenientiam non spectata praecipue tenu, late vel erassitie. Atque eadem inserviunt pro defensione facultatis a
619쪽
CONTRAcTIS LIBER PRIMUS. . tractricis. Quod denique saeuitatem expultricem attinet,imprudenterea proriis frigori assignatur. Quippe actuale frigus, & quod constri
gat partes in viventibus non reperitur, δέ quis unquam in duris viventibus aut viventium partibus illam constrictionem a seihore lactam n lavit ' Sunt enim v. g. ossa, lignaque duriora, quam ut a frigore coerceri possint. Accedit quod quae a frigore comprimente segregantur, tenuia & humida sint, nulliusque determinatae seu specificae naiaturae, verum quae in viVendibus segregantur tum tenuia,tum crassa sunt& determinatae rationis, ut exerementa considerata docent. L XV. Ergo concludimus, facultates vegetativas primarias tres esse,nutritivam, augmentaIlvam,& generativam ; eisque inservire attractricem, retentricem, concoctricem, & expultricem: nunc videndum quomodo inter se conveniant, & differant. Primarisfacietates reviatira conveniunt. I. Ramne causa es ientis principalis oem'ununtilis. Prin cipalis et anima est vegetMira, intumentatu caelitam innatum. z. Rationes secti. Nam omes illafacultates sumo exercentiumn Pirente ratione corporis
primur . Hinc ali, augeri, zςnerari & generaro vivum dicitur. 3. Mimne fius. Nam omnes illae resipisimi conservat em viventium. 4. 'tisneo secti. Omnes enim PersantW circa Himentum. S. Mione modi operand .Quippe obemtaer omnes ei dem verati οηibus, scilicet procedentibus a se cultatibus minus principibus. Rursum disserunt eadem. I. Ratione cause instru malis proxima. Etenim nutristra, & augmentMira, obeuntur in omnibus partibus, generativa in doteruit tu, quae ideo Vorantur genitales partes. a. Mis,subjecti. Nam nutritur Scaugmentatur ViVum existens, seneratur quod nondum existit , Verum existet. 3. Ratione sinis. Nam nutrisiva reisuis consterrationem individiu siecundum substantiam , augmentatira iniendit impresecti perfectionem, deductione ejus ad convenientem magnitudinem: generativa autem procmat consterrai memspeciei, quandoquidem
per eam generanti, quod perpetuo in individuo conserv xi non potest,. aliquid in specie simile producitur. . ratione Objecti formalis. Nam nu
S. XVI. Moveri hinc solet quaestio, cum haec ita sint, ansacia--ι eaprincipes disserunt realiteri Nobis non videtur. Nam I. nutritira
620쪽
UNI v xks K M DICINAE augmentativa mn distrepant realiter. Ut enim visum causa eadem princia' palis & i nstrumentalis prima & orta, ac objectum quoque idem res,
ter, quoniam materialis substantia Sc quantitas realiter non differunt. Hinc neutra actio sine altera obiri potest, sed dum nutritio fit, fit a gmentatio, & contra. 2. nutruma Ogennari sacultas non dissier tu ιuer. Nam si realiter discrepant , vel sic differunt in eo, quod gen ratur , vel in eo, quod generat. In neutro autem differunt reuiter Scilicet non in eo, quod generatur, quia per saeuitatem generativam Primo omnes partes form: tur, atque per nutriti Vam eaedem regeneratione conservantur. At regeneratio & prima generatio non diffserunt realiter. Neque in eo , quod generat. Nam probabilissimum mihi fit, semen generari, dum testes nutritivam facultatem excercent, atque ita redundans in iis alimentum aliquanto amplius excoquunt. Hoc tamen non obstat, qub minus formale in iis discrimen admittamus, quod solum contraria argumenta probare possunt. Et quidem ut o-Πiittam ea, quae leviora sunt, graviora haec sunt. I. quae facultares realiter separantur, eae differunt realiter: sed dictae iacultates re liter separantur. Ergo. Patet minor respectu facultatis nutritivar& augmentativae, quia nutritiva inest toto vitae tempore, aume tativa autem solum perdurat ad plenum augmentum aequisitum. De generativa dehinc & nutritiva similiter , quia partibus sermatis generativa perit, at nutritiva demum incipit operari. a. effecta di ni realiter earum facultatum, nempe nutritur & augetur idem individuum, generatur alterum ; nutritur item seeundum substantiam, augetur secundum quantitatem. Ad I. dicimus, negando minorem. Ad probationem priorem dicimus, ut nutritivam, ita & augmentativam manere toto vitae tempore, dum enim aliquid nutritur, non
solum substantia apponitur, sed & quantitas, quia illa substantia est
quanta. QEod vero dicitur durare augmentatio tantum usque ad ad pia dctitam quantitatis mensuratu provenit, non quod iacultas adempta sit, verum quod ob siccitatem corporis partes solidae non queant amplius extendi, ut ita magis dilatari secundum omnem dimensionem ViVum possit. Apparet autem, quod augmentativa adhuc adsit,quia omni vitae tempore homo respectu carnotarum partium augeri potest. Patet maximE, si quis aeger macilentus factus luerit,qu.d is recuperata sanitate rursum incrementum eapiat. Alterius membri probatio nihil itidem solidi continet. Nam facultatem generativam etiam residuam