장음표시 사용
621쪽
CONTRA TAE LIBgR PRIMUs. uersesse sormatis partibus patet, quia in nutritione simile genito seu foNrnato producitur ex alimento, & quod similares partes etiam regenerentur, si non in solidum ablatas sint. Quod autem non regenerentur , ubi totae ablatae fuerint, est quia in prima generatione seu so matione partium virtus gignitiva erat unita 3 ordine ad omnia proce debat: at innutritione eadem est divisa, secundum partium Givisionem. Ad a. dico,ex effectorum reali diversitate neutiquam posse probari diversitatem realem causarum, aut facultatum. Sic unus pater eadem viriute gignitiva plures liberos, mares & femellas generat. Et ad praesens exemplum dico, virtutis nutritivae testium esse producere
sibi conveniens alimentum: at si id aliqua parte redundet, & calore uberiori exeoctum alii fini destinetur, primae facultatis esse quidem unum effectum, sed ejusdem partem unam alii fini destinari, qutin auteram. Ad alia patet ex prioribus solutio. s. XVII. λceedimus jam ad singulas facultates in specie, quasdrelarandae sunt tar suas functiones ; in quibus speciatim consideranda Veniunt, principium seu causa efficiens, subjectum, finis, objectum N modus, quibus explieatis subjungi potest tota iunctionis natura definitione expressa. Ut a facultase nutriura incipiamus,ejus iunctio seu
operatio dicitu utritio. Frnuus ejus causa anima est, nima instramen- ,
ratis , ratissim innarum, sicut supra fuit probatum. Sed quaeritur, quasis causa ejus instrumentatu secunda , seu qua sit pars ista, qua mirimnem eis l omissa prolixitate dies: quod causa ininumenta'u sicundastu orta adaequata
'st omnis pars corporis , priminis ea, cui ma prima inest, dependent unaquaeque reli aram. Prima assertionis pars patet, quia sicut unaquaeque pars ivit, ita & nutritur, & per consequens nutritivam facultatem obtinet. autem probatur, quia ut anima non aequaliter est in toto, ita nec ejus facultas, quandoquidem secundum nos haec ab illa realiter non
differt, secundum alios haec in illa ut in primo subjem existit. Ac ma-Nime id verum est de lacultate prima, quae nempe primam functionem edit, qualis nutritiva est. Accedit alterum argumentum petitum ab effectu, te experientia; quae docet, quod aliae partes nutriri nequeant sine conjiratione partis primariae. Inde autem consequitur, quod Primaria primo nutritivam facultatem habeat,aliae partes dependenter ab illa, quod est tertium assertionis membrum. S. XVIII. Subjecti nutritionis totum est riν , h. e. secundum Ο-mnm Viventis partes. Nam in quibuscunq partibus residet facultas nu- L e e e triti-Diuitigod by Cooste
622쪽
3 6 UNIVIRs.s M sore INAE tritiva, illae quoque nutriuntur. Neque inde se luitur eontradictacrium quoddam., quod idem sit sinita agens & patiens, quia mutatur
una conditio contradictoriorum , qu in nempe non respectu ejusdem sit nutritio. Etenim nutritio quatenus actio est, fit respectu animae
α ealidi insiti, sed quatenus passio est, fit respectu eorpulentiae eo poris. Si quis inquiat, ipsum quoque calidum innatum nutriri & augeri, respondeo con endo, sed ramen primariam ejus operationem, esse nutrire. Addo,. quod siquid nutriri dicatur, vel quatenus sus..cipit virtute sua mutimentum, illudque sua potestate mutatum sibi apponit, &sociat ; vel quatenus ab altero mutatum alimentum suscipit, . sibi associari patitur. Primo modo si eapatur nutritio aeeurati non est passio, verum posteriori modo. Observandum venit & illud, quod,
Q madmodum enim perditio respectu partium 3e particularum illarum singularum fit, sic etiam nutritio, qua deperdita substantiareia
3. XIX. Enin muriiumse' coistrram Hrisiec dum in i- Unumquodq; enim conservation sui appetit, quoad fieri potest. inua vero illud fieri non potest immutabiliter,fieri debet mutabiliter, per resarcitione ejus,quod deperditur.Solet hic ambigi,
ω istis idem a nauinitatis tempore usiq; a mortem, cum tanta fiat toro vita tempore corporis minatio i Omissa aliorum sententia dico conservati'nem fieri. r. re e ejusdemindividualis essentiae anima. quae praecipua corporis pars. Etsi enim eam multi una cum materia mutari existimant, tamen iis assentior, qui eam ineomiptibilem esse volunt. a. respectu: staminum & fibrosarum partium. Nam quandoquidem experimur a calore non omne dissipabile esse, sed illud tantum, quod resolvi faeite:
potest, sequitur utique quod stamina. quae non aut aegerrime resolvis'ssunt, secundum se tota, aut secundum maximam lin partem --neant Etenim experientia nos docet ossa aliasque siceas partes nullatenus in morbis colli quativis e sumi, ac postmortem varia externa
rum injuriarum occurrentia genera passastubsistere, quidni ergo durare etiam possint cum leni insiti inlidi atavitate L 3: respem partium: d.ssipabilium censeo manere aliquod idemseundum aequivalentiam. Etenim etsi rigidὶ loquendo non est idem, cui simile per aequivalentiam substituitur, tamen communi loquendi consuetudine dicitur idem, M
623쪽
CONTRACTAE LIBER PRI utis. I. sundamentum aliquod etiam assertum illud habet , si id paulatim fiat, tit per partes illud quod aceedit primum fiat ejus, quod sic mutatis.
Atque hoc modo innutritione eontingit. Latius hane controversiam
non persequor, quia altioris indaginis est, & hine satis patet, quomodo commode unitas numerica viventis toto vitet decursu eade permanens defendi possit.
f. XX. Object nutris is cment est. Cirea quod I. quaeritur, id it alimentum φ Dicimus , quod alimentum sit omne id. quod a calore naturali in substantiam viventis mutari potest. Differt hoe ipsoam mento, quod hoe dicatur, quicquid mutare potest vivens ad melius, Zca veneno , quod vim habet corrumpendi vivens. Nihilominus haec ita distincta non sunt, quin unum alterius qualitate aliqua ex parte partiςipet, licet absolute una voce denotetur. Sic eni in datur
alimenti m vicamentosium, O venenatum, & similiter medicamentum alime ιν strenenatum, imo & venenum alimentosum ac medicamentosum. Neque
obstat omnes illas virtutes eo unctim in uno reperiri. quod principali i sit denominatum. n. XXI. Quaeritur a. quaenam sim conditiones alimenti t Conditiones eae sunt vel generales, vel speciales. Generales sunt, quod alimentum Partim sit simile, partim dissimile nutrienti. Scilicet visit; vis actu, &simile potentia. Quia enim alimentum mutari debet in iubstantiam ub entis , non prorsus ei simile esse debet, quia id mutatione non indiget; neque omninb dissimile, quia alimum mutari non posset. Quaeri hinc solet et alimenta dici debeant contrariar Simpliciter contraria diei nequeunt, aut si quaedam contraria sint, non tamen neeessum est, ea
esse talia. Nam quia potentia similia esse debent, ordinata debent esse ad Viventia: at quae proprὰ contraria sunt, ea non sunt ad invicem ordinata. Neque obitat, quod diei Blet, qyaeeunque generantur ex contrariis generari. Nam illud non de proprie dictis contrariis intelligendum venit, sed de iis, quae se habent per modum actuati potentiae. Solet 1 quibusdam dici, quδd almenta debeam esse diacia: verum ea conditio particularis est, respectu eorum nutritivorum, quae gustis . Possent, nec ita rigide accipi debet, sed late, prout dulcia eadem vocamur , quae alioquin grata dicimus. an roras speciales sunt: x. Malimenta debeant esse calusi Oh idiparticipia. a. Q d debeant Ohisere fluam substantiam. 3. Mod debrantφsi cienter liqvida. Nam quoniam debent permeare Aimenta omnes partes, liquida esse convenit,
624쪽
388 Uri Iur fA MsDICINAE aut illis liquor assectandus est ; & quoniam viventia solidam eo oris
compagem obtinent, & calido &humido vitali sunt perfusa, apta' esse debent, ut eam substantiam deperditam resarcire, & reliquam conis servare possint. n ,
S. XXII. Exsolutione hujus quaestionis, solvi potest quaestio
is sint alimenta 8 Ubi speciatim in quaestionem venit: I. melamenta possint murne φ Dicimus seorsim non, ac aegre quoque confusa,nisi sint in misto unita. Nam in elementis singulis virtutes alimentorum non reperiuntur, confusa quoque immediatαia vivorum substantiam transire non queunt, quia natura non solet facere saltum. 2. nimis murirepostist , ut neralia r Plerique negant ob dissimilem valde naturam. Et certEsi aliquid nutritivi in se habent, id tam exiguum ut vix alimentorum nomen tueri possint. Hoc tamen confitendum omnino vi, a mineralibus virtutes varias ViVentibus, maxime veget bilibus tantum communicari, si succo eorum alimentario admista sint. Et hine aqua, quaedam bibitae strumas generant, Vinaque diversa calculum, contracturas, pluresque alios morbos. 3. omnia virentia, Hlvivenιium partes aeus commode inserimentum cedere queant' Nullatenus, sed quaedam ob nimiam duritiem, crassitiem, & contrarietatem superari. nequeunt; quaedam etiam ob nimiam similitudinem idoneum alimen tiun non sunt , qtuedam etiam excrementitia nimis sunt. Ideo inferiora quidem viventium genera melius superioribus videntur in alime
tum convenire, quia sunt superioribus cr-ssiora, & majorem subtiliatatem adipisci possunt, non item superiora inferioribus, ob eam, causam, tum quia natura non alet retrogredi. 3. X XIII. Quaeri solet quotvlo sit alimeneum φ In genere dividi selet in remounn , quod pluribus mutationibus eget, antequam in viventis substantiam transeat, dc proximum , quod una solum coctione, ultima nempe eget. Hoc internum etiam solet vocari, sicut illud extemaum. Medici non multum dissimili ratione dividunt aliment,m in xeluti iasmentum seu futurum altaenium , ae .limentum proprie dictum. Illud alimentum mutandum est; hoc mutatum, ut immediate in substantiam viventis converti queat. Apparet ex his quod hae divisiones non sint generis in species, sed ejusdem in diversos gradus, . secundum diversas
S. XXIV. Motis maritiam fit alimenti attractione in viventis sub
stantiam, quoad poros vel notabilem cavitatem suctu aut idiopathetie1
625쪽
CONTRACTAE LIBIR PRI HUMvirtute ; deinde retentione eadem ratione celebrata: tum tactione, quatenus alimentum calidi insiti virtute mutatur, una vel pluribus viribus , dum simile eidem evadat et denique expuisone eXcrementorum, quae in substantiam viventis mutari nequeunt ob quantitatem aut qualitatent. In his nihil dissicile est, nisi quod notandum in plerisque viventibus duplicem coctinem celebrari , publuam in prima parte, aut etiam alia adhuc quam prima, qua primum seu externum alimentum mutatur in mecum alendo idoneum ; , quae in singulis partibus celebratur. qua peracta sit mutati alimenti agglutinatio. S. X X V. Hinc patet qui sit ηαruis ' Nempe est veratio anima rige-
ramis , qua mediante calido innato ex asinumο attracto , retento , sustimer ma raro ct depurato, ripam in individuo quoa substantiam omnium partium conservaris
reparatione ejus,quod calidi resolutio deperditum est. In qua definitione bl viter continentur, quaecunque in prioribus aliquanth latius dedux
S. XXVI. Antequam ab ea meedamus,pauea quaedam adhuc d claranda sunt. I. modo intelligendum veniar illud Hsertuna, ex Udemnaem mur, exqvibus constamus φ Dicimus I. intelligendum illud esse, non noxia me sed remore: nec formiliter, sed materialiter Ioc modo: ex iisdem nutriniar exqvibvicis stamus, scilicet revisie, 5c materialiter. 2. Nec venit id explicat dum universaliser sed particulariter. Qilippe omnia milia perfecta ex et mentis constant, veruntamen ut visum est, non omnia sunt nutrime torum commodorum Ioeo. Inde colligitur, quod ex eo axiomate quidem l egitime negative concludamus, eorum nulla esse alimenta,quae materiat iter de remote non habent ea ex quibus constamus, verum non
universaliter assirmattia, nisi aecedat alia adhue Iimitatio, quod sit nutriendo potentia simile. Unde aliqui axioma illud simpliciter doelarant hoc modo, ex isdem scilicet proponione seu potentia, narromtr exqu-bus constamus: sed sic assertum illud identicum reddunt,& Gu-λογ άν in eo concedere necessum habent. Etenim quid est Lmρotentia aliud , . quam posse id fret; & quid hoe aliust, quam in alterius se antiam. rerii ; & hoc, quam ninneposse. Unde hic enatuitur sensus : Ex iiDdem potentia seu quae possunt in substantiam vivenus eonverti, seu italiter dispositis, Me ex iis nutriri possimus, nutri ir , ex quibus, constamus. Proinde satiuserit paulo quidem prolixius, O tamen venus eundem sensum declarasse. X XVII. Porro r.exEonendum a nutritio ι actis constula Du-
626쪽
fluxus, seu conatus , ut fiat nutritis: alter, respectu essectus continuosa triu-rritis ' Quod primum sensum attinet, assirmari quaestio debet. QEq-niam enim nutriens qua tale agens naturale est, semper operatur, &ad eXtremum suarum virium. Caeterum quod sensum alterum, censeo quidem ordinarie, nullis requisitis deficientibus, continue nutritionem fieri ; sed tamen fieri potest, & fit etiam , Iat vel oppreta ab humoribus calido, vel alia ratione debilitato, vel deficiente alimetuo, fel eodem non apto, ut continue permutetur, vel alio forte modo interrumpatur aliquamdiu longius aut brevius nutritio. Nec obstat, quod dicatur nutritio toto vitae tempore fieri ; nam id dicitur, discreth quod nullum vitae tempus sit, in quo ordinarie non fiat, licet eveniata liquando, ut seriae interveniant.
XXVIII. Adhue illud Qlvendum est:
Druinae partes regenerentur, quain primum ingeneratione Oducta fuerunt Etsi id communiter negatur,contrarium tamen Verum esse arbitror. Etenim
causa emciens principalis Sc instrumentalis eadem est , materiaque generationis non dissimilis;unde ergo non similis & aeque bonus essectust Recedit, quod cum nutritione primum conformatae valde debiles pariates perfici debeant, quod inde etiam evadere debeant meliores & peris sectiores. Ac omnia quoque partium accidentia idem confirmant. Id solum notandum est, loqui nos de statu naturali, & in artate firma, quoniam per morbos &senium tam bene partes non regenerari extra dubium est. S. XXIX. Augmentativa facultasis operatio augmentatio vocatur,e jus siens princjam subjectum item, objectum, ct modus ea dem sunt, quae in nutritione, sic ut ab hac disserat isti ratione ; Fc hoe r. Xo eratione finis ; quia finis augmentationis est perfectio vivi respectu quantitatis ci aliorum adjunctorum, quoniam haec ad nullam aliam facultatem referri potest. intuitu obiectiformalis. Nam nutritiva iacultab Versat tir circa allina itum maxime ratione substantiar, sed augmen- ratiVa, quatenus est quantum. 3. respectu mori specialis quoniam in au smentatione vuletur necessaria dilatio partium facta per rarefactionem secundum ora es partes capaCes communis formae. Hinc aliqui specialem facultatam dilatantem ad augmentationem requirunt, sed de eo supra diηnnus, hic ideo repetimus, ut insinumus, siquet alia ministris facult. tibus sit addenda , dilatantem certe esse. Etsi enim, ut notavimus
627쪽
eos TR Aeetae traIR PRIMus. vImus ante, ealore eossit derivari, quatenus ad taliter dispositum eo pus aptatur, tamen dicere quis posset, dc dispositionem talis eorporis,.& talem gradum caloris dependere a fine vivi, quatenus illud ad debiatam Dersectionem referendum est. Plura de augmentatione addenda non sunt, quia ead , quae de nutritione allata sunt, huc reserri po sunt:breviter selum universam ejus naturam hac descriptione designa -
mus: Augmentatio est operatio Mina vegetantis,qua mediante caelao innato ex alia mento Uracto, retento, com quam pro nutritione mutato ct depurato,rivum . . quoad omnes partes commustis forma capaces si cientre Hilarasas majus eradsit, ut viqinat debitam quantitatis , qua litarum ct figura persectimem, requisitam ad operarinus perfecte edendas S. XXX. Inde liquet, quod augmentatio prout nutritioni opponitur, non toto vitae tempore duret, sed universaliter tantum usique ad ἁκα-ν seu constantem aetatem; particulariter vero respectu partium mollium etiam diutius, quam diu nempe dilatatio illarum fieri potest: verum postmodum cum exsiccatione partes constringuntur, dicitur vivum decrescere. En enim jecinio deductis rivi a majori quantitate ad norem instamento calorismaιiri peracta, Paetenus is exsiccatione partes constrin-nt. Caeterum non est propterea nova alia fingenda acultas decrescens rverum sicuti ad nutritivam etiam perlicti debilior nutriendi virtus, sie ad augmentativam decrescens. Nam a deficiente virtute magis naturalis decretio procedit, sed praeternaturalis a depravata. Tempore intermedio, intercedente inter augmentum& decrementum, in eodem statu quadant enus vivum permanet. inadantenus dico , quia plerumque ad alterutrum extremum vergit, licet non adeo evide
S. XXXI. Fuciataeis generarina operatro dieitur generatis. Circa eam speciatini notandum est. I. eam non omni virentiam generi competerei sed illi solum, in cujus specie eonsuevit fieri generatio interventu seminis. Et enim viventium duplex est ortus, alius per semen , generauisumpocalvoeatur; alius sine semine, qui dicitur generariis quivoca. Ergo ea viventia quae solum producuntur generat one aequivoca, non obtinent saeuitatem generandi; Verum ea tantum, quae generatione uni voca
rodierunt. aut quae sunt in ea specie, in qua plerumque solita est fieri
ujusmodi generatio. Haec ideo adduntur, quia quaedam, quae generatione aequivόca prodierunt,generatione univoca se propagant,quan. quam non ita frequenter, nec adeo constanter. Quippe post tertiam
628쪽
quartam ve generationem solita est cessare ista propagatio ob nimam siccitatem & imperfectionem generantium adhuc magis magisque in
deterius Vergentem. 2. Generam non convenit omni in Metiam eorum rixentium, qtissessorent univoca generalωne tonsi rare. Nam quaedam individua tam debilia sunt, ut non possint proliticum senMn progignere, ut quae temperamentum nimis frigidum habent; quaedam rursum tam eo ruptae naturae, ut semen quoque ipsum corrumpant, prout se habent. quae tem peramentum nimis calidum sortita sunt. Imo ob desectum partium ad 1eminis elaborationem antecedenter aut proxime requisitarum itidem aliqua viventia generandi facultate destituuntes. Nonetamen opinandum est, cujuscunque partis defectum generandi impotentiam indueere, quandoquidem experientia contrarium monstrat. Multi mnim mutili intinos sanosque laetus producunt. Neque enim quis inferat . facultatem generandi frustra omnibus itari speciei individuis datam esse, quia in actum in omnibus non deducitur, quoniam id
non aecidit ob vitium animae, sed malam Sc praeternaturalem dispositionem corporis. Verum animae proprie ea saeuitas competit, toti sabiem denominative. 3. Neque semper geraratio etiam ulli virenti convenit , in quo facultas en , sed tantum in aetatemfecta. Hoc maxime a nutritione dis. Gernitur, quae toto vitae tempore durat ; etiam suo modo ab augme ratione, quia hae non amplitu persistente universaliter, generativa virtus maxime viget. Neque obstat, quod generatio dicatur naturalitamuin viventium opus , nam id dicitur de viventibus perfectis: nequo comparatione nutritionis, sed respectu manifestationis aliquid vivum esse. Nam aliquando nutritio obicura adeo est, ut dubium sit, an aliqua vivant: aliquando notantur quaedam rudimenta aut simulachra nutritions in non viventibus: verum univom generatio, qualis perfectis viventibus procedit, sic palpum non obtrudit. q. Eviis gemratiorim est conservatis speciei, se terminatur ad aliud indiriduum, cum nutritio idem individuum conservare studeat, & augmentatio idem ad debitam perfectionem deducere. s. Modin aliiquatereus rami, quatenuS generatione Partes primum formantur, at nutritione conservantur: itemque quatenus partium formatio prima non omnium eodem tempore est, quod innutritione Contingere potest, & forte plerumque contingit. Hinc generationis universa natura sic dcclaratur, quod nempe fit operatio anima ruet tis, qua in humento caloru in parιe ei opera destinata ex almento ubi mo re
abindarus stemen Ποιηέ- elaboratur, quod in manicem commodam depositam P. -
629쪽
. CONTRACTAE LIBER PRI Mus. sis me enim vegeta=stu se calidi infisi ex alimento debilὸ praparato partes singulia
Dinat, O grainantismile prodiicit , ut id expetinatem, quam non poterat in in duo,in sipecie assequnetur. Etsi vero in hac descriptione multa insinuantur, quae modo circa generationem attulimus, tamen ea ex iis quae de
semine tradidimus, & post de hominis generatione speciatim notabimus, manifesta sunt. S. XXXII. Sic se habent facultates Riunctiones animae vegetativae in genere,quae in specie,si ad hominem applicentur, aliquas sipeci les cautelas ingerunt. Ideo breviter & hoc modo considerandae veniunt. Breviter inquam, quia pleraque illa quae dicentur, eum de singulis partibus egimus, satis dilucide & late exposuimus. Ergo numito
quidem in homine tribus coctionibus perficitur, duabiu publicis, is una privata. Prima coctio est c lificatio, qua insito calore ventriculi, dependenter a corde, adjuvante etiam calore alimentorum & partium circumposi tarum ex cibo potu chylus elaboratur. Attractum in hac coctione similis es fames, & sim , inde alimentum accipitaer ore, Sc ex eodem ntasticatione praegressa adgulam linguae motu desertur,per quam tum pondere nativo, tum deglutitione demum in ventriculum deponitur. 9stenti respondet v ruuli circa cibum constrictio, de oriscurum ejusdem coarctam in omnibus eelebrata dependenter a cerebro vi fibrarum, ac speciatim in dextro orificio vi circuli fibrosi in ejus interna parte reperti. Expessonis vicem gerit actio ventricuti eadem conmictiva, sed maxime versus orificium ventriculi dextrum, unde per illud apertum chylus & chylosum excrementum in intestina tenuia dimittitur. In hac itaque coctione nulla fit excrementorum segregatio localis, sed tantum essentialis neque Dpus est, ut brevi post notabimus. L X X X III. Reliqua suis locis elarius exposuimus: de sola tame& siti, quia non egimus, aliqua adjicienda sunt. Non male Aristot lib. 2. de anim. e. 3. docet, franem se avetitissem callidi cci, itemque sim appetitionem humidi ct frigidi. Veruntamen circa ea variae quaestiones occurrunt notatu dignae. Prima est : quodnam i rerum famis Osui genus , seu quod idem est, an fames Ostis rectivi definiamin appetitiones, antrisses sensio φ Aristoteles, ut visum, dicit famem & sitim appetitiones esse, atque eum plerique Philosophi sequuntur : contra autem Gal. l. de eaus sumptom. c. r. descripsit pertristes sensus, atque eum Medici multi defendunt. Inter Arist. & Gal. facilis equidem conciliatio inveniri potest, si dicatur, alterum formalem, alterum causalem d
630쪽
UNI vast sis MgDICINAE tinitionem adhibuisse : verum inter eorum d stipulos ea eontroversi remanet, quae illarum definitionum sit formalis. Ego Aristotelem rectius & aeeuratius seeisse judico. Etenim certum est dari revera appe eitum eibi, & appetitum potus , eos sor maliter nisi samem de sitim dixeris, quod nomen habent φ Inquis argumentum invertendo, notari in omni famescente& sitiente dolorem seu tristem sensum ex inopia
seu defectu alimenti , 8c quod illi nomen ' Respondeo illam sensationem, quia eum aliis convenit nomine carere, alioquin enim plurima vocabula fingenda de novo fore , ut singulas sensationes tristes in t ctu lieeat discernere. Imo etsi in vehementi fame dc siti dolorem intereo dere concederem, tamen neutiquam largior in omni fame & siti id e-
Venire. Etenim natura dolorem praevertit appetitu illo. Αe hinc a cidit, ut licet non tameseamus aut sitiamus, aliquando tamen grato cibo aut potu obiecto, fames nos aut sitis subitb praehendat. Urgent qui negant esse appetitiones samem & sitim, his multos perire, nullos. appetitionibus Verum quis dicat tristi sensit formaIiter & per se quenquam perimi r Inde liquet impropriam esse istam locutionem , cum quis fame aut siti dicitur oceumbere ; nam mors ei obvenit desectu pabuli , non vel tristi sensu inde eoneepto , vel appetitu ejusdem per se.
tismira , o ad desiderim vel fugam pertineant ' Sunt quidam, qui arbitrantur esse ad fugam has appetitiones reserendas, judicantes ideo fame appeti cibum ,. & siti potum, ut tristis sensus seu dolor evitetur. Caeleorum eontraria sententia est probabilior: Nam r. omi is appetivis per
se resertur ad bonum ;. ad malum autem secundarid tantum, nempe ut ejus fuga conservetur aut aequiratur bonum. Ergo fames quoque Sc Mix Aut si hoc non concedatur, ostendendum erit diversum sentientibus quo id appetitu fiat, quo in bonum ut bonum seramur, nimi-rum in conseeutionem alimenti, ut per ipsum vita nostra conservetur.
a. Ostendimus in prioribus, .non semper dolorem iami de siti conjungi, ex quo sesitur essentialiter famem & sitim non esse sugam doloris. .
Nam quod euentialiter rebus convenit , id iis semper eonvenit: 3. N tavimus dum iami & siti satisfit , naturaliter id contingere eum voluptate ε, unde sequitur, jucunditatis causa appeti, Sc .consequenter sub ,rMione boni.
S. X X X V. Tertia quaestio est, stus ara sis object- famis se sitis φ