장음표시 사용
671쪽
CαNTRA OTAE LIEER 'Ret Mos. 63γsiei secundum substantiam. Anima rationalis est solum actus corporis
secundum operationem secundam ut ad i. a. de anima notat Philopomis. 4. Forma informans materiae est immersa ab eademque inseparabilis. Anima rationalis non item. s. Forma informans eli priri cipium & eausa motus Physici. Non item anima rationalis, utpbre quae movet mediante anima sensitiva. 6. Anima rationalis est nobilior qua-Cunque forma informante. Ergo assistens. 7. Anima rationalis est serma per se subsistens & completa substantia. Ergo non est sorma ii formans, sed assistens. 8. Anima rationalis est actu ens: Forma informansactus entis. Ergo. 9. Anima rationalis est forma diversi generis, quam
anima vegetativa & sensitiva,ex lib. 2. de ani m. t. II.&2i.&l. 3. de anim. t. 2 o. At anima vegetans Sc sentiens sunt formae informantes.
Ergo anima rationalis non est forma informans. IO. Omnis forma informans dat asse materiale. Anima autem rationalis utpote immaterialis non dat esse materiale. Ergo. II. Omnis sorma informans informat materiam, q habet naturalem ad eam habitudinem. At materia non habet naturalem habitudinem ad animam rationalem, quia haec forinsecus ei advenit, non ex potentia ejus educitur. Ergo. I 2. Materia & forma sunt ejusdem conditionis. Sed materia hominis de anima rationalis non sunt ejusdem conditionis,quia illa materialis, haec immaterialis est. Ergo. 13. Operationes a forma ini ormatite dependentes .ssint totius compositi. At operationes animae rationalis non sunt totius compositi. Ergo. I f Anima rationalis est forma independens a corpore. Ergo non informans.
S. III. Horum ac consimilium argumentorum pondere victi aliqui etiam ex Orthodoxae ReIigionis Philosophis sententiam eam approbarunt , finimam rationalem esse formain a Isistentem. Imo ipse Cl. Bis-gersdicius disputi 19. Collegii Physici eo adactus est, ut non a tineret
animam rationale sormam informantem asserere, sed mediae rationis inter formam assislantem dc informantem. Hanc sententiam non improbare,nisi res apud Philosophos eerta laret, omnem forma vel infor- .mantem , vel assistentem esse, ineo ut negandum sit animam rationalem vel formam esse , vel dicendum eam ad alterutram speciem pertinere , ut Sc plerique secere. Ideo qui animam rationalem formam asti- stentem esse negant, eam informantem esse dicunt. s. IV. In hac opinione sunt plerique Peripatetici,qui adeo dupliapi P aesertim argumentorum genere utuntur, altero probante anima M.
672쪽
ε; UNIvERsAE MEDICINAE rationalem non esse formam assistentem, altero probante eam esse is
mam informantem, quanquam ea ita connexa sunt, ut ex uno ait rum sequatur. Sunt utrisque generis documenta praecipua sequentia. I. Forma assistens nullo modo habet imperfectam operationem culpa materiae , aut a materia impeditur , quo minus continuo -
peretur. Hoc patet inductione omnium formarum assistemium ab Aristotelis recensitarum. Sic intelligentias , quas orbibus praeficit coelestibus , docet perennem motum perficere , atque perpetua intellectione frui , neque ullo modo ab iis impediri: lib. s. Physti & seqq. & l. ia. Metaphys t. 3s. Sie lumen . teste eodem l. 3. de
anim. t. II. & I8. nullatenus impeditur , perspicuo , quo minus colores praesentes iaciat actu visibiles. Et sie de aliis. Nam quod quis arguat nautam non posse semper navim impellσe, sed aliquando fatigatum debere quiescere , id non navis sed sua culpa est, quia corpore constat, quod in assidua&longiore iunctione fatiscit ob spirituum d .sselutionem. Et ratio asserti est, quia sorma assistens non utitur corpore cui assistit vel ut instrumento, vel ut aliquo unde hauriat vires ad operandum, vel ut aliquo quo possit revocari ad aliud efficiendum ; qua itaque ratione ab eo corpore debilitaretur Anima autem rationalis, quod ipsius Corporis vitio nec semper, nee uta benὶ operari possit satis notum est. Et ideo alicubi Philosophus docet, intellectui melius extra quam intra corpus esse. 2. Forma assistens quatenus talis nullo modo ne quidem per accidens movetur ad motum sui corporis. Nam quicquid movetur per accidens ad motum alterius
ues in eo est ut serma substantialis in materia, vel ut accidens in subjecto, vel ut locatum in loco, vel se habet ut organum , quod est in potesta e agentis praecipui , vel ut aliud , quod a movente impellitur , quorum nullo modo se habet se a assistens. QDd idem inductione
fieri posset clarum , nisi per se pateret. Nam quod quis dicere posset
ex quorundam hypothen: intelligentiae movent stellas ; at ni possent movere, nisi ipsae quoque moverentur, quia nulla actio est in distan, . Atque sic aurisa quoque vel nauta dum impellit currum vel navem: id solvi potest faeite: quia scilicet eo casu non admotum eorporis sorma assistens, sed ad motum formae assistentis eorpus movetur. inqui aliquis: Annon nauta in navi sedens movetur ad ejus mori uir stepono, verum id esse, sed non quatenus nauta est sorina astu's, sed quatenus est locatum in loco. 'Anuria autem rationali, ad cnotum cor'
673쪽
Con TRAeet E LIBI E PRIMUS.m , quatenus est ejus forma movetur , non selum quando Ipse movet eorpus, sederiam quando id movetur & impellitur ab alio. 3. Fo ma assiliens tantum assistit, seu praesens est suo corpori quod movet. Verum anima rationalis homini proprie inexistit, cum sit ejus pari a Forma assistens adjungitur eorpori completo & in specie perfecth constituto. Verum anima rationalis adsungitur enti ineompleto. s. Si anima rationalis non sit sorma informans, quaenam est forma ejus insommans φ Aut nullam habere satendum est, Sc consequenter statuendum eum non recte in Becie eorporum loeari: aut cum veteribus Peripate
tieis statuendum aliam alrquam substantiam ei muneri esse praesectam, nempe cogitativam vel materialem intellectum, quod dogma tanquam falsum diu jam explosum est. 6. Anima rationalis participat definitionem animae in communi, ut constat ex ejusdem definitionis ad hominem applicatione, δέ ex eo , quod Arist. post datam definitionem , ut
speciem sub definito contentam numerat etiam animam rationalem. I.
Anima rationalis dat esse homini, & cum eorpore humano constituit unum ens per se. Ergo est sorma informam. S. V. In hae sententiarum diversitate absolute loquendo posteriorem sententiam veram esse judico, dc priorem pliirimis falsis&rejectiν dogmatis scatentem, ut exsolutione oppositarum rationum patestet. Id tamen fateor, eam a quibusdam sic limitari, ut in se tolerabilis sit; vellem tantum illi se hac in Frte non munirent autoritate Platonis Aristotelis, Graecorumque atque Arabicorum interpretum; quia certum est, eos singulos hanc hypothesinfalsis & absurdis dogmatis superstruxisse: Etenim Plato & qui ejus dotainam seqtiuntur, opinantur animam rationalem esse perfectuin hominem ν corpus autem tan tum esse ejus careerem, vinculum , locum, hospitium, nullatenus
pertinens adessentium hominis. Hinc illud Anaxarchi, eum mandante Nieoereonte Cypri Tyranno ferreis pistillis tunderetur: Tunde trada sellam: enim mimu tinta. Qui error inde processit, quod cum cognoscerent animae rationalis immortalit rem, neque ob Seripturae S. ignorantiam nossent, quod fieri possee. eam perpetuo mam mortali corpore posse consistere ;& simul adve terent a corporis illecebris mentem ad inhonesta ac turpia incise
nari, ejusdem culpa in actionibus propriis impediri, hinc coneliis
tum, eorpus animae rationalis accidentale & praeternaturale recept
674쪽
an Aristot. mul id melius senserit. Nam dum intellectui a genti extra corpus melius esse docet, quam in corpore, quandoquidem id quod maxime secundum naturam est, unicuique sit optimum , consequividetur, praeter imb contra naturam intellectum agentem corpori esse immersum. Si quis in causas dogmatis illius inquirat, quae aliae reddi possunt, quam quas Platonicis asscripsimus. Nam opinatum esse Philosophum, animas rationales ante corpora fuisse, inde patet, quod creationem ignoravit, & de anima rationali dicat eam forinsecus ae cedere. Non itaque de novo fit ex materia ,' ut aliae formae, nec creatur de novo, ergo ante fuit & quidem ab aeterno. Caeterum alii plerique veteres intellectum agentem, quem formam hominis assistentem esse dicunt, Deum esse, ves intelligentiam Lunae assi na, vel universo
es ementari orbi adjunctam , unamque numero essentiam contra veritatem naturae Scripturaeque existimarunt. Proinde semper opinionem eam improbavi, maxime cum argumenta, quae in contrarium asseruntur, non adeo dissicilia sint, quin solvi queant. g. VI. Dico ergo ad I. negando animam rationalem non esse nataturam, utpote cujus desinitio ipsi competit, atque Arist. ipse l. . de pari. animal. c. Io. satis indicat, eam esse naturam hominis. Ideo con siderationis quoque Physicae est, &agit de ea Arist. l. 3. de anim. Verum quod l. I. de pari. animal. I. dicit, de ea non esIe agendum in Physicis, intelligendum est respectu esse absoluti, quod animae rationali convenit prout extra materiam existit , ex quo nihil contra nos inferri potest. Id tamen noto, hanc Philosophi opinionem dependere ab ea, quod Philosophus judicavit animam extra corpus existentem prorsus absolutae naturae esse, quod salsum est, quia essentialem respectum ad corpus involvit, & ideo nunquam esse perfectum acquirit;undecit. loe. instit. nostrarum Phrsicarum cum Arriaga & aliis asserui,animam rationalem etiam ut est in statu separationis,in Physicis debere explicari. Ad a. respondeo r. certo respectu posse dici animam rati nalem esse temtinum generation:s, quatenus ea producta re materiae unita. a. de sormis materialibus id intelligendum esse, nam immateria- Iem Philosophus excipit l. a. de generat . animal. c. id ergo soluctem citur animam rationalem non esse formam materialem, non eam non esse sormam insormantem. Ad 3. repono , animam rationalem
secundum substantiam esse sormam hominis, quia per eam homo in esse
675쪽
CONTRACTAE LIRER PRIMras. 6 rspeeifieo substantiali constituitur, sed substantiae principium non potiuesse non-substantia, uti. I. Phys. c. 6. Philosoplius constituit. dico, non sormae informantis incommuni, sed materialis eam condi tionem esse, quod sit penitus materiae immersa Sc inseparabilis. At in eommuni formae informanti competit materiam intime subire Sc ejus potentiam perficere, quod praestat anima rationalis. S. VII. Ad s. dico: negando animam rationalem non esse causam motus Physici. Idque cognoscitur ex eo, quod anima sensitiva in homine sine influxu animae rationalis non potest movere, sed opus habet, ut ipsa primum ab ea moveatur, deinde quia in voluntario motu anima rationalis prima causa movens in suo genere est. Nec obstat, quod
moVcat mediante anima sensitiva, nam sic tamen movet, quia instruis mentalis causa ab efficientia non excludit. Ad 6. nego consequentiam.
Et si enim anima rationalis est nobilissima forma, tamen insormans esse potest. Imo nisi in genere formarum informantium illud assertum imtelligeretur, falsum esset in Arist. Philosophia, utpote in qua intelligentiae coelestibus orbibus propositae sunt nobiliores sormae in genere assistentium, quam anima rationalis. Ad 7. dico: Per se subsistere prout sumitur generaliter pro eo , quo sebstantia differt ab accidente,animae rationali convenit, sed ex eo id selum insertur eam esse substantiam rii deinde sumatur pro existere sine alio, solum insertur eam posse sine corpore existere,. adeoque esse formam a materia separabilem : si denique per se sumatur pro existere incommunicabiliter & complete per modum persenae, sic anima rationalis pet se non subsistit, nee dum est
in corpore, ut conceditur, nec dum est a corpore separata. Nam praeternaturalis status non potest esse perfectior, quam naturalis. At extra corpus exsistere est animae rationali praeter naturam, ut post videbi
VIII. Ad 8. dico : non repugnare haec duo esse actu ens, Messe actum entis. Nam non potest quicquam esse actus entis, nisi sit actuens, Est enim actu ens ens existens, sed existens ens potest esse a laxis entis, h. e. perficere quoad entis. gradum aliud ens. Ad'. dico: admittendo antecedens, negando vero consequens. Ideo enim anima rationalis est diversi generis forma, qtiam sensitiva & vegetativa, quia est forma immaterialis & a materia separabilis, non quia non est forma informans. Est itaque illa sallacia non causil ut causae. Ad Io. respon-dς , nihil repugnare, quo minus ens immateriale det esse materiale for-M m m m maliter. Diuili od by Corale
676쪽
έ a . UNIvERs E MEDICINAE maliter. Nam dare esse materiale so aliter nihil est aliud, quam stringere ad esse specificum in genere corporum, sic ut possit dici actiucorporis, quod Philosophus l. a. de anim. t. II. ipsis etiam formis assistentibus tribuit. S. IX. Ad I x. dico: Omnino corpus humanum habere naturalem ad animam rationalem habitudinem. Quippe inserior virtus sine ejus praesentia operari naturaliter nequit, & aptum est in specifico esse locari per animam rationalem. Ad quod quis regerat, materiale non habere naturalem inclinationem ad immateriale itidem negamus, si materiale sit per immateriale persectibile. Ad i a. respondeo, materiam& sormam esse ejusdem conditionis communis respectu proportionis& habitudinis ad se invicem, & idem animae rationali competere in
ordine ad corpus, ut visum in responsione ad objeetionem praecede tem. Ad idico operationes proprias animae rationalis dependere partim ab anima rationali solitarie, partim , toto homine. Ab illa,quatenus corpus cum iis non concurrit essecti ve; ab hoc autem, tum antecedenter dc objective, quatenus nihil est in intellectu, quin priris, fuerit in sensu, t tun subjective,quatenus in naturali statu anima ratio natis exsistens, eas obit in corpore. Ad I . dico: Animam rationalem non esse simpliciter independentem a corpore, sed comparati e , respectu formarum materialium. Nam sane negari nequit, animam rationalem dependere aliquatenus a corpore subjective, quatenus non potest naturalem statum obtinere nisi in corpore ' aliquatenus item o Jective,quatenus sapientem oportet phantasmata speculari ; imo aliquatenus etiam organice, quatenus inferiores operationes non potest obire, nisi instrumento corporis. Dicitur tamen independens etiam respectu omnium horum, quia non absolute necessarium est, ut fit in corpore , quia potcst Jc extra illud esse; deinde quia ex memoria intelleiava& influxu Dei jeciali potest aliqua cognoscere, quae nullo modo per sensus exhibita sunt ; & quia operationes ellectus & voluntatis non
obeuntur instrumentaliter per corpus.
S. x Sumo quastis sit: An status seeparationis anima rationali 'η- sis, pratematuralis vel miratus Haec quetitio ideo decidendi iobiuaulo accuratius est , quod in re onsionibus aliquoties dixerimus esse eum
statum animae rationali contrarium, cum tamen aliqui eundem statum- animae rationali natiualem esse diversis argumentis conentur asserere.. ne verb nos decipiat terminorum ignorantia aut ambiguitas, notamuS.
677쪽
CONTRA e TAE LIBIR P Ri Mos. ris mala nobis nunc diei, quod rei convenit seeundum naturalem peria tionem : prvieritaturais, quod quidem rei non competit, ut illi benἡ sit, nec secundum naturalem pmectionem, sed tamen eidem nullam vim insert: Holemaen denique, quod vim alicui insere, & aliquid a statu naturali dejicit. Deinde noto iamin posse confiderari vel secandumpura Mimia, quae ipsi in statu perfecto ex naturae postulato e petunt; vel
Ac sim Mod talia, prout nempe ob peccatum 1 perfecto naturae statu deiectus in variis aerumnis vivit, constitutus simpliciter vel in statu irae, vel in statu gratiae. Quae ipsa observatio praetereunda non fuit, quod diversum a nobis sentientibus luculentam praebuit errandi occasio
S. X I. His ergb suppositis sit r. conclusio: Ηο-e confiderato 'umdum pura naturalia, flatus separatiumsaxumamis is est praeternaturam : Proba . tur efficaciter. inia animae rationali secundum naturam competit pedipetuo corpori esse conjunctum; nam secundum naturam ipsi convenit hominem constituere maxime secundum naturam. Verum sic homo nunquam mori debebat, utpote cum mors merces peccati sit. Inde
autem elicitur, quod sicuti mors homini praeter naturam advenit, ita& animae rationali separatio & status separationis. Hoe constituto corruit contrarium sentientium universus conatiis , utpote ei solum innixus, quod anima rationalis sit corpori caduco separabiliter conjuncta, cum ipsa sit immortalis. Nam id ex accidente est, ob peccatum, quod illa separabilitas per non repugnantiam transeat in actum. Et sit ita : fuerit corpus nostrum natura caducum, nunquam tamen corruptum fuisset, nec eorrumpi debuisset, si homo in statu integritatis permansisset. S. XII. Verum inquiunt: Si anima rationalis separata est in statu Praeternaturaliis detineretur in eo a causa externa, & ea non impediente in statum naturalem se restitueret. At consequens est falsum,
quia etsi nulla causa externa in eo statu eam detinet, quippe si quis
Deum nominet, faeile convinci potest, susticere ad anime rationalis, utpote immortalis, in eo statu detentionem concursum generalem, tame se non potest eorpori uniri, quia resurrectio non est quid naturale sed supranaturale. Respondeo: Antecedens non esse simpliciter verum. Nam I. potest alicui esse status praeternaturalis, qui nec ab externa Causa alicui obvenit, & in quo a nulla causa externa detinetur. Sic homo aegrotans ex causa interna tant- est in statu praeteritaturali Ummm a' nullo Diuil so by Corale
678쪽
UM rvrns E MAD IC INAE nullo vitio externae causae. r. Potest siquid a causa externa in stitu praeternaturalem deduci, ut tamen non queat se in statum naturalens revocare, Vel quia externa causa ejus potentiam nimis infregit, aut
omnin6 sustulit, vel quia necessaria adminicula ei subtraxit, vel quia id sustulit, cujus possessione in statum naturalem restitueretur. Sic
eausia externa aliquando hominem in eam aegritudinem deducit, ex qua etiam remota ea causa reduei nequit , ob virium dejectionem: Imbs1 maximh relinqueretur illud robur naturae, ut posset mmm restituere, id tamen non fieri posset . si alimenta , medicamenta aut alia raecessaria sanitatis recuperandae adminicula ipsi Qbtracta sint. Apparet itaque ex illo antecedente ita formato nihil inserti posse. Ae quod attinet speciatim animam rationalem ea in eum statum devenit ab exte na eausa, puniente nempe primum Adami peccatum in ipso& posteris immissione pravae dispositionis in corpus &subtractione mediorum, quae id perpetuo conservare possint, dc destructione ipsius quoque corporis , cujus unione in statum naturalem reponi deberet. S. XIII. Rursus opponunt e Status animae rationalis perfectior
quam oppositus est illi naturalis. At status separationis est status animae rationalis perfectior, quim unionis. Ergo. Minor probatur, quia status separationis animas rationales facit intra gentii sexistendo & intelligendo similes. Respondeo ad minorem negando. Nam si secundum naturam status separationis suisset persectior animae rationali, qu tu unionis, non adeo bonum fuisset animam rationalem sic condi, - ut si non peccasset homo , ea nunquam statum si Parationis subitura fuisset. Imo ea hypothesi posita, anima rationalis melius posset fieri summae beatitudinis particeps eo in statu manens, quam unita corpori. Atque siemus aliqua beatitudine possibili animas rationales privaret, eum illis sua mora, etsi gloriose reciditurus esset. Hoc autem manifeste salsum est. Ergo & id, ex quo fluit. Probationem, autem similiter nego. Nam non ideo anima rationalis existet, ut intelligentiae, quia sine corpore existet, quandoquidem alis modo intelligentiae, alio modo angeli sic existunt. Iliti nempe, ut entia eompleta, nullo modo ad corpus ordinata: hie autem ut aliquid incompletum & naturalem habitudinem ad corpus importans. 7 Qqod deinde intelligendi modum attinet,de eoin peculiari quaestione indicabo,quid
g. XIV. Hoe item regerunt: statuae quem exoptant animae ra-
679쪽
CONTRACTAE L TEIR PRIMUS. 6 rtionales maxime vera cognitione imbutae est illis naturalis: At statum separationis exoptant: i rgo: Minor probatur exemplis tum Philos phoriim diversorum , tum piorum, qui cum Apostolo exoptant diRsolvi. Ad hoe argumentum respondeo ad majorem limitando hoc rem do: Quem statum animae rationales vera cognitione imbutae maximhper se & secundum naturam exoptant, ille est illis naturalis. Concedo. At nunc nego minorem. Exoptant enim animae rationales eum statum, quia ut nune simi in corpore, non sunt pure naturaliter in corpore, cum corpus non ita sit obediens animae quemadmodum de
bet, & pluribus quoque miseriis eam afficit, atque ubi separata e ni a corpore ab his liberabuntur piorum animae & cum Christo e mini. Philosophi autem idem optantes non ex vera notitia hoc votum conceperunt, sed ex ignorantia , judicantes separationis statum esse ultimum animae rationalis , qui sit summae beatitudinis particeps , ut intelligi potest ex Senec. ep. Ioz. ubi inquit et Si nobis prim in mumile est , iniim Miquamium in utero matris O ibi privar,rit deinceps reis non ninus naturale est extra uterum. Sic ritam per hoc statium, ab infantia patet ad senectatem, in ritum ηαura partum sumimur, aliaque nos origo exspectat, Eius rerum statur. Nondum caelum nisi ex intervaelo pati ffumus. Proinde horam illam decretori prosce. μη es animo suprema, Ied corpori. Tostundem est. Excutit natu rectuntem , sicut intrantem. Liquet autem, quod non per se animae rationales eum statum exoptent, quia vera etiam cognitione imbutae non omnes exoptant, aut exoptare debent, certe non impiorum ac in eredulorum animae, quibus hie status multo calamitosior futurus est, quam qui est in corpore. S. XV. Conclusio a. es . Homne consideraιο secundum pWe naturali , ras separarionis animae rationalis non solum illi est praternaturalis, sita etiam violentus. Patet haec conclusio ex his documentis. Nam r. Ille status alicui violentus est, qui est conjunctus eum debitarum persectionum privatione. At status seFrationis animae rationalis talis est, ut patet ex eo, quod animam rationalem actu suo formali privet, Sc omnibus iis perfectionibus quae ipsi in statu unionis vi istius status competunt. Hoc argumentum prioribus stippositis firmum esto a. Status sermost qui ..quitur compositi destructionem contra naturam est formae violentus
talis autem est animae rationalis status separationis. Ergo. Major pater , quia quod vim inseri toti etiam Vim infert partibus, ex quibus Diu immediate consurgit. Minor autem per se in conlita est. 3. Sta-Mmmm 3 tum
680쪽
tum separationis anima rationalis naturali appetitu refugit, ut eom Inis experientia Comprobat. Ergo est violentus. Solum enim eo trarium natura refugit, naturalia appetit , ad praeternaturalia vero quae non sunt violenta medio modo se habet. 6. XVI. aestio 3. sit: Misarat alis in natustμπα iis obiis Meat appetitum reunitlaxis cum corpore φ Quandoquidem in anima rationali duplex appetitus notari potest, naturalis 3c rationalis , seu innatas dc elicitus de unoquoque illorum quaeritur. Quod itaque attinet appetitum innarum , negavi Scotina anime rationalι in flatu separatisms convenire appetitum natura m informandi corpus. probant, . hoc Pacto: Quicquid appetitu naturali appetitur,id appetenti est diuitum fecundum naturam. At re nio cum corpore non est animae rationali debita secundum naturam.
Ergo nec ab eadem naturali appetitu appetitur. Major patet, quia appetitus naturalis fertur in id,quod ei deficit ad perfectionem. Minor probatur, quia quod alicui naturaliter debetur, id secundum natu ram adipisci potest. At reunionem naturaliter adipisci non potest,cum nulla sint ad eam naturalia media. Ergo. 2. Si anima rationalis appetitu innato appeteret reunionem, quamdiu esset in statu contrario, tamdiu pateretur violentiam. At in statu separationis anima rationalis non patitur violentiam. 3. Appetitus naturalis respectu cujusque termini vel actus naturaliter expleri potest, alioquin enim potentia foret frustra. At reunio non potest naturaliter expleri. Ergo. 4. Si anima rationalis obtinet naturalem potentiam iterum informandi corpus, utique datur potentia naturalis activa, quae illam potentiam in actum relatat, quandoquidem unicuique potentiae naturali activae re- spondet sua passiva, & vice versa. At nulla datur naturalis potentia
activa, quae animam rationalem reducat ad unionem animae cum eo Pore. Ergo. dcc. i. XVII. Veruntamen contrarium verum est , nempe conmure animae rationali appetitum naturalem etiam in satu separat 1ns informandi corpus.
Probatur I. Quia supposito eo, quod secundum naturam persectam homo deberet esse immortalis, anima rationalis in primo suo fieri nacta est appetitum naturalem perpetub insormandi suum corpus, quem in statu separationis deposuisse non potest. Nam appetitus naturalis nunquam deponitur. 2. Unumquodque naturaliter appetit id, quo in statum perfectum reduci potest. Sed anima rationalis aequisito corpore potvi in statum persectum reduci. Ergo. 3. Appetitus naturalis