장음표시 사용
301쪽
Icte noua, siue statutum nunquam procedat in casibus specialibus, siue priuilegiatis, nisi id exprimatur, ut cumulant Miuilistae omnes in l.hac consultissima C. qui testam . facere possunt, Tiraquei l .in dicto S. I.glos. I num. 93. Domini de Rota in supracitatis decisionibus Te t. in dicita Iamperator est intelligendus c teris paribus, hoc est, quando concurrit consanguineus cum extraneis, ut indicta Constitutione Sancimus etiam habetur, quod non procedit in directo Dontino , qui specialiter a Iure habet ius praelationis, ut diximus cum Ias de Corbuli. Text.
in dicto g. si quis a Principe, loquitur in priuilegio particulari, quod quis aliqua
ex causta obtinet a Principe , quod non est trahendum in consequentiam;Text. indicto S. donare habet varios intellectus , prout ibidem tradit Bald.& potest proce dere de iure antiquo, prout ibidem dicit Bald.num. . in rubrica ,& sic hodie non procedit . vel non seniperest validum argumentum deseudo ad emphyleusim, dein specie in hoc casu nostro, quia cum Iura seudorum sint quaedam constetudines locales, S singulares. ac proinde vim legis non habeant nisi in ista materia seudati,unde non semper possunt allegari in materia nostra emphyleutica,ut bene d clarat Valast.de iure emphyleutico quae
si emphyleuta tam priuati, quam Ecclesiae alij subemphyleuticat,id est,
concedit, vel alienat rem cum consensii proprietari j, & secundus emphyleuta vult alienare ius sirum, vel melioramenta, cuius consensiis erit requirendus, & cui debeatur laudemium , an directo Domino priori,
an illi emphyleutae, qui alij subem-
iaudem um priori Domino ed i ii emphrieutae, a quo secundus causam immediate habet ad mentem Beroi in hoc eap. 3 Secundo validum eII Argumentum de fu-do ademp0 e moed fudatarius potes subinfetidare insis directo Tomino ergo idem in easti nonro. Graio faciunt allegata per Marin. Freuia destitae dis Baronum lib. 2.3. quis dica--ν lux res. Sed ut verius usi a n
7 Pro contraria parte in utroque casu dico, quoties res emphyleutica transs per varias manus cum consensu disecti Domi ni , quotquot nt, non a primo, velf cundo e breuiaJed ab ipso priori H prierario dicuntur ius habere.
8 Seeundo, isd idfaciunt allegata peν ciuili-Has in I. interdiam1 de acquiripossin L 3. S.ex contrario F. eodem. 9 ventoreo hae pane faciunt . nobis dicta insuperioribus quaestionibus, in quibus diximus,quod pro laudemio eontis tacita 'mitica, O dominus diremo contra quoscunque possessores poDII agere protare laudemio auarto, O visimo adducisum praxis in
Prouincia Capuana, qua optimo tur fundatu ἀii Vndi re ondenda contrarys in utroquὸ casu, primo Argumento Beναγώ nonisi verMm, cum secundus emph ιμια habeat rem . priora Domino, qui co
302쪽
a 84 Amicus de Iure Emphyleuti
nihil iuris habet, unde laudemium δε- Mitio directo Domino ad mentem -- linai ct Beroi. ' .ra Nec obfiat a. Argumentam de fetido ade θι sim, nam non se re ea validum , liceicti aedere disi monis dicta iti a seu alia possint concordari. et 3 obriat 3 .dicta per Marin. Freceiam burd. Tush. O alios, nampossunt ρνο- radere infudis , fetus vero in nostra e bdite Bante diuersitare rationis . I Nec obfut 4. Argumentum quoad δε- eundum casum, nam sumus in diuessterminis, nec iure probatur.
is Nee obnat 3. ct vltimum Argumentum de dicto g. porro , nam in illo textu non probatur intentio Valasb. vltra quod
I 6 Ex quos Pitur correlarium, quod quando res emphteutica en concessa a primo e Breusainu aseeundo, μι ab a*ι in in itum consentiente diram Domino priori,licet moriatur primus curis vel
tertius emphi Ia, non extinguitu --
satis difficilis, & practicabilis, merito pro cla-IR-riori veritate habendam distingueda erit in duobus casibus, Primus erit quando emphyleuta primus subemphyleuticat cum consensu directi Domini, &nullum ius sibi reseruat in concessione praeter canonem soluendum directo Domino; secundus,quando primus emphyleuta subemphyleuticat cu consensu Proprietari j ,& vltra pensionem seluendam. Proprietario aliquid annuum sibi reseruat in signum sus superioritatis. a Vnde quo ad primum casum videtur , quod laudemium, siue quinquagesima non debeatur priori Domino directo, sed
emphyleutae, a quo secundus immediate caulam habet, & ipsum tantum recognoscit, ut argumentatur Berocin hoc cap.nu. II9.vers. Et vide tur.
3 Secundo in praelationibus dirim I &
late cumulat Valasch.quaest.39. num. Istis
quod est validum Argumentum de seudo ad emphyleusim , & e contrario, sed stu- datarius potest stabinlaudare inscio direrido Dqmino tali persenae, qualem exigit dignitas, & qualitas studi,&ipse rem
net seudaxarius, & subseudatarius etiam, cap. I . si illud quoq; de prohi&stud.alim. per Federic.ibi, iliud quoquepracipimus, Ust Uasallus defudosuo alium Va usi habuerit,inVasallus Uafalli Dominum Domini sui ostenderit, ni proseruitio a terius Domini Di Me fererit, quem Me fraude ante habuerit, furi suo priuetur, O ad Dominum suum, a quo Vse tenebat, reuertatur,ex quo colligitur,quod Vasallus Vasalli recognoscit in Dominu ipsum Do minum suum, a quo immediate causam habet, ut dicit Bald. ibidem nu. a. vers. Si autem pertineret, ad idem adducitur texi in cap. I. g.Similiter de lege Corradi ibi, infetidum tamen rem dabis, si secunda persona i talis, qua fudo seruire posis, vindans miles eii, , ille, qui ae-eipit fudum inueniatur miles, ergo idem
in casu nostro, ut argumentatur Valas quaest. I 3. a num. II. vers Verum haec, viaque ad num. I 3. Molina in a. tractatu de contractibus disput. 7 I anum. I 2. Usque ad vers. Recedendum tamen non est , D. Franchis decis 37. num. 2. Amini in tractatu de laudemi 1s quaest.2q. num. I. As ssi' decisi Ia. num. 8. Caldas de retio-uat. lib. I .quaest. I 3 .num. 1 o. ubi cumulae
Tertio ad hoc propositum possunt allegari adducta per Marin.Frecciam in tractatu de subseudis lib. a. . quis dicatur Dux,versSed, & verius, usque ad finem. ubi varie subdistinguit in hac materia seu
dati,& videtur sequi hanc partem a nu.3. usque ad finem, idem videtur sentire , Suraedecis. 288.num. a.& 3. Valast. dicta quaest. num. II. a vers verum haec,vsque ad nu. II. & faciunt dicta per Tusci, in a.
tomo littera D. conclus. 6OI .num. 9.
Quarto,quo ad secundu casum dicit Valastadicta durinu. I 3.quod si primus em
303쪽
phneutacesebitur Dominus respectu secundi, de omnia iura habebit contra secundum, ita quod requiritur consensus dicti primi emphyleutae in alienation & sibi debebitur Iaudemium,& non Proprietatio priori ,ri dicit Alciatiin I. si quis vi S.differentia C de acquiri possi. a num.
vers de pro reselutione eorum,quam opinionem sequuntur moderni Parisienses,ut testatur D. de Franchis dicta decisarum. I.
adi 8 . ubi allegat opinionem studistarum. & in specie Iseman dicto cap.Imperialem num. 9.& Afflicti decis 28 et num s.& ibidem Addentes, qui loquuntur in materia seudali. 6 Quinto Valasci dicta quaest. num. 2 3. allegat texi in capri .g.profecto, quid iuris si post alienationem studi ibi, 'fecto
γε Domini voluntate vendiderit,uelper si belltim , vel aliter alienauerit, Fidem Ilia recuperauerit ,sudum penes eum ν manebis non iure beneficiν, sed iure proprio, ais iure Iibelli , quae verba cum sequentibus videntur denotare,quod illud fiat iure studi, hoc est iure proprio, ergo ipsius consensus etiam requiritur in subinsevdatione, quod confirmat Amod.dicta quaest.
V Pro contraria parte in utroque casu, &in specie quo ad primum casum, scilicet quido primus emphyleuta trastulit omne ius in secundum emphyleutam de consen se directi Domini, ut pote, proserendo talia verba, Quod silbrogat illum in locum
suum, de ponit secundum emphyleutam in locum ipsius, & Dominus directus, ut talem accipit,&admittit, tunc Iaud mium debetur priori Domino, a quo e phyleuta accepit consensum, cum nihil apud ipsum primum emphyleutam remaneat, nec Me dominium, nee possessio
naturalis, ut dicit Bald.in dicto S. illud anum usque ad 6. ubi adducit dicta per Ciuilistas in l. filium habeo Tad Macedoniana, & dicta per Azo. in summa C.de re emphyleuticas.Sed quςri potest,pro quo ficium notata per Civilissas in loli ut certo L si duobus si commodati, unde cum primus emphyleuta transtulerit per talε concessionem in alium omne ius, quod habebat, scilicet illud utile dominium, &naturalem possessionem, nihil aliud praetendere potest, cum non possint eodem tepore duo Domini esse insisti dum eiusdem rei eodem genere dominii, ut dicit Molina dicta disput. 7 I. a num. 6. usquE
ad vers. Et pro solution Valast.quaest. I 8.nu. 2 9.Tusch.in a .lomo littera D. Enctus. 6O9. num. 2.insuper emphyleuta aequiparatur usustiaeuario, ut dicit Ias. in dicta l. 2. C. eodem num. I 8. Sed clarum est, quod res, quae cadit in commissum, non
debetur usufructuario, sed directo Domino, ut dicit Oldrad. cons et O. Surdus
cons. 37. num. a 3.lib. primo, ergo laudemium, simili debetur directo domino ex causa dominij maioris , ut dicit Tiraquel.
in tractatu de retractu consanguinei in fin. nu. Io 9.& IIo.&illi debetur laudemium.
qui habet ius inducendi in possessionem
nouum succetarem, ut dicit Mantica de tacit.&ambiselib. 22. tit. 2I. num 3 &Ciuilistae omnes dicta l.finali C.eodem,&in hoc cap.nostro, & in specie Bero. num. I 2 o.Vers ex quibus insero; ita tenet glosin dicto cap. Imperialem g. illud in vertani requi ius, Ias dicta l. finali num. 88. Salic.ibidem num. ρ. Bald.in l. si permi
tente C ad Macedonianum nu. a. ubi ait,
quod semper consensus est requiredus ab eo, apud quem residet ius principale ;Specul.in dicto S. nunc aliqua num. I a. quaest. Ia 6. in specie, Hostien in hoc cap.
ad I 39. D. de Franchis dicta decis 37. in fin. Domini de Rota in antiquis decis I.
de locato, unde quando res emphyteutica vadit per diuersas manus, & alienatur cum consensu directi Domini, quo quot sint, non a primo, vEt secundo emin
phyleuta , sed ap ipse priori, & principali
304쪽
Domino dicuntur ius, & causam habere , ut dicit Molina dicti disput. 67 I. anu. I. vlque ad 8. & Mantic. de tacit. & ambis.
8 Secundo pro hac parte laciunt dicta per Ciuilistas in I. interdum is de acquiri poss& in I. 3 .f. ex contrario T. eodem, &ibidem Alex. num. 3.nam per sub pis leuticationem fictam de consensu Domi 'ni nullum utile dominium, nec possessio
naturalis remanet penes primum, vel f cundum e phyleutam, ut dicit Valascidictaquςstinum. I I. vers. Addunt tamen
interpraeres , Iasdicta I. 2.andm. I I. vi que ad I sq.Bero. in hoc cap. num. I 2
vers. Sed hoc non obstante, Molina dicta disput. num s.& 6. ubi allegat Caldam , Clari& Gamam ita tenetes,ita tenet glosin I. voica C.uti possidetis in v .frma,
vers. Item cum seudatarius , Caldas de , renouatione lib. I quaeaei 3. num. Iq. ubi ad saturitatem.
9 Pro hac parte accedant dirua nobis insuperioribus quaestionibus , in quibus di seximus, quod licet res emphyleutica v dat per diuersas manus, semper debetur Iaudemium directo domino ratione consensus, quem praestat quando approbat, di immittit in possessionem nouum successerem, siue emphyleutam, imo pro dicto laudemi competit tacita hypotheca directo Domino, qui potest agere contra quo scitque posscsAres prodicto iure,cum sit ius reale, & sequitur rem sicut lepra I prosum , & umbra hominem, ut diximus ad mentem D. de Fiachis dicta decis.43o. unde ista est communis opinio, ut testatur
Molina loco citato nu. I a. vers. Receden
dum tamen non est, quicquid dicae
contrarium Vallascus loco citato num. I I. Io Quarto, & vltimo accedat praxis in utroque casu, ubi iste contractus freque
tatur,& in specie,ut vidi, &obseruaui in Prouincia Capuana,in qua passim isti co-. xractus subemphyleuticationis celebra tur , & semper vidi celebrari cum consensu directi Domini prioris, & dicto Domiano soluitur laudemium, nec unquam vidi solui laudemium primis,vel sxundis em
phyleutis, licet possint in alienatione n seruare sibi aliquod annuum pro auguriato, seu aliquo labore in recognitionem suae superioritatis, nam alias sequeretur,
quod si primus, vel secundus erupiste ta esset requirendus in dicta alienatisne ivlterius facienda, & non primus Proprietarius , facile per alienationes sectas in diauersas personas sine consensu Propri
tari j,causa Proprietarij reddi posset deterior , cum res posset deuenire ad peti a prohibitam, vel potentem contra dis,os, tionem iuris, & Dominus directus si ila priuaretur iure suo absque facto, de culpa, ut bene declarat Molina dicta disput.a nu. 8. usque ad ρ. Caldas loca citata num.
mi,nam quando res emphyleurica transit ad diuersas manus cum consensu Domini directi,tuc quotquot sint dicuntur habere Ius, & causam a primo Proprietario, qui consensum praestat,& habet Ius principale, clim apud primum, secundum, & te tium Emphyleutam nihil Iuris emphyleutici remaneat, eri laudemium defetur directo Domino, ut dicit Bero. in hoc cap.
num. Iro. dc Molina loco citato num. 8.versSi enim apud primum, Et licet aliquod Ius sibi reseruat primus, vel secun dus Emphyleuta, illud non est ius emphyleuticum, sed ius quoddam incorporale, & priuatum, ut dicit ibidem Mesi
Ia Nec obstant secunda Argumenta seu-dalia, quae videbantur facere aliquam difficultatem, nam licet quo ad text. in discto 1 .illud,& in dicto Lumiliter,possemus .dicere, quod tale Argumentum deseudo ad amphyleusim non est semper validum, maxime in hoc casti nostro, in quo iure se ali est deeisum contrarium, quis sit in Iure Emphyleutico, tamen cum scededere distin&onis qua utitur Molina loco
citato a num. I usque ad finem, reprobata opinione Valasc.,&pessimi Din i ris Caroli Molinei, duobus modis stud
tario est concessum transferre seudum in alium, Primo, ut nouus seudatarius se
uiat Domino proprietario principali loco primi seudatari , quo casti neceue est , nis, in
305쪽
is, in qu tala studum trans sertur steriusdem conditionis, di qualitatis, quam Iis est ipse istatarius , & ita pro attext. dicto 1 similiter , quod poterat fieri absquε consensu primi Proprietarii, cum
in nullo Ledatur ius ipsius ; Secundo modo potest tras tri studum a seudatario in
alium,ut nouus studatarius non teneatur
seruire laudatario principali, sed ipsi seu-
datatio subin laudanti, quo casu , cum non agatur de commodo, & praeiudicio
Proprietari j principalis, sed seudatarij,
tunc non videtur necessarium , ut is, cui conceditur tale laudum, sit talis, ut aeque
bene positi seruire Proprietario, & in hoc casu loquitur text.dicto g. illud, qua distinctione sic minte, dicit Molina ibidem
ad mentem Caldae de renouatione lib. I. quaest I3.nu. r. quod Iura seudorum in hoc exorbitantia, que volunt posse allia quem Bbinlaudare absque consensu principalis Proprietarii, non esse trahenda ad emphyleusim nostram, in qua viget Ius speciale, ut non possit in alium transistret, nisi de consensu directi Domini, ut bene resoluit Mantica de tacitis ,&ambig in specie lib.22.tit.28. num. I vers.
Neque obstat; Illudq; quod dicitur in dicto S. similiter non est verum absolute, clim ibi sit licita subinseudatio in infinitum sine praeiudicio directi Domini, ut ibidem patet; Utra quod nos diximus in praesitionibus, quod multae adsunt disserentiae inter stud um, & emphyleusim, &in specie, quia seuda magis cohaerent personae, quλ patrimonio, cum concedan tur pro seruitio personali, &non intuitu meliorationum, ut succedit in phyleus, vel possemus dicere cum Am eo dicta quaest et a num. 3.vsque ad A. ubi dieit, quod text.in dicio A. Illud debet in telligi, ut commoda pertineant ad Dominum immediatum, quando Vasallus sub-
inseudauit, ves concessit non totam cur-tem, sed aliquid particulare de curii, vesBaronia, ut puta aliqua praedia particularia, & adducit exemplum de Baronibus in Regno Neapolitano, qui concedunt
studa alijs Vasallis inserioribus, de quibus late per studi stas in cap. primo de his
sui Ldaret possunt; si verb Vasallus
ubi inudans nihil sibi retineat, ad Proprietarium principalem pertinet commodum, S per consequens laudemium,&in hoc casu posset procedere texta in dicto S. similiter.& dicta per Frecciam, Sures && Tusch.loco citato, & Caldam nu. ao. I 3 Nec obstat tertium Argumentum ,nam licet propter auctoritatem tantorum Do
ctoru illa possent procedere in studis secundum supra citatam distinctionem, i men nullo modo possunt procedere in is emphytelisi stante diuersitate rationis, clim, ut supra diximus,quot quot sint emphyleutae dicuntur habere ius, di causam a primo Pioprietario, ut diximus cum Molina, & alijs, & non valet argumentude seu do ad emphyleusim stante aliqualidissimilitudine etia modica, ut dicit Valas
quaest. I 6. nu. a. vers Quauis aute in vertaini o em . simili, Mantica loco citato,& lices adsit diuersitas opinionum, standum est consuetudini, de qua supra testati sumus,iuxta dicta per Caeuall. in praefitionibus nu. 8. quidquid dicat Caldas
loco citam a num. 2 o. cum seq.. I Nec obstat quartum Argumentum Valalc. quoad secundum calum, ubi allegat in specie Soc.Sen.Alciat. Ruin. & Menoc. nam quo ad Socc. dicimus, quod sumus
in diuersis, clim fuerit iacta stab emphyleuticatio a primo, vel secundo Emphy-teuta cum retentione quinque librarum singulis annis, quas tenebatur soluere se cundus Emphyleuta, donec seluerentur centum librae Marchesinorum, quibus s Iutis primus Emphyleuta tenebatur facere cartam venditionis, In quo casu dicitur census constitutus super pecunia, donec soluebatur, via de erat Obligatio personalis,de non emphyleutica,merito illudius transiuit ad haeredes primi Emphyleutae,& non ad Dominum directum,ut bene aduertit Valasc. dicta quaest. m. I 3 versi porro; Vnde non obstant, ultra quod Socvtitur auctoritate Io. Fabri, & loquitur instudo; Dicta per Alciat. non subsiliunt,
clim non probentur aliquo Iure, & su dantur super auctoritate fabri; Ruin. vii
tur argumeto de laudo ad emphyleusinu
306쪽
quod in hoc easu non est validum, ut diximus, & Dominus de Franchis dicta de cis 3 in fine testatur fuisse decisum comtra cons. Ruri. Quo ad Menoch. respondetur,quod in illo casu seudati ita fuit decisum Mantuae, in qua viget talis consuetudo, ut in subinfeudatione Valal Iorum requiratur consensus tam primi Domini, uam secundi immediate, ut testatur ibi-em Menoch. num. I73.Afflict. di de cica8a .num. 3, loquitur in seudo plano, di merito requiritur consensus tam Bar
nis , quam Regis , & allegat opinionem Issem.& studi starum, & ibidem Assii b ne declarat ipsum studum planum,& quaternatum, num. I.&Menoch.dicto consa χε. num. I 68.ad t7 j. I Nec obstat quintum,& vltimum Argumentum Valast.de dino g. porro ; nam, si bene aduertatur, ille textus non probat opinionem Ualast cum semper ibi seruo tur ius directi Domini principalis icet remaneat alia iura primo Vasallo sit binseudanti, ultra quod ille textus tanquam exorbitans non est trahendus ad caium nostrum, ut diximus cum Molina,Mantica,&aliis. I 6 Ex quibus omnibus se firmatis sequitur correlarium unum, quod si res emphyleutica est concessa alicui a primo, secumdo , vel tertio emphyleuta usque in infinitum consentiente Domino principali, &ipso acceptante, & pensionem recipiente, tunc emphyleusis dicitur finiri morte vltimi emphyleutis, siue dicamus,quod in
secundum,vel alios esset translatum omnexus primi, siue non, Bald. originaliter in Auth. si quas ruinas C.de Sacros Ecclecnum. 7. post enim laetam talem renouationem in istos emphyleutas , etiam in infinitum attenditur persona ultimi emphyleutar, cui Dominus praestitit consensum, & auctoritatem, cum persona vitimi emphyleutae dicatur habere initium concessionis, ut dicit Anchar.cons 63. a num. I. usque ad a. cum mutatione peti ae de . consensu Domini mutetur coatio,& natura re unde ultimus Emptor attenditur, Argumento eorum,quae habentur per Ca
Qimitur si augumentum alluvionis la
tens,sive apparens accrestat emphy
3 Secundo validum est argumentum δε μι- δε ad empθυαμ, sed in sudatario
nec latens, nec apparens pertinu ad irsum, ergo idem in easu non I4 Tertio usus inuinius aequiparatur en nruuta ,sed usu Euaritis aequirit
ramum ineramentum latens, O non patens, Ero .s E cumvers acu Argumentum a contraris Iogis, nam in iure dicisti , pisis omne damnum pertinet ad emphteusam, reseidem iuris reis deaugamento. 6 Deundo pro Mepastu facu argamosum Molina in reacta de ianitia eomm i patitia circa bona exurna dictu 7.
eHi tam in dominio utili, quam dis Go ad mentem Sart.er aliorum.
8 Pere ob ira secundum argumentum des do ad emphyrosim, nam non semper invalidum reprobatar assumptumiud Go ginquis de mansi. Noe obfiat visimum Aetiamnum de Uu-
fluctuario ad emphrteutam, cum ensephteuia habear ius firmiusis portitur,
307쪽
Io Ex quo suini metirium, quod F per
allisionem pretiosis Mi accreueris, minideo augebitur pensio emph teuω.ri si dictόδε alius e inussitenda sunt in sumine pωblico, in priuatoseu I cu, Hagno, nec in agris limitatis.
alluvio est in crementulatens, per alluvionem
autem id videtur aduci, quod ita paulatim adij-citur , ut intelligi non possit quantum quoque momento tem poris adijciatur, text.in S. praetere1 institide rer diuis & l. adeo g. praeterea g. de acq tritarer . domin. Idem probatur in l. I.
C de alluvionibus ibi , quod F paulatim
ita auferat, ut alteri parti applicet, id al-ιuuionis itire ei quaeritur, mitis fundo aequar alluvio est de natura fundi , ut late cumulat Gratian. in 3. tomo cap. 62 .num. 22.ubi allegat Concordantes,
de qua materia late pertractant Canoninae in cap. ex transi illa de praescript. ubi glos in verb.minutatim, Molina in dictoa .tractatu de iustitia commutatiua disput. 7. per tot. Bar. in suo tractatu de fluminiatius, & alluvionibus, ubi declarat omniaveria supra posita, Tusch. qui alios c mulat, & ipse sufiiciat, in primo tomo littera A. concI. 3a I. per totam, 'uae quomodo probetur,& quomodo debeant d ponere testes late explicat Bari loco sepra
usque ad finem, ubi inter alia dicit, quod debet deponere testis de causa scientiae, quia vicinus est & quia quotidie sorte vacabat culturae agri aucti ex alluvione, unde potuit sepe saepius animaduertere , &videre augeri sendum, ut dicit Tusch. loco citato nu. a .ubi habentur Concordantes, quidquid dicat Corn.cons. I9I .lib. 3. num. I o. & illud quod per alluvionem ac cedit,seu accrescit, non dicitur nouus agger , sed pars primi agri, quia alluvio est de natura landi, ut bene declarat Natta
Tiraqueilan tractatu de contractu conuentionali in sine nu. 93. satis ad saturitatema Ex quibus videtur in praesenti, quod Omne augumentum tam latens, quam arparens acquiratur directo Domino,& non emphyleutae per textiin dicto g. pinerea
ibi, agronubo, in dubio enim quando loquimur de dominio intelligitur in potiori significatu, & dominio directo, &non utili, ut dicit Afflict. in cap. 1 in illud
3 Validum est Argumentum de studo ad emphyleusim, ut supra diximus, sed adseudatarium nec latens, nec patens augu mentum pertinet, ut sub dubio dicit Bud. in cap. I.g.siquis de mansonum. 3. de , controuersia inuestitum p Ita argumentatur Iac in L I. C.eodem num. 79. in fine, Rod rude reb.Eccl. non alim.quaest. II;num.a .ritast.quaest. I9.num. 2.Clarita Lseudum quaest.88.num 3.
Tertio usu ructitarius aequiparatur emphyleutae, cum uterque habeat.utile: do. minium, Tusch.qui alios cumulat in 3. tomo littera Sconclusa I 8.num. l. 2 .& sed ususfiuctuarius habet tantum incre mentum latens, ut puta alluvioni patens vero non habet, ut est insula in medio fluminis nata l.item si fundis. sed si insula T. de ususfructii, ibi,sed Uinsula iuxta fundum in sumine nata Ut ius Uumfructum ad fructuarium non periisere, Pegasus seribit, licet proprietari accedat, ergo idem in
casu nostro, ut dicit Ualast.loco citanu. I. Rodoan.dicta quaest. I.num. I. Molina
loco citato vel 2 Illud etiam in dubitationem .s His tamen , di similibus non obstantiis bus est dicendum, quod omne augumet tum tam latens, quam patens si-at ad emphyleutam per texti in I. I.Q eodem ibi isin vera particulare, vel aliud leue consingeris damnum, ex quo nonus rei iaώων subitantia, hoe emphytetit rius suis partibus non dubitat adscribendum, ubi bos in verb. emustuinica iur, illud dicit de alluvione , unde sequitur argumentum a contrario, ut idem iuris dis in B b auS
308쪽
augumento, nam sicut omne damnum
particulare, non tamen totale, est ipsius emphyleutae indistincte, idem pari modo dicendum est de augumento, ut dicit S
lici dicta l. I.anum. 8.vsque ad 9. 6 Secundo facit Argumentum Molinae Ioco citato vers. Denique a minori ad maius affirmariue,nam si ususructuario conceditur incrementum latens,a Brtiori debet concedi emphyleutae etiam patens, qui habet Rrtius ius, quam merus usus- fructuarius, ita argumentatur Ualasch.IO-co citato nu. 3. ubi allegat Concordantes; ita tenent communiter Ciuilistae in I. I. C. dem, S in specie Bart. a num. I O.VLque ad I I.Angel.de Perusio num. 9. Iasanum. 79. usque ad 8o.lmol. in hoc cap. anum. 6. usque ad 67. Butri num. Io. lar
Andreae m. ra. Assii eLindicto Sui quis
de manso num. II. Molina loco citato ubi testatur de communi, Rodoan.loco citato anum 3. usque ad 6. Molina in a.tramlude contractibias disput. 62.num. I. Tir queli.de retract.conuent.num. 93. Addentes ad Specul.dicto S. nunc aliqua nu. I
quaest. I 36.Corbul.sub.titide causpriu.ob non solutum canonem ampl. 3 y. Addentes ad Clar.in s. emphyleusis quaest. r. via testantur de communi, quod sanE intelligendum est,ut pertineat ad emphyleutam quoad utile dominium, donec durat,vel perseuerat emphyleusis, finita vero emphyleusi plano iure pertinet ad Proprietarium , una cui ipsa re, cui dictum augumentum accessit,itii venihil ob huiuLmodi incrementum seluendum sit emia
phyleutae , Ut declarat Valast. quaest. a s. m. 2o.VersC aeterum,& dicta quaest. 16.& Molina dicta disput. 6 a. num. I .Tusch. in 3. tomo littera E conclus 2o6. num. I.&nos diximus quaest. 7o. quando tramuimus de melioramentis natiaralibus,atque
ratio praedictorum potest esse illa a simili,
quia augmentum debet regulari secum dum naturam sui praeerti stetis,ut dicit R ta in recenta coram nunc Sanctiss. Ludoviasio decis 39I.num.7. 7 Ad primum Argumentum respondetur . iuxta Bart.in dicto tractat μ in verb. nonranum I. nam quatenus spectat ad alluvionem, ly nostro, verificatur siue agger pertineat ad nos iure dominij, vel quasi
vel loco pignoris,ues vlasfruia vel qu uis alio m o, vel ut dicit Menoch. conssupra cit. num. 176.& I77. appellatione dominii regulariter intelligitur tam dedirecto, quam utili. 8 Nec obstat Argumentum Balai, nam re vera Bald. loquitur sub dubio, non affirmative, ultra quod intentio ipsius non probatur in dicto S. cum sint verba satis obscura, & in contrarium est veritas, ut dicit Thesauri dicta decis I o.num. 3. in
fine, vel quando adest aliqua dissimiliturdo licet modica, non valet argumentum
de selido ad emphyleusim, ut dicit Barti in I. iurisiurandi S. si liberi C de operi liberi.num. 3.&ibidem Addentes, Valascidicta quaest. I 6. num. a. vers quamuis 49 Nec obstat argumentum de tau -ctuario, nam cum emphyleura habeat Pinterius,& sertius ius,quam usustactuarius, habct enim utile dominium, quod morte non finitur, sicut dominium usussisi a-rij, ut in S. finitur instit. devsufructu ibi,
ctuari , Ciuilista in L qui usui tactu, & in
I. vii Missi si ususfi Q. pet. ergo corruit Arg*mentum, ut dicit Valast.dicta quaest.
I 6.num.3. Iasin dicta I. I.nu. 79. vers. Ad legem, Salic.num.8.Ultra quia ius emphyleutae est transmissibile ad haeredes, ut dicit Rota in recent. in I. par. decis. z9 nu.6.& 7. quod n5 est in usustu ,ita resoluit Rodoan.dicta quaest. I.nu. I. in D.
io Ex quibus sequitur correIarium, quod si emphyleutae per alluvionem bona por tio iundi accrescit, non ideo augebitur
pensio, chm enita augumentum alluvi nis sit naturale, di ex iure gentium princedens , iniquum esset,ut pro ea stelicit
te, vel bona λrtuna aliquid pIus soluat emphyleuta,ita dicit glacin l.si merces Luis maior in verbam,il locati,& ibidem
Civilistae, & in specie Barti Canonistae
omnes in hoc cap nostro,Valalc. loco citato num. 7. sch.dicta conclusa o6.nu.
cis citatis, illudque procedit indistinctὰ in quocunque augumento siue patenti b
309쪽
ue Iarenti, siue incogitato, siue solito , ut dicit Valast.dicta quaest.anum.8. vique ad 9. ubi tenet contra Iac& Bald. tene tes contrarium, quidquid dicat Rodora.
dicta quaest. 7I.num. 6.1I Q iae quidem dicta de alluvione debet intelligi de alluvione in flumine publico, nam in priuato flumine, siue lacu, & st,
gno non datur, ut bene declarat Barta loco citato in verbo, a num. I .vsque ad ψ..ti Valast.loco citato num 9. Tusch. dicta concl. 3 2I. num. 8. & num. I9. ubi allegat Concordantes, & in specie texta in l. lacus. & si agna is de acquir. reta domin. quod secus erit si stagnus sit publicus ,& dicctur publicus, quando omnes possunt ire per lacum, & piscari in eo, ut dicit Tusc.dicta concius num. Io. Vbinu. a a. dicit,quod Valles , & lacus dicuntur priuati, licet sint Principis , vel Rei publicar,unde non licet in eis piscari, nisi Co ducentibus, si vero usus est publicus, tuc dicitur publicus, & habet locum alluvio, ct allegat Alex.cons. J 7. num. Io lib. 7. Quod idem dicendum est de agris limitatis, nam in istis non habet locum ius aluluuionis, Lin agris E. de acquir. rer. do
min. ibi, In agris limitatis Ius aliutiionis locum non habere conuat, ut dicit . sth. dicta conclusnum. 23.&num. Iq. De i tellectu cuius legis late pertractat Bart.indicto tractatu in verb. Iuregentiu u a nu. 3.vsque ad finem,& Valasci .citia num.
I o.vique ad fine; Vnde quicquid sit dicit Valasc. quod si agger ea conditionein pacto sit datus militi, ut veneat in Ciuit te, hoc est sub hasta ponatur, & non maneat apud militem,tunc no habet Ius agri limitati nam alluvioni locus erit, quasi agger sit concessus priuato, si vero agger sit manucaptus, & militi,qui capit, assignatus, tunc vere erit agger limitatus,nnon habet locum alluvio, & hic est verus intellectus ad dictum text.ut dicit Valas. a num.x. usque ad II. ubi in fine dicit, ne existimes sicut in agris limitatis militum non est locus alluvioni , Ita similiter si tu dederis in emphyleusim agrum limitatu,
siue mensuratum, alluvionem cessare ,
nam diuersa est causa militum, quorum praemia pro modo Ilicae virtutis constituta sunt,& si idem miles eundem agrum limitatum inter plures diuiserit per em phyleusim, later eos erit locus alluvioni, ut dicit Connanus in dicta I.in agris.
Emphyleuta Capuanus promisit soluere admodum Reuerendo Capitulo Capuano quotannis in Ciuitate Capuae die determinato redditum litum , modo iste Emphyleuta transtulit domicilium in Ciuitatem Neapolim, utrum iste emphyleuta teneatur ire Capuam suis expensis,& dictum redditum,siue Canonem soluere SUMMARIUM.1 Pro pane negati faeis doctrina Angeiae Perusio in Ispatium e edendo in fine.
Fde confiisti pecunia in verbo non venit.
3 Tertio regula illa, quia mutato Liaιλ mutatiar ipsa disepositio.
Ruarto, eo ultimo dicta per Ias.ind. I. 2. eadem anum. 9 qia ad 93.3 Pro os motiva facit text.in I. is qui te DF de eo quod certo loco, eum a*r milibus. 6 Seeundo dicta per Innoc.in capsignifica te depignori et Tenio notata per ciuilisas in L eum qu dam C. de conditionibus infertis ad mentem Talae
I o Argumentia Angeli de Perusio non AAM, nam ipsemὸι seipsum declarat.
Ruin. loquuntur in diuerso casu, m l
310쪽
29 et Amicus de Iure Emphyleui.
quitur Rria in eam rium citata. ra Nec obitat tertium Argumentum Surd. nam ibi sumus insenιentia, qua retra Liatur ex eo, quia vendito erat ha risus incapax, ct in ea nuba noua aden mutatio natus rei.
13 Neectuant vltima Aetumenta Ias orBald.na procedunt quado Dominus, , Empsteum a principio sunt diuersis νι ὰγ res insita exrea ιeretiorium diarecti Domini, tune suffit si determ nato tempore Emputeuta se promtra
Vinionem istam in se habui in Ciuitate Capuae, in qua videbatur, quod Emphyleuta, qui
transtulerat domicilia Neapolim, n5 tenebatur venire Capuam, pro quo faciebat doctrina Angeli de Perusio in L spatium T. de edendo in fine, ubi ait, quod Creditor debet ire ad domum Ret,lichi sit eiusdem fori, Ergo tanto magis quando est diuersi fori, ut in casu nostro. Secundo staragatur dictum glos in I. It Em illa verba ff.de constituta pecunia in
verbo, non venit, ubi Barr. num 9.dici
quod si Reus, et Actor sunt eiusdem fori, Reus vadit ad domum Acturis, ut moram purget.Vnde a contrario smsis,si sunt diuersi seri, ut in casu nostro, Actor debet ire ad domum Rei, ubi Bart.in specie, infert ad cassim nostrum de emphyleuta , qui si non est eiusdem seri, non teneturire extra locum sui domiei iij, cum sussiciat tantum in die, qua debet fieri solutio, si Empbyleuta in domo si a dicat, sum paratus soluere canonem, si eω qui reciperet, & hoc faceret scribere, ca sine
mora non incurratur caducitas, iuxta dicta per Roland a Valle conc87. num. I ἀ& I6.lib. I.Ruin.cons. I I. num. I.& 34 lib. i. Domini de Rota in recent. ins eunda pandecis 77.num. I.: Tertio facit dirim Civilistarum in I.
quod Seruius fis de condict.caus dat. ubii os in vertamua, Tiraquei I. in praefata
si unquaCaee reuocidonat.ILI 67.S Locis. 236.num. II.&decis 289. m. I 2. mutato itatu mutatur ipsa dispositio, ENgo idem in casu nostro.
6 Quarto Ialbn in dicta l. a. C. eodem
num. 9 usque ad 9 .dicit, quod qua do Emphyleuta , de Dominus sunt diuersi Bri, & Emphyleuta e xpresie pr misit soluere ad domu Creditoris, &Creditor deinde mutauit habitatione, quod si per hoc non expendatur pius, ves parsi, tenetur Emphyleuta ire ad domum dire- recti Domini, secus vero si nimis grauaretur in dispendio,ut puta si mutasset CD uitatem, ut in casu nostro , quod ante diis xit Bald. in I. acceptam C. de usuris
E conuerso facit totaini. is qui certo fide eo quod certo loco ibi, is qui ceno
Deo darepromittit nulla alio loco,quam in quo promim soluere inuiso Itipularare posesi, Idem probatur per Ciuilistas inl.qui Romae fide verb. lig.& in I centum Capuae,&l.si post mora,& in l.quod si ephesi Ede eoquod certo loco, destinatio enim
loci facit,& operatur, ut res dicatur eiusdem loci, in quo est destinata, ut dicit Seraph.in prima paridecis 3 sq. nu. z.Vbi habentur decisiones Concordantes. 6 Sedundo Innoe in cap. significante de pignoribus nu. t.dicit, Quicunque enim aliquid alicui debet, nsi debet expectare, quod is, cui debetur, istud petat, sed debitor debet ire ad locum , ubi Creditor habet domicilium, & ibi sibi offerre,& si non est ibi coram Iudice loci pro-
testetur, atque allegat primo texti ini, si creditricis C. de usuris ibi, absente vero credistice Pν dem opis Me interpellare debueras, & text.in l.obsignatione C. de solutionibus ibi, sed ita demum oblatio debili liberationem paris . fleo Deo, quo debetur, soluti uerit relebrata, ubi glos
num.3.&Ancharinum. 8. qui dicit, sed si vellet tauere,ut purgetmoram,runc semper debet ire Mus ad domum creditoris, etiam si sint diuersi seri, quod in specie. confirmat Corbul.sub ti de caucprivisi non tautacan. ampl. Is ubi allegat Co