Francisci Robortelli Vtinensis, In librum Aristotelis de arte poëtica, explicationes. Qui ab eodem ex manuscriptis libris, multis in locis emendatus fuit, ... Cum indice rerum & uerborum locupletissimo

21쪽

ἀ κτα αγνα me δοκώ se Minuci ροσει. τα δε νον τα ί λάρω γναρομα, ωρ ωm '' - μόνιμα. Non is per ordiendum est aprioribus, ernotioribus natinae, sed tunc olummodo, cum eos uiloquimur, aut s scribimus, qui ingenio bene constituti serit: quo urit Mili. laboc libro eures, tum etiam in Elanctis 'rtasse eadem ratione: se ordo doctrinae huiusimodi esse debet, Gyrte commo . diore aliqua de causa immutetur.Verum de his hactenus: nam Iocus bis,nisi ror, inustisapertus est sotin enim fuerit,ut relictis hMquae litiosiora alicui uideri po Lconsideremus ignificatum, antiquitate. consiuetudinem. Epopoeis,Ditis bicae, laticae, Ercitharisticae pocstos. nam de agis ex coamica,quoniam notis imae ussi, nihil nunc est di ' . ,

Epopoeia sane, Tragoediae . potas, Comoedia insuper, ac Dithyram

i bica tum pleraein illarum,quas ad tibias, citharas ue accommodamus: O mnes prorsus in hoc uno conueniunt, ut imitatio sint.

Epopocties ita pira poestos,quae in Heroum rebus gestis tractantis uersatur. Eustastius Flomm ina , ,, terpres in prooemio glados ait ἐπ ,erfuerbum propriesignifica tamen ἰδιά in i ix - δε δουροωμσπιδ α ρεῖν.sed homines apon tes ἔ -- cum uerbo, neιων, ὀνομάσα - γαιός, , , αυ- νω nρωίζοντας. Idem testitur Hexametres inuentum prinisaphemonoe,que Apolis sin acerdos uit,eπ me φαῖς, ἰοδερῆ γ πρώτη γ ἔπω κληρ ου-1sty on --ς. Apud D uaeres te Myerat ἐμμε ωρ. ciriquod idem Eustathius comprobat eo uersu, ἐ-ἰηλem λ' ω Ω'οτάδη, idis, ἔκδαρ.unde poetarum nomen est deductum. Huiusmodipoetas, qui Heroum res gestas scribunt, cicero Epicos in in libella de optimo genere oratora. de hac repossentalia multa dici: sed hostis rem totam declarant. NVNc dicamus de Dii rambice.Dithyrambice Eri poseos parsi qua ueteres utebantur in laudando Baccho qui ab antiquis διθυραμ γ uocabatur, quὁd fit in antro e mitritus . θυω .uel quod temulentoru hominu esciatos patens, loquax er Hai ρον. quo nomine eatium uinum aliquando apud Graecos cognominatur. uel ab ea uoce, quae iactari conse erat in Bacchi nata tali die λυθι ἱαμμα.allutivi enim emori fertur Iouis,cum Semela immaturum elidis ortum deis coapioseligere est apud Drephrona inter ret Urgerequos est pud Asboae. lib.XIIII. δεθυραυιαν ποὐ eo,quod est urere.ibi citaturuerba it rori, ei ταλαοι ciari semedκει διθυραιδεσιν, EM. M - ωαπή 'οσιωδιρνυσωρμέω, ἁλλὰ o μεθ' ασυ ψαρ. Archi lacti quos extat uersus his. ἄρκιον ιο ἀωα ἶρ Ut μθάρ9αμ se οιδα διωραμον, οινω συγκεφων esse φρεαρ. Vtebatur olim Ditis inbici poetae verbis longu, compo trie omatis,qualia uerba Ilorat .m Poetice cat quipedalia legere est apud Aristophanem in Nebiscris ιρροντησι κεραινοι. τπνῖν ραρούροιχον. itidem in Ranu. καμπταφακευμμονα. stitim ex illud πιιsολυνσ-φλαὶ ματα, hinc , , apud ueteres dici folii Ditis bice loqui. Arillo in RhetoricisD. II Lambriὀ-- δυπλα λεbe mla υραμ οπeme.Horat .m Odκ audaces uocat dira ambos ob id sane quodinno aret, 'coplicarent multas dictiones.Aristot.m Problematibum est debere diibrumbos acini PMni' modi, nec saccomodari Haliud barmoniagenus. de Phillaxenus, eum Dorice tretasset nihilno mi. Vera de Librambκ csatis dictasunt. Nunc constequitur, ut dicamus de Aiactissim citharistice. Anti qui lima utras,Cru'it ima apud ueteres.Magia celebre est apud antiquos, laedussit,qui citharoeadus esse non possit. ex quo cognoscere licet praestantiores habitosol Iri se citharoedos Aula vi imp

22쪽

.rii inagio in oratiotu pro Muraenascitui satis notum est.Pol sadis scenis brica: bocies tres orificin polaematicam, Gmnopes .quod declaratur ab Albertim lib.π III LP 'hica. Ἀσχωρονομα appetabatur, ut idem a M. mporchematice est in qua οπμραδων χροτω Gmnos edice est in qua pueri exercebunturAntequam Horrhicam uenirent. latice,Cr ipsa pars poestos est ei tot nam imitabatur, o faciebat IaltationE. Ea dicta est x. id est a tibi js. struis

menta mufica duplici sit genere unt,ut declarat Paux lib.IIII..ilia sunt εμπνM Wr, aliasunt γομανα ἔμπν ατ sunt E Mi συο πε Tibia olim febant ex calamo, inclato, buxo cornu, Uibus cervorum, ἰκ-λαι Ἀθλ ramo,exerta medulla.Haec apud Pollucem ibidem leguntur. Hor. in Poeticeasserit feri solitas etiam ex orichalco.Tibiarum Mia multueruntgenera, ex diuerseappellationes: nam alia erat praecentoria, alia Vora, alia blia illa Gingrina. de qua quia quaeri uideo apud Latinos, pauca dico. Habebant ueteres in Auletice imitationem multorum assilium rut testatur ibidem is Poll. nam canebat πιιιπσυμ, ο ιοου, πυῆIιλιτι P. ατο λεῖον,γαμαυον, Moiri'. Athenaeus e quom idem a rit lib. X. III L e: uer, ii ιοι M,' iacta αρμονι- α Mi,ί ζώοις αυ-

primir inuent ἔ.num Phoenicu lingua γιγραρ uocabatur . Moerie Hinc dicta tibi Gingrina,qua acteis res utebatur in no Mouidis Primaspronomus Theban.nυλησπ ccie F ωλιώντας ἁρμονιας ιt tben.ibis explicat. De tibi sa Pallade abiectis, erfusi super ea re dicterijs, uide eundim Athen.lib tali II. item Aristot.bb.Vul Polit.Tibiarum barmonia erant diuersae δούας , πυγι si, λυδε ψωνι in. Eorum bono ueteres Iucedaemon in praelijs utebantur,ut scriptu reliquit A.GAE. Craiij quamplurimi, erilis lui λγ, orium uocabunt.Tiburii sono utebantur Romani in comoedi sint patet ex instriptioniblis comoed. Tubi Iegas tibias pares,impares. dextras, ex nisi is quae quales esciit, explicat non tκs T renti hucrpres.Id restri olim ueteres Hasuefactas habuisse aures harmoniis, ut ex concentu tibia ira reprologii cognoscem quale esset itura genus comoedi aut graue,aut iocosium. cicin Lucullo hoc ipsum ain.Quam multa,quae nos fugiunt in cantu, exaudiunt in eo genere exercitati, qui primo inflatu tibi emis Antiopa elyaiunt uit simachen cum id nos ne usticemur quidem. Iulius Poll. lib. I .ait: Tibiarum concentum adhiberi consuruisse in nuptialibus Epithalamys, appellat γαμηνον αγλ μα. iacimn restri nuptiales tibias duas fuisse,alterum maiore dier .er quoniam etiam compotationibus, ex conuiuijs adhibebantur tibiae recenset eas fui se aequales,quoniam aequalitas maxime apta conuiuijs uidebatur. vcrisba ipsius bosiunt: Moimιδ 'αυMὶ μικροι-αμφαι, 6γy ἰσοτη rae G tavrror αι ἡ Ἀττειν,bucego put cris restexisse docti simu poetam Horatium in Odis: cum ad conuiuia iocosa postulat tibiarum sonum,cum est cur Bereonthiae cessent flamma tibiae. De aulatice nimis frialpe multa uideri usi . cui possum dixisse cimum addo, quod maxime dignum est cognitu, praeterea nihil. Recen et Iulius Poll. ibidem,suisse apud ueteres, αυθικόν νόμον ου λου ἱν. Nam νομους uocabant Graeci praescriptas quasdam fmulas canendi diuersa cantilenum genera leges opinora Lat.recte dici posuit, Horatius Arsan hocsignificavit m Odis, ubi de Pind.loquitur,cum uiti Numeris,'iurIEssolutis. Verum redeo ad rem. c. . Eius orbici certaminis erat partes quinque, πεῖραν Ιακελι σμορ αμονον, πονδεῖον, urbe r σιρ, gnificabant aut bac quinque partita cantilena pugnam ab Apolline commissam cum Pithone

lenam tibicini; uocata οἱ ονΤισμὸν, quae omnia, quonia politifimasiunt, diligenter sunt conpacranda. v . απονδεια signfratur si isse; ρευσἐ.Deus A a Iovi lar τὰ νικια hoc modo sese habebat olim poesis Auletica: 4 imitabatur,utia cognoscamus,n3 temere ab Aristot poni inter gener poetico. Hinc quos licet persticere quBo artificio veteres hac poetices facultatὶ tractarent: nos nostra aetate dii boni tunc nos poetas esse appellados credimus,cum ui Aut altera versum, male, ut iridi tornatu facimus. Huctenus de letice: Nunc de cuba rillice dicenda.cithari lice ea est, quae et lariccnam Iut Zait. λυρωδst, misy osci πιι eukeide ignificare, eruerba inde deduci λυe xc , ta ei&ν,2-ιά sp.Athenaeus M lib. - κι, es Pyretudit ad dira, curit . iusta costagoros, ει ποῖά htαλ πραν δωτ ἰc , citata urer . Ad cithara canere oti f. iit φι

os.Hinc ramicis apud HomeriIopas apud Verg.ta Horimodis ab Apollineprecaturi. Nec citharacuis car te si cem. Quinetia coniuys Greco cithar Cy Isa ad biberi co uouerat cuti satis est notum. Ma aut in melicissi istica cineretur ad cistarum, patet ex eo loco, quem citat Iulius Pollax ex Platon curia. MFrit τὰς περ κιθάρο νῆ in ollam ridem ex Aristophane, qui citharistam

23쪽

,, diuersas,aut quod modo diuerso imitantur.

Postquam Aristoteles inuenit genus commune omniam partium Poeticae nuestigat uniuscuiusque dis frentis per eas enim quaelibet definiri potest,no,non, nis apposita propria differentia, coiscitur militio.Diserentias tres in opiri genere poeseos Aristot .inumitti inuenit autem perιnductionem sic: π mei Ditisrambice, agredi contardia, Legi misis, latice, cubaristi repunt Poeticcspartes, Maque praeter has ulla est. opoeis imitatur sermone, Ditis Mice egum poesis, uadi coimimitanat infermone, indissimo, Cr harmonia. citharistice, Auletice imitanturbarmonia CT mmero. Ergo tres in singulis diuerse apparent disterentiae.Hoc autem maginexplicari ita potest. Omnisos, quae imitatur, rea praesentar eragit aliquid io illa ad contationem nostram transinit titia, qua agitur: nonpotestautem aliter tranfinitti, quam persen . Duo autem sint siensus qui transmittunt omnem repraesentationem cractionem ad 'antagam: Visius, er auditus prior transinittit reprasentationem quantitatis, erqualitatis, quae ad materiem attinet: posteriret romittit repraestiirationem qualitatis,quaeattinetia semam. Ariastoteles libro tertio Eoicorum. Sed repraesentatio Cractiorum' peridem .is alio, vulper aliudubalio. perii in ab alio: ut histrionica ars per permonem histrionis agit, ac repraesentit aeterius mores. per iudis alio: ut harmonica per harmoniam,saltatisper gesticulationem, agunt ta repraesimanimores, e re mones hominum. Hoc et impatere potest ex hac ratione. Actio seu repraestentatio α muta est,alia actiabet sermonem. Muta est, quoiperba morulam, Crysticulationem: nam tacite repraesi tumores animi sine=rmone. Quae actiorest onem: 'perorationem, Pae repraestentu, CTmores animi, Cr sermonem

ipsum. niaratio accommodata ad idprobandum, huiusmodiest.AGoseu repraesentatio, dicta est mora animi tantum siues seremn e morum.pri 'per harmoniam, Cudriremamgesticidationem posterior 'persiermonem Quanta etiam ratio huiusmodi excogitari potest ad id ipsum confirmandum: inimilationepoetici quatuorsiunt.Id quod agitur: SPEcTATOR auditor:perquodagitur,atem. Id quod agitur, tria contine ores, assiones,sermones. Distinatore unum inest,phantasta scilicet i sarer cogitatio, qua percipites, quae recitantur Cragunturili per quod agitur,duo continet, uisum, eroditu. Agens tria in se haben sermonem, harmonium, risibinu. sermonem, π harmoniam auribus distribuimus: Risibilium oculis. Est autem duplex sim ratio, primaria CGecundariar primaria ea est, i proxime agit secundaria ea est, quae non proxime agit, nam actio per Iermonem repraesentat proxime auditoribus mores animi assio autem quot per harmoniam, crinit m agit quidem, se non proxime eosdemnam repraesentat primum fermonem a quo repraesentantur mores Vimi. Tres i r ita inuestigauit, atque exposivit Mil digerentia perquas ligulae pantes poeti poterunt commode finiri, non enim alia de cassa inuentae fiunt silisentiae bae. Videtur aute Arist.eas hylenisse, dum uideret, quid estis uniuscuiusque proprium: Exempli causa, uidebat is Epopoeia nihil aliud lepraetersermonem. in Tragoediastrinonem

esse ramoniam Cyristhmum: Crsicin caeteris,nonsecus ac manimantibus. nam inali' Hestuegetum tantum.inali'. egetatio motus,cπpensus. alijs autem praeter id etiam ratiocinandi uis.

24쪽

Vt enim coloribus, atque figuris pleraq; quidam aemulantes imitati tur,lii quidem arte, consuctudine illi, nonnulli ctiam uoce: ita quoque Scin dietis altibus accidit. etenim omncs imitationem exercent numero di co, sermone, harmonia, hi sin uel scparatim, taci promiscuc: ucrbi gratia: harmonia simul denumero tantum utuntur illae, quae ad tibias quae ue ad citharas pertinent: tum si quae aliae sint, quae facultate huiusmodi sortian, tur, ut est illa fistulatum.

Sequitur militudo quaesim dicta a pictura culptura, bliblonica, luti declarabimus postea, po

quam uult pratare idquod te expositum sit. Hic locus er siprimo legetitibus facilis deri potest, est tamen perplicitiis, discitis: me quidem certia multum,disj tost,neque adhuc ex uerbis potui certum, qui mihi sit actat issum elicere. Similitudo bucspectat it probet cui in at s artibus imitantibus paratim nonnun esse, quae conueniunt partim aliqua quae non conueniunt quia excedunt uno, aut pluribus . sic

in ingulis portices partibus quod euest fumus declaratum) Aliquando plures, aliquando pauciores cerni ex illis tribus esserenti j quae expositae fuerunt .coloribus cogaris imitatur, π repraesentat pictura, faguris tantum destanμασι sculpturae iam figuras exprimit,e personas e coloribris. Ili in ionica fis uris seu habitu personarum, colimbus, cruore imitaturi illauno, altera duobus, tertia tribus, imitatio nem conficit uam,nam haec loquendo imitationem facit: ita imitationem habent mutam. diserunt igitur interst, quia illae paucioribus, bripluribus mihi ucta est ad imitationem exprimendam. Iam uero coiligi potest quomodo inter sedi similes sint, qua in re conueniunt Prima dii Prentia tria complectitur illa colarem.figuram seu habitum.cruorem. Secunda diis rentia modum significat. nam si per artem, alij per

confictudinem idem esciunt. nueniunt autem sic pictura corruenit cum sculptura, quia repraesentatriabitum, ' figuram. hoc habet plus pictur quia adhibet colores. conuenit histrionica cum utraque,qata imitatur Druso babitu cum pia iuraj aruitam eo ueni colaristi ipsa uer quod caeteris duabus non laest,hoc habet quia imitatur voce.nam i mutaesunt,ut dictum est ante.Quare colligendum est has aristes, etiamsi conueniunt,qias eundem rem imitentur: distrere tamen interse uel quod haec plura, ita pauis clara babeat. uel etiam quoniam diuersa ratione idipsum esciant. Notanda uerba in contextu Graeco ω

ex aericali j exconsuetadine, nonnulli ex uoce: Si ita legas tum uideo, quomodo concinnari positi vox cum arte, consuetudine. mars,ta consuetudo perbelle sibi responden π opponuntur. Ego igitur concluis

paratim ετ λοι δε - φω- .ut restrantur aspriora κώμασι,κ- χλιxσι, qua sensius i. nonis fenuat in tantur coloribus Craguri ἐτίλοι Aic φωνῆ: alteri autem borum adhibent praeter ita ιι duo etiam uocem v hoc modo hillisiones signiscet. Sic etiam Plato de imitatione quaeperuoremst locutus est. libro tertio de Legibus.γκῆν τ . 4ιοιδε ζαυγαν 1F is, ου μιμοῖλα Glybi ινρμ, ω -ἶς ομοι eL Huic meae explicationi fisiuifragiretur aliquis codex antiquus manuscria plus qui haberet 6 φω-,nihil est hoc loco apertius nam quin id gnificare uelitrari toteles nihil orsis indubitandum quodpaterepotest ex L quae consequuntur. nam adaptat ea adsimilitudine prius exapositam si quemasmodum in tribus bis artibus, pictura, lptura, Crbi trionica quaedam sint omnibus communia, quaedam peculiania quia plura continent: ita contingit in partibus piaticae: nam exbκ tribνς

numerosermone rarinonia aliae unum,ilae b, taetris arripiunt, quibus fiam imitationem conficiant. probat autem exemplo,cum ait Hamoma π numero utuntur letice, ercit baristice, obrice: itidem,

25쪽

quaestitia utitur. Fistula, G 2

actionesin imitiantur.

Postuum de iis dixit poetices parili re, iis mul bimonia, Criumero inruantum nunc de ijs laquis tu quae numero tantum imitanturibae sunt aut saltatio somnes. Saltationes pantis poeti sunt, partimvmnasti .hae curem repraesentatione poeticae aut ex unt,quaeapoetis institutaebueratus re sentandum Cr imitandum mores animi.bis uero saltationes vocabant olim 'n 'τα. declarat hoc, Albenaeus libro XIIII. cion ait:η αὐλῆς συαε αρῖον οi πιι - τοις v ροις ταρρο μειτρὰ 'nμασι σκικειρις μόνον N Wae actu *Oτrsei ς ι πιο θω. te est αυ- B, Die 1 - - α ρ:zis Sisationes autem hae magno habe

tantur in honore, quos erant ueluti exercitationes quaedam,quae Milicas motiones apte imitabantur: Viis

de Socrate δε πιλμασι, quod ibidem narrat Athenaeus it: κ λλι σαπρυα 'μιςris a te mλ-0. Ostendebat insutatio haec non tantum vi si αν:sed etiam ethia σωμάτων ὐγμέλειαν sat tuas ueteribus; latui consueui peperit moribus, μαγdi,utexpressas praepestremi motiones coram aptas, ta diuersas. deest obstruatione quadam deductam του χειρον προαν. D at aut χειsa et quos declarat uerbi et mologia ars, quae docebat apte, Crac re manusino rem ingesti itidem reliqum totum corpus insaliatione deo ut sub muta ira motione manuum, corpora subesset tacita ignificatio morum, Crufictuum animi. sinationes Faepoeti primum fies cinchoros aristite demum in palae has deductae quos idem A meus testitur. Di fereb

Sed ebat editosermone: πῆ μοι - r. lα,που μοι τὰ ια.-- τα καλὰ orarit. Illud quoque pulchrumscitu ora motio,an pedum,an manuum in saltatione prius inuentafuerit. Dpedum'. nam antiqui magu exercebant pedes tu uenationibus. de Homerus Achille vocat ἡ ωκα .Hibebant Meteres ore,um ριδα σών. de quo Iulius Pollux lib. septimo Verum de hacsaltationu antiqua con uti ae satis dictum est. Nunc uidetur considerandum, cur Aristotelis in contextu tria dixerit exprimi in saltuatione.ὴD,πα δεπά se. Ratio aut paret, aut imperat: si imperat, parent cupistates. Si paret,impecrant cupiditates. priorebabitu, exi, ni Λἴκ. altero existunt m is quae mactiam Irguntur apud coementem Alexandrinum, nam abhRubrum suum qui Paed gygiis inscribitur, sticatur γπιανον

26쪽

τώ -ττ-ciisero vocat libro quarto Tusci ius perturbatioties,qi oriuriturin ex opinatis boni aut ex opinatismalis. aut praestentium ut iturorum. prasentium bonorum Bitiati Iuturarim ibido. praesentium malorum, aegritudo. μω mctus. Ex utroque autem habitu existunt πρησις. ex priore, bonae. siexposteriore, mala. Hactenus desultatoria pos, qua utitur numero su inmmo separatim.

Nudis autem sermonidus, siue metris solummodo epopoeia utitur, nactrorum quidem hactenus siue mixtis aliquibus inter se, siue genetis eiusdem alicuius. Nam quod Sophronis,& Xenarchi Mimis communc dicamus,sermonibus , Socraticis, aliud prorsus habemus nihil: nec ite, si quis trimetris, elegis, alijsue talibus aliquibus imitatione secerit. Qua/quam homines, ipsi metro fingere adiungentes, elegorum fictores hos, hexam ctrorum illos nominant, non quidcin secundum imitationcm,sed communiter secundum mctrum poetas ipsos appellates. Etenim si quid mcdicum, harmonicum ut numeris efferunt, hac sane ratione appellare consueuerunt. Homero quo*,at Empedocli nihil plane praeter metrucommune est. quamobrem legitimus quidem ille poeta, hic physicus potius quam poeta,merito uocandus est.Similiter quoq; si quis metra per miscens uniuersa, imitationem tame minime secerit, ut ipse Chaeremon, qui Hippocentaurum omnifariam numerorum mixtum centonem edi dit, non iam poeta appellandus.

Nudis autem 'monibus utitur e potia tantum, vel metris, atque ex bis,stumqcens aliqua intermscus cris eiusdem, i γιρ ιι Mit. Ego uerterem in Latinumsolatu oratione. non cuti interpres. n As sermonibus. quodpatebit apertiuspostea. Len apud Eustathium Homeri interpretem, consecuisse re citarier estu poemata Homeri Oosiquidem φαλουργ ειρ in μασιν.Iliadem uero se φοινιμουσι. Eius uero rei causam ipse ibidem exponit in prooemio Iliados. Metris millio quod repraebendit Horatius in Poet. nam ait resgestas regum heroico debere scribi uersu:quod primum scit Homerus.sed Arfotcles aru dureterat nonnullos mi Fuisse: id hoc loco neque reprehendit, neque laudat. Sed explicemus locum hunc commodius.Verba Graecasunt: ά άr ἐπιπιί ι νον mis λογοις με Ποῦοιλ -ρειτε μιγνύλ μετ αMκλων cibari Τινιγνω- 2ς με τρων τυγχανιῶ ἔχιμ ιν ὀνομάσπι κρινόν is σωφρον , αἱς ci ου μοιους in s σα ab κός a. γα Alexander Paccius ita uertit. Nudis autem sermonibus emetris folummodo epoporia uriis metrorum quidem hactenus Ita mi las aliquibus. quaesequuntur.Vulla sic: nuibus orationibus Popaia titur, metris. Tvprimam quid Paccius per nudos sermones uoluerit, nonsatisintelligo: nisit lon

27쪽

eu metra tantummodo, exesu serristhmo,Cr harmonis sed quomodo con tiabuntur buraqvie sequuntur, cum ait Armicles. i quod Sophrons G π itarchi mimis, o socraticissimonibus coma , mune dicimus, non habemus quicquam. Nullopi me modo. considerandus igiturbis est locus diligenter.

Irulto minus miciligo quid tibi hi erit vesti, cu dixit tenues sermones, qui enim tenues heroici dici possunt Declaremus igitur nos e. Postquam Aristotelo tria dixit esse in omni poesi,sermonem, risthmia

harmoniam :c haec aut separatim, aut coniuncte: probilat paulatim id quod dixerat.1 c. Immoniam , shmos ut utuntur a letice, citharisticepoesis. Quineroseu risissimo tantum Miluualtatoria Οὐ δ. Reliquum erat, ut probaret tiam, quae, uteretur tantummodosermone dicit igitur si ,, μονον u τοῖς ψιλsis λόγοit χωρύων. haec ita sunt uertenda. Epopoeia autem utitur solummodo aut soluta oration aut metro π hoc qui tim aut millo, aut unius tantumgenerin Id quod sequitur, mlam habet sensum, erconiungitur cum ita. nam nihil aliud habemus, qu d commune dicamus sopbron Cr Xenarchi mimi ermonibusqs Socrati . in hκ uerbis est in error interpretu. tiam illa uerba fν αὐ inuis , debebant ita uerti ubilenim haberemus non arare commune. Estenim sensius: si epopa ea imitatio non fieret tum persolutam orationem, tum pre metrae atque socratici sermones rhocest is Iu non es Uub genere unitationis poeticae,non possemus dicere,quidpiam commune esse dirigusiola De orationu, Mima sopbronis, Cr Xenarchi cum epopoeia, nam bifuascomersas soliata oratione ais scripserunt) metro enim cum non conuenianti nulla in re conuenirent: si in dialogis Socrati ,σm Atalarum non inesset imitatio sed cum in L boc quidem cum epopoeia habent commune, quos imitantur: hoe differunt, quod bisolatu oratione, illa metro scripta est. Qisodotem sopbron mimos scripserit orati resoluta: patre ex Dida, qui id ipsum aperte testaturiast enim illam scripsisse Elimos mare cr minas. PERturbat etiamsiensium illa interpretis conuersio mast. c. NU Asermonil us, uenietrosolummodo epopoeia utituri nam indue m ιαίνον transsis tum est adeo, ut alium faciat sensum.&ba autem uerti c. ηα ἐπιπιιiae μνο ιιMιρ λόγοις - μετρω, Epopoeia autem filum nam hocnon faciunt reta quaepoesas utitur ivtylatu oratione ut metro.Quod autem per ιιλre λογους Graeci intelligant orationem solutam: id quidem et satis apertum est: apponam tamen bis exempla ex Aristotela libro Meti νι tertis,ubiam. G μι - θω μπων πιλλά τε τπια αρμο ξει ζω, πHαγ γορ ηοη- νι κε. et Noe, κῶπα deo λίγδε se δε τοι ouis λίγοι maλω ἰλύι 'οσι. Licet intueriinis RuerbR,quomodo Aristotelis ιι Mie λογοιe opponat ιε π a. id quod'cit etiam in hoc locopoetices. Ide, , Aristo paulὸ post eodem lib. III. Rhemitarit. .si κυοον, - - οἰκῆον,6 με-φοῖα μεμαχα,, σιμοι mee Qx ιιλάν λόγων λύιδεσνειμον si ὀπιτίτοις μόνοιe πρωτερκῶντα. His is quando Aristoflatam orationem λογος uocat illib. II. Rhet ad TheodIA uerbis: mis vi , me, , OM SP πλειπνιδε-α rotari semι Hrs, hic se istoli μεταφοροαμπνοα ut

,, λοὐν λογωπὰ πιτ ε ex. verum quoniam iam Iocus blasat wpatre reli quum est ιt ueluti per epilogum eliciamus ex hoc loco aliquot conclusa. Primum est, epopoeiam uti taenia sermone. Alterum est. Opretam uti sermone, aut soluto: aut metris inci .Tertium conclusium est fu latae orationis epopoeia contineri dialogos omnes. sub me risu, heroicos trimetros, elegos uersus, erct qui

eiusmodi Anti modo in i s insit imitatio. Vulgi quum opinio alia est: nam uulgus nihil putat sub poseos

nomine contineri,quod non prostratu merem de epicopoetas uocat, qui hexametro utunturielegos,

qui et grata Epo id opinaturinam ex metris,non ex imites ne sputupoetas pappellandos. quo elicimus quartum conclusium poetas appellari ab imitatione, non ametro. deputet uulgi error quia eos appellat poetas, qui met Dibamaliquid πι)όν, tμουσι=όν, timeικον. I plici utentes raratione, π explicatione rerum.nam ij poetae non sint pedandi, quia non imitantur. Is probat Arist alio exemplo.Homerus imitaturiergo poeta. Empedocles non imitatur, quamuis uersusiripserit respissica Ergo non est poeta. Empedoclem uersa scripsisse sese patet ex Laertio, praeterquam quod Aristoteles miti in lacu citat inius uersus.Vrget iterum alia ratione, quasi*dicat. uiamicti, non modo unalpra cies metrorum satis esse uidetura esciendum: ut quissiam poeta uoce tu ri Merum ne omnes quidem simul miliae. iusmodi mi lion mit chaeremon in uo Hippocentauro.Sedadhucus initi obtinc contextupereurrentes eliciamus nonnulla, quaespectant ad fecundum conclusum apertius explicandum. nam per Socraticos sermones cum Aristoteles intelligat sermones eos, qui uocantur Dialogis explicandus est eorum usu. antiquitas omnA. Prostra Anemem haecuerba libro undecimo ubi reprehendit Platonem, quὀd insua a Politia. εκ ὀλει πιε λιαρον, sa τιυ ιιιμ, Zoilis πιιν δε-πις δεμιμοῖιμαρκά sinari γrret,

28쪽

ψ λίγα μοτ ιγὰλ aera ορ.atque id probat testimonio. Nicia Niceri. Soterionis, Aristotelis. citat autem Aristotelem is libro τπισὶ qui non exta ille uero secus quia egregius est, accommmodatus ad huius,quem prae manibus habemus, clarationem:a me transcriptus uis iti sese baset : AN

mee 2ς Σωκραῖκῶνι ιαλώγων. in hκ uerbisperspici potest, idem quod in hoc loco poetices. nam CrSophronis Mimos nomisera craffirmat, cum in his sit imitatio, esse appotandos nomine poesis. ex eo loco declarantur etiam illa uerba. se Socraticistermo es.nam testatur Socratis sermones primum descriptos

suisse sub dialogisma ab Alexamene: ne quis putaret esse intelligendum de Platone tantum, qui ct ipse, sed aliquanto post socraticos permonesexprefit perdialogu. Patet igitur multo magis dialogos quodamu modo contineris perie poss,er mul patre,a quo primum ea ratio scribendi fuerit excogitata. Arillo

teles libro tarc tertio,ubi de moratu oratione latuitur,ait: do: τοτ χ κ εχουσιν οι Θοι μοδεμα vi τα n ιυοπι ΟυA τδεωρίον, γῆρ ς potae δε χλουσιν, J--πιπιο μγου λάλο . , ut Socraticos uocatsermones dialogys psitonMuel aliorum, qui socratem fecerunt loquentem de moribus eruirtutibus. Imitatus est apud nos hanc ratione scribendi M.cicero in Tusc.quaest. in IIcullo, in libro de Amicitia, reliquis omnibus, qui dialogi speciem expressam habent. in libro de Sor nectute etiam, de qua inducit disserentem Catonem, ait se ideo talem indvixi se imitationem, quia maria me conueniebat personae catoni .neque uer. ibidem probat hisnem chium,qui de senectute induxerat laquentem Tithonum.id enim nimis fibulosium cst.Verba ciccrensi haec unt.omnem autem sermonem trita buimus non Tithono,ut Ar illa chius sed M. Catoni sciri, quo maiorem authoritatem haberet oratio, upus quem Lael. Scipionem facimus admirantes.notandum illud uerbum, Cimus,num poeticum est: crdea

notatissim de qua loquimur,imitationem Iecm cicero paulo post. Quod si eruditiuue uidebitur disputare, M quam consuevit ipse infuu libris:attribuito Graecis literi quarum constat ipsum perstudiosum iisse nisi

ructute Haec diecit, quoniam uerebatur, nequis putaret a cicerone parum essestruatum M ο ρεπιν in

imitatione illa in enim in primis in omni imitatione poetica seruandum is ετπν: in dialogis itidem. nam habenisti eciem poesis Ester alter ciceronis locus adnotandus in epistolis ad Atticum enim cicero in libris de Oratanduxisset sequentem cum crasso, tonio, Cr reliquis Scaevolam in libro primo. Eius m Scaevola presbra non apparet ustium in libro fecundo Cr tertio.declarat igitur, qua id afle sit ratione factum.bis uerbis ibro quarto Epist.ad Att. Eruprimi libri sermo non alienus a Scaeuola studiis, reliqui libri HaMMγi, habent ut cis Huic ioculatorem illumsim , ut noras, interesse sane nolui. Id uero dioesici se exempla Platonu, qui alicubi ummouet personam Socrati cicero igitur, Plato,item Lucianus hi Dialogis mirifici quidam funipome, quia imitantur: Cr diarius, quatenus imitatur sermone tantum,

ν λογοι e. uidetur Arecusare,qubddialagorum imitutioncm commutasset,er traduxissetad comicum, id stlocularem, er morticem imitationem. m ante dialogi isseruirenigraui cuidam imitationi, intersea sed putantium philosophorum Videlacum,ubi sunt baec uerba. ουπ-υγο- σμαυ-Ψa,e iura ἀδιαυγο- κρα κώμωδία Et quae sequuntur. Hinc ego Aristotcti locum ita interpretatus pum, nec μα ne defuturos puto, qui mirentur uoluitieme diutinos redigere ad poeticen, ex illotelis his uerbis, cum Socratem satis coiisset etiam poemata scripsisse Id quidem me non latebat, nam ct paulo ante ex Athenaeo

retuli uersium is us. Sopbronem quoque ictam Mimos uersu scripsisses sed uti plane sintiebam lacu hune

intelligendum ita liberinententiam meam protuli, ijs rationibus confirmatum, quibus unusquisque uidere

potest. nec sanό ego pol ac pugnax fuero in mea sententia i quis ueriora excogitarit ad uerba Arii totelis plicanda. Quantum uero stinet ad Sopbronem. Testaturinyntilianus Platonem huius Mimographi, poema

29쪽

modi enim perhibentur ι isse Sophronis Nimi,ut niaxime legentes inflammarent ad virtutum. m. ala reus sinolo eius liber est qui circii rturi unum hac re eum repraebendi quod immodi est in proastrenda sprouerbi s. De Xenarcho nihil habeo diceret aeter hoc unum, qu)d Mimoram scriptor uit, σμpe eius poemata citantur ab Athenaeo. Chaeremon eris e poeta comicus fuit. de eo mentionem facit Theopuerastvι libro quinto de Plant ubi desumo si loquitur arboribus palma in primis, q a Chaeremone

D mcn hoc differunt, quod illae quidem simul omnibus, hae uero particu/

M latim utuntur.

hoc contextu eliciuntur uo conchis. scimus connectenda bosunt cinyperioribuis. Postquam Aristoteles declarauit alias partes poeticae ut ex illis tribus, is paratim uno, aut duobus, uti dictum est: nunc declarat ultimum quiddam quos estprimum conclusium, huiusnodi Tribus silissimul uti, Dularambicen Legum me it,comoediam, Cr Tragoediam. Asterum conclusum est: cum tribus hae utuntur omnes, alias ex his ut dithyrambicen σlegum poesin, diam sic est Iegendum sicuti postea declarabimus uti omnibus ul. Alias autem,Tragoediam scilicet Cr comoediam uti illis, particulatii ceosem tempore, istimul Dim igitur nobis explicanda duo haec conclusi, in primo. corrigendus contextus, Crdemonstrandus error Alexandri Pa j in uertendo. Quod ditisrambiceutereturbis dictum estante, ubi antiquitatem euis omnem exposivimus.Nimorum poesis, quomodoJectet ad butic lacusculi sensisse uiditur interpres, non video,cum Alimus comoediae tipecies, debeat contineri Ab altera parte diuistoris Abi etiam comoedia collocatur sed dicendum breviter aliquid de nimis.ut sciamus quale e fuerit comatiae genus, σpersticiamus de uoluisse hoc loco gnificare Aristotelem. Alimus Mait Donatus imitabatur seu imas qua quepersonas exacti tae in omnius dict. motionibus, Crassionibus, etiam cum lasciuia. Planipedes hui nos fabulae a ueteribus appellabuntur. Eius, rei rationem explicat Sextus Pompeius. N.cium liab fecundo de Oratore,ubi loquitur desalibus noni tmimicos iocos debere uitariab oratore, qu)d lascisi ,, Missent plani imi Plutarchus libroseptimo, capite octauo S mposta μίμιχειρ εισὶν ἄν cn ιδι,

30쪽

uestibus. Tota udio iit hi bionum editas ribi turpibus rebus repraesentesidi ut in es iit habiti σideo Aristoteles causim explicet, cur omnes firme histriones improbissint moribus. et apud Rom. Asoistus, Roscius imgno in honore fuerunt binisti. Verre de Mimis hactenus,quas fuisse quastim comoedias

constat Nunc demon 'o errorem interpretis est in contextu Graeco,ήνοιιο p in me. Sed interpres via

detur legi se μὴ ci p. si ita legeres,bis idem dixisset ijstotele nam cum Nisus ecies una sit comoedis: continetur proculdubio ipsa si genere comoedis, de qua meminit in altera diui oris parte. Deinde

cum traulit Locrentiam hanc,inter Dit rambicen, Iigum poesin, Tragoediai atque comoedia:quod illa sinu in eodem tempore utunt: rharmonia, sermone, numero. Re uero comasiascilicet diu, utuntur quid βdseparatim, ta diuerso tempore .confunderenturea, quae dicit, nam connumeraret

Mimosfeparatim a comoedi cum sint in superies una. Est igiturlegendum νόμων. Sed con sideranda, quae, qualis fuerit letum me s. Antiqui legumlatores Ieges fuas uersibus descripserunt. de Solone quiadem idpro uero accepimus. nam elegis scripsit fias seges.Eorum Aetorum invitos citat Laertius m eius uita. citat etiam Demosthenes in oratione οξον εσααρ, Aristo in probi fessione XI X probLVtavit I quaerit cur multae seges cantilenae uocanturs respondet, homines priusquam literas percipe. Nn leges decantare consueui spe, ne ex animo diluerent,id quod ab Agar,rsis jactuat irecensecti rubearicus libro decimoquarto, ubi recensit cantilenarum appellationes, ait, k ονῖ A αἱΓυασι κναλέρν- νόμοι di γ' ei F,ωρ ερμιππρο- φνσιν- , ναμολψς. Sequitur alterum conclusum, quod ex contextu eliciebatur. agoedia pilicet Cr comoediam tribus uti harmonis, isthmo, sermone, fes diverso tempore,nec simul, si epararim. Athenaeus libro primo, multiss alijs in locis ait, tres olim uos stationes Tragicam, micam atoricam, quae sicinnis uocabaturinitatio comica appellabatur uios de I. Tragica vocabatur u ιελεια.Di in rambica τυ errare illigeraest apud Iulium Pollutam libro quarto Tragicae altatio inprimus ἀο mior fuit Battarus Alexandrinus: luit autem egregius saltator B

meus libro primo,ταῖ Euthain διἱ'ά συμ invenisse γπλλαχήματα , ακροermaea σὲ τὰ λεγμαῖ α Gκνυόῖς. Erat autem Telestes adeo peritus saltandi, ut in saltatione tantum aperti imexprimeret. p gnationem illam insignem Thebarum factam a septem ducibus. Olim etiam quidam poetae βerunt appellati Neipias, cratinus. Phr ictus, non forum quiasii Pocinatu scribebant 1 tu as recitationem saltatorium ci etiam quoniam praeterperitiam scribendipoematis, docebant etiam is mct, ex pro rebantur artem saltandi queadeost exhilarabant, ex pro undebant in omnes affictus poetae.Hrc uolui pauca hoc loco exponere de more stationum poeticarum: ut quaedicturus sum postes, apertius intelligantur.Verum quoniam Aristo est comoediam, Moesiam, ex legum posit, uti confiuea viseseparati .c utilesius ut aruerbis,m με sermone isthmo,er harmonia, non ab re uerit se niter explicare ueterem totum illam rationem recitandorum huiusimodi poematum, ut quomodo imitatio persermonem ramoniam, risibinum feret unusquiis persticere positi In Scena comica, Cr Tragia ea cum triplici modo 'ret repraesentatio recesse est quoquo ne triplex hominumgenus, qui repraesti

tarent. antautem hi: Histriones, qui sermone imitabanturis illatores, qui saltatio .cantatores, Tharmonici, qui cantu π harmonia. Talem fit se morem aperte demonstrabo si ea ex uetenim scriptis. Sed antequam de hst dico ciendum. in ueteres uarijs qui balsam mois nonnulla in Tragora. π comatrea praesentarent, inducerent quae eruntsupra captum humanum: necesseefuit, ut ad ea exprimenda uarias etiam res cogitarent. Atque ut hoc acilius intelligatur,explico. Exprimebant tonitru inducebat Deos ἐκμnt: orizimitabantur ulmina babebunt igiturAbscena aro, ασε. in altiorescenaeparte κερ--