Francisci Robortelli Vtinensis, In librum Aristotelis de arte poëtica, explicationes. Qui ab eodem ex manuscriptis libris, multis in locis emendatus fuit, ... Cum indice rerum & uerborum locupletissimo

281쪽

IN ARIST. DE POETIca is'

A Rnis: uerbi causa: si hoc pacto, uel id magis stupendum fierit. uel aliqua ii ipsius pars huiusmodi reddatur. Exemplum sit illa in Hectorem persecu/ Htio: si ergo finem magis, minus ue assequi contigerit, peccatu uer6 in his, quae circa artem sunt,sucrit: nequaquam satis recte id fiet: quippe si seri potest, nullo pacto peccandum est.

tam duo ibite apoctarem: estrarum quod ad ipsin - , Crycurit m D , quae in limitiistione uer Naseerum,quod adesias ines exsilentispertinet.Nu1M quid uidetur ex sationi locum cum praeterita tris,de quibus est te dictum poeta fuit mirationem praeter autem illa tria est, quicquid imposibile expotitur,neque secundum necessarium,aut uerisimila. quod maximum est in ipsa aeresistus custate poetica uitium.Verumtamen Aristoteles etiam ijs aliquando dari uentam se ostendit. Si quis igit: poctu insit pospeccauerit, quos αδ-ατα ponat, imitetur , poterit sis excusiri, modo finem sibi propositum per ida consequatur. Finis uero est,ut rem admirabiliorem faciat, uneus metu, ut audito. resmaiore inciat admiratione. Exempla nobis sit lacus Homeri, ubi is ιν de qua uperius nos copiose lacuti uisus,describit poterunt enim nutus illi tolli de medio ed remplane faciunt admirabialiorem. ndi nius est apud eundem Homerum lacus libro Ool quarto, ubi narrat Helenam stant ciniuria equum Troiunxi in quo inclusi erant Heroes Graecorum: nominatim compellassem claui σalios, cum adesset Priami filius, qu eo nomine audito, omnespatim pertirepotuisti versus hi sunt, ubi de vidisse lapitur:

Paulla ρ , ubi ait Menelaum σDiomedon respondere uoluisse H prohibitos ab insti

inmodius,ideo a mepraetermirtuturi nam poeta peropportune finem suum constequitur, etiamsi aliquid in narratione ea parum consentaneum apparet.Sciendum uero haec de quibus loquimur,potius αλοα esst sic enim appellauit ante Aristotcleo quam ἡ δε-ατα. Perpendenda diligenter Paccij translatio, nam nonnulluminus apte uertiti sunt autem ita uertenda. Primum enim si quaeus aeri spectant imposibilia

exprimantur poeta, erratum iaputandum est ipsius aerii csed rectes se habebunt, si finem propositu ita 'consequuntur. Finem appello uel illud,suodabsurdum crimp ibile uideturi uel aliam poestospartem admirabiliorem reddat. Exempla nobissit, in Hisorispersectulo, quidem finem ne his uel magis, uel stunus consequii alia ratione licet, crevitari potest illud absurdam, ni clumen id facere uolucrit poeta, γ ν Oard

282쪽

,, Garti poeticae errat uir, non coactas, scdpro odum volens Hirti strit, pluriesii nandus est, qui V iis A, , ceu neglexerit: oportet enim, si feri fit, pro viri Au talia creati euitare, pesse scribere, piae omni careat prorsus uotis uitio. Hanc nostram translationE si cum Pacciana costras,uideas in illa multa perpera prolata in hac uero mfassor luc infime apparet totius huius loci, qui alioqui obscuri limus viaeripo terat retentia. In illisue αήμ υλαιολγ, prima illa dissio n, in meo manuscripto libro legitur ci, ac plane sic legi debet,er nos ita vertimus.

Postquam Aristoteles duo exposivit erratorum genera, quae in poesi scribenda admittantur, dilusi utrum maius sit existimandunt nec dubitandum inquito quin multo grauiora errata sint, quae propter iagnorationem arti cypoctici admittuntur, quam alis, quaeuocantur-συιάεδε Ut, minus enim pec cui aliquκ poeta,qui dixerit,urua cornua babere,cum non babea quam qui in artificio imitationis poesticae labitur In eodem nitere recensiendas is quis dicat Maenam elise iubatam criquod Homerus tib bus protulit Mum 'ae Me,quiascissam babent ungulam: c ipsum, restrat ad equos,qui solium haabent ungulam,in eod genere connumerandus est error Herodoti, que reprehendit Aristoteles, cum ait: Rethiopas nigrum haberes m. natenus ad exemplum cer spectat, quod Heret Aristoteles hoc loco. ip et lib. secundo de partibus animalium estis Οιρ δε-άυ υτιρ τας ίωκυ, ε τόν - 2 timν φύσις, Γοντάς se,. Φοιt re γ' μεγθορω se vim, ne θλαέci μααον, ἀψελω. Sophocles in Electra de ceruo loquens,ipsum uocat MN κ μν κερατι ἐλαφον. mendanda nonnulla unt, quae corrupte leguntur m contextu, ut ετ cevr,omnes manuscripti habet .m ὰπ πώτ ορ,id est absurdius.Sic etiam Plutarim lib. πω ψυλεγ ν ταιῆν. Praetereat adactio, quae in vulgatis libris digitur , κρμιιώσωρ, in Medico libro est,ceμιιι Πως, q*rlectio magis probari debet: nam non molis imita tio deprauata estot duas ceram habere cornu , cum mul tabcut e prorsus Gaa imitam, quia curii re conatur id quod non est.

si Ad h.m,si quis ex parum ueris arguatur,at certe qualia esse decet, solais tio sit id quod Sophocles dixit, se quidem homines, quales esse oporte-M retestingere, Euripides autem quales essent.

Ninc ostendit Aristoteles, i usui nobis essepsint tria in se quibus superius locutus fuit uelati una

damenta quaedam,quibus nituntur omnes rationes imitationis poeticae.SimuIs docet,quo moti,inde duactu responsionibus aptit,posint poetaest tueri aduersus invidorum obtrectationes i quκ igitur reprehendit Homerum,quos Achilli tam multa di trisuerit, ut credibile non it,adia prim Cr constante eum sui sisse, preter fidem historiae dicat ese omnem de icto uiro narrationem,er imitation factum: respondei dum huic cauillatori fierit Homerum, non quiluerit, sed qualis esse potuit summus Ileros, Acbiam exin pro isse : quod noster quoque Vergilius in Aenea, Ascanio, Achate, Anchise, Cr reliquis omnibus e fccare conatus est. nos enim hic veterum fuit, ut, quod1pecimen absoluti fimum putarent uirtutR, aut astrarius cuiusuis rei, in AEqua certa persona, aut redemonstrarent: quod a poetu quidem factum uidet , ut post borem qaandam, π ornatior scribendi rationem, ni amplificatione rerundier admiratione legentium sequerentur:tum a philosopbs,utres magis elucesceret circunstant f certam personarumclusa, magAmoueret animos hominum,in cereis quandam stem sequos tales esse aliquandopos, quale de scribi ictum uiderent. Quis enim Rex, aut princeps ori institutionem Xenophontis lagens non maxime accenditur ad uirtutem.cr non sterat se eiusmodi oruullum imitetur Multa quidem alia de batre dici

posti ei bositis esse arbitror. Nec san alio Quiebat illa quod anteluit ab Aristotele dictu Poeti cra sectari το ηMIM, Sophoclim ideo maris hoc loco laudari putan, qui Dinisci in suis tragoedi .

283쪽

ranquilo ierunt: sed mulio praestantiores et ingere conatus est, siam Diripiaria iridie represu, omnes, quales fuerant cum igitur es irando reprehenderetur Sophocles, quod praeter historiae fidem eliones moress hominum imitaret Arrire pons effingere istos, quales o conuenit: respicere si ipse significabat uiis praesto fimus in describendis hominum moribus,oe actionibus ud absolutum quoddam exemplar quod mente comprehensium dae unaquas rebulamus. Iuc igitur est ratio, achia restilenti obtrectatores poetarum.

μηδε Hyως, ceti cυτω φασι,&υ in πα θείμ. Quod, si neutro soluendum sit modo, at certe ita esse dicuntur: respondendum erit, uelut in iis quae ad ipsos pertincnt Deos.

Explicatum est, qua rationest tueri rectae posint i qusi eos reprehendere uni quodpraestratioresectingant, qu mfuerint, homines. r m quia interdum contingit, ut multo deteriores effligant aliquos, quan futipe dicantur, aut credibile sit,aut coueniat. Docet Aristoteles in hoc contextu,qua ratione sieri posint poetae aduerses obtrectatorestiteriorisbuius imitationis. Si quis igitur Homerum, talios mεtis reprobedat, quod multa de Dijs absurda CT nefaria confixerint: ita Artificias amores,inuidiam, otium caeteraq; omnia, quae etiam inter homines turpia censeri solent cir quae legibus non modo conueni

unt sed graui no applicio plecti ac tui debent: restonderi potest Homerum, es alio qui talia de Di sfripserunt non diuersisse a populari hominum opinione, Cr sermone: omnes enim talia de Dus e sentianiit, . narrant: mamobrem statuit Aristoteles, satius escita narrare Deorum facta, ut quadrent cum uulgata bominum opinione,quam alia,quae magis Deorum conueniumsanctitati, consegere. lou 9-Damoribus irretitum Iunonem libidine,ira, inuidiast ritem: Icanum Veneris, Nartis i concubitussirtiuos deprehendente ac detegente: Martem caede,ac sanguine hominum foedatum narrat Homerus: criteris; omnes poetae. Atqui si Dillura quaedam numina sunt uti certe fiunto carent i omni contagioneso I cm, T labe corporis: nihil nil purum, ni sanctum, nisi pietatis, irreligionis pleni fimum diei de ijs debet neq; alia ratione adsictus Plato lib.ILCr Il I.de Legibus, Homeru,Crreliquos poetas reprehendit. quia Di s attribuunt ea, quae nefari j bomino solent patrare. de hac re, qui uolet, plura liget etiam apud Proclum in libro Quaestionum pollici mo enim in quaestione prima, quae si cur plato poetas in βια, rempub. non receperit:ait, Homerum, non satis honeste mentiri de Di ,Heroibusque, dum siluattribuit ea, quae hominum propria sunt QMndo inquit opus fuerit ιευ glictu utar i stus uerbis ά Meti ψευδε - δ ατοῖ-οικειότητα. ὀνομάτων.quae non conueniunt D s. Quando autem opus furari uera dicere ait ipsium quae attribuit Heroibus. Aristoteles igitur opinor res iciens assententiam Platonis, clam ipsam residere conatur, sentit enim tame , ea quae de D ss et in opinionem hominum recepta sunt, etiamsi absurda, foeda fiunt: non esse ametis aliter narranda: vel cres quippe philosophi potius accusiridi .siquid in hac re peccatum est, qui tam occulturescientiam rerum nat: alium atq; obscurare conati sunt, ne omnibus pateret fabularum in uolucris omnia contexerunt: de qua re nos superius multa Alperuimus: σmulto plura apud Simplicium docti fimum Aristotelis interpret legi possunt,in praemio tisi Akκοσνγοριῶν.Plutarchus in Home rum, haec declarans quos ait. - οις Fomimie σαυοικειν - δὶι. Ut ἔρ- ουιαν ἁδελvita δὶακς. et ues ne PD.αγο δα,οπι αραμῖν νοει - ἐάήρ,αηθ δBὐ ae dicriae. ευρ ο is ritig ήπυριίδνς, α θερμορτιτια Paulo post. σωοικοι et ἐμίλ-π αι, ori j αυπὸ σμιόντων τά mcwrae, Ilii Disse γῆ- ι ἔρχοντα. , in γῆα,πιρςυci γὰρ πιαρ, su me re in Aus Hλαττα θέκεινα, vjMρφνσὶν ὀύ - καμαλα ιῖς-ρMGisii οὐ βλαιππιι ἀραῶ βακι ναρδυο, α πι τιτ γψs aQῖ Φαδλασσαν Haecisis alia multa apud cundem Plutarchum legi possunt rex quibus patet, ex philosophorum obscuris db uis tutιonibus extiti se eiusmodi narrationes de Dys, quae minus aliquato probandaesunt ad ipsoru unctis. sima nume respiciat.Xaenophanes igitur colophonius eos remos qui nihil nisi casta, ac sancta de Di 'minari uolebat Homerums, Cratios Poetas reprehendebant quimus hi sint dicere solitus erat. . eo φασι ταδε..id JAt uulg) homines bre non loquatur de Dijs,quae uos requiritis in Hom. quastina hueret philosophus docti mus ea quae Homerus narrasset, quamuissed ac turpia ,siimpta esse ex communi hominum opinione de Dijs. De Xenophane meminit Arist.lib.Metor.primo sub fine, ubi de iureiurato loquitur, , ipsius dictiUris uerbis. ρογα ἱ ρφώνre cora gia, οῦ Πουκ iis re Ueσκλησι δε αυτ ὰσιω-ριυσε . Deciae Xenophane mentio 'ab Aristotele libro Rhetoricorumpecundo.

284쪽

' ' meri Arist illud quo tam restondendi genus aduersus obtrecliniones inuidorum nam superior re sponsto ad eos scommodat qui obhciebant rectiones D L. t eiusmodi. SI c AIUNT: N QAE MELIVs ETIAM FUERIT VERA DIcERE. adnotanda sunt, Cr perpesiadenda illa uerba. NON MELIV s. quia ita ab ab initio de Dysaphilostphus erunt considiae Nunc autem,siquis ob ciat aliquiiquod pertineat ad mores, Cruictum eorum, quos describedos nobis in podi proposelinus, restondendum docet, fici NON MELIVS Q VIDEM ERAT. MLsED SESE TVNc SI RES HABEB AT. Exemptu quod afri Arist.est που Foχλων huiusmodi,ex Hom. Iliad. lib. xo. ubi de militibus Diomedis loquitur, apponam uero et alios uersus, ut fa

cilius res tota ιntelligatur.

qui apud Graecos non erat expresserit ocet, respiciendum essee AristoLad genus hominum, de quibus Bisquirurpoeta sic enim aciunt crit debendi Singulis enim populissu mi attribuendi mores generas arismorum cr ipsorum usus ita igitur triere hastas consueuerant illi: quod adhuc in Uufus aetate uiset is statur Aristoteles apud IJhrios , quibus imperabat olim Diomedes, nam e regione Illyriorum sunt infula uocatae Diomedeae ldem Homerim lib. Oos primo, uersus hos prostri. ἔγχος MIMI ἐτν τε Φερων πr λάοναμακ in. V δουρο-- οῦΘ2ενἐ ors, EN θαλαρο os ὀμμαο αλασίφρονος ιτα πολλά. V in quibus licet pes icere Heroum Graecorum morem, qui hastas reposeu domistrudant in ligneat beacta, quam vocat χουροδόκυυ. aeterea libro tertio Od Γ

nam moreratapud Graecos, ut uirgines filias ipsorum Raegum si ius lauarent, Rusus lib. Obg. 4.πα , 9 e τοωια loquens de more accingendi m nee quo, crati s multis Thu dides lib. misHistoriarum suarum,in prooemio.Hoec igitur diligenter consideranda crsan patet totius antiquitatis Oam creperitam esse poetam: rios hominim nolle mores, ac gentium nati rari: prct crea luctus, virm rationos

285쪽

a ration in omnem : Paccius illum dictionem in contextu σαυροτὴ: non sis apte vertis.

sus aliam ostendit rationem Aristoteles poctas de isdendi nam non continuo debetexitamari alia quid perperion, mnusue recte dictum, sussillam sed diligenter considerandum, prius est a quo, cui, quando,o cur,licatur, agatur faciunt enim scpe hae circumstantis locorum,penonarum, Cr temporuni ut

aequi quod perses paratim considerarum turpe,absurdum i uideri posset: Mnust aptet dicatur. Ima merus Odysseae lib. Α . prostri sub Heleme persona huiusmodi uersus.

teles libro Rhetoricorum tertio ubi discrepantiam sermonis, ex personarum diuersitate demonstra, ait: ἄσαυτωρακοικγι ,κ πιπραδί in γ ει P.Visentur autem hoc loco exposta omis ius-προπτρον circunstantiae, quae iniquisque,baeficilicet, γ ν πρώgοντα, α λεγοντα. ἴν.So. ἔται. σύ βεκ .de quare nos satissuperius copiose locuti unius. MAIOR Is BONI potiundigratia. II AI O RIs Nesi uita adi causa. Duo haec separatim enumerat Aristoteles,sepe enim homines mentiuntur, aut parum consentanea rationi loquuntur ut incommodum aliquod euit ther commodum maius consequantur exemplum esto in Oedipode Sophocleo, ubi locaste de Apolline, oraculis,c btrectant, nefaria loquituri ita enim fortasseexcusiri potest Sophocles,qu)d ita loquentem fecerit loca pen: itoniam cupiebat follicitudinegraui Oedipodem maritum liberare.

Sunt etiam aliqua, quae si ad dictionem ipsam respexeris, licet solue/

ecce

286쪽

,, rmucrbi gratia , lingua, ut Principio sane πρου : nam ea uox kγαρ sorte Anon mulos, sed custodes significat ac de Dolonet Turpis erat specie: non quod esset corpore male compacto. uerum turpi facie . nam uocabulum pulchra lacte aliquid Cretenses uocant.

saepe reprehendi solent metae in Oratiotae quod dictione panisi Utatu, In i s c, o mugDocet igitur Aristoti quomodo etiam tac in rest aduersus obtrectatores tueri posent: Tria uero ipse ffisi exempla ex Homero, quae insatim sunt confido L. Priam exemplum sumptum est ex Homeri versu noti mo libro primo Iliados,qui est buissimosi

considerat Arist.in his uersibus ictim dicti olim ti ρος,πdocet, cum recte posita aliquo ad tois corii pus non debere tamen re irri,nsadficiem: nam apud cretensis locisne appessabatur, qui pulchra erat facie. enim apud Homerum eo loco intelligeres Dolon fuissὶ de Am distorto. corpore cratast, aristoteles,ὰ μιιζτρω, no recte a 'queretur tera dictio ποι ἰάκντ. nam cursores bene compacto uni corpore, magnal constant membrorum mimaria: ex qua ex sit agilitis. Aristot lib. t .Rhetor ait: in

' Et illud propinabant: haud enim o pompi eo in loco promero, quo ebriosi gaudent,sed pro frequenter accipitur.

Tertium hoc exemplum est,quod unitur ex Homo o libro Iliados nono ubi Vbβσ Pb uri ligatiumi is ad Achillam, eius exorandi gratur Patroclus iussu Achillis, parat conuiuium. Verbus bibunt, quos prostri Achilles. ,, μειζονα δακρητηραι ριωρυέεκαθι

Plutarchus lib. s.Dmpo cap. q. quicquid ueteres latrie disseruerunt olim ti hoc Homeriues e V piose cxponit ut mirum uideri non debeata. Aristoteles quos loci huius mentionem ecit. Auoepimus Arupulam seriecit, an viis dedit disserendi de hac distione ζωμορον cauillatio Mili: qui uersus Homeri reprehendere solitus erat Is igitur a prelabat, absturdum ut is esse, quod Homerus inacius bia bentem,bossutilus , uirissapientissimispropinant fecisset: interpretabatur enim' 'ρον pro Lκρατρορον, Nulli, ut Homerum tinentur aduersus Zoili reprehensionem hanc: dixerunt τιρον accipi debere in eo uersu pro τάχιον dest celarius cupropere niugis quam gnificationem uidetur apis probasse Aristot.quos, ut patet in cotextu interim N ἡ ἄκρα-ν, .e εινόφλυμλὰλλα θατ9p.umabatur enim, ne is οπιρον aliquis intelligeret merum parum conueniret ictum Homericum dignitati tam insignium H um meracius enim bibere temulenti homines solent. Hanc laterpretationem Aristotion ait Plutarchos eo loco, quem citauimuspaulo te, necta Aristotclis histerit, sed aliorum

287쪽

men Plutaram,ut paulo post declarabimus.Nunc enim satius fuerit, alias ueterum explicationes fingitatim proferre. 't igitur ibi in Platarchus Macedonem qu dam stac aetatis uirin domin etiam ipsum scopiari hunc euitasse nolai spes eo loco D seopol accipi, pro eo, Fod Graeci uocant proprie ραπιν, irest meram,re incideret Homerus is Zoili laqueos, interpretari igitur solitum D Dpον ειρα - γδερμον E. - μπικου, tacissim . quod 'cilicet uitalitatem hominisoueatumam senstivis uegetiores reddati ac magAferuidos: Solicles poeta alia excogitabat dictionis huius explicationem: cum enim apud Empedoclem obstruasset quid ambis urebis expresum seritabo seoph ἁ πψακρητα.accipi uo M at proco,quod Graeci uocant in αΘP.Verba Platurabisunt cuiaῖλον εφου Ata rem p si vsoω λ ὀρθρον λ γε ' .nes ursim uideri, quod Achillesproponari tu ist, Vidis, Phoenicimp wκ et πν οι ν.esse durempositum pro O, p. cuti alibi Πεμ ορόν, ωm inde qua re nos patalo ante Iocuti fuimos, Antipatersubtiliore quadam ratione dictionem interpretabaturi asserebit enim cum ueteres olim annos voci ni ἄρους erparticula se uim haberet augendi bine deductam noc Di .per. qua ignificare uoluit Hom. uctu stu vina, quale Horatius, thalloquens amphora. MO natu mecum confiule Nanlio. Gallo c linibi nonum superantis annum Plenus Albani casu. Laudati ima enim erant vina propter uetustatem. Achillem igitur uir uni ignitate=riguit propinari insiste Minam vetustum, noris causa. Hae sunt ueterum explicationes, quas refert Plutarchus olim ab illis ille excogitatis Zoili reserendi causa.Verum ipse Plutarchus multo ingeniosius, Cr uerius ut videtur limon Ia ροταρον interpretaturi Homerumstuetur.Aitenim: si accipias ficuti Aristoteles hoc loco dictum pro ξει P: magis absurdum*re, situsignificabitor insapienti imis illis Hemibus iuuenilis quidam ardoriatq; celeritas in bibendo ac sibi uideri eos, qui ita interpretant in maius quodadam uitium tibi Putat igitur ipse Iωμορον merum significare ac magno cum aenimio Homerum facere ia

co iubentem apio suos equos pasti.quoniam equi,custabulantur, in ocios desident: pesti,articularum dolore laboranti huius uero morbi me elum in primis O apium. V sani in iliare non obstridis unqua, apio pasti ab alijs equos praeterquam ab Achiil qui medicinam a chirone didicerat. Haec igitur ratio est cur meracius tunc iusperit uinum propinari: nes enim dici potest compotatione oblectatum unquam Aacbissem, quit nisi eriore esset ingenio, nes admodum ad hilaritatem propenso οὐ γορ is γλυπυλι ρ inquit Plutarchus οὐδ αγο Wrat, ei δεφυσἐ ς ιυινορ αλλ-ὰύπορ τπλλας ν- νιτας διαγων. βραχύς γ υ ρουκ θαρκA SUA A Ze ἀκρωτα . Mirartias οργηρ mae αμεμνονιττῶ res eiu ista rastrens P, ἁρμοδλιςαθνο μοδτων τί- οι νειφλυγίαντ 32evi. Q Oe Cru postrema uerba unt adnotanda. quia iniquit maxima aegritudo est ipsa ebrietas. ηο . nam ebrietatem uocat ἡνο λυγibis: si ii Aristoteles hoc loco eadem utens uocedit,ce Γνίφλυ9.nam ebrios Graeci ita vocant: quam dictionem in mearum Annotationum lib. I. cap. v I declaraui politifime luis uertere Tibullum, cum ait.

Nec quisquam multo percussum tempora Busso. Nec uero praetermitte , quae elegat si me dissisit Arbem debaceas Actione dii neoplib. te. ει μοι μειῶν ἄπαιζωροτ ρον πιναρε. Paulo post. ει toto δε μοι λεμ αττα α ζωρ τανγ. Antiphanes nil lane

288쪽

Per translationem insuper: ut, Iam si, deos alios pernox: homines icnebat Insignes galea somnus: tum illud quoque. Si quando Troiae ad V cana s sua lumina uertant: ut etiam tibiarum fistularum 4 uoccm. sane '' pro multis omnes per translationem dicimus. Omne enim aliquod mul' tum est. N tiu br id est sola, expers similitcr per translationem. '' illud enim quod notissimum est, unicum,& selum dicimus.

postquam Aristotelis docuit rationem defendentipoetas adure coiritiones improboris bon numsolutione, ic confutatione assura a. Avir sil αε.boc estpo' emon, Cresse iure meo rum uerborum,quae peregrinasiunt.Nunc docet almn rationem refellendi, quae ducitur ex metu aesis

Aliud exen tum*nilebis in contextu agist Aristot. ex Homero.ubi Iouem ex altospeculantem furite intuentem Troianam regionem,erplanitiem,ubi pugna committebatur inter Graecos. σTroianos. - ,δι ἔτἐς Ἀδὰρ γ πρωικὸν ἡθμσἐν ,, Non EDAhoc est cernere dixit Iouem. sic noster quoque Vergilius vi Lis defixit lumina regnis. Quam rem aliquanto copiosius exprimit Homerus Iliados lib.Atab ipsostat initis.' Aa Θεοι παρ ικαόλαδιοια seo. Wre. Paulo post. γ πωων πάλιν ει post σες,1 Iseo sepedit. ἰυρυόπα ιυρ. Quid nonne aliquanto e caelo in montis Idaefastigium descendentem Ioast, , facit utpropius intueatur,e quae aguturapud Ilium Nutarchus in Homerum, debuere istudiiserit.ἰπω

289쪽

sic enim legeiam est: confiderat in eo merum cauillationem esse obtrectarorum, qui reprehendebant Homera qu)d ταμνες dixistis, cum non omnes dormirent. nam παν τερ ια ει 'M M se peponit , apud Poetas.cuius rei etiam philosophice admodum reddit rationem, cum ait γαγ' πῶ πιλυπι. rsus constareundum aliud exemplum, quod. t ex uersu, quem dimidiatum pro G, immernversus hie integer est apud immerg .ROda Uubi de rate loquitur,ertari peritu guberna

Haec uero, quaeper metaphoram prostrum uatiesunt probanda, quia mirifice siermonem austrant

metaphore, o rem ob oculos num: notissimam reddunt. Plutarchus, in Homeructiueterespoetas

Soluimus praeterea ratione accentusmi FlippiasThasius illud: si sopst, 'b es: id est, nos uero damus, cit enim articulus est: cui si circum sexum addi/ 'deris accentum, pronomen sibi significat, quin & illud quo*:ου, στα πύ 'θετου uJm: idest imbre minus marcet. ρω enim, qua: negativa particula 'circumssexum cum aspiratione sumpserit. aliud senat.

Aliquando cauillationes soluuntur accentuum consideratione. quia ut notum est sepἰ accentu diaverso uariatur animatio dictionum.Aristoteles in libro ψς ελέλλων scae genera captionum sophisticarum indictionibus esse t.bisuerbis. Πι ρε - μ', παρατι- λψιν ἐμπιιῆκτα iam Φαντασiαν, εἱ ταριθμον. sme δε ἡ γινόμωνυμία ιιςιζολιμ, ahσις, διαίρεσιδε προσφὰ tirixa μα-.Hec omnia confiderat in hoc libro Poetices. quoniam quae iis addictionem spectantsen primis huiusfunifacultati cum igitur Homerum reprehenderent nonnulli in bis duabus dictionibus. M. er non distinguentes significationem multiplicem ex accentu Hippias a bustus uir docti inius acili mota hunc eos restilenti excogitauit. Tam saepe ei apud Homerum inuenias pro αυ . ut non fit necesseex apla apponere as κνταπυ τα ομι*. Dimidiatus bisue sus Homeris,sed integer ua legitur libro. ΣπiIL Iliados. ἀκλυόρ. .mύκηρ,γιαύσω ταπυἴετα ομ*ω. Metius, qui primus librum ρς ἐλέγχων istotelis me uertit, non apponit uersim Homeri ciccum, Latinos duos prostri:Alterum ex Horacio. qui est. φne tuo langas percutite noctes

290쪽

Iodia Di UR. Alterim um ex Vergi I um quia rim tanti cinxerunt aethe, a nimbis . ita digrere

' ' Per diuisioncm quoque: qucia admodum apud Empedoclcm: Na. , ta sed haec subito mortali corpore uidi. Ante immortali quam animam

,i tia seligcrentur.

Docet alium modum soluendi cauillationes obiressalorum, quae unt, circa interpunctiones dicti mi frpe enim oratio aliqua hoc uel isso modo interpuncta, ac di iuncta diuersam pro istIbitentiam, contrariam ecquamsiqui oportet. Tradit quid solutionem quoq; Hυγχιραρε p in libro ε-Mγadi P. scd alio quodam modo consiliarat illic,quam in hoc libro Poet.qubifacillauni quises per sepe spicere poterit. Di unctionis igitur, quatenus ad poeticen spectat: exemplum afri, exuerpbus Empeis pcdoclis sumptum quis correptifimi habentur hi uulgatis librae nec in Medieris rectepest habent facile inti freni, ipsis medelam Ueremus. in Simplicius in librum primum PD Aristotelis, ubi de Emis pedoclissententia distulat, qui existimabat Litem, Cr Amicitiam duo esse 'rincipia rerum naturailrum,

ρο ex quo Athenaei loco satis patet legendum esse ἄκρητα quia opponitur alteri dictioni seivt. non autem ut is in uulgatis Simplicii libris it m .

Ilcm per Amphibologiam: Plurima praetcmt nox. Illud enim πλίρρ'' amphibologicum est.

esse uerbin quod non plura igniscet.' peria dia in uocibus singulis, ac simplicibus i ut in coniunctis puram omnium exempla ipse copioses rostri.