장음표시 사용
251쪽
Qui duo uersus elagi sunt .sed Aristoteles alterum tantummoso rectis declaias Mia rub rastriphum statim ait.Κ, Α σημανέ ρὶ συκι crciuυ.Alcl: copinorsi dexta uti m estanti hoc Amigma Ex alimigenere illud PlatonRH.Homo non homo pe fit Merion lapide, avem, irem auem,is arbore non arborcinam metaphoram nullam habet, sed totum obsimo est propter uerba, quas ciuiuam praesistrivit parum consciit cm
cmadmodum quoque ex linguarum uarictate barbarismus,qua propter aliquo pacto his admiscetur.
Quemadmodum ex me horis istersese connexis, fine aliarum uocum mistione, Aenigmatafiunt: Rex verbis extremis, cperegrinis rei pari; qualitatibus dictionum, de quibus diximus,gimur Barbaarismus nam quodammodo ex harum mistione oritur, cutistispatet,et Lim me exempla nonprostrame
ο ὐ ram, Q τα α τα ει cΥ Δ κυου, ω scpi, νειρυα Proinde sicut illud non triuiale ac minime humile lingua, translatio, ornatus, caetera: b dictae species pariunt: ita proprium, pcrspicuitatem.
Didium est ante homonis summam uirtutem esserui mulsi perstima,neuit humilas perspicum quidem facit orationem dictio propria sed humilem:non saticol igitur unum consequi,ulierum non confocis repose utrum i enim insitu oratione poetica oportet. Nestitur it humili metaphor σreliquispartibus, seu qualitatibus opus est igitur metaphorae cum proprijs nominibus misceanturi utrums assequeamurinam permo poeticus erit sublimis Cr erectus, non aut plebeius, Cr humilis Additis translationibus. a praeterea erit persticuus ob uerborum proprietatem nam si translationes Iola essent: sermo esset obscuruso aenigmaticus.Rec est igitur praeclara mistio, qui in sermone poetico requirit Aristoteles, ut sit aptus. allisam ego exemplum ex Homeri uersu hoc. ἄν γαμοι si νεπινῆ , πολυτροπον ορμαλια πολλοῦ Dictio se in composita, cogurata peradditionem ν. dictio πολυβοπον duplex est, expror poetica.πολλα pro πολλῶe mutatione praestitera: haesiunt qualitates Moe uersu, metaphora nulla. reliquae omnes Ipriae fiunt dictiones.Aptifima igitur mi ino. Ageri r aliud ex Vergilio, ut res apertiouae Atreunarraui iamdudum saucia cura bius alit uenis,cr caeco carpitur ignLGentis bonos. Nulla uiri uirtus imo multusq; recursat. GRAVI cVRA SAvcIA. metaphora est, seu analogia, REGINA. dictio propria, rereliquae omnes. VULNUS ALIT VENIS ZIetaphora, seu analogia etiam haec. Geco IGNLEpitheton,σμεταπλασι edictionis nam circumposui imo obscuro, et latente. IGNI. Analogia. c ARPI TvR metaphora. VIRTUS VIR L c reliquae omnes dictionespropriae. RECURs A T Netaphors Sic igitur apte mi lis it in bis uer bus . propterea sermonem humilem non praesta ferunt,quia metaphorasbabent perspicuum tamen, quia propriae sunt dictiones intermistae.
minumque immutationes, quandoquidem id , quod praeter usum com/
252쪽
munem si quatenus a proprio diuersem est, illud minime plebeium cs
sicitiquatenus uero cum usu communi conuenit,claritalcm.
Potui lyci qui immurari, cur Aristoteles Di octo oualitatibus metaphoram is primis ostendisset magi iam uim bactere is oratione et ita ,si misceatur prop*s nominibus: reliquas uero qualitates quasi mustitatis , pari mapis praetermisit et . simit igitur Aristotcι aliquam quoque uim missis esse: tiamsi uerbum aliquod prostratur quod u-νt R vir, pro cruit: uelinquo siemisor uilitas, ALTA MENTE REPOST UIL uel ε ἀκτασι ONDUPERATOR EA HUIUS cE, SI cci NE: ucleariat sintsanguine cRETVS: uri PREcvLAM PROP E R G V L A II, de qua Quintilianus libro primo capite quinto,nec septime fuerit bis figuris distinctam oration ornatiorem uideri e humilem: ped adnotandum has qualitates nonnullas posse aut in Eth dictionibus t in iis em, in quibus etiam in t proprietas. Si in diuersis, patet talem esse misi longuipropria perspicuitatem Uerantiqualitates autem ali , t additio tistractio, Cr reliqu exornent sermonem, liciant , ne humilis, C plebeius is in illa separatim haec in icia dictionemn derumti sunt, ut illud Homeri libro primo Iliados. λυ Miκοιο Θαλ ebant. Ficta dictio est πιλυφλsiis Διο. praeterea habet extensionem, est ut Aristotcl suto uerbosini mee αγ no πολυφλsi reοιο pro ηολυ pMἰσύου ponitur,sed in iisdem dictionibus non luctum prictis, Crmetaphora mali diuerse enim utiteraltera alterim trudit.Notat Quintilianus libro primo inueteribus libris Tragicorumst legisse MENE, pro PIE, quod estperadditionem actum.Vergilius PHAE ton protulit bi brabum. hae omnes in dictionibus mutationes quaei fiunt inter octo tuas qualitates enumerandae. Quatenus uero adi pectat, quod est in contextu, μώ meetri ιυ, Q ῖς oportere esse orationem locus est alter libro tertio Rhetoricorum,ubi Aristoteles idem explicat, cr de tali mistione scit mentionemri Geηρ ἐνεε Maeci 2φῆ, κῶμα πixtari,aλλὰ ma ἐπεῖν. - γηρ α Κοῖφαρ, v c --γ μἐGμ ανι. ξω,19 nus vim
Quapropter errant non parum qui huiusmodi dietionis genus accusant, qui in P tam ipsum incessere audent, id quod priscus Euclides s cit, quasi iacile quis confingat: si ei, dum iambos conscribat, in leti dietio
ne nomina quantumlibet extendere liccat: quemadmodum.Wπιχειροῦ
δον μαραθῶνα βαδίἰον et: dc οὐκ m/γ ναρθώ γγ κεινρυ lἱελίζουρε . ita ridiculus esse apparci qui hoc dicendi modo usus est.
cum igitur talis millio sermonem poeticum Omatiorem reddat: ssii temere uidentvrfecisse, quibuαiusmodi genus orationis reprehendere auctifunt,m improbare mutationes illas uarias, quas apte Aximus feri in dictionibus per additionem, ablationem, interpositionem, et reliquas qualitates,quibus Homerus in primis usus est in suo poemat C. Euclides olimpoeta in uses iambisob hoc ipsum acriter in Homerum Havectus fuit,tuus Uus est ratione.Atqui inquit facile fuerit cuiuis scribere poema, liceat dictioni addeis re,detrahere,er interserere aliquid pro arsit ratu: Hunefensum peruertit Paccius insua uer one, quia quae referri ad Eictum Euclidae oportebat retulit ad Aristotelem sed facile est totum Tius erratum pergi re π aptius uerterescuti nos declarauimus.Sed redeo ad Euclidem. uide quaeso hominis huius imprudentiam, c stoliditatem in eo ipso,tu quo Homerum reprehendit, lapsus est nam eodem genere orationis
in elim susurabis in quo uarietates eiusmodi essent quod eo minus decet,quo umbi magis miles stra tioni
253쪽
ην stat amorem , Cr dignitatem in sermonepoetico: G praescrim Heroicorum heu uicorum poctar u bi enim plurimum translationibus, alijs mutationibus utuntur, Ihabeat metaphora, varictas non inu, mutatio, additio, er reliquae idimus qualitates. est aut m huiusmodi: ponderenda sunt qua lance no. miva T conandum in metrum intrudere alia iacmina,vbi prius alia erant collocuta tunc ac seperspiciet quiuis quanti momentisit hoc potius,quam illo uti nomine. Paccius verba ita sensi μ ων ω ονογά-Gργ ιμπον ita uertit oco nominum ad mensuram in oratione comparatorv.Rdcit γdebet uerti aliter, hoc est. IN LE TR VN: loquitur enim de metro Epistorii poetarum Aristotcllis. IIa scriptus liber II edictus habet Og, quae multo aptior lectio est.iubet enim Arisorellis loco priorum nominum, alia reponi in metris, ita ut metra non dissoluantur.Sed a huc apertius i cm totam declarat cloco peregrinorum nominum, inquit Cr translatorum,. aliarum dictionum,que iturictavit Acmutationem propter aliquam ex illis odio qualitatibus proe strat, ponantur vocabula, s nomina
propria.ct tunc licebit cognoscere ueri finiti esse quod a nobis .i iam fuit. Affri uero exemplum eiusdem uersus de eas reprolati a duobus Ammis poetis Ascisio, Euripide: utres enim in Philodi te curis mere uoluit, quomodo ulceribus paulatim carnes ipsius pedis absumerenturiet Aebcbditus quide ita inquit. φαγεδιανα, u μου σάγαρ εPιει πιι te anslate quidem. nam εPiων est edere, seu uorare. Sicuti etiam apud Latinos Vergilius Iocutus est eadem re in lib. IIL Georg. Artus sacer ignis edebat Euripides autem eundem uersum protulit una tantum mutata dicti C. nam ait. φαγέδαι/ae,si μου σάρκαρ ni in τπδός Translate quos Cr ipse, cuti Aestatus: sed di quanto etia magis. nam nimα quod est conuiua rher epulari dixit, pro h lGE: sicuti Vergil. quos lib. II. Aeneidos, quamus deserpentio.loquatur,ait. Niseros depascitur artus. Homerus lib.πI.Od Ucide Polaphemo vorante loquens ait. τωκεοὶ ἐγκεφαλοργα du c*εορααυδιρεῖ μίανuusUrs ἱαίοιτο τ ρουδεi Sed Heram ego ex Vergilio quos unxin exemplum ex pio cognosci positi, quantam in poesiuim,er uenustatem habeat metaphora. nam si loco translati uerbi proprium poni animaduertos orationcm languere,humilemq; fer Versus hic est lib. II II. Aeneidos.
Vulnus sit venis,Cr caeco carpitur igni: Si translata uerba mutes: locos ipsorum proferas propria: hoc molo. VictioncmemorRinteriore paulatim auget, Cr occulto confiumiturumore. Hinc ci libro de Or. III. non necausa improbat coram exercitationem, qui Enni j narrationem aliquam ibi proponentes, conabantur alijs a bis exprimere ea isdem res. cum enim poeta ille optima quaeq; uocabula tum propria, tum traflata occupasci nullus usu eis rat eius exercitationis: imo ex ea magnam capiebatur damna et incommodum , qπod deterioribus Usafiscebant dissionibus
Aliud apri ex Homero exemplum unius uersus, in quo translata uerba mutes in propria: uniamasu in humilem, acfordidamstre oration feri. Verbus hic stib. I Os p . ubi Pobptimam
254쪽
V id est sui A rib pro GH,id cst ipsum: dc Dci εως tata pro ταδ'' ως, id est Achille de , pro de Achille, caterat, huiusmodi: prorsus igno
D rans, quod haec omnia dum proprium uitant. plebeiam interim dictio.
D Arip ades quos truncospoetas reprehendere intulerat, qxodin μὰ ver biri nonrmtari diactionum ordinem subuerterent incoilocation praetercon et usum loquendi communem, quae est intra homines, dum similiariter colloquuntur. hanc enim imitari debent pro utribus non moso comici poetae, sed etiam tragici qui ideo iambis ut saepe dictum est usi sunt,quia proxime accedunt ad uulgata informum loquendi. Verum tam longe eos ab hac recedere dicebat Aris brutis, ut auderent aliquando ea proferre, iquae ne in Oricture quide,Crmutation guram dictionis s)tret concedi: hoc enim intelligit per διαλε- sones Vel quod magis crediderim communem, quotidianum sermonem, quem intersem communi uuictu homines habent qualia sunt hae δωμάτω)νάφ, περι, σεθ Πέν, cum potius dicen dum sit ἰῶ ι ωμάτων ex ormula quotidiani Armonis, σβυ,σαι rep.bre ubiq; Tragoedias Euripiadis, Sophoclis leuntibus occurrunti non est igitur opus apponere exempla: reperiuntur quidem se pisi me etiam apud Homerum, ex alios Epicos: sed his concedan ruri neque repor dendi sunt. detrae tragicos tantum representibat Aris brutis. rum Aristoteles bac una ratione, quaesimi ima est, Cr verisima tragicos poetas tuetur, benibi altius aliquanto insurgere, quoniam imitantur res graues,Cr masti cruod si propriis titum uterentur uocabulis,ex populari; usumpti communime: formam laqueis di qua homines vulgo utuntur, prorsus humilis esci, ac pedestris illorum sermo maxime igitur opus est, ut actibita uarietate, mutatione, additione , detractione, cr reliquis dictionum formis ac qualitatibus: V fermen grauiorem,sublimiorem reddant. Q ὸlsi hostiuisset Arip ades, nunquam prosecto tant ' temere tragico eprehendisset in hac re Verbum illud εκωμὼ sci cauillationcm comicam signiscar. quara lisaepe confiseuerant comici poetae in tragicos uti. patre vero ex Aristophancqui κωμωδδε Euripidem
255쪽
simper omnibus locis ut personis, ut rebus eo eniunt: acri igitur iudicio opus est ad singula dilua dico' ne inuenusta, sit ridicula efficiatur oratio. sed in primis diuelle est apte metaphoris uti na praeaterquam qaod aptae ut int, et conuenientes rebusi quas transferuntur ex rerum enim analogia sumuntur oportet: bent quoq: ita in oratione collocari, ut cum ab una re translationem ducere coeperiis iualium desinas Iongedinersam. de qua re copiosius loquitur Quintilianus. uerba in contextu sunt baecim θι εγιτον γ - 'ς οεικόν m. Medicos liber munusiriptus habet. πολυ δε ιι ιςον. I letaphorioni esse cum ait, intelligit, aptum esse ad metaphoras effingendas ingenio enim acri opus est nam in ex similitudine,Croeso, quae si inter res, canturinatura omnium rerum,ac uim nosse oporte quas in re conuenio G in qua non conueniunt. sepe enim alia res maior altera multae ab omni parte, miles, eraequalis .rursus multae quae alte ab aliqua parte sibi respondent.baec igitur,alias quain plurima diligenter sunt perpendenda, ut aliquis apte metaphoras confingat. Nostra huc aetate put rim nihil utilius esse, quam ex ueterum libris, qui hcendi laude floruerunt,omnes translationum formas odosscolligere,ucanimo ita complecti,iit profuis aliquis utatur, quando opus fuerit: periculum enim est ex se confingat, ne di aurem babeant analogiam,ne duriores sint, ne minus cognit ne inusitate. tu quippe uis sermonis in proprijs,Cr transtitis uerbis uersat unpropria rerum uocabula,quae usitatu sint, percipere nona modum est discite.Translationes igitur singula fiunt adnotandaeacperpendendae, quibus uti aliquis positius isterido exomant enim nimirum orationem, burnos attollunt, ac nescio quomodo mobiliorem, vegetamq; magis coiciunt,ac neruosiorem Quodsi Ciceronis translationes, π eorum,qui eadem et die vixerunt, constaras cum illis,quibus usi fuerunt ij, quipostea scripsere, iam tabefactata, ac corrupta Romanorum lingua, ob infisam peregrinitatem, uideas multu discreparcimagis, capiare iris,quain his.Venustaeisi sunt, puis res,ac conuenientes rebus, notae, aptae, ac suaues,rems ob oculos ponunt, quasi praesciitem inιueariche horrid obfoliis a rebus ignotis ductae, di pares.Verum debis hactenus, non enim hoc ad institutum me in praesciuiapertinet.redeo mitur ad Aristotelis contextum.μεταγεικόρω inquit hoc loco cutilib. et orit. θυμιαμ ιν M .hoc est esse bustuanimi, ut facile quando opus fuerit, entisinemuista proferas, σexcogites, MI potius ijs abundes.M. cicer. lib. de Orat. . in translatione dici non uult, In gentes coeli fomices, quia disimile est: nec char bdim bonorum, quia longe repetitum: nec stercus curiae a Glauciam,quia Dyme nee Tempestatem comessationis, quia maius .nes Pupiau senatum mortuo cat ii quia durius.Verecundam enim in primis esse decet translationem,quia irrepit in alienum locum. Maximi igitur, acuti imis ingeni j est,translationes apte confingere, quia intueri oportet milia, quae qui diagnoscit, facile metaphorum inde ducit.Arist.lib. .Rhet. 19 λιταν δε α παρ αλλου.innums nostro iugenio metaphoras posse excogitari.
Duplicia uero nomina ut maximu in modii Dithyrambis quadrat, sic Heroicis linguam uarietasaambicis , translationes, quanqua Heroi 'cis quide supradicta omnia ualde usui sunt. Iambicis lacro quod maxime . .
colloquia aemulentur, cuncta illa cdueniunt nomina, quibus rite quis in re ipso sermone utatur, sunt autem haec propria: nactaphorica: otnata.
post uim satis Arist.de octo qualitatibusnominu ac de illam apta mistione disseruit Ajudica quae ad quos poetaspotissimumspectent, ut quishuius, quid istius magis it proprium cognoscamus: qui salter
ab altero,cum opus fuerit nutuetur. Duplici compositas nomina Dithyrambicis poetis conueniunt iscuti etiam Aristo lib.3. et. docet, nos alibi locum explicauimus: non quidem quod his nominibus ais Iijs metis sit interdictum, sed quia ad issos maxime pertinent. utioni quippe folutae quam minimum cois eniunt .id docet Arist.lib. . me ubi primogenere agit, his verbis. - ψυκα sv -τωρ ς σιγμνον Im τIληιν Οἶῖρι ι πλοιζονόμασι.οιον λυκο πων ἱρανον πηλυτροίσωπον
ι εγαλοκπυρο γῆςscd quod uitiam in oratione soluta est,fumma eii laus tu ue se,praesertim dith ruri
256쪽
D tamen recipiet, edam de causa, Iambicum poema compostra nomina, sicuti paulo ante demonstrauimus, ubi Euclidem poetam reprehendebat.Sed Iambicum etiam κοσμον, quae una inter octo qualitates enum rata fuit,recipiennamomari plurimum uis eiusmodi poema Quoesiummatim ut colligam,tres hae qualitates communes omnibus sunt. Translatio . Ornutus. Proprietas. Eaequalitates quae continentur ue γλάφυις, Epicorum propriasiunt,aliquae etiam tragicorum. Duplicia nemina, tragicis, uicis, Ditisarambicis j conueniunt, sed Dii Drambicis in primis. Posito asse mirari aliquis cur e laco de comiacis nullam metionem fecerin m putarim ideo factum, quia altero libro, quipcrijsi ac desideratura nobis. copiost, quicquid ad eos 1l celabat, persecutus filii.
. , Postquam Arithde fabula, timoris desint et id, de dictione, vae partes erat tragici pomaris, copiosedi, egit, pilogo ut is sicuti patet apte aut esunt illa appositu uerba μιμίσεων Oτά sis: tis nam cum uariasis imitandi ratio, uti si perius declaratam fuit,apudpoetas in unoquos pocinula genere,, tragoedia imitatur agentes homines, coris eos spectatoribus in Theatro tanquam agetes. quod propria est omnium Dramaticoram pocinatum: sicuti comoediae, Crreliquora. Ais ob id diffrunt ab Epopoeia, ali f.Sed miraris o lit fortasse hoc loco aliquis, simul accusare Ariit.qui, cu ab initio ibi propo sebet sex tragoediae arte de duabus nihil dixerit de APPARATV scilicet et MELODIA. vera '' puto de apparatu Aristot .non memini se, quia ad alios artifices pertinebat, non adpoetam: quae duo supe ' rius innuit cum ait. ί Mιρ ψυχαγωrικόν A, et tini 2ν ,19 ἔπιταρλεῖον ποιηL ULL
257쪽
De narratiua uero & per numeros imitatione, quod ipse quoque sa/bulae, non secus ac in Tragoedisssaetias:consistere debeant: pariter I circa unam, eamque integram atque perseetam actionem uersari, principio scilicci, medio: fineque constantem, a qua cane, uelut ab integro quo/piam animali, uoluptas quaedam peculiaris proficiscatur, omnino ma/
Haec ita uertit Paccius.Ses prima in uerba ego curet Laptius puto,irapertius. De Notiua autem Poc Crimiturice per metrum, ias in eas Lusciui is tragoedi si constituere Droraticis oporatet. V iis modis Epopoeio destribit Arseat. naeni Paulo ante ait, ιιιμνῖ n nreus manu biptus liber habet pi ιιιιιψim e. Alisiquos πα ἀο λήγους, ἡππίαν.Vocat Epopoeia διπηιιιτα - dualia,opinor, de causis, tum, quia Poeta ipsi narractum quia aliquis diuersas suscipiens persona modo huius modo illius referens sermones inducitur. hoc uero ab Aristotclauocatur απανελiae, quae opria est huius poematae quamuistia in omnipost Heroica Petra γελδεα est.nes enim in Iliade scuti patet, cuius rei declarationem ulteram postea commodiore laco.Enuo merat etiam Milto in contextu eu,que communis sunt Epopori cum tragoedis oritur hoc o dubitatio ex uerbis Aristo quaesiunt in contextu. cum ait.oportere fabulas in Epopoeia Dramaticus esse: non eanim uidetur boc uerum, quia in tragoedia exprimuntur per*n tanquam ipse agentes tunc eam Gione, cuius est imitatio. In Epopoeia autem dicta interloquitur,m narrat ipsos dixisse,aut egist aderi ut Poeata ipse uideatur induere diuersis personas, quae tamen illic non fiunt in recitatione, sicuti in tragoedia.Warum restondendum putarim .quamuis haec uera sint,c' tamen Iasulas Dramatici etiam in Epopria si quis cilii 2blata senapoet qui interloquitur,m narret . obierit inscen producere quod Drama Epicum,facile quidem idposit efficere ex quo Dramaticum apparebitpoema, non secus ac tragoediae neq; aliud est impedimento, quo minus totum p it in scenam prones recitodum, quam langum temporis interuassam,quod est in Epopria non unius tantum dici, Cr noctis,sed plurium dierum, mensivan, π innorum cum tragoediae imitationem necessest confici periodo, seu circuitu unius Soli uti ante declaruatum luit. Raestri Eustatinius Homeri interpres particidam aliquam Iliados, Croo eae olim in scena ab hia prionibus recitari solitam. Cr Plato tu Ione, ubi de Rhapsodisplurima loquitur. Ob hoc igitur discrepat Epopoeia a tragoedia, quod bo tota referri simul potest in scena, Ex represintari: Epopoeia aut tum p testpropterlongitudin fabula,cr longi iniim temporis in terratam: Dramaticum tamen est boopoemat Agenus scuti illud. Alterum quos commune habet Epopoeia cum tragoedia: Est autem hoc: poeta etiam ipsa unam,totam, ac perfictam complectituructionem quod iccurat Arist. Hara militusne animalis. c.n ' ἄαπερ μορ η γουν πτιῆ I άκειαν nos et tis,instar animalis alicuius quos ab omni pari est laterim, pulAruo etsi Manliseus afert voluptatem. , aut inter bal et animal apti ima analogia. imal se Fabula μια. Mallasp. Fabula ολr.Animul oua Fabula 'λεια.Haec vero' perius cum de tragoedia loquebamur, aris a me declarata fuerant idco non repetenta existimo.Vnum tantum addo,quod est anima uersione dignum: hac ilitudine ducta ab animali utitur etiam alibi Aristoti lib. culo. 2.ubi ait orbem esse instar animalis ia' illis habet diserentias, et notas discrepantes, is cuti homo,reliquas animalia quaesunt supra, insciant post dextrum inistrum latus: quae declarans riquit Auermen tus enim orbis est quasi unum duimal et iste motus coeli loca is, est qua motus localis in Hallus. rubj motus, qui sunt in orbibus uni cuti motus particulares, qui sunt in mebris animalia.
Itemi quod historiis ustatis dissimiles esse debeant, quae quidem
non unius tantum actionis praebcaut notitiam: necesse est: sed tempo/
258쪽
ris unius, omnium sane, quaecunque in eo tam circa unum, quam plures,, contigere, eodem scilicet modo , quo singula quaeque inter se ut casuis euenit se habenti
,, me ita uertit paccius. ed non setia apertenon za. Ego igitur c Meri dapulo: compinos Mea, , eo tempore acci in q: Momtu ruri circa unum hominem, uel plures, quorum navitis ruito
interest connexionem babent,qui alterum De altero non pendet. connectuntur autem cum superioributi
c.Qt niam dixerat Aristoteles Epopoeiam essem n δικr iuxtat D. quis crederet ideo eam e D milem historis, ostendit quomodo dis at ab historia oncis interim esse in sum, ne bilioris; milis ' fat: Hi loria persequitura tionis,c res gestas hominum: auiplarium, aut unius. ut Periclis, Ascibiadis,N Gestris, ut Roma norum, Arb ira lam: Poetis tum set persequi Non negarim tamen Historiam aliis quando unam tanti m persequi actionem muci:qualis est coniuratio catilinae a Salustio destris tae aerum plerun plures actiones persequitur historia rivatenus vero in cotextu ait Aristotelis v N VM TE MPus, significauit imatas actiones diuersu necesse est enim,ut hit eruasso.π α nora multa iant. continganis diuersa, quaegesta sint ab uno uri a pluribus: ut puta i Roma .Quorum unxinpias ἄρ ἐτυκερ αλληλα.debent hae dictiones uerti, ut si perius docuimus: sensus enim est. Baerum, quae fisunt,et gerunturAliasyrtuitum interseo in babcreraliasnon fravitum. Fortuitum habent ordinem
ea, quae disimilia inter se sunt, neq; alterum alterius censest: nes; alterum ex altero pendet, nes resticia uni ad eundem nemo exitum. exempli causa. cicero P R O c O S. in cilicia. Idm Romam reuersus fauet Pompeio. caesaer in Gallia bellum gerit: Itim contra Pompeium ducit exercitum, non fortuitum ordian sed certum Cr connexum babent ea, quae evn m respiciunt finem: mutuo cohaerent. Aristoteles libro Methoris.I I sub finem secubi de apparetibus locis enitam atrum agiti statuit lacum H O c PE RHoc, er alterum quem appcllat Hoc POST HOC prius Judexemplum conmerion rerum, , s I t oi rem natare riset posterius orsinem tantum raram diuersarum, er siparat aer fel eueria eis ratores propter amitatem borum locorum i eum faciunt. ut ais docet Aristoteles. Ordo igitur de quo loquimuro Hoc PER HO c: cuius ex plam hoc fuerit. cicero pugnat contra Parthos. cicero triumphum petit.Vel caesar't ligem agrariam de agro Gmpano. caesar non dimittit exercitum. Caesar pugnat contra rei .caesar potitur imperio ordo hie μεοάλλ uut e . sic enim superius vocabat Aristro - trici exemplum quaten: is ad poesin propis fluctatomi potestex Aeneide Vergiliana nqua una actio est.π timet plures csse uidentur,illi tamen uni ab strui uti talem enim naturam habent Vibodia de quibus ante copiose locuti fuimus, Aristoteles in libro Praedicamentorem, ubi loquitur de A NTIT AisTE, alia dicit ese, quae constant ex particulis interpe tum certum,cπ collocationem connexam habentia ,, bus: alia vero ex non habentibus situm interse cohaerent partium. Illorum exemplam s.laurea.circuis Ius triangulus nam licet in his perficere πῆεκαςον-τπια σώα ris mete ἄλληλα. Hoa, rum vero exemplum est. Numerus, tempus.nam particulae horam non cohaerent.dicac igit in huiusmodi H ma; τανα est quam ὁ σιν. nam innumero inquit Aristotelis πα- πίορον Eeisiti ci. A ,, ι υο,κ τὰ δύο is τριῶν, νωλω τάμνανα, ο εροι, Γέσιν Λουτανυλ 2οις Paula
ian sunt cassi propter με τααηλimsi dicitur habere Ασιν. que ego paulo ante ordinem appetabacerium, Cr connexum.Historicae dat actiones quia dixersae ant,non habent gεσιν fed Uinquemeisso ordinem I uitum uocabis, seu disiunctum. Distri igitur historia a pos εxod historeia ordinem illuni
in persequendis rerum narrationi basgestarum sectatu quem disiunctum dicimusac fortuitum v ab Aristotele vocat τα9P.res enim quis narrat disimilissunt, separatae, de diuersae.Possuero langesecussarit: nam persequitur connexum sortem, utq; propteras nitatem actionum ex multis unam constituit: cati perstirere licet in Ili de ex Cossea Homeri Cr Aeneide Vergilij.
is Verbi causa: circa idem tempus nauale bellunt in Salamine, prae dum,
259쪽
i lium se Carthaginiensium in Sicilia, quae minime qui scin lineundem ra
exitum spectant, ita quo sita insequentibus tcmporibus, dum alterum interdum post alterum fit, quibus unus non est exitus.
Parmapi nonnulla uertit pactim nam ubi ait VERBI c AusA, in Graeco contextu situr tu te γορ.hoc est canemen odum enim. Pa s ubi vertit temporibus deinceps insequentulus, Graecineri asunt, mit Upεἱας Aerata.'aetermiseri in tam dictionem ἰφύ . quae hoc loco ritagnam habet uim sed iam declaro contextum. Similitudinem asert Arisi per c uult superius dicta coprobare: estote adiit de rectius pectu lacta imilitudo. c. Rugestae in historijs duplici modo diuersae appellantur, aut itie diuersis hominibus, populis in diuersis locis tur, fleodem tempore: aut quae ab istini hominibus, populis,alteraposi alteram sed non rest, iciunt cunde ineri : sicuti perspici potest ex Eratu exemplas. Hunc duplicem ordinem, Cr modum scribendi siecuti fiunt histortaueteres. Priorem quidem fecutus est apud Graecos Pol ius, quiqvie eadem aetategerebratura diuersis piaudiue si is locis, nisi explicati Diodorus autem Siculi GArrianos, incurii posteriorem motast risum in forisendis rebus se s Alcxydri magnu Liuius quos Romanoriz cum igitur duplix haec' ratio diuersitatis,ae discre pantis reta gestaru talis Heriurab Aristitelas ilitudo.Quemadmod Mquit eos tepore olim iu diuersis locis pugnatu est ab Atheniensibus contra Barbaros apud Salamina, i carthaginiensibus quos iu Sicilia, ex tantum diuersa, ac discrepantia haee fiunt: ita et contingit, ut deinceps per idem tempus utiterum post alterum ab eodem, sudiis fax Crtamen erunt diuersa. Diosorus Siculat restri eadebo. rupugnatum in Italia inter Tarentinos, Cr Lucano duce Archidamo Rege Tarentinora Cr in Graecia a Philippo retra Athenienses, er Nebanos apud cheronaSed omisiis exempla redeo adre, de qua agituris praesentia Ad constituenda actionem alia explaribus,opusest demonstrare misit, erit ita canesia a
magnitudinem perstrinxisset, inculcatum nimia uarietate futurum. Nuc uero eius recte una duntaxat parte suscepta, pluribus in ea Episod is usus
cst,sicuti nauium catalogo, alqsψ Episo s: quibus podsin ipsam loci pletissimam reddit.
Postquam Aristoteles declarauit proprium posseos esse complecti unam tantum allionem, at seri possit qualis' una, simplexaction eprehendit imperitospestu quo Lim, qui totum hoc artificium iis gnorantes, proponebant si describendas multiplices actiones, ac diuersas, more historicora, qui latius, inius o vii persequuntur, qualuerint aestabationaliorum annorum. Ilaesitio, ni allor, laborauit
260쪽
las etiam Veserim Flaci in Argoi cauticae συο on. apud Graecos in i se explicarus, ita σὴ Drarraticum conficerunt poema lauti decet,cTunam actionem complexi sunt reline tamen fuerunt, u ma sis Historico, quam poeptae conueniat sed haeresibi diligentius, copiosius. Homerum igituristilithoc loco Aristoteles cuti ubi facit, diuinums appetat quenladmodum Cr DionUM in lib. HA Or Gσεως δαμονι απιν uel propter hoc unum, quia cum Troiano bellum esset descripturi in tua
inaduretit, quomodo bis sibi esset uitandus scopia . Unes historico alicui uideretur,si ordinem re snstarum seruasset inscribendo. id enim fecisset iecessario non uiuam, sed multas actionesiuisset perseiatus, quae er ad unum resticiunt finem, cr multiplices ideo uideri non possunt, tamen, quia ita intemeno sim ut una appareat actio primari et illa, quaepraeterbanesiunt conficiant ui odia longe ab 'int ab artificio poetarum, quod requiriinus. Poterat quidem uoluissere, totum destri e Troianumbellum iaco flabat principio, medio , concipatios decem annorum uerat confictumsed aliam ini traii oneriplina limam artifici j. Duplirem uero ulteri causam Arijstotelis , cur id ab Homero non sit factum: prior est, quoniam nimis magniim uilpet opus exorsus, et idos totum confecisset, no potuisset uno intuitu comprehcndi quod in primis resutrit Arijstoteles isti etiam superius est'pe dictum copiose, ducta a corporibus magnis,usparust militudine. μεγ&ρ ευσία δῖον appellaeut in periodo, libro tertio Rhet vicorum. Altera causa e q.od etiam si Homerus longi imum poema producere uoluisset ad iustam magnitudine incidisset tame in aliud uitium logesi lasse maius: quoniam coactus uill reperimere opus iris culcatum nimia rerum uarietate, nes apte potuissa limiti explicare scuti decet sub Dramaticasma. Sed postis fortassὸ a mirari boe loco aliquis, cur haec ab Arijstotele dicantur: cum ab Hii loricis resgesta
plurimorum annorum longi breuiore ludissio concludantur. Verum sciendum, Hilloricos non adhibere Drumaticum sermonem cuti poἡia facit enim inama, ut Poma aliquod in immensam excrescat magnitudin .Quamobrem Homerus unum suscepitparticulam belli Troiani, Crex eo unam ueluti quandam
conficit actionem: eafuit,tra Achillis,quae quamdiu perdurauit nulla mala Graecis infigebantur.Vt priamum uero restincta οἱ ob Patrocli mortem, victoriam Graecis peperi Hinc extitit artificium laud praeis clarum,quod quaerimus in Empori actionis unius conficiundae hinc extitit ordo plane admirabili di is milis ordini H oricorum Sed quia actis ias, quam sibi proposuerat Immerus,erat exitu, er breuis eam amplificauit multis πψbdijs. Vnum Epipodium recenset Aristotele exemplis ratia. NAVIVII catalo sum. Hoc Epodium sit sub finem libri secundi, irrepta hac occasione. Iupiter Ag mnonem in somnumonuerat, ut Graecos in aciem educeret id factum est udentibus vi te, CT Nestor educunturi enumerae igitur Homerus duces, ex naues. Tertius liber habet Episos in Paridis pugnanus singulari certamine ea Nenelao pectante Helena. Quartus liber Epi Ddium continet, concionem Deorum de expugnando Ilio. DA, ais estis multis Epis ijs totam liuia udauxit, ac pulcherrime exornauit: ut iam facile positis unus
quius intueri, qua ratione sit scrib eam potina lacroi m. Necessimilii ratione Uus est Vergilius, de
Alii uero circa uirum unum,tempus , duntaxat unum uersantur: sed actionem ipsam multi membrem constituunt: quemadmodum,qui ,, priaca, de Iliadem paruam conscripsit.