장음표시 사용
461쪽
posita est, quae naturam imitaretur. Sicut enim initio per applicationem eo poralem usus ille habebatur , unde proprietatem primum ortam diximus rita simili applicatione res proprias cujusque fieri placuit. Haec est quae diciatur occupatio, voce acoommodatillima ad eas res, quae aute in medio p κ sitae fuerant: quo Seneca Tragicus alludit g: et inst. --,-- In medio es salus Politum occupanti.
Et Philosophus ε: Eque tria omnium Equitum Roma κο n si tr hi EU -- Acm meis fit proprius, quem occupavi. Hine Quinctili auus dicit, quod o . milibus nascitur, industriae esse praemium , ct Tullius, 4 factas esse veteri occupatione res eorum, qui quondam in Vacua Venerant. Occupatio autem haec in rebus, quae possessioni renituntur, ut sunt serae heltiae, perpetua esse debet, in aliis sufficit , corpore cinptam possessionem animo retineri Occupatio in mobilibus est apprehenuo, in immobilibus instructio, aut limi tatio r unde Hermogenianus cum dominia distincta dicit, addit, agris ter, L .F minos positos, aedificia collocata Hic rerum itatus a poetis indicaturi
σμ'. Tuin laqueis captare ferM , U fallere visio
Celebratur post haee, ut Hermogenianus indicat, commercium, cujus gratia. Ovid. Humbis senotis insultavere carina.
Eodem autem tempore & respublicae institui coeperunt e atque ita eorum , quae a prima communione divulsa erant, duo iacta sunt genera. Alia enim sunt publica , hoc est, populi propria quae est genuina illius vocis significatio alia mere privata, hoc est, singulorum. Occupatio autem publicast De M- eodem modo fit, quo privata. Seneca p: fies Atheuiensrum , aut Campano. 7' - νυm υocamus, quos deinde inter se vicini privata terminarione disinguunt. Gens enim unaquaeque Partita fines regna consimis, novas
Hoc modo dicit Ciceror , agrum Arpinatem Arpinatum diei , Τusculanum,st 1ii : Tusculanorum , funisi quae es , inquit , privatarum possessioniam descriptio, ex a Vii. quo quia suum cujusque sis, eorum, qua πωμυ fuerant communia , quod cuique is, , int, ut φύ u leueat. Contra autem Thucydides , eam terram, quae invidis ' divisione populo nulli obvenit, άομςον, hoc est, indefinitam, & limitibus nullis circumscriptam vocat L Lx nis , quκ hactenus dicta sunt, duo in- telligi
462쪽
telligἰ possunt. Prius est, eas res, qilae occupari non possunt, aut occupatae nunia quam sunt, nullius proprias este polle : quia omnis proprietas ab occupatione
coeperit. Alterum Vero , eas res omnes, quae ita a natura comparatae sunt,
ut aliquo uten e nihilominus aliis quibusvis ait usum promiscue suisi iant , ejus hodieque conditionis else , & perpetuo esse debere , cujus suerant cum primum a natura proditae itini. Hoc Cicero voluit : Ac iurisistae quidem pa- QUEO Dus hominibus inter ipsis, oviuibus inter ouiues, fio et M haec est, in qua omnium rerum, quis ad cominuum usium natura genuit, eues sier uda commi init.ις. Sundautem omnes res huius generis , in quibus sine detrimento alterius alteri commodari potest. Hinc illud eliu dicit Cicero, non prohibere aqua profluente. Nam aqua proquens qua talis non qua flumen eli, inter communia omnium a durisconsultis rescrtur : & a poeta :
Quid prohibetis aquis 3 usus communis aquartam eues. :
e solem proprium Natura nec aera fecit, Nec tenues undas. iis publica numera veni.
Dicit haea non esse natura propria, sicut Vlpianus , , natura omnibu patere, tum quia primum a natura prodita sunt, & in nullius adhuc dominium pervenerunt ut loquitur Neratius tum quia, ut Cicero dicit , a natura iust, .
a i uium communem genita videntur. Publica autem vocat tralatii a signifi- . . L .catione, non quae ad populum aliquem, sed quae ad societatem humanam pertinent , quae publica juris gentium in legibus vocantur φ, hoc eli, cona. rio. hue' 'munia omnium, propria nullius. Hujus generiS elt aer, duplici ratione , γρ- D tum quia occupari non potest, tum quia usum proiniscuum hominibus debet. Et eisdem de caulis commune est omnium maris elementum , infinitum a L 1 D. scilicet ita, ut possideri non queat, & omnium usibus accommodatum : sive navigationem respicimus , sive etiam pilcaturam. Cujus autem juris eli mare, ejusdem sunt si qua mare aliis ulibus eripiendo sua fecit, ut arenae maris , quarum pars terris continua littus dicitur,. Recte igitur Cicero φ: quid tam commune, quam mare fuctuantiis , littus eiectu 2 etiam Virgilius auram , uim e Leo Luam, littus cunctis patere dicit. Haeo igitur sunt illa, quae Romani vocant communia omnium jure naturali i, aut quod idem et se diximus , publiea juris gentium : sicut & usum eorum in ido communem , modo publicum Vocant. Quamquam vero etiam ea nullius esse, quod ad proprietatem ulti L i. net, recte dicantur, multum tamen differunt ab his, quae nullius sunt, &communi usui attributa non sunt, ut serae, pisces, aves: nam i ita si quis L ., occupet, in jus proprium transire possunt, illa vero totius humanitatis coii. t. o. de sensu proprietati in perpetuum excepta sunt propter usum, qui cum sit o. 2-.Ii mnium, non magis omnibus ab uno eripi potest, quam a te mihi quod 3. tit . Lmeum est. Hoc eli quod Cicero dicit inter prima e se Iustitiae munera, re 'bus communibus pro communibus uti. Sciuilastici dicerent , esse communia .. G. alia affrm..tive , alia privative. Vistinctio haec non modo Jurisprulentibus minusitata eii, sed vulgi etiam consulsionem exprimit: unde apud Atheuxum ' 'vom. IV. M m m cous
463쪽
convivator mare commune esse, dicit, at pisces capientium fieri. Et In Pla tina Rudente servo dicenti, mare quidem commune certo es omnibus, agentit plicator , addenti autem, in mari inveutum es, commivIe es, recte Occui it:
Meum quod rete, atque hami uacti sunt, meum potismum es. Mare igitur proprium omnino alicuius fieri non potest, quia natura comis mune hoc esse non permittit, sed jubet; immo ne littus quidem : nisi quod
haec addenda est interpretatio: ut si quid earum rerum per naturam occupari possit, id eatenus occupantis fiat, quatenus ea occcupatione usus ille promiscuus non laeditur. Quod merito receptum est: nam cum ita se ha-- bet, cessat utraque exceptio, per quam evenisse, diximus , ne omnia in ius
proprium transscriberentur. I Quoniam igitur in aedificatio species eth occupa- tionis, in littore licet aedificare, si id fieri potest sine caeterorum incomitio- η do , ut Pomponius ς loquitur , quod ex Scaevola explicabimus , nisi usus publicus , hoc est communis , impediretur. Et qui aedificaverit , soli dominust fiet: quii id solum nec ullius proprium, nec ad usum communem necessa riuni fuit, est igitur occupantis: sed non diutius, quam durat Occupatio , quia reluctari mare pol sessioni videtur, exemplo seiae, quae si in naturalem se libertatem receperit, non ultra captoris est, ita & littus postliminio mari
cedit. Quicquid autem privatum fieri occupando , idem & publicum, hoc est, populi proprium pollie , ostendimus. 8 Sie littus impetii Romani finibus inclusum, populi Romani esse, Celsus ex stimat: quod δε ita est, minime mirandum est, eundem populum subditis suis occupandi littoris, modum per Principem , aut praetorem potuisse concedere. Caeterum, & haec occupatio non minus, quam privata , ita restringenda est, ne ulterius porrigatur, quam ut
salvus sit usus juris gentium. Nemo igitur potest a populo Romano ad littus malis accedere prohiberi , & retia ii care , ct alia facere , quae semel
omnes homines in perpetuum sibi licere voluerunt. Maris autem natura
hoc differt a littore, quod mire nisi exigua sui parte nec inaedificari fauile, nec includi potest: & ut posset, hoc ipsum tamen vix contingeret sine usus proniis cui impedimento. Si quid tamen exiguum ita occupari potest, id o cupanti conceditur. Hyperbole est igitur : iuracta piscet aegriora sentiunt actis in altum ino bis.
Nam Celsus lactis in mare pilas eius esse, dicit, qui iecerit ι Sed id non
concedendum, si deterior maris usus eo modo saturus sit. Et Ulpianus eum, qui molem in mare jacit, ita tuendum dicit, si nemo damnum sentiat M. Nam si cui h.ec res nocitura sit, interdictum utique , Ne quid tu loco publico flat, competiturum. Ut & Labeo , si quid tale in mare struatur, interdictum vult competere , Ne quid in mari, quo portus, satio , iterve navigiis deterius sit , fas . Quae autem navigationis, eadem piscatus habenda est ratio , υτ communis maneat sinitibus. Neque tamen peccabit si quis in maris
464쪽
di.reticulo piscandI loeum sibi palis circumsepiat, atque ita prIvatum faciati
sicut Lucullus exciso apud Neapolim monte ad Villam suam maria admisit . . p Et hujus generis puto suilla , piscinas maritimas, quarum Varro , & Cω ι ν, e. 3lumella meminerunt. Nec Martialis alio spectavit, cum de Formiano Apol linaris loquitur ρ:
Si qualido Nereus fientis A si regnum, Ddet procellas tuta de suo mensa. Et Ambros. Inducis mare intra praedia tua, ne desint bestiae. Ηἰne apparere potest, quae mens Pauli fuerit, cum dicit, si maris proprium jus ad ali bulb. e. quem pertineat, Uti posistis interdictum ei competere. Esse quidem hoc cinterdictum ad privatas causas comparatum , non autem ad publicas, in quibus etiam ea comprehenduntur, quae jure gentium communi facere ponsumus sed hic jam agi de jure fruendo, quod ex causa privata contingat, non publica, sive communi. Nam, teste Marciano ι, quicquid occupatum in I est , & occupari potuit, id jam non est iuris gentium, sicut est mare. Ex empli causa , si quis Lucullum, aut Apollinarem in privato suo, quatenus diverticulum maris incluserant, piscari prohibuisset, dandum illis interdictum Paulus putavit, non solum injuriarum actionem , ob causam scilicet privatae possessionis. Immo in diverticulo maris, sicut in diverticulo fluminis , si locum talem occuparim , ibique piscatus sim, maxime si animum privatim
possidendi plurium annorum continuatione testatus fuerim, alterum eodem jure uti prohibebo τ ut ex Marciano ν colligimus, non aliter, quam in lacu, ιLν. d. qui mei dominii est. Quod verum quaindiu durat occupatio, quemadmo in v. Udum in littore antea diximus. Extra diverticulum idem non erit, ne scilicet communis usus impediatur v. Ante aedes igitur meas, aut praetorium, ut pi- ω L. f.
scari aliquem prohibeam, usurpatum quidem est, sed nullo jure, adeo qui 1 te dem ut Ulpianus V contemta ea usurpatione, si quis prohibeatur, injuria 'ritum dieat agi posse. Hoc imperator Leo cujus legibus non utimur o.
contra juris rationem mutavit, Voluitque ari θυρα , hoc est, vestibula mari tinia , eorum esse propria , qui oram habitarent, ibique eos jus piscandi ha. I on. io s. heret quod tamen ita procedere Voluit, ut septis quibusdam remoratoriis , quas επιχας Graeci vocant, locus ille occuparetur: existimans, nimirum, non ii fore ut quis exiguam maris portionem alteri invideret, qui ipse toto mari ad piscandum admitteretur. Certe ut quis magnam maris partem, etiamsi
possit, publicis utilitatibus eripiat, non tolerandae est improbitatis : in quam merito Vir Sanctus ' invehitur : Spatia maris sibi vindicant jure mancipii , , A ἔθ. pisiis viqite jura scut vereac Arion , conditione mi servitii subjecta counnemoraui. ι s. Rex. νε , inquit, sinus moniis meus es , ille altrrius. Dividunt elementa sbi porre ει.
Est igitur mare in numero earum rerum, quae in commercio non sunt v, x DU Rhoo eth, quae proprii iuris fieri non possunt. Unde sequitur, si proprie lo ' ε' quamur , nullam maris partem in territorio, populi alicujus posse censeri. Quod ipsum Placentinus sensisse videtur, cum dixit: Mare ita esse commu-
465쪽
ne, ut in nullὶus dominio si nisi solius Dei : & Johannes Faber , cum
mare alserit relictum in suo iure, & esse primaevo, quo omnia erant communia. Alioquin nihil dii terrent quete sunt omnium communia ab his , quae publica proprie dicuntur, ut mare a flumine. Flumen populus occupare potuit, ut inclusum finibus suis, mare non potuit. Territoria autem lunt ex occupationibus populorum, ut privata dominia ex occupationibus singulorum. Vidit hue Celsus k, qui clare si uis dii tinguit inter littora , quae populus Romanus occupare potuit . ita tamen ut usui communi non noccretur, & mare, quod pristinam naturam retinuit. Nec tilla lex diversum indicat '. Qiade vero leges a contrariae sententiae auetoribus citantur , aut de insulis loquuntur , quas clarum est occupari potulisse , aut de portu, qui nota
communis est, sed proprie publicus. Qui vero dicunt , mare aliquod esse i perii Romani, dictum suum ita interpretantur, ut dicant, jus illud in mare ultra protectionem , & jurisdicti mena non procedere : quod illi jus a proprietate distinguunt: nec forte satis animadvertunt id ipsusn, quod Populus Romanus , clades praesidio navigantium disponere potuit, & deprehensos in mari piratas punire , non ex proprio, sed ex communi jure accidit se, quod ει aliae liberae gentes in mari habent. Illud interim satemur, potu ille in te gentes aliquas convenire , ut capti in maris hac, vel illa pirte , hujus, aut illius rei publicae judicium subirent, atque ita ad commoditatem distinguendae: jurisdictionis in mari fines describi, quod ipsos quidem eam sibi legem s rentes obligat - , ad alios populos noli ite in : neque locum alicujus proprium facit, sed in periimas contrahentium jus constituit. Quae dii tinctio, ut naturali rationi consentanea est, ita Ulpiani responsis quodam comprobatur , qui rogatus, an dia orum praediorum maritimorum dominus, alteri eorum, quod venderet servitutem potu illet imponere, ne inde in certo maris loco 'piscari liceret, respondet: rem quidem ipsam , mare scilicet, servitute nullae allici potui ise, quia per naturam hoc omnibus pateret, sed cum bona fides contractus legem venditionis servari exposcerer, personas possidentium , μin jus eorum succedentium pe 7 istana legem obligari. Verum eit, loqui dum risconsilium de praediis privatis, & lege privata; sed in territorio, & lem populorum eadem hic est ratio, quia populi respectu totius generis humanῖ privatorum locum obtinent. Similiter reditus, qui in piscationes maritimas constituti Regulium numero censentur, non rem, hoc est, mare, aut pisca dionem lud personas obligant e. Quare subditi, in quos legem ferendi pol situs reipublicie , aut principi ex consensu competit, ud onera lita compelli torte poterunt: sed exteris jus piscandi ubique immune este debet, iacrservitus imponatur muri , quod servire non potest. Non enim maris eadem , quae fluminis ratio est 1: quod cum sit publicum , id est, populi, jus otia in eo pii candi a populo , aut Principe concedi, aut locari potest, ita ut et , qui conduxit, etiam interdictum veteres dederint de loco publico jruendo , addita conditione, si is, cub locandi jus suerit, fruendum alicui locaucrit ς τquae conditio in mari evenire non poteth. Caeterum , qui ipsum pisc.aionem 'nu nerant inter Regalia , ne quidem illum locum , quem iliterpretaban ur ν
466쪽
satis in exerunt; quod Isemiam , & Alvotum non latuit. Demonstratum est, nec populo, nec privato cuipiam jus aliquod proprium in ipsum mare, b XI. . nani diverticulum excipimu competere posse , cum Occupationem necndtura, nez usus publici ratio permittat. Hujus autem rei causa itistituta , fuerat haec disput .itio, ut appareret, Lusitanos inare , quo ad Indos navigatur, sui juris non fecisse. Nam utraque ratio, quae proprietatem impedit, in hae causa est, quam in caeteris omnibus, infinito eis aetor. Quod in aliis dii. ficile videtur, in linc omnino fieri non potest: quod in aliis iniquum judicamus, in liae summe barbarum est, atque inhumanum. Non de mari interiore hic agimus, quod terris undique insusum alicubi etiam fluminis latitudinem non excedit, de quo tamen satis constat locutos Romanos jurilia consu tos , cum nobiles illas adversus privatam avaritiam sententias ediderunt : de Oceano quaeritur, quem immensum , infinitum, rerum parentem , cincto conterminum antiquitas vocat: cujus perpetuo humore non solues tantum , & flumina, & maria, sed nubes, sed ipsa quodammodo sidera pasci,
eiures crediderunt: qui denique pcr reciprocas ael tuum vices terram han Ghumani generis sedem ambiens, neque teneri, neque includi potest, ct ponsidet verius, quam possidetur. In hoc autem oceano non de sinu, aut ste-to , nec de omni quidsm eo , quod e littore conspici potest , controversi.ι est. Vindicant sibi Lusitani qiiicquid duos orbes interjacet, tantis spatiis discretos , ut plurimis saeuiis famam sui non potuerint transmittere. Quod si Castellanorum , qui in eadem sunt causa, portio accedat, parvo minus omnis oceanus duobus populis mancipatus est, aliis tot gentibus ad septentrionum rediiciis angultias : multumque decepta est nutura , quae cum ele mentum illud omnibus circumfudit, omnibus etiam si flecturum credidit. Iatanto mari si quis usu promiscuo solum sol imperium, & ditionem exciperet , tamen immodicac dominationis affectator haberetur : si quis piscatu a ceret alios, insanae cupiditatis notam non effuseret. At qui etiam navigatum impedit, quo nihil ipsi perit, de eo quil statuemus Z Si quis ab igni ,
qui totus sulis est, ignem capere , lumen suo de lumine, alterum prohiberet, lige hunc humanae iocietatis reum peragerem : quia vis ea est altius nax in , Ut nihilominus ipsi luceat, eum illi accenderit. Eiuriar Quidni enim , quando sine detrimento suo potest, alteri commvn cet Inris , quae laut accipienti utilia, danti non molesta haec sunt, quae phi- cum ἐν Iolophi i non alienis tantum, sed δ: ingratis praestari volunt. Quae vero in
rebus privatis invidia est, eadem in re communi non potest non esse imma- 3. O, M. nitas. Improbissimum enim hoc est, quod naturae instituto, consensu gentium, meum non minus, quam tuum est, id te ita intercipere , ut ne usum quidem mihi concedas , quo concessio nihilominus id tuum sit, quam antea fuit. Tum vero etiam qui alienis incumbunt, aut communia intercupiunt, certa quadam pos Icisione se tuentur. Quia enim prima, ut diximus,
467쪽
qiimvIs iniusta detentio. At Lusitani num, seu ti terras solemus , sic mare illud impositis praediis ita undique cinxerunt, ut in ipsorum manu esset quos vellent excludere Z at vero tantum hoc ab ut, ut ipsi etiam, cum adversus alios populos mundu in dividunt, non ullis limitibus aut natura. aut manu politis, sed imaginaria quadam linea se tueantur. Quod si reci .itur, & dia mensio talis ad possidendum valet, jamdudum nobis Geometrae terras, Asti Onomi autem caelum eriperent. Ubi hic igitur est ista, sine qua nulla dominia coeperunt, corporis ad corpus adjunctio ρ nimirum apparet, in nullare verius dici posse quod Doctores nostri prodiderunt ': mare cum sit incomprehen libile, non minus, quam aer, nullius populi bonis potuisse a plicari. Si vero ante alios navigasse , & viam quodammodo aperuit se, hoc vocant occupare, quid esse potest magis ridiculum nam cum nulla pars sit maris , in quam non aliquis primus ingressus sit, sequetur, omnem navigationem ab aliquo else occupatam. Ita undique excludimur. Quin & illi, qui terrarum Orbem circumvecti sunt, totum sibi oceanum acquisivisse dicendi erunt. Sed nemo nescit, navem per mare transeuntem non plus juris, quam vestigii relinquere. Verum etiam quod sibi sumunt , neminem ante ipsos eum oceanum navigasse, id minime verum est. Magna enim pars ejus, de quo agitur, maris ambitu, Mauritaniae jam olim i vigata est, ulterior , &in orientem vergens victoriis Magni Alexandri lustrata est usque in Arabi-bicum sinum olim autem hanc navigationem Gaditanis percognitam sui nse, multa argumento sunt. Cajo Caesare Augusti filio in Arabico sinu res regente, signa navium ex Hispanientibus naufragiis agnita. Et quod Caelius Antipater tradidit , vidisse se, qui ex Hispania in aethiopiam eommercii gratia navigasset. Etiam Arabibus, si verum est quod Cornelius Nepos testatua est, Eudoxum quendam sua aetate cum Lathyrum Regem Alexandriae fugeret, Arabieo sinu egressum Gades usque pervectum. Poenos autem, qui remaritima plurimum valuerunt, eum Oceanum non ignorasse, longe clarissimum est, cum Hanno, Carthaginis potentia florente, circumvectus a G dibus ad finem Arabiae, praeternavigato scilicet promontorio , quod nune
bonae spei dicitur, vetus videtur nomen Hesemion ceras fuisse omne id iter , situmque littoris, & insularum , scripto complexus sit, testatusque ad ultimum non mare sibi, sed commeatum defuisse. Ab Arabico autem sinu ad Indiam, Indicique oceani insulas , & auream usque Chersonesum, quam esse Japanem credunt plerique, etiam re Romana florente navigari solitum, iter, a Plinio φ descriptum, legationes ab Indis ad Augustum, ad Claudium etiam ex Taprobane insula, deinde gesta Trajani, & tabulae Ptolemaei satis
ostendunt. Jam suo tempore Strabo p Alexandrinorum mercatorum classem
ex Arabico sinu , ut Ethiopiae ultima, ita & Indiae petiisse testatur, cum olim paucis navibus id auderetur. Inde magna populo Romano vectigalia. Addit Plinius q, impositis sagittariorum cohortibus piratarum metu navigatum rsolamque Indiam quingenties sestertium, si Arabiam addas, R Seres, mi Llies annis omnibus Romano imperio ademisse et & merces centuplicato venditas. Et haec diuidem vetera satis aluunt, primos non suisse Lusitanot. In
468쪽
In singulis autem sui partibus oceanus ille & tunc, cum eum Lusitani ingressi lunt, & nunquam non cognitus fuit. Mauri enim, fithiopes, Arabes , Persae, Indi eam maris partem, cujus ipsi accolae sunt, nescire neutiquam potuerunt. Mentiuntur ergo, qui se mare illud invenilse jactant. Quid igitur, dicet aliquis , parumne videtur , quod Lusitani intermitia in multis forte saeculis navigationem primi repararunt, R, quod negari non potest , Europaeis gentibus ignotam ostenderunt , magno suo labore , sumtu , periculo Z immo vero si in hoc incubuerunt, ut quod soli reperissent id omnis bus monitrarent, quis adeo est amens, si non plurimum se illis debere profiteatur eandem enim gratiam, laudemque , & gloriam immortalem illi pro
meruerint , qua Omnes contenti fuerunt rerum magnarum in Ventores, quo
quot scilicet non sibi, sed humano teneri erodesse studuerunt. Sin Lusitanis suus ante oculos quaestiis fuit, luerum, quod semper maximum est in praevertendis negotiationibus, illis sufficere debuit. Et scimus , itinera prim2 pro Ventus interdum quater decuplos, aut etiam uberiores dedisse: quibus saetum ut inops diu populus ad repentinas divitias subito prorumperet, tanto tiuXuS apparatu , quantus vix beatissmis gentibus in supremo progressae dia fortunae fastigio suit. Si vero ei deni in hoc praeiverunt , ne quisquam sequeletur, gratiam non merentur, cum lucrum suum respexerint, lucrum autem suum dicere non pol sunt, cum eripiant alienum. Neque enim illud certum est, nisi iviisent eo Lusitani, iturum suil se neminem. Adventaba ut enim tempora, quibus ut artes pene omnes, ita & terrarum, & marium ii-tus clarius indies noscebantur. Excitassent vetera , quX nando retulimus ,
exempla, & si non uno impetu omnia patuissent, ut paulatim promota Velis fuit sent littora, alio semper aliud monitrante. Factum denique suisset quod fieri potu ille Lusitani docuerunt, cum multi elsent populi non minus st grantes mercatulae, & rerum externarum studi in Venetis, qui multa jam Indiae didicerant, caetera inquirere promtum fuit. Gallorum Brittonum in. deselsa sedulitas, Anglorum audacia coepto non destrisset. Ipsi Batavi multo magis desperata aggrelsi sunt. Nulla igitur aequitatis ratio, ne probabilis quidem ulla sententia u Lulitanis stat. Omnes enim, qui mare volunt ii 'perio alicujus subjici posse, id ei attribuunt, qui proximus portus, Sc ci cumjacentia littora in ditione habet r. At Lusitaui in illo immenso littorum tractu , paucis exceptis praelidiis , nihil habent, quod suum possint dicere. e. ibi mi Deinde vero etiam qui mari imperaret, nihil tamen posset ex usu communi
deminuere, Iacut populus Romanus arcere neminem potuit, quis m,nus in iis, is ,
littore imperii Romani cuiusta saceret, quae jure gentium permittebantur i. Et P se' ius quicquam eorum prohibere posset, puta piscaturam, qua dici quodammodo potest pisces exhauriri, at navigationem non posset, per quam mari nihil me. liceti perit. Cui rei argumentum est longe certit simum , quod ex Doctorum sententia ante retulimus, etiam in terria, quae cum populis, tum hominibus a se se Luz singulis in proprietatem attributa est , iter tamen, certe inerme , & innoxium , nullius gentis hominibus julte negari r sicut & potuin ex flumine. z- . a Ratio apparet, quia cum unius rei naturalitur ulus essent diveisi, eum dui . t i
469쪽
taxat gentes diu sin inter se videntur, qui sine proprietate commode hiberi
non potest ἱ contra a 3tuin eum releuio , per quem domini conditio dete nis Lia rior non ellet sutura. Omnes igitur vident, eum , qui alterum navigure pro- . et A. i hibet , nullo Iure defendi, cum eundem etiam injuriarum teneri , Ulpian is i. i. H ι dixerit t: alii autem etiam interdictum utile prohibito competere ex illim in in . verint Et sic Batavorum intentio communi jure nititur , cum fateanturi', abi. - Dinnes, permillum cuilibet in mari navigare, etiam a nullo Priucipe impetr ta licentia: quod legibus Hispanicis diter te expretium cli R
Mare , aut jus navigandi proprium non esse Lusit anorum risuo donationis Pontificiae. D Ou rio Ponti fieis Alexandri, quae a Lusitan Is mare , aut ius navigandi solis sibi vindieantib is , cu ii inventionis deficiat titulus , iecu. dolo eo adduci potest, satis ex iis , quae ante dicta sinat, vanitatis convincitur. Donatio enim iuillu n habet momentum in rebus extra cona nercium positis. Quare cum mare, aut jus in eo navigandi proprium nulli hominum en possit , sequitur, neque dari a Pontifice, neque a Lulitanis accipi potuin. Praeterea cum supra relatum sit 'rx omnium fani judicii hominum sententia , Papam . non en dominum tem ratem totius o. bis , ne maris quidem eta satis intes igitur: quanquam et si id conc deretur, tamen jus annexum Pontificatui in Regem aliquem , alit populum pro parte nulla transferri debui Mi. Sicut nee Imperator pocte imperii provincias in litos ulusum. convertere , aut pro suo arbitrio alienare . illud saltem nemo negaturus bri , , ct i aliquid sit frontis , cum ius disponendi in temporalibus Pontifici nemo concedat , nisi sorte quantum ejus rerum spiritualium necessitas r
quirit ; ista autem, de quibus nunc agimus, mare scilicet, & jus navigandi, Iucrum, & quaestum merum, non pictatis negotium respiciant , sequi, nutulam hac in re fuisse illius potestatem. Quid , quod ne Principes quidem, . hoc est, domini temporales potant ullo modo a nav patione aliquem pr hibere , eum si quod habent jus in mari , id sit tantum jurisdictionis, ac protectionis p etiam illud notitsinum est apud omnes , ad ea facienda, . quae cum lege naturae pugnant, nullam es Papae auctoritatem. . Pugnavra α ic. autem eum lege naturae, ut mare, aut ejus usum quisquam habeat sibi proprium , ut jam satis demonstravimus. Cum denique jus suum ausurrualicui Papa minime possit, quae erit facti istius desensio , si tot populos immerentes, indemnatos, innoxios ab eo iure , quod ad ipsos non minus , quam ad Hispanos pertinebat, uno verbo voluit excludere aut igitur
470쪽
tur dicendum est , nullam esse vim ejusmodi pronunciationis , . aut quod non minus credibile est , eum Pontificis animum sutilia , ut Castellanorum & Lusitanorum inter se certamini intercessuna voluerit , aliorum autem juri nihil diminutum.
Mare, aut jus narigandi proprium non esse Lusitanorum iitulo
praeseri ionis μι consuetuinis.
LT i Muri iniquitatis patrocinium in praescriptione solet esse, aut con suetudine. Et hue igitur Lusitani se conserunt : sed utrumque illis praeli- .nti,dium certissima juris ratio praecludit. Nam praescriptio a jure est civili un--ι. r. de locum habere non potest inter Reges , aut inter populos liberos φ : multo autem minus ubi jus naturae aut gentium restitit, quod jure civili sem-Jώ- riper validius est. in & ipsa lex civilis praescriptionem hic impedit . U. L. λsucapi enim, aut praescriptione acquiri prohibentur, quae in bonis esse non possunt, deinde quae postideri vel quasi polIideri nequeunt, & quorum alie- , . me. natio prohibita et f. IIaec autem omnia de mari & usu maris vere dicun 'μή tur. Et cum publicae res , hoc est populi alicujus , nulla temporis pos sessione quaeri polle dicantur, sive ob rei naturam , sive ob eorum privi. I, O Ueriulegium adversus quos praescriptio illa procederet , quanto justius humano generi, quam uni populo id beneficium dandum fuit in rebus communi au. hus f Et hoc est, quod Papinianus ς scriptum reliquit, praescriptionem longae pnfisionis ad obtineuda loca juris gentitim publica concedi non solere: eiusque L. c. P rei exemplum dat in littore, cujus pars imposito aedificio occupata fuerat: r nam eo diruto , & alterius aedificio in eodem loco postea exstructo , ex- - his.ceptionem opponi non possie: quod deinde limilitudine rei publicae illustrat: λ a.s iis nam & si quis in fluminis diverticulo pluribus annis piscatus sit , postea, ID interrupta scilicet piscatione, alterum eodem jure prohibere non posse. Ap A. deu paret igitur, Angelum & qui cum Angelo dixerunt ψ Venetis & Genuen- Insibus per praescriptionem jus aliquod in sinum maris suo littori praejacenatem acquiri potu ille , aut falli, aut fallere: quod sane jurisconsulti, nimium m in elt frequens , cum sanciae pros Ilionis auctoritatem non ad rκtiones & lGges, sed ad gratiam conserunt potentiorum. Nam Marciani quidem res paci .ponsum de quo & ante egimus , si recte cum Papiniani verbis compare tur, non aliam accipere potest interpretationem , quam eam quae Ioanni D- . . olim & Bariolo probata est, & nunc a doctis omnibus recipitur : ut sci f D'ar. licet jus prohibendi procedat quamdiu durat occupatio : non autem si ea