장음표시 사용
121쪽
nI EXERCITATIO THEORICo-PI CTI A igitur Paulus h.l. non tam dejur miniis dubio,respondet, quam cautionem creditori luggessit, quod & alias non raro observare licet, & ad genuinam solidamque legum interpretationem conducit. Idem Paulus L ar. g. .h. hoc
adfert pactum servi, . Iepetatur, idque aut in rem la- et una intelligi posse, & quidem regulariter, ut servi nomen
demonstrationis tantum causa adjecta sit, aut in personam priore casu valere,posteriore non item, sed doli exceptione tamen tutum esse dominum. Nec enim cum Aristarcho
nostro textum temerE corrigimus, aut plane pro spurio declarare audemus. QDdsi quis plures liberos, heredes reliquerit,& imi paetus sit, ne a se nec ab ipso petatur, reliquis pacti exceptio non proderit,qu ia hoc ipso intelligitur pactum personale II. h. l. ro. D. asesare dot. cons. l. so.'. ΤΗ. XIV. H. Groti us l. a. I. R. o' P. e. M L 11. distingvi vult illis ter pacta 'pro Auluia & odiosi,quod si jam pares sunt conjecturae,sepererit,inquit, ur vorabilia credantur esse re Asia , odiosa vero personalia. Sed etsi hoc in conventionibus publicis admittatur,accedentibus praesertim aliis conject ris, in privatorum tamen pactis non perinde locum habebit. Certe pacta, quibus juribus nostris renuncian- Odiosa haberi debent, quae tamen etiam sine heredum e pressa mentione, realia credunιur. Quare pro regula tenencium, Pacta quaevis sua natura esse realia,& horum, obligationem ad herdes & succetares transire, sive horiam mentio facta, seu mimis ; Nisi per specialem conventi nem,quae ab allegante probanda, haec transmissio sit restriocta ad certas personas, qua ratione pactum fit personalo. Cons. More. P.S. Confg .n.so. q. Inter quas duas species c tertiam
122쪽
tertiam statuunt Dd. ex utraque MIXTAM, ex L. V. f. . f.' - quam subtili juris ratione,verborumque proprietate haud admittendam censet D. Strauch. DFATLada .RQuod ad usum Fori attinet, pactum personale duas iterum species sub se complectitur, aut enim restrictio personarum fit exurraque parte dc debitoris & Creditoris, aut ex unata vium, & tunc iterum aut a parte debitoris solium, aut ex solius Creditoris parte: atque has species,quae tantum sunt,cum ex altera parte naturam realitatu retineant, igitur Mixtorum. nomine notari Dd. placuit. TH. XV.
Diximus, Pacta in personam, hanc non egredi: Quid 1- ergo est quod Paulus ait L ι . s.f. L pactum personale iam in emtore seu succetare singulari valere ὶ quae lex cum Plures explicandi modos patiatur,operae est, de ea dispicere. Ait Paulus : PA CTUM CONVENTUM 1 Titio CUM Maevio,VENDITORE postea existente ejus rei,de qua conventum, FACTUM, SI IN REM CONSTITuA- α
Tu R , generaliter concipiatur, sine restrictione ad certas personas, quaeritur an ad emtorem seu alium successorem singularem etiam pertineati licet enim sine diibio heredi prosit, aut succetari uni versali: Alia tamen fortassis ratio
in singulari succetare esse poterit. Verum SECUNDUM PLURIuM SENTENTIAM, ET EMTORI ejusdem postea existenti Sempronio, PRODEST, ad hoc, ut, si v. gr. venditor Maevius a Titio domino Emphyleuseos remissa--Onem canonis ad tempus per hujusmodi pactum imp trasset, etiam emtor Sempronius ab ejus praestatione per id temporis immunis sit, δe exceptione pacti tutus , ET
HOC Iura a plurimis ICtis probat etiam in Foro atque praxi NOS GLPOMPONI SCRIBIT,nec opus est, ut
123쪽
116 EXERCITATIO UEonco-pra TIra cujac, tδ. cum Cujacio Proculum substituamus,sed Pomponius est , qui scripsit XXXV. libros ad Sabinum, ex quorum aliquo Ra .rie. haec Paulus retulitι Ratio autem hujus decisi dubium Ampliat. non habet, quia paetum reale est. AT SECUNDuM SA BINI AUTEM SENTENTIAM, quam Pomponius nota δε hac
sententiverat, extendenda haec decisio, ETIAMSI IN PERSONAM pactum CONCEPTUM EST, nam ET SIC IN sἱργι EMTOREM VALET, ut putat Sabinus . QVI porro HOC Es verum ESSE EXISTIMAT, etiamsi quod particula alias
restrictiva ,& ampliativam vim quandoque habeantestan- tu r plures Dd. apud D. Strauch. Lex. Part. Dr.hάc voce PER
DONATIONEM SUCCESSIO FACTA SIT, cum uir bique par ratio sit successionis singularis. Sed quid vero de hac Sabinianae sectae ampliatione statuendum Z cum nec Pomponii, nec suam Paulus de ea ferat judicium , numquid & ea jure recepta sit. Sunt,qui referri tannim, non ,α . probari sententiam Sabini putant. Sed hi dicam Iustiniano scribunt, qui nihil inutile, nihilque perperam positum, sed quod in ipsis rerum obtinet argumentis, & quicquid in in Digestorum opere scriptum est, id suam esse sententiam,suaque voluntate compositum voluerit, sancierit, Conis t. de coκ m. Dig. ad&HO.P. f. m. re Cons.seq.ad MMn. s. Io. Unde conficitur, nihil referri in Digestis meri, sed vim legis simul obtinere,nisi haec diserte abrogetur. ΤΗ. XVI. cl. Bariolus', quos sequitur Duarenus Cujae. Goth. At alii,agnoscunt hoc,sed exceptionem excogitant,verbi S-que Sabini inserunt,nempe Pactum eiusmodi personale ad' nullam personam aliam,praeter paciscentem, extendi, nisi, ad singularem succetarem,puta emtorem , aut donatarium, sed quamdiu vivitu quipactus es; Verum sicut per se . satis
124쪽
satis intelligitur, pacti personalis vim ultra vitam ejus, in ,
cujus personam conceptum est,non extendi,ita ratio specialitatis cur ad successorem singularem tamen transmittatur,hinc nondum liquet. A. Faber utramque sententiam simul recipere videtur, invita Minerva. Meierus in Ciath. communem hanc senteutiam his confirmat ratione, ne per occasionem emtoris vel donatarii, ipsi venditori
aut donatori fides pacti negetur. Similiter adh. I. Sed enim fides ad personam venditoris restricta, venditori denegari non videtur, quoties pactionis limites res egreditur psius paciscentis voluntate. Alii in rati s ne juris stricti & aequi quaerunt explanationem, quodq; ros
eum sua causa transeat,ita,ut,quemadmodum rei cohςrens exceptio etiam emtori nocet, L .fan D. de doLmal. exceptis . '.
lia vicissim prodessse debeat. At neque sic res satis ex- AE tricata videtur, de eo enim adhuc dubitari poterit, an exceptio pacti personalis, rei cohaerere dici queat i Vera itaque &simpIex hujus rei extricatio in ipsa pacti personalis νη.
natura quaeri debet. runcporro gradus accipere antea th. XIV . expositum, quatenus ad duorum paci scentium . personas reflexio habetur : gradus etiam recipit, quate- 'nus in una eademque persona consideratur, hic enim aut Iaxior apparet, aut restrictior i laxior,quoties in personam a v. gr. debitoris concepta est pactio, ut ea soli1m transmissio excludatur, libere interim vivo concessanandi cedendi e rem cum sua caluis acustate. Strictior autem, quoties neutra est concessa, sed pactio solius debitoris ossibus, ut loquuntur Dd. inhaeret. Sicuti igitur Pacti natura in genere est , ut obligationem ad haeredes transe mittat, nisi in specie per conventionem personalem transemissio excludatur, ita porro haec personalis conventio suai, natura
125쪽
a11 EXERClTATIO THEOMC PRACTI A natura solam heredum excludit transmissionem, cessionem& inter vivos alienationem admittens,nisi itidem speciatim & haec prohibeatur. De isthac ergo regulari Pacti personalis natura loquitur Sabinus, & approbavit Iustini nus, eoque Iure & nos uti, non dubito. Sic & alia Iura per-lanalia cedi possunt, ut Ususfructus,& privilegia, veluti Competentiae seu alimentorum, Salaae Labr. Credit. P. I. 'e. TVL S. un. V lav. s. decisi σι, - . XVII.
Effectus Pacti imprimis est Exceptio pacti, quae t men interdum ex stricti Iuris Civilis ratione locum haud
invenit, veluti cum filiusf. pactus est cum creditoribus patris, ut minussereatur, hic mortui Patris heres existens, u-tus non est Exceptione pacti, quia sibi non potuit pacisci, quum esset in P. P. at nec Patri voluit,sed sibi,post mortem, Patris futuro heredi: At sic inutile pactum est. Verum- enimvero etsi hoc tale negotium cum Creditoribus habitum vim pacti, Jure Civili validi non tenet ; quia tamen dolo facit creditor, qui cum eidem se minin ac cepturum, nunc adversus proprium hoc factum vult venire id quod jure prohibetur adigri'. de adopi. igittar ω-ptione dolo ex aequitate heres filius protegitur a Praetore, V.
lisco nimium indulget suo, dum Tribonianum & imperitiae & interpolationis insimulat. Illud quidem levic lum, quod h. l. . f. non ICti, sed istius esse vult, sed mentem JCti nec satis eum expressisse. Certe enim id , quod Ius Civile removet, eo ipsi non probat, sed rejicit,quemadmodum fi senatus membrum aliquod sui removet.Cons. . Dc. r. O. . ubi etiam communem lect. LEGARI, con
126쪽
tra novatores defendit. Ita QNepos ab honestate remotum dicit, quod turpe est. At vero hoc audaciae est, quod contra Iuris rationem a Triboniano assutum dicit. Sane si maxime hoc illius esset, vim legis tamen ab Imp. accepit,neque credendum est,aliquid a Concinnatoribus,r. adjectum esse, quod Iuris recepti in Foro tum non fuitat. Denique vero& eadem aequitas in servo atque in Filios militat, opinor. Caeterum istam Iuris veteris regulam in universum de pactis creditorum cum debitore, limitat Tribonianus ex Rescripto D. Marci, restringendo illam ad Creditores convenienses & communi conis sensu,vel majori ex parte unanimiter se declarantes, i. r. g. f. l. δ. l. s. l. Iogr-h. t. sed cum haec tractatio ad Concursum Creditorum pertineat, pergimus. Videantur interim Sau. gado Labr. Credit. concure. P. I. C. Wre n. I . oe P. z. C. a. n.
--D. Gerdes. Dissi de Majore Nemem serogativa. ΤΗ- XVIII. Doli vero Exceptio etsi subsidiaria est, Exceptioniε ee. Pacti, casus tamen incidit,ut & ipsa aliam in subsidium vo/ u. care habeat, Exceptionem puta in Factumscullus quidem nomen alioquin generale est, unde Ulpianus ait, ex omnibus infactum exceptionibus, doli oriri Exceptionem, L a. g. F. deo . . . Mis macri Speciei tamen hic applicatur,id quod & Actio ni in Factum contingit. Itaque quibus reverentiam de- bemus, contra hos Excepti doli opponere non possumus, quia pietas postulat, ut famae horum pareamus, quare E ceptio in factum dabitur a Praetore. L apuae . g. rLD. deis. do except. Sed & cum probatio doli soleat dissicilioris esse probationis, &hodie ut actionis,ita &exceptionis speciem nominetenus exprimere necesse haud sit, tutius agit
127쪽
& disputationi de validitate ipfius pacti sic supersedere poterit. Idem erit, si quis alteri pavius est,ut procurator,quo casu Iure civili nec Praetorio Exceptio pacti dabatur, sed
TH. XIX. mmin traditionibus rerum quodcumque pactum. . sit,id valere, manifestissimum sit,ex Gaji doctrina. . I b.c videre operae pretium est de hoe casu, SI ego Creditor TIBI DECEM DEM ex causa mutui , ET in continenti adjiciendo PACISCAR a te, UT VIGINTI MIHI DEBEANTUR,ex hac mutui causa, neque enim, nisi hujus unius causae facta fuit mentio, igitur nec de alia intelligitur: porro ego viginti petam a te condictione certi ex mutuo, vel ut nostris fit moribus, imploratione Ossicii Iudicis in Processu Executivo, si depactb instrumentum extat, recognoscendum a te Debitore: Tu vero opponas Exceptionem doli vel in factum , non XX pedx totum fuisse δει igitur neρου resiluendum esse QDstio oritur, utrum ex tali pacto obligatio nascatur ultra X. seu summam numeratam, adeoque intentio mea fundata sit, an vero haec elidi per tuam Exceptionem possit,hactenus saltem,utnon plus, quam datum fuit, reddere tenearis λ Decidit Paulus pro te: NON NASCITUR OBLIGATIO ULTRA DECEM,ait, addita ratione: R E E NIM seu numeratione
mutui, & par ratio caeterorum conventionum realium est,
NON POTEST OBLIGATIO CONTRAHI, NISI
QUATENUS DATUM SIT numeratumve; Ratio rationis est, quia essentia conventionis realis in hoc ipso consi-ssit, ut res ipsa interveniat, quatenus ergo intervenit, eatenus Contractus valet,nec ultra. Atq; ita intelligeda doctri
128쪽
AD PANDECTAs IIx. . Dictibusve realibus, qui traditione cuntinent, in ODCUNQUE PACTuM VALERE, quod videlicet essentiae ejus contractus, cui adjicitur,&a quo vim suam adipisci debet, non contrariatun secias ejusmodi contractus tale pactum . respuit, & qvuna. Iure Romano per se subsistere nequeat,
Sed quid moribus nostris, & Iure quo utimur λ Certe piis. hoc tale pactum per se subsistit, caeteris paribus, velutire Rom. Stipulatio ; Quare Replicatio mihi competer rest
videtur contra tuam exceptionem: videlicet, Intentionem meam non in contractu reali landari, sed in pacto . ipso, unde in faetym mihi competit actio, &, extante desuper instrumento, parata Exsecutio, quam Exceptio doli vel in factum, utpote altioris indaginis, elidere non potest uti constat. Nec est, quod duplices forte: obIigationem esse sine causa. Posito etenim,causae expressionem ad va-T Osiriliditatem obligationis requiri,de quo alias i in nostro sane casu causa Mutui expressa est, ex ea e ipsa reddenda esta XX contendo. Quamobrem ut me vincas hodie,non subsistendum tibi erit in ratione Pauli de essentia contractus realis petita, sed in naturam hujus ipsius pacti inquirendum, qua opera supersedere Paulus poterat,quoniam pacta per se nullam vim tum obtinebant. Porro consideranti facile patet in hoc pacto contineri dolum atque fraudem: - ψefraudatur certe debitor, cui X mutuo do,non alio pacto,
quam ut alterum tantum reddat,loco sortis, quale pactum , utique est contra bonos mores & leges etiam Statutarias:
quod quum scirem, hoc egi, ut Legum Custodem decipe rem, aliudq; agerem, aliud actum simularem. Ubhergis . '
129쪽
Ussurariis; ubi hoc ipsum pactum inter ustirarias pravitates. his resertur verbis': auldaher allersep .
. rum pactorum obligatio quum de Iure ad id, quod datum esset, tantum valet, caeteroquin ipso jure nulla est, P. . Cons. II. parte quarta sortis datae Fisco dicata, & poe-am t. na carceris vel alia arbitraria constituta: posteriori D. Io. Georgii I. sanctione totius summae exactio fuit peremta:
130쪽
AD PAM DE As IIX. la ris. vori multrI. Contract. n. rL Galla. O. . In Ducatu vero Saxo - Gothano dimidium sortis hoc casu Fisco aut Piis causis addicitur, I. Sot=.2.D. - . t. ao. g. Surde . . fio aberientand. Plane limitanda est haec de Exceptio ι 'v' ne hac assertio, si est in continenti liquidabilis, secus enim 'Executio de tota summa exercetur,& Exceptio ista Reconventioni reservatur, R P. Frider. a. de Mandat. c. N.
. potest, urea auonu peti , quicquid excedit numerataim an νυμ- quantitatem tita quidem sentit Cujacius, postquam Iuro matur. Civili etiam donatio nudo pacto fieri potest, L Mias.s. S. n. C. de donat. sed recte refellitur ab A. Faber ari. I . h. qui enm in necessitate rei sarniliaris constitutus quid pro- mittit, is non donandi animo, sed ut facilius mutuum impetret, secisse intelligitur,unde optimi Modestinus I. u.de 'adim. leg. ait, neminem nindigentia-nectis rate Iiberas mpraesumi. Consentit abrasir ειo.Sed aliunde animus probandi si probetur, Replicationem illam admi tere videtur Faber , Quo facit, quod Covarruv. in .
amaras. abflataeis fig. . n. u.donationem nudo pacto G eri, obtinere ala in donatione vera, non praesumta,ne de
tur duo specialia in una & eadem re, adversus I. C. dedor. promissi Certhin Mutuo nunquam praesumi posse animus donandi, exinde apparet, quia habet isthaec superflua pro- G. missio causam eamque usurariam , atqui donatio fit sineta
da ab evra ne causa, Aromisserficiebat se nusia ex causa debere natiosrae itur,modbro Din hae lentia si vero