장음표시 사용
171쪽
16s HISTORIAE A USTRIA CAE, operam nauaret. Interim Austriaci undiq; eos aggrediuntur, fit sacerrimus conflictus,& maiorem Helvetij, quam pro numero, edebant pugna, donec multitudine hostium, inclinare nonnihil coacti suere. Iami Penes Austriacos victoria es le videbatur, sed
leuis admodum res forte oblata,magnum Tigurinis momentum urini contra attulit. Erat agrestium hominum manus,perexigua, quae Tiguri--μ-stis norum agmen tardius secuta, ardente iam pugna accurrens, ne a
'VUM aberraret iam enim nox erat) Tiguri nomen inclamabat. Tigurini, praefectum cum auxiliis, quae dixerat Mannesius,adesse rati, instauratis in pugnam animis, hostem in fugam compellunt. Periere ex Austriacis lexcenti, capta signa militaria sex. Albertus Mitinerus, quingentos ex hoste, quadraginta ex suis cecidisse refert, capta, & publice suspensa signa septem. Haec victoria, domum nunciata,eo maiorem Ti urinis laetitiam attulit, quo propior metum res fuerat. Diuinitus vero oblatam sibi eam agnoucr I sre, & annuas ferias, circa quinquagenaria, quibus ad Diuam Vir
ginem Eremitanum publice ex singulis domibus singuli suppli-
Per eoidem dies Tigurini, cum Albertum audiuissent, Glaronae,&vicinis ei locis praesidia collocaturum,eam rem sibi prquer tendam rati, armata manu pagum illum sui iuris faciunt, incolas in foedus recipiunt, vicinum agrum depraedati, domum redeunt, Profectis Tigurinis, Vualterus a Stadio cum suis Uvesena egressus, dum Glaronam illis eripere, tentat a Glaronensibus ipse cum Emmeringio quodam, equestris ordinis viro, occiditur, reliqui
fuga salutem inuenere. Lucernates item, cum aliquot co foederatis,in Ergouiam irruunt,Monasterium Praeposituram, quam vocat, praediuitem cum adiuncto vico, septemq; pagos vicinos exu- . runt, multasq; praedas secum auferunt. Non multo post Austriaci
rara istibis, ' admisse quadringentos, in agrum Lucernatem ingresti, Calen-ris aeum. diS Maij, parem hosti vicem reddunt. Praeda onustos Helvetij aD secuti, quod pauciores essent, quibusdam amistis domum abiere, M paulo poli Habsburgum arcem, prope demoliti sunt. Erat gium oppida inter ea oppida, quae Alberto parebant, Tugium oportuno loco situm, ad lacum ab ipso denominatum, unde multae quotidie fiebant in Tigurinos eorumque confoederatos excursiones. Ida confoederatis arcta obsidione cinctum, circa finem Iunij mensis in fi-
172쪽
LIBER TERTIUS. ior in fidem & scedus eorum recipitur. Albertus igitur, collectis un- Mertisa di ue copijs, iterum in Tigurinorum agrum ducit, & vicina loca late perpopulatur. Tigurini acceptis &ipsi auxilijs, egressi, castra Z
ante urbem locant. Medium inter utrosq; flumen erat, Limagum indigenς vocant, id Albertus, hoste nequicquam impedire conato, ponte jungit.Tigurini vero ratibus, quas domi comparauerat, de nocte eb delati, pontem demoliuntur. Albertus interim etsi membris ςger, aut equo tamen,aut lectica vectus,omnia imperatoris munia sedulo obiens, vadum tandem inuenit, quo flumen si perari poterat. Stumpsius eum bis mille equites, deccm tantum
millia peditum, inexercitu habuisse scribit, Muincrus Tigurino ria Meus Arum praetor, de equitum numcro cum eo conuenit, peditum tri- demtarvcnsginta millia ponit, deserte addens, maioribus eum, quam antea, Marchi viribus in hoc bellum incubuille. Fiun t interim aliquot velitationes , quibus aliquanto superiores videbantur Austriaci,donec de pace iterum agi coeptum est. Erat in castris Alberti Ludovicus Brandem burgicus Marchio. Is cum Albertum, si aequa obtineri possent, a pacis consilijs non esse alienum videret, duos ex suis,si dos homines, ad Tigurinos mittit, conditiones, quibus pacem seri vellent, consignatas ad se mittant, petit. Postridie Albertus exercitum ab obsidione reducit. Post quatuor dies Marchionis P πη ρσυ internuncij in castra redeunt, instituitur cum Tigurinis collo - quium, multisq; hinc inde disceptatis, Lucernam conventui dies indicitur, ibi pax ad Brandem burgici arbitrium, in has conditiones confit: Tigurini, Alberto Tugium restituant, ciues priori domino dicho audientes sitiat, & quatenus sine eius damno seri licebit, in foedere cum ipsis permancant. Ioannes Habsburgicus ecustodia dimittatur,quae Tigurini loca cepi liensi&deformassent, ea pristino statui restituta, A berto reddantur, obsides illi recipiunt. Glaronenses rurisiurandi, relligione quaTigurinis obstricti erant, soluti, foedus nihilominus cum iis scruent. Caeterum in hunc modum facta pax, diuturna esse non potuit. Discordiarum initia Tugiani praebuere, apud quos, cum&principis obsequium, de foederis ratio exigeretur, non poterant minisi omnia quiete ad ministrari, quin ea quae principi ex usu erant, sin Ierine Irrare. deratis minus probarentur, & e contra; neq; adeo duobus scrui re dominis tuto liceret. Accedebant ad haec utriusque parcis que relae,
173쪽
168 HISTOR AVSTRI AC Mrelae, quibus AlbertusTigurinos pacis formulae a Marchione pret- scriptae, fatisfacere negabat, ij verὐ obsides non absque precio, uti decretum crat, sibi restitutos, sed pro sumptibus, quo, icccram, mille septingentos aureos esse numeratos adfirmabant. Suitentes igitur, & eorum confoederati, Tugium fecundὰ in suam potest tem redigunt, foedus antea initum confirmant, Albertum ab eo excludunt. Is igitur ad Carolum Quartum Caesarem profectus, grauiter cum eo de iniurias sibi illatis conqueritur, quae si negligantur, non sibi tantum, sed dc reliquis Imperii principibus, cxemplo ipso, plurimum sint obfuturae. Carolus igitur circa snem Septembris, anni quinquagesimi tertii, cum ipso Alberto Tigurum prosccius, utriusq; partis rationes audirc,& si commode neri possiet, pacem inter eos stabilire decreuit. Ibi Albertus multis adductis rationibus, confoederatas ciuitates, antiquitus ad suae ditionis ius pertinere, contendebat. Suitenses vero, Lucernatcs, dc
V nde rvaldii productis 5: ipsi probationibus,ssemper se Rom. Imperio addictos suisse adseuerabant, aliquid tamen iuris in se habuisse Habsburgicos, non negare, idemq; quod ipsis antea tributum fuerit, ne nunc quoq, detrectare. Caesar acceptis utriusq; partis scriptis, deliberaturum se super ipsorum iacgocio promittit. Cumq; nihil transigere follet ad meaium Octobrem inde discessurus, inducias inter ipsos imperat, quoad reuersus omnia componat. Hinc secundo Rheno ad alia Imperi j oppida proficiscitur. Interim inter Austriacos de Tigurinos, omnia pacata fuere, b Caesar alijs negocijs defunctis sequenti anno, circa resurrectionis dominicς sole ne sellum, reuersus est Tigurum. Ibi Albertus dicere iussus,has de Tigurinis querelas exposuit: Quod Ioanni Habl- burgico agnato suo Raperi uillam, de alia per Ergo uiam loca, to tamQ; Marcham,quam vocat, rapinis, & inccndijs deformas lent, quae loca Austriacorum ditionis esse, & eorum beneficio ab ipso teneri non ignorauerat. Quod cum luς ditionis hominibus, contra te inito foedere, Lucernam sibi, Glaronam, deTusium cripuissent, multa sibi aliisq; vicinis nobilibus, damna intulissiciat, nec ab inserendis, etiamnum supersedeant. Petit itaque, uti ablata restituantur, destructa instaurentur, subditi ab illicitis foederibus eximantur. Caesar haec Alberti postulata Tigurinis proponit, quae si
admittant, tum se daturum operam, uti cum Ipso ingratiam redeant,
174쪽
LIBER TERTIV s. Io'deant, sin minus, sui ossici j esse, uti Alberto ad ius situm obtine
dum,auxilio sit, qua in re neq; opibus se, neq; vitae parsurum. Tigurini insperato hoc Caesaris sermone moti, anxie cxcusant: Non in Albertum principem ab initio, sed in Ioannem Habsburgicum eius m subditos,arma a suis hominibus necessario esse sumpta. Io- π vr in annem ipsum multas ipsis, magnasq; iniurias priorem intulisse. I ue
noctu cum valida armatorum manu urbem inualisse, nefariae cςdi Omnes destinasse. Cumq; Albertum nec dicto nec facto laesissent, is nihilominus ipsorum ciuitatem obsidione promeret, agros Vastaret, Imperi j auxilio frustra inuocato, imo a nonnullis Imperii principibus & ciuitatibus bello petitos, cum vicinis se, 'uorum fidem in summis vitae S fortunarum periculis antea saepe exscrti .eiscnt, foedus facere coactos, quod usque ad ultimum vitae spiritu in lucri de iurati essent, & in animo haberent. Caesar ad haec retulit: cum Imperio addicti essent, nec recte nec ordine ab ipsis esse factum, quod se inconsulto, foedus cum quoquam fecissent. Foedera et ulmodi irrita esse debere, seq; pro tua auctoritate, b Omni his Ab is s. foedere & iurisiurandi sacramento, liberos pronunciare .llli non cacuari, se foedus contra Imperi j iura, sed ad iustana & ne cellariam si idem probatur sensionem fecisse,adfirmabant. Cum haec minimc succederent, agi cum illis coeptum est, uti omnem controuersiam Caesaris arbitrio committerent,quod Albertus item esset facturus.Tigurini iura sua, priuilegia, consuetudines,& foedera excipientes, de rcli quo Caelaris arbitrium, no detrectabant. Carolus cum nihil apud cos agerc se viderct, Alberti animum tentare voluit, S ab eo sc-tiit, uti quicquid iuris in Lucernates, Glaronenses, Z Tugianos
habebat, id acccpta pecunia in se transferret, ita fieri posse, uti sal
uo foedere, quod mordicus retinere cos videbat, Imperio addice di bis iis rerentur. Albertus, Caesi rem suam hic rem agere videns, non habem Albertum crre se ditiones venales, malle alias ab ipso emere respondit. Ita ne- Tigurinos.
gocio infecto inde discessum, de edictis prius induciis, quoad eas
Graviter serebat Caesar hanc Tigurinorum pertinaciam, itaq; sequenti anno,sub finem mensis Iuli j, quo tempore minime id cl- se facturus sperabatur,edito scripto, induciarum diem exiise, declarauit, de Albertus sortasse ea de re monitus, circa medium Augustu cum exercitu satis valido,iterula Tigurinos movit. Dum l;
175쪽
ii, i HII TORIAE AVSTRI AC Rilli auxiliares undiq; copias contrahunt, Albertus noctii quadam Albera' Rupers castris egressus, ante exortum solem Rapersvillam venir,& a Ioa-- sic ne Habsburgico intromissus, ciues in verba iurare compulit. Lares magno Tigurinis cessit incommodo,quorum dolorem auxit, quod nihil tale facturum esse Ioannem putarent, qui paulo ante&ipsos& Albertii obnixe orauerat, uti eo bello quieto sibi cum suis esse liceret. Albertus rebus in eo oppido constitutis,Tigurum versus rediens, loca quaedam ex itinere ferro & igni vastauit. Huic 2, .- i. i Hi O Sςp Cmbris Carolus Caesar, magno cum exercitu ex Boepe mox i. mis, Sueuis,& Rhenanis se coniunxit. Helvetij hac copiarum hostilium accessione, non timidiores sed cautiores facti, oportunis locis praesidia collocant, nusquam ad iustum proelium copiam sui
faciunt, scd multis ex urbe excursibus, multis ex vicinis montibus impressionibus, hostium vires carpunt. Tandem vero accersitis undiq; auxiliis,urbe egressi, castra contra hostem locant. Iamq; res ad praelium spectabat,cum exorta in castris Caesaris contentio,Ο-mnem rei bene gerendae ordinem & occasionem corrupit. Sueuorum Dux erat Constantiensis Episcopus. Is magna animi pertinacia contendebat, Sueuos in hostem primos procedere debe-
'tetist m re, id jam inde a Carolo Magno, ob res praeclare gestas, huic genti sis, F concessum esse. Caesar Boemis suis, hoc honoris haberi volebat. Albertus vero suam hic rem potissimum agi,& rebelles suos abs se
sui si multandos esse,adseuerabat. Interim cum noua indies auxilia a confoederatis aduenirent, nec contentio remittorct, Caesar
cum omnibus suis discessit,& Albertus militem in vicina oppida Rapcrsvillam,Vvesenam, Gruningam, de Κy burgum distribuit. Haec etsi aliter ab aliis narrari scio, potiores tamen Stumpsum &Mulnerum auctores habui, quam Mutium, qui ex tot bellicosis nationibus nullos in prima acie constitui voluisse prodidit. Se-r s s s. quenti anno, mense FebruarioN. Bucchaimius Alberti princtus, ex Austria cum quingentis Hungaris equitibus, Ut toduru venit. Ii pars Badcnae, Pars Regent ursij collocati, assiduis in agrum Tigurinum excursibus, magna inferebant damna, neq; repelli facile poterant, quod pernicibus equis uterentur, & sagittas more Scythico spargerent,quod genus pugnae, eius loci hominibus insoli-
cimitia scitis tum Crat. Tandem Carolus Caesar, cum Ratis ponae conuentum Lisa. Imperij ageret,pacem inter Albertum & Tigurinos, eorumq; cO- foedera
176쪽
LIBER TERTIUS. mscederatos,quorum legati aderant, fecit; uti saluis eorum foederi-- p cebus,solita Austriacis obsequia, praestarentur. Acta haec sunt, vigesimaquarta die Iuli j, quae D. Iacobo sacracst. Hanc pacem Alber-s eis. 'tus sequenti anno post confirmauit, & scedus cum Tigurinis in annos quinque pactus cst. Oritur interhcc bellum,inter C sarem &EberhardumVvir-tembergae Comitem ex hac causa. C sar eum viginti quatuorImperij ciuitatibus in Sueuia, praefecerat vicarium, quas cum nouis ita in solitis exactionibus vexaret,querelae ad Caesarem frequentes
deferuntur. Admonitus a Caesare, nihil de proposito mutabat, de quod bellum sibi imminere sciret,uti vires sibi adiungeret, foedus cum Alberto scui bello Tigurino auxiliatus fueratὶ cumq; eius s-lijs Austriae regulis, faciebat. Cum vero, interuentu quorundam principum, controuersi ahq ccst et composita, Cit sar Eberi, ardo&reliquis citis confoederatis, Quod minus insima laedere possent fa- Vmb PUM
cile ignouit, Austriacos vero, uti potentiores, ab ea coditione, qua cautum erat, ne cui fraudi esset arma cumVvirtembergico iunxisse, excepit, omnemi in eos iram conuertit. Itaque scripto per Imperium milite, expeditioncm in Austriam parat. Albertus solum te ex omnibus peti videns,Cς laris iram leniendam esse ratus, legatos ad ipsum mittit, pacem impetrat. Reliquum vitae tempus Alberto quietum a bellis fuit, itaque ad pietatis studia conuersus, Geminingum in superiori Austria coenobium Carthusianum, ante multos annos coeptum, ad summam manum perduxit. Anno
demum quinquagcsimo octavo, cum Margaretham filiam, Mei nardo Marchioni Brandenburgensi. Ludovici Bauari ex Margam Altinos Supinreth a Maultasch,Tirotensum principe, filio, despondisset, unde moratur. tricesimo post die obi jt,atque ad decimum tertium Cal. Augusti, in Gemmingo coenobio sepultus est, propc uxorem Ioannam, quae quinquennio ante obicrat. Erat ea, Vti antea quoq; diximus, Udatrici ultimi Piretani Comitis filia, qui anno vigesimo quarto eius seculi obicias,cum praeter ipsam,& Vrsulam stias, nullos haberet liberos, Ursulae octo millibus ducatorum numeratis, Au- 'metam cem, striaci eum Comitatum una cum tota Suntgouia Si reliquis Fer- in in retanorum ditionibus haereditate adierunt. Filios Albertus reli Abretis iis quit quatuor: Rudolphum Quartum, Albertum Tertium, Leo- tus 1. poldum Tertium, & Frideri cum Quartum, filias duas: Cathari-
177쪽
ui HIs TORIAE AUSTRI AC Rnam, & Margarctham, quarum haec Mei nardo vita suncto, Ioanni Morauiae principi, Caroli Caesaris fratri nupsit, illa coelibatum
amplex monialibus D. Clarae apud Viennenses praefuit. a. ut dis, is, Rudolphus igitur nominis eius a Rudolpho Caesare Quar- . Austria nim tus, Alberti Secundi, maximus natu filius, cui eos ea ex moribus cepi. S rebus gestis magnanimo cognomen datum, tu Inmς rerum, patris vltinia voluntate, impositus erat, ita tamen, uti fratres haberet consiliorum participes, qui mos, inter Austriae principes, solemnis iam tum sitit. Is in Ergo uiam,&vicina ei loca profectus, iacem cum Helvetiis,& foedus cum Tigurinis, a patre initum, eruauit,& Lacum Tigurinum a Rapersvilla usq; ad Hurdenum vicum, ponte mille octingentorti & quinquaginta passuum magnis impensis strauit, quod compendium, iter facientibus, percommodum cst, alis tamen id operis Alberto patri tribuunt. Hic anno sexagesimo, Austriς priuilegia,a Carolo Caesare ac-δ s cepit, quae nonnulli augustiora tum esse facta, adfirmant; nescit et lieet aduersus Austriae Archi duces, ad Imperij Cameram prouor eire cuiquam liceat: neque ulla etiam ab Archi duce, a subditis prouocatio fieret: & si qui litem Archiduci intenderent, respondere his non teneretur, nisi iusticiam aduersarius temere fortannegaret, addita insuper clausula hac: Si solemnia omnia quae ut Archiduci debentur, non fierent, Rudolpho id sine fraude re. Taruisianam quoque Marcham cum vicinis aliquot locis, de quibus patri cum Venetis controuersia intercesserat, Caroli Caesaris beneficio obtinuit,qui & filiam ei Catharinam despondit. Mori tur interim Ludovicus, Ludovici Quarti Imperatoris s-ro is moritur. hus,GrolcnsiumPrinceps,relicto ex Margareth a Maultasci, Mei nardo haerede filio, cui Margaretham Austriacam desponsam esse diximus,qui, cum nondum sui potens, sed sub patrui cura adhuc
Monachis esset, magna inter pro corcs, de cius tutela, cxorta est cotentio. Mei nardus, tentata aliquoties fuga, tandem Monachio occulte dilapsus,in Athesinam regionem euasit,& cclebratis in arce Tirolinuptiis,decimoquarto aetatis anno, qui fuit scxagesi- , , mus tertius supra nulle trecentos absq; liberis obiit. Itaq; sola iam Isbis ijdinis Tirolim habebat mater ipsius Margarctha, qua de muliere, cum D, Bbbi M. frequens hodieq; sit hominum sermo, non abs re facturus videor, si quae de ea prodita sunt, non tam ex vulgi sentcntia, quae inplerisq;
178쪽
LIBER' TERTIVS. Ir3risq; sallitur, quam ex veris rerum monumentis, hic paulo altius
Henricus igitur Mei nardi Tirotensis Carinthiae ducis filius, ex Anna Veiacessat Bocmiae regis filia , duos susceperat liberos, quorum Leopoldus in prima pueritia obijt, Margaretha qua de
nunc agimus) patri, aci annum cius seculi tricesimum quintum, mortalibus exempto, sola superstes fuit, cui ex paternis ditionibus, nihil praeter Tirolim &Athesinam regionem relictum esse, antea quoq; retulimus. Eam duxerat Ioannes Henricus, Ioannis Luccmburgici Bociniae regis filius, Morauiae princeps, qui cum decem, aut ut alij volunt quatuordecim annos in matrimonio cum illa vixisset, nec ullam susciperet prolem, coepit mulier eius consuetudinem auersari, virum elle negans,& sutinabet Auentinus) dclatis ad Leoroldum Schaven bergi illa tqui aduersus Ioan- Maia tam nem V vcrdentem a Summo Pontisce impositum, sed Auinione 'em mcxulantem, a Capitulo electus, Episcopatu Frisingens potieba--n Σώtud querelis, ciscit, uti ncc este, nectitisse inter ipsos matrimo- Aio. nium pronunciaret. Ita Ioannes Henricus, Z matrimonio & ditione Tiroiciali, excidit. Ipse vero hanc eandem rem in literis, quae supcinunt, ad hunc modum narrat: Cum Margaretha se, quam tam arcto consanguinitatis vinculo iunctam sibi ignorasi et erant enim ex duabus sororibus nati decennium vixisse, sed rem cum ipta habere non potuisse. Cum igitur illa ex petulantia quadam, animum ad Ludovicum Baliarum, Brandem Surgi Marcnionem, adiecerit, ipse veris S virum se esse, 6 ex alia muliere patrem fieri poste non dubitarci, Clementem Pontificem abs te exoratum Patriarchae Aquilegiensi & Curiens praesuli negocium dedissse, uti
matrimonium illud irritum facerent. Id anno tricesimo nono factum est. Extant etiam literae biennio post a Margaretha datae, quibus Ioannem Henricum non maritum, sed Dominum & Ioannis Bocmiae regis filium vocat. Itaque anno quadragesimo secundo , Margareti a in arce Tiroli, nuptias cum Ludovico Baua- TE, Lais ro celebrauit, quo, ad annum sexagetimum primum, ciusq; filio nubii. biennio post defunctis, Margaretha, ex prouincialium ordinum decreto, proximis si iis cognatis Rudolpho, Alberto, & Leopol do Austriacis Fridericus quindecim annos natus, eo ipso anno obieran omnem suam ditionem pleno iure tradit. Constans est
179쪽
ma oppidum. Eorum opinio qui multinua Ruri ho nur
non apud vulgus tantum, sed illustres quoque rerum scriptores Cuspinianum, Auentinum, Lazium,& alios opinio, Margare tham Rudolpho Austriaco nupsisse, eaque ratione Tirolcnsium ditionem ad Austriacos deuenisse. Ego vero uti eorum auctoritatem non impugno, ita in diplomatis indubitatae fidei,inuentum adstruo, neque matrimonium intcripsos contractum fuisse,ne
contrahi potuisse,id quod aequus lector ex iis quς subiungam,ip
se considerabit. Iam primum eius diploma habetur, quo omnibus testatum vult, Austriacos fratres, quorum auia fuit ElisabethhHenrici Tirotensis soror, proximos sibi consanguineos esse, ad quos,si ipsam mori contingeret,omnium suarum ditionum ac rerum quarumcunq; hqreditas,naturς lege,sit deuoluenda,quos, iam viva ac valens sui' compos,iis omnibus,pleno iure prςficiat. Haec in ipso diplomate, pluribus habentur verbis, quae hic omnia ponere visum non est. Hanc cius donationem, Carolus Caesar ex Imperis beneficio, confirmauit. Anno enim millesimo trecensimo sexagesimo quarto, undecimo Calend. Februarii Brunnae in Morauia Carolus Caesar, & frater cius Morauiae Marchio, Austriaci item fratres,cum Margarethai psoriam sorore, let nardiDrolensis vidua, colloquio instituto,pacem & concordiam iniere, vetusq; inter Boemiae reges, & Arcniduces Austriae foedus, renouarunt. In literis vero, quibus Caesar resignationem Margarethae, ratam esse iubet, ipsam diserte Ludovici Marchionis Brandem- burgici viduam, Rudolphum generum suum vocat. Datae serta quinta post Agathae, anno sexagesimo quarto, inueniuntur enim literae,in quibus Margarctham nusquam uxorum,ubique cogn*tam , appellat Rudosphus. Quod autem Catharina mortua, Ru-dolpho nupsisse Margaretham affirmant, id space corum dixerim fieri non potui t,cum fatis constet Catharinam, quam Vnam . uxorem habuit, ei superstitem vixisse. Maultasci, post factam resignationem, cum Margarethanuru,Viennam posccta, quoad vixit,in siummo honore habita, post obitum ad Diuae Marthae sepulta est,teste Vulguleo Hund, anno sexagesimo sexto. Post Tiro lim Austriacis a Margaretha transcriptam, Ludovici defuncti fratres,Ludovicus Romanus &Otto Batiariae principes &Bran-demburgici Marcia iones, publicis tabulis attestati sunt, nihil sibi iuris in eam ditionem este, neque eo nomine Austriacis vllam se
180쪽
LIBER TERTIV s. us molestiam exhibituros. Idem & ab Alberto Goriciens Comite
factum. Rudolphus inter hςc Viennci sacrum D. Stephano templum, D. Stephari is, ex parochiali ut vocant cathedrale fecit,& pro pastore, Praeposi--ε μ'
tum instituit, cui viginti quatuor canonici subiectissent, altiores item fornices templi, quas pater inceperat, ad summam manum perduxit. Turris illius, quae magnis centis lima nunc spectatur, Turris Visnam prima iecit fundamenta, circa annum sexagesimum tertium, qua anno demum tricesimoseptimo supra mille quadringentos, absoluta suis te dicitur. Gymnasium etiam a patre instauratum, ab Augustinianorum collegio, ob aulae viciniam minus commodo, in alium locum transferri iustit, Templariorum qi aedibus, SI an nuo mille aureum numum stipendio auxit, utque ex citis professoribus, iam cineritis, in Canonicorum coetum legerentur, constituit. Carnaelitis item, atq; aliis passim coenobiis, & teptis multa elargitus est, unde in illorum Annalibus, ubique Fundatoris ti- Rud. Fundesor. tulo insignitur. His pietatis studiis occupato, Bauari ob adempta Tirotensium ditionem, malo affecti, bellum mouent. Iis primus se opposuit Pil grimus Bucchaimius Ausfriacus, qui eo anno Salisburgensitum Episcopus factus crat,& vicinum agrum ingrcstus, praedas aliquot egit. Bauari itaque Muldorfium eius Oppidum, d his, tibis, si linistram Oeni ripam,obsidione cingunt. Austriaci fiatres, addi - 1 s s s.
stum sibi praesulem haud deserenitum rati, sumptis&ipsi armis,
in Ba uariam mouent, Rhietum oppidum obsident, cui opem laturi Bauari, Muldorfij obsidionem soluunt. Itaq illi voti sui compotes, domum redeunt. Eodem anno Carolus Cauar, expeditio- Carsi Unem in Italiam parans,pacem prius inter Bauariae de Austriς principes conficere studet, quod cum minils procederet, Ptigrino Salilburgico & Ruperto Palatino,uti huic rei incumbat, negocium dat, ipse itineri se committit. Comitatus est socerum Rudolphus, cum quingentis equitibus, egregie inistructis. Mediolanum cum vetiisset,exaestu& itinere in ardentem febrim lapsus, ad sept. Calendi; Augusti obiit anno aetatis vigesimo sexto. CorpuS VI enm Rud μ' qu.tr. nam deportatum, apud D. Stephani, in crypta sub choro, quod si- tus moratur. O , bi suisq; commune sepulchrum extruxerat, sopclitur, ubi a Cani- - - rtulo & Gymnasio, quotannis, ipso obitus die, memoria citis ces c bratur. De morte eius immatura, varius erat hominum sermo, &