장음표시 사용
181쪽
tis HISTORIAE AUSTRIA CAE, prodidere nonnulli, quod viro cuidam nobili, capite plecti iusso,
sacram Synaxin exhiberi prohibuerit, atque ideo, diuinam in se vindictam prouocasse, visus sit. Narrat vero Felix Malleolus nobilem illum, non capite plexum, sed culeo insutum, iamq; submergendum, Rudolpho diem dixisse,ad quem diem, vertente anno,ante summi iudicis tribunal compareret, idq; ita contigisse, &in castro quodam suo, animi causa agentem, principem subita
febri extinctum elle. Hςc non usquequaquc cum thistoria conueniunt,neq; auctorem hunc ego adduxis lem,nisi hanc rem, ex ipso pridem inter exempla relatam esse, vidissem.
Rudolpho quarto c vivis sublato, Albertus tertius, dictus cum risis, ' ' trica & Lcopoldus tertius ex cognomento probus, aliquandiu simul rebus praefuere. Mox domestica inter ipsorum audicos disidia,simultatem conciliarunt,quς, ne longius progrederetur,pro 'ceres quidam Vcriti,auctores fuere,uti Leopordus, fratre Viennae relicto,in Ergouiam de vicina Helvetijs loca,ad aliquot annos discederet. Ea res partiendae prouinciarum administrationi, occasionem dedit, quae postea aliquoties mutata cst. Alberto igitur Aasbia, ρυ- cessitAustria,Stiria,Carinthia,caeq; regiones,quq hodie inferioris uincia inter sera Austriς titulo censentur, Alsatia & caeterς ditiones Sueuis,dc Hel- recidi uelijs conterminς,Lcopoldo Tirolcnsem Comitatum,tanquam in medio positum,uterque simul administrarunt,ciusq; beneficia quς seuda vocant)nunc ambo simul,nunc alteruter,sivo& fratris nomine contulerunt. Vtriq; gubernandi initia, satis pacata fuere,& Leopoldus, praemisso ad Helvetios Domino Torbergico, foedus cum Tigurinis ab Alborto patre factum, ad septem annosta prorogauit,lumpto ab illis iure iurando ari AE Cirea idem tempus An ti, post cvastatos Galliae agros, ad
prima. quadraginta hominum millia, rapidi torrentis Inltar, in Alsatiam irruerunt,magnaS, X locis non munitis,praedas agentes,& omnia
depopulantes. Eos Stumpsius, pro sua in Austriacos obseruantia,aLcopoldo accersitos venisi Gmemorat,reliqui scriptores, nihil tale meminere.Crediderim ego,gcnus hominum, praedae& rapinisi ermultos annos assuetum, cum nihil in Gallia reliqui fecillent, iccntia militari abusos, obuia quςm aggredieda sibi desumpsisse. Leopoldi sane subditi, non magis quam caeteri, ab hac clade immunes relicti sunt. Ab corum impetu,tuti erant,qui In munitiora loca
182쪽
loca confugerant, quod expugnandorum oppidorum instrumetis carerent, rustici vero, qui a prudentioribus admoniti, se suas m res in oppida transscrre neglexerant, S ipsi in extremum vitae discrimen adducti sunt,& sua omnia, quae agi aut ferri poterant, amisere. Impij enim milites, non rebus tantum, sed personis quoque,immanem Vim adserebant. Qui in corum manus inciderant, nisi precio vitam redimerent, trucidabantur, matronae, puellae, Ariorum
virgines sacrae, nefandae illorum libidini, obsequi cogebantur. In δευμ hoc tisiti rerum statu Alfatiς civi tates,Caesaris auxilium implorabant, qui eo tempore, Auenionc a Pontifice reuersus, Sciaij commorabatur. Is cum paulo tardius se moueret, ac principum quorundam copias expectandas elle diceret, tandem crebris omnium
interpellationibus motus, cum Ioanne Liechtensiainio ΑNcntoratensi praesule, in hosteni egressus, castra ad S. Arbogasti monasterium locat. Angli cum audirent, Caesarem cum copiis, quas
rumor in maius auxerat, aduentare, retro Vnde Venerant praedis onusti, abicre.
Sequenti anno in Brisgouia Friburgensibus, graue bellum i s o s. cum Comite ipserum Emone exortum, quod is into litis quibus- Reliam Fribu dam exactionibus subditos premeret, quam rem, frpe frustra a-ος ' l ud Caesarem conquelli, vicinas tandem ciuitates Basileam, Briacum, S Neoburgum sibi adiungunt. Datis etiam ad Bernates literis , de Comitis sui iniuriis, veterumq; priuilegiorum violatione, auxilia ab ipsis impetrant. Comes, auctis & ipse viribus,ciui-.tatem de nocte inuadere conatus est. Friburgenses Vero arcem, . . .
quaelii pra oppidum est, expugnant, hinc cum auxiliaribus copiis Endingam egressi, manus cum Eggone coierunt, sed dum nimio).b impugnandi ardore, absque ordine in hollem prouolant, multos ex civibus & sociis amittunt. Post hanc pugnam, Constantiensis Episcopi, Argentoratensium S Basilectasium quorundam interce illa, pax facta est, & Eggo, acceptis duodecim aureum num iam millibus, Friburgi aduocatiam, quam vocant, Austriacis propinquis suis, concellit, quorum ditioni, ea ciuitas adhuc subest. In te- Triburgum subrim Alberto in Austria negocium quoq; exhibuit, Henricus Co- duran 'mes Schaunburgicus, qui obsequio principi negato, in liberta- si V- te se vindicare, δί nouas res alias moliri adnitebatur. Eum Albertus Peurbachio oppido, & arce Leonitama expugnatis, domuit, cumi
183쪽
iis HISTORIAE AVSTRIA CAE, H 'ScM- cuinq; bello impar, principem apud Caesarem accusasset, Friderili Musis ab co No imbergensi, Berchioldo Magdeburgensi Burggraiiijs,&- έρ- Babone Abentergico arbitris, causa quoq; cecidit. Arbitri enim, Scliaunburgicos comites principi subiecere, adempta ipsis Ater' gouia, cum lacu vicino, Canacra ψ,, Flectitens ain &Neuhausa arcibus, multaq; aculatori duodecim aureum numum millibus dicta.
1, an, Pisit haec, cum Venetis bellum incidit,ex hac occasione.Ter- , est, domat. gestini imperia illorum detrectantes,occiso nauis unius pr echo, quae ad vectigalium custodiam in Histria excubabat, reipublicae
Venetae signa conuulsa in uerterant. Veneti itaque, uti eorum conatibus in tempore occurrerent, comparato exercitu satis valido,
sub duobus legatis Dominico Michaelio,& Cresso Molino quo- ruin hic terrestribus copi)s, ille classi praeerant) oppidum terra mariq; acciter oppugnant. Oppidani, firmo Carnorum praesidio steti, strenue se defendunt, donec submissis quotidie nouis, co- p ijs, legati noui substituti Paulus Lauredanus, &Thadaeus Iustinianus, viri impigri, adeo ipsos coartarunt, uti a solitis excursionibus abstinentes, intra moenia se continere cogerentur. In ultimon=-bstini Am constituti periculo, ad Austriaci principis fidem opesque confu-sbiacis bis niunt, qui huic occasioni deesse nolens, ad opem illis ferendam,
qui se fortunasq; suas ultro traderent, cum decem equitum millibus,&peditatu non contemnendo, aduolauit, statim lex itinere cum Venetis congressus, primo impctu vallum occupauit,
actumque de castris Venetis suillet, nisi socij nauales a Iustiniano acciti, suis inter pugnae &fugae consilia haerentibus, auxilio venissent,& redintcgrata pugna, repressus fuisset Germanorum impetus. Austriacus videns, se Tergestinis obsessis, opem ferre non posse, retro unde venerat abijt, atque illi ad Venetorum i inferia rediere. Venetis post cum Ludovico Hungarorum rege bestum fuit, in cuius scedere Austriaci erant. , 3 6 p. Anno LXIX. Controuersia quae cum virorumq; maximo incommodo, inter cognatos Austriς & Bauariς principes,sisper Tiro tensi prouincia tenuerat,Scherdinῖς inferioris Bauariae oppidoctis δὲ A, si inpos x ςst. Extant hac dereliterae, noc argumcnto. ProfitenturAUm o sis Stephanus & Albertus fiatres, Bauariae duces,&illius fili j Stepha-Mriaret L nus Fridericus & Ioanes, Austriacis se fratribus Tirolensem omne ditionem
184쪽
LIBER TERTIVS. Π9ditionem cedere, nec armis imposterum aut ullo iuris praetextu, vel ipsos vel ipse rum haeredes, eam esse repetituros. Ioannes vero peculiariter cauet, si Mei nardi Goriciensis filiam sibi nubere con- Tormula cra
tingat contigit autem id postea in nihil se eo nomine moturum, aut ipsam aliquid mouere passi rum. Quae si post ipsius mortem
quidpiam attentarit, neminem ex Bauariae ducibus,vel ipsius haeredibus, aut alijs quibuscunq; , contra Austriacos, auxilia laturos. Bauari Austriacis Schlos bergam,Landeccium,&Matreium, hi illis Scherdingam, quam depositi nomine tenuerat, Κuc mei rarum item, &Κitzputilam restituant, centum&sedecim aureum nu-mum millia persoluant,captiui dimittantur, de obliteratis iniurijs omnibus, pax colatur, Datς Scherdingae tertio Calend. Octobris. r I I MCitantur in literis testes multi & boni. Inter hςc,elapsis jam a prima inter fratres diuisione, quinquenio, Leopoldus Probus Archi dux, quod plures sibi, quam fratri,
liberos este videret, inique comparatam cile diuisionem,conqueri coepit. Albertus, ne domesticum inde bellu nascoretur, in omnib' fratris cupiditati obsequendum arbitratus,ad eas prouincias quas
antea habebar, Stiriam illi & Neapolim Austriae, cum vicino Comitatu Butens, adiecit. Circa haec tempora, Ioannes Episcopus tu Basileensis, longo cum vicinis bello implicitus, post oppignerata' aliquot sui Episcopatus loca, bellum gessi cum ciuibus suis, quIFerretu, Besortum,Purent rutum, S alias quasdam arces exussere.
Itaq; Ioannes precibus depromissis Leopol dum suis partibus adiunxit,urbemq; obsidione cinxit. Inde Leopoldo pro expensis cobello factis, quς ad triginta aureum numum millia cistimabantur,
minorem Basileam,quam vocant, pignori dat. Cauctur vero literis de redimendo pignore, utque si bellum ingruat, Vtraq; ciuitas, ab iniuria alteri infercnda, quiescat. Anno septuagesimo quinto, magna iterum colluuies homi 1 s snum ex Anglis, Britannis&Picardis, in Alsatiam irruit. Id hac de causa factum putabatur. Erat Britannus quidam Cusiim seuCou- Coucini domi- cini dominus quidam Guilium male habentin cuius mater fuerat Agnes Austriaca, Leopoldi primi filia. Huic Ergo ut ς ciuitates aliquot,dotisnomine promistas fuisse, nonnulli assirmat, quas Cou- cinus, uti maternam haereditatem invasurus, militem bellis Gallicis exercitatum,& rapinis assuetum,facile induxit,uti eo venirer, unde
185쪽
ynde ante pati sanos, ampla se suosq; populares spolia retulisse,
in memoria habebat. Coucinum huc ob virtutes&morum dex Asogorm is teritate, popularibus comendabilem fuisse, ex Froi sardo scripto--ψ h re Gallico, adfirmat Uuoluangus Hungcrus, &plerosq; ex Gal- ' liis nobiles, illius auspicia secutos, ipsi vero Enguerrano fuisse nommen. Non deerant,qui suspicarentur, quos sa ex nobilitate, clam cum ipsis colludere Leopoldum quoque nonnulli insimulabant, quod scilicet Coucino persuasillet, per Helvetios stare, quo minus maternam haereditatem adire posset. Id si verum fuit, miror Leopol dum a nemine ea de re acculatum. Id quide lego, Leo pol dum se hoc bello peti persuasum, ea quae extra munitioneS, iniuriis oportuna habebat, demolitum este, ne hospitia de comeatum
inuenientes, diutius in iis locis moram traherent, alios item monuit se,uti in tutum se conferrent. Fuiste in corum exercitu, nonnulli ad sexaginta, alij septuaginta hominum millia,quidam longe plura prodidere. Hos post quinque septimanas,Coucinus ipse, cum mille quingentis equitibus hastatis, secutus est. Obvia qui sserro & igni foedabat, pagos & loca minus m unita, d cpraedati cxurebant. Ditiores ab iis capti, pecunia, vestibus sericis, aut equis; tenuiores ferramentis, equorum soleis, clauis, S calceis se redi-Griis gemm- mebant, pueri S adolescentuli, quibus quod darent nihil erat, ad Iolen M. equorum ministeria detrudebantur. Dcbilior sexus; multis ludibriis diuexabatur. Rogati, quo tandem precio abire vellent, sexaginta aureum num una millia, scxaginta panni serici telas, ac toti - dem equos postularunt. Tand cm ad octauum Calend. Decembr. ex Allatia in Ergo uia in abiere, in qua cum omnia jam ex ulla, nihilq; praedae in agris superesse viderent, urgcnte frigore, & victus inopia, coacti sunt in multas se partes diuidere. Itaque, carptim a Bernensibus & reliquis Helvetiis, imminuto numero, iterum per Alsatiam in Gallias discessere. Leopoldus,Uvirtembergicus, S alij nobiles Brisaci erant, sed copias tantae multitudini pares, non habebant, eosq; breui abituros sciebant.
ε 3 7 Sequenti anno Leopoldus paternae ditionis amplificandae listabis isti studio ius,a Rudolpho Montfortio Comitatum Veldkirch Diui
Petri campum antiquitus id Oppidum vocabant triginta sex aureorum millibus emit. PludenZ ctiam, Sargans, & Sacrum montem ab Alberio Comite V vcrdcnbergico, qui loca ca ob res atte
186쪽
nuatas, in tanta hominu discordia, haud facile tueri poterasicoemt.Magnum eodem hoc temeore bellum V virlcmbergensi, cu vi Sueuiae nonnullis ciuitatibus fuit, qui clade a Reuttingensibus MD
affectus, maiores copias conscribit. I nterim Carolus Caesar ab eo adiutus,Ulmam frustraosdet,qua obsidione soluta,vlmensesin Uvirtembergesis agrum ingrcssi,arces N praedia aliquot capiunt, praedasq; dc pecora multa abigunt.Carolus vero Caesar tertio Ca-leud. Deccmbris obiit, anno millesimo trecentesimo septuagesi- is 'mo septimo. Successit ei Vencessaus filius, id quod Carolus multis largitionibus 5 promistis, apud Electores, effecerat. Hoc ipso anno Albertum Austriacum in Borustiam prosectum, atque illic
militarcm dignitatem, adeptum esse, inuenio. Post haec Leopol dus,relicto Rheno,in Austriam profectus,ad Taruisum &Venetum bellum, adiecit animum. Veneti paulo ante, insigni victoria potiti, nihil sibi iam a Ludovico Hungariς rege timebant, & Car- rarius ab eo destitutus, pacem ab illis impetrauerat. Qui cum ni hilominus occultis Leopoldu stimulis incitaret, is vel per se amplificandς ditionis cupi)us, cum quatuor equitu millibus,agrum Taruisnum ingreditur. Sunt qui Marcham Tarui sinam, Henri tim h, co Goritio ab Imperio concessam, eamq; Leopoldo, cuius filiam Turasinosae Elisabetham desponsam habebat,quod Venetorum armis impa- cit. rem se esse videret, sua in illam iura dedisse assirmant. Leopoldus
itaque, agros vicinos depopulatus, non sine maximo oppidanorum metu,sub ipsa moenia duxit. Veneti eius aduentu territi, mi litem tumultuario delectu scribunt, & auxilia a principe Ferrariae Estensi acce sunt. Ad eorum aduentum, Leonidus ex agro Tar-uisino recedens, multis magnisq; incommodis socios ipsorum assicit. Itaque Veneti facto Senatus consulto, Germanos omnes Germ i me
mercatores, quotquot aPud I plos negoctabantur, In carcerem
coiiij ciunt, bona eorum fisco adiudicant. Inde Iacobum Cabal- ωωAM GAElum Veronensem, militiae praefectum creant, eique bellum cum lux Leopoldo rendum,decernunt. IsTaruisio egrestus,loca aliquot expugnat,Fcitrium obsidet,agrum circa depopulatur.Leopoldus υνι δε 'πιν audito suorum priculo, copias undiq; contrahere, maturare iter, q v f suis suppetias venire, hosti pugnae copiam facere. Veneti eo non expectato, fugam Tamisimn versus capere. Leopoldus ereptam
sibi pugnandi occasionem dolens, cum fugientium vestigiis insi-L steret.
187쪽
tri HISTORIAE AUSTRIA CAE, steresia suis monitus in turri Baldina, quae in itinere est, firmum a Caballo praesidium esse collocatum, ne hostem a tergo relinque
ret,arcem aggressus expugnauit, militibus ad unum occisis. Inter-LevoHus ραγ uentu deinde Ludovici Hungariae regis, induciae inter ipios adca Venetis uecit, biennium saetici Zc pax confirmata est. 'Mox Venetis exortum est bellu Ligusticum,contra Genuen- Sq ses, quibus inito foedere, sese coniunxere Ludovicus Rex, Carrarij
Patauini,&Patriarcha Aquilegiensis, Veneti a tot simul hostibus
petiti,cum Ligures maritimis copiis ipsos urgeret,Carrarius Pris ceps Taruisium dura obsidione cinctum,armis & operibus expugnare niteretur,Tergestini artibus Ludovici regis iterum desecisusent, Donato Throno Venetorum legato, in vincula coiecto, nihil magis timebant, quam, ne Leopoldus ad reliquos hostes se co- iungeret. Itaq; uti hoc metu se liberarent, & Carrari j acerrimi hostis conatus & successum impedirent, legatione in Germaniam Taruisium Lest' ex Senatus consulto Taruisium Leopoldo, Belianum item,pρ ρ ' Serauallam,&castrum D.Victoris cum utroq; Cenadio, & Clau stris illac in Italiam ducentibus,tradidere. Per eosdem dies I Irui-sj dc Serauallae, ob non soluta stipendia, a praesidiariis tumultuatum est. ruilianos pecunia semore accepta,utcunque in ossicio continuit Horatius Malal in ipsorum dux.Seraualiae prςfectus, celeres ad Bel uni praestini nuncios mittit, summo in discriminerem esse, & nisi milio stipendium exhibeatur, verendum, ne Carmrarium intromittat. BeJunensis rei periculo motus, term ille quingentos aureos statim eo misit, quibus deliniti militum animi, nihil ultra turbauere. Leopoldus vero ne tam commodae Occasioni, ultro a Venetis oblatae aeesset, fidos ex suis homines, in agrii Tar-uisnum, ad recipienda in fidem oppida praemittit, cum maiori
militu manu secuturus ipse. Interim uti domi omnia prius componeret,iterum cum Alberto fratre, de noua prouinciarum diuiuo ne egit, multas de prolis suae numerositate,®ionum, quas Austriam in- ille habebat, fertilitate, ausatus, fratrem induxit, uti sola Austriae crurum divisiq. prouincia sibi retenta, reliquas omnes Leo pol do concederet. Incidit haec partitio in annum humanae salutis octogesimum supra mille trecentos. Inter haec Carrariani infestis signis,uicinum Tar- uisio agrum persultantes, undique praedas agere. terrorcm omnibus incutere, S sub ipsa urbis moenia identidem praecurrere, stre
188쪽
nue inter ipsos lem administrante,Αrcuano Buzacharino. Qui in am-- urbe erant milites praesidiarij, cum ijs peditum & cquitum cophs, quas Leo pol dus praemiserat, urbis moenia facile tutabantur, sed agrorum depopulationes,prohibere no poterant. Qua de re certior factus Princeps, cum delectis equitum & peditum millibus decem, aduolat, castra ad Conegianum locat, unde instructis ordinibus, recta in hostem ducit, quem ex ipso itinere aggredi in
animo habebat. Is vcro, non expcctato illius aduentu, itinere celeriter arrepto, fugienti similis, in tuta sese loca recepit. Itaq; Leo pol dus ereptam pugnae occasionem dolens, superato Anaxo ssu
obsidione & fame liberauit. Fuille in ipsius exercitu, quadringen mia, i --.tos equestri dignitate illustres viros, memoriae proditum est. Car- rarius vero belli consilijs desistereminime volens, vicina quςdam oppida praesidi js munit, arces oportunis locis excitat, ex quibussio tempore egressus, multaTaruisianis facessit incommoda, magnam vias astutia, nam hosti nusquam sui copiam facit, sed per interualla ipsius vires carpit. Quod si Leopoldus,antequam Italiqfinibus excederet, munitiones illius deiecisset, quoa non adeo
magni negoti j futurum multi putabant totius Forij viij ditionem
occupare potuisset. Sed relicto Taruisti Hugone Tibino, in Ger- Hugon immaniam ipse redij siquod eius consilium a paucis laudabatur. Carrarius igitur, cum aVenetis belloLigustico distentis, nihil magnopere timeret, totis viribus in hoc bellum incubuit, seque Ludovici regis instinctu, arma circumferre, prae se tulit. IS vero summa moderatione usus, ita lete medium gessit, uti S: Leopolia rebus, cum quo assinitatem pactus erat,consultum velle, ne Car- rarium foederis socium, delerere videretur. I taque precibus apud assinem egit, uti Patauini pervicaciam, aequiori animo toleraret. Interea Allobrogum reguli interuentu, pax inter Venetos & Ligures conciliata, & non multo post, Ludovicus Pannonum rcx, diem suum obiit, prouecta aetate senex, rerumq; gestarum & belli gloria insignis. Vcneti vero,etsi acerrimi hostis obitum, laetis animis accepere, Ligustico tamen bello attritis VirIbus, quietos se pax inter Urericiantinuere,iramq; in Carrarium,& vindictam in idonea tempo- ac Gramenses. ra differendam elle, statuere. Itaq; Carrarius, quem post Ludovici regis mortem, mitius aucturum plerique putabant, comparatis L 1 maiori-
189쪽
maioribus copijs, in agrum Tarui sinum ducens, omnes in Leo- pol dum vires conuertit. Is sibi cum acerrimo eodemque astuti Lsimo hoste rem esse, militem vero & commeatum aegre, nec sitne maximis impensis, ex Germania submitti videns, animumque ad res Helveticas ,unde noui quotidie motus, & non dubia belli semina nunciabantur,adij ciens,uti bello Italico defungeretur, certis cum hoste coditionibus, transigere statuit. Eas cum haud grauate Carrarius acciperet, Taruisium & vicina omnem ditionem, interuentu peduniae, recepit. Decius summa, historiae Venetae nihil meminerlint,Scardaeonius vero in suis Pataui j antiquitatibus, Taruisium urbem octogenis,Cornelianum,Scrauallem, Opitergium, Cordignanum, Motram, Portum, & alia quaedam vicina loca,ccntum ducalium numum millibus,redempta prodidit memoriae. Leopoldus, Italicis rebus ad hunc modum compositis,in Hungariam proficiscitur, uti affinitatem, vivente Ludovico factam, apud Elisabetham uxorem eius viduam, confrmaret, qua de re, nonnulla altius hoc loco referre, operae precium est. V vilhelmus Leo pol di Probi maximus natu filius, cui a morum venustate , Aulici cognomentum tribuunt annales, a pri mispueritiae annis, in aula Ludovici regis educatus, eam, de praeclara animi indole, spem dederat,vti ei rex, Hed uigem minorem filiam impubem,desponderit,cum certa spe, succedendi in regnum Poloniae, quod a Si sinundi patrui morte, Ludovicus saereditate adierat. Heduigis postea Viennam Austriς deducta,aliquot annis illic fuit donec ad moribundi parentis desiderium, rediit in Hungariam. Post Ludovici obitum, qui praeter duas filias, nullam ex se prolem reliquerat,Maria maior, quae Sigismundo, Caroli Quarti
filio,postea nupsit, Hungariς rebus,una cum matre prς fuit, Hed uigis Poloniae regno destinata est. Leopoldus igitur cum regina matre, Budae assinitatem, pactumq; antea matrimonium, denuo confirmat. Extant huius rei testes literae,apud Ioannem Cuspinianum, quas a Sigismundo Herberstainio sibi exhibitas, assirmat. Leopoldus in Stiriam reuersus, graui morbo correptus, Graeciae, prima eius prouinciae urbe, subsistere coactus est. Interim Heduigis a matre in Poloniam milia, regno inauν-ratur, tantis animi corporisq; dotibus insignis, uti procerum studia facile sibi conciliare vis a muliere regnum administrari, non indigna-
190쪽
indignarentur. De cuius forma morumq; elegantia, cum celebris esset fama, Iagello, Potetistimus ea tempestate Lituanorum Prin- Lagearuceps, legatos in Poloniam mittit duos fratres, cum amplis limo comitatu, qui regni proceres multis magnisq; promissis Oncrantes, ipsiusq; reginae animum muneribus expugnantes, eius matrimonium, una cum regno dotali peterent. Ea vem legatio, uti procerum plerisque acceetissima, ita reginae ingrata, & odiosa erat. Abhorrebat enim puellae animus, hominem barbarum, neq; adhuc Christianis imbutum sacris, & quem breui admodum statura vi deformi ore esse ferebat fama,contra vetus illa cum Austri co, quael a pueritia cum ipsis adoleverat, c5suetudo,altiores egerat radices. Itaque nihil distimulans, aperte fatebatur, Uuillelmo se desponsam, neq; alterius nuptias sibi cordi este'. Proceres vero,
commune regni commodum, unius amori praeferendum dicere,
Uuillelmi paternas ditiones longius a Polonia distare. Iagellonem vero & vicinum, & viribus pollentem, omnia, quae ab alijs crepra regno Polonico essent, restatuturum, & quod alijs omnibus merito praeferri debeatὶ susceptis nostrae religionis sacris, Lituaniam regno ad luctu runt; quς res & magnam virium accessionem, summumq; per gentes decus&ipsi®no esset allatura. Haec rostquam apud reginam multis egissent, de communi consilio, legatos in Hungariam ad matrem eius mittunt, cuius sententia & au - Actoritate, animum puellae labefactari posse, non dissidebant. Elisabeth a sententiς suffragata, si Iagellonis assinitatem dc imperium illi e re sitia esse putarent, non impedituram se regni commoda, &Christianae reipub. incrementa, respondit. Hac reginae sententia intellecta, Poloni, Iagellonis legatos in Lituaniam laetos remittunt, tuosq; ipsis quosdam adiungunt. Interim Vrilielmus de rerum Polonicariim statu, deq; regins o . ropenso in se animo, vel ner suos, vcl per ipsam Vri non dubit ril iam , atur admonitus, cum splendido aulicorum equitatu, & suppel- stitur. lectili satis diuite,Craco uiam venit,arce a proceribus prohibitus, in urbe ad D. Francisci diuertit. Regina sponsi aduentu laeta, vel
inuitis proceribus maturare nuptias, ante Iagellonis aduentum,
satagens, alitico stipata famulitio,quotidie ad ipsum commeare, festasq; de more choreas frequentare. Quin & ama erat Crom mero teste ita ad ipsum prohibitam, reuulsa portae sera, euadere'