장음표시 사용
131쪽
emtiam III. euius mentionem faciunt Ioannes de Cereano in Chronico, & Ontiphraus in Chronico, aliique; illum tamen Baromua in Annalibus , &Oldoisti, in Historiam Cardinalium omnino praetermiserunt . Verum hic pseudo . Pontifex lan rentiso III. qui paucos asseclas habuit, captus ab Aurandis III. Pontifice Maximo anno Me Lxxx. in exilium able tus est , ut testantur idem Ioamnes de Cereano in Chronico, & A non us Cassinensis ad annum Me Lxxx. sic extinctu ni est schisma, quod anno Mc LII. ccepit, & anno dumtaxat McLxxx. finem habuit.
a Ego in meis ad Pagium adnotationibus A admonui post Anti papam Victorem I, . Vid
is nem Cremensem lubstitutum fuisse . Desunctois Vidone anno II 68. die 2o. Septembris ablum.
- ptum suisse Electum de Albatus sub Cillistiis nomine I ita enim testatur Ioannes de Ceceano si seribens: Elegit Electum de Avanis in ripam is Ca sum. quem appellari oportet Callistum teruis tium ; sed eo brevi vel decedente , vel amoto, - joxnnes Ungarus Strunuensis Abbas anno II 6p.
- substitutus est . Haec ego in annotatione mea , ad Pagium ad annum II 68. n. XLI. ubi conje-- cturam meam ex Romualdo Salernitano & Ioanis ne de Ceccano deduxi. MD. Eo igitur anno millesimo centesimo octuagesimo Friderios Imperator auctor ae promotor istius schismatis reconciliatus est, cimnibusque depositis inimicitiis, in gratiam rediit cum Aiax- ro III. Pontifice Maximo λM. Reconciliatio Friderita Imperatoris cum Alexandro III. Pontifice Maximo praecessit tribusvnnis abolitionem schismatis . Facta quippe est Venetiis anno Mc Lxxv II. haec Frideri, Imper, totis cum Alexandro III. Romano Pontifice r conciliatio cum maxima omnium gratulatione &totius Ecclesiae iubilo, sicut ostendimus in Colloquio superiori , ubi etiam post Baronitim , & so, viros docti minos explosimus putidissimam sabulam a nonnullis lactatam , quod videlicet FH-dreicias Imperator osculum figens AlexanErs Sum.
mo Pontifici dixerit r Non Tibi , sed μινο : &quod Alexander caput Imperatoris premens , eique inlultans reposuerit: Et mihi, εν Petro . Post hanc reconciliationem Imperatoris cum Summo
Pontifice duravit quidem adhuc per tres annos chisma , cui tamen paucissimi quidam obstinati
adhaeserunt . Intrepidum ac magnanimum te pinis schismatis sese prodidit Alexander III. pontifex Maximus . A Frideriso quippe Imperatore , di ab Antipapa Victore IV. Roma fugatus in Galliam venit , ubi a Lud leo VII. Rege per. honorifice susceptus in Friderisum Imperatorem ,& in rictorem I U. Antipapam , ejusque sectat
res , partiarios ac fautores excommunicationis
sententiam tulit . Romam deinde post obitum Antipapae Victoria IV. reversus , novum Antipapam Paschalem III. nec non Friderisum Imperatorem schismatis auctorem ab Ecclesiae communione ritu solemni removit . In vindicandis et. iam Ecclesiae iuribus , animi sibi semper constanistis magnitudinem, quae nec iniuria, nec ullis r Groes. Hs. Tom. IV.
bus adversis flecti unqdam potuit , eontra Hem eum II. Angliae Regem exhibuit Alexandre III. quippe qui non solum s. Thomae Canininensi Archiepileoξo adversus Hemicum II. Angliae Regem pro Eeelesiae libertate pugnanti impensissime savit, & consuetudines Anglicanas eidem libertati contrarias damnavit ; sed etiam necem
Sancti illius Martyris 'lata in ipsum Regem, & in
parricidas excommunicatione ultus est ; paterna tamen benignitate eumdem Angliae Regem. postquam iurasset, se necem S. Homae Cantuariensis
Archiepiscopi nec iussis , nec consilio, nee assensu appmbasse; per Legatos suos absolvit , ut iam
in superiori Colloquio observavimus . Can letationes Sanctorum Sedi Apostolicae reservavit AI Ondo III. & intex sanctos solemni Canoni rationis ritu retulit ratiandum Angliae Regem amMcLx I. S. Bemariam Claraevallensem Abbatem. S. Helenam Viduam genere Wisigotham, S. G-
nutum Daniae Regem an . McLx Iv. & S. Thomam Cantuariensem Archiepiscopum an. MeLxxI L.
Sedit Alexander III. a die consecrationis suae , seu a die x x. mensis Septembris anni Mi Lix. annos viginti unum . mentes undecim , dies decem , & hominem exuit die tricesima mensis Augusti anni in Lxxxi. Post Alexandri III. mo tem vacasse sedem diem unum asserunt Om phrius, & Baronius . Quare, iuxta calculum n strum, die prima mensis Septemb. an. Mc Lxxx electus est Pontifex Romanus Getas II I. dictus ante Pontificatum inaldiar, natione Tuscus, patria Lucensis, Cardinalis Episcopus Ostiensis, qui Legationibus sub In eontio II. in Galliis , lula Eugenio III. in Sicilia , sub Auxandro III. apua
Friderisum Imperatorem maxima cum laude per
functus fuerat . Hune Pontificem prima Dominica mensis Septembris, quae hoc anno incidit in
diem vi. Septembris , consecratum ac coronatum
fuisse scribit Ga rodas Prior Uosiensis , qui eo
tempore vivebat, Ioannes vero de Ceceano i n Chr uico, ait, hane Geii III. Summi Pontificis e ronationem tactam fuisse apud Viianas , seu apud Velitras , quod confirmat Anonymus Cassinensis , ut alserit eum consecratum esse apud Velistrum isontificatum adeptus Lucius III. Pictaviensem Episcopum Jανπnem , magnum olim s. rasma Cantuatiensis amicum , creavit Archiepiscopum Lugdunensem, de qua translatione Stephanusio nacensis Epileopus gratulatus est Epistola ordine L x x v. ad eumdem Ioannem data . Willelmum Scottae Regem a Ramro Archiepiscopo Eboracensi excommunicatum absolvit, Regnumque Interdicto liberavit Meias III. Pontifex Maximus. Fr derisum Imperatorem , & Reges Galliae , & Angliae vehementer adhortatus est , ut sacram susti- perent expeditionem contra Turcas. qui, Salavi.
Rege Egypti Duce , Hierosolymorum fines .& totam late Pxlaestinam populabantur. Sub G- eis III. Pontifice Maximo vetus Controversia inter Turonensem Archiepiscopum. 8t Dolensem Episcopum renovata fuit . Nolebat enim Resandria Eeiseopus Dolensis electus haberi Suffraganeres A
chiepiscopi Turonensis, seque ex veteri privilegio I t to
132쪽
totius minoris Britanniae Archiepiscopum At Ptimatem esse iactitabat. Contra vero Archiepiscopus Turonensis Episcopum Dolensem. & caeteros eiusdem Provinciae Episcopos inter sum connumerabat. Turonensi Archiepiscopo favebat Phιώροπι Augustus Galliarum Rex. Dolens autem Episeopo sustin-εabantur omnes Proceres Britannici, seu Arem rici, δι nonnulli Anglicani Principes. At Geius III. Pontifex Maximus cum pacem Ecclesiae turba-xe nollet, causam, quae vertebatur Turonensem imter & Dolensem Antistites, indecisam reliquit, sicuti & ejus Successores usque ad Innoremium III. qui an. Μ xc Ix. Sententiam pro Turonensi A ehiepiscopo dixit, & liti, auae medio circiter saeculo nono coepit, finem impoluit. Sedit Meius III. annos qua uor, menses duo dies octodecim, numerando videlicet durationem eius Sedis non a die electionis, sed a die eius consecrationis, seu a die sexta men. sis Septembris anni millesimi centesimi octuages mi primi, &mortuus est Veronae die XXIV. mentis No. vembris an. MCLXXXV. Hic autem praetemrittera non debeo observationem Onubrii. qui in Anns. ratione ad Vitam Alexandri III. dieit, in electio. ne Liacti III. eam tunc primum redactam sui tu ad solos Cardinales, Clero omnino fit populo a Summi Pontificis electione exclusis, legemque salutarem in Concilio generali Lateranensi an. MCLXXIX. celebrato latam de duobus reniis Sumra. siorum Cardinalium ad evitanda impollerum schi Lmata, executioni mandatam fuisse, quod dicit sibi conflare ex eiusdem Pontificis Diplomate apudia assereno. Celebratis exequiis Geti III. summi Pontificis die XXV. mensis Novembris anni millesimi centesimi octuagesimi quinti , Lambe rus natione Lombardus, patria Mediolanensis, ex prosapia Cribellorum creatus est Summa Cardin lium concordia ex Archiepiscopo Mediolanensi Pontifex Romanus, dictusque Urbanus III. quem multa cum Friderio imperatore commiserunt nes tia , praesertim repetitio Patrimonii Comitissae Naibiadis, qnod praedictus Imperator iuste occupabat: exuviae, seu spolia morientium Episcop, Tum, quae in viscum redigebat, Et si pendia Ab. batissarum, & Sanctimonialium , quae Idem Imperator sibi arrogabat. Has 8t alias id genus tausas dissensionis Urbanum III. inter Et Friderisum Imperatorem A dtis Abbas Luberensis in Chro. nico Mavorem lib. r. c. I 6. II. de 38. suis nam rat. Anathema nidorieo Imperatori Ecclesiae minime satisfaeienti intentavit Urbanus III. 8e e. xemplo decessoris sui Geii III. Noluit Honrisum filium Fridis et Imperatoris, patre adhue supersti- , cor are Imperatorem . Intra minas tamen hae sit Summus Pontisex, Ac Veronensium precibus ictus, excommunitationis fulmen in Fride eum Imperatorem non vibravit. Oct ianum S. Romanae Eeelesiae Diaconum Cardinalem in Angliam misit Urbantis III. ut Ioannem, filium inmisi II. Angliae Regis, Hiberniae Regem coronaret . De procuranda Christianorum principum concordia , eorumque armis contra Infideles convertendis vi rimum sollieitus suit. Sed postquam Ferrariae nunciunt accepisset de labe sectatis in Asa Christiant Reipublicae rebus, & de capta a SH dino Hiero.
solymorum urbe, moerore ob eam cladem e se ctus est . ut testantur omnes Scriptores , excepto tamen σιlielmo Naubri sensi, qui lib. 3. Eo rebus Anglicis e. m. falla asserit, insanum III. e vivis excessisse, antequam de clade Christianis terrae Sameae illata nuncium accepisset. Obiit Urbanus III. Ferrariae die xxx. mensis Octobris ann. ΜCLxxxv II. postquam sedisset annum unum, menses decem , dies viginti quinque, ut asserunt in suis Chinicis Ioannes de Cereano, Martimur Ano mus Cassine Iis, Holomaeus Meensis, Abias inmetensis, Plati,na. & alii . Urbanum III. excepit Gregorius VIII. Beneventanus, dictus antehac Albentis Presbyter Cardinalis S. Latirentii in Lticina Be S. R. E. Can. cellarius . Porro electus est Gregmitis VIII. die xx I. mensis Octobris anni N Lxxxv II. postsuam Sedes Pontificia die uno vacasset, de consecratus est die xxv. eiusdem mensis, in quam incidit domini. ea dies. Pontificali itaque dignitate suscepta, Gr ginius VIII. vis titteris facundiaqtie Harus, sedρω-ritate vitae er animi integritate praeiarim , βι que mari, eastigaror, pensare ea ιν attemius, quatiter
aue. nee o haeresibus, quas quibusdam pestilentibimisia bus υineam domini totam fere iam esse δε sam . me meditabatur die ae nocte, haece ζιν cura, hae sudium, ut sui negligens viveret omnibus, ti per eum, cooperame domino , facies Getesiae martiada re reret , ait Hugo Altisi orensis, qui hoe tempore floruit. Epistolam Encyclicam ad universos Christi fideles , quam integram refert Bar vias, scripsit Gregorius VIII. Ponti sex Maximus, in qua eos ad poenitentiam agendam, ad expedi. tionem Satram, seu ad recuperandam terram Sanctam Christianis nuper a Saracenis ereptam vehementer adhortatur; Sed dum ad serendum Christianis in Asia gementihm prasidium totus incumbit optimus ille Ponti sex, Pisas prosectus, ibique
inopinato morbo correptus ad vitam immortalem ransiit die xv I I. mensis Decembr. anni MCLxxxv II.
postquam sedisset mense uno , diebus viginti se .ptem , sicut teliantur Bra tonus, Joannes de Ce eam, o Martinus Polonus in suis Chmnieis, vel Pontificatus sui die LVII. ut habet minina. Post mortem Gregorii VIII. Sedem Pontificiam dies viginti vacasse multi post Baronium asserunt. AeCi. P ius in Critim Baroni i ad annum ΜCLxxxviii. luculenter ostendit, Clementem III. patria Romanum, antea dictum Potinum, Praenestinum Episcopum ae Cardinalem Pisis die I p. mensis Decembris ann. MLXXXVII. eleelum fuisse Pomtificem Romanum, & sequenti die consecratum , adeoque hoe viginti dierum Interpontifieium emoplane commentitium. Duo maximi momenti nes tia conficit Clemens III. Pontisex maximus. P cem squidem cum Senatu populoque Romano fecit, & deriso I. d icto AEnobarbo Imperatori , Philino Auxusto Galliae , 5t Rictardo Angliae
Regibus author suit ut Sacram Expeditionem contra Turcas ad recuperandam Terram Sanctam susciperent , quamvis tamen haec Expa ditio , ita propter Christianorum peccata Pedi
133쪽
mittente Deo, felici exitu earuerit, sicut diximus in superiori nostro Colloquio. S. Ottonem Bamber. Nasein Episcopum , de quo itidem in superiori nostro Colloquio serinonein habuimus, in Sanct
Irim numerum retulit idem Summus Pontifex, &e vivis excessit die 28. mensis Martii anni McxcI.
Biduo post illius obitum Hyacinthus. Petri Bu nis de Ursinis filius, Diaconus Cardinalis Sanesiae Mariae hici media, maximis Sedis Apostolicae le-ςationibus stinctus, eleelus est Pontifex Romanus die ra. mensis Martii ejusde in anni, & die x Iv. mense Aprilis, in quam Pascha incidit, consecratus es dictusque C es 'inus III. sicut diserte testatur Chronographus Reiscrespergensis. Henrieum inter Reges Germaniae huius nominis VI. postquam lurium Ecclesiasticorum conservationem, & patrimonii S. Petri restitutionem intefram jurasset. & Constantiam eius uxorem Imperiali Corona insignivit Cini stina, IlI. Pontifex Maximus. Ad recuperam eam Terram Sanctam haud parum adlaboravit Sanctissimus ille Pontifex, ut videre est in ejus
Epistola, quam Paronitis recitat ad annum McxcI I. in qua Ponti sex universis Orbis Principibus an re-m:monem peccatorum injungit, ut, si quis adversus aliquem concepit rancorem, Creatori dimitarit, & omnes toto animi studio procurent, ut Terram Sanctam, & Sepulchrum Dominicum, devicto & conculcato penitus occupantium sero re, liberent. Leopoliam Austriae Ducem, qui Richa dum Angliae Regem e Sacra Expeditione reve tentem ceperat, & iniuste detinebat, Anathemate perculit, ac Henrico Imperatori, eiusque ditio. nibus, Censuras Ecclesiasticas etiam comminatus est, nisi eum liberum dimitteret, ut reseti R
rerius do h e, o in Annalibus Anglicanis. Sanctum inaldiam Episcopum Eugubinum Fastis Sanctorum adscripsit idem Summus Pontifex. 8cobi it die VIII. mensis Januarii an. Mcxcv ID. Postquam sedisset.annos sex, menses novem, Ec dies novem . Denique, Coelestina III. successit Innocenti III. qui Pontificatum tenuit usque ad annum millesimum ducentesimum decimum sextum ; de cujus proinde electione, doctrina, ae praesaris pestis opportunius disseremus in Colloquio II. in
Historiim decimi tertii Ecclesiae saeculi.
D. Gaudeo plane, quod inter tot turbas, factiones, &.schismata, quibus Sedes S. Petri duodecimo Ecclesiae saeculo fuit agitata, Series Romanorum Pontificum singulari Providentiat divinae beneficio non fuerit interrupta, dum tamen aliae illustriores Ecclesiae Sedes multis abhinc saeculi; Barbatorum tyrannide oppressae, ab Episcopis haereticis, vel Schismatieis Occupentur. Uerum, eum in secundo Colloquio in Historiam saeculorum X. de XI. Seriem Episcoporum Sed is Constantinopolitanae perduxeris usque ad Meuaum huius nominis III. qui ab anno millesimo octogesimo quarto usque ad annum millesimum centelimum undecimum Constantinopolitanam rexit Ecclesiam . nune conlinenti ordine prosequi debes eam seriem Episcoporum . qui, post Nicolaum hujus nominis III. Sedem Constantinopolitanam duodecimo Ecclesiae saeculo tenuerunt . M. Per vicinii septem annos Nicolaus hujus
nominis III. Constantinopolitanam rexit Ecclesiam. Anno siquidem millesimo octogesimo quam to Patriarchale solium conscendit, di anno millesimo centesimo undecimo e vita migravit. De isto Patriarcha Nicolao haec scribit Zouaras in
Alexio Omneno Imperatore: Patriarcha Nicolatis,
per annos viginti septem Ecclesia gubernata, senex admodum decessu, euius funus Imperator magoif-cis honoribus prosecutus, alium Patriarcham is I lio collocaυit, ex fratre nepotem eius, qui tum Chutierinensi praeerat Ecclesiae, in litteris tum pro . phanis , tum sacris ab iseunte versatum aetate, quem ipse Imperator in Ecclesia Gesa ruit. Hic successor Niretat in Sede Constantinopolitana appellatur Ioannes Hieromnemon in libro iv. Iuris Graeco- Romani, ubi texitur Series Discoporum S lautii. Ecelesiam Constantinopolitanam guberna. vit Joannes Hieromnemon ab anno millesimo centesimo undecimo, usque ad annum millesimum centesimum trigesimum quartum, hoc est ner viginti tres annos, sicut legitur in serie Episcop, tum Byzantii in libro IV. Iuris Graeco. Romani recitata. Et successit Leo Si pila, cuius Baronius meminit Anno AlcxLII r. qui tamen Damem
Hieromnemonem, cognomento Cha cerinium, eius
decessorem praetermisit, sed Ouvhrius in Chronico utriusque mentionem fecit. Hi e Leo DFoita Patriarcha Constantinopolitanus Synodum annam illesimo centesimo quadragesimo coegit, in quae Constamini ChrisOmali libri. qui multa dogmatχEnthina rum & Bogomitorum doctrina absurdiora continebat, damnati, proscripti, ac igne exu sti sunt, districteque vetitum est, ne quispiam deinceps auderet novas doctrinas edere, aut disseminare, antequam a Catholica Ecclesia examinatae, iudicatae & approbatae fuissent. De hae Synodo legendus est Leo Allatius lib. a. de Ecclesiae Occidentalis & Orientalis consensione cap. II. Echlesiam Constantinopolitanam Leo D pira rexit annos octo & menses octo, ut habet Catalogus Episcoporum Byzantinorum lib. 4. Iuris inriem Romani, & obiit anno millesimo centesimo quadradragesimo tertio. scut post Onuphrtam in in Chronico, asserit Baronitis ad annum McxLII r. ubi etiam ex Bassamone resert, Leon m s opitari Patriarcham Constantinopolitanum gravissime animadvertisse in quosdam vaticinatores, fle veneficos, qui uxorem Alexit Comnem filii Imperatoris Manti lis lethali morbo decumbentem, cum seeuraturos prosessi fuissent, re tamen insecta evanuerunt, aestra non solum nihil adiumenti adepta. sed etiam diuturno morbo vexata decedente. Leonem DF itam excepit in Sede Constantinopolitana Michari Monachus cognomento Oxita, quod ex Oxia insula, in qua erat eius Monasterium.
eductus sit, & ad Thronum Constantinopolrtanum sublimatus. Vir fuit, teste Ioanne Cinnamo lib. r. Historiae suae, liberalibus disciplinis, humani
tibusque litteris leviter quidem imbutus , at mOrum elegantia, rerumque divinarum scientia nemine inferior, unusque adeo ex iis, quorum ea aetate virtus erat magis conspicua. Relari etiarutio allatius lib. a. de Consens. Eecles. orientalis, & Occidentalis expite duodecimo Synodum,
134쪽
quam molaeι Oxita Patriarcha Constantinopoli.
tanus eelebravit contra Niphonem Monachum, nec non pseudo . Episcopos Eumentem, & D-rium, quos em BMomiuriam haeresis fautores ac Propugnatores condemnavit. Maniariem Imperiali
diademate insignivit idem Patriarcha Michaia Ox ta, sed anno millesimio centesimo quadra geli mos exto, postquam sedisset Ennos duos & menses octo, ut legitur in Catalogo Episcoporum Contantino.
Politanorum. 1 ponte se te hac sublimi dignitate abdicavit, & in Oxiam insulam rediit, in qua vitae inopis & simplicis insimitum, quod a pumro fuerat amplexus, observavit, ibique, ut refert Bavonius ad annum McxLv. in templi vestibulo Prostratus , cuivis Monacho collum calcandum praebuit, vehementer dolens, quod adamatam a generis annis quietem repudiasset , nulloque cum fructu thronum Constantinopolitanum conscendi Cist. In ejus locum lumelus est Co mas Astietis. qui tamen, postquam Patriarchatum Constamino. politanum per menses decem tenuisset, sede pulsus est anno millesimo centesimo quad ragesimo septimo, quod Bu-ιlorum tuere si minium favere viderm tur . ut videte est apud Leonem Auinium lib. a. de
consens Eceles. Occid. & orient. cap. I a. ubi re. fiit sententigin depositionis adversus nunc Patriar cham Constantinopolitanum latam . Rem tamen aliter refert Nacetas Criniara i I. ubi ait, in maParriarchae Constantinopolitani aemulos eum apud
Manuelam Imperatorem calumniatos esse, & in vincielam iniustae dejertionis Iae eratricem nutilas mares peperisse, sicut ei Coymas imprecatus Letat. Ut ut sit vacante Sede Conilautinopolit Ra per depositionem Cosmae Auici, ad thronum Constantinopolis evectus suit Nicotaus Monachus,
adiaetati dictus, antea Archa episcopiis Cypri, ut habet Catalogus Episcoporum. At starim ac NAcstius Ametato res administrare capis, omnium ora in eum eommota Ium, isjusta occupatum ab tuo thro..iam cumitantium, ut qui cum Fccii a qtiam na.
iras seriar, Sacretaorium quoque duobustia Sed is abis
chicis institiuis apprime inst eiuι , inquit Ioannes CDinamus lib. 2. Historia line .. Ex qua facile imtelligitur, Earemum incidasse in Catalogum Episcoporum ConlianIὲnopolitanorum depravatum ἀAu enim primo, Meesaiam Miaeta nem Patriar .cham Constantinopolitanum Obusse Uno Mcxvra.. cum tamen certia conlier, Ni Liam metaeonem anno dumtaxat milesimo centesimo Quinqyagesimo primo Patriarchali dignitate is se abdicasse Secundo scribit Baronias, Colmae Attico in sede Constantinopolitana successisse Charitonem , & tamen ex accurato Episcoporum Constantinopolita, norum Catala o liquet, Coma Arrico Patriarchae Constantinopolitano iacc tusse non ritonem . ut asserit Baronius, sed Ni Iaum hujus nominis iv. dictum in lonem, quem perperam idem Baronius confundit eum altero Nicolao huius nominis xxx. Piniarcha Constantinisolitano, qui
Grax narietis dieitur, & obiit, ut superius dixi.
mus. anno millesimo centesimo undecimo. Post de ositionem Niolat in sinu laesam, ut iam observavimus, anno millesimo centesimo quinqua. simo primo, Theodotas Monachus Patriarcha
Constantinopo,iramis renunciatus est, ut videte
est in serie Episcoporum Byzantinorum l. 4. juris Graeco. Romani, quod in lucem emisit Ioannea Letineuυ . Huic Patriarchae Constantinopolita. no NeoEωo demortuo anno millesimo centesimo uinquagesimo tertio successit Nevimus ine sus,
& Neophmo ineluso Patriarchae Connamino. politano anno incerto defuncto successit Constam D s Cliarentis. Diaconus & sacelli seelus. hute successit Lucas Christaemes, & ut patet ex
serie Episcoporum Byrantinorum, qua Π m X cI.
latus Ioa es Dune v in lib. I v. Iuris Grae. eo Romani edidit, in qua tamen, cum anni sedis horumce Patriarcharum Constantinopolitano. rum iniuria temporis deleti fuerint. scire tantum possit mus, Meam Chrysobregem anno millesimo centesimo quinquagesimo quinto Patriarchatum Constantinopolitanum obtinuisse, idque colligimus ex duratione sedis aliorum Patriarcharum Constam tinopolitanorum, qui ad finem usque huius tae ii duodecimi sedem Constantinopolitanam tenuetarunt . Leo Allari u libro a. de Consens. Eccles. Geid. Et orient. cap. In meminit Synodi Prinia et pum & Patriarcharum, Metropolitarum, Episcoporum , & aliorum Eeclesiasticorum numero spectatissimae, quae celebrata est anno millesimo centesimo sexagesimo sexto, cui inretiuere Meas Chres erres Patriarcha Constantinopolitanus Athais stas Theopolitanus, aliique, quorum nomina
recitat Alias , qui Synodum illam MS. se is habete ibidem asserit, Ecclesiam Constantinopo. litanam texit Meas Chr Aeetes ab an . MCLV- usque ad annum MCLXVII. eique successit -- Maei huius nominis ista Diaconus. Sacelli praeis factus Ze suminus Philosophorum , sicut legitur in Caialogo Patriarcharum Constantinopolitano iarismia Hic Miuari huius nominis m. praesuin Ecclesiae Constantinopolitanae novem annos , Elobiit anno millesimo centesimo septuagesimo serit o. In ejus locum uilisnus est Charito, qui test. uρθώo in. Chronico Ecclesiastica , post brevem
Pontificarum, seu post unum annum &. duos men, is a vitα migravit anno millesimo centesimo se. ptuagesimo lapi mo , atque successorem habuit Theodosium .. qui anno millesima centesimo octo.
g.simo tertio sese Partiarchatu Constantinopolitano a scauri, Ee in Insulam Terebinthum tibisbb diversorium & sepulchrum Exaruxerat, secesiis, ut narrat Nise Choniares sub finem libri s cundi in Andrenseo Imperatore L post abdicati nom Theodosi , Imperator Androuisus, ut scribitidem Doetas, virum sibi addictissimum ad thronum Constantinopolitanum evexit Basilium Cain materum , ML. Postquam sedisset non annos. ωκZi menses lex . ut levtur aput Bardiniam . sed annos tantum tres & mentes seη ,. Mut accurate
scribit onust ius in Chronico Ecclesiastico, suit
tandem anno millesimo centesimo octogesimo sex 4
in sede dejectus ab Isaaeis Imperatore, Mi narrat
135쪽
Bamnius ex Mem in Isaaeis Angelo Imperatore. In locum deieeii Basini a Geri lubrogatus est
Nicetias μαωnes, magnus Sacetiarius. sicut legi.
tur in Catalogo Patriarcharum ConstantinopoItanorum. Onωρεrias in Chmnico Ecclesiastico initium Patriarchatus Nie, inmanis, seu Munda. ni connectit eum anno millesimo centesimo Oct Resimo sexto, aitque, eum, postquam annos sex di menses sex Ecclesiam Constantinopolitanam Texisset, sede fuisse pulsum. Quare, iuxta onu-Phrium , Nicetas Mundanus Patriarciatum Comoantinopolitanum tenuit usque ad annuin mille-smum centesimum nonagesimum secundum, quo Loomias Monachus iactus est Patriarcha Constantinopolitanus, quem tamen Isaarius Angelus Imperator anno millesimo centesimo nonagesimo te
xio, postquam uno anno sedisset, abdicavit, e que repudiato, statuit idem Imperator Dinitiatim Hierosolymorum Patriare tam ad thronum Con-nantinopolitanum transserre, sed, ut scribit M.
cetas, cum sciret Imperator, id Canonibus vetiatum esse, Theodorum Baisamonem patriare ham Antionhenum. virum ea aetate iuris consultissimum, allu cireum veniens finxit, sibi esse in animn ipsum Antiochia ad Regiam urbem evocare,s ipse, ut Legum Ec Canonum peritissimus, M. monstrare ac vulgo perlaadero posset, eiusmodi translationes licite fieri posse. His ero missis illecto Thoodoro Balsamono, postridie in Conventu Episcoporum quaestione illa agitata , conciuium est pro translationi hus, moxque Imperator Do*Moiam e sede Hierosolymitana ad Constantinopo. ita nam trant ulit, qua tamen diu αμε- m.
titus non est. obitupefacti quippe Episcopi, eum
se, Canonibus temere violatis. detulos viderem, vos rhoiam alienae Ecclesiae occupationis insimula.
Tunt, eumqtae ut invasorem Mecerunt anno mitiissimo centesimo nonagesim quarto, cui Geon
sitis X phitinus, magnus vasoruin custos, in hane Sedem Constantinopolitanam successis, quam fmptem annos tenuit, hoc est usque ad annum mi iesimum ducentesimum. Sie viri eruditi post O. phrium dispone dam ac ordinandam esse censent Patriarcharum Conifantinopolitanorum seriem, seu Chronotaxin , quam in Annalibus Bin ii non satis accurate esse digestam puriendunt.
a se Neophytum hunc expungendum esse in
se catalogo Patriarcharum Constantinopolitanorum, , probat Pater Bandurius in comment. ad Ambis quir. Cplanas lib. VIII. Dq. 6I8. edit. Um,, ne . tum quod desit In cataium a Nicephorosi Callixto digesto, & ab eodem Bandurio viii g,
M to; rum parater quod , eo amoto , reliquorum is Patriarcharum chronolosia cum chronoraxi c
se talogorum melius congruit . Nam si Theodoto M an. I Is I. desuncto successor Constantinus ii, is ruatur, quem biennio sacris praefuisse idem e is talogus statuit , ad an. HI s. ducemur. Pothis hunc venit Lucas annorum xv. δέ mens. m. Pa-M triarcha, qui deducer nos saltem usque ad amis M' . Excepit hunc Michael , qui octo annis is de mensibus duobus sedit , eodem ea talogo si is snantes unde iis , at ad ann. IIII. vel II78.
is ineuntem pertingamus. Post hirne venit Themis dolius usque ad an. D ου'. nam teste Niceta se depositus indidi. xv. ideli an. Christi liga. post restitutus, anno sequenti sponte cessit. Ita
,, locum vacuum Andronico Imperatore invitan. o te , assumptus est Basilius usqiae ad ann. I i M. r, Huie iussertus est Nicetas , qui tres annos ἐκ is dies decem , ut notat catalogus Nicephori , is praefuit , pervenitque secundum eumdem catalo. is sum ad annum II sto. Successst Leontius eodem is que annis post septetm menses depositus . Huicis Doliteus usque ad ann. IIsa. 1enuit enim ca- A thedram anno dκ semis . Xi Philinus anno II . se Patriarcha renunciatus est . MD. Ostendisti, ut bene mirmni, in Colloquio secundo in Historiam saeculorum Ecclesiae septimi ec octavi. texi haud posse serie Episcoporum
Hierosolymitanorum, qui a morte Sophronii Patriarcha: Hiemsolynutant , hoc est , ab anno sexcentesimo trigesimo septimo, quo a Saracenis Hierosolymorum urbs capta est, sedem Himrosolymitanam tenuerunt , qu Ia eorum Patriar. charum nomina plane incognita sunt , usque ad adventum Latinorum . qui sub finem XI. saec
ii, Duee Goaefrido Biaimonio, victricibus armis
Terram Sanctam occuparunt, Saracenos expulerunt , Regnum Hiemiolymitans in instituerunt ,
δε Patriarchas Latinos Eceseliae Hierosolymitanae praesecerunt . Horum itaque patriarcharum Lati. tum , qui duodecimo taculo Ecclesiam Hieros lymitanam gubernarunt , nomina , seriem , Peltaque describendi hic peropportunus locus esse videtur .
. M. Ecclesiae Hierosolymitanae , quando Latini in Palaestinam sub fine undecimi Ecclesiae saeculi
venerunt , praeerat Simon Patriarcharum Graecoram ultimus. Sed hie Patriarcha propter Ture tum minas ad Insulam Cyprum prosectus , tempore obsidionis civitatis Hierosolymitanae, in praedicta insuIa ex hac luce subtractos Ecclesiam
Hiemsolymitanam pastore viduatam teliquit . Quapropter, Larini, capta urbe Hiemsolymitana anno millesimo nonagelimo nono , elegerunt ita Patriarcham Hierololymitanum Amia iam, quem Ameritis Aquensis lib. 6. Historiae de EvMitiano Hierasobmitana valde laudar, de quo tamen v riant Scriptorum iudicia. Ut ut sit, Gaiberius A,
bas Monasterii S. Mariae Nigenti. hiauis temporix scriptor, testatur lib. 7. Hil oriae do tamditione Hierus mirana. hunc Amul iam thattin tuisse si de deiectum . Quo fit ut hic Amiapsus in serie
Latinorum Patriarcharum Hierosolymitanorum primum locum non teneat, sed Diubaenus seu Dam.
oenus, Pisanus Episcopus . de Sedis Apostolicae in Expeditione Hierosolymitana Legatus , quem a Latinis exeunte anno millesimo nonagesimo nono Patriare ham Hiemsolymitanum fuisse et Hum prodit FHeherius Carnotensis , qui praesens erat, lib. I. cap. a I. Historiae Hierosolymitanae . quam ab rano M x c v. utque ad annum Me xxv I I. perduxit . Ab hoc Domberra primo inter Latinos Patriarcha Hierosolymitano Goa
fridus Bultimius Resai Hierosolymitant Inuo.
136쪽
situram aeeepit. Sed, mortuo God stiri Biali io
anno millesimo centemno , Batavinias frater G
defridi , ejusqite in Regno Hierosolymitano successor, Sede Hierosolymitana deiecit Domber manno millesimo tentesimo temo , & quemdam simplicem. & religiosum circumveniens Sacerdotem . Gremarum nomine , in sedem Hiemsoly-rnitanam inIrusit, cunctis quidem hanesia eonversationis merita acceptum , sed qui in Me crassam nimis oe supinam insentus G habere ignorantiam , quod, visente Domino Patriareia . iacere sibi ere-
Maa , sedem eius usurpare , sicut ait IriisImus Archiepiscopus Tyrius lib. X. de Bello Sacro c. 26. Interim . mymbertus sede sua a BHΔιnu Rese, pulsus, Romam. Anno invi . navigavit Paschati Il. Pontifici Maximo suas querelas delat rus . & ab eo in pristinam dignitatem restitutus in Orientem revertitur . Quod ubi audivisset Ε.bremarus in hanc sedem Hierosolymitanam a Baiadtiino Rege intrusus, Romam itidem se contulit, ubi tamen nihil aliud impetrare potuit, quam ut lacuar mitteretur Gobesinus, seu Gibetinus , Armiatensis Archiepiscopus , qui tanquam Sedis Apostolicae Legatus hanc causam denuo examinaret . atque dirimeret. GHelintis itaque Sedis Amsoli. cae Legatus congregavit Hierosolymis Concilium, di quamvis jam nunciatum esset . Dumbertum Patriarcham Hierosolymitanum in itinere mor- . tuum esse Messanae in Sicilia anno Mevir. intrusum tamen in sedem Hierosolymitanam EM mariam auctoritate Apostolica deposuit, quod Dom-berti adhuc viventis sedem occupasset , sed habita ratione ejusdem Ebremari pietatis , religionis a simplicitatis. illum miseratione commotus Gibes m a Sedix Apostolicae Legatus . Caelariensi , quae tunc vacabat. praesecit Ecclesiae . Postmodum umro, cum de substituendo Hierosolymitanae Eces sar I raelato Clerus ac Populus disceptarent , in Gibo intim Sedis Apostolicae Legatum omnes una nimiter conveniunt . Quod iste ArnMI Ar Sede Hierosolymitana, ut iam observavimus, depositu deituae malitioso conssovisse , ut hamo senex π d erepitus in ilia sedo diu vivere non m et , quemadmodum scribit iniurimus Archiepiscopus Tyrius lib. m. e. Gibelinus tam arduum onus suis
humeris impositum invitus admodum suscepit , litterasque ad suos Arelatenses lachrymis plenas dedit, ad quo etiam Paschalis II. Papa seripsit
pro electione successioris. Sedem Hierosolymitaram tenuit Guelinus usque ad Unum millesimum centesimum duodecimum, γα obiit , eique substitutus est illo Arnia tis Sede Hiemsolymitana antehac depositus , quem mitti vi Tnius libia Ia.
e. o. appellat virum inquietissimum re inscia D.
Sanctamoniam negligentem . Hic in em Ar ψεtis
licet iterum Sede Hierosolymitana in Concilia Hierosolymis Anno Mex via celebrato depositus . ut ex millelmo Tria narrat Bamonius , Sedem tamen Hierosolumitanam occupavit usque ab obitum Bis ini hujus nominis I Hierosolymorum Regis. hoe est, usque ad annum in v I M. Ru eum Bal ni Rege evita decessit. Mortuo nam i o Hierosolumorum Patriarcha , Gemmu Ar , vir bonae Guυersarianis . ab omni Clerare Potito in Patriarebam eligitur . inquit numitis Aquensis lib. I a. Hii oriae do Expeditione me rosia mitana u. go. Cum Venetis ad Tyri expu gnationem perrexit Germundus Patriarcha Hierolymitanus , & vixit usque ad annum millesimum vigesimu in Octavum , quo ex hac vita migravit, ut testantur Orderisus, ει ι ille vi Archiepiscopus Tyrius . Gemumda in Sede Hierosolumitana successit -ν quidem secundum carnem nociatis , sed
ne . ut ait mitielmus Tyrius lib. II. cap. as. Re. xit Ecclesiam Hiemsolymitanam annis duobus , obiit anno millesitrio eentesimo trigesimo, & successorem habuit kniae Imiam Priorem Ecclesiae D mini ei sepulchri, virum simplicem, modice litte ratum , forma decorum , moribus commendabi-
Iem , Natione Handrum , Hierosolymorum Regi Bal ι- II. Principibus & populo universo ch minimum . teste Wilielmo Πνis lib. I 3. Prae filii Ecclesiae Hierosolymitanae milie tis usque ad annum millesimum centesimum quadragesimum qui tum , quo vita sunctus est , post annos xV. Pan. tificatus , ut asserit idem millelmus orias cap. II. lib. I Quare necesse est , ut memoria Iapsus sit Uiaeri a lib. I r. Historia Eccles. ad annum Me xxxv M. ubi Hiemsolymitanum Patria cham appellat Radulfum , cum amen ex titat IMIIesma Dria certo constet, mill imum ab anno Me xxx. usque M annum Me v. Sedem Hierosolymitanam tenuisset . In Ioeum milieImide mortui anno McxLv. suffectus Fulcherias . c
jus consiliis & adhortationibus animati Latini Ascalonem, urbem munitissimam, iamque diu r liuentem obsederunt, & septimo demum mense , seu die XI I. mensis Augusti Anni McLO . in suam potestatem redegerunt . Icherius Patria cha Hierosolymitanus anno XII. sedis suae viam universae carnis ingressiis est. hoc ell an. McLυII. eique successit Amabicus Ecclesiae Dominici S
pulchri prior, vis en Me listeratus, sed simplex nimiam ct pene malitis, inquit saepe citatus WiIlelmus Trius lib. I 8. cap. ao. Patriarchatum Hierosolymitanum tenuit Amatricias usque ad annum MeLxxx. quo e vita migravit , ut ait A1-rinus Sanurus lib. r. Fid iam Cruris pari. 6. cap. 24 his verbis: anno in L xxx. Patriarcha AmafrisAs maeritur . eaius I. ρticitas parum profuit Ecclesiae , μι successu , Heraesius tam perniciose exempii , ων procedentem Or tulimam mulierem . quam publice ten bar, utilirer Patriarahissam voca.
ree. In ritis electione publier dictum fuit, sib H r esto amittendam esse Crucem , sicua sub Heraclis
Imperatore recuperata fuerat . Et revera ita contiis
git. Anno liquidem Mc xxv D. mense Iulio e pta a Tuyci x Hierosolymitana urbe Heracius Patriarcha , Clerus universus , diversorum ordinum Religiosi , ac innumerabilis pene turba Christianorum cujuslibet aetatis & lexus miserrime ab
Urboe Hierusalem recesserunt , universisquo pene Latinis hanc urbem deserentibus, Suriani. & v riarum sectarum homines, praecipuo jacobitae , &Armeni sub Turcarum dominio ibidem remanserunt Hunc Heraesium Patriarcham Hierosolymitanum Balduinua hujus nominis IVia Hieros
137쪽
ges Franciae & Angliae anno millesimo cente. simo octuatesimo quarto cum Magistris Templariorum 6e Hospitalariorum miserat, ad impe randum Christianis in Asia pene oppressis validum contra Turias subsidium . Papebraebius in Histo. xia Chronologica, seu in serae Patriarcharum Himsolymitanorum Tom. mensis Maii praefixa pag. si . loquens de hoc Heraelio Patriarcha Hierosolyniitano haec habet; De hoc Heraesis, ubi, vel εα--da obierit, incompertum est, 'opter Auctorum silen-rium. At Cl. Antoni ur Pagius in sua Baronii Cri
gerum H edenum, in suis Ans. Annalibus, pag. 68s. 8e Ioannem Brummonem Scriptorem itidem
Ansium, Se Abbatem Iomalensem in suo Chro.
nico pas. I I9I. qui testantur, Heraetium Patria
cham Hierosolymitanum mortuum esse in obsidione Acra, hoc est anno millesimo centesimo nonagesimo primo. Post Heraclis obitum Albistat Eremita, Perri Eremirae , qai belli sarei auctis V sano II. Pontifici fuit, pronemr, ex Episcopo Bo
ei Aquicinctini scribit ad annum Christi mille.
simum centesimum nonagesiunnm primum. Hic
autem Alberius Episeopus Bethleemita, qui postea fuit Patriarcha Hierosolymitanus, integuit. teste IVillelmo Archiepiscopo Tyrio lib. 2t. De
Bello Sacro capite vigelimo sexto . Concilio O cumenico Lateranenu DI. sub Alexandro III. P pa Anno in Lxx Ix. celebrato, ae pruinde dive liis est a Beato Alberis primum Bobiensi, postea Vercellens Episcopo. qui Anno Mcciv. constitutus est Patriarcha Hierosolumitanus. Ecclesiam Hierosolymitanam rexit Amortua huius nominis
primus ab anno M cxe . usque ad an. Mcxcrv.
uno. sient seribit misimus Arnioriens in Gestis Phitini Augusti Galliarum Regis, mortuo albediro Patriartha Hierosolymitano, Michari meanur Parisiensis, vir Thresistis o Sanctus in Patriaraham Ierosol orum es electus, sed antequam utae iter arriperet, factus est ArchiepiImpus Senonensis. Idem striciunt Rigrediar in Gestis eiusdem Regis, Ze ab ferieus in Chronito. Post illam electionem M naestis in Florentina Dioecesi natus, eodem anno flexe Iv. factus est Patriarcha Hiemsolymitanus. de quo in Historia Chronologica Patriarcharum Himrosolymitanorum plura habet Pambinehiux, qui tamen ejus deeessorem Albertum praetermisit . Patriaretatum Hierosolymitanum tenuit Monaesurusque ad annum millesimum ducentesimum reditium , ae subinde claudere debet seriem Latinorum Patriarcharum, qui duodecimo saeculo Ecele. sia in Hierosolymitanam gubernarunt. D. Latinos in sacra Expeditione, quam ad Terram Sanctam a Turearum tγrannide liberandam sub finem undecimi Ee lesiae seculi susceperunt, Antiochiam armis expugnasse, jam in precedentibus Colloquiis observavimus. Sed an Latinos patriarchas Antiochenae Ecclesiae , perinde ae Hierosolymitanae praefecerint ρ necdum investiga.
M. Quemadmodum Ecclesiam Hierosolymitanam XII. latento a Patriarchis Latinis gubema
tam suisse ostendimus, se etiam Ecclesiae Anti chenae Patriarchas Latinos eodem seculo praefuis-le tertissimum est. Verum enim vero, Villiamur Archiepiscopus Tyrius lib. 7. Do miti Sares cap. gr. scribit, quod postanam Boamundias , Roberti
Guiscaesi Apuliae At Galaesiae Dueis filius, Antiochiam auino millesimo nonagesimo Octavo L. t Inorum armis occupasset , ejusque dominium mmnium e semu obtinuisset, per biennium adhue post captam Antiochiam Ioannes Patriarcha Grae. cus , de egregius sub Saracenis consessor , in sua dignitate remansit, quam tamen postea ultro a dicavit , -- - satis titiliter praeesset Gracus Latinis . re inse redem Constantinopolim abiis , inquit mittimus Tytius . Uacante itaque Sede Antiochena per liberam tessionem factam ae Io-- ne Graeco Patriarcha Antiocheno, Bernariam L. ut Apostolici Capellanum , natione Ualentinum, i ex Ualentia in Gallus otiundum , Patria cham Antiochenum Latini elegerunt . ut habet ibidem mili/-- Tyrius. Porro, hic Bemardus, primus omnium Latinorum Patriarcha Antioche. nus, strenua EMesae suae iura defendit eontra Latinum Patriarcham Hiemsolymitanum, qui suae iurisdictionis fines latius pratendere atque Pro pare nitebatur. Narrat siquidem IViuelmus Ariscni episcopus Tyrius libri undecimi capite vigesimo septimo, Bia intim Hierosolyinorum Regem per Nuncios a Pashal. II. periisse, ut quas enmque urbe I sibi posses vendie re , -n a dirimi ω ingemina Hierosit mitanae Ee es subiacerent. quod
Regi dato Rescriptoondulsit Paschalia II. Ad petitionem Moque Bal ini Regis idem summus Ponti sex ad Gabeti m Patriarcham Hierosolym rum seripsi, eique coneessit urbes ει Provincias, quae ramosi Regis Balduini exercituiam eum sequemium sanguine , mr Dei mariam aequisita
sunt . Quod cum accepisset Bemardus Antiochenus Patriarcha , de illata Ecclesae suae mam sesta injuria plurimum eonquestus est apud Paschaiam II. Pontillaem Maximum, qui litteris a mauet. s Trio ibidem recitatis respondit , actum id esse pruptet ignorantiam , de locorum pmlixam longitudinem , seque jus At honorem quibusque Ecclesiis tonservaturum . Dedit etiam hanc in rem idem PasMI. II. Ponti sex Maximus litto. ras ad Balas nam Hierosolymitanum Regem , eique mandat , ut Hierosolymitana Ecelesia sit
suo tute contenta, nee injuste, aut procaciter u. surpare ea contendat, quae certo sciuntur ad ius Antiochenae Ee lesiae pertinere. Has Summi Pontificis litteras datas XV. Kalend. Aprilis resert Baisniar ad annum MCXIII. nam. II. Sedit Bemardus, Latinorum primus patriarcta Antio. chenus annos triginta sex , ni assem muri sDrius lib. I 4. cap. I p. 5c obiit anno MCXXXVI. Post mortem B ardi in Sedem Antiochenam intrusus est Rodu*- , seu Radu ρόαι cognomia
ne Mamistrantis, natione Gallus Di eeseos Cena
manensis , qui ab Auerim Episcopo Ostiensi ,
quem Immeemias u Papa in orientem Leeta. tum miserat. damnatus ae depositus est in syn do Antiochiae celebrata, de in carcerem detrusas
138쪽
ex quo tamen elapsus Rodulphvir Romam perre. re Patriarchas Graecos , qui tamen erant dumta. xlti & gratiam Sedis Apostolicae assecutus. dum
ad Sedem suam redire maturaret, ex hac vita v
neno sublatus est anno MCXL. a S in ejus lotum subrogatus est mimerietis Decanus eiusdem E
elesae Antiochenae, ut scribit idem miniamur Trrius, qui etiam c. 8. l. 12. asserit, ad hunc λά- mre eum Latinum Patriarcham Antiochenum annom 8a. Maronitas accessisse, & abiurato errore, quo unam tantum in Christo agnoscebant voluntatem &opexationem, aliisque repudiatis erroribus, quos,
poli suam ab Ecclesia Catholica separationem , adiecerant; fidem orthodoxam una eum Patriarcha suo, & nonnullis Episcopis suscepisse , atque ad omnes Ecclesiae Romanae traditiones amplectendas& observandas sese paratos exhibuisse. In qua rude Catholica Maronitae postea semper immobiles remiterunt, varias licet infidelium pressuris agitari, ut litterae eorum ad Leonem X. Pontificem M ximum aperte demonstrant. Patriarcharum Anti clienum tenuit Haimericus , seu Atmericus annos
XLVIII. hoc est, usque ad annum MCLXXXVII. qno in vivis esse desiit, ejusque loeci substitutus est Roώψεαι hniin nominis Il. qui Antiochenam
Ecclesiam rexit annis triginta tres, seu usque adan. ΜCCxx. Post Rodae*hum II. Sedem Antio. chenam per vigmti annos occupxvit Rainerius Tu-dertimis. Prior s. Fridiani Lucensis, & obiit a no Μ x L. eique successit Elias Roώertus Regiem sis, antea Episcopus Brixianus, qui sedit annos melo. & obiit anno MCCx Lura. qui vero post Eliam ex Latinis Patriarcha Antiochenus sumit , plane incompertum est , ut videre est apud Paminum Onubrium, & Genes dum in Chronico. - a Radulphum hune obiisse an. II 2. st -- tuunt Bollandistae in Hist. chro I. Patriarcia se Antiochenorum tomo IV. Iulii praefixa, eumque is depositum consat, vinctumque raptatum fitisse se ad publicam ignominiam , atque detrusum in se Monasterio S. Simeonis, unde evadens Romam
se convolavit . at in reditu veneno extinctus est ,
is quo tempore per idem tempus ait Tyrius lib. M XV. cap. XIX. quo Ioannes imperator Con-- stantinopolitanus Antiochiam perrexit, nempe M anno Christi II 42. ut Pagius demonstrat . Inis ejus locum sustreius est Aymericus clericus A M tiochenus , quem sedisse , sed prolatam & lectum, usque ad an. Ii87. sui pacantur votisse uuam asserunt Bollandisae. Huic successit Ra-- dulphus II. cuius sedes ultra annum I. Misis quaquam prusreditur . Prosecto quo tempore se Innocentius II L scribebat anno Icilicet imiuri sedem IerusHymitanam Petrus I. tenebat . ades quam literae esus Pontificis directae sunt. D. Ecclesia itaque tam Hierosolymitana, quam Antiochena Tnllos alios duodecimo incula Patriarchas habuit praeter Latinos M. Cum Latina summa rerum Hiemsolymis , R in urbe Antiochia duodecimo saeculo potirentur, non alios, quam Latinos, tam Ecclesiae Hiemsolymitanae, quam Antiochenae Patriarchas praesec runt. Non deserunt tamen Graeci suos & Hiem. lymis, & in Antiochia instituere, de continua.
xat Patriarchae nomine tenus. ut patet exemelo
Theodori Balsamom3 patria Constantinopolitani . cui a Graecorum Imperatore ad Patriarchatum Antiochenum designatus, nunquam tamen illum occupare potuit , quia tum temporis Sedem Antiochenam tenebat Haimericus, sive Aimerisus Patriarcha Latinus . Hinc Theodorus Bassamon , vit alioqui doctissimus, aegre ac iniquo animo serens, quod Latinorum amoritate a Sede Anti
chena , cuius se Patriarcham dictitabat, exclud mretur , Convicia in Latinos pleno ore effudit. 3c elesiam Romanam in suis libris execrabilibus mendaciis a Capite ad Calcem scatentibus infamare studuit . ut ostendemus in Colloquio quinto, ubi sermonem instituemus de Viris Illus cibus , qui duodecimo Ecclesiae saeculo tam in Oriente , quam in occidente floruerunt.
De Haeresibus, quae duodecimo saeculo GH sam infestarunt.
D. D Lura in superiori Colloquio pereensuisti
I schismata, quae ab Occidentis Imperato. ribus exeitata pacem Ecclesiae diu multumque pediturbarunt ; nee dubito quin eodem saeculo ad labefactandam avitam Ecclesiae desiij nam compluresermres m perniciem animarum disseminaverint haeretici , quos in praesenti Colloquio referre tu vat, ut omnes, quos de illis Ecclesia reportavit triumphos, in apertam lucem Proseramus. M. Duodecimum Ecclesiae saeculum multos protulit Haereticos , qui vel antiquos , & extinctos
errores recoxerunt, vel novos pmprio marte cud
runt , quibus nihil absurdius fingi aut existimati
posse ex simplici eorum narratione facili negotio iudicabis. Agmen Haereticoram duodecimi Eccle. siae saeculi ducunt Petrus de Bruis , A quo Petro. binoni dicti sunt eius Sectarii ; εα Hemicus a quo Henrictam discipuli eius fuerunt aepellati. Ain illi haeretici cirea annuin Μ xv I. suos in Provinis et coeperunt spargere errores. Sed Hemicus disti ..pulus Perri de Brias, relicto in Provincia Magi stro, Laulanam primum se contulit. Dein Ceno manos, Pictavos, de Burdegalam in Galliis sceda-vat suis spurciuis, sicut testatur S. Bemardus Epistola
n. i6. Hujus Henrici Haeretici mores, ingenium. ae lupinam ignorantiam Auctor de Gestis Episcoporum Cenomanensium Tomo J. Analere a d ctissimo MabiIlisuo publicatus deserabit his verbis Peν idem fere temptis in adiacentium finibus reri num sι ιι quidam bisocrita, quem propria inciis,mo es perversi , dogma detestabale ραρο sitis espameidialibus moeestantur sumticiis. Is enim συium
Dialis iam rapacis rabiem occultans, viarum, reo Drum incitatione mini o-formis naufragos, coma
succinctus . intonsus barba , corpore procer ι , pernix
139쪽
naculo - ω - - Matronae etiam atque impuberes pia
nam titriusque sexus utebatin lenoeisi pro varia vice huic accedenter , excessus suos 'inten- ναν , sed augmentant, plantas oras, emnes , aerari. na tenera manu demulaenis . Isti plane tanti inrilascivia extilarati, er adesterii enormitate, publice reflabantur , numquam se virum atIrectas tanta νιgidiiviis, humanuatis oe fortitussinis , cuius a mris αν etiam Iapideum fatale ad compunctionem posset W-oeari . Huius itaque religionem ρο eaelibem vitam Monaesi re Anatareetae , re unitiersi Regulares deberent imitari. Asserebant quoque, sibi a Domina Deo antiquam ετ authentisam Pro et
mm collatam fuso benedictionem, re spiritum μοmoriatium excessus eaeteris incognitos , visa tantum eorum facie , cognosceret ac proderet . Narraei prae.
erea idem Auseor, quo pacto Hemicus haereticus Cenomanensibus ems praesentiam expetentibus in duos xx Discipulis luis Cenomanum miserit , quos habitu & exteriori tonuersatione poenitem rium speciem praeferentes, non solum plebs quasi Angelos Domini suscepit , sed etiam Hildebentis tum temporis Civitatis Cenomanensis Episcopus, qui propediem Romam pro elurus erat , iussit Archidiaconis suis ut venientem Henricum beni, ne exciperent, eique Conciones ad Popillum habere permitterent. Absente itaque HidAberro Cmno manensi Antistite , Romamqtie iter aggressio , venit Henrieus haereticus, Ze in ovile irruit lupus agni habitu larvatus - Seductorem plebs novitatis amans e vestigio secuta est , & Haereseos veneno afflata caeco ac praecipiti fumre in Clerum grastata est. His permotus Clerus Cenomanensis , ne pestis illa latius serperet , silentium Haeresiarchae indixit, ipsum, eiulque discipulos ae fautores di vis omnibus saero ritu devovit, si contumaces es sent. At Henricas haeresiartha sententiam ex com municationis, in ipsum a Cleto Cenomanensi latam nihil plane moratus, ab inccepto non destitit, sed apud S. Germanam , & S. Vinceratum sacrilegos conventus agebat, in quibtis novi, dogmati varus emundebat, asserens videlicet, is minaes, quae mi nus casse vixerant , coram omnibus vestes suas cum crinibus nudas comburere debere, quod cum factitarent quaedam taminae , quid singulae habe,
rent venustat Is , quae eateris candore excelleret ,
vel nitore corporis splendidior haberetur , perspiciebat flagitiolas ille haereticus . Multi etiam linvenes pravis illius haeretiei consiliis delusi vanales ducebant mulieres , quas , poli breve dilaritim temporis spatium. Omni egentes auxilio relinquebant, sicque illi aliis tamanis in adultario adhae. rebant, & taminaequas deseri erant, adhuc ma. ritis suis superil tribus , aliorum eonnubia Illicite expectabant . Rediit interim ex Romano itinera dementiri cuius cognito adventu . Henrietis libi
male conscius in Castrum S. κ-AGGallicesaindi Calais, actutum secessit, ubi nec timora divino ,
nec nudore hominum ab effreni explenda libid, ne ullo paelo sibi remperare potuit . Secreto sibquidam noctis silentio militis cujusdam aedes ingressus, uxorem ipsius in die lacro Pentecostes constupravit . AEgre vidit Hisdisertus Episcopus Cenomanensis plebem ab Henrire haeretico suisse depravatam , quippe quae eina benedictionein respueret , Haeresiarcham laudibus in Celum extol- Ietet.& in universiim Clerum verbis Petulantibus & eonviciis baecharetur . Quam ob rem , ut dementatam plebem ad saniorem mentem reduc ret Sanctissimus ille Antistes , adiit Hemisum Haeresiarcham, qui ab ipso ignorantiae . impiet lix, Ze haereseos convictus ac rubore suffusus, vitam suam , genus dogmatizandi , ει praesumpticinem professus, clam aufugit, ο ὐπιeras regiones ,
nisi ἀγαν ser fama , simili modo pereurbaret , is viperino ειasu iso loraret, inquit Auctor jam eutatus de Gesis Discoporum Cenomianensium. D. Quinam erant praecipui errores, quos Petrur de B uis disseminavit in Provincia , ubi , sicut iam observasti, Henrisus ejus discipulus emn reliqui te M. Ad sex potissi inum Capita , errores , quos in Provincia sparsit Petrus de Emis, revocat Petrus
Venerabilis Abbas Cliiniacensis tum in Epistola . quam ad Archiepiscopos Arelatensem de Ebria nensem , & Epikopos Diensem dc Uapincensen, scripsit , tum etiam in alia Epistola , seu potius
Tractam iisdem Praesulibus nuncupato, in qu Petrus de Bruis errores consutavit. In primis, negabat Prarus de Brias parvulos en baptirandos , quia , ut inquiebat , aliena fides non potest eis. prodesse, nec propriam fidem habere possunt, quae tamen ad baptismatis susceptionem prorsus necessaria est, Domino dicente : Qui credideris ρο θυι ratus Deris, sareus erat ἱ qui vero non erodiderit, eondemnabitur. Secundo , asserebat Templorum., vel Ecclesiarum fabeticam fieti non debere . factas insuper subrui oportere, nec esse necessariλChristianis saerru loca ad orandum, quoniam aeque in tabarna, de in Ecclesia, in isto, de in tem -go, ante altare, vel ante sabulum, invocatum teus audit, 3c eos, qui meratur,. exaudit. Tertio docebat, sacras Cruces confringi, omni dede, core dehanulari, de igne succendi debere, quialpecies illa, vel in strianientum, quo Christus tam
atre tortus, tam crudeliter occisus es ψ' non ad Tatione, non venera ione, vel aliquA supplicati ne dignum est. Quarto, non solum veritaten,
Corporis & Sanguinis Domini quotidie ει continue per Sacramentum in Ecclesia oblatum negabat, sed omnino illud nihil esse, neque Dinosterri debere pertendebat o Quinto se sacrificia. Brationes, eleemosynas, δι reliqua bona pro defunctis fidelibus iactis daridebat se nec his mortuos iuvari pota effutiebat . Postremo , Traditiones , seu Sanctorum Patrum auctoritatem explodetat Perras da Brato, teste Pe o Venerabili Abbate Cluniacensi, qui tamen fatetur, famam, quae vulsauerat Petrobutanos esse Manichaeos.& novum perinde ac vetos ab ipsis reiici Test mentum . incertam esse Ae populari dumtaxavriamore iactatam . H. e Psrotasia rum Haere
140쪽
seos expita a Petra Venerabili notata resert Firmni ut ad annum Christi MCXXVI. de ab eodem anno hujus haeresis originem arcessendam esse ae firmat. Verum. cum Concilium Toloianum, quod anno MCLIX. Praeside Catisa II. Pontifice Ma. ximo habitum suit, damnaverit eosdem errores , quos memorat, &. Petristisianis trihuit Petrus Ue. nerabilis , longe verosi milius est , Petrum de B is ante annum mitissimum centesimum decimum nonuin suos ccepissist disseminare errores , qui pollex in Concilio Lateranenti H. cum nico celebrato an. MCXXXI x. fueriant iterum proscripti, sicut data opera in sequenti Colloquio ollendemus . Breviter hic dumtaxat observabo , Petri do Bruis nefandam haeresim , dum in Provincia serpit , uti scit ae late grassatur , multas clades ae gravissima damna Ecclesiae, Galliarum. que Regno intulisse. Cernebantur quippe id temporis in Provincia Altaria eversa, Cruces igne succensae, violatae ac palam conculcatae Leges ac caeremoniae Ecclesiae, extinctus caelibatus, Christi ni rebaptietati, Sacerdotes contempti, exagitati , trucidari, ac denique augustiistina templa prophχ- nata, diruta Se solo penitus aequata . Tam malignix improbissimorum haereticorum conatibus a crater restiterunt, teque horum sutoribus ac stragi.bus opposuerunt sanetissimi Provinciae Episcopi . hisque debet Provincia, quod quae monstra vidit in sacra, religionesque suas suriose coniurantia, fracta eadem incredibili vigilantissimorum Antisti. tum virtute ac debellata viderit. E Provincia itaque fugatus Petrus de Bruis, in Occitaniam se recepit, locum, sed non animum mutans. At ibi suos disseminans errores captus, extremo allectus est supplicio, seu, ut te tur Petrus Venera.
bilis, in Villa Sancti Egidii in Diceceli Nemau.
sensi damnatus & combullus et . D. obtigit ne manico haeretico eadem sors , quam nactus est Petrus do Bruis ipsius Magister , M. Hemistis discipulus Petri de Emis e civit te Cenomanensi, ut Iam diximus, pulsus , in occis an iam venit, ubi. sicut & per totum Comitatum Tolosanum tam late Magistra sui propagavit err res, ut teste S. Bernardo in Epistola ccx Li. ad Ildo. Onsum, seu Alphon m huius nomini L primum Comitem Sancti Egidii ae Tolosatum , Basilicae essent sine plebibus, plebes sina Sacerdotibus, Sacerdotex sine debita reverentia . Et line Christo deinde Christiani. Ecclesiae reputabant or Synag gae, Sanctuarium Dei sanctum esse negabatur, S cramenta non sacra censebantur, dies selii sei ivi, frustrabantur solemniis. Moriebantor homines in peccatis suis, rapiebamur passim animae ad tri . nal terrificum, neu nec poenitent' a reconciliati. nec sacra Communio no nanniti . Parvulis Chri .stianorum Christi intercludebatur via. dum Bχ-ptismi negabatur gratia, nec saluti propinquare si. nebantur; Salvatore licet pie et amant 2 pro eis :Sinite, inquit, pamulos innire ad m . Rogat deis inde S. Bornardus in eadem Epistola hune Comi. tem Iliphonsum , ut hunc miti serum haereticum abiecta omni cunctatione e rota sex ditione e
pellat . & ne ab illo callido hypocrita aliquam Pietatis praeserente speciem decipiatur , sic ei ux
mores describit: Noe mirum tamen si semens itis eallidus dumis to imo speriam plerasis habem,
ριπι earnis εν saecvili , tanquam eanis ad suum υ mittim es reversus . Prae reinfusion hasnare intre cognatos oe notos nou sustinens, veI potius non per massus ob magnitudιnem eriminis, Iureinxit lumbos μοι , er iter, gua n Hebas, arripuit, factur g in vagus, o Profugus Ivo rerram . . . . Inquire , si placet, vir Nobilis , quomodo de Lausana eiυirate exierit, quomodo de Cenomanis. quomodo do Pies vir, quomodo de Burdetalis , ner paret ei Distam
gra. Innumeros haereticos Henrisianos concionibus,
collationibus te miraculis ad Catholicam fidem adduxit S. Bernardus, quem Cardinalis Aliarior Episcopus Ostiensis. Et Sedis Apostolicae Legatus in Gallias ad exterminandam haeresim Henrici innam missus sibi comitem adscivit anno MCXLVILI esiatur Golfridus Monachus lib. de vita LBer res cap. s. Hemicum haereticum fugisse aedelituisse, sed tandem captum ει catenis vinctum. Legato Apostolico traditum suisse, de earcere perpetuo damnatum, ne pluribus aliis suae haereseos virus ait laret. Haec suit nusera sors. quam iusso Dei iudicio experti sunt duo illi oblimati haereissiarchae Petrus de Eruis. 8e eius discipulus H MAcus , quos tamen tanquam Patriarchas suos Lu-tharani, Calvinillae, Anataptistae , aliique hujus sursuris haeretici nostri temporis agnoscunt ac ve
D. Habueruntne multos sectatores duo isti Hriresiarchae Petrus do Fruis, & Henricus eius disci, pulus M. Praeter illos, qui tam in Provincia, quam n incitania duobus istis Haeresiarchis adhaeserunt.
verosimile etiam est, Haereticos Petragoricenses . quorum errores refert Heribertus Monachus in Epistola, quam ad omnes Christianos direxit. suisio Petri de B Mis , θ' muris Discipulos . Hane Moriboni Monachi Epistolam inseruit Mabilloniar id om. III. Veterum Analectorum pag. 467. eam que ipse integram hic ex habebo, ut er rum , quos spargebant haeretici Petragoricenses, notitiam habere possis. Omnibus Christianis noram esse eupis ego in
mι hirotui, qui se dierant Apostola eam vitam δε-
re, carneI non comedunt, υinum non bibunt, ni
si permodicum tertia die, centies iu die genua fi reunt, peeunias non recimunt, illorum orem Iecta valde pomosa est re oretilia. Gloria PAtri uon di- eune , sed pro gloria Patri r Quoniam Res numti una, Ae tu dominarix universis creaturixia saecula taculorum Amen et Eleem, Fuam nihil esse . quia
unde seri post, nihil deberet possideri. Adream monihilo ducunt, nee mmmunisAem perciργ debere d mori seis fragmentiam panar . Missam si quis canIrist Ieductionis eatio , nee Canonem dicit , nec