장음표시 사용
141쪽
am retra altare, aus in M galem pruseis. Cruram θι vultum Domini non a rorant. sed adorantes pro .hibent, ita ut ante uuistim Domini dicant: Simula.
cra gentium &e. ia Me Iehuelisue ρωam piaresiam, non suum Nobiler propna relinquentes, seder Cieriri. Presbteri, Monacbi re Monachae eer. venerunt. Nullus enim tam rusticus es, qui δε se eis coniunxerit, quin infra octo dies tam sapiens sit
litteris, Mi nec verbis. nec exemplis amplius sup
Iint ιnvenire eas , qui se cruciant oe morti trisunt.
Faetant qtioque muita signa. Nam sicubi ferreis
catenis vel compedιώus vincti mus fuerunt in t -- nam vinariam, ita Di fiandus Drsiam vertatur, meustodes fortissmi adhibeantur, in crasino non invenientur, quoa Atio iterum se voluntarie remaesentaverint. Vas υι ni vaeutim ex suo vino parumper immisso, in erasino plenum λυenitur. Puta quoque permulta mira factant . Princeps eorum Pontius vocatur. Cuius loci Monachus suetit iste
Heriberetur. vel quo anno hanc Epistolam dederit/ In obscuro est. Observat dumtaxat Masill nius, hune Pontium, cuius , tanquam Petragoricensium haereticorum Principis, meminit in sua Epistola Heribertus, fuisse haeresiarchae Petri de Emis discipulum. D. Cum Petrus de Bruis, & Henricus ejus di, stipulus tuos in Galliis duodecimo Ecclesiae saecu. lo' dissenianarint errores. his continenti ordine alios, si qui suerunt, debes ad uia sere Novatores, qui eodem saeculo Gallias suis erroribus insessarunt. M. Gallia duodecimo Ecclesiae saeculo orium dedit duobus viris doctissimis quidem, ita Nou toribus , Petro videlicet Abiaelardo, & GιIberis Por-νetano Eniscopo Pictaviensii , qui tamen suos e rores poli ea esurarunt. suitque ab Haereticis aj- densibus, & Albi qensi uus diu multumque ex agi.tata. Incipiam a Petro Abaelardo, cuius ingenium, mores, doctranain . errores, variamque
fortunam paucis hic describam, de ejus operibus commodius deinde in quinto Colloqueto dicturus, ubi de viris illustribus, qui duodecimum saeculum
eruditione nobilitarunt , sermonem instituam . Petrus Abaelardus natione Gallus, patria Nanne. tensis, an gremio Minervae a puero educatus, Optimas quasque didicit Disciplinas, sed praesertim
Dialecticam, cujus addiscende percupidus, diver. sas disputando, Peripareticorum more, peragravit
Provincias, iisque perlustratis, Parisios tandem venit, ad Guillelmum Campellensem Ecclesiae Parisiensis Arehidiaconum, & Peripateticae Philoso. phiae professorem celeberrimum, cui primo gratus ruit, sed postmodum ejus invidiam subiit, quod eum in scholis acrius suis constrinseret argumen. tis , nonnullas illius sententias refelleret , & de suo ingenio nimis praesumens, Meloduni pancis leucis Parisiis dissiti, ae deinde Cotbolii scholas aperuisset, ubi Dialeelicae artis Magisterio adeo inelaruit & celebris evasit, ut Parisios accitus , saeram scripturam publice legerit, eι usque opera usus sit Petras iambindus postea Episcopus Pari. sensis an compositione Sententiarum, sicut prodit
Joannes Cernubiensis ipsius Petri iambindi disei.
pulus. Ab aetardum magaci omnium applausu, Aediscipulorum concuro Parisiis docentem Fulbonus rogavit, ut HeloisIam nobilem virginem neptem suam, forma praeliantem, doctrina praestantiorem, di tota Gallia ob singularem, quam sibi comparaverat, eruditionem, ob eximias animi dotes,
ta peritiam Hebraicae, Graecae, & Latinae Linguae postea celebrem, tam Lin suis, quam Philosophicis. aliisque liberalibus disciplinis imbueret. Promptissimum sese ad id muneris obeundum exhibuit
Prarus AbaeIardur, cui iuventus, formae stat Iacantus & carminum Ars suavissima, quam appri'arie callebat, foeminarum amorem sicile concilia. bat. Idque rei ita contigit. Maelardiar quippea uvenem Heloisiam suae curae concreditam suis ammribus illaqueavit, vicissim ipse Heloissa amoribus captus est, ut videre est in Epistola, quam Ab Hardus ad Amream scripsit, In qua calamitatum tuarum Historiam, & amores suos cum H οιδε describit. Furtivi quidem & solis amantibus noti fuerunt aliquamdiu prophani isti amores, sed in apertam lucem eruperunt, cum Helousa concepit & peperit filium nomine Aprelabitim. Tune ira excandescens nuntias avunculus Hetiissis ad
nuptias cum Hesiissa ineundas ad scelus illud: utcumque obtegendum coegit Abaelardum, qui He-Dussam in uxorem quidem duxit, sed ut scholis vacaret, eam cum Argemoliensibus Monialibu λ stu ne velum indueret. Id Fuuertur, te. HAoissae consanguinei aegre admodum tulerunt, & rati Abaelardum sbi illusisse eum. que abhorrere a Matrimonio Heloigae quam in Monasterium ablegaverat, fictitiam sane injuriam
ulcisci volentes, Abaelardum nihil minus cogitantem, in nicto pudendo vulnere, qua parte peccaverat, crudeliter mutilarum, & eunuchum en cerunt. Quo factum est, ut Abaelardus ob infli- illius vulneris infamiam pudore sustulas, mundo nuncium remiserit, & vitam Monasticam in Coenobio S. Dioninsiti prope Parisios amplexus suerit L. ipsa vero ab Episcopo velum acceperit in Monasterio Argenteolen si Lutetiae vicino in
quo postmodum Priorissa & Abbatissa fuit. Sed inde pulsis Monialibus a Monachis s. Dionysii itatum sibi locum vendicantibus, Hetii a sese receis pri ad Monasterium Paracliti in Dioecesi Tra. censi situ in , & ab ipso A ardo constructum, quod
ut pruna Abbatissa rexit. Extant etiamnum A-
elarda qd Hesiissam, & Heuissae ad Aba lardum Epistolae , de quibus pauca dicemus in quinto
Colloquio. Factus Monachus Abaelardus, iterum lcholas aperire coactus est, ob infinitum pene numerum discipulorum, qui ad ipsum certatim accedentes obtinuerunt ab Adamo Abbate Monaste.
ru S. Diovsii, ut eos publicis suis lectionibus
edoceret. Sed, dum Maelardus nimis inter do. eendum in senio suo indulget . aliosque elato supercilio despicit, magnorum & parvorum odia in se cone itavit, & sicut manus ejus cantra omnes,
Ita manus omnium contra eum armantur. Gravissimas etiam a suis fratribus & aemulis Aurelia eo, & Latiaso persecutiones passus est. Isti siquiisdem, quos haud parum urebat sema, quam liber de
142쪽
Trinitate Abae arri pepererat, eum ubique vellit peccata ex natura sua esse mortalia emistimabat haereticum, & trium Deorum assertorem infama- Decimo, adi ruebat, nullum concupiscentia, deae runt. Augebat fratrum, seu Monachorum Coeno. lectatione, & ignoramia committi peccatum.' Umbii 4. Dici sit, in Maleandum conceptnm odium decimo, volebat, suggestiones diabolicas per phy. ea libertas, qua secularem illamiinvitam, mores- sicam actionem fieri m nobis. Duodeeimo fidemque irreligiosos interdum arguebat, di in privatis definiebo aestimationem rerum, quae Non videmur . colloquiis asserebat , Oron um Areopagitam C - Quem errorem refellens s. Bernandus eleganter ait:
rinthiorum potius quam Atheniensium fuisse Ep, Absit ut putemur ia sis vel De nostra aliquidi is
leonum . Inde enim tequi videbatur. Dion um , is putar, dubia aestimari e pendulum, er nυn magis Galliarum Apostolum non esse Areopagitam , totum quia in ea est, cerra ac solida veratare Dbnixum eum ejus Acta eum Atheniensiuin Antistitem fi- oraeulis, er miraeudis divisitαι persuasum, subitiιώχου ciant. Id certe concoquere haud poterant Mona- er cosse arum partu Virginis, iam ine Redomptoris, esii Dionysiani, eum mde M asterium suum gra- gloria Resurge ris sc. Decim tertio, Asaelardus luviter laesum autumarent . Quapropter ad repara- mites praescribebat omnipotentiae Divinae , asse
et ionem injuriae Monasterio S. Dion i illatae, ius- rendo Deum plura sacere haud posse, quam sece serunt ei Monachi ut paιlnodiam cantaret, & S. iit, aut aliquando facturus sit, Decimoquarto , Diones, Areopagitae Historiam ab Hilduino hilaus. animae Christi descensum ad inferos inficiabatur. ce eoenobii quondam Abbate editam ealculo suo Decimoquinto adventum in fine seculi ad judican iomprobaret. Quod, volens nolens , praestitis AE dos homines posse etiam attribui Patri dictilibat. 6a lardus, ut videre est in epistola, quam direxit Decimosexte, potestatem ligandi atque solvendi ad Adamum , Monasterii Sancti Dionysii Abba. Apostolis a Christo concessam distitebatur. Deci
tem, in qua retractat suam de Dron o Areopagi- moseptimo, docebat , Deum mala nusquam im ra semenitam. Consulto hic praetermitis alias pedi pedire, voluntates hominiam impediendo . Decias eutiones. quibus exagitatus est Abaelatarer iactus mo octavo Crucifixores Christi a peccato meus,
Abbas Sancti GiMψι Ruiensis in Ditecesi Vine. bat. Denique asseverabat , spiritum timoris Do tensi in Britannia minore . Quanta enim mala mini in Christo non fuisse , & timorem Domini ibi perpessiis fuerit Maesar tum ob indiscipli- castum in futuro iaculo non pomansuriim . Hoc natam illorum Monachorum vitam, tum ob ve- errores a Petro Abaelardo fuisse propugnatos iaxationem sibi factam a Principe , seu potius il- Bernatatis aliique Scriptores testantur. Sed Aba, sins regionis tyranno, qui ex dissolutione Mona- lardus in Apologia, seu Confessione fidei scribit, chorum oceasionem nactus , Abbatiam ra usus hujusmodi errores sibi maliti x vel ignorantia esse proprios redegerat, testatur ipsemet Maelardus in astactos. Berengartur etiam Pietavi eusis Epilcopus priori ad Amicum epi sola, ubi post multa, haec Apologiam adornavit. in qua Petrum Abariara, inscribit: Quotidie quasi remita meae gladium iamni Magistrum suum ab omnibus illis erroribus vin nentem Iuvicio, ut inter eptilas vix res rem. Mul- dicat. Sed hac in re nec Abariardo , nec Bereniatorum errorum Abaelardum insimularunt Sanctus gario pm Magistro suo peroranti credere par est ;Frenardiar in epistola exe. ad innocentium II. tum quia incredibile est, S. Brenardum, alio ne Guillelmis, Abbas S. Theodoriri in Disputatione probatissimae fidei testes, voluisse illos errores alandversus ipsum Abaeiardum , Anonymus in D: s. fingere Petro Abaelardo; tum quia etiam iidem putatione adversus eumdem Abaelardum tribus li- Abaelardi errores proscripti fuerutiet ab Innoemi,. bris compistensa quae extat tomo I. Bibliothecae I l. Pontifice Maximo, , a Synodis Silossionensi Cisteretensis, orto Fris gensis lib. i. De Gosis anno MCXX. 6c Senonensi anno MCXL. cete Friderici Imperatoris cap. 47. Hi Porro Abae arvi bratis : tum quia denique Apologia , quam in
errores ad novemdecim pol Issimum Capita vulgo cratiam Petri Abaelardi edidia Berengaritis, plena revocati solent. Primo, Ponebat Abaelardus in est acrimoniae adversus S. Bernardum; cumque a Trinitate gradus, in maiestate modos , numeros multis tuisset reprehensius, quod tam gravem, sanis
in aeternitate. Constituebat Deum Patrem plenam ciumque virum lascivientis ityli acumine pupugis. en potentiam , Filium quamdam potentiam , set, excusavit se, idque ioco potius . quam serio Spiritum Sanctum nullam potentiam . Secundo . iactum respondit . Caeterum quamvis negari haud asserebat, Spiritum Sanctum procedere quidem ex Possit , Petrnm Ahaeiardum mox memoratos do. Patre & Filio, sed minime de Patris esse Filiive cuisse errores, indo tamen haereticus dici non de substantia. Tertio, negabat , diabolum unquam bet , quia abaesardus statim ac vidit , se ai, jus aliquod in homines habunis, & Filium Dei mnibus tanquam haereticum deseri, Cluniacum se carnem assumpsisse ut hominem liberaret. Quar- contulit, ubi Petrus Venerabilis Abbas Cluniaeeniato, affirmabat 4 Spiritum Sanctum esse animam fis eum peramanter suscepit & epistolam, quam mundi. Quinto, dicebar , Christiana Deum & ho. recitat Barmius, scripsit ad Innωentium II. Som. minem non esse secundam in Trinitate personam, mum Pontificem , in qua declarat, se Cluniae ised Deum proprie hominem dicendum non esse. retinuisse Maelandum, Ignarum, quo sese veri Sexto. censebat, homines per liberum arbitrium, ret. & de pace inter Bernardum & eundem Asne adjuvante Dei gratia, bene posse & velle & bae ardum eoncslianda egisse, atque eo rem addu- agere. Septimo, docebat, in Sacramento Altaris xisse , ut ambo tandem convenerint . dissidiaque remanere in aere sermam prioris substantiae . U- sua pacifice composuerint. Test Hur etiam Petrus ctavo, rertendebat, ab Adamo non trahi origina. Venerabilis in eadem epistola , Abaelardum suos lis Peccati culpam , sed poenam . Nono, omnia emendasse errores , idemque etiam diserte asserit
143쪽
Utto Frisintensiis lib. I. da restra Friderisi cap.
q. Quin At ipsemet Abaedaraus in tuo Apologetico, seu Consessione fidei, te tandem ab errori bus resipuisse. indicat his verbis: QM- s uspiam per multiloquium exesi , - ser tum es, in mut-riloquia non effugier peccatum, uunquam imp πώ
na defensio me efferit haereticum, pararus semper satisfactionem de malis meis eorrigendis , he d len/is, in quo certe proposito rasque in finem perstinabo me. Deinde, singillatim Catholica Do mata erroribus a se assertis, vel sibi obieetri contraria ultro amplectitur, de constanter profitetur. Quocirca , Asaelardus poli fidei suae expositi nem , Sc errerum emendatiunem haereticus diei non debet, ut ostendit Naralis Alexandri parti
iam est super hae re Bulam tomo I i. Historiae
Universitatis Parisiensis, ad annum MCXL. Post
sinceram errorum suorum emendationem lento morbo correptus Abaolaiatis , missus est ad recuperandam salutem a Petro Venerabili Abbate suo Cabillonem , ubi ex hac vita Pie anno Domini
MCxLI I. excessit, sicut testatur Patras Venerabitis in epistola , quam scripsit ad Heloy ssam eius
nondam Exorem , tunc vero Abbatissam Mona.
eria Paraclatensis, ut eam de pio Abaeuiat obi. tu solaretur , iussitque , ut eius corpus ad illud
Coenobium transferretur . ut optaverat abael in
s. misso Epitaphio a se in honorem ipsius com-sito , in quo dicitur Abaesariam xi. Kalend. ait animam Deo redidisse. D. Gaudeo sane vehementer , quod Petrust a. MeIandus, cujus Historiam breviter deseripsi 8s, ad laniorem mentem redierit, sutriue sincero animo repudiatis erroribus, pie in gremio Ecesesiae C, tholicae obierit. Transeamus modo ad eausam G. borii Vomerari Episcopi Pictoiensis, quem saecli Ecclesiae duodecimo in aliquot errores impegisse supelius observasti. M. In omni Ar in m ac Disciplinarum genere, praesertim vero in Philosophra & Theologia excelluit Galbertus Pometarius ad Pietaviensem Epist
Patum anno ΜCXLr . promotus . Is patria Picta-υiensis non solum Paraliis, sed de in aliis Galliae laeis Philosophiam maxima cum nominis celebri. re docuit, Ac quidem Carnuti, ubi Canonicus Ec Cancellarius istius Ecclesiae suisse perhibetur, deinde Canonicus S. Hdarii maioris, post remo ex Canonico, 8e Theologiae prosessore clarissimo E. piscopus inauguratus. Ab arileseentia sua, inquit Ono Frisingensis lib. i. de gestis Fruerisi cap. so. Magnoram υιrorem AEDUImae se Iubileiens, mulsique .uorum ponderi. quam Itio credens ingenis, qua
tis primo fuit Hilarius Pictaviensis, po Bemardua
Camsensis, ad restimum Anselmus , re Raciusus Laiadunenses germani fratres, non levem ab eis sed gravem doctrinam hauseras, manus non subito seruae, bducta serentiae haud cen ara mortim , vitaeque R -υitare discordante, non loris, non ludinis , su seriis rebus mentem anticabat. Hine erat , ut tam
gestu, quam voce γ' a servans Hur in factis, Min dictis se ostenderer motolem, rei nunquam pustriatibus, vix aurem truditιε ο exercitatis, qua ab eo
dicebantur , paterent animis . Uerum , Gubertus Porretanus in Theologia Scholastica, cuius studium duodecimo Ecclesiae saeculo vigere coepit ; maxime exercitatur, in enii sui subtilitate te rationum a. cum me Mysteria Fidei perscrutari volens. in aliquot Prorupit errores , quos Otto Fri insensis loco mox a me laudato revocat ad ista lex Capita . Primo θω asereret. Disiuam sentiam non osse Deum. Secundo, quia proprietates persariarum non essent ipsae persina . Tertio quod Divinae Pe sinae in nuua praedicarentuν. ropositione. Quarto . quod is vina natura non O incarnata. Quinto σκώmeritum humantim attenuando, nullum mereri diceret praeter Christum. Sexto, quod Ecesesiae Saer menta evacuando ,. dicerest , nullum baptiori visi Disaadum. Eiusmodi errores Gubertus Pisistareus
inseruit in suis Commentariis in Psalmos, in epistolas Pauli, 3t in librum Boetii de Trinitate, GLdemque errores retinuit factus Episcopus Pietaviem sis, quos cum potuisset in sermone quodam habito eorum Clericis suis , apud Eveniam III. Pontificem Maximum, qui tum senis degebat, a duobus ex suis Archidiaconis, Arnalia, de Catius
tanquam de fida Trinitatis male sentiens accul,-tus est. Verum Pontifex consultius esse iudicavit. huius causae discussionem in Gallias, quo tunc temporis accedebat. remittere. Dilato itaque istius eaus examine, iidem Archidiaconi, qui Gitaretum Poe-
rasanum apud summum Pontificem accusaverant, S. Brinardum Abbatem Clarsuallensem convenerunt, eumque in suas partes pertraxerunt. Testatur Orto
Fri sensis, Summum Pontificem Eugenium III. Causae Gιιbdini Porretani examen coepita in Comellio Amisi orensi . Sed nullus Scriptor praeter Ottonem meminit huIuste Concilii Antisiodorensis ab Eugenια III. in causa G Meni Poreetani in Galliis celebrati. In hoc omnes consentiunt Historici, quod Summus Pontifex Eugenius III. anno MC-xLVII. Synodum Parisiensem convocaverit, in qua
tamen, cum propter patrium studia, Aeaemuloruin contentiones causae Guberti Porretani finem imponere haud potuisset, illius iudicium in aliud tempus distulit, seu ad Concilium Remense quod anno sequenti, seu MCXLVIII. celebratum est, &m quo post maturum ac deliberatum examen, prO- movente maxime Sancto Bernardo, damnatus est Gisenus Porretanus. De utraque Synodo pati sens nimirum & Remensi ad dirimendam Giuerti
Porretani causam convocata insequenti Colloquio disseram , quapropter duo hic dumtaxat ob l. ter observasse iusticiat . Primum est . Ginertiam Porretanam summa animi demissione ex tepi Asummi Ponti fieis sententia , errores suos eiurasse . Archidiaconos , qui eum accusaverant , ingratiam recepisse , δc exm honoris Hemitudine ad suam Dioecesim reversum fuisse , sicut resettolio ni gensis . Praeterea observare debeς ,
in eadem synodo Remensi damnatum itidem fuisse quemdam Haereticum dictum Eonem seu Furinem rustic1num . illi tetatum & idiotaem hominem , qui non tam haeretici , qua nutui nomine dignus videtur . Ac de cujus incantationibus de phantasiis melius
144쪽
est silere, quam loqui , ut inquit Maribaeus Pa. mnino desiisse in Ecclesia a temporibus Silυψὶμ
risius. Papae, eum stificet proprias habere coepit postes.
D. Cuius erat iste Eon , & qua in re potis mum desipuit M. Ex Armorica, seu ex Britannia minori in Galliis oriundus erat Eon dictus de Sulla, Gallice Eon de Diale, vir nobilis genere , sed ita ludita
catione Daemonum dementatus, ut cum sermone
Gallieo Eon diceretur, ad suam personam pertinere crederet quod in Ecclesiasticis exoreismis di. Citor: per eum qui ventu 3 es iudicare vivos sinortuos o Deaelum per ignem. ita plane saluus , ut 'nter Eon re Fum nesciret distinguere . Hine
insulse asserebar, se filium Dei esse unigenitum ,
venturumque ad iudicandum vivos & mortuos .
Diu, multumque debacchatus iste Gn , tandem a Remensi Archiepiseopo captus est, ct interrog rus ab Eugem. III. Summo Pontifice, qui Concilio Remensi a se convocato pGerat, quisnam esset respondit et Ego sum illo . qui venturas es
udieare vivos er mortuos, saeculum per ignem . Habebat autem ille haereticus in manu sua bacu.
Ium inusitatae inniae in superiori scilicet parte hi surcum . Interrogatus quid sbi vellet baculus ille RH, inquit, grandis mVeni est. Guamdiu enim, sicut videtis , duobus Caetam Capitibus s. s.
eis, vias Orbis panes Deus possidet, Teniam mi- vi panem cedens. Porro , s eadem duo superiora Capita saeuli Iubmittam usque ad renam , im fenerem ejus param, quae Implear l, erigam, ut Coelum is pietas, duabus mihi partibus resentis ,
Pertiam tantummodo partem Deo relinquam . Ad
haec risiit universa Synodus hominem tam prinfunde datum in reprobum sensum. I ussus ex Decreto Concilii, ne pestis iterum serperet, dili semter custodiri, tempore exiguo supervixit. Disci-Puli vero eius, quos magnis insignierat nomini. hiis . alium scilicet vocans Sapientiam , alium Seientiam, alium Iudirium , & in hunc modum
caeteros, cum sanam doctrinam nulla ratione re. iperent , ardere potius , quam ad vitam corrigi maluerunt. Haec de ali id genus de me, seu vine suis narrat Guillelmus NeMemensis lib. I. Hist. An si . capri. I9. ubi etiam testatur, se -- ditis a quodam venerabili viro , qui interfuisistim hae agerentis, quod audieris iuum Gnis .ιiscipiatum , qui Iubirium dicebatών, eum aE si
pticium aeticeretur, crebrius dicent '. Terra, findere et ranquam ad oris eius Impertum terea aperienda esset, o devoratura, sicut Dathan, ct Abiron, eius hostes. Tanta vis semel infixi: Drduus erroris fuit. D. Quandonam erupit in Galliis Waldensium Haeresis. ecquis ejus huctor filii λM. Waldensium Haeresis anno circiter millesimo centesimo quinquagesimo nono in Galliis orta est hoe modo. In oppido Ualdensi Marchiae Lugdunen.ss quidam civis dives, nomine Petrus, cognomine I idus, seu kValensis sic ab isto oppido di. Hus, cum vel audiisset, vel legisset in Evangelio Sancti Matthaei Cap. I p. ex praecepto Domini vendenda esse omnia bona & eroganda pauperi. hus, sibi persuasit, hanc Vitam Apostolicam msiones . Hanc itaque Vitam Apostolicam quia Pstliminio revoeare suum in animum induxit , eonfestim propriis bonis venditis, atque ad suis stentationem pauperum distributis vitam ipse paruperrimam ducere aggressus est. Complures at sui imitationem pertraxit Petriar IValdensis, quos inter praecipuus fuit Joannes de Gaduno civis Lugdunensis, qui tu juidam doctissimi concivis sui subitaneae mortis imagine perterritus , venditis mmnibus, quae possidebat. bonis, sese Petro IV
densi adjunxit, ae bene multi eius exemplo provocati in eamdem voluntariorum Pauperum s Nam admitti atque cooptari voluerunt . Cresce
te igitur in dies nova secta, varias Provincias &Regna peragrarunt isti, si superis elacet, A post a.
licae vitae restauratores , & pauperi vitae praedicationem Verbi divini addiderunt , quamquam e sent mapna ex parte prorsus illiterati, dictitantes se ab Omeio praedicandi arceri haud debere, cum certissime constet , ei iam Apostolos rudes licet , di litterarum omnino expertes, Verbum Dei per universum Oibem praedicasse . Non ausi sunt i men isti sectarii id muneris obire , antequam a Romano Ponti fice prs dicandi licentiam petiissent. Eam ob rem Romam profecti , mentem , consiliumque suum Pontifici aperuerunt, sed repulsam passi sunt, quia nec tutum , nec legibus Eccletiae tonsonum visum est, ut verbum divinum mdelibus praedicandi provineta illiteratis Ze laicis viris committeretur. Roma reversi, nihiloque prudentiores, aut humiliores iacti excusso omni rei gionis iugo . & contempta Summi Pontificis . Clericique aut ritate, praedicationis omelum impune invadunt, sibique invitis ac reclamantibus licet Episcopis arrogant: Clericos, moresque sacerdotum innumetis onerant opprobriis, in luxum vero eorum, in divitias & nimias eorum possessiones acrius invehuntur, Populum a persolvendis
decimis eximnnt, atque ita sibi apud plebeculam
eoneiliata probitatis fama, consessiones Excipiunt , poenitentias injungunt, a peccatri absolvunt, tantoque licentius , quod Laiei eos ext
rimi pietatis specimine praesulgere videntes , melius & ostieatius per eos absolvi , quam petproprios Saeerdotes autumarent. Quo factum est, ut nam secta brevi tempore adeo invaluerit , ut
in una sola Droeees Pictaviensi quadraginta & et nam scholas habuerit . variasque in sectas fuerit
propagata, quas ac duratissime recenset noster Rei uerus, qui inter Waldenses per septemdecim annos commoratus est , sed Dei tandem adspirante misericordia, a ita eorum impietate. & fatuit
te, haeresim publice eiuravit. γ ad fidem Cath
licam conversus Ordini Praedicatorum nomen dedit . Floruit autem Reinerus circa annum Μ GC LI v. suitque nostro Antonio Senensi, vir philos
phiae. Theologiae, & I uris Canonici peritissimus, qui opustultim edidit is haeretieis, quod pen tum est de Waldensium Secta, seu de eorum v roritas, Disciplina & moribus, necnon de variis surculis, qui ex hae Secta diversis in locis ut
145쪽
manarunt, & extat Tomo et s. Biblioth. Patrum. in varias Sectra, in quas divisa fuit haee wxldensium Haerasis, variis nominibus progressu tem
tapini. Ribaidi, In Marhasi, re boni homines ,
oh apparentem ac ementitam morum integrita
D. Quinam fuerunt praecipui Waldensium Haereticorum errores t. M. Waldensiuin Haereticorum errores omnium accuratissime in libro mox laudato exhibet noster Rei erus, qui in luto illius Haereseos septemdecim annox haeserat . Longior profecto euem , sisngulos errores. quos haeretici Waldenses contra Ecclesiam, ipsius S atuta & Clerum , contra Sacramenta, & Sanctos , contra caetera Dogmata ,& Consuetudines Ecclesiae temere sparserunt hienotare vellem. Praecipuos itaque Waldensium e rores braviter hic indicabo, ex quibus innumeros
alios dedueebant . In primis, asserebant , veram& Catholieam Ecclesiam apud se solos consistere, Ecclesiam vero Romanam errorum omnium
Magi liram , vitiorum seminam appellabant, eiusque sequaces, precipue Ecclesiastici ordinis, Haereticos atque Infideles esse dicebant. Hinc Statura Ecclesiae eontemnebant , Ecclesias , Altaria ,
eoruinique consecrationes . Drnarum , dc sacram
Supeluctilem , Sacerdotalia indumenta , unian ria, thurificationes, Aquam Benedictam, Procossiones , Indulgentias , aliosque sacros ritus de Caeremonias a Ministiis Ecclesiae fieri solitas rei ieiebant ae deridebant. Romanum Pontificem, Epi. scopos . aliosque Ecelesiae Praelatos in senis odio trosequebantur , iisque parendum non esse doceant . Clericos Praebendas non habere . nec Epius eopos, vel Abbates Iura Regalia obtinere polle, sed manibus, Apostolorum initar, operari debere affirmabant . officia Ecclesiastica inania esse dueebant , dignitates , Privilegia 8t immunitates Ecclesiae, personarum, & rerum Ecclesiasticarum aspernabantur, Concilia, Synodos. & Conventus Eeelesiae Catholicae reprobabant . Decimas non esse solvendas , nec condenda Testamenta , ad fundandas , vel dotandas Melesias , δι Claustra praedicabant . Omnia Iura Parochialia velut humarias adinventiones explodebant . observantias Regulares Ordinum Religiolorum Phari laicis Tr
ditionibus accensebant . Excommunicationem , Ainliasque Censuras a Praelatis riclesiae Catholicaelatas sugillabant . Exorcismos, di curam omnem Ecclesiae circa Energamenos repudiabant . Ecclesiastiea ieiunia, quasi Idololatriam , & superstitionem redolentia aversabantur'. Hi sunt in summa errores, quos Haeretici Waldenses contra Ecelesiam , ejus Statuta & Clorum diciminarunt . At praeter istos errores , alios contra Suramenta Waldenses protulerunt , qui ad ista Capita vulgo revocari solent. Primo, duo tantum Sacramen.
ta se eredere profitetantur, Baptismum & Eucha. tisi iam a sed omnes Exorcismos, Benedictiones ,
eaeterasque Baptismi Caeremonias reiiciebant, &parvulos abique Baptismo aeternam salutem con sequi posse opinabantur . Realem etiam Corporis& Sanguinis Christi in Eucharistia praesentiam inficiabantur, oc Missam inanem ritum esse, Apostolis ignotum , & quaestus dumtaxat gratia
adinventum obganniebant . Omnem potestatem sive Ecclesiasticam , sive Laicam , solo peccato mortali deperdi effutiebant : unde Sacerdotemper peccatum mortale . Sacerdotem esse desinere , ae subinde Eucharistiam nee --plius conficere . nec. absolvere , nec baptizare , aut alia similia praestare posse , 8c quemlibet econtra probum ac iustum , licet laicum, haec omnia posse tenebant ἔ Quin Ze mulierculis verisbum Dei praedicandi, ει Scripturiis sacras in linguam vulg rem translatas legendi atque interpretandi sicultatem tribuebant i sed uni dumtaxat Scriptiuae Sacrae textui adhaerentes, Tradit Iones , Expositiones Sanctorum Pxtrum , Decreta, Se Decretales rejiciebant, habentes pro sinulis qui quid praeter Bibliorum Textum a Concionatoriis bus diceretur. Cautum Ecclesiae, Horas Canonicas, caeterasque Precum formulas, excepta oratione Dominica , penitus respuebant , ac nullam Confessionis Sacramentalis necessitatem agnosce bant. Denique, caetera pene alia fidei Catholicae dogmata suis erroribus in sestarunt Waldenses . Sanctorum quippe invocationem 5e Cultum imis pugnabant, Reliquias, Translationes, Canoni intiones, Uigilias , Festivitates Sanetorum spern bant. Miraculis ad ipsorum monumenta , εe ob eorum merita e Deo patratis nullam adhibebant
fidem. Crucem Christi, eiusque signum At Sa
ctorum Imagines execrabantur . PurgatorIum. ne
abant, ac proinde Fidelium viventium oratior.es esunctis prodesse non posse pertendebant . Nulla peccata venialia esse, sed omnia mortalia existimabant, Ec iuramentum, nusquain, etiam in i dieio, licitum eme credebant. Alios ejusmodi emtores, qui apud nostrum Reinero legi possunt , obtrudebant Waldenses, qui postea varias us S Elas divisi , erroribus , quos mox recensuimus , Manichaeorum . 8e Arianorum pestiferos errores addiderunt . Verum hic velim sedulo obteives , inter illos Waldensium errores, quos Metenus re censui , quoscam esse , qui antiquis Waldensibus falso fuerunt allini. At enim, antiquos Waldenses non tantum duo novae legis Sacramenta, Bapti limum videlicet Ze Eucharis iam . se eredere consessos liasse, sed etiam Septenarium novae Legis Sacramentorum numerum admisisse, mamissio evincitur ex fidei Consessione, quam ipsimet Waldentes ad Gadisuum Ungarurum Regem miserunt, in qua hune articulum prosessi sunt; δε- cramenta seytenaria inclusa numero Ecelesia Cενί-
sti utilia oste pandimur . Et postquam suam da Baptismate fidem exposuerunt . Laec habent de
Confirmationis Sacramento : Fide ex dAinis ser pluris sumpta pro Mem- temporibus Apostia riam A piad ossematum fuisso . Non emo negabant antiqui Waldenses, Confirmationem esse verum n vae legis Sacramentum . in hoc tamen ereabant .
146쪽
qnod Eliis . praeter Episcopos, hoe Sacrame
tum administrandi potestatem adiudicarent. Smcundo. Waldenses non negarunt realem Christi Domini in Eucharistia praesentiam ι rum quia noster Reinertis, qui contra Iliss scripsit, hoc num de iis habet , Item de Saexamento Euctari- Ita dione, quae ne riam in mortali non montconficere. Rem distini, quod trans stantiatio non F- in mania indisne eonficientis, sed in ore di.
gno Dmontis, re quod eo ei moι in mensa communi . Hanc de praesentia reali Corporis Christi in Eucharistia doctrinam Waldenses , qui degunt in Sabaudiae montibus adhuc promebantur anno Mccccxv. Testatur quippe eluditus spar Iomistis in suo Commentario Historiis eo. Dogmatico de Sacramentiri Dissertatione 4. de Eucharistia eap. I. Artie. I. in Manuscri.
ytis Codicibus Domini is Thoia , qui Pariliis asservantur in Bibliotheca Marchionis de Seian
is , quemdam haereticam Walliensem interis rogatum an a Barbaris seu di Waldensium Pastori bias, qui hoc nomine donabantur, doctus f.
ω Corporalem Chrisi praesentiam in Euchariusia has verbis respondisse: Se a Barbatis dinum fuissa , quod eram neredos profert verba Coue in ianis , censereat Christi, Cyptis farque vera laetis panis in inrum Gripi Corpus. Tertio, antiqui Waldenses non negarunt, Eucharistiam esse verum novae legis Sacrificium. Nullus siquidam ex Histolidis , qui Saeculi XII. & XIII.
exuerunt Catalogum errorum ., quos Waldei,ses profitebantur , hunc eis at fingit , quod ne-zaerent Eucharistiam eta verum novae legis SMerificium . Nee enim RNnerus noster ,. qui scripsit ei rea annum MCCL. cuique accuraν
ta perspecta suerant omnia Waldensium dodimata , nec ritie. Sis , qui centum post an vis eorumdem waldensium reliquiis bellum in. dixit , nec noster omericvi in Di reelotio Inquisitorum, nee Claruatas Sem milius Archiepisco pus Taurinensis. qui anno M VII. in dosemata V valdensium in quibusdam Tautinentis Diueceseos angulis latitantium diligenter inqui. sivit, asserunt, Voldenses Eucha: issicum Sacrificium unquam negasse ; immo Reinreus Phli
doricis & SOsuius scribunt , V valdenses Eucharisticum Sacrificium admisisse, sed consectu uia pris suae Sectae hominibus, sed non ab Ecclesiae Romanae Presbyteris , quos , cum Ualden. ses illos impios esse conclamarent , nullam con .secranda Eucharistiam potestatein sabere affirmabant, secuti hac in parte Donatast rum errorem. Quarto antiqui V valdenses Poenitentiam ex
albo Sacramentorum novae legis non expunx
rent , sed solum docuerunI, nullum posse ab solvi x malo Sacerdote , & bonum Lalcum potestatem habere absolvi . Nec negabant anti. qui Uvaldenses Consessionis Auricularis usum,lieut ostendit jain landatus Gaiso Juυminus Congregationis seratorii Presbyter Dissertatione 6. Da Sacramento Poenitentiae, Quaestione 3. do Consessione cap. I. Nec denique Sacramentum Extrema Uaetionis IeEudia sum V vu-
denses, sed dumtaxat titum , quo in Eceles
Catholica administratur , seu olei consecrati
nam reprobarunt , ut luculenter commonstratidem Auctor Disserratione septima de ExtremLUnctione . Quaest. a. cap. a. At licet hane d ctrinam citca septenarium novae legis Sacramen- OIum. numerum antiqua V valdenses propugnarim , latendum tamen est, Δ Majorum tuorum doctrina anno millesimo quingentesimo trigerumo sexto recessisse V valdenses qui in Saba diae , & Delphinatus montes ducentis ante annis sese receperam . Tunc enim , agente Fare si, apud Genevenses Pleudo - Evan elii Miniastro, grassantem Calvinianam superstitionem ire omnibus amplexi sunt . Quapropter, ex fide . quam post annum millesimum quingentesmum tragesiunum sextum professi sunt superstites Uvaudenses. , nihil prorsus Lutherant . & Caluiniis pro Antiquorum V valensium doctrina , quaeceorum erroribus in multis Capitibus e diam tro opposta est , concludere possunt , nec pestis rae sitia doctrirce antiquitatem aliquam in V valdensibus duodecimi laeculi haereticis arcessere debent a .. Si plura de antiquorum Uval
densium erioribus scire aveas , legetis fragmentum tibii de optem Donis Spiritus Sancta editia nostro Stephano de Boriano, at ter de deli vitia. , quod ex manuscripto Codice Sor meo nuper Publacavit eruditus. noster Iacobus Echaras
in libro, cui utulus est Sancti Thome Gmma sua AMEiori restituta . pag. I. & seq. In eo. hquidem opere de septem Donis S νι-s San. Eiti, parte 4. de dono sertitudinis, titulo T.
de luperbia cap. x x. de errore vel haeresi, lauis datus Sωρε vis de Borbono accuratissime recenisset omnes antiquorum V valdensium errores Fl
ruit autem ille Scriptor in Ordine nostro ab anno MCCXXIII- ad armum usque MCCLXI.
quo euin obit me , ves circiter , refert noster Bernar a Giadonis, oc in his , quae spectant V via densium haeresim, dignus est . cui integra fides adhibeatur , ut poto qui Inquisitorix munus pentures Galliae Provincias exercuit , & imus sudensis haereseos tria ea iis accepit, uui ei inservierant. Consuἰe denique, librum II. Tom. a. Hist. ι Miarianam Eectesiarum Protestantium editae ab Illustrisi. Benjgno Bo et Meldensi Episcopo, ubi domata antiquorum Uvaldensium accuraetissime exponit , . multisque. momentis evincit, eorum circa fidem ει Sacramenta Ecelesiae doctrinam multum ab hix discrepare ervoribuς quos haereti et Calvinissae postrenus hisca tempo ribus invexerunt, & etiamnum obstinatis animis defendunt
a ,, Fatendum est tamen Catharos , qui s
si quenti saeculo Ecclesialtica dogmata corrumperi bant, quosque e Valdensibus-sua acepissie, Gra. M vesonius hic fatetur , veritatem Corporis &- Sanguinis Christi in Euchiristia impia negas- ,, se,. cum id legerim in codice meo MX. Ac qui- ,, dein Saeculi XII l. ut scriptura ipsa codicis de
ri amnis Domini, do quo dicunt haeretici C thatim quos
147쪽
is eisint Sacredo et, quia nec eispus Domini ranis is friunt . nee eonsecrant . nee ipsum manam is eam , nec assumum , M prosequi tui asserensis Haereticorum arsnmenta, quibus ast ruebant itiis Eucharistia Christi corpus nequaquam manduinis rati. Opesciato huic praefixum est nomen M. is naeursi de Mediolano; & quidem huic titulo is subiungitur Bonac ursi opusculum quale in D is eherio legitur; sed post titulum capitis illius is quod CHi s a Patre sis genitus, o qMia Mamis eum Patre sis Creator o Deus, statim opuscua, , tum istut abrumpitur, & post relictum spatium is vacuum , incipit veluti novus tractatus ab his se verbis: Haereriti qMi halent ordinem stium diis Drtiguntia. Hunc tractatum, in quo haeresesis Catharorum egregie immignantur, em hoc ipso is anno typis evulsavi in Tom. a. Miscell. MI is tit in append. quod opus Lucensibus typis hieis Lucae produci eoepit. D. Fuitne ultra Galliarum fines propagata haec Waldensium Haeresis M. Nonnullat waldensium Sectar Italiam, Germaniam , de Hispanim duodecimo Eces ae secula, penetrarunt, illasque regiones pravis erroribus insecerant. waldenses, qui erant in Italia, se is Cat ποι idest puros, sicut Calvinillae in Anglia se Purisanos , appellabant, erantque in dii Micidisterentia. Hi squidem Cathari, qui in Gni-
bardia potissimum grassabantur, praeter communes Waldensium sectae errores, ad mittebant cum
Manich is duo Principia, videlicet boni & --Η , Patremque aeternum maiorem filio Et Spiritu Sancto esse blasphemabant. Cathari veto, qui
Mediolanum infestabant, Manichaeorum . Ari norum , 5e Waldensium erroribus plures alios per absurdos adjungebant , quos Bonaeursus illorum quondam in hac Civitate Magister, & postea ad Fidem Catholicam conversus resere, & egreste eonfutat in libro, quem eontra illos edidit inferipto , Visa Haererieorum . Hune Bonames li-hrum edicis Gaas Dacteritia Tomo II. Spicilegii. Nodi solum in Italia, sin etiam in Belgio ει in Germania extendebamur isti Cathiari, ut manifesti limum fit testimonio E besti Sehon iensis Abbatis hoe tempore viventis, in tredecim sermoni. s. qtios adversus Illo habuit, qui extanta om- 23. Biblioth. Patrum Mationis Lugdunensis. In Epitiola nuncupatoria ad Raginoldum. seu Raλοι-- Archiepiscopum Coloniantem, his verbis eum admonet E bertur In vestra Dimesi
frequenter contigis dam bendi quosdam haerericos . . . Hi fot, quos vulgo Cat os υω. t dcc. & in Sermone primo ait: Secta eorum, de qMibus agiamus, originem acemis a Manichao haeresiare .
At testitor mutas in suo Chronico ad annum MCLXXXIII. multos ex istis Haereticis Catharis in Bolgio detectos incendio traditos fuisse: dem, inquit, tem ore multi .arerici combustiIunx in andria a Gia imo Remensium archiepiscopo, Ah yotis. Sodis Legaro, er a Pollimo Maod sium C Μυ te Circa idem tempus Hrretici Barbansone ex Co- Faraui dicti, qui Catharartim errores sectabantur, suo
runt in Galliis flammis addicti, testa RigoMode G stis Philippi risum Galliarum Regis. Waldenses
in Angliam venisse testatur Guitielmus Neubrigensis lib. a. Ilis M. Angi. cap. I . ubi haec habet . itfrim diutis, idest anno MCLX. Erranei quidam venerunt in Angliam, ex eorum ut credit- adinem, quor vulgo Publicanos υοeam . Hi nimis, ore Ga cimia in rio a iam habentes originem , regionibus plurimis virus si e perfidiae infuderunt . Ouippe in iatu is Galliae, Hispaniae. Italiae, Gemmani Me Pr inciis tam multi peste infecti est diaerantur , ut secrandum Prophetam multi Dari se super numeνα , arenae videantuae. Verum isti haeretici jussit --iei II. Angliae Regis deprehensi At in cuslqdia politi , ab Episcopis in Concilio
Oxoniensi anno MCLX. congregatis fuerunt d mnati , di monit, ut Poenitentiam agerent . Sed eum omnem consiliit salubritatena spernerent, minas quoque intentatas deriderent, verbo illo D minico abutentes: Beati qui persecutionem parium ιαν μογεν --tiam &e. Tunc Episcopi, ne virus haereticum latius serneret praecaventes, eosdem publice pronunciatos haereticos eorporali diseiplinae subdendos Regi tradiderunt, qui praecepit, haer lieae in lamiae characterem frontibus eorum inuri .& , spectinae populo , virgis coercitos ab urbe expelli, distracte prohibens, nequis eos vel hospitio recipere, vel aliquo solatio consevere praesu. meret . Sic Waldentes expulsi sunt ex Anglia . ubi unam tantum mulierculam dece sunt, qua eriam, ut reserum Scriptores Angli. ab illis di iae edens, factique poenitens errorem consessa est . ει reconciliationem meruit . Denique , Haeretici Inidenses ex Hispania, in quam irrepserant, Mubi Sabbaivii, & Insabbatini vulgo appellabantur, expulsi fuerunt anno millesimo centesimo non gesimo septimo a Petro Aragoniae Rege . ut videre es in ejus Constitutione adversus illos hoc Mino edita, quam ex Archivio Ecclesae Geru densis eruit B LUM, & in Appendice Marea H Daniea pubIicavit in hac Brma ; Praecedens-Panum nostrarum in fida imitatores Sacro
Sanctae Romanis Des a Canonibus obtempesantes, qui haereeteos a conserato Dei. O S. Ecclesiae , ω Catholicorum omnium exclusos , Miso damnodos ac persequendas emberiant. t Menses υideliacet , qua vulgariter dicuntuν Sabbinari, qui re aliano ne se voeant Paveres de Ludum, er amneratos haeruleos, Pomm non es num rias, nec uia mi sum no , a S. Eeesesia analbemacietinos . ab omni Regno re m/estatius nostro tanquam in
ses enire ae fugera districto oe i remeabilis' PMompus , se. In eosdem etiam Haereticox IVAGnses Imperator ni Misus II. Constitutio. nem emisit , quam refert Giadassus Tomo I. Constit Arianum Imperialium pasin. 293. in qua illos a suis ditionibus exulare iussit , & e rum fautores honorum Proscriptione multavit . ac velor reos Maiestati .puniendos declaravit . De Conciliis Generalibus Lateranensi III.
148쪽
Innoemtis III. nee non de plumus conciliis Pro. retricium esse, nee aliquem in ipsa frivati m evinetalibus, in quibus haeretici Waldenses pro. praedaeabant i filios & hlias genetando. Dicebant scripti sunt , opportunius differemus in sequenti Ministros Ecclesiae, qui non essent motibus te Colloquio. conversatione maes, qualem Pauti ordinandas do. D. Albi sensum Haeresis, quam duodecimo Ee- euerat, non esse Eplicopos . aut Presbyteros Ere. etesiae iaculo in Galliis exortam fuisse nuper a sis. sed lupos ει sed ue res, ideoque nulla eos polle rebas, suit ne diversa a Waldensium Haeresi, euis re potestate in rebus divinis & Ecclesiasticis, antius originem. in sella dogmata, eariasque Iedus in Sacramentis administrandis, nec parendum eis mox In medium protulisti esse, aut Primitias di decimas solvendas. Doce. M. Albigentium Haeresis , unae eiεca annum hant, Ece Iesas, seu Templa in honorem Dei &Mcl. xxv I. infausum caput attollere coepit, pessi- Sanctorum erigi non debere, nec a fidelibus ad ma fuit Waldensum haeresis soboles, in quam orationem adiri, nec eleemosynas iisdem Eech. tamen velut in seminani quamdam omnium Hae- s is, aut pauperibus emrari oportere . Statuebam xesum colluvies confluxisse videtur. Ab Albia, satis superque sufficere ad salutem veccata cuili. Albigensium Civitate Metropoli, Tolosaeeue vi- het homini confiteri, de post Condissionem non cina, suum traxero nomen isti A lbi genses haereti- eue necessariam Poenitentiam. A iuramento iraei, de quorum origine, erroribus, distiplina & mo, abhorrebant, ut assererent, nunquam Omnino de risus pauca hie a tingemus, plura de illis dictu. here iurari Per aliquod juramentum. Hos Albi. ri in nostris Colloquiis in Historiam faeculi decu sensium errores ex R gerio Hoedens huius temmi tertii, in quo insolentius crassata est illorum poris Scrip tore refert lacinianus loco superius a Haeresis. In A am C itis remis is, inquit m. laudato. et initis in Chronico ad annum Me xxxv I i. 'mum D. Recensuisti ne omnes Haereticorum Albigen. ruis haeresis marisna, quae fidem orthodoxoriam sum errores Patrum Ecclesiastiea Infitiata maeuant non totam M. Praeter istos Albigensium errores, longam mustus fimplex, sed re Eeclesiae Dei Gererito er aliorum seriem texunt aeticas riden, in Hiisa. Em pos cum Prime ibus Laicis tabe confecit -- mia Episcopus in libris, quos edidit adversus A l. fanda. Quanta vero esset detestandae hujusce Al- bigenses. α Petrus is inuo Cernati Monachus Ci-higensium hareseos rerversitas, Gelli Negotio di- serciensis in sua. Ruam Innoeentis III. Pontifiei noscitur ex litteris, quas anno millesmo cenim Maximo nuncupavit, Albigensium mporiis cap. M. smo septuasesinio septimo Rammiandas V. Comes inter illos errores, quos recensent ambo citati Tolosanus icripsit ad Monachos Cisteretenses, in Seriptores, hi praecipui habentur. Primo, assi quibus inter alia ait: Qui ruereritis funguntur inabant haeretici Albigenses, damnatos esse omnes Heresis foeditate aerisantur, an/iqua olimquo veteris Testamenti Patres, Ex Ioannem Bamotam veneranda Ecclesiarum Aea inculta iacent. dimis unum esse de majoribus Daemonibus asserebant. remanent, baptismus negatur. Eudaristia abomia Secundo, Christunt illum, qui natus est in Ba- Matuν. paenitentia partii pendistir, Hominis piasma thleem terrestri & uisibili. di in Hierusalem eris, e ruis resurrectio abneganda res aretur, o omnia cifixus, malum fuisse, di Mariam Mari I nam Melo stica Saeramenta aenm. Iamrar, oe qaod Elei eius concubinam extitisse impudoratet ore blasphe- nefas es, duo etiam principia introrieuntur, & mabant. Tertio , Romanam Eeclesiam speluncam Paulo post: nitore, quia in rantrem haeresis υ-- latronum, & meretricem Apocalypsi appe labant. enta mυiserat. --et, quia nis mandi Dei vis. Quarto, Saeramentum Eucharistiae loernebaut, Et via, HUque Maebio extento extimari non parest. Sacro Saneti Corporis Christi Hos lutim a pane Verum, et flagitiosissimae illius Albigensium -- comnium non Ocrepare, Publice docebant. Qui it --ctae errores magis Perspectos habere Possis, illos is, Confirmationem, consessionem, ordinatio eodem ordine hie describam, 'uo e Spondam in nem Ministrorum in Eeclesia Catholica, & Mis Epitome Baronir ad annum Mc Lxxx I. ex Rogo- iam, tanquam ritus superstitiosos di inanes omnino H edeno in Annalibus Anglicanis raseruntur. To reputabant, cantilenis, facillestisque iocis sa- In primis, 'Haeretici Albi pensos Tecipiebam tan- cras ritus irridebant, di varias ac putidas sabulas eum modo seripturas Novi Testamenti, 'rejicienum in Cathol: Ecclesae dedecus & saerotum Mi penitus Vetus, nis in iis resti nomis, quae a Chri- nistrorum 'opprobrium procudebant . Sexto, Retur. 1 o Domino & Apostolia inducta sunt , di mon rectionem carnis negabant. Septimo, stulte firm aliis. Respuebant pariter est heros omnes Doctores bant, Animas nostras esse spiritus illos os ata Legis Christianae . Intumgati de fide sua, dice' qui superbia e Caelo praecipites ceciderunt, Ani-hant, se non 'meri ad respondendum. Asserebant marum de corpore in corpora rant migrationem duos Deos existere, honum alterum, alterum ma- cum Pythagora tenebant. octavo, Purgatorium, lam; aiebant, bonum Deum esso Auectorem No- & orationes pro defunctis non admittebant. -- vi Testamenti , & erratorem rerum invisibilium se, quidam inter illos inutiebant, ab umbilico tantum, uae mutari aut corrumpi haud possunt; di in rius peccare posse neminem, nee poccariat malum Deum vetus conditanis Testamentum, gravius dormiendo cum matre vel sorore, quam extum, terram , hominem & alia visibilia creas- eum qualium alia . Decimo, sacrarum a maginum se asseverabant. Bapti l mum Parvulis ad salutem usum ac venerationem idololatriana esse assim Prodesse, corpusque Domini per ministerium SM bant, di Campanas tubas Daemonam appestatarit.
cerdotis indigni, aut aliquibus criminibus irretiti Undecimo, 'Beatam Mariam Dei Genitricem. κonfici pervicaciter negabant. Matrimonium me. Proh scelus t meretricem inclamabant. Nos, fiealios
149쪽
inos huiusmodi impios Albigensium Haereticorum
errores . quibus reserendis consultiun supersedere
dum, damnavit Ecclesiae in pIuri x Conciliis, sicut late ostendemus in Colloquiix in Hi istoriam saeculi XIII. in qua fuerunt eelebrata. De Bello sacro, quost, Duce Simmo Comite Monsonis, alexterminandos Albigenses haereticos , qui suis impietatibus & incursionibus bellicas Ecclesiam eo turbabant, susceptuit, est ; de insigni victoria,
nam de illis fidei hostibus Catholici, Caelo proe
lis pugnante, reportarunt , demum de Zelo Ap Dolico, & de mira lis ac predicMiombus Be tissimi Patris Dominiei saeri P dicatorum Ordinis conditoris , qui in Albigensix haereseos impugnatione. & in haererieorum confutatione atque con Uersonae plus omnibus laboravit, commodiux
suo loco, idest, in Colloquiis in Hii torim saeculi decimi tertii, disseremusia D. Ire tot cras iis & detestandis Albigensium haereticorum reserendis, vel confutandis erruribus non
est quod diutinx immoremur, in imae cum eos retulisse, abunde resutasse sit. Quapropter relictoe isto tam mala olenti Coeno, caetera, quae ad emrumdem haereticorum Disciplinam, moresve spectant, breviter expediamus necesse estis M. Quanx turpis ti execranda fuerit Albiget sx haereticorum disciplina . facile admodum intel- iges ex Ritu. quem, teste Petra dentia in
in sua Historia Albigensium. obsereabant illi haeretici erga eos, iri sectae nomen dabant. Caer
inania sacrilegae praeses aicebar et Amiee. si vis es
εσ, inquiebar, Me e Piritum Sanctum a bonis εο-minibus . oe itine aspirabant ei septies ira ora. Denedicebae ilii: Adire ne M Cmei, quam tibi freta
sacerdos in baptismo, ire pectore. re in se pulis. er i. eapite, de olea re CHemate Respondebis t
Ira refert Petras do malis Cernati orsinis Ciste ciensis in Dioecesi Parisiensi, Monachiis, qui cum Guidone Abbate eiusdem Coenobii, avunculo suo, Carcassonensi pollea Episcopo. ad p dicandurneontra Albigenses ita partes Tolosanas venar, Sebellix Albi sensium fetumque interfuit, atque il- horum haereri eorum Historiam descripsit c Jam vero, quam dassolutiae flagitiosi essent Albigensium
mores, apertae declarat Lucas Tudensis lib. r. ad
-ttunt . . runmν effraenes per varia desideria ea nis , nulla noctisa est delectatιo , quam π Pertrauseae eorum luxuria. Aburitur stitis matre, fratre fratre . er pater in filia tamitudinem operatur. R aequone Di erroris mercedem in semetinis, qu
teret adesescentes, impuri pueri sine eerro atre. in annex cum LEU matris virvo erroris Itigentes ,
lieres effrontes er sine ver evnina, loqua rate gar raia, in alios deci iam, per Homos discurrenter .
Ad foedos Albigensium mores sperunt nefanda illa, dirasque omnibus ex randa flagitia, quae ab illis haereticis in odium Christi & confusionem Fidei Catholicae patrata se ists testatur Caesariarnationθ Germanus, Ceenobii Finisteriacensis o dinis Cisteretensis in Di creesi Coloniensi Monaehus, & coaevus Scriptor, Dialo νὴ Miramis md Istine . s. cap. 2I. quaeque adeo sunt execranda , ut ea hie dascribere calamus horreatia
D Μiron sane, quod in Galli tot taculentae haeresex duodecimo Ecclesiae saeculo emerserint, tamque late propagari potuerint ia Sed age, per
curramum nunc Hiax haereses . quae eodem saeculo in aliis orbis panibus proruperunt M Circa annum Mcxv I. Laicux quidam nomine TamquAmas , vel, ut alii scribunt , Tanquelinus . vii licet indoetus. multox tamen erudi-
tox virus , sed maximo plebeculam in Belgio dementare coepit sil sis quibusdam propositionibus . dogmatis & assertionibus , dictitans nimirum, is Dei filium essa a Sacri tardi ais Ministros , δι Episcopalem . Sacerdotalemque gradus ni h Ii eta iaciendos . nihiι etiam Ra salutem prodesse Co
poris & Sanguinis Christi pereeptionem , frustraque Missam ae Sacerdotibus celebrari ia Hie autemnagitiosissi inus haereticus ter mille distipulis , sei
totidem 1 ipatoribus vallatus magno apparatu incedebat, inauratix vestibus. & tripl:ei seniculo eriam sint ottis lautissina& magnifica inllauebat convivia ut auram popularem aucuparetur, sibique ganeonum gratiam conciliaret. Filias, matribus prae sentibus, disponius, cernentibus maritis, corrumpi iubebat, coniustaque promiscua esse volebat. Prae sertim vero Sacerdotes odim plusquam vatiniano
Prosequebatur . & in eos passim acerbissime invehebatur , donec tandem IIa permittente Deo , in tor steterum vindictam, a quodam Presbytero ei tax est. Sed nec illi, mortuo consepulta omnino iacuit eius haeresis, ad quam radicitus extirpandam totus incit it S. Norbenus Praemonstra. tensis ordinis Clarissim Institutor , qui sacrin suis concionibuς adeo pisecit , ut omneu sere ,
quos illa pestis insecerat , ad fidem Catholicam
reduxerit, eosque corde vehementev con Eunc Oxad sincerxin compulerit pcmitentiam.
Aliam haeresim ei rea an . MCxxxUHI. in Italia spargere coepit.Amatatia Brixian A. discipulus quondam Petri A γaela-ν. egregius dicini verisbν concionator. led nimi; audax ac temerarius . Dum enim Romae in luxum & divitiis Sacerdotum de Cardinalium nimium aspere Ae intempe. stl ve invehatur. eorum inoris palam de audacius
carpit, vivendive rationem persti ingit ae i laetatur, haereseos nominae apud Pontificiun M ximum accusatur. Moneu & errores illius haeretiis ei Amata, Brixiensis accurate describit orto Fr singens Scriptor coaevus lita a. De Gesis Fri. Aeraei I. eam m. his verbis : Amat a se me Ites a Gυirat Brixia ανirandus, eiresdem Mensiae
Clerieus ae tantum L ον ordinaritia Primm Abaeis Lydiam olim Aroeptorem habueras. vir quidam n tiarae m. heberis . plus ramera verborum pro υro.
150쪽
minor, nomisatis euridus, eurusmiai hominum in.
geoia ad fabricandas haereses, schismarumque peris rurbationes stim prona . B a studio e Galliis in
Itadiam revertens, religiosum habitum, quo amplius incipere moer, induit ; omnia lacerans, omnia r dens , nemini parciens, Clericorum ae Episcoporum Hermaror, Monachorum persecutor, Laicis aantiam adviam . Dicebat en/m , nec Clericos proprietarem,
nee Episcopog Regalia, nee Monachos possumes habentes aliqua ratione posse salvari, eunctaque bae Friner es esse, ab ejusque Mnocentia in usiam GAeorum cedere oporterea Praeter hae. de Geramento Ptitaris, de Baptismo pamulorum non sano citαν sensisse. His . alii ue modis, quot longum est
enumerare, dum Brixiensem Ecclesiam eonturbaret Latrisque tutas tereae prurienter erra Clerum aures habemibus EceIesiasticas ex nerer paginas, in magno Concilia Romae sub Innocentio ripa habito ab Episevo illius Civitatis, virisque religiosis asecusat- . Romanus ergo Pontifex, ne perniciosum Euma ad plures serperet, imponendum inro hisn-ritim doeinnis , sicque factum est. Ita homo ille de talia fugiens ad Transtpina Ie es notis, ibique in oppido Alemanniae Turuo ostiatam Dinoras UM- mens perniciosum dogma aliquot diebus feminatas. Damnatus itaque Amalam Brixiensis Romam , Italiamque delerens, in Galliam primum, dein in Germaniam sese recepit, & aliquandis apud Hermanniam de Ariama Epistopum Constantiensem commonitus est. Quod ubi rescivillat s. Bemam dias, statim ad illum Episeopum litteras dedit, rogavitque ut hunc haereticum iam ex Gallia Be talia 'pullum sugatum que, apud se, aut in Dice. oesi sua delitescere non pateretur. Scripsit idem S. Bernardus ad Guidoriam Cardinalem & Lega. tum Apostolicum, eumque monuit, ut sibi eaveret ab Amaldo de Brixia, ejusque consortium vitaret. Amatatis de Brixia inquit S. Moridus
ea in epistola. quae est ordine CXCVI. mitis
Gnversario mes o doctriua venenum, cui capti cm lumbae , eatida Sc Nionis est , qtiem Brixia eum inuit , Roma ex νruit, Francia reptilis, Germania abomanatur, Batia non vult recipere. fertur esse vobiscωm ; υιdere quaeso. ne vora anthoritate plus noceat. Nam cum oe artem habeas, re voluntatem
norandi , si Meseris favor vestre , aris funicul seriplex, qui Elielis rumpisur, supra modum, ut
veraer, uocittims m. Non solum errores eontra
fidem docuit Arnaliaes de Brixia, sed etiam, ut m superiori Colloquio obtervavimus, sacem seditionis Romae accendit sub Geio II. & Maenio II. fuitque Caput lactionis Armaldistarum , qui restaurandum Capitolium, revocandam dignitatem Senatoriam , re mandum Equestrem ordinem ,
nihil in dispositione Urbis Romae ad Summum Pontificem spectare, sed ipsi Ecilesiasticum iudi-eium satis superque sui licere de se, palam, ac perflictae frontis audacia asserebam. Tot tumul. rus Romae excitavit haec Arualdistarum iactio di in tantum invaluit, ut non solum nobilium Romanorum, & Cardinalium diruerentur domus, ac splendida Palatia solo aequarentur, verum e
iam Cardinales aliqui a furente plebecvla ab illa
Am Ido Brixiensi delusa inhoneste tractarenrer, in&seditione vulnerarentur, sicut refert Otro Fra fingensis lib. a. de Gestis Friderici Imperatoris capit. ao. Tot scelera non diu impune tulit Amnatatis Βνixiensiti pestiferae illius seditionis sient. ter. Nam cum novas anno MCLV. turbas Rωmae eieret iussu Friderici Imperatoris captus, a Petra Urbis Romae Praefecto ad rogum damnatus est, eiusque cineres in Tyberim proiecti, euius rei meminit Guntiarus L: glirinus ejusdem temporis Poeta clarissimus ita canens: An Q ραε Cruci fiamm ne cremante I
In cineres, Tyberim, anas est Dinsui in
Ne stolida HAD , quem fecerat improbin
Mart is ossa novo Cineresque foveret E
D. De Abbate Ioae bimo . qui duodecimo Eciclesiae saeculo magnum sibi in Italia peperit nomen, num trame vrri eruditi haud parum inter se altercabantur , & in varias de illo abitant sententias. Quidam hune Abbatem, Sanctum , Doctorem apprime Catholicum, ac Prophetam esse dicebant. Alii eum illus brem hypocritam, Pleudo Prophetam . 3c haereticum fuisse .palam contendebant. Te igitur impense rogo , ut haec tria dubia breviter in Praesentia ciscutere non Uaveris . Primo, an reveru Abbas Ioachimus fuerit haereticus , necne ρ Secundo, an verus suerit Propheta, vol illusori Denique. an pie.& in gremio Ecclesiae Catholicae obierit M. Priusquam tribus a te propositis dubiis L. ciam satis, observare in primis debes, Baehimum ordinis Cisteretensis. Abbatem Coenobii Florensis in Calabria, libellum evulgasse contra μιω-L-ι dum Masistrum sententiarum . eumque haereseos eo potissimum nomine insimulasse, quod inter caetera sua dogmata, de unitate, sive es leti. tia Trinitatis verba faciens dixisset , quota quaedam summa res est, Parer, Filius, ct spiritus San-
Elias, er ilia non est generasvr, neque geuita, ne ρMe proceiam1. Contra vero Abbas Ioachimus odi ponebat , qdod Petrus Lombardus non Trinis rem in Deo, sed auareritarem adstrueret, tres vid licet Personas . di illam communem Essentiam quasi quartam . manifeste protestans, quod utiliares es , quae H Pater, Fιtius . . Diritus San. GM, nee substantia, nec essensia nec natura, quam vis tamen concuderet Abbas Ioachimus . quod
Pater, & Filius . & spiritus Sanctus simi una
essentia, una substantia, una natura. Hanc a
tem assertionem suam, teste Matthaeo Parisio in Historia Anglicana ad annum MCLXXIX. his rationibus & authoritatibus confirma,t 'Ioa.ehimur Abbas: Tres sunt, inquiebat, quι rapim nium dant in Celo, pater, Verbum, er Spiritus