장음표시 사용
81쪽
Τn Dio cesi Moguntina Monachus, eleganter &Meurate eonein vit Historiam Rerum Germanisa. ram usque ad annum MLXXVII. quam postea A. nonymus Monachus Erphordiensis continuavit ad annum usque Moece Lxx II. Hanc Lamberti Se nasulensiti Historiam . eiusque continuationem
Ioannes Pistorius inservit Cine mom. quam edidit,
illustrium virorum Scriptorum, qui Rerum Germani- eaerum Hloriar, vel Annales posteris reliquerunt.
Cum maxima sinceritate & diligentia Adam-Bremensis Canonicus scripsit quatuor libros De Hisbeia Teclesiasaea Dammabingensis, o Bremensis Diaereseon a tempore Caroli Magni usque ad Henrisum IR de ad calcem suae Historiae adjecit Traelatum De Dis Dania, s reliquarum, quae
trans Daniam sunt, regionum natura, moribus, e
religione. Haec Adami Bremensis Hi storia publicata fuit ab Emoldo Lindenti gio Lugduni Batavorum anno Is p . Ec deinde cum Notis prodiit Hel assii an. MDCLXX. GMMUM Salisbu sensis Episcopus . Ee Stephantis Hai stadiensis scripserunt Epistolas pro Gregorio VII. contra schismaticos, quas Sebasianus Teunetellus Caesareus Viennae Bibliothecatius ex MSS. Codicibus inter
alia vetera monumenta edidit, una cum duobus li
Presbyter veraci, sed inculto Carmine eomposuit. Denique Gera us Reicherspergensis in Bavaria praepolitus scripsit syntagma de in ira IU. &V. Imperatoribus. Si de Gregorio VII. nonnulliseque alus consequentibus Pontis Romanis , quod riserus Soc. Jesus Theologus publiea luce don vit ca . Hi iunt celebriores Scriptores, qui in Germania undecimo Ecclesiae saeculo litteris inclyti fuerunt. Consulto tamen praetermisi S. Bran nem Coloniensem , qui eodem saeculo doctrina &pietate maxime micuit, atque Carthusiensem ordinem sundavit, quia in proximo Colloquio, ubido Monasti ea disciplina XI. saeculi agemus , Ο portunior de sancto illo sundatore, erusque Op ribus disserendi sese disit oceasio . Nolui etiam in serie illust iuni undecimi saeculi Germaniae Seriptorum aliquam de Somne, natione licet Germano , 5e pseudo. Cardinat i facere mentionem .eci quod Benno tempore schismatis Clemenii III. Antipapae obstinato animo adhaesit, Ae suit insem fissimus Gregorio VII. lesitimo Pontifici Romano . in quem duos scripturivit libros injuriis , eonviciis. 8t contumeliis scatentes . qui extant apud Orthainkm Gratium in Fasciculo rerum expetenda-νtim re fugiendarum , quem typis edidit anno
MDXXXV. Eosdem Bennonis libros anno MDCXI in Iuem emisit M.tehi, Golpadus inter v xia in seruia Antῆ - ωυσνiana. - aὶ Gerochi hujus extat enarratio in omnesse Davidis psalmox quam integram uno satisse grandi volumine , conficient..tomum sextumis Ane dolorum suorum evulgavit P. Petet. Aliari eiusdem auctoris opuscula vide a A Fabricium is in Bibliotheca mediae, de innimae latinitatis vis
Seriem Seriptorum, qui nndeeimo Ecelesiae saeculo in Hispania aliquot opera ediderunt, Nico. uus Antonius capite primo Tomi secundi Bitiio.
ιMea Hispaniae istem auspicatur a San piso natior
ne Hispano. At Astutieensi Episcopo, qui Chroniciis condidit ab anno octingentesimo sexagesimo sexto, quo in Hispania regnare eoepit Alphonsus Magnus huius nominis III. illudque perduxit usque ad obitum Ranimari III. Hispaniarum Regis, hoe est usque ad annum non gente simum Maagesimum quintum , quod postea Pelagius ovetenta Episcopus iisque aci mortem Ad ψει- UL Hi iapaniarum Regis, annumque millesimum centesimum decimum nonum continuavit. Istud Sam- piri Chronicon, una eum aliis Hispaniae Chroni.
cis anno MDCXV. 6t MDCXXXIU. edidit μή
demius Sando itur. Notisque ac Dissertationibus illustravit. Praeter Sampisum, alios paucos obscv. ii nominis Seriptores undecimi iaculi Hispanos , loco mox a me laudato , memorat iam citatus Nisolatis Antonius, quos hic iubens praetermitto is obiter dumtaxat velim observes. Hispanos vulgo existimare, Misennam Medicorum Arabum Privincipem ex Hiisania oriundum fuisse, ibique saee io XI. floruiue . Sunt tamen inter Hispanos alii. qui Aineennam Baeticum, alii Cordubensem, alii Hispalensem. alii Aragonensem, alii demum V lentinum fuisse dictitant . Sed hane fabulam merito explodit Nicolaus Antonius cap. a. Tomi a. Bibliothoea Hi paniae veteris, ubi primo fatetur , se prorsus nescire , unde Hispanos invaserit hae diu nata persuasio, quod Aυrcenna, qui certe natione Persa fuit, in Hispania suerit natus. Deinde multis momentis probat, Aυisennam toto vitae suae tempore nec in Hispaniam unquam venisse ;nec venire potuisse, tantum abest ut suerit Hinpanus. Quod vero spectat opera, quae edidit a vierima, qui XI. saeculo claruit . asserit ibidem
Meolaus Antonius, opera Arabica Marennae e
rate manuferipta in Bibliothecis Ecclesiae Toletanae cieto Voluminibus comprehensa ή hebraice antem versa quatuor aliis voluminibus , quae in
Bibliotheca PP. Me. Jesu CNIegia Romani adhaeasservantur. Fuerunt etiam opera Mieenna La
tino idiomate donata a Gerarda Carmonensi hispa no Provinciae Baeticae, ut testatur idem Molao Antonius Tomo a. Busiothecae Hispania vereris
Anglia undecima Ecclesiae saeculo aliquos pi tulit eruditos Seriptores, de quibus late disserunt
Bal ur, te Pissus. Tres tantum terebriores hie proferam, videlicet Marianum Scolum, orbemum ,ερ Hemmissum. Primus, seu Mariantis notus in
Scotia leu Hibernia natus , ordinis S. Benedict Monachus, scripsit Granieon a Christo nato ad annum usque MLXXXIII. quod postea ad annum MCC. continuavit maerebinus Abbas. Hoe --νiam noti Chronicon continuatum publici jurix feeit Pylarius inter veteres Scriptores Rerum Germanicarum . Osbemus Eeelesiae Cantuariensis praeceptor 8c Monachus condendis sanctorum vitis pnesertim incubuit, quippe Viram S. Odonis Cantuariensis Archiepiscopi a Mabillonio insertam se. eulo U. Benedicti no , Viram 8e mirae a S. Dun-
82쪽
eulo V. Benedictino exhibent . Scripsit quoque is opere eundem titulum praeserente, In quo deos mus vitam & passionem S. E*heta Cantuarien- Mita, saeriique Ecclesiae ritibus agitur, cuiussis Archiepiscopi & Martyris, quam dram ad is Ructor lynoratur. Modo vero ex titulo, quem diem XIX. menta Aprilis in Actis Sanctorum se praesert C ex tam thensis in Anglia, con- aderunt. Hamissus Monaehus Wigorniensis eo- is stat apud eruditos Ivoni Carnotens Episcopo posuit quinque libros De Delosiae Ivigorniensis D is tribuendum esse. Vide Hilf. Literar. Gallic. ratione, Pνιυιlegiis. er Possessionibus. Sed de his, ,, Tom. VIII. & Ton . X. pag. r h& alus Scriptoribus Anglis. Motis, & Hibernis D. Amplum satis Caralogum texuisti Seripto. legendi sunt Ioa.nor Baiasis in suis centuriis De rum Latinorum, qui undecimo Eeelesae saeculo seripam ibus Ana re notia. Ioannes Pirsias in Ca- pari doctrinae dc pletatas laude eonspicui fuerunt. talogo Scriptorum Angliae, I aeolus Varatis in li- Superest, ut iub finem inuis Colloquii, brevi aebro De Hibernia re anra uuatibus ema, & Henricus compendiar O stylo reseras Scriptores Graecos, qui W-hontis in opere, quod edidit De Anglia sacra. eodem saeculo orientalem Ecclesiam doctrinae &Praeter istos Scriptores, quos undecimo Eccle. virtutum splendore illustrarunt. sve saeculo in Italia, Gallia, Hispania, & Am M. De praeclaris undecimi Mesesiae laeuli Seri. alia floruisse hactenus diximus, suerunt etiam em moribus Graecis, eorum qne operibus dicturus, indem Leeulo alii pietate 8 doctrina illustres Mo- eiptam a Leoue Grammaties , qui, Threphanis naehi, qui Coenobiorum, in quibus Monasticam Chronographiam ab anno Decexit r. quo desiit vitam degebant. Chronicon condiderunt, uideli- Theophanes, continuavit usque ad annum Mur Ir.ces Chronicon Gemblaeensis Monasterii Dicecelis Hanc Chronographiae continuationem doctissim Namurcensis, quod editum est Tomo VI. Spici- noster Combrisitis Graec Larinam, Notis illustr. legit Dacheriam; Chronimn Mosomensis Mon, iam, ac Theophani lubjectam typis edidit Par serii Dioecesis Remensis Tomo V. ei dem Spici- si is an. MDCLV. Suam Historiam Rerum post legii insertum; Chtonicea Abbatia Fmtanellensis m ιn Orienee Joannes seνω auspicatus in ab Dioecesis Rothomagensis Tomo III. eiusdem Spici- obitu Memhora imperatoris, hoe est ab a n. legra publieatum; Chronicon Monassem Minge- DcccxI- eamque perduxit usque ad initium I mensis, se i AHigoniensis in Brabantia, quod ex- rem Isaacra Comnem, qui, metam Strat Micotat Tomo X. eiusdem Spici legii, Chronicon ν- anno MLVII. successit. Fuit Ioannes ille Sol, tutensis Abbaria, seu S. Rireari , editum Tomo ma natione Tharacesus Tharacesium autem est IV. Spicilesii. Chronicon Andrensis. sive Arim pars Asia Minoris ad Mare fi qeum, teste Imp. nensis Monasterii Dioecesis Bolomensis. quod ha- Constantino Porphyrosem a. lib. I. de Themariis batur Tomo IX. saepius jam citati Spici legii D, bus. Varias otticus in Aula Imperatoris sum
chetiani. Fuerunt etiam eodem saeculo undecimo dius est Ioannes Sutura. Inter quae fuerimu Pre. complures in Occidente Scriptores, praeterim Mo- toe rariam . seu Praefectura vestiarii Imperialis,
machi, sed Anonymi qui vitam Sanctorum Abba- & Magnias Drunarimus vigiliae . idest, Praesem.
tum, & Monachorum scripserunt, quae lesi pos- Excubiarum, ac tandem ad dignitatem Cnt sint apud Malitiositim in iaculis Renedictinis. Ii - Palatae provectus est . Cum adhuc pmi estiariuster illos Scriptores Anonymos unus est, qui sub Imperatoris esset , scripsit Ditomon HUDνωνα finem saeculi vixit, Be Auctor est Mitrahisi seu li- anno mccx I. usque ad annum M hvia. quam Mi m Melosiasticis observistianitas, idest Disiuis integram Georgim Cedrenus scriptor itidem Gne. Ostieιιι , inlcripta, qui duobus supra sexaginta -- cus, sed insignis plagiarius, in suo Historiarum P, ibus constat. Voce antem Micresui Scriptores Compendio verbo tenus exscripsit. Fatetur hoe mediae & infimae aetatis. librum, qui in Epit. ipse et Cedrout in tua Praelatione, ubi resertanes si)eciem editus est, intellexerunt. Extat hic se primam tuae Historiarum pyn leos partem usiam ruinis O iis Mierologus in Bibliothec. Pa. que ad Imp ratores Maximνaniam , er Maximinumarum Editionis Lugdunensis . Advertere tamen deductam , ex Georgio isneelia transeripsisse ; SN debes, Guidonem Areti utimi Monachum Benedi- cundam vero partem usque ad Meris vim Impe. Himi ut in Italia, fit doetissimum saeculi undeci- ratorem sumpsisse ex Theoρε- , lemam denique mi Mu sieum, non esse Auctorem illius meralogi ad Isaarium Comnenum Imperatorem depromisis- de Divinis omens, sicut Possemina, & aliis nou. se ex Ioanna Protouelliario, cognomina Tharaee- nullis perperam visum est, illum tamen Aucto- Iis, qui, ut testam ur periti Critici Lea Asiatias rem esse cuiusdam operis Musici, quod meret in Diatriba de Georgiis. Vossius lib. a. de Hist..eum inscripsit, & m quo excogit. it novam can- ricis Gratio cap. G. Lam crus lib. I. Biblioth. is 'x tandi methodum, quam vulgo Solmificat onem v Cesareae cap. 7. Pagino in Critiea Bammi, & alii cant, seu Gammam cum noris, Ut, Re, Mi, viri Melissim . idem est ae Ioannes Se ista. Un. Fa, Sol. D. Hine Domnieta Presbyter in Case de maniustum est Cedrenum ex varus Historiis,mine de Gestis Comitissae Mathildιs, agens de non sententiis soliam, sed verbo tenus suum Hi- Thebaldo Aretino Episcopo, canit: itoriarum compendium consarcinasse, quae ut ait Micrologum libriam sibi iactat Guido poL Leo Allatiar loco mox a trie laodato, sibi ab Auctori.
tua. bus repeteremur, nudus ipse Cedrenus, aeque ac cor. Musietis εν Monaesas, noenon Tremιta beam nacula illa, remaneret. Caeterum Ioannes Semrira,
Metologum hune distinguas volo ab Ger Curopalata, publicavit secundam compendu
83쪽
sai Historiei editionem auctam historia moriam
temporum, ab initio videlicet Imperii Isa et C menm, seu ab an. MLvII. usque ad mitium Imperii AI xii Camueni, idest usque ad ann. ML xxx I quo Alexins Comnoni abdicato Me --. Bae niatae in Imperio successit . Huius secundat Com. pendii His otiti Ioannis I lisse editionis a C dreno non interpolatae exemplar antiquissimum MN extate in Bibliotheca Caesarea testatur Lambentis loco iam citata . Constat it oue ex dictis Geo .i,m Codrenrem undecimi saeculi scriptorem Urintum , qui Aonales , seu Compendi m Hrs tammati orbe condito ad annum usque MLxi I. eam scripsit, suisse insignem plagiarium , At Ouus ab ipso editum nihil aliud esse a capite ad calcem , Quam Centonem ex multis pannis sordidis . pur. pureis, malis, bonis , integris . laceris Dromise consulum . Gratias tamen illi eo potissimum nomine rependere debemus , quod A uctores praeei os & raros suo ipse furto nobis conservavit . Extant Georgii Cedreni Monachi amatis , seu Compendium Hsoriarum , quod cum Notis . Ac Animadversionibus XI dra . Fadimet , Ac nostri doctissimi Goari Graece . & Latine Parisiis excinsum est anno MocxLVM. sicut olim Bali leae an
Multi post Baronium asserunt, Ioannem Xιpbristi iam Patriarcham Constantinopoli anum , qui saeculo xi. claruit, Historiam monis Cassia in compendium redegisse. Sed non est dubium quin in hoc fallantiir . Ioa es squidem Xσειtinus Dio. nis abbreviator , quem curviamus Blaneus ADtit ensis anno MULI. Priuium m. linguam lati. nam versum Parisus edidit, & Geomao Armeniam Cardinali nuncupavit, concemis verbis asserit, lenon esse XψHIiηAm Patriarcham Constantinopoli. vanum . sed ejus nepotem. Sic enim de Monarchia Casaνιι Augusti loquendo, ait eas. II. Ouod egomm dico monis nomine, qua suu Imperaterum S veri re Alexanari tempor/bus ἱ Sed ut Ioannes λι- philistis , Ioannis Patriarchae Nepos , qua tempore Mishaelis Imperatoris sitiι Ducae , ex miatu L. His Diana hane Κριιomen como r. Ιellatur elisiam GuilisImus Blan a in sua Epistola nuncupa. totia ad Georgium Armensacum Cardines em, nune Ioannem Xενει inum , qui monas Epiromen coniecit, non suisse Ioannem Xιρειlinam Patriaretam Constantinopolitanum, sed ejus nepotem Sic e
Abbreviator eum esset Ioannis Xιρει tint 1'amaria cha Constantinouitani nepos, Micsaetis Imperiata ris temporibus , videretque fonasse reflorum D, nis, .ui annit eirciter ccccc. ange senuerat , nuti- si, quod multis longissima esse νιderetur , hane Hsus Epitomen fecit . Uerum quamvis x ιtinus Patriarcha Constantinopolitanus Auctor non sit Epitomes Historiae Dionis CHR , attamen inter insignes Scriptores Graecos , qui x I. Ecclesiae lae. culci floruerunt , jure merito connumerari debet , quippe qui vir suit , ut tessatur Gl as parte Iv. Annalium , moire eloσ--- , Uirmam . --
tias rap&lini Patriarchae Constantinopolitam exishibet Grei rus Tomo II. de sancta Cruce. Mul, Graves His. Tom. IV.
tat etiam Homiliae eiusdem Patriarchae extant Mss. Graece in Bibliotheca Serenissimi Bavariae Dueis, de in Bibliotheca Vaticana. quas Casta rus Οὐλ-s dignissimas iudicat, quae in publicum prodepnt. TMob actus patria Constantinopolitanus, Acride Archiepiscopus , totiusque Bulgariae Metropinlitanus, floruit sub finem x I. saeculi. Vir fuit undecumque doctissimus , 8c in lectione Graecorum Patrum . praesertim S. Ioannis Chris omi versatissimus . Vixit sub Imperatoribus Orientis ML
chaeie Duea , μωρόου B Mutare , . sed Praecipue sub Alexio Comneno , ut patet ex. eius Epistolis . quarum quaedam ad Adrianum statrem Al xii C mnent Imperatoris, ad Nicephorum M lissenMm QEsarem , ad Georgium Taronitam, qui Misis Comneni sororem in matrimonio habebat . ad Mespho. rum Buennium consocerum Alexit Comneni, ad B ennium ejusdem Alexit Comneni generum , Stad alios ex Alexiana Sc Comnena iam ilia Principes datae sunt. Theoph=lii Epistolae, &alia quaedam ejus opuscula nunc Tom. xv m. Biblioth. Patrum Editionis Liagdunensis leguntur , sicut de Institiaris Regia ad Constantinum rim regenita Michae is Ducae & Mariae Adigustae filium , suam Petrus PGpntis Soc. Iesu post mortem Baronii edi. dit. Extat etiam ejusdem Trio stlacti in B:blioth. Bavarica Tractatus MS. De Larinorum erraribus, inruo discordiam Graecos inter de Latinos in uno e Processione Spiritus Sancti articulo constituit, ut habet Ioannes Veretis, Patriarcha Constantin politanus in Oratione tecunda de initi ta Di δε-
pinumne Tomo II. Graecia Orthodoxae . Scripsit inluper Trio ' aestis Orationem in adorationem Crucis, quam Greteteras Soc. Iesu edidit Tom. II de Core , dc Commentaria in m Eυangelia r in
Acta Ams Ortim ; in Epistolas S. Pauli , ct is
quatuor Prophetas Minores, Habacue, Ionam, --hiam, or ineam, quae ex operibus Sancti Cιν' somi cum sint deflorata. illorum Breviarium aure Possunt appellari. Oecumenium, scriptorem Graecum, cujus veratn aetatem expiscari non potui. hic Thevblucto adiungendum esse duxi, quia Oeemenius magnam novi Testamenti partem, non secus ae Theophylactus , ex veterum Commentariis, potissimum ex CMUostomo, qui ipsi prora ac puppis est, dilucide, concise , ac diserte , exposuit. Extant etiamnum Commentarii Oecumeuii in Acta Apostolorum, in Epistolas Pauli, de in septem Epistolas Canonicas . Eius opera Graece δι Latine edita sunt Parisiis anno MDcxxx r. Inter scriptores Graecos, qui undecimo Ecclesiae saeculo Homilias, vel Commentarios in Scripturam
Sacram adornarunt, numerari etiam debent Νι- cetas, Serran cognomento dictus , dc Theophanis Cerametis. Ex variis Patrum Graecorum Expos, tionibus Meetas Ierris Heracleensis Archiepiseo. pus, de Theophylacti coaetaneus contexuit Cateis
nam in Iob. Veritiis latine edita est anno MDLXXXVII. Be Land ai Graece ac Latine a Patri. cis junio anno Mocxxxv II. Scripsit etiam idem Nia creas Commentarium in Gregorii Namnem Ormtiones, Latine inter Opera ejusdem S. Gregotii N,
Eianzeni editum. Theophanes Cerameus, Taurom di
nii in Sicilia Archiepiscopus scripsit Homilias
84쪽
LXXII. - angelia Damistralia re Festa tori uana , quas eum Notis & Protegumenis amplisim . nus F anciscur norsus Graece ae latine Parisiis a.didat anno MDCXLIV. Hunc Theophaaeem nomticlesiae semici scitollis existimavit F-risens S Uiar, at in hoe deceptum fuisse. & ad und M. mum saeculum reserendum esse Theo avem coli
sunt periti Critici ex eius Homitiis, in quibus citatur Sime- Met Mastes decimi saeculi Seriptot
Grecus, quo proinde Thest anem , cognomento Cerame- . iuniorem fuisse, & seculo undecimo vixissa necesse est.
- a Commemoranda hie venit insignis col.
- lectio operum omnium Theophylacti, quae mm,. do exoditur Venet ira, ac ter Ius eius tomusis iam prediit, & parum aberit quin L quartus
M omnium postremus mducatur . In ea vem ,
is preter edita hucusque, omnia, epistolae quaedam is nondum alias vulgars sese offerunt , tum diis tractatis de Latinorum m-nbust ea interPret
tione P. Finriti Ordinis Pindicatorum, cum is aliis nonnullis exhibetur. D. Mimr certe . quod nihil hactenus dixeris do Seriptoribus Graecis, qui undecimo saeculo, incentore Miebarie Cmdario Patriarcha Constanti. nopolitano , libros ediderunt contra Ecelesiam Romanam, a cuius communione mino schisma. te fuerunt separati.M. Praeter Michaelem Certi ritim Patriarcham Constaminopolitanum, εe orientalis Schismatis auctorem , de quo in praeeedentibus Colloquiis multa diximus, nonnulli undecimo laeulo fuerunt Graeci, qui me elis Ceria in vestigiis insistentes contra Eeelesiam Romanam strinserunt, inter quos praecipue recensentur tis Amat Archiepiscopus,& totius Bulgariae Metropolitanus, Mesea Pin raraes, Misaia molias, O Nicia a Metropolita Methonensis , quorum opera breviter hie extremis, ut dicunt , digitis attingere lassiciet. Los Aeridanus Archiepiscopus seripsit Epistolam acem rimam adversus Latinos ad Isininem Trinis semin Apulia Episcopum , quae latine reddita extat apud Bamnium ad annum MLIII. Nienat, quem latini Pinoerimm , Graeci vem Sterbarum appellant , Monachus Constantmopolitanus in Coenobio Studiens, scripsit adversus Latinos librum De AEumu, is Sobar rem muriis, re Nuptiis Samia .rum, quem Causas Tomo VI. Antiq. leeti de .Ramnias ad Tomum XI. Annalium ediderunt .
Scripsit etiam idem Niseras Tractrium de Anima, Hymnum in audem S. Nicolai, & alterum Hymnum in honorem Simeonis Metaphra B, qu Tum fragmenta qMedam resert tis Avariin. schis. mali G eorum, ut iam observavimus in Colloquio, mordiens adhaesit Michaia molias Consam inopolitanus ex nobili. consulari , Ee Patrie prosapia oriundus, & Mehaelis meae Imeerato.
in praereptor. I te suit vir doctissimus, qui pene infinita seripsit, Phalasophica, Mathematim, M diea, Historiis. ει Theologica, quorum Catia zm satis amplum mira diligentia texit Loo ALisis in Diatriba is P sellis , ostrum seriptis ubido isto Mi ais votis perhonorificum profert i
aem evia veris. Multa mes elis rariti variis B. eis ac variis annis edita sunt opulcula, quorum quaedam extant Tomo XVIII. Biblioth. Patrum Editionis Lugdunensis, pinter alia. quae actae in Bibliothecis vationa. Caesarea. Et Regis G alli tum Christianissimi inedita habentur. Historiam B antinam, quam me M nomis a Basiuio, di Conflammo Porphyrogenitis inchoavit, de ad MLebrium Conclamini Dueae Imperatoris filium per darii, doctissimus nollet Combin a, qui Auctor,bus Graecia in linguam Latinam vertendis , Prinseri inique illis, qui de Historia Byzantina scrip.
sere , magno rei litterariae dispendio immortu est , praelo paratam habebat, sicut de quaedam
lia eiusdem Auctoria opera Historisa, quae in B hliothoea Regis Christianissimi adhue manuscrimassareantur . Denique Molaus Metropolita M thonensis. seripsit adversus Latinos νω nactatres D. Pmeessane Spirisus Sancti. quos in Biblioth. ea Vaticana MSS. s. legisse testatur Lou Aliarius Paras. a. cap. Io. lib. E. de Consensa Melesia &e. sed , quod maxime contra haereticos nostri rem. poris velim hic observes , idem Nisuarus Me evina Methonensis, etsi schismaricus suerit, seri ut tamen Libram De Comare & Sanguine Cbri adverses eos, qui dicunt , panem & vinum non
eonverti in Corpus 8e Sanguinem Christi. Unda liquet, Grecos, etsi a Communione Milesiae R manae schisinate separatos, ab avita doctrina fidei de reali praesentia Corporis Christi in Encharistiae sacramento , ει de conve sione substantiae panis Sevini in substantiam Corporis de Sanguinis Christi
non descivisse . Hane etiam Ecclesiae orientalis eum occidentali edica hoe fidei dogma consensi nem probat Samona Gaetaeum Episcopi, qui eodem in Melesia Gmea sareulo undeeimo floruit, Disemptaris eum Aebmed Sararem, suo minare G pinis . Sanguinis Christ is Sacramento με- stiae, in qua ex perpetua Patrum Gracorum ira
ditione Catholicam fidem de eonversione panis &umi in substantiam Corporis & pretiosi Sanguinis Christi in Encharistia luculenter adstuit. Sed de
Samma Garens Episeopo, ejusque Dise ratisne, qnae extat in Bibliotheca Patram legendus est presertim libet III. Tomi I m per eustare Fide Mesesiae Catholica rena Euebaristiam prepetua cap. VI. D. Pereense alios, si qui sint, Scriptores, quin mimo laevio Eeclesiam Orientalem suis M. brationibus illastrarunt. M. panci adhue supersunt, quos pretermittere haud debemus. Alexius Coenobii studiani Mon chus, Ae postea Patriarcha Eeclesiae Constantino. politanae, quam rexit ab anno M v. usque ad annum MALIII. scripsit merera de diversu μώ-D Fulinastitas, quae extant in libru quarto Iuris Graeco - δο-ani. Eo fimus, Auctor ignotus, scripsit Tractatum Do δι miis Iae riam Terrae Sancta,
quem Leo Alla tius in sua Collectione Scriptorum
85쪽
Greeorum, & LatInorum vulgavit. Nd- Ccim mento Disoanius, Ecelesiae Graeca Archimandrita , rogatus per litteras a Rosoria Siciliae R
se, scri ut librum do M isum Patriineharam δε--όω, in quo de quinque Thronis PamarchaIbbus. iisque subjectis Metropolitanis, Archiepiscopis. & Episcopis, de Sedium Patriarchalium i si tutione, ordine. juribus ae Privilegiis disserit . Multa hujulee libri fragmenta prosert Loo Au
ritis in libro δε Conmiaia Melesia OHontatis caemoccidentali , integrum vero librum Gradico- Latinum publiea luee donavit Stephanus A luntas Tom. I. Varimum Sacra m. Urat innes & aliquot opulavia composuit Simetis dictus tumεν Constan-lla o litanus. Ee Monasterii Xer ercensis Abias, quem nonnulli male confundunt cum Simeone
minata iuniore. qui vixit sub finem XII. s.culi . Tinima tres Orario ea illius Simeorus I nioris De Fide ω moribus tum rarissianis . tum Minon. o ejusdem liber divinorum amorum , seu in Iavidi,vir sacris Cmomentariones. di tandem Cainpita Moratia, Practica . . Theologica ab eodem Si one Iutatota lucubrata prodierunt latine ex Iamba Poritani uersone cum G metrii Notis, Im
rationes LXIV. praeter eas a Iacoba Nisana ediistas. enumerat Lea Allatim in Diatriba de Simo
elesia deeimo & nn eimo saeculis tenuit, circduo potissimum Capita carpere, ac virulento, ut est eorum natura, dente corrodere solent. In prismis fabulamur. doctrinam de praesemia reali Corporis εe Sanguinis Christi in Eucharistia , suam
primus. ut temere esserunt, sub finem noni laeculi in Eeclesiam invexerat PasMasius RaMertus. i ventibus saeculi decimi tenebris iam longe lateque suisse propagatam, ut Christiani XI. laevii, quam
vis litterniores iacti, hane rima, Radbarri pinionem presentiae realis Corporis & Sanguinis Christi in Eueharistia, quam eum lacte suxeram ,
pro aris ae steis propngnarint . En priniam immuta Mnem suam in fide.& doctrina Melesiae contigisse decimo saeculo dictitam haeretiei ..Aliam immutationem in fide & doctrina riclesiae referunt haeretici ad saeculum undecimum, eam attribuunt Gregorio VII. Romano Pontifici. quem pessiarim haeresim in Ecclesiam induxisse effutiunt. dum Sacerdotum connubra prohibuit, eisque etesi-batus legam imposuit. In hane taelibatus legem a. eriter invehuntur Centuriatores Magde menses
pis, aliisque eruditis. simplicidius . vertis a in bonis praeter em raros , qui δε-
inbisa in m αν serimis, & multa eiusdem Scripto. D semie πν Novum dogma . omnium minimaris Greei opera in variis Bibliothecis manus - ρσι fera haeresu, qua Mnquam Chri auiam perrumpta taberi ibidem teritur. His omnibus Script - bases Ru-m, visa est. Papael quam egregii, fitibus, qui ondeeimo Eeclesiae saeculo doctrinae iam superis placet . sunt isti haeretiei Melesiae ReBNde claruerunt. addi potest Samiari, nationa Aser, Patria Marochianus . qui ex Religione Iudaica ad
fidem Christi conversus seripsit Arabice ad Rabbi Isaae librum, sive Epistolam do adventu quem frustra Iudaei adhuc expectant. Hie liber, quem latina trλnstulit noster A*-nsus Hispanias, saepius prodiit in lueem Mantuae, Antueris piae, de Colonae . extatque in Bibliotheca Patrum
D. Dabo pro virili operam , ut tot insignium
Scriptorum, quos hactenus laudasti, nomina, P tria, δι merita penitus in memoria mea insideant. Eorumque opera sepius ac studiose pervolvam. ne
quosdam sciolos imitari videar, qui, ut apud imperitos popularem Ruram aucupentur. longam it. lustrium virorum nominum serieni inflatis tibiis memoriter recitare solent, diuorum opera ne pri
moribus quidem labiis praegustarunt. Prosecto, iusmodi homines, qui, scut nihil excelsi intelli-zit, ita pro eorum ignavia 3t ruditate ad modidum, stimulandum, accusandum, carpendum di irridendum sunt propenfiores, odi & execror , atque ab illorum acetibus di Calloquiis penitus abstineo
Eretiei noestri temporis. quorum pros .cto pectora selle virent, fle lingua suffiisa est veneno, doctrinam , quin Cathali ea Eo
maiores, quibus displicet caelibatus , placet vero matrimonium. Sed, remoto ioco, rem ipsam aggrediamur, & invictis argumentis advertus haer
ticos evincamus , duas illas in fide & doctrina Melesiae immutationm. quas decimo & undecim Ecelesiae saeculis accidisse obstrepunt, esse totidem fabulas ab ipsis ineptissime excoritatas. D. Multis jam argumentis in Colloquio sexto in Historiam noni Meleta saeculi explosisti putidam illam fabulam, quam quidem Sectae CasuNnianae s udo. Ministri. ut suam ruinosam, Ec rimas undique agentem haeresim incrustare, & qua- dantenus lutum inane possint , commenti sunt de
immutata videlicet sub finem noni laeculi a P stham Radberio antiqua fide & doctrina Euch ristiae, & da nova ab eodem Pasbasis invecta realis praesentiae Corporis& Sanguinis Christi in E eharistia opinione, quae sensim sine sensu, fave, tibus presettim, densissimis, ut aiunt, decimi Ἀ-enti tenebris, inolevit, ac nemine reclamante, totum Orbem Christianum atavasit. Verum, quam vis ea, quae ioco mox laudato ad exsufflandam ullam haereticorum tam male eonsarcinatam sab
Iam adduxisti argumenta, abunde sufficere possint squia tamen in Historia saeculorum Ecclesiae deei- rei & undeeimi in praesentia versatnur, Optarem, ut aliqua modo suppeditares momenta Petita ex Historia laetiti decimi, quibus liquido constaret . nullam omnino , etiam faventibus saeculi decimi
tenebris , hi fide. & doctrina Eueharistiae seissa
fictam, aut fieri potuisse immutationem. M. In promptu habeo multa momenta , quae rem plane conficiunt. Et primo, si qua sub finem T 4 noa,
86쪽
noni Meseliae sareuli in fide & doctrina Eucharistiae menstrum, CopDoriam. Se mbis uim . aperte Π, ficta suisset a Pagelasio R--o immutatio, & si tam Instrumenta & testimonia authentica Patriar.
eiusdem Posclini opinio praesentiae realis Corporis charum , Antistit n. di Iaefatorum, quae inse ει Sanguinis Cntisti in Eucharistiae Sacramento, ta sunt om. I. R r. eximii operis de m pernis faventibus sareuli decimi tenebris suisset toto otia tare Fiae. Coeboliso e rea Meharisiam. Legendus Christiano sustem. necessa esset ut universa Ee. etiam est eruditus Tractatus de Fιde Oriental/s E elelia ab ipsis Apostolorum temporibus usque ad Hesiae eius Marsiam, quam edidit perdoctra P. finem noni saeculi credidisset, Corpus & Sanguinem Parisivi Canonicus Remularis Congregationis 3. Christi non vere . non realiter . sed tantum typi- G--μ, ex quo iseni ne otio intelliges, in hocce & in figura contineti tu Euctariniae Sacra- praesentiae reatri Corporis & Sanguinis Chtisti in mento. At quam ulla, quamve absurda sit ista Eucharistia & transubstantiationis dometite per . suppositio, sole esarius demonstrat An δεώ --L tuam Eeclesiae Graecae eum Latina suisse, & ad. . Eis Doctor Sorbonicus in Opere δε perpriuisaso F. hue esse consensinnem summam. Tertio, quam. Hi Eeesesia Casiatica tarea Eueharistiam propugna- vis saeculo Meimo non tot iloruerint homines e M. ubi non solum ex locupletissimis Scripturae, & diti, quot in praecedentibus ti in lementibus E
Sanctorum Patrum. cum Uraecorum, tum Latino- clesiae laeculis yeeensentur, nihil secius iaculo do.
nam testimon , sed etiam ex perpetua consensi, timo tam in oriente, quam in Occidente doctri- ne omnium Gentium, Nationum , aeratum. & nae sima telebres extiterum haud pauci, lancti saeculorum. ostendi i semper, ubique ,&ab omni . mi etiam Episcop4. Abbates de Monachi, in inbus in Castolica Ecclesia creditum esse, Corpus & isperiori Collo re ostendimus, qui picisecto ηηD Sanguinem Christi vere ae realiter contineri in Eu- pugnandam S destruem am illam, quam fingunt, charistiae sacramento . P terea si antiqua fides, Latretiei . in fide 84 doctrilia Eucharistia i tmni ui di doctrina Eucharistiae sub finem saecul 1 noni suis- tione, di ad stabitendam. pyo gandamqne fidem, set a Pa vasis Eadberis immutata, & in eIus lo- quam solam veram osse iturassem, omnia studia, cum, saventibus saecul1 decimi tenebris, nova, ut curas ae labores torsisteti & tatnen in operi. aiunt haeretici, praelentiae milis Corporis & Sangui- bus, quae saeculi decimi Seriptores de rebus diu sis Christi in Eucharistia opimo esset substitura, diis &Ecclesiastitis reliquerunt, illius mutationis, numquid, amabo, Mi aia ce laxi Patriarcha quam im fide & doctritin Euchalis iae decimo s. Constantinopolitanus. aliique Graeci. qui undeci- aulo factam retici comminiisumve, ne vola qu, uio Ecclesiae saeculo a Communiono Ecclesiae R dem, vel minimum apparet vest lum. Quin, manae in felici sthasmata erant separati, quique seriptorum decimi latenti opera mani filio probant.
Larinis multos erroras Altingebant. hstoc recens tam temporis credidisse Ece,eliam , ut ni odo eris.
intrusam in Ecclesiam Latinam opinionem, Mea. dit, di ab initio creditue, Corvus ti Sanguinemque immutationam eis palam obieci flant δ & ta. Christi vers. & pei pla in Eucharistia secundum men apud Gesariem Cemiarium aliosque undeci. substantiam contineri. Quid enim aliud sibi v mi saeculi Graecos schismaticos de tua immulatim lunt hae verba Rathem Episcopi Ueronensis. flexe in fide & doctrina Euch cistiae faventibus sa- Scriptoris decimi saeculi. in Epit ola. ad Patractam. culi docimi lene is faeta in Ecclesia Lat ina, ne Sacerdotem : Credo, flares, quia ficus in Cana Gai, minimum quidem verbulum invenit in Immo N- ιea vinum μι imperio ον--, in non figinarι Dum laxa Metropolita Methonensis, εκ Simo a Ga- uia ex aqua fae iam , ita lud Dei benedicitiose etensis Episcopus, scriptores a I. seculi, quos in vinxm, inras er viis δε- ναν riso F Van is . superiori Colloquio laudavimus, praesentiam realem Quid aliud etiam . quam praesentiam. realem Cot.
Corporis, di Sanguinis Christi in Eucharistia edi- potis. & sanguitus Chrim in Eucharistia. inditis libris stremae defenderunt. Torephviactus etiam ea ut liti in Hia reverenti R, d ligen i , & tmindi- Aeridae Archie I iscopus catholicunt dogma de rea- ries. quam decimo Messim laeeolo in consectionali, substantialique praesent in Corporis & Sanguinis Hostiarum, quae eram in Altari consecranda, a Christi in Eucharissi i luculenter ac diserte ac struit hibebant . & etiaarnum adhibent Monaehi Cla- in suis Comn.entanis in cap. 25. S. Matthaei, in c. macenses, utit eis est cap. PI. lib. An --- 4. I. Marci, & in cap. o. s. Joannis. Quae loca rum in De ossi um Conme attonis Clumaeonsis. contra Auminum, & Claudiam Calvi manta sectae quas S. Ur sicum vndecimo cadante sectilo deseriis Ministros aeri er urget iam citarus eruditissinius psit. Metum itaque figinentum ex Ia ab omni Antonius ama G. cap. p. lib. z. tom. I. in remtinis ueri specie abhorrens, qu ad Calviniam pseudo MD
Fidia Catholicae cirea tueA:ristianu top suavia. Hinc mitti non multis abhinc annis obtrularunt, de iuν est, quod in sequentibus saeculis Graeci L hi iniatici,. mutatione in fide di daestina E altis iae sive a- quotiescumque relicto se hi sinate ad Ecelesiae Ro. tibus taenii decimi tenehiis facta. Postremo, Hae-manae unitatem in Conciliis L indunensi, & Flo- reti ei inius figmenti Auelares h ceperemptorio M.tentino redierunt, diserre profesti sunt, se fidei gumento, quod ad homiae vocant, sis consutati& doctrinae preseimae realis Corporis di Sis gut- possunt: si Pascha uia Radbereres sub Mn IX. saenis Christi in Encharistia tamquam a virae omnitim culi antiqvam fidem di doctrinam Eucharistiae Emesarum orientalium, & Patrum Graecorum immutavit, novamque praeseratiae realis Corpori ἡdoctrinae indivulse adhaerere. In hoc Earhoneo di Sanguinis Christi in Eucharistia induxit is, presentiae realis, Corpotis & Sanguinis Christi in rionenx, quae sensim sine senis, saventibus laeculi do- Euchxristia , & Onsubstantiationis dogmate o. eimi tenebris, totum Orbem pervasit, necessario protones etiamnum cum Ecclesia Latina consem ire scribenda est dirisque uevovetida hie Pasebasii doctri-Ecclasias Orientales Graecorum, Mosrevitarum, Αν- na de reali erasentia Corpor is, & Sanguinis Christita
87쪽
in Enchxtistix a & tamen, quod satis lepidum ac festivum est, pseudo-Mmistri Calviniani, qui Ecclesiam Romanam propter praesentiae realis G roris 3: Sangu nis Chrisu in Eucharistia fidem ,
tanquam Evangelicae doctri me temeratricem ae. cusant, de Catholicas tanquam Sarcopha os traducunt, laeus, Pacem de concordiam inierunt cum Lutheranis, qui praesentiλm realem Corporis , de Sanguinis in Eucharillia constanter cum Catholicis profitentur, de in pluribus pseudo Synodis, Praesertuu in G, quam Ciaremonae in Suburbano Paciliensi anno Mocxxxi. habuerunt Ministri Calviniam .declararunt, doctrinam realis Praesentiae Corporis di Sanguinis Christi in Eu charistia nullum habere venenum . nec aliquid Oppositum pietati, esiaritati , honori Dei aut bono hominum, nec tanti esse, ut taem nece salixm Orbi Christiano fratrum gratiam ac concordiam abrumpere debeat . Sic loquuntur vers tiles de fideli lubrics haeretici, Proteo mutabili. res, qui veritatis pon/ere oppressi ad fabulas comvertuntur, perfugium in mequacio quaerant , . in calumniis 6c impollutis fiduciam tuam locantita ut 3dversus tibi perspectam voritatem rabidis& irritis sutentes motibus, sese in omne latus vertent,& frontem non tam duraue, quam perdidisse videantur. Sed expendamus alteram in sueti doctrina Ecclesiae immutationem, quam a crea suo. undecimo saeculo lactant suisse blaterant iidem haeretici. D. In quo potissῆimuin contistit haec in fide ledoctrina Ecclesiae immutaticii, quain undecim saeculo a Gregoris v D. Pontifice Maximo iactanLsuisse pertendunt haeretici tM. In hoe pucipue consistit illa in fide &d trina Ecclesiae immutatio, quod asserant haeretici , C regorium uri. Romanam Pontificem Amectore r. primum suisse legi, immittae Clericis, S cerdotibus, & Episcopis de perpetuo tervando coe- Iibatu , eaque lege fuisse ab eo renovatas haeretes Tatiani, filamausarum, de Maniccorum , qui nuptias ceu illicito prohibebant, damnaramait idem esse doctrinam Apolloli Pauli, qui epistolae
ad Hebraeos G H. v. q. docet esse honinabile comm ubium iu Ommbus, & c. 4. ep. I .ad Ti in theum a' peliat idem Apollotus doctrinam eorum , prohi-dientium nabere, doci risum daemoniti m. Tandem e.xindena veritatem inculcat epist. r. ad Corinthiosc. 7. v. 9. his verbis: Melius est enim, bene, quam rura . His 3c suntlibus obsolet:s ac decantatis argi mentis probant haeretici, aliquam in fide ει eo. ctrina Ecclesiae immutationem a Gregorao. VII. iictam suisse undecimo Ecclesiae saeculo . Verumhsteticos sic garrientes, iroi rem perfricuisse με eesse est , cum eos non pudeat tot procudere memdacia, de miserabiles suas quisquilias tam iis te ui verborum iactatione venerIare. At enim , IAM . M v II. non est e primum Auctorem legistie tervando caelibatu, certistane constat ex hene
inultis Conciliis, quae ad sanciendam Ecclesiae disciplinam fuerunt in prioribus iaculis celebrxta, in i ostendimus in praecedentibus nostris Colloquiis. Hane etiam legem de servando coelibato anti piissimi messe docent epistola Sisisti Papae ad Himerium farraconensem Episcopum, Sc epistolae S. Leonis Mi Papae, videlicet tertia ad inu nu
siopum Tolosanum, octuagesima quarta ad An. Iasiam, de nonagesima secunda ad Rusticωm N .r innensem Episcopum, in quibus Clericis maioribus
districte praecipitur, ut, coelibem vitam agant. E-amdam cclibatus legem commendant antiqui Pa- res, eamque etiam in Oriente vi quasse asserit S. Hi ronymus in l. contra Haereticum Vigilantium his ver
er sed i Amsi leae λ quae aut virgines Cleritas Me piunt, aras continores; aus si uxores hiauerint, mariti se dia tant. Falsum itaque est. Gregorium VII. Pontificem. Maximum, qui sub finem undecimi saeculi universam regebat Ecclesiam . primum .sse Auctorem legis de servandocculiliatu. quam Ioitus in primis Ecclesiae saeculi tam in Oriental, quam occidentali Ecclesia obtanuisse, & ad amuisim fuisse observatam demonstrant Theologi, praecipue nostet Naratis Alexavdeν in sua Dissertatione G Sacrarum Ministrorum Caelibaria, quam quarto Historiae Ecesesaliacae saeculo ad Canonis Nicetes tertii uiui rationem inseruit , Ω G ρον
Iueni a Congr. Orarum Presbytet, in suo C-mentaria Histories Dogmatico de Sacrammtis cap. 8. de Imredimento ordinis . Sed . inquiunt Hae retici: Ea lege coelibatus Episcopis, Sacerdotibus, dc Clericis maioribus imposiva renovavit Ecclesia Romana haeresim Tarrani , Montanistarum , dc Manichaeorum, qui nuptias pruhibebam. Hanc esse insuisse Haereticorum calumniam nemo est qui non videat, tantum siquidem 1 abest , ut E elesia Romana haeresim Tatiani, Montarisiarum , ει Manιeborum niaptias tanquam illicitas damnantium vel minimum approbet, ut potius eam omnI execratione pros iratur , saepiusque in Concilias congregata definierit , matrimonium esse sanctum , 5e Sacramentorum novae legis . quae a Christo Domino sunt instituta , numero accenseri debere , ex quo Haeretici nostri temporis ulmi pro suo arbitrio temere exPunx runt . Quod tandem dicunt Haeretici, per i gem coelibatus damnatam fuisse doctrinam Apostoli Pauli detestabile commentum est , ad quod refellendum sufficiet hic breviter ea ex planare e3uidem Apostoli testimonia, quae Heretici, obtorto, ut ajunt, collo, in pravum sensum detorquere moliuntur. Et primo , quando Apostolus Paulus Epistolae ad Hebraeos c. I. ait, hoenorabile eou biam in omnibus, loquitur eo loci de matrimonio comparate ad fornicationem . 1 ubdit quippe: Arnieatores enim de adulteros itidiacabit Deus, vult ergo Apostolus Paulus matrim nium esse in omnibus honorabile comparate ad fornicationem, quae turpis est , 5e lege Divina prohibita, quamvis tamen idem Apostolus coelibem vitam , seu virginitatem esse matrimonio praeserendam, diserte profiteatur epist. I. ad Cor. c. . v. ' de 8. ubi haec habet: Volo enim omnet vos
esse sicut me ipsum, sed unusquisque prurium ae
num habet ex Deo; atius quisem sie. Miso vero M. Dico autem non nuptis, ω υiduis . bonum est illis, si sic perma aut, si s ct ego. Non lolatra Ap lloius Paulus, sed ipsemet Cnristus coelibem vitam anteponit matrimonio, Sc ad eam, ranquam ad persectionem Evangelicam, Discipulos suos ais bortatur, W1tthaei c. 22. his verbis : Et sunt Τυ- ζζi ,
88쪽
nMhi , qui se eastraverunt protra Rernum Calo. rum. Praeterea, Apollolus Paulns epist. i. ad Timotheum c. q. doctrinam prohibentium nubere, seu qui a nuptiis tanquam malis, di illicitis absti. nebant, appellat doctrinant daemoniorum, qua in re Α- rostolus consentientem habet Ecclesiana Romanam, quae ut mox diximus , anathemate perculit Hae reticos , qui nuptias , ceu illicita aversabantur . Denique , dum Apostolus Paulus ait e melius es usere, quam rari, non loquitur de iis, qui jam continentiam ob amorem Dei, rerumque divina-Tum contemplationem voverunt , & a carnalibra
delectationibus omnino abstinere debent , sed de illis , qui virginitatis servandae votum cum ne dum emiserint , ob est aenem concupiscentiam amatrimonio abstinere haud possunt . Certe , hujusmodi hominibus , qui a natura ita sunt comparati & ad matrimonium propensi , nulloque adhuc servandae virginitatis voto obstricti, melius esse nubere , quam uri , semper cum Apostolo docuit , & etiamnum docet Catholica Ecclesia . Quin etiam ex Historia Paphnutis . egregii Comsessoris Christi, quΣm Soerates , & Soramenus lit eris consignarunt, & ex Canone decimo Conci
lii Ancyrani haud obscure colligitur ; hane in stimis Ecclesiae saeculis viguisse disciplinam , ut
ominibus uxoratis, qui aliquando id aetatis propter Ministrorum penuriam ad Sacerdoti m promovebantur, si ante ordinationem palam fuissent contestati, se a suis uxoribus , ob mutuae periculum incontinentiae dilaedere nolle, liber conjugii usus post ordinationem permitteretur, nulli bi tumen , rive in Historia . sive in Disciplina Melesiae legitur, aliquando in Ecclesia orientali . vel occidentali lieitum suisse iis, qui Sacrum semel
erant adepti ministerium . contrahere matrimonium . Haec suit ei rea eoelibatum perantiqua Ecclesiae praxis, & disciplina, quam soli improbant
nostri temporis haeretici, qui Ministris suae sectae liberam potestatem faciunt, ut, primis demortuis uxoribus, ad secundas, tertias, quartas de e. si adhue supersint, possint convolare nuptias . Nec du bito ipse, quin haeretici nostri temporis suae sectae Ministris polygamiam, seu duas simul uxores habendi, tandem aliquando potestatem permittant, non secus ae Lutherur , Melancthon , Buc Tul, a
liique eorum Antesignani in sua Consultatione data initembergae die Mercurii post Festum S. Nicolai anni a suo. ecncesserunt Principi Philippo
La gravis Husae , qui eos super hac re connlluerat , ut , vivente adhne legitima uxore sua , ma rimoniuna iniret eum Margarita de Crai, sc- quo duas simul uxores contra Iegem a Deo insti. uram retineret . Hane LMέeri , MPlanes nis , . ori, δι aliorum, qui haereticorum Primipili &Coriphaei habentur, Consultationem integram, una cum ' Instructione , quam Princeps Landaravius Hassae ea de re concredidit Buereo ,'exhibent ILIustrissimus Meldensis Eoiscopus Iarebus Benignus Bossuri ad ealcem libri sexti mporia δε variati uistis haeret irartim , oe GH mr JMerinus Constreationis Oratorii Presbuter in stio Commentaria HAforis Dogmatico de ne memis, quaest. q. art. I. F. a. de Polygamea simiaranea . Ex his , quae ha-cienus diximus, Plane consequitur, initias omm-
no esse illas in fide , de doctrina Eeelesiae immn-tationes , quas X. xl. Ecclesiae saeculis aecidisse mentiuntur haeretici , qui soli omnis in fide &doctrina eorruptelae Auctores sese nostris tempori. produnt , nec mirum sane id videri debet . Haeteriet siquidem, eum fidem habeant temporum, ted non Ευangetiorum, cum ruinosis nitantur principiis , & in suis plusquam Cimmeriis errorum tenebris obvolvantur, nunquam in fide & doctrina sibi constant. cosmara sua continuo fisunt ac refigunt , atque in doctrina semper vacillantes , nulli bique certo valentes figere pe/em coguntur saepim me variare linguis, &sententiis, sicut bene multis exemplis clarissime demonstrat iam laud tus Illustrissimus Meldensis Episcopus Dominus Bomer in Historia , quam concinnavit , De G.
D. Plane intelligo . nullam prorsus immutati nem in fide & doctrina riclesiae iaculis decimo sectam suisse, eamdemqne etiamnum in Ecclesia Romana immaculatam servari fidem, P: a temporibus Apostolorum semper', ubique , ab omnibus Catholicis credita ac summa relis gione custodita est . At , cum Disciplina tam EGelesiastica . quam Monastica aliquam vicissitudine temporum mutationem subire possit, non levi con. iectura ducor ad suspicandum , utramque disciplinam haud parum labefactatam stille taculo praesertim decimo , quo ignorantia , & deneger cum Clerrcorum , tum Monachorum vita, edissimas Ecclesiae maculas aspersit. M. Rem profecto acu tetigisi . Saeculo quippe deeimo Disciplinam tam Ecclesiasti m , quam Monasticam fuisse pene collapsam , ae vim Cano. num , nec non sanctissima Monasticae Disei linae Statuta elanguisse, Sc tantum non ob olevisse, sat luperque indicant Coneilia, quae hoe taculo cel brata sunt contra violatores Canonum , Simoni eos, invasores dignitatum Eeolesiasti earum , D.
norumque rapinas, ac eaedes ; contra Incestus .& Presbyterorum coniugia , quae isthoe primum iaculo audiri coepta , vix ae ne vix quidem authoritate Romanorum undecimi taculi Pontifimmextirpari potuerunt, deniqne contra perturbatores eanonicarum electionum Episcoporum & Abba. tum , quae id aetatis aut nunquam, intercedenti. bus videlicet ambitiosis Primipibus lateis , fiebant. aut si aliquando fierent, tumultuaria erant omnia ac lape caedibus ae sanguine funestata . Hic saltdisciplinae Ecclesiasticae decimi iaculi deploratus status, nee meliorem sortem nacta est Monastica disciplina, ut videre est apud Masiluuium taemio v. Beaedicti no, ubi cum perpetuas occidenta. lis Imperii bellis, motabus, flasit iis, ae devastationibus, modo eversa Monasteria , modo dilapidata Monachorum bona , modo exturbata reli-iola sodalitia. aliasque id genus calamitates, quuus labefactari solet resularis observatio disciplinae, frequens commemorat. Hugo etiam Antisio. dorensis in Chronico . quod Raseno Antisiod tensi eius continuatori perperam attribuitur eiusdem Monastieae disciplinae . praesertim in Galliis ruinam graphice hisce verbis describit: Valde hoe tempore , inquit , Manasicae Religionis ferire iupurisque Galliarum locis temeras , et rarus m
89쪽
dia re intentioni addicti essent. Unda non immerito raris N Me re Me Diritales viri ferent, ur vis vel mur magna famae, ain sanctataris immensa bis Hebaer emi se refer , qui poni posset in tuom Gemium, in Iesus esset his qui in extremis vitio. Miam finibus morabamur. Nam prore Domnum Odo. nem religiosissimum Abbatem. ni Me tem re fi aereis, en Misaeo sanctitarier relisio non mediaeris sese ererit, e Gmprobatur. vix aliquis enituis, qrifraserna correptionis indole repleretur . Sic vitia
generalia , quibus decimo saeculo infe li erant plerique Monachi. iis loquendi sermulis exprimit rugo Antisiodonentis, quae neminem a e ruptione motum excindere videntur. Uerum, licet, tot inter saeculi decimi flagitIa, inque m
rum licentia tanta, plurimum sanctitati & pti. stino disti plinae Monasticae splendori detractum es.se negari haud possit, certum tamen est. non paucos Abbates re Monachos doctrina At pietate
insignes eodem saeculo Hamisse, quorum plures, ut apposite notat Mabiluniar, Eeiseopali digni. tate haerunt decorati. alii veru in Monasteriis melusii magnis curis, & continuis laboribus scientias alibi neglectas, quasi contubernales, & do, mesticas sciverunt. coluerunt & conservarum, admut, quantum lucis obseuris Be pestilentissimis tem. Poribus, necnon mediae M infimae aetatis saeculis ex Monachorum doctrina asterri possit, de quantum Ecclesiae, atque Reipublicae litterariae utili. tatis accedat, norint appetime viri eruditi, qui
antiqua Tabularia, Scrinia, & Archivia perlu.
Bram. atque antiquorum Monachorum manuscri.
pios Codices in obscuris Bibliothecarum serulis la. titantes in lucem producunt. Plura da Disciplina tam Ecclesiastiea , quam
Monastica decimi saeculi non adderem nisi necessario confutanda hie esset calumnia haereticorum, qui pro ea, qua Eees iam Romanam deturpandi prurigine titillantur, asserunt hunc morem, quinane in Ecclesia Romana obtinet , eanonizandi Sanctos, originem dumtaxat habuisse a saeculo decimo , quod, cum obscurum, ac densissimis, ut aiunt tenebris fuerit offusum, valde idonenm &opportunum extitit ad saperstitiosam illam inducendam eaeremoniam. Sed facile exsuffatur mala
consuta illa fabula. At enim, Mamvis doctissimi Catholici seriptores Masillonius Praefatione in sae. culum v. Benedicti num, Papebrectius dissertatione
. in conatu Chronologico-Historico de Sotimulum nonizationum initiis inque progressibus, εt alii luculenter inendant, primum exemplum solemnis
Canonizationis saetae a Romano Pontifice contigi
is dumtaxat anno non gentesimo nonagesimo Ieditio, quando videlicet Ioannes XU. Pontifex maximns solemni Canonirationis ritu indarici/m Epi. seopum Augustinum publicis sanctorum Fastis amscripsit, docent attamen, idque multis exemplis demonstrant, quod, antequam sub finem decimi
euli Ponti fiees Romani suam ia Sanctis Canoni-
eandis authotitatem interponere cipulant, iam im
ab initio Christianae Religionis Archiepiscopi
praesertim Be Primates Dioeceses suas visitantes. ut in synodo propria residentes, honorem C nonigationis primum impendebant Martyribus, deinde m Messoribus, eorum nomina rectetendo in Diptycha. ac sub eorum invocatione Ecclesias, vel Oratoria eum Altaribus ad lacrificandam erigebant, corpora e prioribus sepulchris elevabant,
aliasque caeremonias Observabant, in quibus tune censebatur eadoniratio subsistere . Suppetunt etiam
multa exempla adducta ab illis doctissimis mox a me eitaris Atiptoribus, quibus certissime eon. sat, etiam a saeculo decimo, quo Pontifices Romani suam in Canonizatione Sanctorum ainori tatem interponere perunt, nihilominus Prim xes, Metrupolitanos. &Archiepiseopos antiqnum morem usque ad Auxa-rram III. Summum Ponistificem quodam modo retinuisse, tum annuendas navi spm summo Pontifice Sanctorum elevati ni , & canonizationa, tam etiam sola sua aucto. ritate utrumque pro sua Ecclesia praestando. Post Primum autem exemplum. quod habemus sole. mnis tanonitationis L UI risi Episcopi August, ni iactae a Ioanna LV. Romano Pontifice decimo
saeculo. seu anno nongentesimo nonagesimo ter
tio, isquentius Romani Pontifices saeculis uiae. ei mo, α duodecimo Sanctos solemni ritu ean ni Zarunt. Adhatardus Cometensis Coenobii A bas, Psuasias Radbertas Corbe lae itidem Abbas. B. WiMrada. Gerardas Tulli Leneorum Epist pus, & IVὰ reus Ratisponensis Episcomis Sinis tum Catalogo undecimo saeculo a Romanis Pontifieibus fuerunt adscripti. saeculo vero duodecimo, seu anno millesimo centesimo quinto Pasehali, II. pontisex Maximus Petram Anaxni em istorum inter sanctos honorari ae coli praee pit . Eodem honore Conradum Episcopum Co stantiensem detravit Cauimus II. suecasserunt deinde Canonigationes Hesonis Episeopi Grati nopolitani, Burmii Abbatis Fuidentis. & Henri- ei II. Imperatoris factae ab Eustonio III. Hae sunt insigniores Canonigationes a Romanis Pontificiis bus peractae ante Alexandr- III. qui an. MeLxi. ad summum Pontificatum fuit evectus, quique relebrandi sanctorum Canonirationes potestatem sibi, sui ne successeribus reservavit Primus , &post eum Iaenorentius III. qua ex tempore lautila deinceps a Primatibus. Archiepiscopis, de Episcopis Canon iratio celebrata legitur. Postquam
autem Alexander III. Sanctorum Canon irationem, tanquam unam ex majoribus causis, ad Romanum pontificem pertinere edixisset, pios complures vita sanctos hoe honoris titulo ipse asseeit. Eduardum videlicet An liae Regem anno inLx I. iremque Theobiarim Eremitam vicentinum . Thomam Cantuariensem Archiepiscopum anno
MCLXXII. de post biennium rimardum A, batem Claraevallensem, qui primus Cisteretensum solemni hoe more in sanctorum album reα latus est. Ex his, quae hactenus de Canoni rationa Sanctorum diximus, primo colligere debes, antia
quissimam esse, 6t a primis Ecclesiae saeculis pro. am
90쪽
fictam Iindabilem illam eonsuetudinem canon tetan. decimo longe selleius , atque illust tim sitisse is
di ianctos, ut patet tum ex vetustissim is Mart pius innueris, facile adducor ut credam, Dilcipli. roto iis, in quibus SS. Martyrum nomina erant nani tam Ecclesinicam, quam Monasticam uministri ta, ut eorum memoria si die recoleretur; decimo laeculo maxime floruisse. & omnes repres. tum etiam ex sacris Diptrchis, quae unaquaeque Ee- sos esse abusus, qui in eam saeculo decimo imp. ciesia religiose tonservabat. & in quibus tuorum serant. Ase ergo nunc, Be omnia, quae ad utram. Episcoporum, & aliorum , qui vitae sancti monia que saeculi undecimi disciplinam spectant, eo conspicui fuerant, nomina reponebat; tum denique pendiosa, si placet, narratione deseri .
ex rumma illa cura ae diligentia, quam semper ad- M. Incipiam a disciplina Ecclesiastica, mi perhibuit Ecclesia in miligendis & deseri adis Actis Sanctissimos Romanos Pontifices suus undecimo Martyrum. & in redarguendis ae puniendis illis, saeculo fuit restitutus splendor . In primis. Pres
qui cultum deserebam nis , quos Ecclesia Fas is byterorum conjugia tandem aliquando undecimo Sanctorum necdum adscripserat, sicut bene multa iactata fuerunt prohibita, incontinentes Clerici in demoni inint exempla ex historia Ecclesiastica pe. ordinem redacti, eorumque filii ex illieitis nuptiistita, sed praesertim exemplum Luciua, quam Cis. procreati ab Ecclesiasticis honoribus, saerisque odieuianin , dum adhuc Ecclesiae Caritaginensis es- dinibus exelusi, nisi Monachorum. aut Canonico, set Archidiaconus, eo nomine increpuit e quod am riuri Regularium vitam profiterentur. Simonia ab te Communionem in nescio cujus Martyris , obsequio, a manu, a tingua, quae knte hae late quem nondum Ecclesia Sanctorum Catalogo M. serpebat, variis Romanorum Pontificum Decretis censuerat, deoscularetur . Secundo, calligere do. At Conciliorum Canonibus fuit emfligata ac pe-bes, Canonarationes Sanctorum a Primatibus , nitus eliminata. Jurisdictio fit immunitas Eccle. Archiepiscopis, aliisque ordinariis antiquitus fie. siastica , nee non libarias Canonicarum Electio. D solitas esse, eamque consuetudinem viguisse us- num Episcoporum & Abbatum asserta ae vindique ad Alexandrum III. Summum Pontificem , rata est contra Principes Laicos qui eam viol qui . ut mox diximus, sibi . suisque laceessoribus bant, aut perturbabant. Sanctissimae leges , qae Potestatem canon trandi sanctos reservavit primus. antiquis Romanorum Pontificum, & Conciliorum Qua in re Atixander III. aliique Summi Ponti- meretis conditae erant, deseritando coelibatu, defices suo aure usi sunt, tum quia illis, qui perso. residentia Episcoporum, de non tenenda pluralileiamem Canon irationem Sancti declarantur, eum tale Beneficiorum, de non dilapidandis bonis Eouniversa Ecclesia cultum deserat , ad Summum etesiasticis, de ordinationibus, vita . & moribus Pontificem, qui solus in universa Ecclesia iurisdi. Clericorum, aliaeque hujusmodi renovatae, ac de
ctione pollet. eorum canoniratio Pertinet; tum quia nuo confirmatae fuerunt. Perstabat adhuc undeci- etiam, ne ullus in Canon iratione Sanctorum subre. mo Ecclesiae saeculo antiqua publicae γ tentiae Peret error, jure optimo sanxerunt Summi Pontifi- diseisina, de iuxta admissorum delictorum gravices, ut eomin sediligens&accurata fieret inquisitio tatem poenitentia a Sacerdotibus imponebatur, ut de piorum meritis Ac miraculis, quae duo, ut aliquis sancitum est canone XUIII. Concilii Salegustadien. sanctus habeatur, omnino necessaria esses Muit Gre. sis celebrati anno MXXll. Idem in Concilio Rogorius Ix in Bulla pro Canonizatione S. Axionii manci habito anno MLXXVIII. statuit Gregorius is paria his verbis : Ad Me xt Sanctin haloaser VII. his verbis p fassas paenitentias dieimαν , quae apud homiser in Ecclesia mitiriante, δεομna neos non seeundum auctorisatem Sanetoriam Parrum musaria, virtus morum, veritas si nurum , meritia qualitate eriminum imponuntur. Ideo quicumqtie mi-υidelicet O miracula, μι his re itia sibi λυieem ια, vel negotiator. ves alteri olficto deditus, quoa me inuri: cum meri sine miractilis, nee mira lix sine recrata exerceri non potest, si culpis νωμονι bus sine meritis plene sussciant ad perhibendum inire εὐ- irretitus ad paruitemiam veneris. Hi qui bona ati mines testimonia sanctitatis . De diligentia. quae risu iniuste istinet, vel Mi edium in eoiae geris, re- adhibetur in Canoniratione Sanctorum da Ritibus, cognoscar se veram poenarentiam n- Posse agere. Perti Caeremoniis , qnae in hac celebritate fieri so- quam ad aeternam vitam valeat moenire, nis a
lent, i endi sunt Iactans Cayllanus , Ange tuo ma deponat, ea ulteriusqMe non ferat, ns consi/Rocea, &atu, quos omnes uno volumine maiori retigiomum Diserisum pro defendenri iustitia et
Caro a Felix de Maria eomplexus est ari. Muta vel negotium derelinquar, υνι Uictum deferat. σLXXVIII. Sed haec pinea ad Canonizationem San- ωιαm ex corde d mittas . bonaqaee iniuste oblatactorum Auervasse sinciat ad retundendam ignoran- restituo. Eamdem Poenitentiae disciplinam inu rixm & peoterviam Haereticorum, qui sanctorum ritis VII. confirmavit in Concilio , quod Rotnae Canonizationem, ceu caeremoniam superstitiosam, celebravit anno ML xxx. cui novum robur addidit Urisaeeulo abhinc decimo invectam reprobant, cum ta- bases II. in Concilio Melphilaman. Μ Lxxx IM Ve- meum vetustissimis riclesiasticis monumeatiscem rum, etsi undecimo Ecclesie simulo vigeret adhuctissime constet, Sanctorum Canon irationem a pri- Poenitentia publica, multi taman in ea se se emuns Mesesiae temporibus semper fuisse celebratam, dimere coeperunt vel per peregrinationes ad loca Aravis non eodem modo , uidemque ritibus di sacra, vel per Monachismi professionem, vel per remoniis perageretur , quibus nunc eam seri labores impentia in saera militia, seu in expedi-Memne est . . ' tione Hierosolymitana. sed praecipue per sp ta- D. Cum undecammam Ecclesiae saeculum, tam ob neas . seu propria manu inflictas flagellationes , pietatem At doctrii am ROnianorum Pontificum , quas vulga His plinas vocant. Hunc flagellati nam ob Monaitici ordinis propagationem, saeculo nuui , seu disciplinaram sponte di propria manu