장음표시 사용
51쪽
ram legibus vetuerent, videt ieet Λω Magnar,
c Lud istis Hur, qui lesem condiderunt, quae extat in Capitularibus Regum Francorum a Baliaetio editis, in qua sic statunnt: Sareorum Camonaem non ignari, is in Dei ποmine μ.cta Gel
nem Cleri re punia secundum Statuta G.rusmum , de moria Diaees, rem&ta personarum re munerum acceptione, ob υirae merarum o sapientia donum eligantur . aes verbo re exemplo sibi δε εαι pro sese Ieant. Sic electionum Episcoporum li. bertatem iuxta sacros Canones contervarant Peliapita Imperatores. At contra Zenon. & Anast
Fus Imperatores Eutychiana haeresi insecti lametam Dei Melasiam ubi subdere tentarunt , ita
ut Episcopos pro suo nuta in exilium ablegarent, Apostolica traditione postposita, Episcopos eadem Eutychiana haeresi amatos in Catholicorum anti. stilum locum subrogarent. Praeterea, investiturariam usum damnavit Gregorius VII. propter gravissimos abusus, qui in eum irrepserant, Ac maxime propter simoniae labem , qua sese torpitermabat Honricus M. Rex Germaniae, qui non solum Episcopatus pea Annalum & B culum Pastoralem , quae spiritnalis signa sum potestatis , propria auctoritate conserebat . verum etiam ..cras Episco tuum & Abbatiarum lyraefecturas , Ceprci pretio, venales reddebat. Ec ad illas homi aes indignissimos ut plurimum provehebat, ut testa ut iam laudatus Sanctus Anselmus Lucensis Episcopus lib. I. contra Guibertum Anta papλm , ubi se eum alloquitur: Rex tuus idest , Henrieus IV. Germaniae Rex , a quo Gaetberrau in Sedem Apostolicam fuerat intrusus fine intermissione ves aidit Episcopatus .... In parte tua quis praeficitur. nisi quem aut gratia exhausa farnore, via munas a
manu, - munus a liuua, υH munas ab MOqxio attraxerit quis moribus, quis honestate, quis vitae
integritate eligitur λ persequendi iraquae sunt Api . Tertio , Inυes iturarum usum qualem tibi arroga. t Henricus IV. Germaniae Rex proscripsit & ab. Clevit Gregoriar VII. quia per hujuimodi usum, seu potius inveteratum abusum , excludebantur sacrae ad Episcopatus & Abbatias electiones, quae tamen juxta Decreta Summorum Pontificum, &Conciliorum Canones libere & canonice fieri debebant. Concilium quippe Nicaenum I. cui inter. suere trecenti. 8c modecim Episcopi , Cano sexto fie statuit: Per omnia uiatem manifestum est, quia si quis praetre υoluntatem conscientiam Merremittani Episcopi fuerit redinatas, hune Contalium magnum o sanctiam eresuit non debere esse E. piseopiam. Idem decretum est in Concilio Anti cheno Canonibus XIX. & XXIII. Calesius Papa hujus nominis I sanxit, ut nullas iret itis aem
su oe desederium inruiratur. Lao I. in epistola ad Thessalonicensem Episcopum , 8c Gmmaians in Synodo Romana sacris Canonibus libertatem electionum Episcopatuum. 8 Ainariarum statuenti bus, authoritate A postol ica robur addiderunt. Po. stremo, investiturarum usus a Gregorio VII. ideo damnatus est, quia Imperatores, & Principes Lai Gran V. Hist. Gm. IV.
ei sub illo spretoso obtentu electiones Episcopo.
rum S Abbatum sibi temerario ausu vindicabant. ae proinde in hol suae potestatis limites excede. iii ἰ nam ut seribit Gregoriar Papa hujus nominis II. in epistola 2. ad Leouem Isaurum Imperat rem ; quemadmodum Pontifex intros eiendi tu palatiam pale rem non habet ae dignitares Rerias δε-
serenin , sie neque Imperatis in Eeelesias introis eiendi, electiones in Clero peragendi. Hinc G none 3. Concilii septim ' Meumonici , Ac Canone ra. Concilii seneralis octavi decrerum est juxta antiquos Canones, quod omnis electio a Principibus facta Disopi, aut Presbγιeri, aαι Diaconi inrita marineae Propter haec momenta Investiturarum usum,qu
lem Germaniae, aliique Principes laici his temporibus usurpaverant , optimo jure prohibuit, damnavit, antiquavit Greginius VII. Hanc obligationem aegre quidem tulerunt Principes laici, qui sese Regnorum consuetudine tuebantur. Sed
haec, quam obtendebant. consuetudo non erat antiqua, immo recens usu atio, qua, sacrarum ei
ctionum oppressa libertate, Episcopatus, & Abbatias pro arbitrio donabant. Praeterquamquod hic
investiturarum usus quoquo modo Introductus , . perperam Consuetudo dicebatur, cum potius gi vissimus esset abusus, qui palam repugnabat pristis Ecelesiae moribus, sanctiori consuetudini multorum saeculorum usu firmatae. Conciliorum omeumenicorum Canonibus , Summorum Pontificum Decretis totius mundi reverentia consecratis, &smoniae, ambitionis, atque omnimodae Ecclesiasticae disciplinae eversionis esset occasio. D. Si Summam laudem mereatur Grego
VII. Ex hoe potissimum nomine in Ecclesia plurimum commendatur , quod in vindicanda , iuvita antiquorum Canonum normam, libera Epist
porum, & Abbatum elee ione, impavido animo restiterit Henriso IV. Germaniae Regi, qui sacris spretis Canonibus, hanc in sacris ad Praelaturas electionibus libertatem opprimebat, non video sane e quid sentiendum sit de Leone X. Pontifice Maximo, qui , ut nuperrime legebam in Dee mine Iuris Delelia Uri edito a Douiaris, 'aboleuit ;n Galliis Pr matteam sanctianem, quae nihil aliud erat, quam celebris illa Constitutio in Concilio Bituricensi lub Carolo VII. Christia. nissimo Galliarum Rege anno Alccccxxxv III. Promulgata, per quam omnibus Regni beneficiorum Collatoribus ordinariis sua relinquebantur beneficia conserendi Iura, & Clero, seu capitulo electiones Episcoporum iuxta saeros C
mnes restituebantur. Hanc autem Pragmaticam
sanctionem antiquae disciplinae & Ecclesiasti libertati consentaneam abrogavit Lm, X. & eius loco substititit Conestautaem Gallicam, quo rimmine intelligitur percelebris' illa conventio Bononiae Leonem x. Pontificem Maximum inter &Francisum I. Galliarum Regem rinita an. MDXVI. Et in quinto Lateranensi Concilio confirmata, per quam statuitur, ne deinceps, cathedrχli v tante sede, per Clerum, seu Capitulum, eligatur
Episcopus, & Galliarum Regi adiudieatur ius nominandi ad Epi Icopatus & Abbatias Regni sui. Nune itaque, ii placet, Leonem X. qui per in
52쪽
eredisti abolevit in Gallia Episcopomm, Et A,
batum eleeliones, quae iuxta antiquissimam consuetudinem, Ec vigorem priscorum Canonum fimri solebant, concilia, si possis, cum Gregorio VII qui ad vindicandas Epitcoporum electiones consensu Cleri ae plebis a primis Ecclesiae ineulis
factas omnem suam curam, totamque authoritatem suam iugiter contulit. & --ιctim IV. Germaniae Regem sacrarum illarum electionum ii ditatem opprimere conantem ab Ecclesiae communione prae' indere, Regnoque privare non dubitavit .
M. Impense profecto gaudeo, quod studio I ris Canonici clericis famine necessario diligenter incumbas. Sed quia de Conere so Gallies multa suo loco, idest in Colloquiis la Historiam decimi sexti Ecelesae saeculi dicturi sumus sume tetitie ad diluendam eam . quam proposuisti, difficultatem breviter ostendere, Leonem X. Ponti rucem Maximum, per istud Concordatum Gallicum ne minimum quidem intulisse praeiudicium antiquis Conciliorum Canonibus, & Romanorum Pontificum Decretis, quae pro libertate ad sacras praelaturas eleelionum mox adduximus, sed potius ut ruinque Pontificem . seu tam Gregorium VII. in vindicandis contra Henricum IR Germaniae Regem Episcoporum electionibus, quam Leonem X. in iisdem Episcoporum in Galliis abrotandis electionibus, prudenter, ae sapienter, habita ratione Iemporum, locorum, circumstantiarum N pedisonariam . ea gessisse, quae in rem . seu in honum, di utilitatem Ecesesiae cesserant . . In primis, Canones Conciliorum, et Romanonum Pontifidim Decreta, qnae pro asserenda sacrarum electionum .libertate laudavimus , non probibent Primipibus lateis, ne Episcopos . sede vacante, praesentent, seu designent aut nominem , si id mss Ecclesia ultro concesserit, aut permiserit, sed tantum prohibet Principibus laicis, ne propria aut hori Me, invita & reclamante, nee consentiente Ecessia,
progressu tamen temporis hominum vitio noxiae magis, quam utiles evaserant, utpote foedatae illicitis. & smoniacis pae Ionibus, particulari arno. re, sanguinis affectione, & non sine periurii re, tu, ut iuste conqueritur Leo x in Cone datis tir. 4. Quare . cum Iot mala, & corruptelae, qua vigente in Galliis Pragmatica Sanctione, altas rvdices egerant, nullis adhibitas remediis sanari, tollive, securim ad radicem tempestive admovit LM X. di electiones Episcoporum. & Abbatnmtot inquinatas vitiis abrogavit ob Eedlesiae Galli. canae bonum, & universalis Ecclesiae aedificatio. nem, ut nimirum hoc pacto ambitui. & simo. niae aditus praecluderetur . Si ratio itaque habeatur temporum , locorum , circumstantiarum aerersonarum, ambo isti Pontifices, videlicet Gre. κου VII. N Leo x perinde laudari debent. Gre. sorius septimus insignem laudem meretur, quod1trenue restiterit, seque tanquam murum aeneum
opposuerit Hemiso IV. Germanaae Regi, qui Q. cras Episcoporum, & Abbatum electiones opprimebat, Episcopatus, 3c Abbatias propria sua authoritate, & absque ullo Ecclesiae consensu. ominibus plerumque indignis eonferebat ; Leo vem Derimus sngulari commesidatione dignus est. quod Episcoporem, δα Abbatum electiones, quae multis vitiis. & praesertim simoniae labe in Gabliis laborabant, antiquaverit, & Regi Christi,nissimo Jus concesserat nominandi ad Episcopa. tus, & Abbatias Regni sui sub certis tamen quibusdam conditionibus in Coneredaro Gallico ex. pressis, quas suo loco opportunius expendemus. Sed haec de Praxmarica Ianes e. & de Conreta ro GaIliso occasione I sisurarum obiter observa. re volui, ut tibi tantum salivam moverem , &iam illorum, quae in Colloquiis nos iis in Hi. oriam decimi sexti laevii plenius de his dicturi
audeant saeras impedito electi es, ius uueo ibi adsciscere Episcopatus & Abbatias conserendi. Porro Galliarum Reges ius, quo potiuntur m minandi ad Episcopatus & Abbatias Regni sui, non propria authoritate sbi arrogant tanquam Regiae suae dignitati, aut coronae esset annexum, sed illud, quo utuntur, Ius seli indulgentiae &concessioni Ecclesiae ipsis factae, vi Cone, ri GaDIici Leonem X. inter & Frano sum I. initi, acceptum referent, quo fit, ut Galliarum Reges, qui ab Ecclesia hoc iure nominandi ad Episcopatus Et Abbatias donati sunt, non violent antiquos Canones, quibus cautum est, ne Principes, non consentiente Ecclesia, suam in negotiis Ecclesiasticis, & saeris Episcoporum & Abbatum
electionibus interponant authoritatem. praererea Summus Pontifex, qui clavum universae Eed saeregit, potest, nemine refragante, antiquos Cano.nm moderari, di temperare, maxime, quando Ecclesiarum particularium necessitas vel utilitas vosta lare videntur. Ecclesiae autem Gallicanae uti. litas, immo necessitas tempore Leonis X. omnino exigebat, ut abolerentur Episcoporum electiones, quae licet per se & ex institutione bonae. De GnHliis, qua se lis decimo θ Miauima re.
Iesiae varias in toris fuerunt celebrata .
M. Eeulum Ee letiae deeimum Con iliis suiso gulari aliqua observatione dignis vacat, tum quia in eo saeculo qnod, sicut iam observavimus, ob ignorantiam ubique grassantem fuit calami essissimum nullae Haereses singulari divinae providentiae benefieto obortae sunt, nullave schis. mata Ecclesiam insessarunt; tum quia etiam multi Episeopi & nonnulli Pontifices Romani a virtute Maiorum suorum degenerantes . parum id
aetatis eurarunt convocare Concilia ad restaurandam Disciplinam Ecclesiastieam moram di latione plurimum labesectatam. Quo circa , cum pauca in saecvlo decimo occurrant celebrata Concilia mentiati aliqua nota digna, si velis, silea. tio ea in praesentia praetermittemus. D. Quamvis in re serendis Conciliis quae decimo Ecclesiae saeculo habita sunt, nullaque pec tiari nota tibi digna videntur, diu operam male locare haud debeamus. non abs re tamen erit, ad plenam huam saeculi Historiae notitiam comin
53쪽
parandam, Praecipua saltem Concilia ordine chro. nolo ico paucis indicare verbis, ut deinde continenti ordine ad ea progrediamur Concilia , quae undecimo, Ecclesiae staculo suerunt convocata .
M. Conciliorum, quae decum Ecclesiae taenio habita suerunt, primum ordine Chronologico est
Co ilium Constantinopolitanum anno nongent
simo primo inductum a Meolao M leo huius ei. vitatis Patriateha, qui ostensus suit de illegati. mis nuptiis, quas Leo, dictus Sapient, Imper
tor contra canones in Ecclesia Orientali receptos, mortua Eudoria uxore tertia, inierat cum quarta
uxore, nomine me. Quartas hasce nuptias, col. lecta 'synodo reprobavit Patriarcha , Thomam Presbyterum, qui hoc matrimonium ritu Ecclesiastico consecraverat, deposuit, ipsumque Imperatorem saeris intereste vetuit, donec resipisceret,& contractum matrimonium dissolveret . Quod aegre serens Imperator, sanctum illum Patriar. cham sede depositum in exilium ablegavit . Ad eumdem annum nongentesimum' primum Collectores Conciliorum post Baromum reserunt comvocationem Concilii Oiet ensis se nisi in Hispania . Sed istud Concit. Ουetense secundum plane fictilium esse luculenter ostendit Hilloria Sampiri Assutieensis Eiuscopi, quae a Sanλυallio Epitc po Pompeiopolitano cum altis quatuor scriptoribus Hispanicis edita est. In hac quippe sampi Historia habetur tantum mentio unici Coneilii Ovetensis, quod . a Joa e VIII. Eccleuam Romanam regente, ad petitionem Alatinsi III. Hispaniarum Regis anno ερα congregatum est , &in quo, ut ostendimus in Colloquio primo in Historiam nona Ecclesiae saeculi pag. 286. Ermene-audus Ecclesiae oveteruis consectatus fuit Archie. piscopis, eiusque Ecelelia auctoritate Pontificia
in Metispolim suis erecta. Falluntur itaque illi
scriptores, qui ex unico Concilio Oυriensi duo Lectoribus obtrudunt. Paulo major de Epocha Concilii Anglieani occurrit dis iacultas. WrIDLmm quippe Malmesnriensis lib. a. cis Gestis Regum Anatarum cap. ' ait Concilium Anglisanum,
regnante Eerueardo seniore anno nongenteum quarto , iussu Formose Papae Hura convocatum . & in eo. ad bene Ordinaendim Ee lesiam Anglieanam constitutos rite Episcopos singulis Provinciis Ge. υisdirum idest, Mest Saxonum, quae per septem annos suetant Antistitibus destitutae. Adlit etiam Malmessuriensu. peracto hocce Concilio Anglicano, Hesm--- Archiepiscopum Captuarien-I em, qui nuic Concilio praefuerat, Romam prosectani esse, atque post suum reditum constituit se septem hi coma P incias. ut videre est apud Barauium, qui locum integrum I ilielmi Malmesburiensii resert. Sed, cum Form0us Papa anno nongentesimo quarto non sederit, ut pote vita lanetus anno octingentesimo nonagesimo sexto . existimavit Baranius, loco anni ii ingentesimi qua
num octingentesimum nonnagesimum quartum, quo anno asserit Baronius, is ut Cone ilium An. glicanum fuisse celebratum. Verum, ut cordat .atear, haec mihi non probatur Baranii Correcto, quia certum est, istud Concilium Angli -
m liabitum fuisse, ut testatur I lelmus Maia meabiariensis regnante iam in Anglia Edruar Ρ-niore constat autem, G uraum seniorem ante annum non gemesimum non ecepisse regnare in
Anglia: non fuit itaque istud Cone ilium Anglicanum convocatum anno octingentesmo nonage. simo quarto, ut Pertendit Barauius. Potius Igitur dicendum est, millelmtim mimo censim refle quidem asserere, hoc Concilium Anglicanum fuisse congregatum anno nongentesimo quarto, illum tamen memoriae lapsum esse passum iade lignando Romano Pontifice , quesn appellat Formosum, Ze cujus iussu ait, Concilium Anglicanum habiturn suisse. Quapropter ut omnia si-hi coh Ereant. loco Formose Papae, omnendus est Christophorur, vel Sergius III. quI anno nongen. testino quarto Ecclesiam Romanam successive r x ' l . LVartomu parte I. Anglia saera, ut istius e troversiae sundamentum tolleret. non solum rejicit tanquaui fictitiam Epistolam, quam Dia mesburiensis asserit a rimos Papa ad Eduindum Regem init scriptam verum etiam integram de consecratione lentem Episcoporum a Plego do Archiepiscopo cautumiensi facta. & de septen nati vacatione Episcoparuum in Analia Hist riam, quam millelmtis Malmeu,riensis, & H
rentius ι lyniensis narrant' exsumat, u prorsus
commentitiam. Sed pr.eliolleram trinoni de hac Histodia dubitationem filii convincunt non loturn Masmesburiensis, & Vigorniensis, sed etiam Drauia phias, Ger φr Dorobernensis. IVes OnasDriensis, dc celebriores Angliae seriptores, qui hanc Hillo. Nam de leptennali vacatione Epire paruum in Anglia, & de conlecratione septem Episcoporum fa,cta a PImmcindo Archiepiscopo Cantuariensi ii teris consignarunt. a se Hanc Gravesonu coniecturam nomen sergiris III. pro Formoso apud. Matinesburiensem su, is stitutentem, admittit etiam novissimus Coi -- ciliorum Britanniae editor Wilhms . qui dais veritate huius historiae ne dubitat quidem. ALM fer I etiam eandem. prout lesitur m MS. C A dice Cantuariensi. in quo pariter ea. quae Malo mesburiensis, affert. Additur Formosum lixis etiam ibi pro Sergio omnia a Pimmundo, is iacta de septem Episcopis consecratis, in Dinse, noci S. Petri sic inclusisse, ut damnaretur in perin
is quo novum Romanum Concilium anni pos. - resultat, nisi serte dixerimus hanc esse Syn se dum Vmanam, quam anno PM. Romae ha- is bitam, & in ex suspensum ad triennium Wil-- lelmum Epitcopum ego ex auctore Chronici NovalicenIis in meo Conciliorum supplement
si Tom. I. pas. IO99. adnotavi Heri us Archiepiscopus Romensis anno nongentesimo nono Synodum celebetavit apud Tre
bium qui locus olim fuit in pago S Isionico non
ignobilis, nunc autem vitus est nomen vetus retinens, situs ad Axonam fluvium, & νθ vuum appellatur. In hac synodo Tiaeta quindecim conditi sunt Canones . in quotum tertio insigne extat testimonium Episcoporum . qui R gum Francorum Capit ultria vocant Cano una
54쪽
pedisqωa . Me videlieri loquendi modo , quamvis non admodum latino, inquit Balvetitis in Prinsatione ad Tomum I. Capitiam m Rexo nam σω m; signifieare volentes , eiul modi Capitularia Regulis Ecclesiasti is, seu canonibus, quibus Eeel sia regitur, At Disciplina Ecclesiastrea constat, esse apprime consentanea. Apud eumdem laeum dictum T lemm, tria alia Conei,ia iaculo Eeciesiae decimo confregata Derunt. In Concilio Tmrlemno, quod est ordine secundum, suitque indictum anno nongentesinao vigesimo primo, Eiae Idvis Comes Castricensis pagi , qui , ob terras quasdam Ecesesiae Reixensiereptas, fuerat excommunicatus post mortem, adpetitionem Carati Simplicis Francorum Rems , a
vinculo excommunicationis abiolutus est, ab HerAω- Remensum Archiepiseopo hujus Conci Iri P sde, sicut narrat Floriandus lib. 4. Histor Remensis c. 16. & in Chronι- ad annum Dccec P. in Concilio Tro Iosano III. quod habitum tanno vece ex xxv. Isaae Comes, qui . Caslellum quoddam SteHan. Episcopi Cameracens incenderat , in gratiam cum illo rediit, ei pro damno illato persolvens murum arsenti libras, ut testator Flod νάπι sita Histoὐae Remon sis. In Coneilio Tra teiano quarto, quod Qit indicto manno Dccccxxv I x. & cui sex interfuerunt Episco.ri, Comes Hre in s ' qui, vivenis uxore sua , aliam duxerat; poeniteariam sibi impositam d. misso animo subiens, abistutionem percepit, lese Floriatas lib. 4 Hsoriis Rem sis, & Chro.
uieo ad annum Dccccxxv M. Concilium Con entinum In urbe Garmaniae val-M Cieme appellata , ubi Moselix in Rhenum influit. sua in Dioecesi Trevirensi. sub Grais
Galliatam, & --im Germaniae Regibus anno nongentesimo vigesimo secundo celebratum fuit, eique praesiit Heriman a Coloniensis Archiepisco. νus. Extat uti,d Concilium Consti/λ--m lomo IX. Conei . cum xliquot Canonibus tu eo conditio, quos Cossistιαι Soe. Iesu collegit ex vati:
titulis Burchaia, . Concilium Ermisia uso in Germania in eausa Distiplinae Ecelasiasticae habitum Lit sub minis. Germaniae Rege Κ al nd g me, fit Iunii anni non emesimi trigesimi secundi . fi ut in istius Concili, Praefationa legitur . Universae pene Germaniae Praesules huic Concilio in e uerunt, & ideo dicitiae V Aersale. Quinqua
in eo conditi sunt ean es, quos In te os recibrat Bamniso sa . Concilii m Enguenω1monio ita oppido ad Rhenum in Palatinati, in seriori Bimpium inter & Moguntiam filo, ex omyibus Gedimaniae, le nonnuὲlis Galliarum Archiepiscopi ,& Dilcopis anno non centesimo quadragesimo octavo coactum est, cui etiam otio Rex Germaniae , & Imperia or. ac Gdovicus Transmario a Galli apum Rex i nterfuerunt se eique praesiit Marinus Sedis Apostolicae lenarus. in hoc Conti Iro Artaldus in Sedem Remensem, e qua pulsus sum rat, restitutus est. Et Hugo, qui eam invaserat. anathemate perculsus ia H o quoque Comes os rebellionem in Liadisucum Transmis Am. Gallia. νum Regem. δε tyrannidem, quam exercebae in Ecelesiam, stat excolninimicanis. Decem in hoc
Esuli lenheimens concilio conditi sint Camara, quorum primo misitur, at Pas m Hurima festiis tota celebretur, er in Pentecostν heurida . senta re quarta feria, non mimu qnam vies Domniein, sole itra honoretur. septimo Canone prae ei pitur, ut in Grania in re, die sancto Mareo Evangelistae saera jejunium sicut in Rogation, bus ante Ascensionem Christi Domina accurate observetur. octavo, Canone prohibetur taleis , ne oblationes Altaris sibi vinoleent. Nono Canone sancitur, ut Decimarum musae non apud saeculares Indices, sed in synodo discutiantur. Decimo Canone intestae nuptiae districte veta tur. Prolixiora hujus synodi Acta Tomo IX. Conciliorum exhibentur ex FAMardo lib. 4. Hi- floriae Remensis eap. re. quae , teste eodem Flo. Mardo in Chronico, fuerunt eonfirmata ab Ag d. II. Summo pontifice m Concilio Romae ha-ito anno nongentesimo quadragesimo nono. Ad eumdem annum, qun in Germania celebrata est Synodus Engilenhelmenfis, seu ad ammm no gentesmum quadragesimum octavum reserti d bent duo alia Concilia in Germania pro causa Anaui Be μεο- Comitis habita. scit et M μ mense ad Mosam fluvium , fit Trevireus, imquibus Anaddo sedes Remensis fuit etiam adjudia eata , dc mgo Comes . . Lu vim δε---- . Francorum Ragi perduellis. iterum excommuniis eationis poena multatus. res Conciliis in Gemmania deeimo Ecclesiae laevio eelebratis addi debet Concilium Anx unctis, quod anno Non ve resimo quinquam simo secundo sub oresno I. Imperatore convocarum est, Be eui Praesules ex Ger mania, Gallia. de Italia viginti quatuo ν adsuere. bn hoc Coneilio, cui praefuit Frisburieio M tun imis Archiepiscopus, undecim conditi sun a Camnes, qm Ultam . m.res, de cςlibatum Clericorum, nec non Monasticam Disciplinam lametant, Et extant Tomo IX. Concidiorum ia,. vi Concilio huic Herthsordiensi alia capitae. in
is meo suppl. Concit. adi i , desumpta ex Burinis chaia , quorum alterum est : ne habeamur se is extaria pia pis diebus Dominicis de aliis praeei-- puis festis, de in quibus legitima ieiunia celeinis brantur. Tum iust tium indicit Hebus nonnul-- lis ibidem designatis . Alio vero canone ana- ,- themati sub icit Episeo , qui cum publiea e
is communicatim communicaverint
tigni Britanni, quos nunc Anglis appella mus. Disciplinae Ecclesiasticae rigorem, Episcoporum aut noritatem, Et templorum reverentiam eolleriis deeimo' Eeclesiae saeculo Synodis conis vare maxima re adlaborarunr. Refert fiquidein DAmannias Tomo L Conci . Britan. cap.
quod . Patre t id nomen eius erat Episcopo , Landavensem Ecclesiam administrame, Rex Bri- rimae. Notirui dictus, Ecclesiam expilavit, eluia γε libertatem laesit Sed de his in Synodo M.
-υonsi circa annum nonpentesimum quinqliaeess- mvim indicta reprehensus Rex. statim Acti pia nitens non lotum omnia, quae Ecclesiae rapuerat, restituit, verum etiam eum lachrymarum esto si ne veniam humiliter petiit, & villam quamdam cuin toto suo terri rorio m eleemosynam dedit . Altera synodus Landave sis anno nongentiam qui
55쪽
vingstagesimo quinto longregata est propter Diaconum a quodam rustico vulneratum, quem Di
conus cum iugulasset, & in templum fugisset, ibidem a quibusdam viris de familia Regis Mistii ante Altare occisus est. In hae porro secunda Synodo Landavensi, viri, qui crimen illud patra. verant, postquam menses sex ferreis devincti ea. tenisi carceribus detenti suissent, iussu Concilii coacti sum agrum suum, & septem libras argen. ti reddere Eeclesiae, quam occisi Diaconi sanguine maculaverant. Utraque Synodus Landavensis legitur apud Delmannum loco mox a me laud
to, & inserta ast Tomo IX. Concit. Refert idem Delmannus quinque alia Concilia a Sane o Dum sano Archiepiseopo Cantuariensi laeulo decimo in Anglia celebrata, quae hie continuato ordine is, ite iam, ut ea simust collecta habere possis. Primum Concilium , quod S. Dunsanus ann nongentestino sexagesimo nono convocavit , dicitur Anglicum, Et in eo deeretum est, ut antiqui C non es de continentia Clericorum, qui temporum iniuria contemnebamur , deinceps accurate serva.
rentur. Et rasaro Anglis Regi, qui Virginem
claustralem onpresserat, septennat: s' cenitentia imis
Enta est. Alterum Concilium a S. Dunsano coaia
1 anno nongentesimo septuagesimo primo est
diuens, in quo E artis Angliae Rex confirmavit celeberrima Privilegia Monasterio Glastoniensi concessa, reservata tamen sibi & haeredi bus potestate baculum conserendi Abbati, qui a
Monachis esset eligendus, ut sese narrat MaAmraburteum, ex quo Baronius recitat Epistolam
Ioannis XIII. Papae, qui ad petiuonem Maari Regis Angliae, de Dunstant Cantuariensis Archi. praesulis, Acta illius Concilii Londinensis authoritate Pontificia approbavit. At mortuo Edgaro Angliae Rege, qui Monachos impense colebat , nitasque, dum regnaret, leges Ecclesiasticas ae Civiles frequenti senatu ad Dei gloriam. At Reipublieae utilitatem tulit, optimates Regni Angliae erga Monachos male anheli expulerunt A, bates ει Monachos e Monasteriis, in quibus eos
E arus Rex collocaverat, de eorum loco Cleriis eos Incontinentes, quos etiam nonnulli dicunt sui Gse uxoratos, induxerunt. Hinc S. Dun unus ad di. rimendam aeterrimam istam contentionem Monathos inter At Clericos incontinentes obortam, tria celebravit Concilia, nimirum Wimoniose anno' Dcccc xv. Κλώnotoniense anno Dcccc I xxv II.&C in se ita agro Nition ensi an. Deccc Lxxv III.
In quabus Conciliis haec lis in gratiam Mona. chorum dirempta est i ut passim scriptores Anglici observant, quos inter H edentis αμυrdias asserunt, Primores aliquot Angliae congregato exe eitu. Monasteria mplorum Orientalium, quae CIetici incontinentes invadere volebam, strenue
defendisse, & a Monachis sertiter stetissa. Ex his Cone illis, quae decimo Eeesesae. saeculo fuerunt in Anglia eelebrata, iacile intelligere potes, quanto tela conservandi Disciplinae Ecclesiasticae visorem Angit eo saeculo flagrarent, a quorum pie. rate & avita Religione, dum sub Henriso VIII.
Angliae Rege. ει Anglieant schismat:s Auctore,aana MDXXXII. desciverunt degeneres Angli,
In multas continuo Haereses , intesti sque di sensiones mi serum in modum fuere distraeli. Sed reliqua prosequamur Concilia, quae saeculo et sae decimo coacta sent. Ioannes XII. Ponti sellinximus synodum Romae anno Dcccc LxIν. habuit, in qua Leonem VIII. Pseudo Pontificem damnavit tanquam schismaticum. de Ae a Coneuliabuli sub eo Aati papa habiti anno incce Lx II. reprobavit. Extant Acta illius Synodi a Ioaneo ae Tomo IX. Conciliorum. Ioannes XIII. Romanus Ponti sex tria peregit Concilia, R emenso I. Ra--ense II. Se Romanum . I. Concilio Ravennensi l. quod an. Dcc LxvI . congregatum est, Heriadias salisburgensis Arehi piscopus depositus de excommuniearus est, & Diadarietis ejus loco suffectus sati. In eodem Conei.
lio Ravennensi primo facta est rchiepiseopatus Mag eburgensis I nstitutio, quae deinde in secunda
Concilio Ravennensi anno ine Lxv III. celebram
to rara habita aest. sedem Beneventanam in M tropolim erexit Ioannas XIII. in Concilio Romano, quod praesentibus Otiano I. Imperatore , &Orione II. hujus filio, ει mullis Praesulibus nae non religiosis quamplurimis viris peractum est . ut patet ex Epistola , quam summus illa Ponti sexletipsit ad GnGψhum Archiepiseopum Beneven in
tanum , quae extat Tomo I x. Conciliorum. Sanctum Gabicam Episcopum Augustanum in Concilio Romano, quod anno nangantesimo nonage. simo tertio habitum est, Ioannti XU. Ponti cM,ximus solemni ritu in Sanctorum album retulit, seu, ut vulgo aium t non iravit , ut constar ex summi hujus Pontificis Diplomate , quod a Baronio recitatur . me, inquit Mabillonius Praesatione in laeulum V. Benedictinum, quod est Ee-elesiae decimum . primum indubitata fidei manumentum de solemni per Romanum Pontifrem eauoni time invenimus Diploma Daunis in. qui infrequenti Discoporum Cinventu, ad preces Lititial-
ρει Episcopi Ausustani inatriciam eiusdem Melesi in
Episeopum in Ianctorem auiam restitia . Ex is imat taman Baronitis, iam tempora tionis III. summi pontificis talemnes Sanctorum Canon iration egin usu fuisse. Sed de tempora, quo solemnes sam ctorum Canonigat iones per Romanos Pontifices in Ecclesia fieri eceperunt, i rerum redibit sermo in sexto Colloquio . ubi de Disciplina Ecelesae saeculo p X. & xl. disseremus. Praeter haec Conis cilia, quae hactenus tetulimus saeculo dee imo congregata, quaedam alia recensentur , quae hie hreviter subnectam. Anno non gentesimo nonages mosexto Gregorius V. Pontifex Maximus Romae Synodum habuit, in qua causa Heriiani Cameracensis Episcopi conquerentis de bonis Ecclesiae suae invasis judicata est . In eadem Romana Synodo inulti post Baronium asserunt , statutum fuisse ,
ut Imperator dei neem a septem Elector ibus Germaniae Principibus et iteretur . Verum , antiqui seriptores . qui de rebus Germaniae scripserunt , asserunt hane Institutionem septem Virum , seu Plinei n Germaniae, penes quos solos Imperato. rem eligendi resideret potestas , nee sectam in hae Synodo Romana , nee Gregorio V. Ρontisci Maximo acceptam reserunt . Certum tamen esse
56쪽
debet. Ius eligendi Imperatores manasso a Ioue I iam prope Parisios habitum fuisse anno mill III. Romano Pontifice , qui in Camis Mago, simo tertio. Sed istud Conei lium Sandionysianum
Galliarum Rege Imperium in occidente omnino serius anno non gentesimo nonagesimo septimo, ut extinctum renovavit, eumque de Ecclesia optime advertuat periti Chronologi, haberi non potuit , metitum corona, & titulo Imperatoris decoravit . quia certis lime constat S. Abbonem Abbatem
Id etiam diserte scribit Innocentius III. in Epi- Floriacensem se se a quibusdam eriminibus salso sola ad Benhiadum Laringiae Ducem post Ouinis sibi impaelis purgasse in hocce Cone illo Sandi IX. Imperatoris electionem facta in initio sectili ny isana coram Hugona Capeto, Et Roborta Gallia-XIII. In ea quippe Epistola capite Vonerasiae is rum Regibus. Porto. Hugo Curius, ut iam obinde Aectiona haec nabet Innocentius Papae titis servavimus, e vivis excessit vel anno nongentesimo Principibus ius o potestatem eiigendi Regmn , tu nonagelimo sexto, ut contendit Miasilunius, vel
Imperatarem posmodram momovendum recognosci- anno non en esimo nonagesimo septimo. ut asserit
mus . ut debemus, ad quor de iure o antiqua com Pasius. Do hoc Sandionysiano Concilio , in quo sum e nostetur pertinere; praesertim eum ad eos etiam de Decimis Ecclesiae restituendis aelum est, ius, ex potesar Mi m , ab 'ostolica Seis per- & cuius Capitula extant Tom. IX. Conciliorum. υ naris , quae Romanum Imperarenem ire presona plurχ legesis apud Almonium in vita S. Asbioni Magnifiei Carata a Graecis transtidit in Germavos . Abbatis Floriacensix cap. p. Nobis vero haec deSe.s er Principes recognoscere debent sicut iaciem Conciliis , quae decimo Ecclesiae saeculo fuerunt in nostra recognovere maesensia quod ius re ainbo. celebrata, breviter retulisse sat superque susticiat. His exornandi personam eis tam-ro Regem oe promovendam ad Imperium ad nos Dinat, Pr eam se Alia etiam quam plura hoe seculo celebratae inungimus ει corauimus Hi enim regulariter, ef is Concilia ego in meo Conciliorum supplemento generaliter obse arum, ut ad eum examinaris per- ,, adnotavi & descripsi; uti Romanum tu, Bene-βna pertineas, ad quom impositio manus stinat . is dicto IV. & Ludovico IV. Imperatore . ita πρωid enim si Principes non solum in distisdia , is quo lis quaedam de iuribus qui ldam Lucensi
Ied etiam in concordia, sacrilegum quemciamque ψι is Episcopi a quodam usirpatis agitata . & proeexcom nicaum inannum, fatuum , vel haeretia ,, Adelberto Lutensi Episcopo definita es . Alte- cum eIigerent aut riganum . nos inuneere, consecra- ,, ra Romana sub Sergio III. anni m . vel po6 re, aut caronare bominem ei mori riderems.sλ M- is de qua in nota superiori suannense ita Scotia
sit . Ex quibus doctissimi illius Pontificis verbis . se Uno m6. in quo leses qnaedam Eeclesiasticae
manifestum, est, eos, qui eleeli lunt Rages Ge sancitae sunt . atque tervandae edicuntur . Conmaniae, jus habere, ut Imperatores appellentur , is cilia Althei mensia duo circa annum si a. 5 modo tamen nullus in eorum electione desectus is 916. celebrata in caula disciplinae refocinandae, occurrat, cujus examen ad sumnos Pontifices spe. is quibus duos canones adieri , quorum prior, ecflat. Ut conceptis verbis asserit iam citatus lan Burcardo acceptus, est de testimonio lato ab Ecentia III. Extat apud meloniam , Tom. q. is piscopis de sua erg1 Regem fidelirato alius. Hist Francorum Epistola Gd iei II. Imp. ad is vero est de Monachis in Episcopo consecratis. Basilium Graecorum Imperatorem , in qua haez ., ne sibi acquirant Paternam haereditatem . sed
habe Francorum Principes, primo Reges, deinde se niorientes monasterio permittant si haee sibi vero Imperatores Hesi sunt, ii duintaxat qui a R ri obvenerit ante assumptionem tuam ; li vertamano Pontifice aia Me oleo sancto perfusi sunt . A. is post, Dracesi suae relinquant. Anno pa7. Trelia duo Concilia Ticinens, s Romanum alterum is virense , in quo collectici canonum a Muigero congregavit Gregorius V. In Coneilio Ticinensi ri Archiepilcopo lacta approbatur Duis bergensin quod anno nongentesimo septuagesimo septimo is anno o 27. in auo Benno Suevus sua se digni habitum est in Cresce iam , qui Romae tyranni- ,, tale Episcopi Meetensis abdicavit , & in vadem exercebat, & Ioanηem Epit copum Placenti- is cuum ejus locum Adalbero lubstitutus est ianum creaverat Anti Papam . atque Gregorium V. Narbonens. anni ρε . pro assumptione Riculsi legitimum Pontificem Roma expulerat, excom- is in Helenensena Episcopum. Incerti laci, facile munic tionis sententia lata est. In altero Conci- is Romanum, anni pyτ. pro restituenda Epistolio Romano, quod anno non gentesimo nonagesi- ,, pali sede veronens Ratherio iam ab ea demo Octavo fuit convocatum . Gregoriua V. ince- is pulso. At Ierum Engilent ei mense anni mi. instas nuptias Roberti Galliarum Regiv reprobavit , is quo Heroldo Salta rgens Episcopo oculis mul-erdeni Regi jussit , ut Berarum conianguineam is lato Propter consortium in coniurationia adver- suam quam matrimonio sibι copulaverat da mille- is ius intonem Regem succetar datus est . R. oret , suspenditque ab Eeclesiae Communione Fr- ,, manum pro asserendis tur:bus Ecclesiae Romaehebatatim Turonensem Episcopum tali γ illiciti si nae & Ecclesiastica negotia tractata sunt , san conjugii consecratorem, cum omnibus EPὲlcopis, is cuique caenones VI. quorum primus Bi secun- qui incestis hisco nuptiis Regis Roberri, o Beriae is diiu ei , ne antiquae Ecclesiae a novis rebus consanguineae suae consentientes inferseerant, do- is sitis spolientur. III. Ut Ecclesiastica statuta de
nec Sedi Apostolicae satisfecissent . Exiat istud o iura integra serventur . IV. U. Eo VI. Quod Concilium Tomo IX. Conciliorum. Sc octo ca- is consuetudines Ecclesiastitae , & triennalis potanonibus Disti plj m Ecclesiastitam speelantibus is sessio firma sit & stabilis , sicut & nouae Ee
constat . Postremo . Bamoniar in Appendice ad is clesiae subdantur Episcopo de cuius eo entu U- Toαum xl. Annalium ait, Conculum SunionF- is se consueris . Concilium Romanu . an. 957. . vel
57쪽
,, vel pta. praelecte oletone I. Et II. an. 967. in si quo bullae quaedam Polatificis approbatae prori tonsimandis aliquarum Ecclesarum iuribus . M Ravennatense Concilium tertiuiri anni ρα. in is quo Harto II. Moguntinus Archiepiscopus lo-4M ea quaedam Dioecesis suae Magdinurgens Ar-- chiepiscopo lubiecit. Compostellanum an. 972. , pro assumendo Caelatio Abbate in Tarraconen-- lem Archiepiscopum . Romanum Concilium M. M terum sila Joanne XIII. an. 9 a. pro restituen-- dis Monachis Coenobium Mos ense , quod is ante transierat ad Canonicos Requiares . Ro. manum alterum iub Benedicto VI. pro iuribus is Ecclesiae Trevirensis eonfirmandisse. Ravenna- is tense Concilium I U. an. 976. Pro eliminanda
si limonia in electione Abbatum S. Joannis E-
, vangelistae Parmensis . Romanum alterum subis Benedicto VII. p p. pro Monasterio Bisuldi-- nensi sub tuitione S. Petri constituendo . Em ,, selen hei mense an. 98o. coram Otione II. Im-- Pera Ore Pro eonjungendis Mon sterias Mai.
mundariens, & Stabulensi sub unico Abbate , ,, & aliis nonnullis Ecclesiasticis legibus stabilienis dis . Remense an. 9So. circiter pro inquirendo,, de Miraculis S. Landoaldi . Plura etiam habiis ta sunt in Galliis in causa Arnulfi Reniensisse Archiepiscopi, qui in Concilio an. 988. incediis to in Gallia loco habito damnatus est pro fisis vore praesidi Carolo Lotharangiae Duci. Dep sito tandem in aliis tunc habitis Cone illis a se iii mptus est Gerberius qui tandem & ipse pa- is riter in aliis Conciliis abdicatus est, & Arnolis ius restitutus. Gallicana Synodus incerti loe iis inter annum & Io 16. eoacta , de qua inis charta relata in Chronico Besum si vulgato a se Dacherio Spici legii tom. II. nov. edit. Vero- nense Concilium circa annum pps. pro iuribus se quibusdam Ecclesiae Veronensis in Ecclesias nonis nullis Patri Mehae Aquileiensi subiectis . Sin
,, nente ann. ypo. pro asserendis iuribus qui G, , dam Canomcoium Parisiensium . Ma ebur. ense an. 99ςδyro cognoscenda causa puellae ese Parthenopeo a sponso raptae. D. Cuin non dubitem , bene multa undecimo Ecclesiae saeculo fuisse coacta Concilia praesertim in causa Berengariana occasione schismatis ML
chaotis Ceriainii, Patriarchaz constantinopolitani,
in controversia Investra rarum, & pro restauratim
ne Disciplinae Ecclesiasticae , quae saeculo decimo
Pene collapsa erat , ut aliquem in his undecimi saeculi referendis Conciliis ordinem teneamus , D. Ptarem ut ab his initium duceres , quae in causa
Eerengariana suerunt convocata.
M. Antequam Concilia , quae in causia Betem pariana saeculo Ecclesiae undecimo habita sunt , ordine hie subjie iam , observare debes , La rauis eum , qui e Lombardia in Galliam venerat ,
multas cum Berengario concertationes habitura , quae tamen per aliquot annos intra Philosophica. rum quaestionum cancellos se erunt, exortam landem esse inter utrumque de quaestionibus Theo.
Iogicis . & praesertim de Augustissimo Euchari.
si ae sacramento controversam . At enim Lm-μπω intelligens, Berengariam in schola sua m
vi tempore vixit, propugnandam suscepisse, P aehasium uo Radbenum inscitiae & erroris argue. D ; contra ipse Pasibasium veritatis Eucharistiae acerrimum defensorem pro aris ac socis tueri aggressiis ea , palam publiceque asseruit , Ioon m Seori suisse Haereticum , ejusque opinionem de
Altaris Sacramento αperie doctrinae orthodoxae r
pugnare . Hinc ut in s milibus conestationibus fieri assolet, inter fautores & discipulos utriusque. Los ei videlicet & Berengarii , varii r mores fearsi sunt , & La rancrax a Berengario , quas ille male sentiret , fuit accusatus . Lm IX. Summus Pontifex ad dirimemam enatam =1lam controversam messio mense Aprili anni millessimi quinquagesimi Romae Synodum habuit, in
qua lecta est Epistola a Berengario ad Lanfra cum scripta , quam Lucar mesertur Primum publieavit in Editione operum Lam ei, quam adornavit. Ea Berengarii lecta Epistola continuo in eum prolata est damnationis, & excommv. nicationis lententia, eo potissimum nomine, quod Joon m Seo um Erigenam, qui ssime de Euchatistia scripserat, Ludibus in ea Epistola extolleret , & Paschasium Radberrum, catholicae de Eucharistia doctrinae vindicem damnaret. Lan. franeus vero orthodoxam de Eucharistia doctri-.
nam palam in Comitio professus. & a sint si tirumoris macula omnino ex Purgatus, Patrum tu.
dicio suit absolutus. In eodem Concilio Roma.no indicta est isquentior synodus ad eroximum septembrem eiusdem anni millesimi quinquagesimi V.reestis celebranda, ad quam vocatus est B rengarius, qui Romae non erat . quando Laus nisetis in Synodo Romana absolutionis sententiam
retulit. In hae Synodo Vercellensi, cui praesiit Leo Ix. Summus Pontifex, liber Ioannis sesi Frigenis lectus, damnatus, flammisque traditus est.& Berengarini, qui huie Synodo adesse iussus, venire renuerat , denuo proscriptus 'suit. Causam suam a Diso IX. Papa ventilari, teque ab eo
damnatum esse cum accepisset Berengarius, nihil non inolitus est, ut virus doctissimos, se potentes suum in e rem pertraheret. Et primo ut testaturti ditis Troarnensis Abbas scriptor coaevus, pa
IX. libelli sui de inviso er Sanguine Christi
aggressus est Berengarius Catholicum, & eruditum Monasterii Pratallensis , Dioecesis Lexoviensix in Normania Abbatem, nomine Afrodiam. Sed statim ae praedicto Abbati erroris sui venenum p . pinare tentavit ille Haeresarcha , tanquam vias. phemus, & perfidiis ab eo reiectus est , idque ex ore istius Abbatis se restivisse testatur idem Dirandus. Inde digressus Berengarius, nihil moratus repulsam , cuam a sancto illo Abbate iuste passus fuerat, IViue iam Normannorum Principem
adiit , quem vixdum adolescentiae annos praeter-sressum in pote annos dnntaxat XXIII. natum ,
tuam in sententiam iacile inclinaturum existimavit. Uerum, limile M Princeps prudentissimus.& retinendae avitae fidei studiosissimus . tonvenis tum ad Misarum quod oppidum est Dioecesis Rotomagensis prope Beccum ad Riselam fluvium γ convocari curavit, in quo Berengarii no.
58쪽
rum dogma discussum εe reiectum est, eidemque omnium patrum calculo iterum damnariis est 'o
Pere aris flentium imperatum . Hunc Conven- rensarius, qui interesse huic Concilio iussus, ni tum Brionensem habitum fuisse, in anno millesi. lae conscientiae terrore perculis venire detrectivit. quinquagesimo, convenit inter eruditos . U- Sancitam itidem est in eodem Concilio Parisienis num tamen difficultatem facesssit , quod Diaram si, ut , nisi Berengariar resipisceret cum suis se. aias. cuius libellus de Comore oe Sanguino CHL quacibus , adhibita militari manu, praeeuntibus sti . host Baronii mortem editus ; Ae Tomo X. Clericis cum Ecclesiastico apparatu , ubicumque VIII. Bibliothecae Patrum Editionis Lugdunensis convenissent, eo usqne obsessi tenerentur , donac
rat ad annum MLIII. Nee diei potest cum Cossanis . irrepsisse mendum in numerum , Et loco anni ML. sicut scripserat Dinanistis . adiectum fuisse ex oscitantia Typographi an. MLIII. id , quam, diei haud potest, quia Mihil ius To. mo II. Analeel. in observationibus δε mia inlisi
Berengarit damnatio, Mendit , in codice Bigotiano M S. ex quo libellus Durandi erutus est , vocem imis non cistis esse expressam , sed inimgris litteris exaratam, adeoque errorem in numerum vitio typographi irrepere haud potuisse. Dicen. dum itaque est, Duranatim Tmamensem Abbatem revera Conventum Brionensem ad annum millesimum quinquagesimum tertium retulisse , sed in hoc memoria esse lapsum. Nee enim insolens est . scriptoribus etiam coaevis in narrandis, quae suis contigera temporibus, p sertim in notandis En is, nai lucinari, bonus siquidem in his ali nam do dormitat Homerus. Sed redeamus ad Boenga rium , qui silentium sibi in Conventu Bri nensi imperatum .eito abrupit . Profectus qui'pe Camoriam , Haeresim suam rursus in frequenti Clericorum coetu prupalare , asserere , de praetacte propugnare perrexit, quin ab illis Cimricis digressus litteras veneni, Et summae in Leonem Papam Irreverentiae plenas ad eos misit. Dpistolam etiam scripsit Berengaritis ad Aseeli mCoenobii sancti Meulph. in Neuntia Ordinis LBenedicti eruditum Monachum, in qua Epistola,
uae primum sitit vulgata a meherio, aperte Pr tetur Berengistas, se adhaerere doctrinae Ioannis
su: A cetinua, se ad eum respondit : LFumas mas nuper iacus sufemi, qui a perlinis , laetitia mea versa est in νncrimem, dum pristinum adb- αμ
mare non destiteris ere rem Ioannem vero
Sestum nec inconsiderare, nee impie , noe indigue saeredario mos habeo, quem rato nisu . Oea 'e in tentione ad hoe solum tendere video , in mili pedi suadear, Me Didelicet. quia in Aia ri consecram , equae v re Comus , nequo vere Chroti Sanguinem esse. Hoc aiatem omere nitituν εω Lanctorum P rrum Opusculis , quae prave exponis PM--αι ee pareotanari libram . qti m in Henaria Synodo , sex Vercellos , damnaι- , ein Prime pro
mer eum ae resis maeula uisarum audivimus . R
di ergo, precor. ad Catholicam o Apostolicam ιν a.ditionem m. Sed surdo cecinit Ascolinis, nec B revaritis resipiscere voluit , cumque illius erro latenter de aperte ram serperet, contigit , ut ad aures etiam Henriei huius nominis primi Fra eorum Regis perveniret, qui eon est tm X 'II.
Kalend. Novembris anni millesimi quinquagesimi Concauum Patisiense mavocari curavit, in quotis luituri caperentur, sicut refert --ris Tro arnensis Abbas parte IX. citati libelli de Cremiser languino Christi . Lueas Daeherias Tomo II. Diuilegii refert Epistolam, quam Berengarim post Coneilium Parisiense scripsit ad Richar m , quaeum etiam atoue etiam obsecrat & obtestatur ,
ut pro se apud Hemisum Galliae Regem interem dat, quo damnum post Synodum Parisiensem sibi illatum a se removeret, seque praesto esse, ut i, litis Maiestari, & quibus vellet, ex scripturis probaret , νniustissimo damnatum esse Ioannem notam
injustissime etiam P ehasii Radberii doctrinam suisse in Concilio Vercellenti approbatam , ae de. n ne Clineos Camotenses indignissima in aures Regis effutiisse, eique perverse exeolaisse sentenis etiam μιμπε gloriosae memoriae Episcopi de E eharistia , quae revera Sancti Augustini sit . Exhae Bereuarii ad Riebardiam Epistola post Con-eilium Parisiense scripta liquet , hi ne Haeresia
tham necdum suum abiecisse errorem . Quapropter . post L A IX. Papae mortem, q iae contigit anno MLIU. eongregatum est Florentiae anno
insequente, seu MLV. Conei lium sub Victis. II.
Romano Pontifice, qui decessoris sui in Berengariam satura sua atqMe omnium Conciliarum I --νum sectoritate firmavῖν , ut ait GH-ncias Minnachus Benedictinus. Eodem an . MLU. hahirum est Ttironibus Cone ilium , praesidantibus Sectis A.
postolicae Legatis Geratri Cardinali At Hud --
do subdiacono, non vero anno MLVI. ut perperam laribit Benia r Presbyter , qui Hermanni Contractῆ Chronicon continuavit. Chronica siqua dem tam Vindoeine e . quam Manearens a La bis in Bibliotheca publieata , onmesque Script res Galli , quibus magis credendum est in rebus in Gallia gestis, quam aliis, hoc Turonense Coti
ellium cons unqunt cum anno MLU. In hoc Co ei Lo Turonensi Lan ν anetis contra Berengariam disputavit, eumque ad saniorem mentem, seu adeaurandam coram Sedis Apostolicae Lesatis haeresim suam adduxit. Mortuis Visore II. 8e Srγε no X. ejuq successote, Romanam Ecclesiam rexit Free Na a L qui ex mae an. MI IX. coegit Co ei l .um centum At tredecim Episcoporum, in quo Berengarius, qui aderat, non ausus luam desens
te haeresim palinodiam decantavit . 8e s miolam fidei ab Humbero Cardinali compositarn . sibique a Nirelao Summo Pontifice traditam inra iuran, do confirmavit. eique propria manu subscripsit . Tum Nisolatis Papa de illius conversione laetitia gestiens , illius strini exempla misit per Urbes Italiae, Galliae, Germaniae, ει ad quaecumque i ea , ad quae illius haeretem funR pervenire potu rat. Verum, brevis admodum suit haec Pontificis
laeuua. Nam simul ac a cospectu Concilii regre
59쪽
sus est Berengarius , Sacramento firmatam fidem edito scripto rursus abneaavit , multisque injuriis lacessuit Cardinalem Humbretum istius formulae fidei Auctorem , quem , per ludibrium , Burgundiam inepte voeat, cum lamen non Burgundus, sed Lotharingus esset , telle La ranco , qui hanc fieri formulam , cui Berengarius suhic ipserat in Concilio Romano sub Nicolao Papa habito, resertin hunc modum: Do Berengaritas, indignus Diae nus Ecelesiae S. Mauricii Andegavensis, cognoscens v rum , Catholicam , oseoticam fidem, anathematim Lmnem haeresim , praecipua eam , de qua Mesenus infaminus stim , quae ad mere conatur , piamem , s vinum , quae in Altari ponuntur, poconsteranionem solummodo Sacramentum, ct nan υ
ram Corpus , o Sanguinem Domini nostri Iesu Christi esse , nee posse sensualiter , nisi in solo δε-
eramenra manibus Sacerdottim tractara, vel frangi,
atii fidelium dentibus interi. Consentact aurem San-ELe Romanae ct Apostolicae nae ore oe eotae pro*eor de Sacramentis Dominica mense eam fidena tenere , quam Dominus o Venerosiis Papa me aris, s haec sancta .isnodus adictoritate Man. geliea re Amstinea tenendam travidit , mihique firmaυit, scilicet panem ρο vinum , quae in Altari ponuntur, post consecrationem non Iotam Sacramentum . sed etiam Uerum Corpus oe Sanguinem D
ιtim in Sacramento, sed ιn υrritate manunt Sace
dot,m tractari , frangi fidelicim dentιbus arteri iurans per sanctam ct homo on trin ιinem, sper haec sacrosancta Christi Ευangelia . Hane fidei professionem , quam Berengaritis subscriptione &juramento firmavit , reverius post Synodum Romanam in Gallias temeravit , δι non solum hae.
resim , quam poenarum metu eiuraverat , rursus docere, & elanculo per Discipulos suos utquequa. que disseminare coepIt , verum etiam Romanos
Pontifices, & Sanelam Romanam Ecclesiam veris his , 5c scriptis insectatus est, atque insuper habita paterna monitione Alexandri II. Romani Pontificis, qui Nicolao II. successerat, ab ine pio desistere noluit, suaeque haeresi mordicus adhaesit. Ad . fraenum itaque injiciendum scelerato haereti. eo, qui post multas Synodicas damnationes , &eiurationes, ranquam sus lota ad volutabrum. &instar canis ad vomitum revertebiatur, Concilium Rotomagense anno MLx III. convocavit Maurilius Archiepiscopus Rotomagensis, in quo condita luit stimula pio sessionis fidei do Eucharistia contra Berengariam , quae viiloata est a dc Stissimo Ma-hiltimo tomo a. An uehiorum pav. Mi. sub hac serma : Corbe O tare pro Νemur, panem in men a Dominica momsitum, panem tantummodo esse ante consecration m sed in ipsa eo erratione iure bili polentia aeminiscitis conυ ni naturam c jubstantiam panis in naturavi S Iubstantiam carn/s 2 Carri. svris non illius alterius , sed ititur . quae concepta es de Sp. sancto, nata ex Maria Virg. quae etiam mmer vos. ο ρ ρter noνam salutem fugeliis casis iacuit in sepulcro , tertia dιe rejurrexit a mortuis . oe sedet ad dexteram Dei Patris . Simi Iiter vivum , quod aequae mixtum in Calice Ianctificandum propoxit Ar , vere ρο essentialiser converte in
tice senilentes , O im via tem rarate garerentes . In
eodem Concilio Rothomagensi decretum est . ut deinceps hi, qui essent Episcopi ordinandi, hanc fidei formulam palam profiterentur . Nulla qui. dem hu)us Concilii Rothomasensis in postrema Conciliorum editione fit mentio, sed illud ex Cod. M S. eruit Masilunius tomo II. Analecto ruin . Post Concilium Rothomagenis cum Berra starisu suani adhuc spargeret haeresim . Legatus Sedis Apostolicae in Gallia, quem Franeis: s Ro ius in Vita Berengarii , & Masillonius Inm. II. Anal et . in Observat. de mutistitet Beren arai damnationei existimant suisse Graudum Episc
pum Engolismensem , Pagius vero asserit suisse Gisiadiam ostiensem Episcopum , Legatus , inquam, sedis Apostolicae in Gallia ad Berengarii haeresim sunditus eradicandam Pictavis Concilium celebravit, ut testatur Chronographus Malleacensis in suo Chronico ad annum ML xxv. Post haec Grestorius VII. Pontifex Maximus , &AIὸxindri II. in Sede Romana successor iterum eidem Berengario, ut fidem faeit Anonymus Chi
fletianus , audientiam in duabus Synodis Roma concessit, in quarum prima, quae in Festo omnium Sanelorum anno ML xxv III. habita est, Berengarius fidei proiessonem composuit , In qua de imdustria su lol: s veri Couporis , ac veri sanguinis verbis Catholicam fidem prosteri videbatur . At cum haeresini sua ni sub esusmodi speciosa larva occultare soleret minus susticiens visa est haec Berengarii consessio , eique alia fidei formula in secunda Romana Synodo celebrata anno MLxx Ix.ptoposita fuit, quam ille publice legit, iuramento confirma v. t , ac subscripsit . Tum Gregis ius VII. sicut testatur Hreo Flaviniaeensis , qui hoc tempore vixit in Chronico Virdnnenii , praecepit
Berengario ex auctoritate Dei omnipotentis . oe Sanctorum inposotorum Petri , oe Pauli, ni de Corpore oe tanguine Domini nunqtiam Miserius enm ah quo diaputare, μι aliquem Eocere praejumeret , ex.
excepta causa reducendι ad fidem hane eos, qui per eius doctri3am ab ea recesserant . Ex quo locupletissimo Hugon is Flaviniacensis testimonio ape te salsi convincitur Benno Cardinalis schismaticus, quem Ron puduit infimare Gregorium Vl l . tanquam Berensarianae haeret eos participem, cum tamen Summus ille Pontifex in duabus Sy uo. dis Romanis Berengarium ad eiurandam haeresim compulerit, & Concillo Turonensi, in quo damnationis sententia in Berengarium lata est , praefuerit tanquam Sedis Apostolicae Legatus . Huic in Greqormna VII. atroci concinnandae ca-lummae occasionem Bennoni lchismatico . eiusque insensissimo hosti forsan dederunt Iuterae cona. mendaritiae , quis Gregoricis VII. post absolutanalecundam Synodum Romanam Berengario in Gallias cum misone reversuro, quem sincero animo haeresim eiurasse, Fidemque Catholicam amplerum fuisse putabat, paterna benignitate concessit, ac prohibuit omnibus fidelibus, ne Berentario
60쪽
iniuriam acere praesumerent, aut eum haereticum appellarent. Hae , inquam, commendaritiae litterae Berengario concessie, quas I eas meheritis Tom. II. Spicia gii recitat. Fennoni schismatico occasionem dederunt Gregorium VII. Berengaria. nae haereseos perperam in limulandi. Nam clim Berengarius Roma in Gallias reversus ad prilliniam
suum errorem rursus declinaverit, ac ter Iam con-
semcnem fidei perfide retractaverit. inde B. O Lbi ,& nonnullis aliis schismaticis reisuasit. Gregorium
VI l. ideo litteras comm endat illas Berens auo de. disse, quia eius errori patrocinabatur, quod lane oppido salsum est. & purum putumque cCn. mentum a Bennone, Si aliis schismaticis excogitatum, ni Gregorio VII. Pontifici Maximo, a cu)ns D dientia temere desciverant , negotium facessere Pestent. Cae erum, quamvis Berengariar i olt le-cundam Synodum Romanam in Gallias ann.M LXXX. reversus fident datam Gregorio Septiario sesellerit, de ad pristinum suum errorem redieri r . Di constat non solum ex Concilio Butili. palensi hoc anno celebrato, in quo, ut legitur in Chronico Malleacensi. Berengariar c actus est reddere fidei suae rationem, sed etiam ex CodieeMS. in quo Mabillonius tom. II. Analectorum
ait, se legisse scriptum Berengarii, in Duo te tiam fidei prosessionem, quam in secunda Romana Synodo anno MLXXIX. emiserat, i scindita
nihilominus consat certissitne BereMarium, aliquo annos ante mortem suam ab errore vere r
siliisse Fidei Catholieae de Eucharistia doctrinae
firmiter adhaesisse. Et post sincera in actam poenitentiam in sinu Ecclesiae Catholicae obuste, sicutiam in superiori Colloquio observavi mis. D. Multa , ut video. in causa Belen pariana congregata sunt Concilia, sed, ut candide fatear, necdum potui genuinum assequi sensum illius formulae fidei, quam Patres Concilii Romani sub Nicolao II. Pontifice Maximo anno MLIV. emlebrati exhibuerunt Ber vario, qua tenebatur iurare, se eredere, Corpus Christi sensualitere non δε-
tum in Saeramento , sed in υeritate manibus S
cerdotum tractari, frangi . re fiselium dentibus M.teri. Qui enim, amabo, fieri potest , ut Corpus Christi, in Eucharisiae Sacramento tractetur munibus Sacerdotum , stangatur, & Maliam dentihus alteratur , cum ibi sit modo invisibili &sensibus plane impervio λM. Iure optimo Nicato a II Ponti sex Maximus in Concilio Roma celebrato, compulit Eerengari&m ἰubricum 3c tot tuosum haereticum, ut in fidei formula sibi proposita iuraret. se credere, CONMs Christi sensualiter non filum in Sacramenta,
si, er fidelium dentibus apteri, non quod Corpus Christi in Eucharm:ae Sacramento per se manibus Sacerdotum tracteriar, ve, iuxta crassum C pharnaitarum sensum frangatur, dividx nr, di fidelium dentibus atteratur. absit hoe dicere leduia id quod exteriori parti Sacramen i Euc nari-iae convenit, idest, Symbolis, qnibus obveritur, de iris quoque Corpore ipsius rer me aphoram affirmati r. non secus ac de homine vestrio, per αeta Phoram asseruntur, quae de eius vestibus db
cuntur. Unde Christus dixit : cuis mo terisse
licet mulier Haemorrhoissa vestimenta eius dum a-xat tetigisset. I lx similiter, quia Corpus Christi in Eucharisia est sub specie panis, qui manibus
attrectatur, stan 'itur, & dentibus atteritur, re-ele dici potest. Corpus Christi sub hoc statu traelari manibus Sacerdotum. stanti , de fide iumdentibus alteri ratione Symboli quo tegitur . Hine s. Crysostomux Homilia LXXXIII. it M,tthaeum ait: Quot modia dicunt, vellem eius, seu
Christi, υidere formam , ct ueriem, ex vestimemra re calceamenta; Ecce istona vides. ipsim tangis, ipsum comedis .... quales radior solares nori deis beret puritate excedere manus illa. quae di indiphane carnem , s es quod impleruν igne spistitiali. lingua purpurata tremendo hoc SangDine e Vi 'en .
S. Chtrsostomum Carni de Sanguini Christi in
Encharistiae Sacramento contentis tribuere has
inoctionis, o purpurae voces, quae specletius Eucharisticis Colpus de Sanguinem Christi obvelanis i x conveniunt. Dicere itaque Corpuε Christi in Eucharistiae Sacramento manibus sacerdotum tractati, stangi. & fidelium dent: s atteri . nihil aliud est, quam aperte, & semota omni tergiversatione profiteri, Corpus Christi vere, &rextiter, Ec substantialiter existere in Eucharistiae Sacramento. Neque enim Corpus Christi sub Euctatissae Sacramento tractari manibus Sacerdotum, frangi, Et dentibux alteri diceretur, nisi sub eo. dem Sacramento vere & reapse contineretur, si-eut . exempli gratia, si Haemorrhoista mulier ve .sem tetigisset. qna Christus tune rei p. non suasset inductus, non dixisset Salu tor: Quis me t risis ut igitur claram da praesentia reali Cors ria Christi in Eucharissiae Sacramento fidei ecn- sessionem ederet Berengarius . iubente Synodo Romana, iuravit in formula fidei sibi prorosita, is
eredere, Corpus Christi in Eucharistiae Sacramento tractati manibus Sacerdotum, frangi, & fid
lium dent: bux atteri ; qua consessione a pelle . quamvis oretenus. εκ non sincero ani πο . profitebatur, se credere, Corpus Chrissi vere, reali. ter. Ec subitantialiter, iiixta perpetuam, tibiqire semper a temporibus Apostolorum constantem Ee lesii Catholicae traditionem, in Augustissimo Eucharistiae Sacramento contineri in Miror Me , quod Ecclesia erga Berenga. νi,m haereticum sepius lapsum ae redarium tam
indulgentem se praehuerit, Ze, ut illum tandem
aliquando ad Gniorena mentem revocarer , tot
Concilia celabrarit. Sed valde dubito, an Ecoesia Latina parem indulgentiam exhibuerit Mi-Mael, Cerditario Patriarchae Constantinopolitano lanesti Graecorum schismatix Auctor i. 8ε ad redantegrandam pacem . quam ille Patriarcha schis.
maticus Eceleuam orientalem inter At occiden talem Ecesilam abrepit, multa undecimo laeu lo fuerint convorata Concilia ἀM. Summi Pontifices nihil intentatum relicuerunt, ut Michaelem Cerularium Patriarcham senismaticum ad Pacem & concordiam reducerent, sed
cum illorum indulgentiam . monita fle adheri λ tiones sperneret ambitiosi1 et ille Patriarcha . qui Roman:s Pontificibus subeste detreelabat, non ria' ni I