Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4

531쪽

de si omnium quae urbs benivolis suis tribuit, Dircessuras et Otiam liberos seri participes , eaque bona , ut here ditas qua dam, ad Posteros Pormearent, merito 'lucri possent, qui bis largitionibus Prii arentur. Quod si in sola id pri, ilegium contingit immunitate , eaque nunc sui ditus aboletur, nulla iam ansa superest expotondi Prau-miorum Perpetuitatem , neque otiam in reliquis meminisse licebit immunitatis. Nam quo id consimile esset ac si quis patre olympionica natus, aequum putaret nativitatis suae gratia etiam oleastri ossc participem quem quidem

omnEs admonebunt, praemia uoti generis esse sed certaminum: quae si quis ambit Praemia, certamina prius ob eat , tum illa obtineat, Si igitur Oxigua neque tantae aestimationis quae enim comparatio frondis cum statua p

532쪽

ARISTIDIS

si quidem haec stabilis, frons autem eo tantum quo Per cipitur tempore emolumento est si inquam generis merito haec impetrare non licet, nisi labor praecesserit qui licet per otium lucrari maiora p37. Profecto si quae parentibus dantur praemia, eadem filii generis causa sibi vindicant, cur adversis item eorum casibus communicare ob eandem causam nolunt 8 neque enim in prosperis filii sunt, in adversis nequaquam. Immo vero magis tunc ab his exseri oporteret stirpis suae documenta, nisi d generes Esse volunt necessariorum Suorum, qui in calamitatem inciderunt. Quod si ne in somniis quidem communicare adversis illorum casibus vellent, neque ut arbitror sponte paterentur, quonam iure felicitatem eorum

533쪽

ADVERSUS IMMUNITA ΤΕΜ. 4

ad se quoque pertinere arbitrantur 7 Nonne secum ipsi pugnant, dum haec sibi bona vindicant 8 qui quidem iurebus infimis genus negant, in prosperis usquequaque id

elamitant. In summa, si recte et iuste genus praetendunt, constantia tenenda est, non alteruis utendum vicibus.

Quod si lucri tantum gratia ad generis claritatem consu-giunt, aliter eam non adseruut, non vident se potius ab ea Teredere quam illuc tendere. Nulla igitur habenda est hominum ratio, qui ad haec privilegia Provocant. 38. Quamquam aliunde quoque , O Athenienses, cognoscere vobis apprime licet rei de qua loquor veritatem,

et quae vobis conserunt, prout opum est, sancire. Nam una excePta immunitate, cetera Omuia erga bene merentes ossicia sunt a nobis expromenda , si certe reputabimus quinam in his fuerint maiores nostri temporibus il-

534쪽

ARISTIDIS

πραξαμένους , πολιτας λιγω η ξένους, ab sμοιαένους τοῖς πράγμασιν ω καιρῶ , o μου ἄμειβομ ποι τῆς σπουδους , Iis, quibus et summe urbs florebat, maiorque erat atque splendidior hominum concursus ad Ostentandum Patriae studium , honoresque ab ea consequendos. Nostri ergo maiores ingenio et prudentia ct aliis dotibus prae ceteris ubique mortalibus ovcellentes, omnemque Politicae virtutis scientiam in animis habentes, immo ipsi gerendarum rerum anima non immerito crediti; quum hanc rei Summam existimarcnt , si urbs non solum condigna selicitate uteretur, sed maiora quoque surtunae munera sem-Per experiretur, nihil eius rei causa non sibi faciendum dicendumve putabant, nihilque omittendum quod reip. prosperitati conser rete quicumque autem civitati quom dolibet bene fecissent, sive cives sive peregrini, quique operam tempestivaru aliquaudo pracbtitissent , cos pro studio sit nul remunera baut, si uiuique eosdem ct alios iu

535쪽

ΑDVERSUS IMMUNITATEM.

posterum ad paria vel maiora ossicia excitabant, maximis et ambitiosis imis donatos honoribus: et modo aereos iu soro statuebant, modo tu arce in deorum consessu r Poneba uir alios vero magnis atque mirificis et divinis insigniebant titulis: aliis opes etiam plurimas largiebantur , iugera nimirum partim consiti soli partim nudi: alii denique alimenta aut coronas aut alia eiusmodi impetrabant. Haec tum dabantur ab urbe praemia iis qui semper erga eam fuissent benivoli et utiles. Sic Erechtheo contigit Minervae filio, sic Harmodio et Aristogitoni. Perielem vero Xantippi quis nescit appellatum Olympium pari cum Iove nomine p

i Erechtheum apud Homerum seribi pro Erichthonio. eundemiiue Minerva esse natum . Praeesare observa Eusebius chron.

lib. II. ed. Mediol. p. 984. Consonat huic Aristide . a Causas huius epithoti variat legere licet apud Plutarchum in Pericle oap. VIII.

536쪽

ARISTIDIS

30. Verum enimvero immunitatis nulla per deos tunC mentio erat neque petitior neque id sibi donum tribui volebant; non quod rem ignorarent, Sed quia certo noverant, eas quas supra dixi donationes nullo fieri cum civitatis damno ; in hoc vero et illo ad immunitatem Promovendo , non mediocrem inesse labem. Ipsa enim ministeriorum brevi iacta penuria, sacultatem quoque lapsu temporis perimet dandi ea quae ante dixi , postquam scilicet omnes immunitatem adepti fuerint. In SUPer noverant valde esse absurdum, si nonnulli ob ea beneficia quae civitati contulisse ut, causa damni ei deniserent, impetratis immunitatibus t quos homines oportebat, Si tales Postea evasuri erant. ne principio quidem inhonesicis numerari. Cur ergo Mon Sit absurdum, maiores I OStros ea montis excellentia pracditos nullum finem

537쪽

ΑDvERSUS IMMUNITATEM.

πάν- 6 6έρποντας Θαυμάζοντας, ψ νομον et τί δεῖ

ζ ανδρες ἁλναῖοι, ἄλλα πίοπας τρυς ἄλλους ταυτ neque modum remunerandi se isse, et tamen immunitatis numquam mentionem intulisse; nos autem qui facta veterum summopere colimus et suspicimus, normam quo

agendi putamus; nihilominus immunitatem usurpare , atque hanc honoris instar habere 3 ita scilicet eos damnantes, vel quod rem nesciverint, vel quod cognitam bene merentibus inviderint. Attamen si hos per omnia Optimos admiramur, eosdem quoque imitari debemus; ut quod Verbis ornamus , idem operibus confirmemus. Interim dum ea quae illi ut prava abnuerunt, nos ut Pgregia Rm plectimur ἰ alterutrum sane peccamus , id est vel iudiciis sallimur, vel ab imitatione recedimus. o. Denique si sorte immunitas pulcherrimum quid esset atque utilissimum et politicae valde aptum, haud nos

Atheuienses solos opus esset, sed cunctos populos, rationem eius habere ceu commuitis commodi et omnia per-

538쪽

5ot ARISTIDIS

, , επει γ' κμεις μοιοι et ' παντ- ατελει ἰχορι Θα , πονη- ,, ροι τινες αν ημεν εἰκοτως , οις οὐκ ἐξην ἐγχειροῖντες, καὶ ,, παρα τον κοινον πολιτευόμενοι νομον' εἰ δὲ πολλη τις ρο-

is ταυ γα διαφορὰ , 6 τους μὴυ τουτοις, τους δ' -υνοις is prμεν κωμένους, η πάντας απλως οις - πολλου δοκι-M μασειαν, τI δεινον , εἰ παρ' ουδέου ψ αλλων ἁτελείας να- vadentis. Quod si nulli mortales, praeter nos, hoc more hactenus usi sunt utinam vero et numquam deinde ut an-tur , o Minerva puteus i cur soli nos hoc morbo laboramus p nisi nos soli nosmet volumus ipsos odisse. Mini- me Vero , inquit Demosthenes , neque hanc nobis imis pingi dicam licet. Nam si sorte cunctis gentibus iidem

is mores legesque essent, tum soli nos hanc immunitatis is Consuetudinem usurparemus, improbi merito videre is mur, qui rem iniquam sectaremur, et Praeter legem se universalem res nostras publicas gereremus. Nune quo- niam multa est morum varictas , atque alios aliis usibus se delectari videmus, omnesque sere vetustis apud se con-

uetudinibus adhaerere; quid mirum si immunitati, , , quam nulli alii populi agnoscunt, apud nos solos locus

Noe quoque argumentum ait Demosthenes ed. eit. p. 556. extitisse in adversarii nescio cuius oratiotic. Rei memor Aristi dos hane veri similitudiuem declamationi suae adstruxit.

539쪽

ADVERSUS IMMUNITATEM.

se ost Z Nequa sane Lacedaemoniis neque Thebanis neque is aliis quibusvis gentibus ritus suos exprobramus, Verum

is hos ei tribuimus, qui primus rem publicam tu quaque

,, gente constituit ,,,4 i. Tibi equidem, Demosthene, adsentior de P Pulorum variis consuetudinibus, propterea quod alios atque alios legum latores sortiti fuerunt , prout fortuita aut aetas incidens tulit. Λ te vero libenter re- Scirem , num ea in quibus populorum inter se ritus disserunt , sint e namero utilium, an potius publice ac privatim perniciosorum p Si perniciosa dices, primum quidem satis est absurdum et improbum, per haee nos ad aequalitatis studium impellere, ac malum malo , ut aiunt, moderi; et non potius per optima ab illis maximes avertere, atque ad haec pro viribus advocare. Tum opus esse , Pe γ

540쪽

ARISTIDIS

τινας κηρας προσῆκε τ βιου, παρα πέμLπειν εἰκότως εἰς το

niciosa illa quae dixi, una cum ipsa immunitate ceu sata quaedam ex hominum vita eximere , atque ad Poetarum montem et undam merito amandare ; nequid iam superesset, quod publicis rebus noceret. Verum si illa varietas rituum publicae Commoditatis causa excogitata est ,

atque ut cuique genti congrua perfici queant; nihil autem immunitate inimicius ossiciis est porro ossicia cum dico, civitatem dico; nam haec illis continetuo cur iam cavillaris, atque artificem haud recti sermonis agis y dum immunitatem ad dissimilium comparationem vi trahis , atque hinc nobis auctores retinendi eam, quasi aliquid frugi sit. 4'. Utique liae viri insidiae sunt conantis urbem obstringere summis malis. Nam sicuti nemo per deos negabit , reverentem cum esse legum qui persequi iniustos

i) uel leonem et ilippoerenen.