장음표시 사용
461쪽
cumlae ; caeteroriim Omnium mentes oculosque fleElabant. Quid parvus filius P quem quamdiu absui, nemo nisi lacrymantem consectumque vidit : quid secerat , quod eum toties per insidias interficere volui ilis 8 Quid frater meus P qui cum aliquanto post meum di Icestim ex provincia venisset, neque sibi vivendum, nisi me restituto , putaret, cum ejus moeror, squalor incredibilis & inauditus , omnibus mortalibus milerabilis videretur: quoties ex vestro serro , ac manibus est elapsus PSed quid ego veliram crudclitatem expromo , quam in iis psum me , ac meos adhibuistis: qui parietibus, qui tectis, qui columnis, ac postibus meis horrificum quoddam , & nefarium , omni imbutum odio bellum intulistis P Non enim te arbitror , cum post meum discessiim , omnium locupletium so
tunas , omnium provinciarum fructus , tetrarcharum ac regum
bona spe & avaritia devorasses, argenti & supellectilis meae cupiditate esse caecatum : non existimo , Campanum illum consulem cum saltatore collega , cum alteri totam Achaiam , Thessaliam , Boeotiam , Graeciam , Macedoniam , omnemque Barbariam , bona civium Romanorum condonasses: alteri Syriam , Babylonem , Persas, integerrimas pacatissimasque gentes ad diripien sum tradidisses o illos tam cupidos liminum meo nim , & columnarum , & valvarum suisse . Neque porro illa manus , copiaeque Catilinae , caementis ac testis tectorum meorum se famem suam expleturas putaverunt. Sed , ut hostium urbes, nec omnium hostium , verum eorum , quibuscum acerbum bellum intelli numque suscepimus, non praeda a mcti , sed odio solemus excipere, quod , in quos propter eorum crudelitatem inflammatae mentes nostrae fuerunt , cum horum etiam tectis ac sedibus residere aliquod bellum semper videtur XXIV De s nonnihil. i
3-J L. Piso Consul erat in- I ite Unum veJ Certe hic ter eos, qui Capuam ex lege C. Caesaris co- nvitus locus est . In bellis intestinis si urbes,loniam deduxerant. I lam. cum quibus bellum sterimus, evertimus, no γα Testir te larum I sunt i stat ei Ia. bis ipsi oeulos effodimus. Se lux igitur sum erer , ut vocantur a Vitruvio , qui Graecis Palatinum nonum, qui hanc vocem non a- dicuntur κ --er, quod coqueremur. Iis non. gnoscit. Si addicerent libri, illorum qui le-minquam domo tegebantur, unde ει tectum semium censent sisternetatnram emendationem κέ κααν vocarunt, ut docuit Salmasius, cui hac arripuissem . Phane se Ciceronem scripsisse debes, ad Solitium. Idem . milii est persuasissimum. Idem.
462쪽
XXIV. Nihil erat latum de me ; non adesse eram iussus; non citatus. Absueram : eram etiam tuo judicio civis incolumis , cum domus in Palatio , Villa in Tusculano , altera ad
alterum contulem transserebatur: senatum consules vetabant': columnae marmoreae ex aedibus meis, inspectante populo Romano , ad socrum consulis portabantur: in fundum autem vicini consulis non modo in lirumentum , aut ornamenta villae, sed etiam arbores transferebantur : cum ipsa villa non praedae
cupiditate , quid enini erat praedae 8 sed odio & crudelitate
funditus everteretur: domus ardebat in Palatio non sortuito, sed oblato incendio : consules epulabantur, & in conjuratorum gratulatione versabantur, cum alter se Catilinae delicias , alter Cethegi consobrinum fuisse diceret. Hanc ego vim, Pontifices, hoc scelus, hunc surorem, meo corpore opposito , ab omnium bonorum cervicibus depuli, o-Innemque impetum discordiarum , omnem diu collectam vim improborum, quae inveterata , compresso odio atque tacito, jam erumpebat , nacta tam audaces duces , excepi meo corpore . In me uno consulares faces iactae manibus tribunitiis o in me omnia , quae ego quondam retuderam , coniurationis nes ria tela adhaeserunt . Quod si , ut multis fortissimis viris placuit , vi & armis contra vim decertare voluissem : aut vicissem cum maxima internecione improborum , sed tamen civium ; aut, intersectiς bonis omnibus, quod illis optatissim uiri erat, una cum republica concidissem . Videbam , vivo senatu populoque Romano , celerem mihi
74 Senatum eousulas verastatar I Hoc quid sit , non intelligo , nisi verbum MDri , aut
subaiuliendum sit , aut potius adhibendum . Senatum eousulae pro me deprecarictis , atque imperio vetabant J im ita scriptum olim reperissem in codicibus manust. seMatur est sit Ier vocabant οῦ videremque hie aliquid deeri e , sic enina vulgo te nitur, seu luna est i Ier verapaut , nihil me temere sa- surrum existimavi si hunc lociam ex ipso Cicerone supplevillain . itaque seci. Supplevi autem ex priticipis orat. de Harusi . res'. ubi haec leguntur ris eoissulare σε. in i n. m. imp. ad meam salutem non solum ausi sed etiam pr. vor. Itaque sia olim edideram i seustis es urer ad meam salutem usta fatim auris irare , ver m etiam precibus voeabat. Quod si quis mittit sequi libros vulgatos, qui se habent , senarum cousulertabant , ut diximus, licebit item probabilem sententiam exprimere , paucis a Iditis ex l eo hute simillimo , qui est novem circiter post paginiv hac eadein oratione , ibi , qui yνν n e patrae eonseri prον deporari , ο νγυιν supplices esse edictir at vo .myerio verarem is
Ex illo i itur loco sie hunc licebit leaere e
463쪽
summa cum dignitate reditum e nec intelligebam fieri diutiua posse , ut mihi non liceret esse in ea republica , quam ipse servassem . Qiiod si non liceret: audieram , & legeram , clarissimos nostrae civitatis viros se in medios hostes ad perspicuam moriem pro salute exercitus injecisse . Ego pro salute reipublicae universae dubitarem hoc meliore conditione esse , quam Decii Τ quod illi ne auditores quidem suae gloriae , ego etiam spectator meae laudis esse potuissem . XXV. Itaque infractus furor tuus inanes faciebat immistus . Omnem enim vim omnium sceleratorum acerbitas mei
casus exceperat. Non erat in tam immani injuria , tantisque ruinis novae crudelitati locus. Cato fuerat proximus. Quid ageres, non erat : nisi, ut, qui mihi dux omnibus in rebus fuerat, idem esset iniuriae socius . Quid posses extrudere ad Cypriam pecuniam . Praeda perierit . Alia non deerit: hunc modo amandandum esse . Sic Μ. Cato , invitiis, quasi per beneficium , Cyprum relegatur . Eiiciuntur duo, quos improbi videre non poterant : alter per honorem turpissimum talter per honestissimam calamitatem . Atque , ut sciatis , non hominibus istum , sed virtutibus h sem temper fuisse: me expulso, Catone amandato , in eum ipsum se convertit, quo auctore , quo adiutore, in concionibus , ea , quae gerebat , omnia, quaeque gesserat, se secisse , 8c facere dicebat . Cn. Pompeium, quem omnium iudicio longe principem esse civitatis videbat, diutius furori suo veniam daturum non
arbitrabatur . Qui ex eius custodia , per insidias , regis amici ' filium , hostem captivum , surripuisset, & ea injuria virum sortissimum lacessisset : speravit 1 isdem se copiis cum illo Posse confligere, quibuscum ego noluissem, bonorum periculo, di mi in
78 Prara pejieris I Uerba Clodii r si Catonem, virum optimum, ad Cypriam pec 'niam mitto , haec mihi praeda omnino peri. bit . Iden . o Hum amandans- esse I Subaudi, stet, fixum sit , deinde aliam praedam quae
Restis amici I Tigranis historiam narrat Pedianus pro Milone. Idem. 7s mbitarem bae J Editio prima, εe cae
464쪽
dimicare : & primo quidem , adjutoribus consulibus : postea fregit foedus Gabinius '' : Plio tamen in fide mansit. Quas
iste tum caedes, quas lapidationes, quas fugas fecerit , quam facile serro , quotidianisque insidiis, cum jam a firmissimo robore copiarum suarum relictus esset , Cn. Pompejum sorocuriaque privarit, domumque coniecerit, vidistis. Ex quo j, dicare potestis quanta vis illa fuerit oriens, & congregata, cum haec Cn. Pompeium terruerit iam diltracta, & extincta. XXVI. Hoc vidit in sententia dicenda Kalendis Januariis vir prudentissimus, & cum reipublicae, tum mihi , tum etiam veritati amicissimus, L. Cotta, qui legem de meo reditu s ,, rendam non censuit: qui me consuluisse reipublicae , cessisseis tempestati ; amiciorem vobis caeterisque civibus, quam mi- ,, hi ac meis extitisse ; vi , armis, dissensione hominum ad ,, caedem instituta , novoque dominatu pulsum esse dixit : ni- ,, hil de meo capite potuisse ferri : nihil esse inscriptum ,
,, aut posse valere : omnia contra leges moresque majorum t
D mere, turbulente, per vim, per furorem esse gesta. Quod is si illa lex esset, nec reserre ad senatum contules , nec sen- ,, tentiam dicere sibi licere : quorum utrumque cum fieret , is non oportere , ut de me lex serretur, decerni: ne illa, quaeri nulla esset, esse lex iudicaretur. Sententia verior, gravior, utilior , melior reipublicae nulla esse potuit. Hominis enim scelere & furore notato , similis a republica labes in posterum demovebatur. Neque hoc Cn. Pompeius, qui ornatissimam ne me sententiam dixit , vosque , Pontifices , qui me vestris sententiis auctoritatibusque defendistis, non vidistis, illam esse nullam , a que esse potius flammam temporis, interdictum sceleris, vocemuroris: sed prospexistis , ne qua popularis in vos aliquando invidia redundaret, si sine populi iudicio restituti videremur. Eodemque consilio , M. Bibuli, sortissimi viri, senatus sente
tiam secutus est , ut vos de mea domo statueretis e non quod, dubi-
ει μυ- μών Gabinius J Conspirationi nius defecisset. Ferestiae. de necando Pompeio renuntiavit , consilium Ra Nihil se i ejor. I opinor lege
mutavit. --. dum, em iωνε statara . Manutius.
465쪽
η62 ORATIO dubitaret, quin ab isto nihil legibus , nihil religionibus, ni
hil jure esset actum : sed ne quis oriretur aliquando in tanta ubertate improborum , qui in meis aedibus aliquam religionem residere diceret . Nam legem quidem illam nullam esse , quotiescunque de me senatus sententiam dixit , toties iudicavit: quoniam quidem scripto illo istius sententiam dicere veta batur . Atque hanc rem par illud simile , Piso & Gabinius,
vidit . Homines legum , judiciorumque metuentes, cum Dequentissimus senatus eos, ut de me referrent , quotidie flagit, ret , non se rem improbare dicebant , sed lege illius impediri . Erat hoc verum . Nam impediebantur , verum ea iuge quam idem iste de Macedonia , Syriaque tulerat. XVII. Hanc tu , P. Lentule , neque privatus, neque consul legem esse unquam puta ili. Nam , tribunis plebis reserentibus , sententiam de me designatus consul s. et e dixisti: ex Kalendis Ianuariis , quoad persecta res est , de me retulisti : legem
promulgasti , tulisti : quorum tibi , si esset illa lex , nihil li
ceret . At etiam Q. Metellus , collega tuus , vir clarissimus, quam legem esse homines alienisti mi a P. Clodio iudicarant, Piso & Gabinius , eam nullam esse frater P. Clodii , cum de me ad senatum tecum una retulit, iudicavit. Sed isti, qui Clodii leges timuerunt , quemadmodum caeteras observarunt Θ Senatus quidem , cuius eii gravissumim judicium de iure legum , quotiescunque de me consultus est, i ties eam nullam esse iudicavit. ouod idem tu , Lentule , v, disii in ea lege , quam de me tulisti . Nam non est ita latum , ut mihi Romam venire liceret, sed Ur v xi REM. Non
enim voluisti , id , quod licebat, serre , ut liceret : sed me
ita esse in republica , magis ut arcessitus imperio populi Romani viderer, quam ad administrandam civitatem restitutus . Hunc tu etiam , portentosa pestis , exulem appellare ausus es, cum tantis sceleribus esses & factis notatus , ut omnem l
cum ν84 Quoniam quidem J Scripto. hoe est, le- 8s I rum ea Dee I Qua tanquam empti te sita Clodius prohibuerat, dici sententiam eonsules Clodio pronustralit, se legem illius in senatu pro Cicerone : quoties igitur sen- observaturos, id cst, de Ciceronis reditu noutentia dicta est, toties iudicatum eji, nullam esse ad senatu:n relaturos.
466쪽
i PRO DOMO SUAE. 463. cum , quo adisses, exilii simillimum redderes Quid est enim
exul 8 iplum per se nomen calamitatis, non turpitudinis. Quan- , do igitur est turpe Z re vera , quando est poena peccati : opinione autem hominum , etiam si eli poena damnati . Utrum igitur peccato meo exulis nomen subeo, an re judicata 8 Peccato λ jam neque tu id dicere audes , quem isti 1atelli te tui felicem Catilinam nominant, neque quisquam eorum , qui1olebant. Non modo iam nemo est tam imperitus , qui ea , quae gessi in consulatu , peccata esse dicat : sed nemo eli tam
inimicus patriae , qui non meis consiliis patriam conservatam esse fateatur. XXVIII. Qiuod enim est in terris commune tantum , tant lumve consilium , quod non de meis rebus gellis ea , quae mihi essent optatissima & pulcherrima , judicarit 8 Summum est populi Romani , populorumque , & gentium omnium , ac re
gum consilium, lenatus . Decrevit , ut omnes , qui rempublicam salvam esse vellent, ad me unum defendendum venirent rostenditque , nec stare potuisse rem publicam , si ego non sui iasem relii tutus, nec suturam esse ullam , si non rediissem . Proximus est huic dignitati ordo equester. Omnes omnium publicanorum societates de meo conlulatu , ac de meis rebus gestis amplissima atque ornatis lima decreta fecerunt. Scribae, qui nobiscum in rationibus monumentisque publicis versantur , non obscurum de meis in rempublicam beneficiis suum judicium , decretumque esse voluerunt . Nullum est in hac urbe collegium , nulli pagani , aut montani , quoniam plebi quoque
urbanae majores nostri conventicula , & qtiasi consilia quaedam esse voluerunt) qui non ampliat me non modo de salute mea , sed etiam de dignitate decreverint. Nam quid ego illa divina , atque immortalia municipiorum , & coloniarum , 3c totius Italiae decreta commemorem ,
quibus tanquam gradibus , mihi videor in caelum ascendisse , non solum in patriam revertisse ρ Ille vero dies quis suit, cumte , P. Lentule , legem de me serentem populus Romanus ipse vidit,
86 Paeua damnata J Utemque & iniuste Clodium , hostem reipublicae , cum penitus damnati . ex vi rei iudicatae . Fervae. Qtilina iis . Manue. 8r Tacite significat, non puniri
467쪽
vidit, sensitque , quantus , & quanta dignitate esses P Constat
enim nullis unquam comitiis , campum Martium tanta celebritate , tanto splendore omnis generis hominum , aetatum , o dinum floruisse . Omitto civitatum , nationum , provinciarum , regum, orbis denique terrarum de meis in omnes mortales meis ritis unum iudicium , unumque consensum . Adventus meus ,
atque introitus in urbem qui suit Z Utrum me patria sic accepit , ut lucem salutemque redditam sibi ac restitutam accipere debuit , an ut crudelem tyrannum Z quod vos Catilinae gregales de me dicere solebatis . Itaque ille unus dies , quo die me populus Romanus a porta in Capitolium , atque inde domum sua celebritate talitiaque comitatum honestavit , tantae mihi iucunditati suit , ut tua mihi conscelerata illa vis non modo non propulsanda , sed etiam emenda suisse videatur.
Quare illa calamitas si ita est appellanda excussit hoc ge
nus totum maledicti , ne quisquam audeat jam reprehendere consulatum meum tot, tantis, tam ornatis judiciis, testimoniis, auctoritatibus comprobatum .
Quod si in isto tuo maledicto probrum non modo mihi nullum objectas , sed etiam laudem illustras meam ; quid te aut fieri, aut fingi dementius potest Uno enim maledicto, bis a me patriam servatam esse concedis: semel, cum id feci , quod omnes non negent immortalitati , si fieri potest, mandandum , tu supplicio puniendum putasti : iterum, cum
tuum , multorumque propter te inflammatum in bonos omnes impetum , meo corpore excepi , ne eam civitatem , quan le vassem inermis, armatus in discrimen adducerem .
XXIX. Esto , non suit in me poena ulla peccati . At Ditiudicii. Cujus P quis me unquam ulla lege interrogavit Z quis postulavit λ quis diem dixit Potest igitur damnati poenam si itinere indemnatus: ' hoc tribunitium est hoc potulare quamquam ubi tu te popularem , nisi cum pro populo secisti ' ,
88Nis eum pro popuIo feeit i J Pro populo ris memoria , eum Pompeiae , Caesaris poni. facere non solum est , populi rem, causam- Nax. uxoris, amore flagrans , ad sacra Minque tueri, sed etiam , pro populo sacra sa- nae deae, quae in domo uontificis mall. a mu sere t quod sacerdotum est. Ludit istitur Ci- lieribus pro salute populi fiebant . muliebricero in ambigua sententia sed re vera pun- vestitu, quasi & ipse pro populo lacere vel git acerbe Clodium , renovata illius tempo- let, accessit. Idem .
468쪽
potes ' dicere Scilicet cum hoc juris a maioribus proditum
sit , ut nemo civis Romanus aut libertatem , aut civitate napossit amittere , nisi i ple audior fasi is sit : quod tu i pie potuisti in tua caula dilcere . Credo enim, quin itiam in illa adoptione legitime factum eli nitul , tamen te et e interro ais tum , Auctorυ esses , ut in rc P. Fout 'Ius necisque pol sartem haberet, ut in filio . Qti ero , si aut iac9.isscs , aut tacui Lses, si tamen id xxx Culiae iussissent, num id i isti im cset ratum ρ Certe non . Qii id ita Z quia jus a malo tibiis notiris, qui non ficte A sallaciter populares , sed Vcre & lapienter fuerunt, ita comparatum eis, ut civis Romanus libertatem nemo possit invitus amittere . Qii in etiam , si decemviri sacramentat in inlibertatem injustum judica sient , tamen , quotiet cunque vellet quis , in hoc genere solo rem judicatam referre posse voluerunt . Civitatem vero nemo unquam ullo populi jussu amittet
XXX. Qiii cives Romani in colonias Latinas proficiscebantur , seri non poterant Latini , qui non erant auctores facti , nomenque dederant . Qui erant rerum capitalium condemnati , non prius hanc civitatem amittebant , quam erant in eam reincepti , quo vertendi, hoc est , mutandi soli causa venerant . Id autem ut esset faciendum , non ademptione civitatis , sed tecti , & aquae , & ignis interdictione faciebant. Populus Romanus, L. Sylla dictatore serente , comitiis centuriatis , municipiis civitatem ademit : ademit iisdem agros . De agris ratum est: fuit enim populi potestas . De civitate , ne tamdiu quidem valuit , quamdiu illa Syllani temporis arma valuerunt . Hanc vero Volaterranis, cum etiam tum eiassent in armis, L. Sylla victor , republica recuperata , comitiis centuriatis , civitatem cripere non potuit : hodieque Volaterrani non modo cives , sed etiam optimi cives, fruuntur nobiscum simul hac civitate . Consulari homini P. Clodius, ein
so Nisi ipse ausis factus fit J Nisi ipse
conianserit. Idem .po Satramentum a Sacramentum sumitur pro lite et proprie spnifieat pecuniam cer tam , quam utraque pars ad Pontificem dein nebat ea conditione, ut illius, qui victus fuisset , pecunia ad aerarium reserretur . F-
469쪽
verta repub., civitatem adimere potuit, concilio advocato, eo, ductis operis, non solum egentium, sed etiam servorum, Sedulio principe '' ; qui se illo die confirmavit Romae non fuisse pQuod si non suit, quid te audacius, qui in ejus nomen incideri '' Z quid desperatius, qui ne ementiendo quidem potueris auctorem adumbrare meliorem Z Sin autem is primus scivit, quod facile potuit, propter inopiam tecti, in sero pernoctans: cur non juret se Gadibus suisse, cum tu te fuisse Interamnae probaveris Τ Hoc tu igitur, homo popularis, jure munitam civitatem & libertatem nostram putas esse oportere, ut, si , tribuno plebis rogante , VELITIS , IUBEATISNE , Sedulii centum 1e velle & jubere dixerint , possit unusquisque nostrum amittere civitatem Z Tum igitur maiores nostri populares non fuerunt , qui de civitate & libertate ea iura lanxerunt , quae nec Vis temporum , nec potentia magistratuum , nec res tum iudicata , nec denique universi populi Romani potestas, quae caeteris in rebus est maxima, labefactare possit. . At tu etiam , ereptor civitatis , lesem de injuriis publicis ' tulisti Anagnino nescio cui Menulae , per gratiam , qui tibi ob eam legem statuam in meis aedibus posuit ; ut locus ipse in tua tanta injuria legem & inscriptionem natu te υ refelleret . Quae res municipibus Anagninis ornatissimis multo maiori dolori fuit, quam quae idem ille gladiator scelera Anagniae secerat.
XXXI. Quid si , ne scriptum quidem unquam est in ista ipsa rogatione, quam se Sedulius negat scivisse : tu hujus, ut acta tui praeclari tribunatus hominis dignitate cohonestes , auctoritatem amplecteris 8 Sed, tametsi nihil de me tulisti , quominus
ot Sedulio p. neido J Primo sit Fraotum Deem de inis sis pubIων I Videtur , serente. Pro Plancio: Pνinitia βίων legem , cum Menulae cuidam civi Ana ino iniuria Sc. II. r. publiee esset , P. Clodius in eius grapa In eius nomen ines dejisy J Mihi lenen- tiam leaem aliquam de iniuriis publieis tuis dum videtur, In aes eius nome- ῆ, o dejis 3 a - li illa, qtis gravem paenam constituerat. Hot ne is enim tabulis incidebantur te re , Neum ais eorum n mina , qui primi scivissent . D os Infreistisnem flama I Inseripserat Me-MNI . nula P. Clodio , ob latam legem de publi. 93 Iuremanan I Probaverat Clodius, se tuis. cis iniuriis. Mais s. se Interamnae illo die, quo Bonae Deae facta No seriptum quidem I Ut exularem . Romae polluerat. Ferrat itis. Feremias.
470쪽
minus essem non modo in civium numero , sed etiam in eo loco , in quo me honores populi Romani collocaverunt : tamenne eum tua voce violabis, quem post nefarium scelus consulum superiorum, tot vides judiciis senatus, populi Romani , totius Italiae honestatum Z quem ne tum quidem , cum aberam , negare poteras esse tua lege senatorem p Ubi enim tuleras , ut mihi aqua & igni interdiceretur ρ Qtiod Gracchus de P. Popilio , Saturninus de Metello tulit . Homines seditiosissimi de optimis ac fortissimis civibus non, ut esset interdictum , quod ferri non poterat , tulerunt , sed ut interdiceretur . Ubi cavilli, ne meo me loco censor in senatum legeret quod de
omnibus, etiam quibus damnatis interdictum est , 1criptum est in legibus. Qii aere hoc e Sex. Clodio , scriptore legum tuarum : iube adeste : latitat omnino , sed si requiri jusseris, invenient hominem apud sororem tuam occultantem se capite demisso .
Sed si patrem tuum , civem medius fidius , egregium , dissi-- milemque Vestri, nemo unquam sanus exulem appellavit, qui, eum de eo tribunus plebis promulgasset, adesse propter iniquutatem illius Cinnani temporis noluit, eique imperium est abrogatum V, si in illo poena legitima turpitudinem non habuit propter vim temporum : in me , cui dies dicta nunquam est, qui reus non sui, qui nunquam sum a tribuno plebis citatus: damnati poena esse potuit, ea praesertim , quae ne ipsa quidem Togatione perscripta est Z XXXII. At vide , qui intersit inter illum iniquissimum patris tui casum , & hanc fortunam , conditionemque nostram . Patrem tuum , civem optimum , clarissimi viri filium , qui si viveret, qua severitate suit, tu prosecto non viveres, L. Philippus censor avunculum suum praeteriit in recitando senatu . N n n et Ni
or Eliam quibus damnatis ego da uinatus non sim. Maisuris r .
Ei se ini perium est ab aestum J Ampli. fieat iniquitatem legis Clintiae exemplo Appii Clodii. Hic iratus Cinnae , tu eum cum reliqua nobilitate consi iravit e dictaque die a tribuno plebis, anno sequenti, cum noluisset a leae, imperium s bi abrogari passas est. H.ine poenam te ritimam vocat Cicero, quia iuxta teste die dicta , citatus fuerat a tribuno; cum sibi neque diem dixerit Clodius. neque tussierit adesse; di hoc illud est, quoamaxime queritur. Ferris