장음표시 사용
151쪽
ns Patae, ae Concisur quendo poterat dici appellatio. Quod proinde applicando ad Novi Foederis Pontificatum Summum , ex principiis fidei constat, ejus Dipote Petri Cathedram Oecumenicam esse Petram , super quam aedificatur Ecclesia. momodo autem fieri posset, ut quotiescunque fit decisio dogmatica ex ista Petra seci Cathedra Apostolica, non esset omnimoda fidei certitudo φ Non equidem dubito, quin Summus Pontifex etiam extra Conciliumo possit decernere ex Cathedra Petri. At quia ultima tam ejusmodi decisionem nonnulli e- , t iam Catholici Doctores reducere unice viniunt in Papam cum Concilio Oecumenico concurrentem, ideo secundum vos saltem, non Est tam evidens certitudo, quod Papa extra seque , ac intra Concilium definiat ex Petri Cathedra Apostolica. . Hinc ergo pro tertio statuamus casum , quo falsa quaedam dogmata damnata fue-ax eis. runt a Summo Pontifice, quae tamen condemnatio haud proficit, quin Haeresis latius diffundatur. Unde orthodoxi pro remedio
passim conclamant, oportere, ut convoce. tur Concilium Oecumenicum. An non pro
tali statu in ipso etiam Summo Pontifice erit obligatio recurrendi ad ultimum Ecclesiae san- Tribunal, & Concilium Oecumenicum . An non in caeteris quoque Ecclesiae sanctaer aesulibus, uti etiam in Christianis Principi-
152쪽
Ad invicem si moritas. ΠΙsale Bonum procurandum, vel ex Christiano charactere, vel eκ juramento, vel etiam egmuneris & characteris Episcopalis, intrinseca ratione, tunc stat jus & obligatio urgendi Papam ad celebrandum Concilium Oecume-Dicum Z inae proinde erga Papam pro Synodi Oecumenicae convocatione instantia , an non eli quaedam a Papa extra Concilium decernente provocatio ad Concilium Oecumenicum λ Nunquid autem talis provocatio subire videtur nomen & rationem appellationis ρVerum hujus provoAtionis conditione N. accuratius considerata , procul abest, ut Irncte loquendo dici possit appellatio. Non enim ea fit ratione, ut Concilium sine Papa sta Capite suo definiat, & ultimatam proferat . ' sententiam e sed ejus ratio in hoc se tenet , quod Summus Pontifex, per cujus auctoriatatem unice, liat Concilium, o comis
plete Oecumenicum, si quidem Petra , cui superstruitur aedificium Ecclesiae, habeatque sibi a Christo collatas claves Regni Caelorum, cum indefinita ligandi solvendi potestate, in vi cujus possit auctoritative super fidei dogmatibus pronunciare judicij veritatem. Ar- lamen praeter istam praerogativam,eli ipsi Divinitus concessum privilegium , ut in nomine Christi, ade6que hujus vicaria, sibi propria puctoritate, cogere possit Concilium Oecumenicunt, in eoque munus Praesidis ac Iudicia
153쪽
tis exercere, ita tamen, ut ultimata , omni-niodam, &consummatam in sanctionibus fidei infallibilitate in obtentura sententia judiciaria, neque ex solius Concili j susti agiorum
majoritate, vel etiam uniformitate, neque eκ solius Papae arbitrio , sed ex utriusque conis
sensu subsistere debeat. QMd adeo Conci. Iij Oecumenici Sanctuarium ingrediendi, indeque prorsus infallibile, atque consumma istum super fidei quaestionibus Oraculum Di vinum reportandi, privilegium singulare est Summi Pontificis prae eminentia Divinitus constituta , non absimilis illi praerogativae, quam Veteris Testamenti Pontifex habebat in Divino oraculo ex Urim ct Thummim reportando. Ille ipse namque Summi Pontificis ad Concilij suffragium accessus & consensus est instar Urim ct Thumvim , obtinens eKChristi Domini promita, consummatae in-
fallibilitatis omnimodam certitudinem ac vexitatem. Quando igitur a Summo Pontifice extra Concilium pronuntiante, fit recursus a a Concilium Oecumenicum, ipsum mel etiam Papam includens, aperte evincitur, ejusmodi recursum fieri ad ipsum, qua consentiendo
Concilij suffragio, proferentem ultimatum omnimodae ex Christi promisso consummatae in fallibilitatis judicium. Nequit ergo talis a
Pontifice extra Concilium pronuntiante, ad Papam in dccum Concilio, ex consensu u-
rinque praestito ultimat. definientem recuro
154쪽
sus, proprie loquendo dici appellatio, eum sitati uno ad eundem, sub diverso tamen statu con- ni tutum, & secundum diversas a Christo constitutas praerogativas consideratu in Judicem. Exinde pro quarto haud difficile est judicare, quid sentiendum sit de appellatione per Concilium Constanti ense interposita a Papa ad futurum Concilium , casu , quo Pontifex
Maximus Martinus v. noluisset Decreta fidei Conciliariter conclusa , suae auctoritatis accessu & consensu approbare, atque auctorizative confirmare. Ubi namque Decreta ejus Concili j fuerant Conciliariter conclusa, ad sui firmitatem & consummatam fidei infallibilitatem, ex Christi praescripto ita indigebant Papae contensu auctoriZativo , ut ad hunc a Papa exigendum, jus esset tum Concilio acephalice adhuc spectato, tum singulis Praesulibus, vel etiam fidelibus universis. Quod si proinde Papa Spiritus sancti innitens instinctui, eum Decretorum Conciliarium auctoritati τὸ confirmatorium consensum suum non tantum denegasset, sed, si quae a fidei veritate visa fuissent discordare, positive reprobasset, tunc Decreta ejusmodi prorsus nulla & ina- nia extitissent. Ubi vero Pontifex suum consenium sanctionum Synodalium auctoriis Eativum suspendisset, tunc harum firmitas tamdiu mansisset in suspenso, quamdiu non esset eisdem accessura Summi Pontificis apis probatio α confirmatio. Quare tum Concilio
155쪽
Mo papa, de cincit cilio quamdiu Papae auctoritas ei se non a d.
jungeret) acephallico, tum Praesulibus Ecclesiae jus semper erat integrum, apud Papam inis nandi pro tali consensu, & dum iterum,
iterumque suspenderetur, causam protrahenodi ad futurum Concilium, ut in eo capere tur experimentum vel de conjungendo utriusque, Concili j nimirum & Papae consensu. vel de hujus positira, sicque Decretorum ano nullativa reprobatione, juxta quem adeo midum, illa sub Constantiensis Concilij finem interposita a Papae gravamine dum sciliceti nollet suum auctorizativum consensum Deis cretis Conciliariter factis adjungere ) ad futurum Concilium appellatio, nihil aliud importabat, quam instantiam recursus ad fuisturum Concilium, pro emagiranda mutua de Concili j & Papae super Conciliaribus Decretis consensione , ut omnimodae hinc infallibilitatis certitudo, dc firmitas consummata accederet Synodalibus sanctionibus. Ex cujus a deo appellationis modo conditione per se liquidum & manifestum est, nullam inde probari Concilij, praesertim acephali, super Papa superioritatem. Sed in quantum , disquires pro quinto, is extendunt Sixti IV. dc Pij II. constitutiones, quibus profertur Excommunicationis se βr tentia in eos, quia Papa appellarent ad futu-''' rum Concilium ρ Hujusmodi constitutionis rationes alIegat praetactus Sixtus IV. tun
156쪽
Ad invicem η perionias MI quod δε minoribus ad majores judices dantara appellare permittar auctoritas, o propterea inhibeat , ab Imperiali ct praetorio judicio appellari; rum quod non homo , sed is, qui solo perbo secie caelum o terram, Apostolicam Sedem, o in ea sedentem praetulerit universis etiam Concil3s, qua ab ea robur accepise, SS. Patrum Decreta testam 'rur oc. Unde inferebat idem Pontifex, appellantes a Romano Pontifice ad non indictum, nec congregatum Coneilium, consti- 'tuere aliud Caput in Ecclesia Dei &e. sanctaeque Sed is primatum negare, ac Ecclesiae unitatem dividere &e.
At quid, inquies pro siexto, est speetalis
energiae in hoc, quod Sixtus IV. reprobet apopellationem a Papa ad non indictum, neque con .gregatum Concilium ρ An ergo, si hoc de prae- .senti sit coadunatum, fas erit, ad illud a Papa appellare ρ An non si hoc saltem licerer, uinlimius jam Sede Apostolica Tribunal praetenderetur Z Uerum si vel indictum, vel aggregatum sit Concilium Oecumenicum , in eo jam intervenit Apostolica auctoritas, utpote forma & anima Synodi qua Oecum
Quod si ergo ad Concilium tali modo indictum provocetur a Papa, non jam ab inferiori fit appellatio ad majorem, sed Papaea u. 'ctoritas, ceu Oecumenici Concilii forma postulatur, nec aliud in hoc agitur, nisi ut, quae Papae auctoritas extra Concilium decretinuit s
157쪽
a a Papae, ae cinei*vit, eadem sub altiori Divinitus eonstituta
praeeminentia Papae una & Concilij consen. soni auctorizativae annexa imploretur , ad effectum omnimodae & consummatae per/ christi promissum infallibilitatis in dogma.
ticis sanctionibus obtinendum. 7ς. operaepretium est pro septimo hic aceuis ratius expendere, ex quo S. Scripturae funis ετ damento appellationes a Papa ad fututum. Concilium a Pio II. in Bulla Execrabilis. condemnentur, tanquam erroneat ac detestabiles.
Hic nempe Pontifex Maximus ibidem dicit, spiritu rebellionis imbutos esse , qui a Papa ad futurum Concilium appellare praesumunt. Hujus autem dicti sui rationem profert ex hoc, quod Romano Pontifici Christi vicario dictum sit in persona B. Petri : Pasice oves meas Quodcunque ligareris buper terram, exit ligatum s in caelis. Ex quo adeo Chi isti verbo elucescit, nihil esse super terram mo- Tale, in Regnum caelorum ordinabile, quod non subsit superioritati Romani Pontificis. mvis proinde character Episcopalis, una cum vi Sacramentorum Eucharistiae& ordianis effectrice, nec non una cum radicali jurisdictione pastorali,in eo charactere contenta , utpote qui sit immediate a Christo, non sit . de illo quocunque Pontificis superioritati iub- . . jecto morali, attamen ejusdem usus qua m i Talis superinduit conditionem illi subjaceristem. A fortiori autem talia subjectionis com
158쪽
Ag mitatem superioritas. R Igitionem subit formalis o actualis Episcopalla
iurisdictio, utpote derivata a Papa. Et multo magis exercitium morale jurisdictionis Epis.copalis etiam sumptae , & ab univerissis Christiani Orbis Episcopis in unum acepha hic/ spectatum Concilium collectae , obtinet ejus subiectionis conditionem s uti saepe in antecedentibus dictum & ostensum fuit. o. modo igitur fas esse possit, a Papa appellare . ad ejusmodi acephallicum Concilium λinamvis porro pro οἱ aiu1 consummatae infallibilitatis prae eminentia Concilio ormaliter atque complete Oecuine nico per Christum asserta, sit immediatι a Christo, nee adeo possit ut lie subesse Romani Pontificis superioritati: eo ipso tamen, quod ista infallibilitas non nisi Duobus, nempe Capiti & Corpori Ecclesiae Hierarchico, qua intra Concilium Oecumenicum contentientibus, si promissa ; ex parte sui substrati jam involvit illam Papae superioritatem. Quamvis insuper Concilio Oecumenico etiam Divinitus competat indoinita ligandi & solvendi potestas, compar Papali Oecumenicae auctoritati: attamen Decreta Conciliaria inoratia inde promanantia , sicuti sunt de illo quocunque in Regnum cae lorum ordinabili morali; sic subjacent quoque Pontificis Maximi superioritati in tantum , ut ejusmodi morum decreta solus etiam Ponti
fex, secundum rerum exigentiam, mutare ae
dispensare valeat: sicuti etiam econtra Pon
159쪽
tisiciae leges morales ex vi illius universalis Concilio qua Oecumenico per Christum coulatae auctoritaris, possunt quidem immutari, eo ipso tamen, quod haec etiam Concilij Oecumenici non nis eκ' Capite di Hierarchico Ecclesiae Corpore subsistentis auctoritas, ex parte sui substantiatiis substrati involvat Papae super omni in terris morali superioritatem, illi Concili j qua Oecumenici potestati inde. fmiae comparem , nequit iam Concilio qua complate etiam ac formaliter Oecumenico attribui stricta erga Papam superioritas. Cumagi eur nihil in Concilio sit assignabile, super quo fundari possit aliqua super Papam superioritas , merito dixit Pius II. exeri spiritum rebellionis ab illo, qui a Pontifice Romano appellat ad futurum Concilium. Nono denique firmantur haec universa eκConcilio Constantiensi Seg. I. art. 37. ubi inter alios Icticlessi errores damnatur iste. quo que articulus ; Papa non est immediatus Vi rius Christi. In quo Synodus ista consonat cum Nicaeni Concilij Cunone 3ρ. excomunicationis censura ferientis illum, qui negaverit, Romanum Pontificem esse Vicarium christisuper cun- os populos, ct eunctam Ecclesiam Christianam. Ex quo adeo fidei principio ita licet argumentari. Quo potestas Ecclesiastica est propinquior Christo, eo noscitur esse superior. At eo ipse,quod Romanus Pontifex sit immodiatus o proxιmus Christi vicarius, nequit ulla i dari
160쪽
invrerm η Minoas επι dari in terris auctoritas Ecclesiastica , quae sit Chrit o propinquior , nec ulla adeo in terris potestas potest esse superior Apostolica Papae auctoritate. Sed fateri, oportet, eam, sicuti est immediate a Christo, atque hujus vicaria , sic esse supremam. At vero appellationis natura est, esse provocationem ab
inferiori judice ad superiorem. Quia igitur Christi vi earia in Pontifice potestas est immediata θ proxima Christo, ideo ab ea non datur in terris ulla appellatio ricte θ propriὸpra , ad ipsam vero a quocunque in terris constituto iudice Ecclesiasti eo ius est appeliandi.
Quantum momenti circa auctoritatem Concilij evinci valeat ex Decretis Syno di Constantiensis Sell. IV. θ V. HIs Decretis inseriti reserendis eausa dedit
schisma gravissimum mox recensendum. Nempe Clemens V. in Romanum Pontifi.cem electus, Sedem Apostolicam Anno Io3stranstulerat 'Avenionem. Sed Gregorius XI./ Anno I; 8. redi jt ad urbem, ubi , cum fatis functus esset, Cardinales ad instantiam plebis Papam iterum petentis, elegerunt Archiepis.. ςopum Barensem, nominatum Urbanum VI. Cardinales vero Galli cum tribus Italis, praetexendo. ac si ille fuisset electus per metum,