장음표시 사용
191쪽
,Papae, Montali Iis importat quidem aliquid etiam deformali
erga universale sanctae Ecclesiae regimen oris dine , quasi radicali & transcendentali in Ec-.clesiae publiea necessitate, sub schismatis praesertim tempus, ad debitam profisionem universos Episcopos tam sigillatim, quam co Iectim eonstringente, ita tamen , ut jusmodi regiminis Eeelesiastici ordo Hierarchicus, in
char re Episcopali fundatus , nullatenus protri valeat super Papae auctoritate oe cumenica , quin potius ista super illius tam
actuatione, quam exercitio morali extenda.
tur. Quamdiu ergo Coneilium constat ex solis Episcopis , quantumvis ex toto Christia- no orbe essent convoeati, nequit dici perfecte Oecumenteum , seu Generale, nisi veImaterialiter , ves seeundlim quam iam adhuc incompletam formilis generalitatis, qua characteri Episcopali inexistentis , sed quoad sui actuationem ct mora alens omnimodam supremo Ecclesiae Capiti Romano' Pontifici subordinatae denominationem: siquidem ex Matth. it. cap. saepius jam fuerit ostensum, quodneque prima ncillioe me-nici convocatio subsistat , nisi ex vicario Christi Nomine, Papae in terris proprio, nemque praeeminentia consummatae in fidei dogmatibus decidendis infallibilitatis habeat locum,nisi adHierarchici Ecclesiae Corporis De
qui indoit Papali auctoritati compar, ligan.
192쪽
invise verioritas. I rei ti solvendi potestasApostolis coilecti νὴ suin
ptis, nempe qui Ecclesia Hierarchicam reprae. sentantibus, pro perpetuo Ecclesiae statu pro-
inissa, competere possit Concilio , nisii qua in. ut ν ibilister de Papam, & Apostolorum in Episcopali charactere Successores in una SP nodo collectos complectenti. Quam parum proinde corpus organicum hominis diaci potest humaiau nisi materialiter θ il positive . quamdiu ipsi deest anima, eeu forma in Esse humani corporis egentialiter ac forma iter constitutiva: sic neque Concilium potest denominari complete ac serinaliter Oecumenicum seia Generale, nisi Ecclenae Corpus Hierarchiculi, ex Episcopis ac Praesulibus in Synodo aggre. gatis consistens , sit unitum Romatio Pontifici, ceu suo& sanctae Ecclesiae Capiti universali atque Oecumenico. inandoquidem igitur Conciliu Constanti ense pro natu schi iamatis, & Papae dubij perinde habendum fue rit, ac si nullus eidem interesset veru, papa, in facie sanctae Ecclesae praeserens charae e- rem Capitis Oecumenici, imo temporeta θ quintae Sessionis Constantiensis ne dubii quidem Papae character intervenerit , quin
imo ne quidem Episcopi dubiorum paparum obedient ijs diversimode addicti , uniqetsi ibi
praesentes extiterint: merito jam sciscitari liacet, quomodo pro tali flatu 9nodus illa uti potue- Τῖt itulo Generalis Concilii, , nisi quoad geηera
193쪽
Nat formalem, qua Episcopali charactere insaniistam, subsistetuem pro tune sub statu tendemtiae, tum ad omnimodam integritatem mate- vialem ex duorum Paparum obedienti js coad- Cervandam,&cum Ioannis XXIII obedientia postea coadunanda , tum ad perfectam ex Papa certosussiciendo,suisqueconciliaribusDecretis accessuro substituram formalem generalita tem . Sub cujusmodi adeo restrictione, poterat Synodus Constantiensis pro eo statu dici repraesentans Ecclesiam Catholicam militantem, quate-' nus scilicet Ecclesiae Hierarchicum, sed adhuc incompletum, & Capite certo destitutum, Corpus repraesentabat, sub ordine tendentiae ad
istam sui ex Capite integritatem recuperanda. s. IV. manam o oni possint exceptiones adve sti IU. & V. Sessionem Concili, Constamriensis , casu , quo sub earundem Decretis pra-rensa fuisset Concil3 super vero θ indubitato Paρὰ superioritas ct auctoritaι, maxi
- C prsttacta hypothesi excipi posset pria
Omo adversus Decreta Sessionis Iss. o mox pal. Constantiensis, non fuisse in ijs servatam for mam Concilij a Christo constitutam , nec ari sv deb Chrilium una cum Spiritu sancto eisdem adstitisse. Etenim Christus Marrh. ιγ. Ap
194쪽
notos missurus ad docendas omnes Gentes, v. ao. eisdem promisit: Et ecce ego vilificum sum omnibus diebus usique ad confiummationem Γ
culi. Haec igitur assistentiae Christi promissio noscitur esse annexa characteri Apostolicotisque ad consummationem saeculi in Ecclesia permansuro. At ea Christi promissio est ipsissima illa, quam Chrilius iturus ad mortem,
Ioann. l . v. r6. fecerat eisdem Aoostolis: Ego rogabo Patrem , ct alium Paraesitum dabit vobis, ut maneat vobisicum in aeternum, Spiritum
veritaris. Ista proinde Spiritus sancti assistentia ex Christi orationis essicacia in aeternum I s sistit eatenus in Apostolis, quatenus semper est anneκa characteri Apostolico. At verb iste character Apostolicus, non consistit in praeciso charactere Episcopali, sed in indefinita ligandi&solvendi auctoritate prout patet ex Matth. II. cap. Neque vero iste Apostolicus indefinite ad ligandum & solvendum potestatis character, juxta dicti capitis rI. sacrum conis textum, reperitur in aliquo Ecclesiasti eo
Concilio, nisi sit aggregatum in Nomine Christi, quod Christi nomen unicὰ praefert Apostolica Christi vicaria auctoritas. Atqui sublatis Apostolis, eum solius Petri Apostoli ea in terris supersit auctoritas , neque vero ista Apostolica auctoritas , saltem antecedenter ad Concilij Oecumenici aggregationem reperiatur in ullo, nisi in Petri succetarc Romano Pontifice, evidenter hinc redditur
195쪽
notum, non posse Oecumenicum Concilium cui Christi ac S iritias sancti assistentia si Divuniciis repromissa, ullatenus intelligi, nisi Petri, ejusque successbris Apostolica intervenis at gractoritas. Posit igitur ea hypothes, quod Sessionis V. Constantiensis Congreg tio sibi Pro tunc vendicassex puctoritatem Wiusinodi Apostolicam absque ullius Papae interventu . atque δderi cum exclusione characteris Apustolici, praetendendo scilieet Cone iiij ace- 'phasii super P pa su purioritatem : nequivisset igne pro eo statu habuisse ill m a Christo promissam sui e Spiritus sine i assistentiam cum rςvera eκ nullo Evangelij apice ps evel umbra afferri ad probandum, quod character Apostolicus indefinitam ligandi sol vendi potestatem praeferens, conveniat SPLmo do non insignitae Christi vicario, soli Petri
'seccessori proprio, Nomine. Et hinc mirum moni est, tot x multibus agitatam fuisse V.
praecipue Synodi Constanti eo sis Sessionem, si ςontrariam se gesserit erga ςharacterem Apostolicum tub quo noscitur Concilio Ecclesiastico promissus Spiritus sanctus, una culi Christi & Patris Tterni assistentia. Sub prae insouata hypothesi excipi potes in M. Sqssionis V. Coogregationem CD sanxietostm in eo se posuisse statu ut n quidqm terialiter & disto itiτὸ dici posset
tur. Constiterat namdue ab initio haec Sy
196쪽
Ad uviem superinisas . In modus ex Episcopis Ioannis Papae dubii XXllia
obedientiae addictis, ad providendum Ecclesiae decerto Capite in Concilium aggregatis, Sub hoc statu ipsim et characteres Episcopales in unum collati ex intrinstea natura sua faciebant Synodo potestatem super Papis dubiis, ubi ad schismatis extinctionem id Opus foret, etiam deponendis, & prospiciendo de uruus indubitati Pontificis suffectione, uti
ex antecedentibus constat. Qictae nihilominus Synodus intenta erat de Papis dabijs removendis per spontaneam renuntiationem, sicque erat in statu tendentiae ad characterem Apostolicum , ex Papae eerti electione sibimet conjungendum , poteratque adeo tune diei
dispositiώ ct materialiter Generalis , utpote hahens aptitudinem ad Concili j Oecumenici formalam ex Papa postea eligendo charactrurem obtinendum
Uerum ubi Ioannes XXIII. Constantia aufugerat, non attento, quod iterato pro. misisset renuntiationem, Synodus illa descendit non solum ad auctoritativum processum contra illum Papam dubium, sed uti pars adversa praetendit, ad Decretum Coneiiij sume Papam quoque certum superioritatis definitiis uum. In quo adeo statu ea Synodus se posuit in statu contrario erga characterem Comcilii , qua Oecumenici formatiter constituti
Probatur istud subsumptum. Si namque m
197쪽
Adversarii totum evolvant Evangelium, non poterunt ullum assignare apicem, qui secus, Marib. ιδ. est traditum . statuat Concili j oecumenici characterem, ex alio quam Chrini Nomine vicario consistentem. Neque vero dicere fas est, Apostolicam auctoritatem Christi Nomen praeferentem, ac sub in-d finita ligandi & solvendi potestate consistentem , ex ullo Apostolorum , si divisim spectentur, trans jsse in aliquem successorem, unico Petro excepto , cui claves Regni coelestis cum ordine ad perpetuum Ecclesiae statum , adeoque eum jure successionis sunt Collatae. Quae vero indefinita ligandi & sol vendi potestas Apostolis collectim sumptis, qua Ecclesiam Universalem repraesentantibus cir. ri. Matth. est promissa, noscitur ex sacro Contextu non aliter subsistere, nisi Concilium fuerit congregatum in Nomine Christi vicario, antecedenter se habente ad Concilium: quippe eum istud debeat convocari per i hoc Christi Nomen vicarium unice jam subsistens in Petri succetare. Quia igitur fecun-ἀum prasiuppositam lypothesin, Congregatio illa Constantiensis in Sessione T. adversus istum Petri successoris proprium e haracterem seo posuit et , qui est Christo immediatus & proximus vicarius , superponendo characterem Christo immediatiorem, indeque ad eb superiorem, dum nempe statuit Concilij super Papa superioritatem: idcirco Synodus illa nequibat
198쪽
quibat pro tunc permansisse in statu etiam naterialiter duntaxat, ac di positive Oecumenici Concilii, quamvis postea non ad istum solummodo statum redierit, sed tandem ex accessu Pontificis Martini V. pervenerit ad natum Synodi complete ac formaliter Oecumenicae, subsistentis scilicet ex vicario Christi charactere , illi ex tunc certo Papae inexistente.
Juxta praefatam hypothesin excipi potest
tertio. Pro statu V. praesertim Sessionis se protendentis ulrra schismatis statum , atque. Concili j ii per Papa etiam certo superioritatem decernentis, non potuisse tunc in Syno-
do Conliantiensi Ecclesam Universalem sufficienter, ac perfecte repraesentatam fuisse. Explicatur, ac inprimis ostenditur, stante illa hypothesi, ne materialem quidem generalitatem pro statu V. Sestonis habuisse locum in ConcilioConstantiensi, atque adeo istud haud lfuisse suiscienter repraesentativum Ecclesiae in niversalis, etiam quoad acephalum illiusCorpus Hierarchicum. Cum equidem Christus Matth. νι. disertis verbis sit contestatus , sc in medio Corum fore, ubi duo veI tres in nomine βιο con
gregati fuerint ; clare hine evincitur , Concilii Oecumenici generalitatem constare posse ex paucioribus quidem Praesulibus Ecclesiasticis, modo isti congregati fuerint in nomine Christi ad totum Orbem Christianum se protendente. At neque convocatio illa,neque aggr
199쪽
Papae, ae cine ratio Praesulum Ecclesiastieorum,pro synodas F. . Constantiensi praetendi potest esse facta luti certo Christi vicario charactere. Unde quia ' hic character incertus, vel etiam nullus fuit in Ioanne XXIII. convocante Synodum Comsanti ensem , nequibat hinc Ecclesia certi- eari de statu Oecumenici Concilii. Non poterat igitur ea Synodus in facie Ecclesiae ha-
heri qua Generalis, nisi disto tire fortassis de' materialiter, non aliter tamen, quam sub re spectu ad indubitatum Christi vicarium characterem , soli Papae certo secundum prudentiam ,
lis credibilitatis eridentiam i nexi stere possibilem.
Etsi verb ipsorum etiam Praesulum tha racteres Episcopales in unam Synodum Constantiensem eollati ex suo transcendentali ad Ecclesiae regimen ordine, atque adeo ex sua connata ad certum Ecclesias Caput habitudine & ordinatione intrinsica, iam fundarint materialem quandam Concili j generalitatem, sub statu tendentiae ad certi Papae characterem obtinendum ordinatae: haec ipsa tamen generalitas materialis pro eo etiam statu, quin Synodus Constantiensis supra Papam certum contendebat se efferre, necdum complecte hatur Episcopos ac Praesules, Mnedicti XIII. di Gregorij XlI. obedientiam professos. Quae integritas materialis in Concili j Constantien- iis v. praesertim Ssione tanto magis decres cebat, quod ex ipsa etiam Ioannis XXII
200쪽
obedientia , quam plurςs Patres in contrδα irium. protestati fuerint. Ima dum Congre gatio ejusmodi charactere Concilii Oecume. Dici constitutivo, vicario scilic Christi nomine se alienum ostendebat, eK tunc prorsus deficiebat Conventus illius ordo dc habitudo ad characterem Christi vicarium , siquidemi iste per essentiam suam non admixtat auctoritatem Christo immediaticiis rem, atque adeΛ se maiorem sicque proinde sancita Concilii super Papam Rctoritate, jam hi j ciebatur ille vicarius Christi chara cier.
Unde quando praedictae Sessionis V. Congre gatio Constantiensis, neque reliquarum dua-xum Obedientiarum Patres, netque plures eKIoannis XXIN. Obedientia Praesules, utpote in contrarium protestantes complexa est, sed
insuper desijt esse intendentia ad sui complementum Iomale & substant imm , ex immedia-iit Christi vicario charactere , solius Papae
proprio sibi adsciscendum: omnino consequens est , tunc ne quoad materialem quidem hierarchio Corporis, generalitatem, fuisse illam Synodum Ecclesiae universae suffcienter
praesentativam Pro qua to ostenditur praeterea, stante 4O.
praefata hypothesi, in statu Seg. V. Synodo Constantiensi longo magis defuisse formalem
generalitatem, atque adeo vim Ecclesiae Univerbiis f cienter ic completὸ repraesentativa. E. Vnim Concilium Oecumenicum venire no- G. ine