장음표시 사용
381쪽
D 'a apologia contra Ba Densies, ct Turrecremista lib. a. de Eccis a cap. ορ. Ex quibus pater, quam inique asterat Elliesius, decretum de auctoritate Concilii Generalis super Papam, una eum alijs capitulis eo modo fuisse rata habita in tu . Sessione, quomodo fuerant pr posita dc conclusa a Nationibus. Hujus enim
Testiis proinde. Cum subsequente Sabba. to sancto in vigilia Pasthae , Patres jam parati essent eum Mitris de Pluvialibus ad cel brandam Sessionem IV. mediante Rege Romanorum, circa expedienda in illa Sessione, tale adhibitum sitit moderamen, ut intercaeis tera decreta omicteretur siecundum de potesta. te caactiva Concilii, de in primo Decreto nulla fieret mentio de resormatione Ecclesia. Quod re ipsa etiam observatum fuisse, testamur omnes Codices manu scripti Romae reperti, & in praecedentis Ellietianae exceptionis refutatio ne relati, praeter alios omnes in Bibliotheca
Caelarea Viennae, vel alibi insuper in Germaniae & Galliat Bibliothecis asservatos. Unde rursus evanescit lacus Ellieiij, quem ostundit in sua siecunda exceptione, quasi omnes uno flamine inspirante, eum Cardinalibus convenissent, εὐ approbassent decreta Sesonis IV. Hoc enim verum est sub praeinsinuata emendatione, M omissione tum sicundi decreti , tum clausulae ad reformationem EccIUM
Quod ipsemet Elliesius, sibi de hujus clausulae A a 3 omis.
382쪽
litur in praetacta exceptione tua. Hinc quarto. Necquid quam juvat isthone Parisientem I heologum, dum ibidem ait. ad 'obrandoin Comiti3 authoritatem Pontificia superiorevi, 'βιere ea, qua V cedunt. Etenim thanistibus illi, omissionibus, manifestum redditur, oi Disso praesertim secundo, primum Sessionis illius decretum coarctat i ad Papae Obedientiam debitam dantaxat in ordine ad extirpati neni schismatis. At hoc posito. clariam extar, statutum ejusmodi complecti Papam pro tempore S hismatis . adeoque dubium M inincet tum. Unde vel ba quoque praecedentia,
quibui Synodas constantiensis Litur in Spiritu 2.
legit e congregata , Generat. Concitiam facere,
αι Ioianis catholicam mi itantem repra entare, nequeunt intelligi, nisi do Concilio acephale, celebrato stilicet pro tempore, quo Oee iam
nici concilij sormali charactere Papae propria insigniri haudquaquam poterat, sicque adeo
materialiter duntaxat Generale fuerat , nec ni.
si acephalum Melesae Catholicae Corpus Himrarchicum repraesentaverat. Et hinc prorsus evincitur, illud lv. Sessionis decretum protendi haudquaquam posse ultra tempus Schismatis, iub quo Synodo etiam 'acephalacompetere a Chi isto immediatam potestatem ex vi & natura intrinseca characterum Episc palium ibidem coadunatorum, Ecclesae pro.
videndi de Arto Capite, sublata incertitudi-
383쪽
ne Paparum de Apostolica Sede contende
Ad dictarum elausularum omissionem magis firmandam,pro quinto condueit sequens adhuc relatio. Nempe eum Cardinatis Florentinus, ad quem tanquam ad ultimum Car- , dinalem speciabat , pronuntiare decreta in Sessionibus publicis , venisset ad verba dere- formatione EccIesia in Capite o in membris, quae Nationes in schedula delere omiserant, sub
stitit, eah falsa ule, o prater communem deliberationem addita asseruit. Unde non soli initune omissa fuit elausula de reformatione, sed eadem sesone IV. Cardinales monuerunt Nationes, ut suspenderent ad tempus materias illas, quae haberent magnas difficultates, dematuram exigerent deliberationem , veluti tradunt Abbas Panormitanus in sent. linati. θRegestum constant. contiIst, in tribus manu criptis codicibus. In tali ergo statu promulgatum est praetactum SessionisIR decretum, ita ut Obedientia Papae in eo arctaretur ad praecisam extirpationem schismatis nee adeo concernere
posset, hi si Papas dubios, tempore schisui illius magni existentes. Quomodo erio milesius in fine tertia exceptionis prasientis praetendere potest, dum illud Decrerum postea sorrectum suit ad modum, quo habetur inSesione C. cum iinsertione scilicet clausiula prius omissa de reformώ- 'tisne, nullam esse factam ejus emendationet
quoad substantiam ; tametsi in vi hujus clausulae , . A comis
384쪽
eonetur relem Doctor Parisienss Meredinis ejusmodi extendere ad verum & induhitatum Papam, quod tamen, non nisi dubios Papas schismate divisos, ae de Papatu contendentes, complecti valet sub illa eoarctatione, schismatis extirpationem unicὰ respiciente.
. Actus ex hoe viin facere, quod Cardinales &Legati Regis Franciae protestationem secreto fecerint antequam venirent ad se sonem V. in, qua decretum IV. Sessonis fuit dicto modo emendatum γ se tantum propter stantsalum evitandum adsessionem ire, non animo com sentiendi his, quae audiverant, in Sessione sta. tui debere et tum quod immutatio decreti in Sessione IV. editi, & ad schismatis extirpatio. coarctati, non fuit sufficienter,sed ali- iquaIiter duntaxat deliberata: tam quod e fretum sic immutatum Cardinatis Florentibus noluerit in Sessione quinta pronuntiare, jsed ejus promulgatio facta sit per electunt
. Exceptiones EIIiesianae. V Xcipitur nimo. Protestationem praerno J-sinuatam, non posse dici, factam fuisse adin lversus decretum de authoritate Concilii ge- l
385쪽
Ad invisem super aritas. 3 sneralis, cum Legati Franeiae huic sese adjunxerim, quos huic decreto sese opposuisse, omni carere verisimilitudine. Istam ergo prole- sationem factam fuisse adversus alia quae dam, quae in Sessione V. definienda esse, ferebantur : cum enim Sessio habita fuisset, M 'decreta emissa, nullam amplius prinstationem esse factam adversus ea, imo haec omnium consentu promulgata fu i sis, de ab om-
. nibus, nullo reclamante, probata.
Secundὲ. Quaestionem illam de authori- 4 tate Concilij novam non fuisse, ut indigeret
multa deliberatione, sed jam agitatam lai quo definitam fuisse in Concilio Pliano, imo & in hac ipsa Synodo Constantiensi iam esse motam, uti testis est Petrus de Alliaco. Consta-i re insuper, quod capitula proposita, di decre. ta in Seis. IV. ct V. fuerint inter Nationes primam ventilara, ac de iis cum Cardinalibus diu disceptatum. Quod vero in actis habe- , ur,aliquatiter esse disiputatum, non ita intelligendum esse , quasi leviter res agitata fuerit, sed sensum esse, quod non proprie sit dii putatum, auI altercatum, sed tantum aliquatenus, live, quod res ventilata sit sine disputationis aestu.
Nec in actis Coneilii haberi, quod Cardinalis
Florentinus noluerit decreta dicto modo mutata recitare in Sessione, sed tantum dici, ea fuisse recitata a Cardinali Poet.naniensit, quana. promulgationem omnino suffecisse. '
386쪽
Papae, ae Comilymeracensis & aliorum mens fuerit, quaeα eausa Sessiones prorogari voluerint, patere etiam ex actis Concilij Constantiensis tom. ra.
conciliorum columnί λς. tum etiam ex protesta.-tione ab ipsis emissa post tertiam Sessi
nem ibidem columna r 6. . Ex quibus monumentis nquere, eos fuisse protestatos, si Joan, nes XXIII. vellet in proposito sese abdicandi permanere, se ab ipsius partibus futuros. Si vero secus faceret, se Concilio adhaesuros et atque idcirco peti jsse, ut donec de ejus proposito liqueret, Sessiones differrentur. vias
tamenConcilium propterea intermitti debere non existimasse,& Cardinales pro Bono pacis eis adfuisse: eumque cognovissent, Joannem XXIII. de industria moras nectere. & Papatu cedere bona fide nolle, eum caeteris Episcopis adversus eum consensisse. Itaque nullam fuisse in Synodo altercationem de authoritate Concilii Generalis supra Papam , quam agnovisse omnes, sed tantam fuisse altercatum de cele-hratione Sessionum, quasCardinales nonnulli arbitrabantur, prorogandas esse, donec constaret de Pontificis sententia. uuaris. Decretum de authoritate Concili iGeneralis supra Papam, etiam ad reformationem Ecclesiae in Capite ct in membris, unanimi Patrum Concili j contensu factum fuisse ; veluti apud omnes extet indubitatum. Sic Gersonem Patres Concili j alloquentem in sermone co
ram ipsis habito in festo S. Antonii, laudare
387쪽
Ad invicem 6'crisinas. Coneilii Constantiensis Decretum, in quo haec
verba reperiuntur, ct ad reformationem Ecae. fa in Capite ct in membris. itemque inseritioneat. Julii hab to impense laudare idem Decr tum ceu saluberrimum, & dignum, quod ubique inscribatur. Quomodo ergo Gerson eo ram ipsis Concilii i a tribus ausus fuisset prori
loqui de Oeacto adhuc controvcrso Resutatio istarum exceptionum. IPsem et Eltiesus tu fine praeerimis tertii argu
meuti noscitur esse fassus, de Capitulis Segionis Ig. suisse postea altercatum, eorumque correctionem esse factam eo modo, quo habentur in Sestione V. Hinc ergo oritur quae Rio,primὲ;si haec altercatio,ct hinc secura defiηitiis sata fuerit ea cum delιberatione, quae tanti momen. et negotium deceret Secundo; - cοηtra talem immutationem fuerit interposita protestatio Cardinalium, o Legarorum Regis Francia , tum an ecedenter ad Segionem, tam in ipse Segione, dum Cardinalis Florentinus noluisit Decreta sic mutata pronuntiare tTertio ι An bis non obstantibus, dicere licear, D σνetum taliter mutatum, unanimi Patrum Concis . conben receptum, atque authoritatem ConciI3s
per Papa ab omnibus agnitam suis Circa primum lubeat primὲ audire Coneilii AE .
Constantiensis Regestum in tribus manuscriptis codistisi, ea quo Schelastratus profert
388쪽
Papae, ae ciuili sequentia. post Sessionem, inquiens,
Patres Cpnstantientes non instituunt de artieulis & Decretis controversiis eκamen piabit eum, neque statuunt, coram ipso Concili ahabendum: sed quasi de re parvi momenti ageretur, nominarunt aliquos, qui cum Camdinali Florentino desuper agerent : ubi I men inter eos aliqualiter disputatum est, putati quatuor mationum die a. Aprilis inter alia multa statuerunt , quὲd proxima Sessone. omnes articuli ct clausuIa concordara per Νarιones, in ultima Segione praetermissa expediantur. Annon hinc evidenter patet insuffcientia deliberationis, quam postulasset tanti momenti ne
gotium λSuund . Elliesius equidem in sua secunda
exceptione nititur, hane oppositionem elidere, asseverando, quaestionem istam de auctoritare Concilii novam non fuisse, sed iam agitatam, atque definitam in Coneilio Pisano, imo jamprilis motam in ipsa etiam Synodo Constantiensi. vereim ex antecedenter ditiis constat , Concilium Pisanum ex Parisiensis, MiorumqueUniversitatum sententia, sibi non arrogas. se, nec definijsse auctoritatem super cerro Papa . sed super duobus de Papatu contendenti hus. Imo nequidem super istis deponendis
iudicium sibi attribuisse , nis quatenus prohati fuerant schismatici, & prasum tire haeretici, quatenus scilicet articulum fidei de unita te 'clesue non quidem detinatietando , sed
389쪽
verando destruxerant. Neque hoe eu iudicium tantae erat auctoritatis , ut totus tholicus orbis acquiesceret, pluribus adhuc
Provinciis Gregorium M Benedictum a SD nodo ilia dejectos sequi pergentibus , virisque docti cimis, inter quos est D. Antoninus . ejus Synodi sententiam impugnantibus. . Dum vero in Synodo Constantiensi ante Sessonem IV. mota fuit illa quaestio, Cardinalium, ει Regis Franciat oratorum studio, Roman rumque Regis auctoritate evictum fuit, ' arctaretur ad extirpationemschismatis , ade6que adPapas dubiosti incertos,uti patet ex onterio Hine proinde pro tertio auctamus denuo Regestum Concilij Constantiensis in tribra manuscriptis codicibus, ex quo Schelestratus pergit sequentia proferre. Cum nempe Cardinales nullatenus Nationibus consentirent quoad articulos & clausulas Sestione IV. praetermissas, easque, se invitis, S i e V. publicandas esse , percepi sient, statuerunt primum, non venire ad Sessionem . sicut Mquatuor alii Cardinales ad eam venire noluerunt. Ubi autem animadversum est,omnes. sne publico scandalo, & periculo ditalutio. Dis Concilii, abesse non posse, statuerunt ad Sessionem venire, praemissa tamen protesta- . tione secreta in Cainera paramentorum Pa iatij Constantiensis, quὲd propter scandalum evi. saxilum, ad ἔρωσι ibant, non ammνερψntic -
390쪽
Aeraxit, in ea flatai debem. rarisdem protestationem fecerunt quoque Legati
Regis GalIiae, qui sese quam strictissime cuti
Cardinalibus eonjunxerant. Unde manifesta iam redditur protestatio illa, de qua yrocedit nostrum secundum quaesitum. Pateti per quia, ineompetenter Elliesus in pνima ua y senti exceptione asseverarit, omnium consensu proniulgata , ab omnibus , nullo reclamante, probata sui se SMonis U. Decreta,cuni
elausulis praeallegatis reformata: siquidem eontra totius saeri Cardinalium Collegi j, Mipserum Galliae Legatorum sententiam rio, seantur publicata fuisse Decreta, quae Adver. sarii contendunt intelligenda de superioνitata contiiij, & habenda instar fidei dogmatum.
Protestationem ejusmodi eludere nititur Elliesus in sua prima ortertia exceptiο- ire praetendendo, omni carere veri limilitudine , tum quod Ler ati Frauiae =- ορροfuerint necreeto de auctoritate Concilij Generalis supra
Papam e tum quod Cardinales, praecipae Florentianus s Cameracensis, protestari fnt, de Ioannis XXIII. partibus deferend/s, sit ηο stet permanere in proposito sesse abdicandi Papatu, instando proinde, o protestando , ut Segiones disserrentur, donec iasus proposito liquerer. verum ad has excepti nes sortiis elidendas, sciscitor ex Elliesio e utrum Conei iij supra Papam superiotitas ei, iam tempore in tantum fuerit propugnata