장음표시 사용
281쪽
ii uius amore atque assii uitate acquiescebam. Hoc quoque solatio spoliatus , quid mihi ad summam solitudinom deest 3 Ergo iacebo desertus in maerore ac tenebris , oriratus utroque amicitiae lumine. Neque enimis ego sum qui illis circcis poculis, de quibus scribis, immutari possim, quae ne libavi quidem unquam;
et bas omnes sucosas amicitias, atque omnem aulae splendorem cum unica prosecto nostra ambulatione non consero. Crudelem igitur Renaidum, a quo quaeso poenas tri et Penda si ut iniquae prosectionis repetite, Deque rum abire Patavio ante nonas ianuarii permittite. IIaec illi animo in Asn Ianum suum Properanti gravissima Poena erit. Ego abeuntem Pros utus sum ad Boseum montem. Haec vero ad te scribebam ante lucem; sed cum iam exaudiam surgentium strepitum, immo vero eum iam vale dicat Benaldus, sinem sa-ciam scribendi. Illud tam n non praetermittam, Ia tari mo summo Iaere tua cum Pendasto corisueindine, viro optimo et doctissimo , cuius et eius similium amicitiae tibi. mi Thomici, et fructuosae semper et ii nPStae erunt. Pomorschium salvere iubeo. Ad eius epistolam rescri ham cum Romam rediero. Vale. Monte roseo XIX eat . ianuarii 1566.
Ad litteras tuas VIII id. decembris datas rescripsi ea epistola quam Renaldo dedi, brevius quam vellem , Et quam mea superiorum dierum consuetudo serebat , propter loci ac temporis angustiam ς sed tamen Pluribus fortasse quam tu velles, nam mihi interdum venit in me ut m vcreri ne te molestia assiciant meae litterae, cum intelligam iis te non modo ad scribendum
282쪽
non excitari , sed plane sieri negligentiorem et quo iniuriam tu quidem facis amiciti ac ita qua nullus est absentium iucundior fructus , quam litterarum crotior et D miliaris sermo. Illud non assequeris, ut Ogo litteras ad te dare intermittam ; quac si tibi molestae erunt, tuam scilicet negligontiam ulciscentur ἰ si gratae , COP- rigetit. Excute quaeso istam pigritiam , teque huic da exercitationi, qua nihil studiis atque instituto tuo utilius, nihil mihi optatius sacere Potos. Numera epistolas. meas , quas ad te Post discessum meum scripsi; numera , quas ad me dedisti et colaser tuas cum meis occupationibus, victum te officio, victum amore satear Hecesse est; atque ita quidem victum , ut ne certasse
quidem videri possis. Quid autem te, quid ingenium
tuum minus decet, quam certamen diligentiae , officii, benivolontiae defugere 7 Sed nolo vehementius te urgere. Tuas litteras expectabo, quibus si mihi non satis ceris , incessam te assiduis conviciis. Horte usia semina , de quibus ad me scripsisti curabo diligenter. Mandatorum tuorum memor, quue mihi proficiscenti dederas, effigies veterum Urbis monumentorum aeneis formis impressas ad tu mitto, non tam ut eorum imaginem absens conisemplere , quam ut
admistatione antiquitatis ad ipsa visenda aliquando aC-cendaris. Quibus adiunxi nonnulla sanctorum virorum atque ipsius Praeterea auctoris et Servatoris nostri simulacra desumpta de optimorum artificum tabulis. Atque haec quidem non solum admirationem, verum etiam veneratio uom habent, eoque tibi gratiora arbitratus sum sol e. Sed nactus Opportunitatem. ante quam Belialdus vectoribus istuc serenda apud me reliquit,neapolita uos mustaceolos, quos vocant, tibi mitto,
Neapoli mihi his diebus allatos. Sunt autem lenocinia
283쪽
25 o Ilinc latra citrorum , ne caenae et prandiorum capita , aromatiim salubri et luci inda conditione commendata. Est pnim illa urbs lior im nuti x et mn 'istra delectamentorum. His adieci alutas ox scrico violacens et Purpureas , et eleganter elaboratas PIxides odorati et a
tisiciose conditi saponis eiusdem urbis his deliciis semper asiluentis. Vale. Romae. XIII cal. ianuarii. i566.
Tamen n hreviloquentia non discedis 3 Quid exi litis litteris tuis quid avidius 3 Esto superioribus diebus nihil ad nos scripseris iustis impe litus rutius; at iis exsolutus , quam milii epistolam misisti l quam h-vem l quam nihil linbentem, praeter exiguam xeu-tion m anterioris Degligentiae t quae ipsa non inm cx-Cusanda , qtanni compeia sanda studio proximarnm litterarum suit. At nἰhil erat ciuod scriberes. I rim iam us que adeo os inops nti argumentis, iit complere duas pagellas etiam Dullo proposito argumento ne Inoas Deinde quam multa erant in meis litteris quibus responderes quae omnia a te praeterita sunt. At Cram ,
inquis , perturbatus littoris quas a Patre gravius in me scriPtas acceperam. Id quidem silentii culpam levat,
brevitatem litterarum non excusat, quas Pacato iam
animo, ut ipse significas, scripsisti. Verum illud ipsum quicquid sitit doloris ex paternis littoris quod accepisti , communicare ac partiri mecum maxime debuisti , cni propter nostram coniunctionem idem apprime quod ii hi futurum sciebas et a quo vel Parem doloremot sollicitudinem , vel consilium si minus prudens, si
dele certe ct benivolum, expectares. Atqui ego vehementer cxpecto quid illud sit quod de te improbi hο- Disiligod by Cooste
284쪽
α 5 rmines et malivoli ad patrem detulerunt, quod tamen
laetor esse huiusmodi, quo tu nixus animo nullius erimitiis conscio, non magnDPPres commovearis. Haec tibi rectae mentis conscientia Pluris semper ait quam hominum sermo ς neque transversum unguem ab ea
unquam discedas. Probi adolescentis est, qualem tu ipsa finxit natura, culpam Praestare, invidorum delationes nota portiorrescere et I aeque enim opprimi aut occultari veritas atque innocentia Potest, quae Se Per Suipsa in lucem vindicat. II ac tu fretus, studia tua alacri Pacatoque animo Persequere , quorum Pntissimum Causa abes a Patria, et tuis, et nobis ipsis qui maxime tui sumus, cares. Ac Perge quo te vocat Deus,
cui quin curae sis, dubitare non debes. Ipse te ex omnibus semper periculis pignerabitur. Sed, amabo te, illud quicquid fuerit, fac me certiorem . Aveo scire
quo se usque efferat hominum Dequitia. Tuum suspicor cum Deo et piorum parente ecclesia reditum in gratiam, Patrem gravi ipsum orrore obcaecatum osseti disse. Id si ita est, quid commoveare 7 Factum hoc tuum praestabit Deus.
Patris Iabaro illud consilium de te in Gallias mittendo , magnopere laetor ἰ non studiis, mihi crede, non moribus , non denique incolumitati tuae expedire conseo illo mittaris; et urbem aptissimam litteris, se dem omnis liberalis fortunae relinquas et eas sequaris
terras ubi nihil sanctum , nihil inviolatum , nihil tu tum , omnia caedibus, insidiis, tumultibus permiscentur , ubi non liosiu:s ab hospite tutus, NeC socer a genero ἔ totusque ille locus , quo ferreum saeculum de-Pingere conatus est clarissimus poli a , in miseras nunc
Gallias cadere videatur. in quibus quondam rcligionis humanitatis atque omnium bonarum rerum domicilium
285쪽
suit. Et laoc proh sancte Ilausi paucorum essicero potuit impietas simulatione religionis dominationem appetentium. Sed quoniam in Gallias delatus sum , haec indouuntianui re Lutetia discessisse omuos Hugo notiorum Principes, Praeter Condeinni quem sunt qui sperent improborum causam deserturum atque rediturum ad
sanitatem. Huius frater Borbonius Cardinalis eum iu consilio Portianum , quod in oppidum Cardinalis ditionis impietatis ministros immisisset, qui concionibus populum ab eius side atque obsequio averterent, acriter
acCuSaret, seque non multum eam iniuriam laturum
palam diceret, Rex ipso Cardinalis verba secutus ita Portianum accepit, ut ille concideret animo. Sed Ammiralius IIugonotiorum caput et praecipuus ConcitatoPsuperioris helli, Portianum excusans adiecit, aequum esse ut Rex Permissa cunctis sacrorum licentia ipsos quoque uti pateretur. Tum Cardinalis, quae inquit vobis in nostras urbes nostrosque clientes licentia Permissa est 3 At tu, Ammiratie, qui Germanos in Gallias Evocasti, Patriamque seris nationibus pervastandam obiecisti, exitium Regi puero moliri sustinuisti, eumque quantum in te fuit regno spoliasti, dignus es qui imviso isto capite pocuas persolvas. Qua certe de re si ad consilium reseratur, ego te iudicio omnium damnatum Primus mea sententia condemnabo. Quae a Cardinali approbante Rogo dicta , atque etiam deuuucian- tu se daturum operam , ut sibi rem amplius cum Puero non esse intelligerent, tantus illis metus est incus-SuS , ut urbe Protinus Cesserint. Sed quoniam quieturimitii me existimantur , Rex legionem Helvetiorum conseribi , et in Gallias adduci iussit. Reginam Scottae veneni vim , adbibitis subito medicamentis superasse , incolumemque evasisse scribunt. Ex Hispania transmis-
286쪽
surum Rogem in Italiam confirmatur multorum litteris , et ad pacandos Belgas ob roligionem tumultuantes cum magnis copiis iturum. Is quidem est Bartio Bogis vestri legato optatissimus nunci iis, qui ipcOmmoda longissimi itineris se sperat vitaturum. Vale. Romae VI. cal. ianuarii i566.
Si scriberem ipse, retinerem institutum meum , et longiorem ad te hanc epistolam mitterem e sed dicta vi propter morbum oculorum , in quem ex assidua Superiorum dierum vigilia ct scriptione incidi , ita m Iestum ut eorum paene mihi usum eripuerit, neque
adhuc abstinentia ulla aut inedia depollere infesti humoris vim potui. Credo hoc mihi Renaldi imprecationibus contigisse, quom interdum irridere lippitudinei lin sua Iaborantem solebam et de quo , quia nihil ad
nos Post suum discessum scripsit, eram sane sollicitus ἔ quem si convaluisse et salvum ad vos vetiisse cognovero , facito seram eius morbum in me esse translatum, in quem morbi paene omnes coniurasse videntur; ita appetor ab illis assiduequo exerceor e ncque puto desistent, donec summa dies ab illorum importunitate me vindicet, quam tantum abest ut reformidem , ut etiam ultro interdum exoptem et nihil enim est miserius hac tanta valetudinis Perturbatione, Praesertim nulla spe melius aliquando fore e praestat profecto relinquere vitam, quam totiens intorpellatam atque impeditam morbis ducere. Verum hoc Deus vid rit; ego certo onus hoc impositum in ipso iuventutis aditu propc vivi cadaveris seram aequo animo quamdiu vixero , d ponam aequiore cum tempus advenerit.
287쪽
Te vero, mi Thomici optimo mihique carissime, vehementer hortor, iat valetudinem tuam. cures diligenter , caque secundum Deiam et virtutem nihil tibi ducas in omni vita pluris. Praeclarum munus corpus ti no constitutum, et haud scio an maius a natura L
mini tribui possit , illi tamen homini qui tanto non
abutitur naturae dono. Fere enim ut quisque est cor
pore firmissimo, ita facillimo in ea vitia praccipitatur , inae morbi infirmitasque valetudinis consequuntur ἔ a quibus quia tu longissime abes, mi Thomici, atque isto adolescentiae flore, maturae aetatis in omnibus rebus consilium adhibes , valde laetor. Novi apud nos nihil erat, quod ad te magnopere scriberem. Percrebrescit rumor de Rogis Ilispaniarum adventu, ad quem in Italiam asportandum omnos undi- quo Daves atque triremes , quae quidum Pius imperio parent, Barcinonem ipsius litteris evocatae sunt. Barsius Urtium inibit -VI. idus et IlI dabitiar ei senaius; iitriusque ilici Domitarn perscribet ad te Starito ius qui in ipsius legati domum migravit, atque Omuibus T .
I,us intorerit: id ego ab illo petii. orationem legati nomine habebit Antonius Muretus, vir in hoc dicendi genero ri aqua Semper cum laudo versatus. Eam orationem , tibi Dorit habita , scriptam adb le mittam. Roma maximo qui loca prolio sumen tu colunt, in magno metu si erunt; nam Titieris continentibus aliquot dierum imbri hus ot nivibus anctus, quae australibus ventis solui an x omni hus monti hias profluxerunt, atque eorumdem natu viri horum Populsa ab ostio vi atque impetu suminis , ita tumuit ut superatis ribis Proxima quaeque Proluvie aquisque inundaverit. Suhurbana Prata Plane obruta , ablata pars tecta illius ain. bulationis quae ab Hadriani mole ad palatium perdu-
288쪽
cuur; vinariae cellae plurimae completae , collisis effusisque doliis. Herbarum semina collegi permulta , quae
ad vos mittam cum fercndi et colendi tempora ac rationem didicero. Pomorschio salutem. Vale. Romae IV.
Odi paene meos oculos , etsi oculi sunt, id est omnium rerum carissimi, quorum morbo sit ut ad te sicut soleo scribere ipse non possim. Dictare cogor, qua in
re ita mihi displiceo , ut fructu illo qui est litteris ad
eos scribendis, quorum desidcrio asscimur, periucundus, privari mihi videar. Sed parendum necessitati, eui veniam dare erit Immanitatis tuae. Quamquam licet mihi bi evitate uti, te mogistro. Non tua te sesellit domo opinio; legentem tuas litteras primum commovit surtum, quod domi tuae factum esse scribis; deinde Pomorschii periculo perturbatum, mi Pisce recreavit aliive adeo exti lit nuntius do patris si teris ad te allatis , mutatum aut certe reiectum consilium de gallica prose-etiove, in quo tua Ρrosccto salus et in columitas agebatur ἰ suppedicatam ab laude Pecuniam , Permissum ut diutius sis in I halia ἔ qnne omnia dici non potest quantam nobis lachitiam adtulerint, tantam scilicet quantam tu ipse existimas, cui cognitus IHrspectusque est animus in te noster. Cum autem nos dico , Cardinalem quoque dico, cui ita carus es, mi Thomici. , ut nemo pater di, silii saluto magis laborare posse videatur. Hac tu non tam humanitate Parentis , quam benignitate Dei erga te, ita fac utare, ut ad ipsum Deum consilia atque cogitationes tuas omnes roseras; iacta in Dominum curam tuam , et ipso te enutrici. Quod certe tu facies r
289쪽
novi enim ingenii tui probitatem , novi indolem, novi
pium erga Deum animum, cuius proximae tuae litterae quantam significationem habenti Quanti illa est cupiditas tua vitam ipsam, si res serat, Pro catholicae religionis veritate atque dignitate profundondit Quam vero illa sapiens, quam christiana, quam supra aetatem tuam usurae huius lucis contemptio, atque caelestis illius et aeternae vitae appetitio l Macte ἔ te euim curat Deus, qui quos fructus maturae olim istius virtutis capturus sit, praestituit. Sed sit nescio quo pacto ut cum ad te scri ho, praeter id quod institueram, ad exhortandi rationem saepe delabatur oratio mea οῦ quod totum velim amori tribuas , et summo cuidam studio erga te ac de te meo , Ρerspecto tibi quidem , sed quo ego interdum Provchor. In pos naniensis episcopi d mum migrasse te laetor , et ut apud eum sis, qua milia ipso Patavii fuerit, et optimi viri humanitate fruaris, te hortor. Douec iudicium sat de sublata pecunia, caute Doc tanquam soli per urbcm incedito, tenebras vitate insidiis aptas et nocendi cupidis opportunas. Quamqnam magnopere iam Pomorschii pedibus confido. O illum virum, qui gladios pernicitate elusit lIpsum et Iacobum Bresvicium salute impartire. Et tu vale, mi Thomici optime et optatissimc. Vale et salve. Romae .XI id. ianuarii 1567.
I. ANTONIUS MARIA GRATIA Us MCOLAO TnOMICIO S. P. D.
Qui tibi venii in mentem, me de tua constantia dubitasse Z Nun lii id igitur ii obis nostro inter nos animo quicquam exploratius 3 Si pectus profecto tuum ut di-
290쪽
eitur videam , non sane milii certior , quam nunc sim, de intimis tuis sensibus esse videar. Sint licet multa olatebrae multique recessus in hominiim animis, et Inultis simulationum involucris togatur uniuscuiusque voluntas , nostra certe natura a Perta Semper et simplex ,
nihilque occultum , nillil obscurum , nillil sic tum ha beat. Ego te pigritiae in scribendo accusavi ' saepe , fidei nunquam. Et quamquam fructum quendam capi
ex amicorum litteris dico, quo mognopere excitatur et neu itur amor , quo in genere tuam interdum diligentiam desideravi; tamen is ego sum maxime , qui amicitiae vim caritate , caritatem ipsam non tam ossiciis quam animo metiri soleo. At tu homo es mirificus qui
ex meis litteris cum sensum , a quo omnis meus aberat Sensus, Pro epistolao argumento Eruere, quam
mihi ad multa de quibus ad te scripsi respondere maluisti. Fuit hoc malitiae, illud humanitatis tuae, quod nullum post hac tabellarium Praetermissurum te, Cui litteras non des , tam sancto Polliceris ἰ in quo rem facies et tua diligentia et nostra benivolentia dignissimam , mihique longe gratissimam. Ita valeam , mi
Thomici , ut languentem me assiduequo cum morbis luctarit m nihil tam recreat, quam tuarum litterarum sermo. Ego tecum et copia et erebritate epistolarum libentissime certabo , n que me aut OCcu Pationes quibus me exsolvere nou Possum, aut valetudo quam Penitus amisi , ab hoc certamine revocabuut. Tu modo sac ut vir sis , Et congredi audeas , praesertim Cum sis
ot ab otio et ab omni re paratior. Polonum hominem, etiam nobili genere ortum, a Turcis legatum Vcnctias venisse quod dolos , sacis tu quid cm pie , et amanter