장음표시 사용
491쪽
diliguntur. Quod ideo a me commemoratum est, ut cum diligendi summi istius viri tot tantasqtie et ipsius dignitatis et Nicolai necessitudinis causas habeam, quam grata mihi acciderit tua de illius eximia voluntate erga me testificatio, intelligas. Ego vero abs te peto, de me ei ut id Prorsus confirmes vel etiam recipias, cum a Nicolai et domestica pietate discesserit, me habiturum
Utinam, mi Piotrowschi, nos illum diem videamus cum Dei benignitate ruptis et reiectis illis laqueis, quibus irretitum cum callidi quidam homines tenent, aliquando se vir prudens colligat; et eum orrorem, in quem novitate rei, quae plerosque decipit, inductus, et salsa religionis specie non animi vitio delapsus est, ratione et prudentia sua depellat i et cum illa , quae
columna est et firmamentum veritatis et salutis nostrae,
communi piorum parente ecclesia, a qua hominum ambulantium in circuitu et in adinventionibus suis ab untium artificiis alienatus est, in gratiam redeati Tum eius Praeclara virtus, tot animi et ingenii dotes, illa civilis et senatoriae prudentiae laus , qua excellit, sine exceptione praedicabuntur a nobis; tum meum studium amorque in eum liber sine ulla impeditione seretur , et vel cum Nicolai mei pietate, qua est in Patrem singulari, contendet. Quod certe ego cum viri ipsius sapienti et subtili iudicio , tum forum quos se utentia
suae auctores habet vanitate sectus, sperare nou desinam , tum maxime confisus clementia et misericordia Dei qui assiduas Nicolai ct meas , Et multorum Praeterea preces pro illius salute rogantium , non aspernabitur. O illum diem saustum Thomicio meoi Huc
enim optatorum adolescentis votorumque Summa omnium refertur , in hoc Eius curae cogitationesque Cou-
492쪽
sumuntur. Sed ego pluribus haec ad te scripsi, quam debui ad eum cui notissima sunt Nicolai omnia. Quod tamen tu milii Dcile ignosces r nosti enim quam mihi
ea cordi sint. Ad postremam epistolae tuae partem , qua de tua ratione accedendi ad rem publicam scribis , unum est quod rescribam, ac ne id quidem necessarium, ut te horter coeptis ut instes tuis, teneasque institutum iter,
neque ut quidque tibi ad progrediendum obstiterit,
continuo resistas, multo minus pedem reserendum tibi, aut de suscepta ratione decedendum ut putes, Sed contra , quo plures ad superandum obiectas videris rerum asperitates . co tibi adnitet dum et contendendum statuas magis. Animadverti enim in tuis litteris insolens adhuc aulicarum aritum , liberum et simplex ingenium tuum deterreri, ac detrectaro istud molestia. rum iugum, quod tamen necessario subeundum est omnibus qui ad istuc se vita genus applicaverunt. Neque eitim, mi Piotrowschi, ad magna sine magnis laboribus pervenitur. Tibi ad enitendum praesidia et naturae praeclara suppetunt, et fortunae non desunt. Nactus Praeterea es, quod non omnibus contigit, virum
cui te adiunxisti sane egregium, apud quem dum sis innocentiae, religionis, olficii, virtutis, exemplum quod tibi ad imitandum proponas aliunde petendum non erit. Huius auctoritate, gratia, studiis, opibus, adiuta tua industria nihil est, quod non assequi posse videatur.
Thomicius quidem et, ego quibus aeque Carus es Etes profecto carissimus, in magna de te expectatione sumus; quam tu, si tua noris bona, si huc ea omnia cono tuleris , noli sustinebis modo, sed etiam vinces. Tuis Certe commodis et ornamentis qui magis laetetur quam nos habiturus os prorsus neminem. Vale. Romae X
493쪽
Heri cum venissem ad Cardinalem ait gustanum si scis quem virum, qua amplitudine , sed mitto ampl:-tudinem, qua humanitate, qua bonitate praeditum; cum ad se ingredientem me vidisset, primis tribus verbis sane amanter et comiter, ut solet, Thomicius , inquit tuus ut valet Nihil ad meas litteras rescripsit. Hic
ortus de te sermo continuatus nobis est, planeque multus suit, cum ego quam dignus esses in quem vir summus omni se benivolentia effunderet, ostenderem, ipse eadem se a Cardinali quoque nostro de tua praestanti virtute audisse diceret. Postremo, at vos, inquit ille , insignem fecistis vestram benivolentiam ς sic enim audivi a multis, nihil iam esse amicitia vestra coniunctius. Ηοc quidem ego sermone optimi et amplissimi viri incensus sum non amore tui, quid enim me uno esse potest ardentius sed studio coniunctionem illustrandi nostram. Quis enim prohibet aspirare nos ad illam laudem , ut cum tria admodum aut summum quatuor amicorum Paria universa vetustas numeret, amicitiae uostrae vim sanctitatemque et in praesentia claram et
prosteritati notam officiamus 3 Ego vero si vita supρο- tet nobis , confido sic fore tua fretus virtute, tuo ingenio. Ad epistolam quod non rescripseris, dixi non ulla negligentia tua factum , sed quod inanibus litteris
hominem summis semper in rebus occupationibusque versantem interpellare sis veritus. Hanc ipse excusatiouom non accepi te itaque meditati dii ni aliquid cst , quod ad eum scribas. Exemplum litterarum, quas Car
sil Ilii ellige oti honem Trusches, inter celeb fiores eius temporis Cardinales.
494쪽
'dinalis Warinieluis ad Firleium scripsit, quas scito bellissimas esse, petii ab ipso Cardinale apud quem hodie eius invitatu sum pransus cum proto notario Spi- nota , ut mihi describendum daret e quia tum non est inventiam, promisit se Perquisiturum missi umque mihi et id cum accepero, ad in continuo mittam. In istis exercitationibus, quas domi tuae instituisti docendi alios quae ipse aut legeris aut commentatus fueris, lae tor nactum esse te discipulos ex animi tui sententia , qui ingenio et diligentia sua otiam acuere tuam industriam possint, cum intelligas tibi cum intelligentibus et teretes aures habentibus rem esse. Ad patrem si quid Pangis, fac opus appareat; videor enim mihi odorasse aliquid ex tua epistola. Vialis quod officiosus in te sit, milii est gratissimum et id ogo mandatum ei proficiscenti maximum dedi.
Expectas tu res novas tibi ut scribam et sed scito nihil esse, a quo magis avocare cogitatiouem velim ς tan
tum abest ut contrectare commemorando nostra vulne
ra possimi Ruere omnia videntur ad interitum, et quod miserrimum est, ita decipiuntur quidam in tota ratione tot malis incommodisque medendi, ut limendum sitne perniciosiora remedia sint quam morbi. Pleua sunt discordiis tumultibus et seditionibus omniar qua oppressus Hugonotiorum impetu et scelere Gallus; qua Hispanum impediunt atque Occupant Mauri: qua omnium exitio imminet Turea ingenti bello terra marique nos aggressus. Nostri vero principes novis honorum titulis delectantur, quos aut intempestive appetunt aut delatos aliis ambitiose invident. Huiusce rei alienissimo satae
tempore coepta contentio nunc maxime nos exercete
quae quorsum eruptura sit, equidem horreo. Audienda est hae de re nobis Caesaris legatio, quae superioribus
495쪽
diebus ad Urbem venit. Haec quid attulerit, faciam ut
Libellum de Despota si) meum, quem triennio ante dum rusticamur in Asulano rogatu atque impulsu tuo scripsi, legit mariniensis Cardinalis ei datum ab Cardinali Commendono, me ipso nescio. Nisi sanctitatem gravissimi viri perspectam haberem , dicerem mihi assentatum esse. Sic enim extulit illud opusculum, ut eum edendi eius mihi magnopere esset auctor, moleste videatur tulisse , quod id ego negaverim. Tuo, inquit , Thomicio iniuriam iacis , cuius verissimis laudibus ornasti nomen. Ne id quidem, inquam, impetrare a me potest, ut librum divulgare velim. Quid quaeris P Tulit aegre. Libellum, quando ita vis, ad te mitto eum ea obtestatione ne a quoquam describi patiare et vulgari enim plane nolo. Vale. Romae 22. RPr. I 57o.
Rem vero belle tenes, qui me ex harum rerum mOIestiis solere intelligis in tuis litteris acquiescere e neque enim est profecto aliud in quo sessus curis et laboribus tamquam reclinet animus. At cum omcies mihi litterae tuae iucundissimae et suavissimae Sunt, tum me quas proxime accepi mirifico delectarunt. Erant enim pulcherrimae , et verbis scriptae amantissimis , et hoc ipso mihi maxime voluptati fuerunt, quod suturas ipse putaris. Petri fratris adventum miror qui dem quid moretur, nec tamen dubito hanc esse causam
cur tibi tam diu nihil a patro litterarum , quod et
mandata et litteras do omnibus rebus fratrer sit allatu- 3ὶ Notemus testimonium de libello , quem nos in hoc volumine edidimus , scripto an. 2567. 3 o
496쪽
rus. Itaque de ea re sollicitus, quaeso, amplius ne sis. Crucifixi eburneam imaginem utramque habeto apud te , dum tibi quo alteram missurus sis significe me interea memento mihi, ex his mittendam esse eam quam ipse delegeris tibi: utramque gaudeo pari opere et pulchro artificio subtilique essectam. Boldurium vidistit scripsit, enim mihi Patavii apud te suisse cum Veronam curreret. Sed heus tu , qui a des destiterio nostri, ecquid vides instare tempus quo hinc di Aeodamus y Quo Τ inquis. Satis tibi scire, quod Don ad te: nam quo aut qua, quid tua 7 Exire nobis
constitutum est ante quam maius exeat, sti cogitamus
Tnderium: id est municipium, quod bidui iter ab Urbe distat, ot caelo, et loco , et copia rerum quieti et
otio , quo uos egemus, aptissimum maximeque salubre. Experiar rater uostrum magnetis aut sorri plus habent; aut enim in me Patavium hac aestate , aut Pgo te traham Τnderium. At in quo plus erit ferri, is certe miniis orit serrens. Sed hoc tum viderimns. Caesaris legatio audita est. Ad X cal. maii Pontifex vocatis nil se in curiam ' XXII Cardinalibus, quorum tameta tres impediti morbo non adsuerunt, legatos introduci liis sit, qui adorato de more Pontifice eam oration om liabuerunt, ut dicerent, salvis imperii r mani iurilius, Florentiae duci. novam magni ducis Etruriae appellationem tribui non potuisse, quod Florentini in imperii ditione et societate sinit ob quam
causam coactum Caesarem suisse appellationem camnhrogar . IIaec summa orationis eorum suit, quam tamen habuerunt tanto honore verborum, tanta et in Pota tisiciam potestat in pt in Pontificem ipqum reverentia , Ut Cum tangentos genu terram dum dico dent, Ponti sex surgere et star iussisset , non nisi sappe moniti, et
497쪽
crebra manus significatione paene coacti a Pontis cesti exerint, stantesque Perorarint , saepe repetentes Caesarem observantem et Obsequentem Pontificis filium vehementer rogare, ut hoc eius necessarium factum Pontifex Patresque in malam partem ne acCiperent, neque Propterea quicquam de sua pristina voluntate detractum existimarent. Nam sicut summam et duces et
reges appellandi et quoscumque vellet bonorum Litulos tribuendi potestatem Pontifici maximo concederet, ita iis qui sine dubitatione romano imperio pareant, ea non ab alio quam ab Imperatore tribui oportere. IIaec Caesaris in re ancipiti minimeque sacili ad explicandum modestia et moderatio magnopere quorumdam ardorem lenivi te nihil certe huic toti actioni poterat accidere salutarius. Itaque in spe sumus aversa iri quae timebamus. Legati VIII I. discesse eunt sine responso , quod Pontifex per suum Iogatum daturus esse dicitur i). Tu valetudinem tuam cura, Et Pendasio, Carolo comiti, rimorschio , Coniecapolsciis tuis plurimam salutem. UaIe III cal. maii i57o. Romae.
li) Extat ite hoe eonalo magni ducis Etruriae titulo constitutio S. Pii V. data an. 1569, in magno bullario T. IV. pari. III. p. 74. Res autem gesta describitur accurate abs I. B. Citio in vita H D- Cosmi lib. VII. p. 4M. seqq. Controversia deuique cum Maximiliano Caesare exponitur in vita S. Pii per Α. Malleluin lib. III.
498쪽
EPIsTOLARUM APPENDIX SIvE LIBER XI. ex alio codice Maticano
P. Lambardinus theologus societatis Iesu nudiuster- si iis mihi litteras tuas reddidit, mense usque septembri scriptas, quibus binarum exempla litterarum, quas ni itea ad me dedisse te scribis , adiu iacta erant, quamrgo litterarum neutram accepi ἔ neque enim Commissisissem , ut ad eas non rescriberem, Praesertim tantam ac tam optatam veteris nostrae benivolentiae commemorationem habentes. tuaeque constantiae atque humanitatis tam insignes notas. Et sero sane a gerrime, quod desideratum nulla quidem mea culpa , sed desideratum tamen abs te suspicer ossicium meum. Equidem in tam diuturno multorum iam annorum utrius que nostrum silentio, meisque variis ac plerumque dissicilibus et nunquam non exercitis temporibus , non solum interire amoris ac sollicitudinis nostrae memoriam in animo meo passus non sum , sed mansit Plane idem meum erga te studium, eadem observantia, idem desiderium non ipsa Ionginquitate imminutum, non bonis non malis rebus immutatum. Nec quia siluerim, propterea tuus me se adus famae , dignitatis , cursus minus delectavit, minusque ex tua fortuna atque Rmplitudine voluptatis atque fructus cepit quin eo haec mihi laetiora iucundiora tuo acciderunt, quo meis de te deque tua probitate, religione, virtute, iudiciis egregie responderunt.
499쪽
Ie post mortem illius praesta litissimi vivi, quum tit scis parentis loco Summa semper side ac pietate co. lui si , cum secedere domum ab Urbe aulaque, atque in otium litterulasque nostras abdere me decretum constitutumque haberem, Sixti primum pontificatus invitum plane ae repugnantem retraxit Romam , romanisque iterum aestibus involvit, iterumque molestissimo atque inviso scribendarum opistolarum muneri alligavit. Deinde Clemente lioc Octavo, viro Omnium quos aetas nostra tulit optimo atque sanctissimo, ad summum humanarum rerum fastigium una suffragante virtute evecto, idem otium eundemque Spe Clans recessum , Amerinae e clesiae Procurationem Ppiscopa tumque Suscipere iussus sum ς quam Procurationem , quando detrectandi Iocus non suit, cum Suscepissem,
moram mihi nullam feci , protinusque relicta Urbe ac urbanis rebus , illecebrisque multa salute dicta , Ameriam abii, atque in tradita mihi statione vigiliaque iamdiu sui, donec eiusdem Ponti scis maximi imperio evocatus legationis huius sa) subire praegrave ouus coactus sum , quo biennium ipsum iam premor ἔ ac pridem labore ae taedio sessus, aliquot menses de missione agentem, atque adeo nagitantem, serrariensis haec belli expectatio, et additum mihi ex ea re arduum a salebrosum sane negotium interpellavit. Ex secuta hunc eximio Dei munere pace , et recepta sine armis Ferraria , magna mihi spes rediit fore , ut bona cum Pontificis venia decedere hac legatione, et ad caululassii Intelligit Cardinalem Commendonum , qaii anno ol iit
et Intelligit legationem venetam, qua per triennium iunctus est Gratianus. Huius non postremus fructus tria volumina italicarum epistolarum fuerunt de gravibus negotiis scriptarum, quas ego in vaticanis codicibus legi ineditas.
500쪽
meas me recipere liccat, ubi quod reliquum est vitae sacris ci ossiciis et curis quiete ac tranquille transigere est animus. Incumbit enim gravis in sexagenario senectus , et mors aurem vellens , vivite , ait, venio ς et sarcinulas colligere, et reliqua ad supremum quod instat iter comparare mouet.
Verum ego ubicumque et quacumque fortuna sim, et meam veterem observantiam benivolentiamque erga te retinebo semper; et meum tibi obsequium, opera, studium, si co uti aliquando volueris, promptum Pa Tatumque erit. Ac si hoc litterarum ossicio desungi interdum nos placuerit, quo et ego de tua salute cognoscam , ut tibi significem de mea, ego quidem non solum provocanti respondebo , sed ultro te summa voluntate lacessam. Vale. Venetiis XV cal. martii i598.
Cum apud ccclesiam meam agerem , quo Protinus ab veneta legatione me recepi , reliquarum iam rerum, et maxime romanarum incuriosus, et tantum
ad episcopalis huius ossicii munera nimiam curasque intendens, divertit sorte ad me Patavio Romam rediens vetus hospes atque amicus meus, a quo cum multa percunctarer, atque ille itom multa , ut sit de suo itinere, deque Patavii rebus narraret, Polonum episcopum magnae amplitudinis virum Patavii edisse, et Curandae valetudini , et quartanae sobri depellendae operam dare, mihi exposuit, Cula viensemque a suis
appellari. Vix habenti fidem: quid Z inquit, si ego ipse
liὶ Cutaviensem sive via listaviensem, unum eun lemque episcOPatum esse , Omaes sciunt. Itaque cunctae huius libri epistolae eidem scribuntur homini.