장음표시 사용
281쪽
Car. VIII. in nostro epigrammate interior pars Vocatur κλίμαξ. in epigrammate Salmasiano interni gradus. In parte alveoli mrgus, velat urna , resedit, rui vomit internis tesserulas gradibus.
utebantur autem hoc pFrgo, ne fraus in jactandis tesseris adhiberi posset. Ex tota autem hac descriptione Pyrgi patet satis probabiliter pyrgum non sume agitatum : nam id non
opus. quia structura interna talis erat, ut tesserae vano motu necessario evolverentur in tabulam. collocabatur autem in medio vel latere tabulae. in parte
almeoli dicit epigramma Latinum, & favet Schema, cujus meminit Ualesius. In medium protrahi solituin fuisse indicat locus Diphili mox laudandus apud Harpocrationem. orant enim tabulae luBriae grandiores. Plin. Lib. XXXVII. C. 2. alvei, meminit, lati pedes tres, longi pedes quatuor. ubi Harduinus un damierou un echiquier. in quibus lusibus nescio qui usus
Iesserarum, quae ibi tamen una memorantur. Praeter pyrgum etiam erat aliud vas, quo utebantur in jacitu tesserarum: quod vocabatur 1νηφοβολον.
quodque Isaacio loco laudato, Codreno P. I O3. &Suidae in & Joanni Antiocheno sive Malalae P. I 29. memoratur. Fritilius a Latinis dicitur. diversum a Pyrgo fuisse docet Ualesius. θ' picturam inveteri Kalendario a Sirmondo visam testatur, ubi aleator e fritillo in nrgum mittebat tesseras. 'rgus
autem in margine tabulae, turris formam habens. Friatillus erat ex cornu, vel alia materia. hodie saepe exbuXO. Vocatur tamen etiam apud nos & alias gentes a cornu. nos carcinus pyrgo, qui quiescebat. concutiebantur autem tesserae in fritillo. unde Seneca iaApocolocynthosi Claudii.
Vosque in primis i Magna parastis Qui conruilfo i Lucra fritillo.
282쪽
Cap. VIII. VANNUS. Schol. Juvenal. XIV. s. 2 9
Parvoque eadem moTer arma fritillo.
Fritillus nxis cornea , ait: qui simus dicitur Graece,
apud antiquos in cornu mitrebant tesseras, moventesque suuribant. aut fritillum pyrgum dixit. ,, Ubi notes distingui inter fritilium & nrgum. Et phimum a fritillo diversuin non statui a Scholiasta. primum. bene: an alterum recte, dubito. Erat praeterea aliud instrumentum, quod I rgo ,
Turriculae, inponebatur, & dicebatur Φιμ . κηωος, μος. infundibula erant. & usus eorum etiam in urnis iudicialibus apud Graecos. οιμος Proprie camus capistrum: unde an iaουν. item κκαος. camus, cuistrum. iande tale erat proprie colus. intandibulum.
porro ejusdem usus fuisse & ἡ ο , patet auctoritate Hesychii & Schol. Aristophanis, quos advocat Casaubonus ad Athenaeum Lib. X. Cap. XVIII. qui
docet utroque .cio in lundibulum vocatum, quo calculi in vel καδισκον fundebantur. Harpocration autem dicit et ιμος ο κηαός. ac κι1MO Una&ειμο inter κυβευὶ κα σκευ memorantur Polluci L. VII. . ZO . Φι μου quoque facit mentionem Diphilus. ἔλκώς μέσον τ-ώς αν ἐαεαλη. ubi mihi rurriacutae est , quae pro tota turre poni videtur. Phi mum igitu κ μον, ἡθμον ita eadem esse instrumenta apertum est. at diversia esse a fritillo vel inde patet, quia fritillus erat solidus ab una parte: cetera instrumenta pertusti erant. inde apud Senecam Aeacus iubet Claudium alea ludere pertuso fritillo. vide finem Apocolocyntoseos. inde etiam patet diversum a P*rgo fuisse. In re hac obscura praemittenda duxi, quae ipse de his censerem, eruditis observationibus Salmasii, R α Va-
283쪽
Car. VIII. Valesii & Hydii aliorumque subnixus. nam ad haec licet multa blateret, ne unam quidem literam addidit eruditae lectionis Pavo. hoccine exspecitandum ab homine, qui dedita opera de his rebus seripsit 8 Sed videamus jam versiculos nostros Haec cum Salmasiui omnium optime sciret: nempe pyrgum & ἐρ- μι. , sive insundibulum illud esse diversas res, in horum versuum primo tentavit emendationem hac o servatione subsultam . nam animadverterat quoque
in fine ejus legi nullo sensu ς' quod quid
significet, nemo explicarit. nisi cum Pavone p. I 2. ineptire velimus,& αυθMου numerorum calculos interis pretari, calculos quibus inscripti sunt numeri, quorum nutu instituendus es ludus. ad discrimen calculorum, qui de loco in locum movebantur. Sed Graecum puto Pavoninum, ἀυd μ' pro ἀρυθα - ἀvel άOθμους nam si id jam Graecum esset, non tesseras significaret: sed calculos, quibus numerabant olim, quos calculos L penningen vocarunt Majores nostri. Obsbmeus vertit numero. sed ostendendum Graecos-ά μου dixisse. tres numero. id enim cum volunt efferunt-άυθαον. quare Th. Hydius in Histor. Nerdiludii F. VI. p. melius legi putat ἀυθμιῶ. his igitur animadversis Salmasius pag. 7s s. ex conjectura, ut ipse ait, hunc locum emendavit hunc in modum.
αδ-11G βαλων ἀπ ἐθμῶ Πυργου δουσάου κλιαακι κευ, ἀενας. ab Me πυργον dejecit. at quid ad haec Pavus' D p. 9O. illum vocans obscoenum infundibulum, facessat, face sat , jubet, quippe aeternis renebris dignum. & p. 87. Nam tale vasculum nemo memorat inter auctores antiquos, nemo, hercule, nemo. in loco
284쪽
tamen Agathiae reperire potuit Salmasus, legendo. ἀπ' si μου, pro eo quod omnes libri consanter praeferunt , a d asi re Verba inania haec omnia. nam instrumentum diversum a pyrgo memorari aperte Videmus a Sch. Juvenalis, & ἐθμο, diversum a π-γω, ut a καδί ω. Videmus quoque aperte distingui ab Ilaacio& aliis Ψοβόλον κ, ὸ κύεγον αὐτον Si ille ista loca incrustet squamvis Scnoliasten Juvenalis non tangat) hoc nihil ad Salmasium, qui certe tum non semniare poterat, temerarium adeo Grammatistam post seculum oriturum, qui loca sana haec corrumperet. At quod dicat , omnes libros ita ' constanter praeferre et rursus egregio documento est, quam aptus sit Anthologiae pdendae. egregio documento est, quam levibus argumentis saepe inductus falsissima adfirmet. nam tantum abest, ut in hanc lectionem omnes libri consentiant, ut optima illa Palatina membrana, quae una non instar omnium est , sed multis parasangis post se relinquit omnes libros , sui adhuc eruditis Innotuerunt, non modo longe diveisam, sed tantum non Salmasianam lectionem exhibeat. at sorte
fidem mihi abrogabit, ut Valesio & Sirmondo, quando testati sint de viro tesseras infundente e fritillo in pyrguml at sic res se tamen habet. me miserum , ut os istud distorqueti Τηνεσμω ωcruri δυσέν ρ - - ψως. Quid infelicem cruciemus porrol en lectionem Pa
285쪽
qua legit ipse Salmasius, ut mihi ex ejus collatione patuit. Jam quantum abit iΘμῶ ab nam per sωακισαον qui jam octavo seculo, quo vel sequenti codicem scriptum puto, ingruerat frequens Id uupi o scriptum, & id pro ου. Saepe autem haec permutatio P ἰωS & ἡ in ipse hoc Codice occurrit. imo in ipso hoc epigrammate. ibi enim scribitur contrario Vitio ποικιλήτευχ'. p. 89. exhibet πηδυει Pro
δυ Sed sorte hie locus cavillanti faverit. p. 96. igitur scribit, α , pro nisi & invenerit Pavus, ut pro δέρη in Aristaeneto L. II. Ep a. haec satis ad fidem Sirmondi V alesiique &emendationem Salinasii vindicandam. quae si adhuc alicui videatur incertior, legatur αυθμῶ Vel potius iθμου. quamvis mihi versus sulciendi causia ista vox modo adjecta videretur. Porro ad versum secundum Pavus
P. I 2. ali. ,, pro κευθομενιν legendum esse κευθομενας, suer decennis viderit. nam praeter non es vox alia ,. quam participium κευΘομενας commode resipicere pote s. hanc emendationem tacite Salmasio su logiste non contentus, addit praeterea puerι vident. at
quamvis haec lectio antea Scaligero, Salmasio, Hγ-dio, & nunc Pavoni squod tainen apud me nullius ponderis esseta placuerit, ea procul dubio falsa est:& omni uim Coad . revocanda est. κευθόμενη. κλίααξ κευθοα η. quia scala non Videbatur, quae erat occul-
rata , ut Obsopoeus. unde in Epigrammate Latino sui vomit internis tesserulas gradibus. κλί&αξ non potest aptius reddi, quam per
gradus internos scalam internam.
Atque ita ad ipsum epigramma profligatis, quae de οεολω a p. 87 & ad N disputavit stolidissime :imo subductis plurimis livpothesi fulcris, cui syste- ludicrum inaedificaverat nugacissime: iplum libellum
286쪽
Cis. VIII. 263 bellum saltuatim percurremus. nam sicile jam diffabimus uno spiritu, si quid ineptiarum ibi nota
nostra dignari velimus. eu enim argumentum levi imum a levissimo homine leviter admodum explicatum.
SEc Tro IV. ΙΝdignatur Hadrianus Junius L. II. Animadversorum C. IU. quosdam scribentes post Erasimum de
talorum & tesserarum ratione, gloriolae aliquid adfectasse: cum tamen Era mi dictis vix tria quatuorTe auctorum testimonia ad uisent. Quam non Pavoni siuccenseret Nostro Vir egregius, qui post ipsum, Erasmum,
Casau num, Meursium, uterium,Salinasium, Uales uni,Sensilebium & alios seribens de alea veterum alios nihil vidiss e in his a meret, O s non Omnia, sialtem pleraque se primo gnaviter detexisse glorietur, p. 33. cum tamen illorum distis, ne unum quidem, nedum tria vel quatuor auctoriam testimonia adsuerit. id enim adfirmare non dubito, in toto libello non unum laudari veteris scriptoris locum, ad ludum aleae facientem, qui non fuerit jam in medium prolatus ab uno pluribusve horum: cum tamen nulla in literis materia ita exhausta sit, ut non aliquid novi adponi possit ab eo, qui the auros antiquos bene excusserit. Gloriabitur tamen sorsan, saltem explicationem Ludi Zenoniani suam esse. Atqui, praeterquam quod justissima dubitandi causa sit , an illam methodum assecutus fuerit, propter illa, quae de numero XVIII in XVI mutando : de contorta vocis αυρίκα interpretatione, & propter alia a nobis observata & o servanda: ista gloriola , siqua sit, potius debita esset Claudio Salmasio: qui re vera, si non omni R , saltem plurima hic primus Rest. nec mirum ta-
287쪽
men , si nanus , Gigantis humeris inpositus, aliquanto longius prospiciat. nam, Pave, tuam fidem, quid tu hic vidisti, quod Salmasius non vidit. ille p. 7S . claris Verbis ait, Agathiam bella Trictrac- curn antiquum in epigrammate antiquo descripsisse a tu nobis persuadere contendis esse notissimum apud nos ludum Toccadille. Credemusne tam insecundum Salinasii ingenium fuisse, ut si nugax argumentum porro exsequi ipsi placuisset, speciosioribus & majγiis doctrinae adparatu fulgentibus rationibus nequisesset vero sinitius Lectori reddere, Zenonem lusisse
victraccum, quam tu valuisti nos convincere, ut Toccadillo vacaste credamus Imperatorem' Quid porro alicujus frugis observas de vocibus ΔΘ , , de-- πυμάτου loco: quod non Salmasius observavit pag. 733. & vicinis' nam 'A,li,e,ι, ait decimum quartum locum obtinere, ei oppositum esse Δίεον. ait, τ-- πυμάτου
esse vigesinum. & tu ita. Sed longum esset singula
P. 27. Multis refellis explicationem Salmasii de
vocibus adunarus & Mυνοχωρ , qui contenderat eum μονοχωρον & adunatum dici, ctii unus modo calculus supererat. tu doces, ad locum unice re ici. in eo non erras, laudemque ex parte tibi deberi fatemur:
sed primus hoc dixit Du Cangius in Gl. qui perspi-CUe ait. Munatus μονοχω, m. de locis in alveo jeu Iabula lusoria. verum adfirmas porro eum , qui omnes calculos amiserat, dici μονοι,,uον At cum auctoritatem hujus dicti adduxeris, credemuS. COUM que commentitia res & vox haec in ea significatione erit nobiS. P. 28. Ais, eaedem Glisae alio loco per bene adsenatus , ii οισμεν losae Labbaei habent eodem
loco: sed ex diversisA ossis. Sed sorte haberi innuis in
288쪽
in gr. gl. Labbaei. scribendum igitur fuerat ,3 si μ
P. 32. Ait aleo. aeuo facto Imperator infelicissimus
tandem jecit tria, quatuor & quinque: quorum numerorum, cum ne unum quidem praestare posse , ad 3ncisas redatius, a Dersarium adgnoscere debuit superiorem, S lusus hoc factu finitus est plane. Ego duo, sex quinque ultimum jachim fuisse credebam. cui accedemus, Agathiae an Pavonit qui hic plane abit ab auctore suo: & jactus fingit, quos numquam in hoc lusu Zeno jecit. quid dicemus t nisi Pa. vonis lusum tantum a Zenoniano distare, aeuantum 'panis Veneto distat ab Eridano. P. 38. Quae disserit de loco calculorum, utrum
in ludo an extra ludum constiterint, incertissima sunt:& totum ludum incertum reddunt. quae autem existis ratiociniis deducit & concludit , nihil quoque certi habent. nam codem jure negarim, quo ille adfirmarit. nullam enim au ritatem adducit. argumenta autem omnia, ut dicunt Logici, sunt Petitiones principia. Cum vero videat, vix credulos ipsi fore Lectores, p. 39. jurejurando fidem adquirere conatur. ait enim, dejerare ausim locum secundum pamris Abaci superioris, Δίει, fuisse dictum. Sed, Lector, non credendum est Pavoni, moneo, quando ita simpliciter jurat. Si adjecisset mehercule, vel Di me per dant , tum aliquam fidem postes habuisse: quamvisti sic juratus saepe non dejeret, sed pejeret. P. Ao. De origine Vocis ἀνηγον mira habet. non enim vult hic respici aliquem Regem Macedoniae Λntigonum, quemadmodum jactus Alexander in talis dicitur: cui Sensilebius oppositum putat jaetum Δα- ρει Hesychio memoratum. vide Thes. Gron. T. VII.
289쪽
p. IIs6. Sed fingit componi ex δεαὶ &-&idem asse cum iς. & ideo α γονον vel , nam ita dictum unquam fuisse auctoritate Pavonina credendum, Vocari, qui erat αἰωὶ ἔ αβου. Δiβm in secundo loco Lateris dextri superioris. 'A,7ίγον in secundo loco lateris dextri inserioris. tenes vim v cis 'A,Τίγον is ipsa 'AνIγονγ, ait, id jabes manifesto. iis ego sentio, ita sentire debent . qui paulo sunt perspicaciores. Atqui ego aio &omnes, qui senstim communem habent, ita sentient, nugax hoc omne esse commentum. ubi enim invenisti' unde didicisti significare oppositum alicui ex obliquo. nam non e regione quidem Δίε & Ανι πινγ, etiam secundum te ipsum, sibi opponuntur. 'Adιχωρ γ tale quid significare posset: si id vocabulum daretur, vel ἀνοι-- vel ἀντι-
P. 4 I. Non minus nugacia de voce AOD . nam cum Salinasius Δίεm Latinam esse vocem, & Romanum Imperatorem designare docuisset: reputans homines ludendo ita Macedonem regem & Romanum quasi Regem opposuisse. Pavo hoc commentum explodit. quia stultum laret mortuum Imperatorem Romanum opposuisse Antigono vegeto vi ven lique. Quasi vero levissimum hominum genus aleatores, ita ad rationis normam nomina imposuissent jactibus tesserarum & talorum, vel similibus ludicris rebus. quamvis Pavo siamma quaevis a lepore aleatorum exspectare videtur p. I 8 . Quid si ego contendam, lepida corcula Iulium Caesarem Antigono oppositisse : & quia ille vulgo Divus audiebat per excellentiam, ita, brevitatis quoque studio, dixisse: sis Curos, an umbrae Antigoni & Divi Caesaris inter se
Sed quid ipse de voce Δἰβο ῖ ait significare ἱερος.
290쪽
at quis unquam talia fando audivit Z ego Divum significare putaram Vel Deum, Vel ex Deo ortum, vel in Deos post mortem relatum. Dcrum & divum idem csse numquam didici. at cur sacer & divus hic locus dictus' is propter insignem existimationem, quam apud omnes lusores in arte principes quorum scientiae &gloriae heres ex asse Pavo in habebat, sei commoda quae procurare poterat , egregia. N eodem modo . I. γοααα in ludo Palamedeo. non vidi magis. at dic Pavo, cur non ἱερὸν χωρον Vocarunt: imo cur non utrumque locum Divum & Antigonum in liρῆ χωρου nomine insignierunt' cur vocem Latinam Graeci adsiciverunti vel si hoc placuit, cur non & pro Antigonus Latina voce usi sunt ' Misellus quippe Divus & D visus pro eodem habet. miror tamen hoc argumentum non protulisse, & probasse in nescio quibus auctoribus. Nam Is ν νογον potuisset contendisse eadem ratione dici: qui morbus Latinis non modo major, sed etiam divinus vocatur. Sed non susscit sorte Divus significare Divinus. debet ἰερος facersignificare. atqui illud idoneo aliquo Scriptore vel glossatore probandum. utinam Philoxenum, vel Cy-1 illum, vel aliquem similem excitare e mortuis pos set, qui tale quid scriberct. nam hominibus istis nites
omni modo habenda est. at φασὶ, τὶ τοι ἴχνη pΡ. 43. enim lego his meis oculis. se A. 3γ igituro ἱερος , ο ο-2εῆ, ut vox Latina exponitar
in Labbaei glass. Digitum labellis inpono sui Pavo ait de roseis illis suis labellis in Calabro L. XIII. a s )& ne hiscere volo Vel audeo. Divus in gl. Lab-baei exponitur ἱεροel hoc susscit. vietus manus do. utinam tamen amicus meus, cui commodavi istas glossas, non tam importune librum diutius praestituto detineret: ut inspicere possem, annon & aliis