장음표시 사용
271쪽
allegantibus, S. Godosi edus literas conis
tuitus agno iiii iecentissime elle exaratas,
de obsignationem longe a Romana dis .crcpate. Itaque calumnia de oppressione per S Episcopum abiit in fumum. Damni dati calumniam iustinuere Christiani qui Romae degebant, cum excitato immani incendio, quo per sex dies
prorogato, e quatuordecim urbis Regionibus tres loto tenus euertae, leptem aliae pauca tectorum vestigia retinuerunt;
Christiani iactati sunt eius Antores . &tanquam Incendiaris perierunt. Nam vel tergis serarum coiitecti, laniatu serarum interierunt; vel crucibus aifixi sunt, vel in ulum nocturni luminis , adacto per medium hominem qui per os emergeret stipite, & tunica alimentis ignium illita miseris intexta, sunt cremati, genere supplicij horrendo, quod Seneca attigit epi-ito. 34.& Iuuenalis saty. i. iis vertibus. lucebis in ista
stantia ardent, 'o guttara Adsci ipsit Christianis hoc incendium
Tacitus l. is. sed mendaciter. Nam etiam loquat issimis mendaciorum a Tertulliano audiuit c. i6 Apologet Et ipse Tacitus, calumniam suam redarguit, lassus Ner nem incendia illis autoremac sua& totius populi sententia. Nec aliter Dio in Nerone, & Suetonius item in Nerone c. 38. qui ait, excitasse id incendium Ner nem, offensum flexuris angustiisque vicorum,& veterum aedificiorum deformitate. Idem tamen ut a se auerteret inuidiam conflagrationis, calumnia illa gratiauit Christianos,& quasi iuste commotus, persectationem primam in eos excitauit, unde dedicator vexationu Christiano-
m dictus est a Tertulliano cap. s. Apolog. & c. I . Scorpiaci. Consulendus de hac calumnia Christianis istis impactii,
Baronius ad Rom.Martyrol. 1 . IuniJ.
Christianos. S. Basillae sponsus Pompeius,iab Valeriano & Gallieno, reos di-
xit damni dati ob conuulsonem Matriamoniorum quam eis impingebat : eo
quod S. Basilla, Christiana & virgo Deo sacra, nuptias Pompei, ad quas infantula
fuerat desti nata, auertaretur. Eius calumnia his verbis resertur in actis S. Eugeniae c. 23. Pompeius omni rene Senatorum
fauore usus, prostrauit te coram Imperatore,dicens : Subuenire Romanis vestris,
sacratissimi Principes , & Deos nouos quos Eugenia secum adduxit ab AEgypto veniens , ab hac urbe separate. Diu est enim , quod hiqiii Christiani dicuntur. Rei pullicae nocent: qui derident legum
nostrarum sacrosanctas caerimonias , de omnipotentes Deos nostros , ac si vanas mulacra,des piciunt. Iura quoque ipsius naturae peruertunt, separant coniugium,
gratiam sponsaliam sibi associant ; & dicunt iniquum esse , si sponsum suum sponsa accipiat. Quid faciemis pissimi Imperatores Inuenti sunt Dij,qui nasci homines prohibeant ; & quibus ista videbunt 3 Si nati non fuerint, quibus valeat imperari. Vbi reparatio Romanarum virium ὶ ubi Romani exercitus rediuiua certamina Pro quibus victrices dextrae vestrae, hostium ceruices inclinabunt, si iam uxores habendae non erunt,s sponsas amittimus & tacemus Calumniose criminabatur homo Ethnicus, Christianam religionem siccare matrimonia , sontem Seneris nostri, ut appellat Theodore ruster m. 8. de prouid . ubi de eius lauditus plura , sicut etiam apud Amphilochium initio Orationis de Hyparante. Christiani Antiocheni de incenso templo. Daphnitico , insimulati a Iuliano orietis Praefecto, Iuliani Apostam auunculo , ut scribit Theodoretiis l. 3. histor. c. I o. pessime habiti sunt, & e magna Ecclesia Antiochena expulit, uniuersa elu Sacra lupellectile quae pretiosissima erat,
publicata: & facta Ethnicis potestate, Ut Ecclesiis Christianorum abuterentur pro libito:vade horrenda illa mala sunt consecuta
272쪽
De Furto , rapina , ω damno dato. 249
secuta quae in Actis S. Artem ij c. 38.deiaccibuntur. Et tamen Christiani per c
lumniam grauati erant ea noxa,cum constaret delubrum Daphniticum de coelo tactum,conflagra me igne non admoto ab hominibus , ut testantur eadem Acta S. Attemij, de Theodoretiis c illo Io. confirmat testimonio aedit uotum Ethnicorum , qui cum vapularent quasi incuri j fuissent in auertendo igne , nunquam Clitistianos insimularunt eius culpae ; sed incendium dixerunt non humi habuisse initium , sed coelitus demissum else. Et iustici quidam in vicinia degentes , cum eo aduentassent , liquido confirmarunt, se fulmen e coelo delatum vidiise , quo euersum esset delubrum. Idquε pro certo cognouilla Gentiles, lubdit Theodoretus
c. II. tametsi ut ellet locus expromendae
in Christianos rabiei, quam sub Constantino & eius filiis premere adacti fuerant, calumnios E illis impoluerunt incendium templi Daphnitici. Ei uidem farinae suit calumnia quam stibi uere Catholici Constantinopoli, qui stabant a partibus S. Ioannis Chrysosto-mi,ac nominatim S. Olympias, primaria dc nobilissima tamina. Cum enim post eiectum malignitate Eudoxiae S. Ch sostomum,confestim,ac de meridie, ignis thronum in quo is sedere consueuerat occupasset,& penitus absumptisset, moxque transultu ficto per indemnem plebem numerosissimam, inuolasset in aedes Senatus, eaeque cum adiacentibus aedificiis plane conflagrassent, praeter aediculam in qua sacra supellex asseruabatur, quod diuinitus prouisum esse creditum est, ne S. Ioannes sititi sacrilegi insimulatetur: Cum inquam huiusmodi immane incendium excitatum esset grauati sunt ea calumnia Ioannita, sic dicti a studio erga S. Ioannem extortem. Et eis sane hoc adscribit Socrates l. 6α. Ic. de Zoetimus I. s Ac in tet alios, studiosissimam viri lancti Olympiadem,eadem calumnia pulsatam esse, interrogatam qu e 1 Praesecto ut quid Ecclesiam iuccendisset 3 R spondisse, aliud sibi esse ac fuisse vitae institutum , quae in condendis & ornandis templis, amplissimas facultates exhausita
lumniam quae quoad S. olympiadem
plane insulta erat,& ab ea sufficienter re- uicta est falsitatis , Deus ipse quoad Omnes reiecit, transultu illo ignis, qui diuinum aliquid supra naturam patratum praese tulit ; Ut Dialogus Palladi j de vita Chrysostomi diserte habet , traditque etiam Leo Augustus in S. Chrysostomi panegyr. Ecclesia quoque satis agnouit hanc fuit se calumniam ; quandoquidem inter Martyres recenset eos qui per hoc incendium illis aflictum , aut in quaestionibus in ea causa habitis. fato cellerunt, ut videre est in Tabulis Ecclesiasticis i 2.
S. Athanasius , de impedita flumenti Alexandria Constantinopolim transuectione, est accusatus. Calumniam Synodus Alexandrina adducta in Apolog. 2. non multum ab initio, sic resert atque refellit. Eusebiani ubi comparuerunt, nihil inter accusandum de obiectis Tyri cit-minibus, meminere. Sed stumentum ab Athanasio, nauesque detentas cauimniati sunt , eumque gloriatum este dixere, quod frumenti deportationem ex Alexandria Constantinopolim , impedire posset. Haec nonnulli ex nostris , qui in
Synodo erant, ex Imperatore admirationis pleno audierunt. Hic cum Athana sus ad tantas calumni .as ingem liceret,
assirmat&que eos falsos esse, nec fieri posse;vt homo priuatu S dc pauper , t. antlim virium haberet, Eusebius ne publice quidem detrectans calumniatoris munus, deierauit,Athanasium perquam omiten tum esse.& satis virium de aut horitatis ad ista omnia patranda habere, ut ita verisimilior calumnia videretur. Ad istum
modum rei actae sunt per sanctos illos Se I i vene
273쪽
venerandos Sy phantas, Episcopos. Sed Dei gratiis plins in hoc negotio valuit,
quam illorurii l celeiata malitia , quae Principis animum relisiosum ad clementiam Iezraxit , ut satis haberet pro morte exilici in irrogare. Horum omnium malorum caulla, non alibi,quam in illorum calumniis consiliunt. J Videndi de hac calumnia eiusque falsitate, Sociales i.
Pupugit cci te haec malignitas supra coeteras.S. Athanasiu; ita ut teste S. Epiphanio haer. 68. nonnihil de solita patientia remittens, versus ad Constantilium cui
eriuatam vidit , illud pronunciauerit.
Iudicabit Dominus inter me fc te,quoniam tu contentis calumniatoribus modestiae meae. J
De Plagio. HAEc specialis iniuria , inter omnes
quae turto aut rapina vel damno admittuntur,attingenda sigillatim visa est, quod calumnia de ea illata, non sit infrequens : estque de probro admodum tetro de illiberali Id ut clarius perspiciatur,recolendiim est ex dictis in Motali dist. 3.n. 16 i. magnam est e liberorum & librorum affinitatem; quam scite confirmant Clem. Alex. l. i. stro m. initio, & Cassiod. in Praefat. ad libros Var. post medium,nec non S.
Ambrosius Episto. ad Sabinum. Pulchtha sic Theodorus Ancyianus hora. in Concilio Ephesino habita, de Nati u. Sauuat. t Tuum quoque verbum, tuae mentis soboles est : & postquam verbum istud
quod tua mens peperit, elementis ac literis volueris exprimere,& in charta sermonem efformare, manu literis describis ; decerta quadam ratione , verbum tuum permanum denuo eniteria in manum perli- retras verbum parientem conspicatis. JEst
igitur liber, sertus scriptoris,ac filius non ex visceribus corporeis procreatus, sed ex 'animi penetralibus. Verἡβdivitia, quod est so lis nomen apud S. Petrum, qua scriptor, quum in te assequi non potest,
i perat aetei nitatem , & nunquam intec-nrorit tuam apud mortales memo. in m. Sicut igitur prolis abacti O , bono patenti accidit acertissima, ita &mcntalis liuius, prolis lilbductio. Dixi in eam rem nonnulla in Tractatione de iusta confixione librorum Eiotemate Io. & l 3.de virtvt. Dum. 2O . nominatim ex Synesio , qui Episto. i a. praescit hoc lcelus spoliationi corporum dc sumstorum, quae pessime semper audiuit,& inter Barbaricas imma nitates semper est numerata. Cum adulteris verum patrem, prolis a non tuo viro susceptae celantibus confert plagiarios S. . Palilius episti . I. sub medium. Aliquos. Sanctos hoc probro per calumniam infamatos,iuitat proscric.
Christus Dominus iuxta Platonicos quoidam , plagiarius audire debet ; quia i praecipua quaeque suae doctrinae, ex Platone sublegit. Ita illi calumniose aeque ac stultE , quos consutauit S. Ambrosius in opere de sacramento regenerationis, sum de Philosophia, quem librii intercidille, .
dolendum est : allegatur autem aliquo ties a D. Augustino,ut 2. Retrach.c. .& l. 2. contra Iulia. c. s. & 7 Ut temnong huius impostum reiectione abstineam, .
Non egebat Christus Dominus fons sapientiae in excelsis, e lacu concilio Platonis, Scisternis distipatis Philosophorum, haurire sacrae doctrinae latices: IustE verti,
possumus recriminatione uti. δύ Platon
in Platonicos insimulatae plagii ε libris sacris. N a Platone expilalle libros diuino γqui tunc ei ant, neminem latet ; & iaepEanimaduertum est a Patribus, praeiertim Clemente Alexandrino , Eu ebi O , a Theodoreto quorum hi l. 1. de cur Graecan .anech. Molem vocat Oceaniam Theologiae, a quo fluuij omnes , dc maria om- Diui l os l
274쪽
nia Ethicae sapientiae sunt derivata , ut
Theodoretus demonstrat. Illinc Anaxagoram, Pythagoram,Socratem, atqtre Platonem, s ua quae laetant desuin psalle,confiimat. Dolet vero , idem Theodoretus, puro illi sonti , terraceam de limosam aquam filii se commixtam. Platonicos autem Christo posteriores, expilaile scii ni a Christiana. notius est quam ut probari oporteat, praesertim quoad Plotinum, &mnelium, atque Chalcidium. S. Ambrosius a S. Hieronymo dictus est plagiarius, si Russino credimus i. a. Inis
uecti u. an S.Hieronymum. Haec enim D. Hieronymi verba refert ex praefatione ad
Paulinianum,in opus Didymi de Spiti tu
Sancto abs te versiim. Vt autorem titulo fatearo, malui alieni . operis interpres existere quam, ut quidam faciunt, quasi informis cornicula alienis me coloribus
adornare. Legi dudum de Spiritu Sancto cuiusdam libellos : de iuxta Comici sententiam,m Graecrs bonis Latina vidi non bona. Nihil ibi dialecticum , nihil virile atque districtum, quod lectorem vel ingratis in assensum trahat, sed flaccidum totum, molle, nitidum, atque formosum,& exquisitis hinc inde odoribus pigmentatum. Didymus verbmeus,ocu inmhabens sponsae de Cantico canticorum,&illa lumina quae in candentes iam segetes sublimari Iesus praecipit, procul altius
intuetur;& antiquum nobis morem reddit, ut videns vocetur propheta. Certe qui hunc legerit, de Latinorum furta cognoscet dc contemnet riuulos, cum coeperit haurire de sontibus.JHac de S. Ambrosio a S. Hieronymo clie dicta, ac proinde iudicio Hieronymi Ambrosium fui se plagiarium subiicit his vetbis Rustinus, purgans eam calumniam. Audistis
quomodo quem ante coruum dixerat, de totum tenebrosum, nunc iterum corniculam dicat,alienis se pennis, vel coloribus depingentem : dc quam turpiter lacere r.
dc nihil virile dicat lictere,vuum, qui ad Ecclesiarum Christi gloriam electus ,
Deo est : qui de testimoniis Domini locutus est in conspectu Persecutorum Regum , dc non est confusus. Ambrosius Sanctus , de Spititu Sancto non solum verbis, sed de sangm ne suo scripsit. Obrii lit enina persecutoribus saguinem luti m. quem in te stidit ; sed a Deo ad alios adhuc reseruabatur labores. Quod etiamsi secutus est Graecos Catholicos nostro. Ium scriptores, de aliquid de eorum scitistis praeiumpsit , non continuo haec deuit tua esse tum ma cura, hic labor, hoc studium, ut pro hac causa interpretareris librum Didymi de Sancto Spiritu, ut furta illius cos noscerentur ; qui sortassis etiam necessitatem scribendi passus est, ut insanientibus tunc haereticis responderet. Haec est Christiana modestia sic monita teruamus Apostoli, dicentis, nihil per contentionem , neque per inanem
Ego duplicem in his calumniam agnosco. Unam quae huius loci est propria, nimirum qua S. Ambrosius dicitur expilasse de sublegisse Didymi opus de Spiritu Sancto. Alteram qua S. Hieronymus dicitur plagii insimulasse S. Ambrosium. Haec lecunda calumnia est plan Esii illis. Neque enim S. Hieronymus agebat de S Ambrosio, clim Latinum quempiam , qui de Spiritu Sancto scri plerar, Didymi de eodem argumento opus ex- Τ isse dicit. Quam multi enim praetelcaini , eo tempore de Spiritu Sancto scripsisse potuerant 8 Itaque mera fuit Russint iuspicio, quod S. Hieronymus notare plaga j voluerit S. Ambrositim , de quo cum veneratione semper scribit. Quod autem S. Ambrosus non fuerit
reipsa plagiarius respectu Didymi ; contentione facta librotum S. Ambrosi j deoperis Didymi, liquid b perspicietur. Tametsi enim pauca quaedam utrobique leguntur, tamen de Aio ordine , de alia in tione ac senna habentur exposta apud I i a Vnum
275쪽
Sectio II. Series II. caput XII.
unum, qi iam apud alium. Illique ipsa in
quibus ambo scriptores concurscrutar, potuere posteriori obtingere studio tuore commentatione, citra plagium. Quotidianum enim est , ut si duo luculenta ingenia in candem tractationem incum- hane , in pleri que quoad senia concut-rant : quia cum vis ingenis humani illos denique fines habeat, nihil vetat, quo minus unum pertingat quo alterum antecessit , dc utrumque suo Marte ad inuantat , quae ab altero fuerint excogitata.
Itaque liberandus est nota plagis, quoad Didymum, S. Ambrosius in libris de Spiritu bancto. Egrius liberatur ab eodem naevo,quo-
ad Origenem & S. Basilium. Nam de Oti gene , S. Hieronymus sub initium Apologiae ad Pammachium & Marcellinum,
ait. t Ambrosiij pene omnes libri , Origenis sermonibus pleni sunt. JEt in Episto. de erroribus Origenis ad Pammachium. Nuper S. Ambrosius sic Hexaemeron illius compilauit, ut magis Hyp politi & Basilii sententias tequeretur.J Commentarii in scripturam, scatent laciniis Origenis atque Philonis. Sed in
Hexae mero maxime per comparationem
ad S. Basilium , videri potest haudquaquam gratis obiectum elle S. Ambrosio plasium Nam adeo aperte tensa S. Basi-lij sua facie , ut etiam lapsum memoriae quem S. Basilius hom. 8.simularat, reddiderit & situm fecerit S. Ambrosius i. s.c. i 2. vi aduertit Sixtus Senensis l. .bibl. in Ambrosio. Et tamen perfacile est , S. Ambrosium hac quoque in parte liberare a plagij calumnia. Omnia enim illa opera in quibus S. Ambrosius ex Orige ne . Philone, aut Basilio prosecit,tametsi praeserant titulum librorum, reuera non sunt libri , sed conciones ad populum, quas alij exicripserunt, & per lita os diis gesserunt. Frequens enim mille , ut Ida gnotum Antistitum homiliae ad popu- Lim, adhibitis nauis librariis exscriberentur, liquet ex homiliis S.Chrysostomi ire
Epistolam ad Hebraeos quas exicripsit Constantinus Presbyter. S.Cyrillus Alexandrinus lib. S. dc adorat. de his librariis expostul. it. S. Gaudentius in praefatione ad litos Tractatus , conciones suas corrupte exceptas,aequὶ deplorat .Et idem sa- ehum circa Ethnicos Oratores docet similis querela Dionis Prulaei orat. a. insue. Excipiebantur ergo inlciis magnis Tractatoribus eorum homiliae ad populum , & ab iis qui exlcripserant conlei u tae, ad nos sunt transmillae: cum is, qui itilas habebant, non cogitarent de lucubrationibus illis ad posteios scripto trania mittendis , led tantum de aedificatione praesentium, qui viva voce prolatas audiebant. At in eo genere non modo viatio caret,sed etiam laudabile est, ex scriptis alienis proficere , eaque sua facere. Nam in eum finem prostane, de idcirco
teruntur manibus ', nec autori optatius
quicquam potest accidere , quim si eius
lucubrationes viva aliorum voce publicatae, nerent Domi no,&proximis commodent. Est ergo in his quoque scriptionibus,immunis ii plagi, calumnia S.Ambrosius. S. Hieronymus , plagi j a Rufino de aliis insimulatus est. Ipse S. Hieronymus praefatione in Michaeam, id testatus
est verbis illis. f Quod dicunt Origenis
me volumina compilare, & contaminare non decere scripta veterum , quod illi maledictum vehemens existimant, eam laudem ego duco maximam , cum illos Imitari volo, qui cunctis prudentibus d
vobis placent JHaec com adduxisset Ruia sinus l. r. inuect. subdit alloqtions ipsum S. Hieronymum. Tu qui praedicas nota
.randum, furaris. Paulo ante , interpretationem Micheae obiectam tibi dicebas, quasi Origenis dacta iurareris. Tu furtum quidem non negasti,ted ais ; Quod mihi illi maledictum vehemens existImant, hoc ego laudem duco maximam cum
276쪽
illum imitari volo, qui cunctis prudentibus Se vobis placee. Tua furta laudem tibi praetant maximam: alios furta lua, apud te , coruos & corniculas faciunt.JIta quidem aduecuis S. Hieronymum Ruffinus, furti cum accusans oc plagij. Non est tamen dissicile hanc maculam eIuere, & per calumniam , fuisse S. Hieronymo illatam demonstrare. Nam sanctus Hieronymus in iis scriptionibus in quibus plagij insimulatur, scribebat col- laetanea& quasi centones,& ut posteriores dixere, P cathenas e pulchrioribus variorum interpretum dictis conficiebat, prosellus referre non tam sua sensa quam aliorum. In eo autem scribendi genere, sublegere aliena non est furtum vel plagium , ted diligentia & industria laudabi-
Iis, etiamsi non temper annotetur unde
aliquid depromptum sit: sitfficit enim si aliquando sit insinuatum. Et ita a Raba
no factum. αS. I iidorus plagi j insimularus est, ob
expilatum S. Gregorium. Respondet vero pro S. Isidoro Lucas Tudensis l. i. eontra Albig. cap. 4. I Unus atque idem Spiritus per ora illorum eandem sententiam protulit, sicut & in 7 . Interpretibus legimus praecessisse. Quanritis haec duo magna coeli luminaria essent spatiis
terrarum seiuncti, tamen in unitate lancti Spiritus adunati , eadem virum quo sententia redolebat, ut in ore lanctissimorum duorum testium, veritatis testimonia firmarentur. Omnes alii SS. Doctores , et Idem sunt sententias iuncti, vocabulorum autem varietate diuersi. Isti verb ita iunguntur sementa is, ut etiam
verba in plerisque locis eadem videantvt. J obiicit mox sibi Lucas , potuisso S. Isidorum quippe S. Gregorio post riorem, in ex huius libris proficere. Respondet autem, id obiici non posse ; cdmcertum sit. id e ipse diligenter confirmet, S. Isidorum ni isse destitutum pletiiqile S. Gregorii. lumbrationibus, ita quibus tamen eadem cum S.Isidoro sententiarum ac verbolum affinitas aut
etiam identitas deprehenditur. Fateamur ergo ait Tu densis in calce capitis, in eorum Scripturas per Spiritum Sanctum concordes, ut dictum est, de non ex sit Rfagiis mendicatis, tam insignes Ecclesiae Dei Philolophos concordate. J Haec Tudensis pro S. Isidoro responsio , nihil continet impossibile. Est tamen persita-su difficilis , nec necellatia ad depellendum a B. Isidoro plagij probrum, ut
ex proxime dictis circa Rabanum, conflais re potest. Petrus Lombardus , vulgo dictus est smenti rum, quia sententias sanctorum Patrum de omnibus ad Theologiam scholasticam i pectantibus, primus inter Latinos quadripartito digestir, uti apud Graecos iam olim secerat S. Damascenus; nisi quod Petrus unde prosecerit signare solet, quod rarius facit Damascenus. Opus Petri, incredibili applauluini cholis exceptum , praestantium ingeniorum laboribus excultum, fuere qui dicerent plagio subductum Banduino
cuidam , cuius nomine idem opus prae- .
notatum aliquando est , ambis itqiae Genebrardus in Chronogr. v ter aberi cuculus fuerit. Verum per calunaniam Insimulari plagij Petrum Lombardiim , dubitate non possum. Banduinus enim ille, quis sit, aut unde sit, omneu latet. Petrus vero Episcopus Parisiensis, & omnibus ornamentis clarus, serit ite illud crimen non admisisset: nec si admittete cogitata set, potitisset latere. Omnia enim quae ad magnos spectant, sue bona siue mala, latere non polsime, ut benε tradunt Seneca I. de Clement. cap. 8. Sarisberiensis l. 3. polyt. car. I a. de alij multi quos prosero in Morau distinct. I. num. 369. Non igitur clancularia alicuius suspicione , vocata esset in dubium mala fides
Petri , sed omnium fuisset proscissa de linguis de scriptis. Deinde Collectanea
277쪽
in l)aulum , dc in Psalmos , qui certo
sunt foetus Petri,) eodem sunr stylo con-- ipta,& ex variorum Patrum diistis contexta, quo Opus sententiarum: ut proinde eodem ingens j unius utero satas N H-sas vitatque illas lucubrationes,certo statui posse videatur. Tandem in iure Canonico,liber de quo agimus Petro Lombardo tribuitur, & illud sub Petri nomine tuetur Concilium Lateiasub Innocentio III. reiecto Ioachimo. Contigerit ergo sortassis Lombardo, quod Hangesto quoad moralia per Manderstonum , &Suaresio quoad opus de Legibus per
quendam compilarorem & expilatorem, qui MS. illud nactus , paucis mutatis edidit ut tuum. S. Thomas Aquinas , iuxta Franciscum Garciam , habendus est plagiarius. existimat enim hic Autor secundam partem summae quae est pars summae S. Doctoris iane egregia, este acceptam ex speculo Morali vincenti, Bellovacensis, magna saltem ex parte. Eadem enim apud utrumque Autorem leguntur. Nec Vincentius potuit ex S. Thoma accipere, cum obierit anno I 136. longὶ ante sanctum Thomam : qui in extrema aetates obiit autem anno Ix74. in summam Theologicam confecit, & ob praecocem obitum non persecit. Scio Sixtum Senensem I. i .Biblioth. sanctae,vincentium Bellovacensem statuere Ionge posteri rem S. Thoma ; cum dicat, vincentium
claruisse temporibus Philippi valesij,
Gallorum Resis, qui anno I 326. ad regni clauum sedit , cum S. Thomas anno i 27 . ε vivis excesserit. Ueriam ea aetatis Vincentii consignatio , sordet errore : cum constans sit & recepta omnino multorum contensione , nota temporis
quo vixisse de obiisse Vincentium diximus ; nec nisi perpauci ad annum usque I 164. Vincenti j aetatem protrahant, ac vix suido decennio praemortuum Sancto Thomae Vincentium assi ent. Quot
mentermino vitae Vincenti, gratis eo .stituto,superest nodus propolitus. Nimirum quod cum alius quam S. Thomas, intermediam illam summae Theologicae
partem non in trulerit inter extremas par- res primam & tertiam, quas nemo esse D. Thomae ambigit, fatendum videtur,
ipsum met S. Thomam expilasse opus Vincenti j: quod est sateli S. Thomam nil se plagiarium. Firmare hanc susticiorinem videtur, quod Petrus de Prusua OG.dinis Praedicatorum in Magni Alberti vita cap. 7. Gadit absque omni ut ait, Iambiguitatis scrupulo , S. Thomam ab Alberto multa iumpiisse, ita ut integri articuli sub eadem forma expressi, apud utrumque legantur. Et cap. 3 o. allegans Iacobum de Zuzaro , veterem ordinis Praedicatorum Chronologum , assirmae librum S. Thomae contra Gulielmum'
S. Amore , qui in opere opus illarii nS. Thomae habetur, aliud non esse 'tui in recollectionem eorum quaeAsterius M gnus Anagniae coram Alexandro Quarto dii putans aduersus librum Gulielmi protulerat. Haec illam suspicionem de pla-gio S. Thomae videntur firma e. Sed absit, ut subscrthamus.Nana Diuus Tliomas, non nisi per pinguem calumniam nudire potest plagiarius b Vario modos hunc nodum expediendi adduco in Tractatione de iussa confix. librorum Pariit. I, erotem. Io. f. 4. Bellarminus i. de scriptor. alium aliquem Vincentium ab illo 'qui iamsto Thomae est praemortuus, sublegi me opus Diui Thomae suspicatur ; quod ira accepit Paulus Naaatius opuscul. de scriptis S. Thomae, quasi dixisset Bellarminus , primam secundae non esse genuinum S. Thomae fietum , quod Bellarminus nunquam cogitauit Alij alia in illius nodi extricari nem protulerunt. Commodissime vero dici potest,tametsi D. Thomas extremam manum non apposuit summae suae The
logicae nisi post extremam vitam , tamen idem
278쪽
idem opus iam multb ante fuisse elucubratum ; proindEque com sic informe, incidisset in manus Vincenti j , potuisse
ab eo in suum speculum morale referti. Quodnon diffitebitur , qui agnouerit vincentium in speculo Natur. l. 26.c. 7 . allegasse S. Thomam. Itemque cap. 82. ει cap. Ios. Ipsum porro vincentium,
a nota plagi, liberat, quod in praefatione speculi Naturalis , necnon eiusdem GPcris cap. . 7. 8. 2 o. itemque speculi secundi siue doctrinalis cap. I. profiteatur te agere compilatorem re collectorem. Tales autem scriptores, ubi id semel fuerint piofessi , immunes sunt a plagi j crimine, quantumcunque aliena corraὸant.
Ioannes Picus Mirandulae Comes, a Petro Pomponatio L de Incantationibus cap. I 2. plagij notatus est, tanquam illius operis alteri cuipiam subducti praedo. Sed hoc suis te iniquissimum iudicium recte dixit Hieronymus Vielmius lecti xi. in Genes. Ego pinguem de male admodum materiatam calumniam dixerim. Ea enim fuit in Pico ingent; sed licitas ut non eguerit alienos sibi partus supponere : Ea verti nobilitas animide sanguinis ut seruili culpa qualis est plagiariorum , nullo modo fuerit dehoii standus. Quidni vero signabat Pomponati iis cuius Autoris scutum lubduxtilet Picus 3 Id enim maxime faciendum erat ad iure grauandum Picum. Sed nimirum non latet causa irarum Pomponatis in Picum. Male habuit Pomponatium &mulcas aliquas morientes , quod Picus
ea sortissima scriptione excidi flet Astrologiam I iudiciariam; Hinc illae lachrymae. Hinc haec & alia ab istius sui furis Altis-logastris impotentet in Picum congesta, quae malo premere, quam chartis illinere. Possit vero Picus Pomponatio reponere , opus quo ista in ipsum Picum enu-tiuit, in scelicem festum esse ipsus med Pomponatis, qui in eo , ut ait Buccasserieus I. de diuinat. per somnium, musa
Nec mitius de eo opere pronuntiae Antonius Bernardus in Ecclel. singui. certam. l. 29. lcct. 6. Nam quae ibi dicit, spectare hoc opus, patet ex icct. . Quod autem Pomponatius, aduersiis falli loquia & errores dentos eo opere piopositos , latis se muniendum censuerit, submittendo omnia sua iudicio Ecclesiae,in tutum sutile munimentum, Carpentarius digres l. 4. in Alcinatim pronunciauit, addens non debuisse ab Ecclesia Pomponatium aliud expectare , quam unam lineam ductam ab illius operia principio ad finem. Nec falsum vatem futile Carpentarium , reprobae doctrinae Indices
postea editi, demonstrarunt. Verum est, dilleminatos a Pomponatio & Astrologastris rumores, citis famae apud imperitos aliquando incommodat
te. Prael cream cum nonnulla in conclusionibus quas iunior agitandas proposuerat, aliqua minus exacte tradita fuit seni ; ob quae amplificata , & si ite zelo fortat sis non secundum lcientiam, siue liuore eorum quibus tanta Pici gloria minus placebat, durius accepta , hominem plane innoxium nonnulli fecere doctrinae fermentatae sulpeetum. Vlque adeo ut Foxiis Notiator Picum in liliam Calendarium retulerit, una cum omnibus Haereticis illius aeui. Quam piopudiosam calumniam , disiicit accurate de solide Nicolaus Harsset dius dialogo c. iub nomine Alani Copi vulgato ca P. 27. Potuit que per se euersa videri iis perlectis quae de Pici vita a Nepote eius trianclaeo Pico sunt prodita. S. Ignatius Loyola , a Constantino Caetano Benedicti no , incusatur plagij.
Librum enim constitutionum Societat,sI E s v qui sancti Ignatis nomen praefert, acceptum ab illo ait, a tribus Monachis montis Cassant, apud quos aliquando diuertit in tuae fibricae ideamintentus. Librum vero exercitiorum Spi- ritualium,
279쪽
Lues Semo II: Series II. caput XIII.
ritualium , nomine eiusdem S. Ignatij
praenotatum, contendit idem Caetanus,
esse Monachi cui itidam Benedictini, cui nomen Garcia Oseneros. Haec est calumniandi lcabies, admodum foeda . Pomaeculum enim exactum, fictor iste, nouos nobis obtrudit Autores , de Constitutionum& exercitiorum S. Ignati, , quos nemo nouit praeter ipsum , qui hanc fabulosam calumniam est architectatus. Nam qubd me allegat testem quoad librum Constitutionum , pinguissimum est mendacium. Dixi ego iane in praesatione operis de AEquivocatione , aduersus Caetani germanum , bipedum Omnium eiston dissi inum, Ioannem Barnesium Anglum , qui vicenario carcere in quem curante summo Pontifice reclusus est, necdum detersit mul riplicis aduersus Deum , & Religionem Catholicam , ac S. Benedicti familiam, malignitatis rubiginem ; dixi in quam , Societatem I E s v videri charam S. Benedicto, in
cuius sinu Lutetiae erimum delineata sit;& postmodum Cassini sancto fundatori illuc digresso, Sanctissimus Patriarcha illius loci praeses, multa lumina & coelestes
afflatus exorasse visus est. Hoc Caetanus
ad exceptas inibi per S. Ignarium a tribus Monachis Constitutiones Societatis I a s v traxit; quasi quod dixi, S.Benedictum, ut pium est arbitrari,in coelestem lucem, haerenti in aede sua S. Ignatio esse
apprecatum , idem sonet, quod tres Monachos nigros, dictasse S. Ignatio velut amanuensi, tuas Constitutiones. At in le-xicis queis utor, meae illae voces longe alind tonant; nec aliud significant,quam impetrationem luminum supernatura
lium a S. Benedicto suppliciter interpellato, per hominem in loco pristinae commorationis S. Patriarchae tunc haerentem. Eam interpretationem ex pia coniectura
a nobis propositam , si dimietur Caci mis, dummodis S. Benedicti impotentiam non causetur, J nequaquam cum eo
digladiabimur. Illud vero cuius cerebri filii, quod
me Caetanus in testem aduocauit ex ea
scriptione tu qua me damnat peccati mo talis,quia edita primum est,meo nomine non expresso, per Fratrem quendam A totis Auditorem. O bone, qui te Magistri doctietunt,cuiuscunque libri evulgationem tacito Autoris nomine , sordere Iabe mortali 3 Mortaliter ergo te Iudice peccauit Salvianus, Timotheo inscribens opus suum ad Ecclesiam Catholicam. Mortaliter S. Visilius, evulgans nomine S. Athanasj, disputationem cum Ario. Mortaliter Autor libri de operibus Clitisti Cardinalibus , male adscriptus S. Cypriano. Possum te molibus huiusmodi operum obruere. Neque vero vel ali num affinxi nomen ,veI meum plane subticui, qui opus editum dixi per Autoris Auditorem ; qualem ubi liber editus primum est , respectu mei, fratrem illum esse constabat. Ex ea igitur scriptione,in qua Autorem mortalis salsiloquij insimules , testem allegasse pro tuo commento, hominis fuit peponem pro corde habenistis, nec perspicientis quid effutiret. Non plura de huiusmodi in S. Ignatium calumnia , quod eam R. P. Ioannes Rho, potenter valideque, iusta scriptione con
INfidelitas in promissis explendis, tetra
Omnino nota est in liomine Clitistiano, qui ut Lotharium Imperatorem contestabatur S. Adelhardiis, agnoscere debet , & certum habete , cum fides data violatur, non homini promittario, sed Deo qui promissionem audiuit, e& velitati quae conculcatur, fieri iniuriam. Ex quo vir sanctus, ut notat in eius Aetis . . Paschasius Duilir es by Corale
280쪽
Paschasius Rathbemis, inserebat, citios senea vincula dii rumpi debere , quam
promissum rite & abique vitio conceptum , ac cirra noxam implebile. Studiose agendum est , ut ea quae promit tuntur , opere compleantur; J aiebat lanctus Gregorius l. 8. epistol. 38. Neque id tantum circa res magnas de graues Valet, sed etiam circa minutas, ut Optime docet S. Augustinus l. de bono conivg. c. A. monstrans magnum hoc animi bonum , etiam saluti corporali esse praeponendum. In eius laudes effundit ut Sil. Dius Italiciis l. a. Unde quanta sit infidelitatis foeditas , aestimare licet ; Vide sis quae trado l. 4.de vii tui. 1 num. Is I. Vbi consequenter ostendo , etiam in iis qui eminent in orbe terrarum, obligationem auertandae infidelitatis vigere : id quod etiam plene & luculenter tradit Hinc marus opust. de diuortio ad interrogat. I a. Sicut enim hi quoque tenentur veritatem colere ; ita& fidelitatem,quae vel ab ea non differt nisi connotatione certorum adiunctorum, vel eius collactaneae est atque germana, iuxta varias sententias loco allegato disciitIas. Si tamen mutarentur circunstantiae , & aliter se haberent adiuncta a tempore quo promissas concepta est di, resultus vacaret labe perfidiae, nec sorderet ea tulitudine quam infidelitas continet apud omnes cordatos. Quibus tanta labes per calumniam impacta sit, monstratum venio. Catholici uniueisim, & nominatim S.
Thomas 2.2. q. 7 .arti c. I. Si mancas in. Cathol. instit. tir. O. articulo s1. Marius
Salamonius, Menochius,& alisa Daniele Plancio lectario, ins mulantur quod aia seruerint, fidem Haeretico non ei se seruandam. Idque harae Caluinianae subulci, tanquam ratum & certum Pontifici tum dogma, habent. Sed est pura puta eorum calumnia. Nullus enim Catholicui unquam negauit, quin sit seruan
da haeretico fides, praecise spectanἐo quod
is cui promissio ficta est, sit Haereticus,
ut iustis lucubrationibus monstrarunt varij , quos adduco l. 4. de virtut . nuunI08. praelertim Molanus , Roluc dius, &Becanus: quibus addendus in quem postea incidi Robertus Suueertius de fide seria. Nec refragati sunt illi alis qui allegabantur. ImbS.Thomas 1.2. quaest. IO. arti c. I. ad a.directe docet,obseruationem
fidei datae, esse de iure naturali, ac ne Superioris quidem praecepto interposito, laxari eius obligationem. Caeteri ut diligenter monstrat Rosite dius laudato opere de fide haeret. sei uanda cap. I . perspicue agunt de euentu , in quo fide Idata non possit seruari absque ostensa numinis. In quo euentu , etiamsi initio recte data est et , certu iri est & extra dubium, non esse seruandam fidem datam. sicut cellum est de exploratae veritatis , non esse licitum peccare. Itaque ab iis duntaxat iactatur , Catholicos asserere fidem non esse Haereticis seruandam,quOrum interest inconciliabilia dissidia so- uete; ut intercluso omni ad firmam concordiam aditu, quem sola de pactoruin fide persuaso praestare potest , perpetuast abalienatio ,& quae ex ea colliguntur
commoda, nunquam exarescant. Intelligentibus pauca. Vigilius Papa , a Theodora Augusta perfidiae insimulatus est, eis quod promit
iis de Anthimo Patriarcha Constantinopolitano restituendo, non stetisset. Erat Anthimus Theodorae percharus , cuius
opera in illam sedem immisius suetat, dc ab ea postea eiectus a S. Agapeto Romano Pontifice, post deprehensiim ipsius Anthimi Eutychian limum; a quo ne rc spliceret , impii Seueri pelluasionibus est prohibitus. Itaque Theodora percu - pida restitutionis Anthimi, pepigit cum Vigilio tunc Diacono agente Constantinopoli, spoponditque curaturam se viis Romanum Pontificem deiecto S. SyIuptio eligereturi data vicissim a vigilio