장음표시 사용
301쪽
stequentissime hine sibi beneficium sanitatis gratulant tir, mentitionem spurco Sectario fictis impingant. Ac proinde candens K. fionti Ministelli Calumniatoris , ante omnia impii mendum ellet. Strophae vero ac imposturae arguendus ei te iusdem Caluinianae harae, alius lubulcus Gulielmus Tooherus, qui libro cui titulus Charisena sanationis , per adulationem nundinatit iam , idem decus ei cui
procello non compctebat, arrogare laborauita, ut Deirio l. I. Mag. c. 3. q. q. con
clui. t. euincit. Esto pio alicui Regi Anglorum , ex personali priuilegio , idem donum sit aliquando collatum , si Pettum Blelensem audimus epistol. Iso. Nam Polydorum Uirgilium l. 8. histor. Anglor. multo latilis hoc chari ima diffundentem, vacillans plerunque fides, minus locupletem testem ficit. Constare tamen de Maria Henrici U II I. filia Regina Catholicissima, sciit it Laur. Arturus l. de inuocat. lanchorum cap. II.
Pontificios hodicinos, pias fraudes, de vi urpare , & labis puras agnoiccre, scribit Nouator Batauus in Ethicae resormatae compendio parte s. s. de veracitate, quaesito a. Intelligi autem ab eis ait,ptiarum fraudum no Imine, mendacia quae nemini nocent, possunt autem religioni, vel patriae, aut cuicunque demum pro-delle. Itaque Pontificu, id est, quotquot Romanum Pontificem agnoscunt visibile Eclesiae caput, Christique in terris Vi carium ; mendacij & usurpati & collaudati, insimul ratur, ab hoc Ethnico reformato. Sed mendaciter &percalumniam. Nullus enim est hodiernorum Pontificio. rum Theologorum , ad quorum amuia sim Pontificii omnes in huiusmodi n gotiis sensa sua dirigunt,qui mendacium non agnoicat esse inexpugnabiliter ma- Ium. Multos protuli id explicate ac disertὸ tradentes cap. 2. Operis de AEqui'
uocat. nlim. 23. Et poterant alij innumeri addensui siue ex Theologis Sch
lasticis ad 4. sentent. distinct. 38. vel ad
S. Tliomam a. a. quaest. II O. siue ex Summittis V. A Glacium. Nec id Erasmum , Lutheri, Caluini totiusque Nouatorum gregis antecursorem , latuit. Nam in Scholiis ad Tomum 2. S. Hieronymi, reserens nec improtans, vilaue ii terpretatione condiens , atque adeo tacite approbans , Platonis sententiam de mendacio Reistoribus ciuitatum innoxio , addit. t Porio quae scribit Augustinus de mendacio , c nempe qubd tempet& ubiuis sit cultandum, quaeque traduntur a nolita temporis Theolosis, partim eiusmodi sunt, ut etiam si maximἡ
sint vera a communi lentu vehementer
abhorreant. J En Eralmus liquido fatetur, proximi saeculi Theologos, mendacii inhonestatem agnouisset; Et quodi ple non obscure ab corum stentu desciscitavi etiam ei dii ei te tribuit Albertus Pius lib. contra ipium 23. non labefactae quae Praemisimus de communi hac in parteiententia Catholicorum , cdin Erasinu S, noster non censeatur, sed aduertatiorum. Itaque retorquere fas est conuitium, de pro structa in Pontificios calumnia, verum Nouatori probrum reponere , quandoquidem Sectariorum antecursor id ipsum vere tradidit circa Mendaci j honestatem,quod hic Bambalio cum quo agimus , Pontificiis assingit. Idem reponere possumus adducto alio Sectatio Hugone Grottio l. 3. de iure belli ac pacis c. L. num. 27. qui non dubitauit assirmate , mendacium aliquando labe vacare, questus de Scholasticis Theologis, qui uni
ex veteribus Augustino, serme inhaerentes in omnibus , quodcunque prorsus mendacium improbant. Hoc ille ab stir
dum & salsum pronuntiat. Sed quam falso, tam commode in rem nostram. Inde quippe habemus , Nouatorem cum quo agebamus , suorum nobis probra iiDpr uide obiecisse : nec Pontificios menda
cia ossiciola arbitrati Iabis pura, quR
302쪽
reueta aversamur , Scripturas & Patres
Ecclesiae secuti ;) sed Sectarios in lchola
mendaci, edoctos . de a veritate qtiam Christus propriam verae Ecclesiae esse voluiti plane cxtorres.
De Prauaricatione , se suppressone
veritatu necessarμ. Non si imitur lila prauaricatio, pro
apostasia, vel pro quavis trant grei Mone, ut factum est a sancto Ambrosio serna. Is . in Plalna. II 8. ad illud, pra-
k-ιca II es reputavi omnes peccatorci terra et
Neque item tumitur in sentis Imisperi- runa, a quibus prevaricario tumitur pro collusione acculatoris cum reo , ut late prosequitur CeIliis Bargatus t. s. de do- in cap. i8. de Cui acius i. s. obseruar. cap. Sumitur itaque hic praeuaricatio pro suppressione veritatis, per eum qui illam aperire tenebatur. Quam ei legermanam vocis huius notionem asserit Valla lib. elegant. Sic ergo Patronus6elans firmamenta caulae clientis sui, dicitur praeuaricari.'Nec aliter denomina bitur Doctor quilibet alterius , si eum celae quae intererat iplum scire. Item Ctin-
fessarius , si poenitentem ; Ecclesiastes , si populum de iis quae scite debuitIent,
non erudiant. Vel si mollia annuntient, dura dissimulent: quod D. Augustinus faciendum negat in Psal I g. ad illud,υι
ι utem tuam annum labunt. Hanc esse no
xam plane terram, docet ipsa vocis notio , quae inuoluit detentionem quandam veritatis Dei, in iniustitia. Plan E enim iniustitiam redolet, muneri suo deesse ;Be quae vi illius suscepti debentur, non praestare. Potest etiam huius noxae staditas, deprehendi ex sontibusὰ quibus pro- manat , quae sere sunt, gratiae 1 diuina diuersae captatio, spes quaestus ex silentio,& alij huiusmodi. corrupti affectus. De huius labis indignitate , fuse Paraenesis ad Magnatum Conse Isarios .QAliqui vitipij ea fune dehonestati per calumniam, ut exempla subiecta docebunt. Petrus Blesens s , quod Regibus adularetur , dc eos celaret scitu necessaria ε, dce contrario mala illos doceret, a ReligiosisS: sacris hominibus calumniam suit inuit, quam ipse se refert S retundit in Invectiva aduersus suorum operum De- Prauatorem, Adulatorem Principis , sancti Ordinis delatorem , vocas hominem, quem non nosti I sed docuisti linguam tuam loqui mendacium : δc in hac parte mentita est iniquitas sibi. Spiritus Dei, reddit testimonium spiritui meo, quia nunquam sui olei venditor, nec soleo magnates palpate in vj liis , aut laudare peccatorem in desideriis animae suae. In compendio meo sit per Iob, in Epist lis meis. In libro exhortationum mearum; in dialogo meo ad Regem Henricum, Intractatu meo de Hiciosolymitana peregrinatione , In libro meo de praestigiis .mrtit nae, & in Opere meo nouello de a sertione fidei, In libro contra perfidiam Iudaeorum , In libro de consessione de enitentia, & in eo qui Canon Dis palis inscribitur, de in quam plurimis aliis scriptis meis, Regem vestrum , de alios terrae magnates , ubi materia se offero, plena libertate redarsuo, sollicite suggerens , quicquid aci eorum aedificationem, citra inuectivae iniuriam,potest hi mana deuotio. JPatres Societatis I E s V, qui in It diis ad conuersionem Ethnicorum laborant,dicuntur celare eos quos Beere proselytos cupiunt, mysteria qi taedam planEscitu ne illatia , ac nominatim Clitisti Domini lus pensionem de patibulo, ne ea doctrina fiat Ethnicis in scandalum, sicque piissili avertantur a fide. Ita resedit Grauina. Sed hoc adeo Calumniosum est, Duiligod byl
303쪽
vi longa consutatione non egeat. Ora
enim Indiarum quam iste sic delusorie imbui Euangelio contenditivel est Orientalis, vel est Occidentalis. In Orientali habemus praxim S. Fiancisci Xauerij , de quo Acta eius liquide, testant ut, nihil
aeque habuit se commendatum inter concionandum, quam proponere Christi pro nobis cruciatus, dc tanquam potentissimum pietatis incentivum eos inculcare
Auditoribus quos imbuebat in fide Christiana. Nullosque sermones de rebus di uinis suisse Iaponiis accretiores, quam qui de Christi passione ellent, testatur in Epistolis ipse S. Xauerius. Et idem ab aliis factum constat ex Nicolai Trigaul iij opere de Sinica expeditione. Quoad Indias Occiduas legendus Iosephus a Costa , qui lib. s. de procur. Indorum
Salute cap. a. explicatim me tradit,quanta esse debeat Christiani Concio natoris sollicitudo, ut Neophyti imbuatur Christi Redemptoris pro nobis Cruci confixi notitia. Itaque non est ambigendum , quin per meram calumniam, Paties Societatis I E s v grauentur eo probro sup presse tam necessariae veritatis, sine qua non est talus. Petrus Cottonus, aureum suo tempore eloquentiae flumen ,ab effronti de propudicito criminatore in spurco opere citi titulum fecit Amicoton , accusatus est praeuaricationis; quasi peccata carnis in tris Principibus atque Magnatibus dissimulasset, nec pressiit et tantum eorum laeditatem, sed etiam nitere docuisset, dummodo alienum cubile non persederetur. Frustra monstrarem, os illud Diaboli quod liba effutivit, texuisse calumniam. Nam nemo ex iis qui P. Cottonum norunt, eius de dominam Sc sanctitatem ignorat. Et dolatinae quidem, scripti nes peteruditae , dc diutinnae in primariis quibulque urbibus conciones , summo applausu l emper auditae attestantur. Itaque no . Poterat peΓ ignorantiam, adeo crasso enore sordete. Vt' autem ex malitia, ad aucupandam hominum gratiam, vel dissimularet cum clare eloquendum
erat, vel falsa de ipsis Ethnicis indigna
traderet, obstabat vitae innocentia, de insignis sanctitas omnibus comperta.
Quare qui adeb infanda de illo vomuit, ex parte Diaboli sui lietque suppliciorum aeternorum locius sectus est, nisi ante mortem, satisfaciendi Deo , dc laesam calumniosissime viri innoxi; famam reparandi voluntas saltem affuerit, potentia defecerir. Nam architectum huius calumniae , non rei orbia ille quae propudiose vomuerat, atqtie ad eb non tartii se iniuriam calumniose irrogatam , certum est, ii ne qua tamen iniuriae reparatione,
si fieri potuit,)non dimittitur peccatum. Vide sis quae in hanc rem addam sequenti capite. Recentiores. Doctores quibus adhuc verum videtur; libertatem creaturae intellectitatis, sitam esse in activa indifferentia, sue in facultate actus tui domina, ita ut eum profundere aut omittere pro arbitrio pol sit, praeuaricationis ac detentae in iniustitia veritatis arguit Gulielmus Gibleus lib. I. de liberi. Dei de cre turae cap. 36. affirmans cos quidem veritatem denique agnouitIe , sed profiterierit buit se, malentes perstare in propugnatione erroris moliti, quam ingenuhexcipere iubar nouae doctrinae ab ipso , Gibi euia traditae , de natura libertatis constituta in amplitudine dc eminentia ex adhaesione cum Deo. Hanc tamen esse admodum illiberalem calumniam , satis reuictum est in opere contra nouam libertatem lib. I. c. II. Tantum enim abest ut bonus ille nouae sententiae de libertatis natura faber, v ritatis splendorem orbi astuderit, eamque agnitam Recentiores prae pudore retexendi veterem sententiam . exciperc o firmate renuerint; ut potius magna Omnes inueratio coeperit, tam nouae, rara Diqitirco by NI
304쪽
que periculosae doctrinae , cum ipto naturae lumine perspicue pugnantis. Quis enim arbitretur, Aristotelem& alios Philosophos,qiri hominem libertate expedita potiri perspicue tradiderunti, non
agnouisse ecqua in relibertas humanaelice constituenda 3 At apiideos , ne pilus quidem nouae illius dominae comparet. Sicut neque apud Omnes retro Patres a que Doctores, quos mirum esset tantopere coecuti uisse , Vt non perspicerent,
quid tandem es Iet libertate potiri,& habere tuae voluntaris potestatem, quae est ipsissima libertatis genuinae notio apud Apostolum ὶ Quod vero ea nouae libertatis notio recens sabricata, Diuo Augustino adlcribitur, eadem fide factum est, qua omnes prope errones Diui Augustini tempora sublecuti , & nominatim Berengarius, Gotel chalcus , VUiclestus,
Caluinus , in delicia sua Diui Augustini
autoritate communire non erubueritiar,
ut non semel monstrare memini. Itaque notio libertatis ex amplitudine de eminentia consequente adhaesionem cum Deo,nouitium figmentum est, cuius vetitatem a Recentioribus deprehen iam elisse, & ab ijsdem priniaricantibus supprelsam& oppressam, per voluntariam obsit-mationem in antiqua doctrina,gratis nec absque graui calumnia asseritur.
De Assentatioue. Hoc est oleum peccatoris , quo nihil
vulgatius atque familiarius, praesertim in aulis. Unde a Ioanne SariSbetiens in Polycratico de Nugis'Curialium l. 3.a cap. . valde exagitatur in aulicis'; ut 3c a Seneca in praefatione libri quarti Natural qq. Actum plene de al-
sentationis foeditate L .de virtvt.a num.
Chrysostomum homi l. s. in episto. ad Philipp. creditum Cyprianum te . de ieiunio. Praeter caeteros Gulielmus Paris.
I. de moribus c. Io. omnino multis probris hoc vitium dehonestat. Sed scitet.
de vii tud. c. II. contrarietate a I. dicens,
de adulatoribus. De his quandoque diximus , quia propriE sacerdotes Diaboli
sunt , siue infernales ; commendauionem quod est ossicium morientium semper facientes ; de ossicium mortuorum, quod a placebo incipit, semper agentes: similitet de mortuos infernales , lemper sepelien tes, sicut Matth. s. dicit veritas , sine mortuos sepelire mortuos Dos. ubi dicit autoritas, quia mortuus mortuum sepelit. cum peccator peccatori adulatur.J Huius
turpiloquij , quod ut est apud Plutat-chum l. de adulatoris de amici discrimine , in nascitur in faucibus ; nec ex animo promitur,sed efforescit in lummis labris, falso notati sunt viti aliquot insignes quos subiicio. Sanctus Paulus, de sensu vulgi lectorum , videtur adulatus Felici ac Festo, Praesidibus Ethnicis, ac profligatae honestatis , vocans eos Sic enim eos appellasse rescitur Actor. 23. dc 16. dc tamen Felicem Tacitus I s. histor. testatur , per omnem laeuitiam ac libidinem, ius regium seruili ingenio exercu ille in concredita sibi Iudaeae prouincia: ut non immerito tremefactus sit , Apostolo Actor. a . disputante coram eo de iudicio dc castitate, atque iustitia. Festus vix melior homo , ad gratiam iudicans , nec nisi in quaestum intentus. Quomoddergo non palpo Sanctus Paulus. v triamque appellans optimiina Nesat tamen Apostolum, palponem futile, S. Chlysostomus homil. so. in Acta Et metato. Aberat enim sanctus Paulus ab altentatione quam longissime , vere de se proscisus i. The Talo. i. Neque enim aliquando tu, uin sermone adul Gioni sicut scitis. Epitheton igitur optimi, ab Apostolo improbis hominibus Disil jZed by
305쪽
hominibus delatum est, ratione muneris publici quod gerebant. Nam teste Seneca epistol. 3. ex usu Romanorum quem Apostolus cu Romanis praesidibus agens tenuit, candidati publicorum munerum, dicebantur viri boni: qui vero ad ea munera euecti erant , Optim appellabantur, unde etiam Optimatu. Gneca vox quam vulgatus vertit intimu3,est κράτις 3. vox ivr Erasmus ac Beza Actor. I . philosophantur, ) iuxta varias e mologias sonare potest, vel optimum, vel praestantissimum, vel potentissimam, aut strenuis- βιν-m , quae omnia nihil ad moralem
S. Caelestinus I. a Caluino l. 4. Institur. cal. 7. aliisque sectariis , notatur artificiosae adulationis, ea delegatione qua S. Cytillum Alexandrinum,interPatriarchas primum, loco suo praesecit Synodo Ephesinae Oecumenicae,cui absente Episcopo Romano piaefuisset ipse S. Cyiillus , iure sedis suae. Artificiose ergo Caelestinus si uxta Caluinum, ut vi per eum praesidere videretur, adulatus est Cyrillo, delegans ei vices suas. Ita quidem Caluinus: sed more suo , calumniose. Omnes enim antiqui de synodo Ephesina agentes, simpliciter agnoscunt Cyrillum fuisse Vicatium Caelestini, eamque suis. st causam prodit Nicephoras l. I . c. 3 4. cur deinceps Cyrillus, mitram , & nomen Pape , de Iudicis Orbis voluers, acceperit transfuderitque ad successores omnia huitismodi ornamenta. Tametsi quod Nicephorus ait de nomine Papa
tunc omni tuis Episcopis communi, non probatur Baronio anno 3 o. nec satis liquere etiam ait, de nomine Ddicis mi- uersalis. Bahamon , transmissum esse a
Cadestino, Phrygium , id est pallium, quo significatur plena potestas; eoque S. Cyrillum, in Concilio Ephesino, dein iactis solemniis, more Romani Pontificis usum ; testatur ad Photi, Nomacan. titui. g. p. r. Non igitur adulatione
s. Caelestini captantis snum decus, sed
merito S. Cyrilli concredita ei est Vicaria illa potestas, ut agnoscunt Iustini nus in Edicto, Nicol. I. epistol. ad Michaelem, Liberatus cap. i 3. Breuiari, , Prosper in Chronico , EuagriuSi. I. c. 4.& passim alij. ' cSexta Synodus Constantinopolitana , adulationis insimularaesta non paucis, quod Iustinianum ε, post mortem
vocaverit, & Theodoram Augustam Λορεία λεξε vis, denominauerit. Cum tamen Iustinianus si uxta veriorem sententiam, haeresi Apthaldocitarum sit immortuus,& a S. Nicetio Treuerensi,literis ad eum datis, quae extant inter Francicas , argu tui de Nestorianismo I quanquam bonus Antistes procul positus, pro eadem videtur accipere Nestorii haeresim, δe haeresim Euthrchetis;cuitis posterioris meliori iure in limulatetur Iustinianus cit a Monachis Eutychianis, pet Theodoram incubuerit in conuultionem Synodi Chalcedonensis, quae Eutychetem damnarat; actus in illud praecipitium , praetextu damnatidi Theodorum, Ibam, ac Theodoretum in ea Synodo approbatos.Theo. dorani vero omni labe lord utile , dc haeresi immortuam esse , cst exploratum. Perturpem crgo allentationem Iustinianus 6c Theodora, in sexta Synodo donati sunt praedictis titulis. Versim hanc ei- se calumniam in V I. Synodum, inde deprehendi potest . quod hae laudes non legantur in omnibus Codicibus sextae Synodi. Signum ergo est , interuenis
se manum Graecanicam adulteratricem.
Alia huius nodi expeditio , peti potest ex iis quae de Si=cti ac beari titulis, aliquando etiam post obitum delatis hominibus imetissimis, pro vario apud varias gentes vlu disputata sevi in Apologia
S. Bernarius ea scriptione, qua Eu gonium quondam alumnum suum adimini pontificatus congruam administrationem
306쪽
strationem eommouit, palpo &adulator habitus est nuperrime, a quibusdam sub Politicismi larua , epicoenae fidei pro-
sessoribus. Tam sublimes namque Romani Pontificis agnoscit praerogatiuas, ut non potuerit sublimiores proretae. I taque videri volunt ij quos reserebam Censores, S. Bernardum indulsisse amori in Betnardum alumnum sinim , ex Abbate S. Anastasij Eugenium III. eique assentatum veneno laudis, sic Galba ad ut, tionem vocabae , pleraque effutivisse, supra verum. At haec , meracissima calumnia e quam ne Caluinus quidem ausi is est vomere. Is enim lib. 4. instit. cap. II. IO. opus de Consideratione 1 S. Bernardo inscriptum Eugenio, adeo celebrat, ut dicat, veritatem ipsam in eo locutam videri. Neque vero ibi S. Be nardus, duntaxat ad lenocinandum Eugenio, praerogatiuas illas Pontificias quas
illi fastidiunt, depromit: led saepὸ alibi,
agens cum iis quorum alioqui non intererat audire praerogatiuas Romani Pontificis. Videsis signantem varia eluimodi loca Sanderum l. 7. visib. Monarchiae a n. 8I . Petrus Blesensis ea Inuectiva, qua deprauatorem suorum operum castigauit,
expostulat se per calumniam dictum esse Adhlatorem Principis. Hoc ille probrum, sic depellit. Mentita est iniquitas sibi. Spiritus Dei testimonium reddit spiritui
meo , quia nunquam sui olei venditor; nec soleo magnates palpate in vitiis, aut laudare peccatorem in desideriis animae suae. In Compendio meo luper Iob, in Epistolis meis in libro exhortationum mearum , Dialogo meo ad Regem Henricum, in tractatu meo de Hierosolymitana peregrinatione,in libro meo deprae sugiis sertunae, M in opere meo nouello de assertione fidei, in libro contra perfidiam Iudaeorum , in libro de Comi essione & Poenitentia, & in eo qui C
non Episcopalis inscribitur .dcin quimin
plurimis aliis scriptis meis, Regem ve-urum , & alios tetrae Magnates, ubi materia se offert, plena libertate redarguo, sollicitE suggerens, quicquid ad eorum aedificationem , citra inuectivae iniuriam,
potest humana deuotio. J Epistola prima
adflnem,contestatur Henricum I I. Regem , se redarguturum eius opera; quia cium mel adulationis in omni sacrificio reprobetur; e contrario sal mordax, ubique praecipitur adhiberi: idque l. exquisite ieruaturum profitetur. Per calumniam igitur, Bleicialis, audiuit Olei venditora Petrus Cottonus ex Societate I E s v, vir eximiis gratiae ac naturae dotibus praeditus , ab homine nequam , famosa scriptione appetitus , α probris omnibus oneratus est , eoque nominatim , quod
asse ratione indignissima, dixit set malum bonum ; ita ut carnis spurcitias , in Principibus labe carere docuisset. si eorum valetudo, releuari naturam ad eum modum, deposceret. Erubesco ad ali nam infamiam, & tantam callimniae malignitatem ; quam tamen non puduit filios Belial, chartis illinere atque vulgare. Verum Cortonus,vir sanctitate & doctrina praestans ab ea infamia tantum abfuit, quantum calumniatores eius a fana mente. Odor optimus,ac suauissima fama,qua semper apud omnes fiagrauit,attestantur nitori eius hac in parte. Nam ut est apud Sapientem Prouerb. 24. in hanc sententiam adductum a Ble sensi Epistola i. in sine. Rui dicunt impio , insus es; maledicent eis populi,s detectabuntκν eos tribmr ui ainguunt eum , laudabuntur , cr super ipses veniet benedictio. Et vero non mod beonscientiae desperatae, sed etiam euersae Prorsus famae, oportuerit esse illum Conicientiarum arbitrum, vel Moralium reia ponsionum propolam , qui adebjintani assentatione se pollutum vellet. Quod enim ex se , & ui apte natura, antecedenter ad tuta quaecunque positi M m turpe
307쪽
est, non potest ullo sanitatis tuen-δae aut recuperandae praetextu expurgari a Mditate;quantactinque sit persona cuius valetudini per eam illuuiem contulendam esset. Itaque viri sancti, dato perinfunes Medicos consilio , ut ad ineolumitatem corporis, sanitat*n animae per mortale peccatum in eo genere profligarent , maluerunt vitam di crimini
obiicere ; quod de sancto Casmito Polonorum Regis filio , est proditum. Non igitur, nisi daemon quispiam corporatus, eius nequitiae autor fieri velit, illi qui suae conscientiae arbitrium , ipsi commi
serit. Fundamentum porro huius calumniae, quod icilicet foedatio corporis simul& animae,possit ad corporis sanitatem esse
aliquando necelsaria, euerrit Scaliger ad ductus lib.4 de Virtui. num. IT . de ad
De Auerso a piis o religiosisasse .
Non est levis culpa qua quis a seruis
Dei auertitur per odium , siue nuda voluntate conceptum, siue oblocutionibus aut sactis expromptum. Id enim est saguinem effundere super petram limpi-dimmam ; quod Deus Ezech. 24. ad iniquitatis cumulum pertinere monstrabat, interprete D. Gregorio I s. Moral. c. II. Quo enim persona est Deo acceptior illique coniunctior, eo violatio illius est tetrior, nec nisi ab iis qui ex parte sunt S
eanae, profiscisci potest. Quia ver. Religiosi peculiati titulo sunt Deo addicti, α Deus eos pro specialibus filiis ignoscit, habetque charissimos, idcirco qui ab eis affeta mercimtur , gratis ut serefie ac sine idonea eausa, non leni labe se inquinant: nec fere alij lunt quam homines corrupti mente & quom imaniquitas antecedit ad iudicium. Talis fuit Iulianus Apostata, ut videre est olatione eius , & apud Baronium anno 192.Talis ZOzimus historicus libro s. Eunapius in AEdelio , Valens , & Copronymus , de
quo plene in Actis Sancti Stephani Iuniora sinin Breuiario S. Nicephori. Inter Haereticos minoris ordinis , Donatistae ex D. Aligustino in Psalm. I 32. Monachis fuere insensissimi, dc Vviclestiis apud valdentem Tomo 2. titulo 9. prael ertim , cap. 8 3. Non debet mirum via deri , tam maligna capita abhonuisse ,
Religiosis hominibus. Illud est longe
dignius admiratione , quod plerianque Catholici quoque i, nec qualescunque sed ipsi etiam gregis Christi Duces, audiuerint hostes Religiosorum. Tales Antistitum non pauci adunati in Concilium Cainae apud Anglos, ut scribit Matthaeus V Vestmonaster. anno 97s. vindictam in eos diuinitus exerta subita solatij prola-pfione describens.Talis Petrus Hispanus, de ipse domus ruina oppressus, ut ictibit Ptolomaeus Lucensis anno I 277. Sc Benedictus X II. ex ira in ord. Praedicatorum vita sunctus , ve scribie Leander i. I. de vitis illustr. sui ordinis in Gerardo Domaro Generali I . sic deuocant in se
diuinam iram , qui pupillam oculi Dei
contingunt, & seruos Dei, sectis aut verbis lacerant. Nam vel solis verbis vi lare huiuimodi personax,, graui scelere non vacat, ut S. Chtylostomus egregi Etradit, initio libri primi contra Vituperat.
vitae Monast. e contrario autem Religi sorum fautores be amicos , bona innumera consequuntur, ut docet idem sanctus Chrylostomus homil. in EpistoL ad Philipp. ad illud , super Quod si Religiolus quilibet; Be sanctus
est&magna edit miracula, ut S. Berna
308쪽
& quasi sacrilegum videri debet , in Religiosos incurrere, vel male erga eos assici, & animo ab eis auerti. Noviti sunt liuius probri per calumniam , magni aliquot &sancti viri. S. Hieronymus , osor & laceratot ordinis Monastici tuo tempore est habiatus. Hoc ipse variis locis rescit , necnon Seuetus Sulpitius dialog. I. qui S .Hieronymum , sibi de lacie cognitum in Bethleemitica sede ubi Sanctus Dochor agebat Parochum magnis laudibus exollit in Post humiani ex Oriente tum primum regredientis perlona. Sed a Gallo collocutore tanquam vehementissimus Monachorum vexator de reprehen lor notatur:
nominatim quoad Monachos insimul alia set edacitatis, dixissetque eos ad vomitum usque iolitos satiari. Cumque Seueius instaret, an id unum sugillasset in Monachis S. Hieronymus: i Imb verb sinquit Gallus , nihil penitus omisit quod
non carperet, laceraret , Oxponeret praecipue aualitiam , nec minus vanitatem
insectatus est. Multa de superbia, non pauca de superstitione disseruit. Vere fatebor , pinxisse mihi videtur vitia multorum. Caeterum de familiaritatibus Virginum & Monachorum,atque etiam Cle ricorum,qitim vera quam fortia disputauit Vnde a quibusdam quos nominare Polo, dicitur non amari. J Encausam cutS. Hieronymus audiueritosor & lacerator Ordinis Monastici , quia scilicet vitia Monachoriam & quorum uis sacrorum
hominuit libere& intrepidE sugillabae. Uerum haec ipsa satis esse possum ad huius calumniae disiectionem. Qui enim carpit vitia in statum alioqui sanctum irrepentia, non est idcirco censendus odisse statum, eumne lacerare: alioqui Chri
Rus Dominus dicendus suillet odio habere Synagogam,quia Scribarum de Pharisaeorum qui ei praeerant, incompositos mores , & degenerationes a Mosis doctrina de institutiam non
S. Stephanus qua esset in Iudaeos suos
charitate, monstrauit in vitae exitu , qui tamen dura & forti oratione eorum vitia perstrinxit; ac in illos pie & ex charitate saeuiit, ut S. Augustinus admonuit. In ipsos haereticos alpere agens S. Cht y stomus erat. de S. Phoca, comestat ut se non personam sed errorem insectari. Idiplum ergo faciebat in notandis sacrorum
hominum vitiis S. Hieronymus et qui proinde non osor vel lacerator sacri st tus , ted hominum sacrum statum deli m stantium curator audire debuit, & vero audiuit apud probos quosque. Sic enim de eo apud Sulpιtium Poluriimianus.
Apud Hieronymum sex mensibus sui:
cui iligis aduertus malOS pugna , perpetuumque certamen, concivit odia perditorum : Oderunt eum Haetetici, quia
vitam corum insectatur & crimitia. Sed plane eum boni omnes admirantur & d1ligunt. JS Bernardus habitus est Cluniacensium liostis, dum zelat pro domo Dei, deero S. Benedicti institutis . & euellere satagit abusiones inductas. Ex quo eius et elo concitatum esse scandalum , significauit ipsi S. Bernardo Gulielmus Abbas S. Theodotici, ut habet ut ex literis ad eum praefixis Apologiae, necnon ex ipsius Apologiae prope initio, ubi S. Bernardus ita assatur Gulielmum ordinis S. Benedicti Abbatem. Quomodo silenter audire possum,vestram huiuscemodi de nobis querimoniam, qua scilicet miserrimi hominum , in pannis Sc semicinctiis; de cauernis ut ait ille , ) dicimur iudicare
mundit mr quodque inter caetera intolerabilius est , etiam gloriosissimo Ordini
vestro derogare , sanctis qui in eo laudabiliter vivunt impudenter detrahere de umbra nostrae ignobilitatis mundi tu
minalibus insultare ' Ita quidem vulgus Cluniacensium de S. Bernardo cenia labat. Quanquam Petrus Cluniacensis, qui onmibus a S. Bernardo reprehensis hi m a acuratξ
309쪽
accurate ac sigillatim respondet, videtur potios culpam regerere in vulgus Ciste
ciensium. Non obscure tamen , S. Ber- nardum credulitatis iusto maioris inlimulae , id quod etiam apertissime facit alia ad eum Epistola pro Monacho Cluniacensi in Lingonentem Epitcopum electo. Et eadem nota S. Bernardum inutit Philippus Abbas epist. I I. Quicquid tamen sit de S. Bernaidi facilitate in credendo, quae non raro p1is viris omnes ex suo genio aestimantibus obrepit, quod attinet ad labem auersi a Cluniacensibus animi in qua versamur, S. Bern rudus omnino purus est.Non enim si quae reprehendit vere reprehensione digna, ex nostili aduertus Cluniacentes affectu ea uigillauit : nec recte qui ex eo ordine erant , appetitum a viro sancto ordinem tuam exilii mare potuerunt,quiveia talia arguens pro ordine critabar.
Ipsitus s. Bernardi verba ex eadem Apologia, qtiae praemittit recensioni eorum in quae stylum stringebat, rem conficient. Pauca inquit ad Gulielmum Abbatem, quae ex vobis displicere cognoui, de omnibus bonis vitanda esse non dubito, n cellatium reor subiungere , quae quidem& si fieti videntur in ordine . absit tamen ut sint de ordine. Nullus quippe ordo quippiam recipit inordinatum : quod verό inordinatum est, ordo none ih. Vnde non aduersum ordinem, ted pro ordine disputare putandus ero, non ordinem in hominibus, sed hominum vitia reprehendens. Et quidem diligentibus ordinem , in hac re molestum me fore non timeo : quin immo gratum procul dubio accepturi sunt, si prosequi nivir quod de
ipsi seerunt. Si quibus vero displicuerit,
ipsi se manifestant quia ordinem non diligunt i cuius utique coiTuptionem, id est vitia, damnati nolunt lIdem S. Bern diis , Praemonstratensum inimicus audiuit, ut intelligitur ex
epistola io. de ii. Philippi Abbatis B
nae spei quae ad ipsum S. Bemardum sene
exaratae paulo amarulentius. Nam im lerabiliter ab eo aggravatam matrem in 'Christo suam Praemonii ratentem Religionem expostulat, & in eius damnum contra tuli itiam & charitatem 1 S. Bet- nardo fictum contendit. Diabolo intexfianes diuidente, ut ex Ulcae cap. II. allegat. Expostulat: onis fundamentum unicum proicitur a Philippo ad millus ex Praemon stlatensi familia Clericus regularis intra Citieicientem ordinem inuitis Praemonstraten simu Praesidibus. . Sunt
quidem alia quibus se in particulati ,
S. Bernardo grauatum quaeritur Philippus Epistola ii. Sed quod haec ad prae-lens institutum non ficiant, ea dimitto. Caeterum S. Bernardus , non videtur in ionaicus Praemonstratentium haberi potuita
se , cooptans ex eorum corpore unum
aliquem id expetentem, inter Claraual lentes. Id enim maior persectio cooptati,& diuini honoris accrementum inde consecuturum ; satis honestasse videri poterant. Aliqualem vero offensionem ex tenaciore praetensi iuris sui prosecutio. ne, excitatam in P monstratensibus, a
steriam postmodum filisse . coniicere licet ex perhonorifico Epitaphio,quo idem Philippus S. Bernardini non ita multo est vita functi, memoriam celebrauit.
Petrus Blesensis Sancti Ordinis dei tot dictais est, ab eo Canonico Regulari, quem suorum operum deprauatore in dixit integra lucubratione castigauit. Hoc videri posset facere non inuerisimile, quod Blesensis, Ioanni Sarisberiensi operam in litoris dederit, cuius remissum s ne auersum dicam , in assectum erga religiosos , facile est in eius Polycratico det variis epistolis deprehende te. Nihil aurem procliuius. quam ut di: capuli Magistrortim quos venerantur de colunt affectus combibant Quidqliod ipse Bl sensis, in ea de qua agimus Inucctiva, nonnulla
310쪽
nonnulla dixit quibus de Religiosis sensum abiectiorem prodidisse videtur. illudque inprimis. Γ Credo non minoris elle
meriti, citra professionis vinculum & al- sumptae necessitatis angariam, simpliciter ambulare cum Deo, Sc custodire vas suum in sanctificatione ev gratia, luatque manus Ilordibus munerum excutere; quam detrectare onus impolitum , & luctaticum obedientiae iugo. Religio munda dc immaculata haec est , custodire se immaculatum ab hoc seculo, de te in operibus mileri coidiae iugiter exercere.J Quae Verba apertE praesertint , quo loco haberet Ble leniis, Religiosiim statum, catus merito coaequare non dubitauit statum 1 e cularem votis solutum. Cum tamen S. Thomas opulc. I c. I 2. hareticum censeat, assiimare , solutionem a votis esse meliorem.
Nihilominus Bleiensis ipse , calumniam se hac in parte passiim contestatur, eo insigni de Resigiosiis iudicio. Vitam Religiosorum quorum diueriae sunt species. polymita est enim tunica Ioseph, &circumamicta varietatibus sponta Christi.ὶ tota cordis affectionu veneror, ipsorumque pedes, brachiis deuotismiae humilitatis amplector. Scio enim quia pra: cunctis secularibus Se Clericis de laicis,
tant. disserentius virtutum titulos rese-Iunt , quanto impressioribus vestigiis, Apostolorum regulis inhaeserunt. Ipsi in humilitate, holpitalitate,obedientia,charitate & caeteris, quibus regnum Dei rapitur ac possidetur, inde sella sollicitudine se exercent. Hi carnem deprimunt, spiritum erigunt, vitam in terra ducente SAngelicam, Christo militant in tenuitate ciborum, in asperitate vestium, in vigiliarum excubiis , in psalmis & hymnis Acanticis spiritualibus, in consessionibus, in disciplinis de lachrymis, in coelestium sulpixiis, in ignitis compunctionibus,in iubilationibus arcanis,in excessibus men
tis , dulcibusque susuttiis, in quibusdam
loriae coelestis experientiis, in amplexius sponsi. J Illud ergo unum, ut statim addit, ipsi in Religiosis displicebat,quod
inter eos aliqui balsamum gloriosae opinionis fusum a caeteris, odore mortis inficerent. Id quod etiam caulatur ad locum qui in contrarium allegabatur; ubi tamen diserte profitetur statum Religiosum,longe seculari anteferendum. Thomas Cantipratanus, quod liberius strinxisset calamum in abusiones quorundam Monasteriorum, inimicus habitus est iis quibus verum dicebat, forte cum/postolo communi. Renrt ipse praeter caetera loca lib. 2.Apum .c. I a. haec desse iactata. Quis est iste qui posuit os in
coelum ι θe ad arcam scedetis,etiam inclinatam, manrta indignus extenditi At vix intrepidus, fidenter in haec verba ibidem erumpit. Irascentur sol te mihi, sed non Dominus,cuius vices semper dolui de dolebo ; pro cuius veritate & iustitia, uti nam dignus, ei lem membris omnibus dissipari. Scio tamen quicunqtie quan- intcunque ex his scriptis indignabitur, sedebitae reprehensioni obnoxiulii indicabit. J Sane iniuria,& omnino per calumniam haberi hostem ordinis,qui ex zelo diuini honoris subnascen tes desectus co ripit,debet esse extra dubium. Idque Philippus Albas l.de continentia Clerico c. 80. excusauit,allegatis D. Gregorio N D. Hieronymo , qui tametsi Monachi su rant , nec odio status Monastici ferebantur, sed eum impense diligebant; tamen Monacla orum vitia. quibus lacio Ordini inurebant maculam, non livoris ut ait in toxico,sed zeloiullitiae, scriptis libelli mis
Petrus Ioannes oliui Crdinis Minorum,qubd zelo diuini honoris, studio puritatis Ordinis sui, in gliscentes abusiones suillet animosior, ituet hostes Ordinis recensit iis , de omnibus infamibus notis rei perius est , domesticorum contentione : quod multo magis nitrandun,