Joh. Henrici Heideggeri ... seu In divi Johannis theologi Apocalypseos prophetiam de Babylone Magna, diatribae. Pars prior posterior

발행: 1687년

분량: 933페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

BABYLONIS MAGNAE. Is

Romani, nec ulla Natio ulla, nedum unus homo, quasi peculiaria vendicare potuerunt. Quomodo ergo 1 immam quasi religionis haereditariam ad unum aliquem sic venisse , ut pro libidine sua ipsummet Dei verbum, ¬iones rationi humanae insitas interpretari, addere, demere, mutare, statuere, abrogare possit, induci nos, ut credamus, patiamur Neque enim iccirco leges Divinae latae, religio patefacta est, ut in eam Mortales jus ullum haberent, sed ut omni studio, cura, labore, diligentia pro se quisque annitatur, ut eam intelligat, colat, ejusque dignitatem tueatur.

X X. Neque sic plus Spiritui privato,uti Pseudo propheta criminari solet, quam Ecclesiae tribuimus f scd sis. ω-

Scripturae intelligentiam ex demonstratione ipsius Mripturae mere humano testimonio & arbitrio, sive unius, qualis Papa est, sive plurium, quicunque illi sint,& quocunque se nomine insigniant, praeferimus. Quid enim, si Ecclesia, hoc est, jurato quodam coetu, vel Papa aliud agente, privati illi, quos Tridentini petulantia ingenia petulanter in loci alicujus dubii interpretatione analogiam fidei sequantur: Quid si Scripturam per ipsin Scripturam locum obscuriorem

per illustriorem interpretentur, adhuc ne plus tribuendum erit Papae, non demonstrare quicquam, sed dictare, & placita sua recipienda obtrudere sueto, quam privatis illis ' Vtri Deo gratiores esse pota sunt, illine insolentes , qui Scripturam de

gradu authoritatis suae dimovent,& fidem, quam voluerint,thrasonice dies ant: an vero pauperes & contriti spiritu, qui ad verbum Dei trepidant, qui S. literas honorifice tractant, & rarum, invocato Numine, sensummidiose indagant Humilcs enim isti Christi sunt oviculae, quae vocemPastoris. sui audiunt Joh. x. 27. Parvuli ευδοκία, quibus detecta Matth. x I. as. & discipuli,

22쪽

MYSTERIUM

quibus datum est nosse mysteria Regni Coelorum,

Matth. xiii. II. Hi critici sunt sacri, qui stylum Scripturae noucrunt optime. Hinc adeo Gerson, Cancellarius Parisiensita, aequiorem se laicis&pr atis illis praebens, Par. I de Exanx dom. consid. s.ct 6. statuit, hominisimplici , non authori to , ut ipse loquitur, excellanter tamen in Scripturis versato, Evangelicam veritatim proponenti plus credendum esse, quam Papae vel Concilio . ex malitia vel ignorantia erranti. Neque praeterea Spiri

tus ille fidei, qui singulis fidelibus datur, & judicio tum

cxtcrno Scripturae, tum interno Spiritu SS. nititur, est

privatus , scd utique, & toti fidelium Ecclesiae communis, adeoque quoad manifestationem veritatis,& donum fidei is ipse , quem habuerunt sancti homines, per quos Deus locutus est. Est enim Spiritus Dei, qui in Christo& toto rius corpore, singulisque ejus membris

agit, etsi diversa mensura, r. Cor. II. I 2. Ephes. I. I 3 Sic reucria Deus is Spiritus unus es VI II. 2o.28. I.Joh. II. 27. qui eodem modo fidem operatur in omnibus.

X XI. Quisquis Scripturae authentice interpretandi jus sibi arrogat, infallibilitatis dote instrumas sit om tet. Credendum enim ei est simpliciter, sine demonstratione alia, dichanti, definienti, proponenti. Fides autem non nisi in fallibili teste nititur. Jam ergo Papae, novo Prophetae, uni scilicetsolique authentico Scripturae Interpreti, judicii quandam impeccantiam, detur venia Tertulliani verbo , adeoque infallibilitatem tribuere debuerunt. Tribuerunt post Concilium Tridentinum maxime. Tribuerunt Jesultae Prae einteris, neque in quoestionibus duntaxat juris . sed facti ctiam. Cujus utriusque in fallibilitatem inter articulos fidei Catholicae referunt, ut in Historia Papatus, & supra quoque Dissert. vi i' sed I. a. th 3 fusius narravimus Memoratu certe digna sunt illa Gregorii de Valentia Anal

23쪽

BABYLONIS MAGNAE. 2r . lib. 8. de ui ct usu auctor. R. Pontis in de quaes. 6. verba: Respondeo, s e Pontifex in definiendo sudium

adhibeat , s se non Dhibeati modo tamen controυersam infiniat, infallibiliter certo definietia atque adeo rei aut tar authoritates bi a Chrso concessa.' Addit statim Earim de credere debemus, illum, quando rem controis Dersam definit, suspicientem adhibuisse diligentiam. Egregie profecto i Dummodo dixisse, definivisse Papam alia quid constet. satis erit. Caeca fide anapicishcndum id omne est. Imo eo ipso, quod dixit, definivit, diligentiam adhibuisse omnem censeri debet. Et si maxime non adhibuisset. dixisse, definivisse ad fidem sufficit. Nam Py-' thagoras est, αυ- Quis contra mussitare ausit:

Helena haec est, quam iisque adeo delicatam habent Transalpini, ut cam sibi eripi passuri sint nunquam. Nullus Romanae fidei nunc apiculus,interpretatio nulla est, quin ab hoc απλανείοις Principio pendcat Tuti jam plane sunt Hierarchici, neque verbi Divini Prophetiae Christi religio eos absterrere poterit, quo minus quidvis ex animi siti sententia etiam sine cura&studio

Onany uti Valentia innuit, dicant, doceant, definia t. Novis articulis fidei nova norma, Statera nova dcbebantur. Lucifugae ergo Scripturarum monetam suam noVam Corum, qui eam cuderunt, statcrae dolosi sistere, & pro cadem, ceu in fallibili tanquam pro aris de focis suis propugnare non desinunt. XXII. Hanc vero infallibilitatis dotem a Cathe-dra S. Petri , stabili adco, aeterna , plena prodigiosiae

virtutis arcessunt. Olim quidem tabulae manu CXaratae I. ine amstatuit confractae perierunt. At cathedrae Petri tabulae artatem non sentiunt, o quercu forte Hibernica dolatae, . quam nulla tangit erroris aranea, quin occidat ilico.

Vibius profecto Rufus redivivus hic notas videtur, qui XiPhilino in Epitome, & Dione in Tiberlatcstibus, inc a lalla

24쪽

duxit Ciceronis a doutroque glori ri , quasi aut propter st iam Caesar,. aut propter u si rem orax rurus. Sicu-s Papolac thet a Petri, in qua adoratur, mitus. Bqne in n- 4 reliqui pro vorum ejus nihil huo contulere. A LAle mi r V . successores suos in Cynaedos x CIqinerra lix se ilago a

Simoniacos si per ress 3 Job m . νtina in foeminas , Maasinus N Sylvestur liique in Magos s Johannm uterqui in Diabolos incamat transmutasset. Sic plane mes seolim in Paradisum insinuavit Sermnρ , idem in c thectam Petri surrepere callidi pinu ita Nuspi 'certet talla quid ut promisit, vel praestitit: Christus. - enim B c-udi mςrito - --ω- Lutherus a .fato mis, Epiric jocatur ,- forte Mimes nisum Petrum in camino ρ piam Θ Dirix sane Christu : Tu es Fes s . At Tu es Innocentiu*XIJuccessor Pe mi allibilis juris Sisim)cti humani piam di3it. Dixit, Rogaviprotae, nederi erat tibi e . Sed dixit etiam: Vadepos: me Sao MM- is,quamet fumi. Doceat nos Oraculum illud Carhe1Hi- tium, cur h*es promissi ex asse, tum censuram 8cάπιπληξιν abdicaverit Z Nihil tue s cedaneae Christi & Petri aetati suboluit. Non Polycrati & Irenaeo, qui Vimri: nin Cypriano, qui Stephanoc non Chalce- domest ν, qui Leoni: non Orientalibus Episcopis ,

qui Diio: non Constantinopolitanis Patribus, qui ub

25쪽

BABYLONIS MAGNAE.

Franci cus a Uiistoria, aliique complures non infimae elassis Theologi, a Bellarmino Rom. Ponti .

lib. IV. Cario Loc. Comib. VI. 8. aliisque citati, &ame quoque Tomo XX. commemorati, palam

illam Papalis judicii impcccantiam negarunt. Instar omnium rationem hujus rei Alphonsus lib. I. c. r. reddit: Musti, inquiens, Papae adeὸ illiterati, mi Grammaticampenitus ignorent, qu t, uti crastit ras interpretari possnt 8 Non fugit profecto nos, quinam Pontificum Ario, qui Montano, qui Ncstorio, qui Acacio, qui Alonotheletis , qui Sadducaeis, qui daemonibus favere non dedignati fuerint; quae tibi contraria edixerint , quae Deo, quamque Perforatam navim, Hieronymi verbis utor, debilis saepe gubornator rexcrit. Quasi e tam longinqua Pontificum serie, quae portenta hominum, qui apolactici apostaticique olim fuerint sis Platina, sic Genebramus loquitur lippis & tonsoribus notum non sit. Horum vita fabula mundi est. XXIV. Sed placuit tamen Papae hoc Papalis inful- memb-Iibilitatis dogma, & placuit se magno judice, teste, reo& diffinitore. Non alia enim supererat ratio se libCran- Sacra --dia suspicione illa , quod sit magnus Pseudopropheta&impostor, &S. Scripturam supplantancti, nisi audacter pronuntiando, & persuadendo hominibus, se esse in fallibilem. Iam ergo fingamus quod Celeb. Mori Theologi Angli M s. Iniq. lib. II. I . emblema est, ad rem apri me faciens) numerosum hominum gregem,

peculiari vcstitu ornatum, qui ingens aliquod nCmus exagitara . incolat, &famae Sancti talis nescio cujus aucupandae

alia, se Equites sacri Nemoris, vel Spiritus in mitis Sacerdotes appellet, & obfirmatissimo consilio sibi in dictis factisque omnibus infallibilitatem arroget. Consentiant ergo illi determinemque uno ore, tan

26쪽

MYSTERIUM.

tam inesse certae verborum Magicorum formulae a seu stirpatae, virtutem. ut si quis ex sacro suo ordine illam super uno ex puris, albis & rotundis, qui in obvio flumine repcriuntur, lapillis, pronunciaverit, Ille cundem licet colorem, magnitudinem, figuram, duritiem retinens, repente in Aquilam mutetur, atque inde lapidis, quem Aetiten appellant, seu Lapidis Aquilini nomine vcniat. Sed neget forte alius cordat: or 8cemunctiorum narium, Aquilam esses &, quod res est. assirmet, lapidem album, rotundum fluviatilem, non aliud esse.

Ast prosiliant mox Sacri Ncmoris illi Equites, &per Sacrosanctam ordinis sui dignitatem & in fallibilitatem obtestentur unanimiter, miraculum intercessisse,

neque amplius, quod videtur, lapidem, sed Rosium illum Jovis allic in esse. instent nihilominus perspicaciores Aquilam este non post c, cum nec rostrum, nec os, nec caput, nec pedeS, nec tingueS, nec cauda, nec caro

Aquilae appareat, denique nil nisi vulgaris lapidis clarissima indicia abundent. Neque nudum amrmantis testimonium rei huic affirmatae sidem facere posse pertendant. Ait occurrant hi Nemoris Equites &cum ratione licci resti tantos adoriantur, fortunis omnibus CX uant, denique occidant. Quid hic videbitur Z An-

non sani omnes Equites hos Spiritusque infallibilis G

cerdotes , procul omni convitio, sanguinolentorum Impostorum subdolam Societatem, latronum denique turbam, piraticam exercentium. & viatores obvios

quosque in instantium, csic, clamabunt merito ZXX V. Quid ergo nos quoque existimabimus denumerosis agminibus hujus se in fallibilem venditantis Ecclesne, paratis ad inscitandum arrociter Christianum viatorem quem vis, in hac sua peregrinatione Per mundi hujus cremum errantcna, si forte, Scripturae & sanae rationi consistis, negaverit ille, album rotundumque libum

27쪽

Iibum post certam Verborum formulam a Sacrificulo si1- per eo demurmuratam, in perfectum hominem conversum esse, eo quod post exquisitissimum sensuum examen ne hilum quidem mutatum esse, deprehendere ille possit. Et tamen propter solam jactatam in fallibilitatem vel paradoxum hoc Τερο δες ei confitendum,imo& libum inhoc adorandum, vel crudelissimo mortis genere pereundum est. Quis coetum ejusmodi Christi, num, & non potius vere Babylonicum, Dei, Scripturae, fanae rationis hostem juratissimum juraverit ρXXVI. Neque tamen hic vaframentorum Pseudopropheticorum linis est. Jus Scripturas interpretandi prolubitu,& infallibiliter, quocunque demum modo , interpretatio instituatur, ad se solum Papa pertraxit.

Metus tamen adhuc erat, ne populo . cordatioribus saltem fraus suboleret, & nihil minus quam vera & in

fallibilis verbi Christi Prophetici interpretatio videretur. Hoc ergo supererat,ut ad dirimendum Deum inter 8c homines commercium verbi Divini lux poneretursub modio, & a Lectione Scripturae populus astu quodam, imo adhibita etiam si opus foret, vi arceretur penitus. Praetextu uti placuit obscuritatis , periculi seductionis, quodque Scriptura st lesbia regula, nasus

cereus, farrago scriptorum fortuitorum & occasiona-

Iium, multos denique in haereses certissimas praecipites dederit. Ergo eanὁem in usum populi vernaculo idiomate reddi, grave piaculum: legi vel in versionibus aliorum, vel in Vulgata etiam versione, ab iis, qui Latini idiomatis callentes essent, sine venia&dispensatione Ecclesiae,nefas censeri voluit. Et ne forte loci cujuspiam Scripturae, in publica liturgia occurrentis, vis homines coeca illa obedientia, & ingeniorum tyran- inide abselveret, summo studio cavit Useudo-prophera, ne preces etiam publicae, & Eucharistiae celebratio

28쪽

a populo intelligi posent. Denique non raro sevitum

in Codices, saevitum in eos, qui non consentientibus Praepositis Biblia legissent. Quae omnia pluribus testimoniis Celeb. Rainoldusis R. Eccl. uolol. lib. I cap. 18. B. l . I f. probata dedit. His artibus remoto candelabro omne lumen extinctum , scientiae clavis abs condita, fides cum perfidia, lux cum tenebris facile commutata est, factique sunt coeci duces coecorum. --que profecto amplius mirum uod omnibus nunc erroribus &haeresibus illi patent, idololatria &superstitionibus absorbentur, tyrannidi intolerandae opportuni facti sunt clerus inferior & populus, similes idolis quae colunt, Vera mancipia praepositorum suorum. id enim contempto, neglecto, suppreta Dei verbo, quo deficiente semper nudatur populus, Prov. XXI x. I 8. aliud

evenire poterat.

XXVII. Quibus ergo gradibus, quibus modis e. Π . Hierarchia Propheticum Christi verbum, dolosi luetatoris instar , supplantaverit, Pseudopropheta ille 'α---Christo Propheta priumphos denique egerit; &--μο- suum Verbum, velut ex quercu, populo suo, sublata

Altissimi, obstruserit, abunde jam colliquescit. Sicut autem Christus Prophetico suo verbo per miraculais, M.ti fecit, Neojuxta voluntatem suam, nis,oprodigiis, multifarsis virtutibus, ct divisionibus Spiritus S attestante ini Saluti, quae initis carpit per Dominum,ctabaudientibus in nos sisAPota conismata est Hebr. II. 3. . Sic Papa novello suo verbo Pseudoprophetico, hoc est, iis doctrinis, quaestiis, commodi,potentiae suae stabiliendae gratia protulit Mi- racula &Prodigia multa,ceu sigilla quaedam appingi cmravit. Si doctrinam Christi Propheticam Papa retinuisi

siet, facile iis, quibus vitin illa per Apostolos & Αγ- stolicos Viros Dei confirmata est, sigillis & miraculis

29쪽

s ABYLONIS MAGNAE. 27

acquievisset. Nondum enim illa, Vetera licet, senio suo confecta fiant, nedum fidem decoxerunt. Nune vero novella Papae Prophetia novellis scilicet miraculis statuminari debuit; licet Spiritus Dei novissimo rum temporum, cujusmodi illa Papatus sunt, fgna&miracula atro carbone notaVerit, & diris notis, ceu signis scilicet Αν. Ex legis illiu , fecundum operationem Sathanae, in omni virtute , ct signis , O prodigio mendacibus adventantis, a Thess II. 9. compunxe- .ru. Hic ergo ignem de Coelo lapsum, ad Transsubstantiationis portentum confirmandum: hic statuas locutas, sudorem, lachrimas, fanguinem emisisse, Pontificiorum historiae testantur. Eodem videlicet veteratore, qui olim in Paradiso per Serpentem, Romae per Fortunae muliebris simulachrum locutus est; per imaginem Christi crucifixi, Thomam Aquinatem alloquente, ejusque scripta utroque pollice sic laudante: Beses insiM me Noma. XX VIII. Et Spiritus, & calamus deficeret, si sin- --

gula, quae portentos homines pro nova sua Propheis να- P tra in arce Divinitatis collocanda venditant, miracula heic recensere animum inducerem. Temperare ta men καρο-men nequeo, quin nonnulla inseper delinem, ut ex iis de coeteris omnibus judicium fiat. Quis ergo nescit, populum illum acri thyrso percussum jam pridem pro Vontificiae, qua talis est, doctrinae, confirmatione, suetum talibus narratiunculis oblectari, & Divinis veluti sermonibus pasci, quod Sanctiis quidam caput sibi amputatum manu propria tenens, perquatuor Vel quinque milliaria ambulaverit, exacto quoque milliari semel inrerquiescendo, ut per apertam gulam respiraret: quod Saninis alius mensa hospitali exceptus, Cum dispendio vitae vaccae & vituli, utrique post vitam restituerit, ut postero die denuo in pascuis dod a mini

30쪽

13 MYSTERIUM

mini sui oberrarent: quod Saninis alius viderit pone

altare Diabolum peccata hominum pergameno inscribentem, atque illud, cum angustiam nimis esset, expandentem, de membrana lubrica dentium morsu elapsa, caput suum parieti allidentem : quud foemina Sancta a Dracone deglutita, cum se cruce signanset, in ventre Draconis eundem frustulatim laceraverit , atque sic salva ex Ventre eo evaserit: quod

Episcopus quidam sibi propriam manum, foeminae cujusdam tactu pollutam resecuerit, & precibus ad B. Virginem effusis ilico restituerit a & similiter

Sanctus alius crura, tertius caput sibi amputatum roposuerit: quod foemina quaea 1m Sancta, cum funibus ad necem traheretur, cruce se sgnans, & B. Ut ginem in vota vocans , eo robore munita fuerit, ut

integra boum quadriga ad locum supplicii trahi non ἴotuerit: quod Sancti nonnulli cum Deipara fami-iariter conversantes, adeo liberalem eam experti fuerint, ut lac e mamillis suis ori ipsorum decumbentium instillaverit: quod camera ejusdem Deiparare Palaestina in Italiam manu invisibili per aera tran portata fuerit: quod crucifixum per idem elementum noctii quinquaginta milliariues iter confec

rit : quod nescio quis Sanctus, Guerinus nisi fallor, postquam Comitis Filiae vitium intulit, eamque occidit & sepeliit, a Papa damnatus in feram belluam conversus , diu oberraverit, donec captus a Comite , & ab ejusdem puero recens nato jussus esset sonora voce se in pedes rursus erigere , resurgente simul puella, ante plures annos stuprum & caedem ab eo perpessa, sed B. Virginis imploratae ope imcolumi & spirante in sepulchro servata : quod cum foeminabus quibusdam Sanctis Christus , cum Viris Deipara, annulo pronubo extradito, matrimonium

SEARCH

MENU NAVIGATION