장음표시 사용
601쪽
nus M. Me induli in4. sent. an. a. Hyc. s. in coa Q. loquitur ronceditur toti Hi Janiae, ct omnibus Regno im
minis mi nostri Regis Philippi pro INGENTI THE
SAU RO qui explicatione diplomatis ad expugnandos Ture, aggregatur: ct cum tantus thesaurus non possit ab uno inerri, hac de causa omnibus, qui parum i ius 4 HESAURI SOL VE IN T conceditur. Auemadmodum esset susciens causa s Rex centum milis ducatos Romano PonIoici Verret , ut illas ιndulgentias omnibus Regnis Hil miae ιon ferret, etiamst Rex postea a fingulis eiυιbus
ges magno pretio, ac merci Proportionato, Bullam a P Pa emere , eamque postea minutatim inter ementes diastrahere. Ibi scillaci SOLVERE, EXIGERE, Romana hodierna Sama significat eleemosinas dare non emere. Nos vero , quibili tam acutis esse datum non est, existimamus , dare pro indulgentiis ingentem thesaurum , vel summam,&cam postea a singulis exigere e& vendere, quod Bestiae characterem ha-
i imbuitur Apoc. xij. 17. QiamviS mercium ha-- ini*-loquantur. Qui ipsi tamen apud Ati-gustinum de Ancona Maes. 3o. ρd tertium statuunt, lovesumtatem dandi aliquid temporale, in paupere, qui actu dare non potest, non lassicere ad indulgentiam, etsi lassici t ad vitam aeternam. Ratio est, quia indulgentiae Munt ad releviandam indigentiam Ecelesiae, sed indiemnis stiae non relevatur per solam voluntasem danda , sed , Sic in indulgentiarum collatione locum liabet , 'Do, ut des. Unde cst, quod quantum ad remissis-nem parvae, quae aeqviritur per indulgentiam, in tali cassnon es inconvenietu quod dives sit metior conssitionis, quam 'er. obstat, quod DARE es corporale, ve
μα - uare s spirituale: Ergo deberet magis dari in-
602쪽
voluntate dandi, quam ρro dato. cor
porale, in quantum es poenale ct SOLUTORIUM poenae, uel COMMUTABILE in poenam. Unde es ibi commu-Dς is poenae majoru in minorem. Et ideo indulgentia , quae quaedam relaxatio poenae , magis sit pro ipso DATO equam pro voluntate datari. Hactenus de Ancona. Hinc etiam sequitur, pro ratione donationis majoris vel minoris intendi vel remitti indulgentias. Nam si duo aeque dia vites largiamur , unus decem, alim viginti, pro indutigentia quadraginta dierum , ille qui viginti largitus est, etsi quantum ad ex ensionem non recipiat plures dies . quantum ad intensionem tamen valebum, ac si duposa-
t ecisset. Ita idem , qui supra, Josephus Angles is φ. Sem. q. de indust. dis. 6. definit. Quis non hic genuinam
outrionem, mercaturam, cauponationem, qua Pe cata scilicet pecuniae pretio redimi putantur, utraque m
nu palpat P. . LXXIII. Sed larvam Pallavicino, aliisque indulgentiarum Papalium hyperaspistis detrahamus queresa graVissi- Gravamia statuum Imperii Romani tum Potitificiorum, tum Protestantium, quam. illi inter centum gravamina, 'tertio, risquarto, quinto, sexto, sub rubrica De Oneribis papalium ηM M m. 'indulgentiarum, in linum Caesareae Majestatis deposuerunt . his verbis: III. IEud isnportabi jam olim increbuit Roma- narum isdulgentiarum onus, quando sub persona pietatis, cium aut Basilicas Romanas instruere. aut ρυθ- monem in Turcam parare polsciti sunt Romani Pontifices, omnεm a simplicibus nimiumque credulis Germanis exux runt pecuniarum medultam. Et , quod longe majoru es faciendum. aer has imposuras, ae eorum conductitrasprmcoms O praedicatores , prostgata es Germana Christian rumpina , dum , qui extrudere volebant venales βου- bH-
603쪽
conamini per emptitias has eo donariones , nedum praeterit- ams futurare visentium, sed θ defunctori mvisa , existentium m Furgatorio quod vocant cantores νει indulgentiarum I igni, modis numeretur aliquid, modo timniat dextera. t inque his mercium nundi ι-μ- βωμO Ooliata es aere Germania , o Christi piet δ ex insiquodo quilibet pro pretii , quod in has merces expenderat, modo, peccaindi impunitage bipodicebatur. Hme stupra, incestus, adusteria, perjuria, homicidia, furta, rapis Λ nstra, ac tota madorum lema semetoriginem sibi traxeranti uod enim malorum a litis jam horrebunt GMortatis,
quando sibi peccandi licentiam ae impunitatem, nedum iuvita , μου Cy pos obitum, aere licet im--- riposse a nummationi in His indulgentiariis, - sum habent 8 maxime Germani, quoin per Luverae taris fucos, sub religionis persona, ni persiaderi dimetis es, ut ingenio plaine ad pietatem credulo est Grem via. IV. Et luet industentiae hae non semel is Me ad Gemmanos mi Mns, m ex eorrasa earum vendinone, premnia fideles eoura barbaros essent tutandi, ne defendodipeventu tamen compertum habent Germinii, me raram hanc
non in rem ei, aut alioqui Reip. Chri maenerassariam, sed in ropinquorum luxum, ae sublevandam fami mi rum esse versam, quo uno bina haec nata sint perru- --κima incommoda, quod O offendicula sunt rata. θ ρs d
604쪽
silentiis , eatis etfuerint Romanae indulgentiae, Sanctitas. Volica pro sublimitate captus sui, exigua opera. veIisis, si non ex re um alia, coniectura co=sequi poterint. H. Praeterea Pualis sanctitaου, caeterique Oscopi ea uae aliquos suae assiolutioni reliquos fecerunt &c. Gravamen hoc suprasi πων. recitavimus.) VI. Rerum ,s quia habeat , unde numeret, Iam nedum praesentes indulgentur hamrtim constuutionum transiressiones , seactin futuru- -- in eas ipsas tram redi liceat indiato permittitu o si , si amsam accipiami is, cum quibus ita distensa tum es, pejerandi , homicidia , adulteria , ct Hia sagitia perpetrandi, quodo quilibet ex Sacerdotum vulgo ab- salutaunom emtitiam virtute indulti, his impartiri potest. Aba malorum steges tota, ex habendi libidost avirique sacra fame, qua nune Ecclesiasticorum non num migrare emerariantur , originem durit. Hactenus Imperii Magiuges, testes de illa suorum temporum indulgentiaria nundin tione omni exceptione majores, utpote qui ipsimet praesentis mali vim experti sunt, & de quorum corio Romanae harpyae petulanter adeo luserunt.
LXA IV. Querelis hisce justissimis, & Theologorum
subactissimorum Huldrici Z in ii & Martini Lutheri πα- uam δε εου- ξωυ si res eo perducta est, ut Supremus Indulgentiarius Papa diu licet, utii adinstar palo alligandi, restitans, co- etiam Dema tias fuerit argumentum isthoc Concilio Tridentino iubjicere. ConMegatio igitiir Tridenti die' ax. Nov A. . NDLXI II. instituta ad partes illud vocavit , sed timidε profecto, suseensoque gradu , neque concordantibus initio calculis. Erant, qui stopulum illum praeternavigandum,le tractationem de indulistiis penitus omittendam censerent. Alii haereticorum, uti vocabant, metu omitti haud posse, pertendere. Quinquecclesiensis Episcopus, pudem dum fore Synodo arguit, si argumentum adeo neces rium
605쪽
eoia nari per empturas Mae condonationu, nedum noxas praeteritas aut futuras viventium, sed O defunctorum visa , existentium m Purgatorio quod vocami colores insindulgentiarum igni, modo numeretur aliquid, modo tiniat dextera. . Atque his mercium nundinationibus simul
se stoliata es aere Germania, o Christi pietas extimesar
quando quilibet pro pretii, quod in has merces expenderat, modo, peccanssi impunitatem bipoldicebatur. Hinc stupra, incestus, adulteria, perIuria, homicidia , furta , rapmae, Imnora, ac tota malorum lema semetoriginem sibi traxerant. uod enim malorum amptius jam horrebunt GMortales,
quando sibi fleccandi licentiam ae impunitatem , nedum multa , sed Cr pos obitum, aere licet immodico comparari posse a nundinationibus idis indulgentiariis, semessersi stim habent ρ maxime Germam, quibus per hos verae tatis jucos, sub religionis persona, nihil persuaderi disicile est, ut ingenio plane ad pietatem credulo est Germ nia. IV. Et luet indulgentiae hae non semel in Me ad Germanos missae ni , quasi ex corrasa earum venditione, pec nia frius contra barbaros essent tutandi, ac defendendi, eventu tamen compertum habent Germani, pecuniam hanc non in rem Mei, aut alioqui Reip. Christianae necessariam, sed in propinquorum luxum, ac siublevandam familiam 'sorum esse versam, quo uno bina haec nata sol perquam maxima incommoda, quod θ ofendicula sunt naza, 3uod nunc Germani, toties sentientes lusa dem, cum vere Iamrra postulat, ut contra Ture, instituatur expeditio LE ca, nullia rationibus se persuaderi patiunIur, ut credant, quod res ipsa fere notorium facit, ita sic luet instare cervicibus n stru erudeles Turcas, s icantes semper, pri ribus simile quidpiam agi. Mae una ratio es , ut tam re contra Tuincas manus juneant. Vuantorum ροχὸ --iorum , O in rebus temporatibus, ae Christi Metium com
606쪽
silentiis , coria fuerint Romanae inistemtiae, Sanctuas. postoliua pro sublimitate captus sui, exigua opera. vel imis, si non ex re ina alia, coniectura co=sequi poterint V. Praeterea Papasis sa Ζωή, caeterique Oscopi ea usaliquos suae abs utioni reliquos fecerunt &c. Gravamen hoc suprasi κων. recitavimus.) VI. Herum quia habeat , unde numeret, jam nedum praesentes indulgentur ha- constumionum transiressiones , sedct in futurum im- in eas ipsas transgredi liceat , iud sto permittitur. Ν,- ansam accipiam; ii , cum quibus ita distens. rum est , pejerandi, homicidia , adulteria , issimilia sagitis perpetrandi, quando quilibet ex Sacerdotum vulgo asse iuram emetitiam virtute indulti, his impartiri potest. malorum seges tota, ex habendi libidine, orme δε- re fame, qua nune Ecclesiasticorum non nassi misere emerueiantur , originem ducit. Hactenus Imperii Magnates, testes de illa suorum temporum indulgentiaria nundin tione omni exceptione majores, utpote qui ipsimet praestatis mali vim experti sunt,& de quorum corio Romasiae hamae petulanter adeo luserunt. LXXIV. Querelis hisce justissimis, Sc Theologorum sebactissimorum Huldrici Z in ii & Martini Lutheri me- uavi de iures eo perducta est, ut Supremus Indulgentiarius Papa diu licet, ursi adinstar palo alligandi, restitans, co- viri. Demactus fuerit argumentum isthoc Concilio Tridentino subjicere. Connegatio: igitur Tridenti die ax. Nov Α. ucti NDLXIII. instituta ad partes illud vocavit , sed timidε pro- otimi κε secto, suseensoque gradu , neque concordantibus initio calculis. Erant, qin scopulum illum Praeternavigandum, εetractationem de indulguntiis penitus omitte Lia cens rent. Alii haereticorum, uti vocabant, metu omitti haud posse, pertendere. Quinquecclesiensis Episcopus, pudς dum fore Synodo arguit, si argumentum adeo necessi
607쪽
rium molli brachio attingeret. Itum tandem in sentitiam Episcopi Moliriensis, sic Patres admonentis ξ Si de in is gentiu tractatio minstituere velunt , eum ira modum , q de Iustiscutione tractatum esset , causis omnisus considerm fis , ct quaesionibus excussis , rem fore longam admadum ct dissicium, multumque temporu desideraturam. Nequeensm captit άPud satis dilucide e Mari posse., ns primitta constitutum sit, an snt absoluDo S, an verbc Nem attonιs ct s kagia : θ utrum poenas fautum a Confessore impositas remittant , an quascunque debitas. Diadem an thesaurus , qui fundamenti loco siubsternitur , ex sol, Christi meritu constet, an vero opus sit insuper m ritis Sanctorum: an dari posent sine usia accipientis
ris i cultatis. Periem ad haec detιrminanda , Eccusaearum concedendarum potestatem habere semperque eas concebsisse; quodque valde utiIes sint, eas digne percipien-ribus , Ianta di ouIatione opus non esse. Nam authoritatem ead concedenai in S. titeris haberi rusum continuatum ex traditione Apostotica, ct Conciliorum authoritate , ω-riusique materiae dilucidam cognitionem ex concorri domina ocholasticorum. Hisce de rebus condi posse decretum , nullis di cultatibus obnoxium. Haec sentciatia, narrante sic S. Polano Hist. C. T. lio. vij. p. 722. magno coronaeas- sensti accepta est, confectumque dccretum his verbis xxv. conceptum: Cim potestas conferendi indulgentias a
Christo Ecclesiae concessa sit, atque hujusmodi potesate 'Divinitus sibi tradita, anisu u etiam temporibus illa Mafuerit; J S. Synodus Indulgent aram usium, Chronianop Iulo maxime salutarem, ct S. Conciliorum amboritate pro
batum , in Ecclesia retinendum ine docet , ct praecipit, eosque anathemate damnat, qui aut ἱnurities esse asserunt , vel eaι concedendi potestatem in Ecclesia esse negant. In his
608쪽
en concedendis, moderationem Ouxta veterem prob
Gmque in Ecclesia consuetudinem , adhiberi cupit , ne nimia facilitate Ecclesasica disciplina enervetur. Abusus vero qui in his irrepserunt , S quorum occasione insigne hoc isdulgentiarum nomen ab haereticis blas hematar , emendatos correctos cupiens ,Iraesenti decreto generiaiter tuis ,gravos quaesus omnes pro his consequendis unde plurima in Christianopopulo abusuum cautis fluxit, omninis abolendos esse. Caeteros veri , qui , ex supersitione , gnorantia , irreverentia , aut aliunde quomodocunque provenerunt , cum ob multiplices locorum S Provinciarum , apud quos hi committuntur , corruptelas, commode nequeant s*eciatiterprohiberi , mandat omnibus Episcopis , ut diluenter quirique hujusmodi abusus Ecclesiae suae coPigat , eo ue in prima Provinciali Synodo referat, ut aliorum quoque Discoporum sententia cogniti Jatim ad Summum
Romanum Fontificem referantur , cujus authoritate
prudentia , quod universali Ecclesiae expedit , saluatur, at ita sanctarum industentiarum munus pie , sancte Stiscorruptὸ omaeibus delibus dis ensetur. Sic omita sagaciore scrutinio, arbitrio Papae, qui ipse, ceu Summus in Ecclesia indulgentiarum Foenerator & Institor , & a quo Simoniam committi non posse, ejus parasiti pertendunt, acri censura seriendus fuerat, Venerandi Patres , egregii scilicet Ecclesiae Reformatores, totum isthoc indulgenti rum thema subjiciunt, & pravos quaesius omnes abolendosese statuunt. Nam quaestus certe hactenus a Papa exercuros pravos non reputarunt. Proin nec similes a sequentibus Pontificibus exercendi in gravorum quaestuum censum referri poterunt. Constat ergo satis nihil omnino a Conciatio immutatum, & quaesum indulgentiarum non abolitum, sed hoc unum definitum cs e, quaestum licet ex indulge ius factum , pravum tamen quaestum non esse, si probante Tom. H. e eee Papa
609쪽
Papa exerceatur. Quod ergo pretium pro indinetent, dandum posthac erat Z Eleemos ae Us elin uintiu si definiente eadem Synodo S . xxj ap. 9. quae facultatem ordinariis , nulla 'semus accepta ---- Δειν dit , ut tandem , inquiunt Patres , - ει - - -- non ad quaestum , sed ad exerceri , omno intelligant. Tandem ergo intelligere debemus, quodnsimo hactenus intelligere potuit. En - ἰώ Babilis emeretricio nominum fuco imponentis specimen. In παι Non castitis sed cautius fortε deincc mercati inst. de quaestoribus indulgentiarum 'querelas in Gallia S, ci
LXXV. Et irae quastitarias induimu demoV. concessit, atque earundem revocario paulatis variis
limitationibus, quas venter ingenii, uti vulin uni, lam, gitor dictavit, elusa est. Ita enim Augustinin Bastos OBLI. in ConriI. Trid. IN. Is r. ' privilagiis sim, cantium: Frisilegia, Ma tin petere eleemosynas- , per Me decreta- ω anon sunt abrogara, quia in eo tainuom abolentur me rex, qui praedicant , vel publicaat indulgentias eoingius his, qui manus ad trices porrexerint piis iuris I 'ro qui e petant eluemonam: non veri in mendicantibus
sustentatisve QUAESTUANTIBUS εα--
decretum Pii V. revocantis semiles indulgenti minae quam suari- porrigentibus minus ad trices m foris. Sed& Cardinales ad Sess. xxx..cap. s. in declari me - decereti illius quo Deo citato , non aliis, quam ordinariis facultas datur publicandi indulgentias &c.) posteriorem partem non γψse ordinarios 'ohibere , quΘ miniis Rem
ossi indulgentias sibi olim a Summo Pontifice concessas publi.
610쪽
publicent Inullo etiam verbo eum eis facto eat indulgentias , inqui imi ,sibi ipsis denuis concessas absque ordinarii Ecentia subcicare non possunt. Idem qui supra Barbosa Remss. ad Ac. cit. Qeroldum inducit , asterentem , quod in sacra Cardinalium congregatione dec: sum sit ι - δε licentiam petendi eleemo nas hoc est , pecunias, aliaque pro indulgentiis) eum bis circumstantiis. I. ut Antpersonae bonae existimationis. a. ne sint participes eis
mos narum. 3. ne habeant ullo modo nomen quaesoris.
. Nullas industentias divulgent, nec conrionentur. s. Nesha privilegia , aut sacras reliquias circumferant. 6. Ne imprecationibus aut minis eleemosilas exprimant , aut extorqueant, nec campanas , ali que instrumenta des rol. 7. Ne quicquam debitum aut usitatumstetant. 8. Nenuo artificio commemorandae orationis alicesus Sancti, aut alioperverso more utantur. 9 Sed simpliciter ac mod ste eleemosynassetant , eoque in pii loci utilitatem tran-stortent. Haec praeteritam nundinationem vivis coloribus depingunt, & quaestuariae substantiam non abolent. Et Hieronymus Rodericus Compenae quaest. regul. rest. '. scribit, o ordine Sancti mae Trinitatis redemptionis empti orum extare duas concessiones , Benedicti XII. quibus conceditur quaestus eleemosynarum dicto ordini pro redemtione captivorum. Et Rures indulgentias etiam post Concilium a Pio IV. Clemente VIII. Clemente X. Prointatas modernum Papam Innocentium XI. inducere :c - ictum esse, Hist. Pap R. 3ar. ostendimus. Atque id bono ianimo famim nos interpretabamur. Qui vero Papales artes penitius pernorunt,asseverant,modernumPapam, Mercat , . rem maXimum, veteres indulgentias abolevisse, ut novis concessiis, majorem quaestum faceret. Sic hydrae capite uno resecto, alia aeque nocentia subnascuntur. Et quam segniter quaestui huic modulcissimo Hierarchici renunciarint, Vel