장음표시 사용
611쪽
solae quaestiones Casuisticae, quas circa indulgenties statae, & inter eos Diana Panormitanus Tomjo Tract. I r. de Busia eruciatae , nec non, Tom. 3. Tract. ra. de Iudae. S-, maximh movent, cognoscere est. ά . Mam M. LXXVI. Clamet proin boetque, quantum volues foedus Alastor Sciopius in Apologetico suo Hunnis op-zria. pia posito Cap. II. mendacium crasseum esse indulgentias
zz pecunia vendi a Pontifice. Nihil clamor , nihil bo ἀ- . . cari tus ille proficit. Si hodie Papa post detectas is in apris cum productas pudendas fraudes, detractamque perso
nam non aperto foro amplius eas vendere audex, an nec
olim vendidisse aperto foro, vect meretricia frante, comsequitur e Sed ipse se sorex suo indicio prodidit.- Nam capite proxime superiore ipsemet duo dixαMI Primo, expeditiones ea Dum quas inter sunt inioqueindulger tiae ex operibus supererogationis collectae, Pon re ρομdem sine pecunia impetrari posse , titeras veri sis huius indulgentiales non nisi Platd premuid dari. Seci dis , si-teras ilias indulgentiarias esse necessarias , si vetus pacem conscientiae asserre. Certis enim constare debere , quadmpa dissensierit. Indulgentiae rem absque bullis indulgentiu bus pacem conscientiae inrre non possunt. adeoque nihil prosunt. Sed indulgentiales illae bullae non dantur absque pecunia. Ergo indulgentiae ex operibus Ω--rerogationis, collectae ut pacem conscientiae MArre pos- snt, munia redimendae sunt. 1dem Scriptas ev. s. scrHbit, di os ionem seu beneficium , seu quismis denique adeoque etiam indulsentias)sub scripto a Pontifice non. φααι , nisi aestimatio cancellariae solata sit. Quin is Bella ino etiam probat, is Papa isdulgentias pete tibin pecunias S inemo di in IUBERI, INJUNGI RIMPERARI. Egregias eleemosynas, quae jubentur, i junguntur,imperantur ι capti simi Sophiuae. Rem solvant.
612쪽
LXXVII. Sed missis tandem obsolatis & rancidis illis indulgentiarum mercibus, ordo nos ad Sacramentum Osis
Ordinis provehit. De eo Sacramento fictilio , ejusque abusibus cum agere Tridentini instituissent, VeroneniiS oe .um Episcopus, Papae Nuntius, ingenuE professus est, ubique esse abusum aliquem qui emendatio-n postulet ,sea in . .ι, Doc Sacramento esse abusuum Oceanum s uti S. Polanus Hist. T. lib. iυ. p. 327. prodidit. Oceanum hunc chmemetiri instituti nostri cancelli prohibeant, litora saltem
LXXVIII. Clim in Christianae religionis cunabulis abundaret charitas , populus Christianus, qui a Christi ministris spiritualia occipiebat, non modo iisdem ταῖκα, seu ad victuna & amictum necessaria, juxta ipsius
Christi praeceptum a S. Paulo I Cor. IX. I. &C. CXPlica-num tum, suppeditavit alacriter , sed etiam copiose adeo exsacultatibus suis in medium contulit, ut etiam pauperibus inde prospici posset. Neque tamen ullius mentem cogitatio Oa subivit, quod temporale illud quod dabatur, pretium sit doni spiritualis. Sustentationem deberi iis , qui
Ecclesiae ministerio unice vacantes, alia ratione victum de amictum sibi acquirere non poterant, pie recteque judi-chunt. Postquam vero temporale, quod in communi aD servabatur, in partes dividi, dc reditus certus, appellatione Beneficii, titustis applicari coepit, clim hucusque non esset distincta ordinatio a collatione tituli, ac proin etiam beneficii titulo annexi, sed una darentur, acciperensurque, tum demum placuit ordinatoribus propter emolumenta, ordinatis ex c)rdinatione proventura , praeter spirituale etiam temporale aliqv bd dari, cuius intuitu in remuner
tionem temporale quid sumi possit. Is ergo qui beneficii compos fieri voluit , voluntati conserentis beneficium morem ultro gessit. Inde incessit aperta negotiatio, quae e eee 3
613쪽
in orientaliEcclesia nullis fere canonibus ac censuris emen. dari unquam potuit , utcunque praepotens Dei manus, ' emolumentorum magna parte a Saracenis intercepta , non partim eandem inhibuerit ,& imminuerit. In Decidentalix Ecclesia , bonis nequicquam indignantibus & interceden- tibus, eodem negotio alibi minus, alibi magis obtinuit ad annum usque salutis millesimum, quo distinctione ordinationem inter & beneficii collationem introducta , ordinatio quidem gratis dari ad tempus aliquod consuevit. Sed non diu liberalitas illa duravit, Episcopi enim spreta ordinatione, tanquam abjecta & infruct in , ad solam beneficii collationem, ex qua emolumentum perceperunt,& temporalia attenti, ordinationum administrationem Τitularibus Episcopis, qui Ecclesiastica sua munera obirent demandarunt. Hi vero, quod reditus nullos possiderent, necesse ha bant a functionibus , quas obibis, victum parare: iique vicissim, quos ad ordiues admittebant, o
dinantibus aliquid conserre tenebantur, primum eleem synae sive oblationis nomine , post, honoratiore titulo, conditonis, ac demum , ne cum debitum esset, omitter tur, mercedis, non quae Episcopo ordinanti, sed famulis ejus, aut tabellioni, aut aliis inter ordinandum minia strantibus cederet.
n. M A LXXIX. Haec res in Concilio Tridentino in contro-YAti t.. inducta est, Patribus in partes scissis. Alii enim
exoris disce. illud, quod hactenus usu receptum erat, ceu sacrile imSimoniacum damnarunt merito, citatis eam in rem Gmis, is , Prophetae Elia: famuli, & Simonis Magi exemplis, dee ιο 0ημ nec non rigido Christi praecepto: Gratis accepistis ,gridate ς multisque S. Patrum contra peccatum illud imorea eandem stimoniis. Sanh etiam AEneas Sylvius, postea Papa, Pius II
hia. - , Elis. 66- ad Johannem Peregatum questiis est: τιπιιιαν, 'sa impositio πω manuum S dona Spiritus S. vendi pseuntis.
614쪽
, cuniis: Et Erasmum eadem de re quiritantem supra via dimus. Addebant Episcopi illi, immina donationis & elem ms nae speciosa quidem esse , sed inanes tantum obtentus, quibus effectus repugnet. Propter Ordinem mim acceptum dari, absque quo nihil daretur. Si eleemosynae
nomine darentur, cur non alia occasione, aut alio tempore Ordines vero nulla omnino re interveniente conia
ferendos esse. Quinimo Episcopum contumeliam interia pretaturum , si quis profiteatur eleemosynae nomine se quidquam ei conferre. Concludebant illi, absoluto decreto statuendum esse, ne quicquam ordinanti vel ejus ministris, etiam ultro, seu eleemosynae nomine detur. Contra Episcopi titulo tenus tales & tenuiores nitebantur. Sicut enim, inquiebant illi, sacrilegus CenPtur merito, qui ordines vendiderit: ita, qui eleemosynam a Christo tantoperis commendatam sustulerit, charitatem eum evertere , & Ecclesiam deformare. Eandem rationem in ordinibus militare, quae in confessionibus, communionibus,
Missis, Sepulturis aliisque functionibus ecclesias is obtinet. In his si ultro dari aliquid & accipi potest, cur non etiam in illis A quingentis jam annis constare, quod
divites ministeria Ecclesiae non obeant. Si ergo pauperioribus nihil accipere liceat , brevi ministerium Ecclesiae interiturum. Si reprehensione vacat, propter Pallia, a Papa Metropolitanis data, etiam millia aliquot aureo-j rum dependere, cur Episcopis vitio verti, si ab iis, qui ordine inferiores sunt, grati animi testificationem acceperint ρ Etlam in Pontificali proditum esse, in ordinationibus , tam in peragenda re Divina ad oblationes venitur , Cereos, nempe reS Seculares, Episcopo Ordinanti ab ordinato asserti: quibus tamen vel quantitas, vel .pparatus, pretium & aestimationem possit addeire. Non ergo,
inquiebant illi, iraefodiosum es , quὐd in misellis Episco-
615쪽
pis reprehenditur: neque meretur , ut eum ses or disi infamia, alii laudem I i reformatorum arrogent , verus marisaeorum imitatores , dum festucas observant , es
culicem excolantes. Addebant alii ab Innocentio III. in Concilio generali non solum probari consuetudincm danadi M accioiendi uuidpiam pro administratione Sacramen-
iam di faecipi etiam Episcopis, ut censuris &m
nis Ecclesiasticis adigant ad eam laudabilem sic enim in cari) eo uetudinem observandam. Opponebat se illis Dionysius Graecus , Episcopus Milo tamensis, pertendens , Ecclesiae planh honorificum & conducibile futurum, si Sacramenta mero charitatis studio ministrarentair. Sustentationi Episcoporum lc Sacerdotum abunde provisum esse assi alis decimis. Clcrum mim, etsi decimam partem popaei non constituat, tam grandem portionem accipere, ac praeter alia bona, quae duplo plura possidet. Quod si contendant, pauperes csse Episcopos , id non arguere Ecclesiae cystatem , sed opes cjusdem non aequis
portio us divit . Iusta cnim & lcgitima instituta dustributione, fore , unde omnibus abunde lassiciat, sic ut operam suam liberE ccmmunicare debeant absque alio h stimento, quam eo , quod ultra debitum jam acceperint. Addebat, reformationem extendi ad ea etiam debere, quae ordinationem antecedunt. Absurdum enim esse, ut Clericus licentiam procurandi sibi ordinatoris postulans, literas dimissoriales a Cancellariis Episcopatuum magno licitetur , aut facultatom sui extra praescriptum tempus ordinandi Romae magno prctio 'comparet: horum ver reformatione neglecta de solis Episcopis ordinatoribus emendandis cura suscipiatur. Hactentis conflictus ille partium in Concilio colluctantium, quρο S.C. T. lib. 6 p. 446. 47.-8. narrat. . .
LXX L. Decretum vero DF. xxj. de mormat.
616쪽
haec in verba factum est: Goniam ab Ecclesiastico redine omnis avaritiae D sicis abesse debet; nihilsro collatione quorumcunque ordinum , etiam clericalis tonsurae ,
nee pro titeris dimissoriis aut testimonialibus , nec pro sinuo , nec alia quacunque de causa, etiam sonte oblatum , Episcopi lis alii ordinum collatores , aut eorum mini iquovis Iraetextu accipiant. Notarii vero in iis tantὰmoris , in quibus non viget laudabilis consuetudo nihil accipiendi ,prosin ulis literis dimissoriis , aut testimonialibus
decimam tantum unius aurei partem acciere possint fgc. Contrarias taxas , ac statutamconsuetudines , etiam immemorabiles quorumcunque locorum , quae sotius abusus V c'uptelae , Simoniacae pravitati faventes , nuncupari possunt ,penitus casando S interdicendo , qui secus fecerint , tam dantes , quam accipientes , ultra tisinam ultionem ,poenas in jure infictas i ofacto incurrant. Ex
hoc decreto Papatus ad Tridentinum usque Concilium avaritiae Sc Simoniacae pravitatis reus nullo negotio perapitur. In eo enim avaritiae es Simoniacae pravitatis nota muriantur, quotquot non gratis, sed pretio, etiam sponte oblato ordinant, vel pro literis dimitariis, testimonialibus . sigillo vel alia quacunque causa aliquid accipiunt. Cassantur quoque Sc interdicuntur taxae statuta , consu rudines etiam immemorabiles , quorumcunque locorum, quae potius abususincorruptelae Simoniacae gravitati faventes nuncupari possint. Erant ergo eo usque laxae,
an ututa nam supra ipsum Pontificale, & Innocentii III in Concilio Lateranensi constitutionem ab Episc ris illis, qui ordinationes pro pretio propugnabant, al-egatam vidimus o erant consuetudines immemorabiles. Simoniacae pravitati faventes , ipsomet Concilio indice, a quo sic candidί detectus est Simoniacae pravitatis Spiritum S.& ejusdem dona nundinantis, sacer morbuS, Tom. re ffff - qui
617쪽
qui hactenus Ecclesiae Pontificiae corpus integrum , palibus etiam statutis confirmatus, corripuerat. Sed an in futurum satis Simoniae circa ordinationes Concilium cavit Z Haud equidem ita visum in ipso Concilio elt ΑΙ- rto Duimio, Episcopo Veglensi , aperte professis , se decretum illud habere pro imperfecto, nisi una statuatur, Romae quoque abstinendum a pecuniis CXlgendis propter dispensationes, sine ordinum indebito tempore, aet te immatura absque venia & examine ordinarii sume dorum , sive irregularitatum, aliorumque impediment riim Canonicorum: quandoquidem in his ingentes sumtus fieri soleant. Sic Romanos , Episcopis pauperibus eleemosynam, quae iis ordinantibus dari consueverit, seb- ducentes, rutam decimare , aurum vero S argentum . furari. Cumque talia omae determinanda cile Legati r gererent, Veglensis respondit, se, cum camisprivii ultimo tempore Romae esset, de eadcin re in aedibus Cardinalis Perusini multis Cardinalibus & Praesulibus Romanis coram conquestum, responsum tulisse , in Concilio haec esse proponenda. Nunc cum videat contra fieri,&a Synodo ad Pontificem se rejici, decrevisse se perpes Glentium, & emendationis curam Deo relinquere. LXXXI. Fuit Simonia in collatione ordinum. Sed longh major, foedior, & incurabilis illa est, quae in colla-δ ιinaiisae tione beneficiorum , a collatione ordinum separata, impu-
-isi pa- nus loc. cit. pag. 4 6. quoad Christus ipse alia vice num- mens evertat,& flagello nundinatores istOS.. L E templo ejiciat. Claudius Espencaeus in Epist. ad Tit.
paucis verbis multas Simoniae illius species co inquit, ut initiam Annataae, suo π-
618쪽
ntfδὼκ excusari s unt , quae vocantur Exsectativae omtiae , reservationes in pectore , beneficiorum Irimo cum enti collationes , plurium curionatuum ad unum faceLIum , vel canonicatum , aut simplex alioqui beneficium , nis , seu unitio , ne scilicet ob et pluralitas , mandata, praeventiones , popinae , minuta ,seu communia servitia, regressus omnium spirctuum , pensionis loco retentiones ,
infesta id genus ,primism quidem Ecclesae tandiu inaudita , nee d redivivis Petro si Paulo intelligenda. Eadem
ratione M. A. de Dominis probh peritus Romanarum nundinationum , de Rep. EccI. sib. ix. 9: 8. artes, quibus Romae Ecclesiastica pecunia ex tota pene Christi Ecclesia emungitur , exugitur, hauritur, absorbetur, innum rabiles esse ait. Huc spectant , inquit, Bullae , annatae , propriae decimae , quindennia , compositiones , dispensationes, absolutiones, indulgentiarum perpetuae concessones, evocationum in 'licati modi , resignationes , permutationes , subrogationes , accessus , regressus , coad toriae ,
commissiones extra tempora , s inevidentem significaruit patiae, Privilegia , licentiae , aliaeque innumerabilia mihi etiam ignota. Nos ex innumerabilibus illis, quibus Papa , beneficia Ecclesiastica dc Sacerdotalia cauponatur, rationibus paucas, speciminis ergo, depromemus. LXXXII. Basis nundinationis hujus Papalis est, quod Pontifex non Episcopatuum modo, sed etiam quorumcunque beneficiorum Ecclesiasticorum , in quacunque Mὸ Christiana Dioecesi existentium, pro sitae voluntatis aroitrio supremam sibi collaturam & Dominium, invitis etiamia renitentibiis Episcopis, arrogat. De ejus supra Episcopatus Episcopos , amam a nobis supra m. De potestate in beneficia eorundem , paucis etiam heic agamus. Primus omnium Clemens III. seu IV. aperte
pronuntiavit, Romanos Pontifices de jure esse plenarios fffs a omnium
619쪽
omnium beneficiorum ecclesasticorum collatores. Verba ejus: licet de praeb. S dignit. in 6. sunt: Licet Eccos rum , personatuum , dignitatum , aliorumque bene cis . rum ecclesiasticorum plenaria dis sitis ad Romaniam Misscatur Pontificem fertiπere , ita quod non solum ipsa cum vacant ,potest de Iure conferre , verum etiam jus in ipsis
tribuere vacaturis: colutionem tamen, &c. Secuti Boianifacius VIII. r. si Papa de Priv. in 6. & Clemens RClement. Si duobus. Si tit.penae eandem sibi potestatem disertis vcrbis vendicant. Gam potestatem non Divino, sed Canonico jure iis competere, Gerson lib. de vis. s=irit. Dct. 3. ait: cum tamen canones his Pontificibus vetustiores solos Episcopos quosque in sua dioecesi veros. & legitimos beneficiorum collatores faciant. Monstrum ergo hoc primi duo illi Clementes & Bonifacius VIII. Pepererunt, & potestatem, quam iis nec Christus, nec Apostoli , nec Ecclesia unquam tradidit 'non pretio ab stulerunt, sed vi rapuerunt. LXXXIII. Nihil dicam de gravi controversia illa, a λεν.ι, i. quam Gregorius VII. aliique Pontifices Principibus mo- . oz: iRVestituras , quas, Ecclesia bonis tempora- ' -, etiam Regalibus, jurisdictionibus & seudis s cularibus ditata, peculiares quasdam sibi merito reservarunt , quas tamen ad sola temporalia illi extenderunt, nunquam sacri ministerii ipsius collationcm tentantes vesambientes, contenti ad summum consensu in electum, Mapprobatione ejusdem. Vera enim & propria Mncficii e clesiastici collatio est, cum quis ad sacrum ministerium applicatur, cui necessaria vitae subsidia consequenter ex boniS Ecclesiae decernuntur, quam Principes non affectriarunt. Sed Papae post Greginium VII. ab omni prorsus
cura temporalium etiam , & in Regatio jure Vasallagii Principes amovere , eaque diris spoliare conati sun
620쪽
sunt , ut se supremos Mabsolutos rerum temporaturin D minos efficerent; aspersa repugnantibus Simoniacae labis haeresi, qua ipsimet xini incini inti, q- spiritualium praetextu rerum merE temporatum sto iam impiis af-
eLXXXIV. Accidit etiam, ut certis occasionibus clerici a suis, in quibus primum ordinati erant ecclesiis, recedentes vel expulit, Romanam Ecclesiam, tanquamin toto orbe celeberrimam, adirent, & ejus intercessione vel Episcopis propriis reconciliarentur. Quibus facili Pomtifices annuerunt. Ita Gregorius M. Ind. II. WI
Felicem quendam Diaconum Episcopo Syracusano: alii alios commendarunt. Commendationi mox juncta sunt imperia: Demum praeceptum & imperium merum & o dinarium de providendo in vacaturis: quae fuerunt gratiae Exsectare rem, per quas Papa, aliique , munera nondum vacantia edi lianda, quibus placuit, etiam i santibus & pueris in longa arundine equitantibus, non tamen sine interveniente pretio, assignarunt. inae infamis Curiae Romanae mercatura erat, quando, uti Cardinalis in Cusanus de Concorae Cara. M. queritur, propter eas omnis sudor parentum per filios ad Curiam deferebatur. Neque tamen sic Pontifices se gesserunt collatores, sed precatores, non tamen sine praecepto. Namques rogitare Papae series violiata jubentiae.
Collatores manebant ordinarii, sed' non sine praejudicio& gravamine, donec a precibus, commendationibus, praeisceptis ad vim apertam deventum est, datis executoribus, qui ordinarios repugnantes cc rent, vel ipsi conferrent. Maximas deinceps Exspectativae gratiae in Ecclesia tu bas dederunt, adeo ut Concilium Basileense S . 3I. -- cesse habuerit stiguere,, Pontifex eas deinceps Martias