장음표시 사용
571쪽
Ionae. a l. t alitiosium impedimentum, aut retardatio, aut apertio Merarum a Superioribus ad in eriores, ct ab ins rioribus ad Superiores. Hi quidem sunt casus confitcntium Regularium rcservati. Alii casus sunt confitentium non gularium. Sunt etiam casus soli Papae reservati, ipsorum
Episcoporum potestatem supergressi, qui in Bulla de Coena Domini recensentur , ubi etiam habetur forma excommunicationis , cujus sulmina Papa anniversariis diebus J vis , Pascha praecedentibus, delinquentes circa casus illos , jacta ex sublimi ardente face, ferit. Frustra ibi homicidia, adulteria, incestus, veneficia, a quibus singuli Episcopi absolvere possunt, requiras. Longe graviora Papae icilicet, pro Supiematu & temporali elatione, ceu pupilla oculi sui, soliciti existimatione, crimina sunt, quae illi reservare solent, puta eorum , qui ad futurum Concilium V V re audent : qui piraticam exercent proxime territorium Papae, inde a monte ε Argentario Terracinam usue: qui Apostolicas Mera alsant qui haereticis arma suppeditant:
qui commeatum Aulae Pontificis inerentes, morantur: qui Praelatum quempiam occidant: qui decim, is clero exigunt : qui jura Ecclesiae violant, Reges imprimis, Cameeliarii is Parumenta: qui receptioni Concilii Tridentini adsersantur: qui Romipetas imperiunt , aut laedunt. Haec scilicet atrocia& inexpiabilia illa crimina sunt, quae defacto Papae anathemata incurrunt, neque nisi a Papa ab uvi, & anathcmatis nexu exui possvnr. .gMbilire- L. Quo Vero haec aurigentur, obscurum non est. Olim quidem cnormia crimina contra Dei, non Papae legem ad G ἡῖὰ ' missa, quibus excommunicationis censurae anneXa est, re- οπε ferebantur ad Episcopos, ut de ipsorum consilio, certa putae '' blicae poenitentiae ratio, reis ad ipsisnim emendationem, .c Ecclesiis aedificationem imponeretur. Innocentii constitutio cap. Omnis utriusque dicit: Si Confessarius opus habuerit ,
572쪽
ris , si in reformi actiquo crimine se majores Amores comistri, ut iEud asque uta expressisne personae caute requi- ru. Inde postea emerserunt Casius Reservati puriori antiquitati, uti ipsi in Concilio Tridentino Colonienses &Lovanienses Theologi pertmderunt , prorsus i Ogniti, in quibus verbum Dei peccatorum poenitentum per nullum ministrum, quantumvis legitime vocatum, in foro Divino, absolvere possit, nisi id faciat Episcopus, vel R manus Pontifex, utpote in quo solo plenitudo potestatis remittendi peccata resideat, quique pro arbitrio suo vel L e remittere , vel remittendi potestatem aliis inferioribus delegare possit. Inde Concilium Tridentinum Sess. xiv. cap. I. asserit, uuEius momenti absolutionem esse, quam dis icerdos in eum profert, in quem ordinariam, aut sisbdele- , , garam non habet Iurisdictionem. Magnopere vero ad Chri- Mami populi dificiplinam pretinere visum es, inquit , ut, cetrociora quaedam is graυiora crimina. non is quibusvis, sed a sium mis duntaxat Sacerdotibus absomerentur. Unde
merito Pontifices Maximi pro siumma potestate sibi in E
clesia universa tradita, causas aliquaae eraminum graviores suo potuerunt peculiari judicio reservare. Quasi scilicet verbum Dei non possit remittere peccata, nisi ubi,
in quantum, & quibus in casibus ipsi potestas ex scrinio με horis Papalis derivata assistat, vel ejus vis & potentia
pro disserentia eorum, a quibus administratur, variet , ita ut Per quosdam tantum parva peccata, hoc est ea, quae contra legem Divinam militant, per Papam vero quaevis, inprimis maxima, scilicet ea, quae contra legem ejus, culinariam praecipuε, militant, remitti possint. Quod verbi Divini potestas , & Christi ipsius auritoritas non praestat, Papae potestas & authoritas praestat. Satis apparet, id omne a Babyloniis mercatoribus , ad stabiliendam tyram nidem, alendum, conservandum, & augendum Regni Pa- .
573쪽
palis quaestum excogitatum esse, quod vel sola casuum rev servatoris ex Bulla Caenae Domini supra repetitorum na- tiva indoles, & Romanae in casibus hisce licitationes, m nisem arguunt. De qua re Imperii Romani status Α.M D XXII. graviter sic questi sunt, inter gravamina ce tum , tertio: Papalis sanctitu, ct caeteri Episcopi casis aliquot suae tamkm absolutioni regiquos fecerum ere. Minde nummorum aliquid eis accrescat. ausae ex eo confiacere licet, quod in casibus etiam quantumvis reo tempore Bomestis, aut necessariis, nunquam tamen, nisi numeretu
aliquid, distensant. At si nihil astuleris, maesensuetus
Cum ergo sic Hicrarchici respiscentiam primo vi
m tu Mem poenas Poenitentiales, in argenteas, aureat pue fodinas peris
με ρος - mutaverint, haud immerito statibus Imperii Romani tum sis , ..isti. Pontificii, tum Protestantes iidem inter gravamina sua adversus Romanam Curiam collecta, isthoc etiam numero LXVII.retulerunt. Rubrica est: tauemadmodum plus pee niae quam paenitentiae peccatoribus-Textus leviatur: Patrum Camonibus si ritum es, spiritualibus ae m
nifestis peccasis spiritualem paenitentiam stu satisfactionem imponendam esse , ut se non pecuniae lucrum , sed potius animarum Hlus quaeri intelgigatur. Os Ecclesia iei judices ct Osciales perperam animadversis Canonibus, d
Lum spiritualem paenitentiam in tantum exa*erant, a gravant , ct augent, ut laici priusquam eam satisfactio nem acceptame velint , pecunia magis sibi ab ipsis immuni rarem comparent. Vuare Gisi multum premuntur, E e, sici contra multum ditantur, utpote qui in sium 'Avatum commodum Opartis, agunt mun- ct judicis: quod tamen omnibus juribus dionum est. Clavium, seu Absolutionis Hiez, - rarchicorum in Sacramento Poenitentiae. Gravior est a rusus
574쪽
sus Clavium seu Absolutionis alterius , qua extra Sacramentum Poenitetitiae ripa, Hierarchicorum caput, pro zz-., plenitudine potestatis a peccatis absolvit , & per merita aliena ex Ecclesiae fictitio thesauro, liberδ applicata, indubgentias dispensat, quibus, quando dc qua lege vult. Pecu- εὐμιν riniae autem pro indulgentia expendendae lege maxime vult. Et potestas quidem haec Papae a Doctore Angelico, I h Sa-3ο - ma Aquinate, sic opus. xxi. Io. describitur: Ckm Summus Pontifex sit ea ιt in corpore musico omnium fide- ρος 'lium Chrim is carusit omnis motus Usensus in corpore vero ,sic etiam in proposito. Propter quod oportet dicere , in Summo Pontifice esse plenitudinem omnium gra-' tiarum , quia i essius conferis lenam indulgentiam omni--peccatorum. vii competat sibi , quod de primo Principe Domino dicimus , quia deplenitudine ejus nos omnes accipimus. Haec licet nihil a blasphemia absint, expria munt tamen sententiam Hierarchiae , juxta quam Papa tum in Sacramento Poenitentiae Sacerdotibus de Episcopis potestatem remittendi peccata delegat : tum eadem extra Sacramentum pro lubitu utitur. Innixus enim passionibus
meritisque Christi & Sanctorum superabundantibus, quas ille pro 6 usdem potestatis suae plenitudinc, & singulari Irugalitate illa, qua nihil ex hesternis fragmentis perire patitur, in Ecclesiae thesaurum , coqungendas scilicet cum auro & argento Papae, ut horum contactu & ipsae in aurum& argentum transsubstantientur,& ab eodem ceu radicali horrei hujus custode conservandas, importat pro lubitu suo auxiliares manus porrigentibus indulgentias plenissimas, pleniores, plenas, quibus peccata, & peccatorum poenae, etiam illae, quae a Sacerdotibus in Poenitentiis foro jam impositae sunt, remittantur, dispensat. Neque tam
tum a poenis δc peccatis, sed ab ipsa etiam obligatione faciendi fruinis poenitentia dignos , indulgentiae relaXant,
575쪽
BesIarmino ipso eo impudentiae provecto, ut de Faenit. Iob. I 3. aperte assereret, indulgentiaS Deere , ut propa uis , quae nobis fer indulgentiam condonotur , non tenem
mur praecepto isio de faciendis dignispaenitentiae si tibus,
utque non teneamur Domino, quem superbia , cupiditate atque ilTeita delectatione offendimus , humilitate , largistione , compunctione is aspimone votainta ia satisfacere. Siccine pretio necessitas verae paenitentiae agendae eximi Potest 3 LIII. Satisfactionum Poenitentialium in pecuniarias
mulctas Seculo circiter undecimo, Burchardi tempore omtas esse, supra ostendimus. Indulgentiarum vero nulla in Burchardi vel Gratiani scriptis mentio occurrit. Paulo ante Seculum decimum tertium exortae sunt. Scribit Astexanus in Summa sua, quod paenitens , si semetiat satisfactionem sibi injunctam nimis esse gravem , aut ad se vandum periculosam , posset ad eunam fisum confessorem,
vel alium recurrere , S petere vel commutationem , vel relaxationem seu indulgentiam injunctae satis ionis: facerdotem habere potestatem vel commutandi , Ietiam relaxandi satisfactionem prius injunctam. Haec de S cerdotum seu conse rum indulgentiis in foro Poenitentiali ex multis Canonistis probat Bemhardinus. Postea disputari coeptum est , a quonam remissiones tales fieri possint, a proprio sacerdote, aequali an superiore t Postr mo ad solos Episcopos & Archiepiscopos relaxatio illa transsata est. Tandem de plenariis Papae indulgentiis disputari magnifich coeptum est. Cumque primum Ast xano teste, relaxationes illae factae sint ad p. itionem poenitentium , sit imbecillitatem suam ad sustinendas satisfa-iones satis probassent, postea ad corrogationes eleem synarum , dedicationes Templorum, peregrinationes, bc tandem ad tinnitum munerum in genere coeperunt variae indulgentiae concedi. LIV. In
576쪽
LIV. In Decretalibus Gregorii IX. lib. v. tit. 38. em mpitulo Cum ex ea, ponitur forma liturarum, a Sede Romana quaesoribin istis eleemsonarum sic diserte vocan- tur,) dari solitarum ejusmodi: stula scriptum est, qui tam M seminat , pares S metet , qui vero seminant in ben dictionibus , de benedictionibus metent vitam aeteream. Cum igitur ad sustentationem fratrum S egenorum adio tale eo entium propriae non suppetant facultates, aniversitatem vesram monemus , atque in remi Ionem vobis injungimus peccatorum , ut de oonis vobis is meo collatis, eis erogetis , ut per subventionem vestram i rum inopiae consulatur , us vos per haec bona S alia , ad interea possitis gaudia pervenire. En indulgentiam non petitam , sed ultro oblatam :& oblatam occalione inopiae Maaltatum: & sub conditione erogandi bona 2 meo GL data , ne dubitari possit , primario intentum quaestum, contractumque m ut des, exercitum fuisse. Eodem titulo Alexander III. loquitur de remissionibus, quae fiebant in dedicationibus Ecclesiarum , aut conferentibus aliquid ad aedificationem pontium. Mox A. MCCXV. in Lateranensi Concilio nusmodi constitutio prodiit: syia per indiscretas is supersuas indulgentias , quas quidem Eccl
parum Praelati facere non verentur elaves Ecclesiae contemnuntur , Spaenitentialis satisfactio enervatur: decemisus , ut , cism dedicatur Basilica , nom extendatur indulgentia ultra annum , ac deinde in amriversario dea inimis tempore aso. dies de injunctis saevitentiis industa remi Io non excedat. Hunc quoque dierum num Quis indulgentiarum literis praecipimus moderari &c. Post Α. MCCXLI v. Innocentius IV. uti habetur in Sexto Decret. ΔΕ u. tit. Io. pro fabrica Ecclesiae Rhemensis permisit concedere indulgentias vel unius anni, vel 4. . di
577쪽
νιν sh-.. LV. Hoc argumentum deinceps scholasticis discept picor tionibus exercitum, eoque perductum est, ut eorundem An ζ' opera nundinationibus indulgittarum non tam fenestrae,
- , η - - quam decumanae portae aperirentur, asserentibus pleri
zzz2- Uae,principaliter dari indulgentias , s quis manus ariranti jutrices porrexerit chac phrasi Sixtus I v. in bulla, quae Extravag. com. Iib. v. tit. 9. extat ad hos tasia , ad Basiticas S milia ,smodis temporalia quae exponuntur, ρη ordinentur ad sirituatia. Sic enim Simoniam non comz. '' mitti. Sic plane pecuniae pro remissione Peccatorum ex
θη υνη- & datae, juxta institores Romanos, non ut corpora, sirituaus considerantur, adeoque Simoniae concitii admittendae metus nullus est. Nam indulgentiae sint; sic Augustinus de Ancona, potestate Pastin qu . 3o. primitur 3 art. 3. loquitur , ad relevandam indigentiam Ecco . solam voluntatcm , sed actum dantis requiri, μιμι.ι- subjicit: Indigentia , inquiens, Ecclesiae non revelatur per preM i solam voluntatem dandi , sed per datum. Proin divitis conditionem hic meliorem esse, quam pauperis idem infert. Accesserunt indulgentiarum quaestores, qui suis amtificiis mire negotiationem illam promoverunt, atque eo impudentiae progressi sunt, ut A. MCCCxi. in Viennensi Concilio, cui Clemens V. praefuit, nonnihil reprimi d bucrint, peculiari edita constitutione contra quae res indulgentiarum , Mae in Clementinarum obro quinto tit. 9.extat. Ibi inter alia habetur , quaestores illos eleemosyn xum in suis praedicationibus proponere abusus, ut simpliges decipiant, & aurum subtili , vel fallaci potius ingenio ab illis extorqueant, quod in animarum periculum & scandalum plurimorum cedat. Abusus recitantur sequentes, qu/d non e temeritate,audacia Udeceptione multipIici an arum , indulgentias populo motu suo proprio de facto concedant,fuser votis risensent serjuriis, homicidiis S pe
578쪽
ratis allis sibi confitentes ab oreant , maia ablata incerta data sibi aliqua pecuniae quantitate remittant , teristia, aut quartam partem de paenitentiis injunctis ret xent , animas tres vel plures parentum vel amicorum illorum , qui eleemos naae ei conferuui de purgatorio cut erunt mendaciter extrahant, S ad gaudia Paradisi perducant , benefactoribus locorum , quorum quaesores existunt remissionem plenariam peccatorum indulgeant, S aliqui ex ipsis eos is poena S is culpa absolvant. Decretum Concilii adversus quaestores 1llos ejusmodi cusum est : Nos abusus hvusmodi , per quos censura vilescit Ecclesiastica, lis Havium Ecessae authoritas ducitur is
contemptum , omnimode aboleri volantes , per quoscunque quaestores fieri vel attentari de caetero districtius inhibemus r omnia S singula privilegia in qua super praemissis , veI eorum aliquo , sue aliquibus locis ordinibus vel persenis quaesorum hujusmodi quomodocunque concessa ne i orum praetextu sit eis materia ulterius praesi mendi authoritate Apostolica , quantum ad praemi penitiss revocamus. Baesores autem , qui deinceps in Pr
misiss , vel aliquo praemiorum deliquerint lyc. sic per Acorum Episcopos puniri volumus vulgo prorsῖs B soribus privilegio in hac parte δε ragante ubdasuis temerariis abusibus , qui cNBJ UBIQUE ut eommunis habet merito NIMIUM EXCREVERUNT,
Faenae formidine propens s compescantur. Videbantur sic abnsus illi indulgentiarum per Clementinam illam saris taxari , damnari & aboleri. Cceterum Pontifices mox ipso facto decreti hujus interpretationem ediderunt, quod videlicet abusus illi sint damnabiles & abolendi, si fianta quaestoribus hospitalium , si vero a Pontificibus ipsis erceantur jubenturque, opus maximE pium esse. LVI. Sic ergo deinceps Pontifices aliis quaestoribus Hismua a a 3 IMM
579쪽
indulgentiarum concessionem simpliciter prohibuerint irmisi Episcopis vero, vel Archiepiscopis indulgentias duntares v r, partiales Sc limitatas, anni puta, vel M. dierum cona uis , cesserunt: sibi vero ex plenitudine potestatis plenarias immεμ ad dulgentias omnium peccatorum ad tempus longissimum, nullisque nisi papalibus arbitrii finibus limitatum, reser- ρον-varunt, sic tamen ut jus illud indulgentias illas conserena applicandi committere possint, cui voluerint, S laicis. Placuit autem discrimen indulgentias intor plenas &plenistimas. Ita Potrus de Palude indulgentiam plenam vocari ait, re sectu remissionis poenae mortalium es venialium , S plenisimam dici respectu non sium famae ,
sed etiam culpae vexialis- ς quia , inquit, indulgentia habet rationem cujusdam abstitionis. Alii medias, s niores addiderunt. Ut ergo Pontifices opinionem vulgi de indulgentiis alerent, confirmarentque, clim antea in literis indulgentiarum usi fuissent hac forma , remitti via totum , vel partem de injunctis paenitentiis: aut, feriremissionem vel totalem vel partialem paruae temporalis pro peccatis debitae Innocentii III. Bulla sonat: r centiores hac generalitate usi sunt: Eleuam , pleniorem, plenissimam omnium precatorum veniam C O Seio concedimus indulgemus. Neque viventibus duntaxat, sed etiam mortuis indulgintias dare consueverunt. In Taxa Cancellariae Apostolicae pag. I. prctium a consanguineis superstitibus pro mortuis expendendum , sic definitur: Pro mortuo excommunicato , pro suo supplicant cοη guinei , litura abstationis venit Luc. I. rL '. pro mu
liere quae se fussendit , ve pro viro , ut possit hcclesiae
tradi censurae duc. I. Carl. 9. Toletus χ luoque de Im Q. Sacerd. lib. I. r. sic definit potest excommunic tione contracta in vita ab 'rei post mortem. Testes ejus rei sunt crebrae adeo indulgentiae, mortuis concessae, sa
580쪽
crae quinetiam arce; Romae inprinais, privilegiis solenni ter munitae, ut toties liberetur anima, quoties in iis lita tura Navarrus Commentario S indust. concedit, indulgentias ad mortuos in Purgatorici laborantes 'extendi posse, negat tamen, cuiquam Papa inferiori hoc est, alii quam Papae fas esse ad mortuos extendere. An vero extendi ad mortuos possint per modum authoritatis judicialis , avii fustragii, deprecationis , ve, aterce lanis, certant Doctores, & adhuc sub judice lis est. Per modum sumagii duntaxat mortuis prodesse , Bonmentura , Richardus, C etanus, Cordubus, alii affirmant, metuentes , ne alias studium pro redimendis Missis, & orationibus in usum mortuorum frigesceret. Sed hanc sententiam Valentia incautam , nullo modo audiendam , appellat: Besarminus probabilem , sed contrariam magis priam y ' cat. Parim tamen refert quo modo mortuis prosint ham
indulgentiae quidem per modum deprecationis collatae , nil minus quam indulgentiae sunt dummodo quod ada-gio nefas putatur, Σπὸ νεκρῆ-ὰ mortuo tributum exuere. Papae fas integriimque putetur. LVII. Indulgentiarum Panegyres ic nundinae Iubilaea sunt. Anno nempe MCCC. cum Jubilaeum vere Christianum , quod unico Christi merito afflictas conscientias, i , confidere docet, fatali hominum superstitione obsolevis- et .set, Bonifacius VIII. tempus idoneum nactus , hunc novum & solennem indulgentiarum mercatum in ejus locum
substituendum putans, bullato edicto Christianos invitavit 'Romam ad Basilicam S. Petri & Pauli, obsequentibus non solis, plena Sc pleniore, sed etiam plenis a peccatorum omnium remissione promissa. Quid potissimum ille spectaverit, ex vita &: moribus qus aestimandum est. Praeclaia: enim alicubi Cicero omnibus in rebus, quae grauiores majoresque sunt, quid quisque voluerit, cogitarit, admiserit,