장음표시 사용
541쪽
5-IO. I 3 15., Sicut quoque Jesus praestantiores
duntaxat sententias precum, quae tum HSitatae OΓant,
in exemplum proposuit, cons. Vet stonii Nov. Te St. Matth. 6, 9-13. T. I. p. 323 26. Pii Hebraei sacrificia osserentos, ad illa exempla a Mose Proposita, grates Deo reserebant. et se ad pietatem et probitatem excitabant. Singularibus occasionibus
hymni cantabantur, instrumentis musicis accinebatur, et chorcae sacrae agebantur, Exod. 15, I ud. 5.
Dc aliis precibus publicis nihil memoratur, nisi quod I Beg. 8 , I 4-21. 23 3. PS. 72, 19. Ne h. 8, 6., et alibi de Psalmorum decantatione in templo, legitur; preces autem PuiVatas Plerumque alta Voce ΡrO- latas fuisse, ex I Sam. I, Ι2-15. colligitur, Cons. Luc. 18, IO-14. - Ηebraei orabant stantes, IReg. 8, 22. Luc. I9, II., quod etiam in Synagoga, ac in antiqua ecclesia Christiana observabatur, et a Christianis orientalibus adhuc dum retinetur. Hebraei tamen interdum etiam genua flectebant, I Reg. 8, 54.2 Pa Pal. 6, I3. cons. I Reg. 19, I 8. Dan. 6, II. Egr. 6, 5. Luo. 22,4 i. A ct. Ap. 7, 6o. , aut toto corpore se in terram Prostornebant, E x O d. 34, 8. 2Paral. 29, 29. PS. 95, 6. Matth. 26, 39., monus in coelum tollebant, I Reg. 8, 22. 2 Paral. 6, 13. Je S. 1, 15., et Poctus Suum Percutiebant, Luc. 18, 1s. Elias Orans ita se inclinaVit, ut caput genua attingeret , quod Vix alia ratione, quam gonibus flexis et domum in calcaneis residens Praestabat, I Reg. 18, 42. , Orientales orantes adhucdum diversos eorporis situs Observant, et saepe variant. Prae ce-
542쪽
g. 396. Preces..teris curant , ut Orantes saciem in certam mundi pla- gam convertant, atque Judaei et Christiani quidem orsus Ierosolyma, Mohammedani autem versus II d-
oam, et hano plagam Vocant seu Partem an
teriorem. Hebraeis dicebatur ' 'l l, pors postica, quia Sanctuarium, ad quod in sacro tabernaculo et templo, faciem convertebant, erat in parte postica seu Occidentali, Cons. I Be g. 8, 33. 42. 44. 46. 2 Paral. 6, 34. 38. Dan. 6, II. 14. Me-hestanis Hobia crat plaga orionialis, cons. EZech. 8, I 6. - Horae precum fixae antiquiovi aevo non erant: quod enim PS. 55 , 18. legituΓ, argumento CS- se Vix potest, jam tum tria diei tempora orationi dicata fuisse. Ast Daniel c. 6, 11. i4. ter quotidie orationi vacabat, dubio procul hora Alia , 6ta et 9na i- c. 9na, 12ma et glia), quae horae aetate Apostolo
Ι'ublicus Dei cultus in synagogis memoratur' in, uovo foedere duntaxat die sabbathi, Matth. 12, 1 o. Marc. I , 2I. 3, 1. 6, 2. Luc. 4, 16. 52 3. 6, 6. 33, lo. Ac t. A P. IS, I 4. 15, 2 l. I 6, I 3 25. II, 2. a 8. 4. Singulare est, quod ACt. AP. 19, 9-IO. Te fertuo, Paulum Ephesi auditorium conduxisse, in quo quotidie docebat. Festis tamen diebus dubio procul Judaei in synogogis ad liturgiam conveniebant, qui Jcrosolyma proficisci non poterant. - In SyΠΘgogis
543쪽
I, 397. Liturgia Synagogarum. quidem preces quoque privat ac locum habebant, Matth. 8 , 5.; cultus Vero publicus, praemissa Salutatione , a d Oxologia inchoabat, qua sinita, pars legis
Mosaicae; et praemissa alia doxologia, pars quaepiam cx prophetis praelegebatui'. ACt. Ap. i5, 21 Luc. 4, 16. Lector illo aevo, Ρvo ut nunc, caΡut superindumento, quod I altilli nuncupant, operuit, ad quod Paulus Rom. 3, 15. alludit. Praelecta Hebraica ex- Ponebat interpres in vernacula, et lector vel alius docebat Populum; Luc. 4, 16. Ac t. Ap. 13, 15. Uas occasione Iesus, et deinceps Apostoli Evangelium an- nunciabant. Conventus precibus, ad quas, sic lit ad doxologias, populuS omen acclamabat, et collectione pro Pauperibus terminabatur. Quae nune in synagogis Judae Oriam aguntur, et a Vitringa de Synagoga Veteri
P. 946-i O. Per tractantur, non omnia antiquiori aevo obtinebant; ita lectores non, ut nunc, Sub auctione Provocabantur, Sed Sponte Surgebant, Luc. 4, 16.,
et qui sexmonem ad populum dicebant, non erant Dabbini, ad id ipsum constituti, Sed invitabantur, Vel sc o florebans, A t. Ap. a 3, 15. Lu C. 4, 16. ParteS quoque praelegendae non videntur fuisse praefinitae, sed liber praelegendus duntaxat, ab antistite Synagogae determinabatur, Luc. 4, 16. seqq. MOdernae quoque precum formulae nondum conceptae fuisse videntur, nisi fortasse aliquae quoad substantiam, quibus accensendum est I 'ri Sch'ma,
de quo Thalmudici mox ab initio, permulta praecipiunt, et nobis quoque quaepiam dicenda veniunt. Nomon mutuatum est a prim0 Verbo ut is loci De ut.
544쪽
538 g. 397. Liturgia Syn3gogarum.
6, 4.; complectitur enim loca De ut 6, 4-9. II, - 21. et Num. II, 37-4I- , quibus inculcatur Hebraeis , ut legem Dei mente perpetuo retiis Neant, Te colant, meditentur, Sibi applicent, ot in usum redigant; unde Diabbini exsculpserunt praeceptum, ut quilibet Judaeus, Thephillim seu Phylaliteriis ot Tallith indutus, haec loca sabbatho, die lunae, et
die Jovis, mane cum tribus, et Vespere eum quatuoΓdoxologiis, in synagoga, uut si eam adire non posSit, ubicunque fuerit, ctiam in via aut platea stans recitet. Hinc Pharisaei aetate Christi, hora harum precum, angulos platearum quaerebant, ut ex duabus plateis Cernerentur, quanta cum devotione haec loca recitarent, Matth. 6, 6. Vitringa de Synag. Vel p,1O51-IO6O. - Becitatio horum locorum et doxologiarum, Judaeis dicitur, suscipere, vel in Seox Citare regnum Dei Vel coelorum, uti ex locis a Veistonio in Ν. F. Matth. 6, 5. T. I. p. 256. , adductis patet, ex quibus, attentius consideratis, fa-ello perspicitur, has dictiones nihil aliud velle, quam
religionem in se excitare, seu se excitare ad religionem, quam regnum Dei dicunt. Quum autem religio, Seu regnum Dei, per Messiam porsiciendum exspecta-Tetur : regnum Dei vel coeli etiam idem erat ac regnum ΜeSSiae, quo Sensu hae expressiones in N. F. usurpantur, nisi quod interdum quoque pro sede beatorum Veritant, quia nempe hoc Dei regnum in alteram quoque vitam extenditur, in qua demum porsectum crit.
545쪽
. 398. Lingua liturgiae in Synagogis. 53
3. 398. Lingua liturgiae in Synagogis.
Quum Synagogae erectae fuerint, ut populus religionem edoceretur, et ad morum integritatem ex citaretur: liquet, usum linguae vulgaris fuisse nec OS- sarium; quare dubitandum non est, praelectiones Hebraicas, uti Thalniudici testantur, mox peu interpretem in lingua vulgavi expositas fuisso. In synagogis Hellenistarum dubio procul versio Λlexandrina lo-gebatur, uti Tertullianus ApOl. 18. testatur. Hinc permulti Thalmudici hanc versionem verbis honoriscis eommemorant; recentiores duntaxat quipiam, Observantes , Christianos xalidis ex hac Versione depromtis armis contra Judaeos pugnare , eidem infensi erant, et eam e Synagogis eliminare contendebant, quorum molimina imperator Iustinianus Oppressit. - DO-xologiae et preces ex eadem ratione, in lingua vulgari pronunciabantur. Quaepiam quidem voces He raicae , uti et in nostris ecclesiis amori, alle- lvja, Sabaoth, , retentae erant,
quales quaepiam etiam in N, F. occurrunt: aliac nutem precum VOCeS Aramaeae Sunt, ut Marc. II, 34.:
et ipsum quoquo εφφα Θα Marc. 7, 34. , est Aramaeum nrisnN, aperitor.
Apostoli, primas ecclesias in synagogis condem es, earum rationem secuti Sunt, nisi quod fractio pa 8 nis, i. e. , S3cra eucharistia, quae, exemplo Jesu, in
546쪽
54o 399. De liturgia Apostolica.
coena celebrabatur, accederet, Act. 2, 42. 2O, 7-II. I Cor. II, II 4. Demum a Judaeis e synagogis exclusi, Vespere conveniebant in cubiculum alia
cujus Christiani, lampadibus collustratum, Ac t. Ap.
IO, 7-II., ubi Apostolus cum senioribus Seu presbyteris, ita consistebat, ut loquens facile audiretur ab omnibus , qui circa ipsum considebant. Praemissa salutatione, aqua nostra salutatio liturgica: Dominus vobiscum, Vel: pax vobis, descendit, doxologiae et praelectiones sequebantur eaedem, quae in , Synagogis invaluerant; Apo Stolus vero populum religionem docebat, et ad vitae innocentiam hortabatur. Demum dictis precibus, mensae parabantur ad convivium, in quo Apostolus sacram eucharistiam consecrabat et distribuebat. Denique conventus collectione pro pauperibus praesertim Jerosolymitanis, terminabatur. 2 Cor. 9, 1 - 15. Cons. Justini Apolog. I. In his coetibus ministri ecclesiae quidem ex ossicio erant doctores, nihilominus, ut in synagogis, cuilibotlaico liberum orat, ad populum dicere, hymnum de- tantare, preces recitare, quod et plures praestabant, inprimis qui donis supernaturalibus instructi erant, etiam foeminae; Paulus duntaxat cavet, ne loquentes peplum deponant, aut sine donis Supernaturalibus loquantur, Vel quaestiones Proponant, I Cor. I, 5.
14, 34 5. Lector, et qui sermonem dicebat, stabat, reliqui sedebant; ast ad preces surgebant omne S. Quod linguis peregrinis proponcbatur, mox per inte Pretem lingua vulgari exponebatur. Id adeo urget Paulus, ut et supernaturali dono linguarum instru-
547쪽
s90. De liturgia Apostolica. 54r
etum, absente interprete, Silere jubeat, i Cor. I 4, 1--33. Graeci in liturgia caput aperiebant, a Cor. II, I - 16.; in Oxiente autem antiqua consuetudo, operto capite rebus divinis vacandi, retenta fuit, uti et Christiani orientales hodie dum caput non nudant, nisi ad consecrationem Oucharistiae. Hi coetus litur-gici ab Apostolis cogebantur prima hobdomadis die, nempe die solis, Seu, sicut jam Apoc. I, IO. nuneu patur, dominica, nisi fortasse, uti Aet. 2o, 6-7. prima dios hebdomadis, sit vespera sabbathi, qua dies more Iudaico inchoabat.
Caput se Xt Um. De idololatria.
S. 4oo. Num in R. Cognitionem Dei, quae in Bibliis docetur, descenis
dero ex revelatione divina, Vel ex eo recto colligitur, quod homines, sibi relicti, antiquissimo illo aevo qualecunque illud statuas) Verum Deum invenire non potuerunt, uti nulla gens per se ipsam, ad hanc sublimem ideam eluctata est, et philosophi quoque Graeci, poSt Varios demum , in quos per ducentos fere annas lapsi sunt, errores, architectum quidem aliquem mutuli, nequaquam Vero Gxeatorem ot guis
548쪽
bornatorem uni erSorum, ac omnipotentem judicem hominum cognOVerunt, nec Vanitatem aliorum deo.
uin perspicere Potuerunt. Quodsi viri hi perspicacissimi , permultis rerum naturalium scientiis excul. i, non cognOVerunt creatorem et gubeaenatorem uni-
ea Sorum ac judiccni hominum, qui in antiquissimis Bibliorum documentis docetur: quis dicat, illos Viros, Abrahamum, Noachum, Henochum, Adamum, aut si ita placet, Samuelem, Da videm , Asaphum, Nathanem, qui
omnibus illis Graecorum scientiis carebant, Sine ΓΕ -
volatione, hanc Dei ideam concepisse Si cognitio Dei tam facilis foret : prosecto Hebraei, Saltem post Davidem, constantes suissent Dei cultores; aut saltem cultissimi Judaei actate Antiochi Epiphanis, non suissent moliti, idololatriam inter Hebraeos postlimi- Dio reducere, es. Me iners Historia doctri nae de vero Deo 178o. - Qui contendunt, Primam hominum Poligionem fuisse Fotis chismum, scucullum creaturarum et idololatriam: a priori confingunt historiam, et gratis Sumunt, homines in cogni- ionibus semper ascendere et nunquam descendere,
quod universa historia, et praesertim historia religionis refellit, quae permultos descensus, et etiam Heb-xacorum frequentes in idblolatriam relapsus memo-Tat. Regressus vel potius descensus hujus generis jam conligit anto diluvium, quum plurimi revelatam Dei cognitioncm et monita divina spernebant, et, Sine Deo Viventes, omnia scelera sibi permittebant. Ejus genovis descensus actate Abrahami contigit, qud homines, superstitione ducti, creaturas animatas
549쪽
et inanimatas, esse deos, sibi persuadebant, ae tex-Tam, mare, Vento S, 1luvios, ignem, lapides, plantas , animo lia bruta, solem , lunam , stella S , Spiritus invisibiles, hominos defunctos, in numina tranSforma bant et adorabant; p P0gressu temporis etiam ab Stractis, uti famae, concordiae, pietati, fidei altaria origebant. Cicero de Nat. D. L. III. 16 - 23. 24. de L e g. II. 8. Malis quoque I hysicis, ut labri, Orbanae, insortunio; ac moralibus, ut contumeliae et impudentiae altaria consecrata sunt, Plinius H. N. II. 5. Antiquiori ac vo, homines, qui robore, Potentia, aut prudentia Valentes, in alios, vel benefici vel malefici erant, demum desuncti, divis accenSebantur, ut, si non omnes Graecorum et Latinorum dii, saltem plerique , ex hominibus in coelum migrarint, Herodot.
de N. D. I. 42. III. 15-23. Di odor Sic. V. 74-8O. JOSeph. Arch. IX. 4, 5. Hinc dii in Bibliis
Vocantur mortui, quae tamen compellatio si in ut in nia idola, Vita carentia, Te Spicit; quare Deus vocatuT Vivens, FI, G en. 16, 13-I4. Recentiori autem aevo, florente licet Phlosophiae studio, Sceleratissimi quoque reges et imperatores, adhuc ViVentes, templa Obtinebant, in quibus a Sacerdotibus, sacvificiis colebantur. - Pleraeque gente S malignos et saevos quoque de OS credebant, uti Aegyptii Typhonem, et Mehestani A lirimanium, et innumerabiles ejus daemones, quibus autem, Saltem a Zoroastredemum odocti, cultum non exhibebant, sed resiste, ant. Verum dii quoque boni, non quidem facile pec-
550쪽
catis et sceleribus , Sed intermissione cultus , et mora quoque petulantiu irascebantur, ut quosdam homines etiam sine cauSSa PerSequerentur, uti in Homeri operibus conspicitur, Valerius Ma X. L. I. I. p. 38 42. Hinc justitia Jellovae in Bibliis persaepe cc- IobratuD. - Cui libet genti et urbi proprii erant dii, Plinius II. 5. cons. 2 Heg. II, 24-34. Je T. 2, 28. , qui, primum cultu alicujus familiae celebres, demum a reliquis ejusdem gentis familiis adoptati sunt; nihilominus quaelibet quoque samilia suos habuit penates et tutelares; nemo enim ad omnes deos colendos obligatum se esse censebat, Seu quilibet suo arbitrio colebat, quos potentiores, Vel sibi magis propitios opinabatur; neque tamen reliqui proPSuS negligendi erant, ne fortasse laoc negieetu se contemtos arbitrantes, irascerentur, et mala immitterunt. Dii gentium et civitatum , quae laeto reΓum Statu et victoriis reportatis inclavescebant, potentiores et meliores censebantur; dii vero gentium devictarum . debiles et impotentes, qui suos tueri non potu ei int, Populabantur, et hinc a victoribus captivi deportabantur, HOS. io. 5. A mo S. I, II. JES. 46, i. Jor. 48, 7. I deg. 2O, 23, 28. Ex hac sententia Cicero O r. pro Flacco 28. de gente Judaeorum de icta scribit: quam cava diis immortalibus es sol, docuit, quod est victa, quod e locata, quod sex Vata. Hinc in Bibliis Iehova
Perpetuo potentissimus praedicatu P. - Attamen dii quoque necessitati parere, et certis ritibus et Verborum formulis, velut incantationilius. ad vota homi-