Hesiodi Theogonia librorum mss. et veterum lectionibus commentarioque instr uxit David Iacobus Van Lennep

121쪽

ουδέ ποτ' αμβροσίης καὶ νεκταρος ερχεται Δασσον

VARIAE LECTIONEM

Ac ἄλα πίπτει , quam constructionem Fingularis verbi eum nomino plurali vere Boeoticam esso dicit, ellans Ruhn-xen. et Vossium ad Ilom. Il. in Cor. 499. Booevh. ad Pind. Ol. VIII. R. Largior hane minime absurdam videri posse coniecturam. Mihi tamen nondum recedendum videtur a vulgari. quam longe maior pars Codicum habet, lectione an γριευoc se . 's1κεαυῖς, de quo Proclus in Timaeum, V. p. 294. med. δηλούσι δέ OI θεολπα. τὸν 's1κεαυον ἀπso1e εἶναι se νησιωe χορηγόν' δει λέγοντεe αυτον ἐκπέμπειν Ἀετρυς, αν ἐπι θάλατταν τοὐe ὲ-ια χωρω. Cons. tamen infra Commenlarius. s. I92. μίε εκ π. Par. D. G. προρρέει Flor. A. Par. G. προφέρει lunt. 2. θιαῖσι Par. C. Aos τοῖσι Par. I. θυα τσι Flor. D. vs. Is A. F. τιν ἐπίορκον Par. B. κο τον ἰπ. Emm. Malo cureius scribi volebat ἐπίορκος. cons. supra v. 232. 'Εργ. v. 282. απολεMας seripsi, ut habent Par. Λ. B. D. G. I. Ald. Bas. Iunt. 1. 2. Froh. Trinc. Steph. ot cum Gaissordio recentiores. A in talibus pronunciando geminabatur. απαῖ auere Flor. B. sed supra seripium eadem manu ἀπολ . επιμώσει Par. B. Emm. ἀπομισση Vat. Par. E. II. I. vs. Is 4. κάρκου Par. II. vs. I95. κεμαι vήi a stoe . ut uesiodi, etiat Εt1m. M. p. 605. 29. ubi tameti νηομae errori librariorum deberi, eum scribendum esset νήυτμος, liquot tum e loco, ubi stat vocabulum inter vael vi lum collatis Zonara in νήυτμocet Phavorino p. 4505. 8, s. quorumὲ θυημένος ἀυτμης cum Elymologi M amme convenit. Vide praeclaro exponentem hoc Mueletellium p. 492 Mq. Nihi νη-μος, quod agnoscunt momorali supra Grammaiiei, quodque habetit Florenittii A. D. C. Vat. Neap. R. S. et maior Parisinorum pars, ut ilem Tritie. et Steph. vera esse lectio videtur, quamvis Muetrellio p. 4 . et Gott lingio ad h. l. ob sequentia v. Is . ανά--συ oe και Γναυδse pene praeserenda videatur altera νηποτμος, quam exhibentPar. A. c. H. I. Bodl. Behd. Ald. Bas. Iunt. 1. 2. Frob. Schmid. favente Stephani margine , ubi νη που Euc. In Med. est νή-u oe, sed supra seriptum H - ποτμoc. Nulla autem, quod sciam. pro hoc vocabulo veterum exstat auctoritas. Nam vereor, ut iusta videri possit, quod iti Seholio apud Gaissord. p. 458. ad 9ήύτμoc legitur γρ. νηὐποτμος, νεκρος. απι-e, ubi posteriora duo voeabula manifesto ad νή. 4oc pertinent, νηιοτμος monstrum est vocabuli, quod tamen etiam Flor. D. exhibet. νουπο- τι ac Vat. G til. vs. I96. ἄρχεται Flor. A. alia manu supra seriplum νρχ.

122쪽

βρωσιος, αλλα τε κεῖτα αναπνευστος καὶ αναυδὸς

στρωτοῖς εν Mare , κακον δ' επὶ κῶμα καλυ τει. αυταρ hτην νουσον τελων μέγαν εἰς ἐνιαυτον,

800 αλλορ δ εξ αλλου δεχεται χαλεπωτερος αθλος,

Frob. βρῶ me Par. D. G. Vaticani Coelii. margo. αλλά γε κεῖται Med. Par. G. λλα γε Misa Par. II. sed vorum est 6, eui respondet in v. Is 8. δὲ, ut bene vidit Moiit. και abest a Par. F. vs. I98. κοιμὸν δὲ ὲ καμα Flor. B. non contemnenda varietate. δ' ἐκ κωμα nolid. κύπα καλύπτει Flor. D. Verba, ut sunt in ceteris SS. et Edd. citat Eim. Gud. p. 55 . s. v. κωμα. Eadem exstant in Cod. Havn. 19 l.

apud Bl h. p. 941. nisi quod ibi pro

καλύπτει est χαλε-ει. vs. Iss. επεὶ Flor. B. D. Par. C. sed in margine : τρ. επῆν) ἐπὶ Par. I. νούσου ahest a Par. c. voύτρου Vat. Melit. τελεισει Flor. D. Par. C. τελέσση Par. D. τελεσφήρω pro μεγαν Med. Flor. D. Par. c. II. I. τετελεσμευου Taur. Ε glossis haee, ut videtur. Par. D. vs. 8oo. Maoe γ' Flor. B. αλ-λoe Flor. D. Vat. Par. D. E. G. H. I. Rehd. At roeto so habet αυτὰρ ἐπὴν Ελλse δ' iaλλου sed postquam- tumri alius ea vito. Pro χαλεπωτατος. ut vulgo Edd. seribere malui cum Gelli. χαλεπώτερoc, ut habet maior pars Codicum , Med. Flor. A. B. D. Neap. Ven. Taur. Vat. Moili. Par. C. D. Il. l. Eium. Be . Trine. ειθλσe Par. D. G. vs. sol. ἰ-αετεe reliquimus, quod vulgata ha e scriptura defenditur voca. hulo dorivato ε-α- ρω, Eργ. v. 4IG. ubi nihil variant Codd. Ivαετες, pro qua scriptura lacere posse videatur Homericorum Codicum constantia Il. Σ. 400. Od. T. 11'. E. 10 . E. 240. X. 228. habent Med. Flor. B. D. Vat. Par. C. D. E. H. I. ειναέτης Taur. απαμείρεται scripsimus secundum Med. Flor. D. Vat. Par. C. E. II. Trine. eum huc portineant Elymologi cud. p. 63. 26. απαμειρεται, αποχωριζεται, Elymol. N. p. 118. s. απαμείρεται, αποπιχώριασται. sed ab Eustathio p. 1243. 24. ei talum ἀπαμείρεται. expositumqire p. 94 . 16. μερι ι . non ad h. l. roserendum est eum Molso, sed ad Εργ. v. 5 8, ut clare docent eiusdem Gram- maiiei vorba p. 3 66. 53. ex illo versueti antis τρμην απαμείρεται αἶσαν. Ihi autem constans Guieum, excepto uno Galeano, lectio est απσμεοεται h. e. aibi partem sumit, sortitur. Eustathium seculus est 1 . Stephanus in Thes. T. II. p. sal. A. B. ceterum ibi απαμειρε - ται h. l. ut geminam lectionem agno-Mens, eum tamen in editione απομ-aται dedissei. α υμεθεται sic eadem manu Flor. B. Celeri SS. Omnes pra ter suis pra eitatos ἀπομιρεται et sic Ald. at . que hine sermo Edd. vh. 802. περιμίσγεται Flor. B. D. Par. I. ἐπιμἈστεσ3αι signissentione nΛ

123쪽

eundi verbum est Iouibus inprimis usitatum. vid. Em. ad Callim .. v. in I v. 13. Sed apud Homerum et alios

semper ponitur cum dativo, nunquam cum praep. ala, quast eausa Buhnkenium impulit, ut hie et seq. versu malleta νίσσεται. At in nullo codice hoe exstat, vulgatamque lectionem recte Molfius luilus est. Cum enim reperi

σθαι σις τινας.

va. 803. ἐπισιαθετα. Vat. vs. 804. aιρείαις corrigendum dixti Gureluse Sic eerto scriptum in annotatione. Sed voluit, ni fallor, ειρεαις et Maiae, ut postea corrigendum censuit nutinventus Ep. Cr. i. negans ἐπιμίσγaσθαι nisi praepositione inlere dente eum ace. Dominis posse Coustrui.

Equidem ad defendendum hic accusa. lixum non utar cum Boissonadio eis illingio versu Callimaehi n. in Iov. I. eum ibi pso ἐπιμίσγεται quidam Codd. habeant ἐπιωμσεται, sed potius cum uernio dicam, laetio lite intolligi

posse praepositionem ob praecedentia v. 802. Certe non sollicitandum puto εἰρεae . quod omnes h. l. Codd. tuentur, ipsaque adeo vitiosa leelio Taurinensis εὐρωαc. Neque est in nominis forma cur offendas. Fuisse potest aιρέα et alia, ut γενέα et γεννά. Librariis ai/έae deberi vix credibile est, cumtiolius esset aba ex Ilom. Il. Σ. III. Cons. Orio Elym. p. 59. Elym. M. P. 483. 4. HosFeh. T. I. p. 11sq. T. II. p. 69. Tum ειρε ars dactylus colorem habet prorsus nesi eum. Ruhnkenianum ah αι e recepero Wolfius et Diti dorsus, illo non improhante Hernio. Iter mannus in Cens. Goelli. legendum ait vel ἐπινωσεται-ευέας, vel aπιμίσγεται - μα e aut ahae ὲe as. vs. s05. Talas γὰρ δεκμ Par. II.τso, Gνιν θεοι Taur. Στυγὸς omissum in Vat. vs. 806. τὸ δ' I, m Ald. Bas. Iutit. l. 2. Trine. τὸ δ' Irim Steph. Comme . Ileliis. Sehmid. Rursum To δ' Iεσι Grae-xius et hine Edd. usque ad Gaissordium. Id, a Basil. et hune seculis interpretibus

rigendum duxerat τὸ M. m. Stephanileetionem restituit Caissordius, quem hecuius est Boissonadius. Habent sic Codd. Florentini Omnes, Med. Pinchu . Contra τὸ δ τησι serme Parisini. Certo in eollatione ad Loesnerianam, in qua sie editum est, mihi saeia , discrimen enotatum non inveni. τό θ' Irim oblatum a Von. Vat. Neap. praeserendum mihi xisum est cum Diudorso ei Coeit lingio. κατα --ελad Par. C. II. I. κατὰ στυφa οὐ Ned. Milicet κατα cum praecedente ἔ;εσι construxerunt. Argumento est Εlγm. N. p. 52. 1 . ubi ex Hesiodi Theogonia citatur m - φιλιο δια χωρου, ἀντὶ Tos τραχεος.

124쪽

ποντου τ' ατρυγετοιο καὶ Ουρανου αστερόεντος παντων πιπου καὶ πειρατ' ἔρατιν,

ρωτοφυής' προσθεν δε θεώ ν ἔκτοσθεν απαντων Tιτῆνες ναουσι, πέρην χαεος Oφεροιο.815 αυταρ ερατ ιγραγοιο Διὸς κλειτοὶ επίκουροι

Construendum similiter duxero Setinet. derus in Lex. ad v. καταστυφελος et Barher. Annot. ad Etym. M. p. 1038 seq. citantes repositum ab Reiskio apud Eurip. in Iphig. Taur. v. 1429. καταστυφλού πέτρας 'PMωμεν. Sed eius loci alia ratio est, sequente ibi, non praecedente verbo. Vulgatam autem lectionem salis firmat tum glossa Hesychii καταστυφελου. - ξοσυ, tum II. IIom. in Merc. v. 124. 'Pινοος δ' H T-ιπσε καταστυφελω ἐπι πέτρη. Cons. Muciaell. p. 186 seq.vs. 80I. Dθαδε Par. A. I. Ald. Bas. Iunt. l. 2. Frob. ζωαδε Par. G. vs. 809. --nt Par. C. ab secun

da manu.

vs. 810. τά γε Trine. ex Ven. vs. 811. 1νθα δὸ Vat. Par. B. E. H. quod constantiae causa etiam hic praeserendum duxi cum Dindorso et Melli. Ceteri SS. et Edd. ἐνθάδε. μαρμαρέαι τε Ald. Das. Iunt. 1.2. Frob. λάως οὐδος Neap. Par. D. G. I. B I. Rehd. Λ ld. Iunt. l. 2. Frob. Bas. ubi lapideum limem interpres Steph. margo. Supra Florentini B. χάλκεος etiam scriptum γρ. λεῖνος. Milicet μαρμαρέαe

πυλας esse erodiderunt marmoreas, quibus convenire putarunt λάγνω οὐδεν.

motum Interpres reddidit) Iuni. l. 2. Frob. ἀστεμφεα Med. Par. A. B l. cum glossa ἀμετατρεπτοις. Itaque iungentes eum dativum pluralem habuerunt adiectivi s. g. αστεμφέ. Sed vido II. B. 344. P. 219. Od. Δ. 4l9. 459. Apollon. et Elym. v. v. ἀφεμένης. δαενεκέεσσι Rehd. vs. 814. μείουσι pro ναουσι Emm .vs. 8 I. ἐρισμάργοιο Par. I. κλειτοί τ' ἐπ&συροι Par. Λ. Bod . Ald. Bas. Iunt. l. 2. Frob. Fuore igitur, qui ad hiatum Offenderent, Don animadverso pedem sulciri accentu. κλητοὶ Par. II. v s. 8 6. 'nκεάνοιο Par. II. θεμέθλους Flor. B. Par. B. θέμεθλαVat. Goetii. vs.. 8lI. τ' abest a Par. D. G. ζυγης omnes hic Codd. , ut vulgo Edd. Γνης Metti. Conser supra dd. ad v. l49.

125쪽

VARIAE LECTIONES.

Eliam Βριαρε- omnes hic SS. et Edd. neque formam Dindorsio probatam 'Οβριάρεων obtrudi sibi versus patitur. Itaque hoc etiam nomine totum locum abiudieanoum Hesiodo Dindorsus et Hermannus filaluunt. Consentiens iis super aliis Iocis v. 61 . 754. Nuet Ecllius p. 139.

de hoc versu nihil dixit. Nihi, vel si in versibus 149. 6 17. II 4. aut eorum aliquo Cenii manus ille 'Οβριάρεως dielus suisse censeatur, haud tamen inde sequi videtur, non potuisse cundem alibi Βριά- ρε- dici ab Hesiodo, qui mox simili

variatiouo Tinφωεα dixerit, quem supravs. 506 T-άονα dixerat. γέμεν Vat. Ald. Bas. Ium. l. 2. Frob. Trinc. δεμιν Par. I. Pro ἡυν Vat. υἱὸν, sed priorsrllaba turbata est, ut videatur librarius iudo sacere voluisse εἶδε. vs. 8ls. ὀπυειν Flor. B. Par. C. D. G. B l. Λ ld. Bas. Ium. l. 2. Frob. Erri, Flor. D. ὀπυει Emm. I. Par. G. vs. 820. ἐξ Οὐρανού Med. Flor. D. Par. H. I. Emm. ἀπ' abest a Trinc. ἐξηλαera Par. D. εξελασχε Emm .vs. 82 l. in Neap. est post 822. παῖδα πελωρη Τυφωέα γαῖα Vat. Tυφωεα Par. D. H. vs. 825. Κασσιν Flor. D. Ald. Da . Iunt. l. 2. Prob. εκ IσχυI ἔργματ' ἔχουσαι omnes SS. ut Edd. praeterquam , quod 'ἔργα τ' ἔχουσαι Flor. B. 6ματ' ἔχουσαι Taur. Attamen pridem locum, ut nunc est, vix inuum habuerunt v v. DD. Guyelus eorrigebat επ' moi, θαύμα - σαι. Wolfius επ' ἰσχυος ἔργματ' ἔχουσαι, repellentes. vel fortissimos impetus: Heyniis επισχερα ἔργματ' lέχουσαι; quibus omnibus iure damnatis Muci rellius p. 171. scribendum ipso ducit mulationo pene nulla οὐ ae . a. F. επ' Ισχὼν νργματ' Ἀ-σαι i. o.

potest utique ignoratio digammi fecisse, ut Grammatici vel librarii επ' ἰσχου sequento ἔργματα in επ' I vi mutatum vellent. Sed milii serupulum scicit duplex accusativus in tali constructiono, ubi praepositio a verbo suo seiungitur. Qui vulgatam hic tueri velit, haud innocum Basileensi interprete et aliis redda

marius Oh robur operibus aptae vel occupatae r minus etiam Clericum audiat. Postrema, ut sunt, relinquent m, IPro ου versus initio corrigentem ob otineptius reddent m nec mantia propicri ires habent quid am, quo impediri queant, deducto scilicet ἔργματα ab ἐυγω, prohibeo Ileddendum potius occupatac

metis, quibus robur suum arytiant. επὶ seq. dativo haPpo sic propositum significat. Vid. Matthiae Gr. Gr. I 585. et

126쪽

825 ῆν ἐκατον κεφαλαὶ οφιος, δεινοῖο δρακοντος, γλωσσησι δνοφερνι Mλιχμότες, εκ δέ οἱ οσπων

φωναὶ δ' ἐν πασησιν ἔσαν δεινης κεφαλησι 830 παντοίην οπ' ἰεῖσαι αθεσφατον' αλλοτε μὸν γαρ

ut dedimus, exhibent Flor. Λ. B. C. D. Med. Par. c. λελιγμότae Par. A. ut habet etiam Ilerodianus in σχηματισι δε 'O ρι ω excerptis in Uerseri Annot. ad Et3 m. M. p. 1005. ubi lamen MM--c scribendum doeet ipsa Grammatici a λιχμῶ derivantis disputatio; eons. Muetaeli. p. 186. seq. λελιχμότος Bodl. Emm. Val. GOetit. Celeri SS. ui Edd. omnes, usquo ad Gaissordium, λελεαμ vae, quod restituit Gelli. Guroti coniecturam λελει- χιιιisae, ut non cum κεφαλαὶ, sed cum s Oe iungatur participium, primus Oblaventes ei Codd. Bodl. ei Emm . recipiendam duxit Gaissordius, cum Guγeto iam petio adsensus Volsus, planeque adstipulatus esset Schaeserus ad Gregor. r. do Dialectis p. 889. Gaissordium secuti sunt Boissouadius ae Dindors. Mihi standum videbatur a plurimorum parieci auctoritato Codicum, cum ei alia exempla sint participii masculini positi si substatilivum sem. generis, apud Hesiodum adeo-Εργ. 19s. s q. eumque, ut recte scripsit Mueletellius p. 134, forma masculina ubique rebus individuis do. signandis sit accommodalissima ac λελιχμότες solemni, quae fuit, Epicurum cogitandi cogitataque exprimundi consuetudini unico eonveniat, sagitante illa, ut verba γλωσσησι δνο φερgera λε- λιχμωae, eum primariae sint auetoritatis ad absolvendam rei deseriptionem,

non ad secundarium verbum construan

φαλαίαν Par. E. II. Ignoravit aut neglexit versum Mombrii ius, spurium Rubn. Lentus et hine alii censuere. vs. 829. ψαυαἰ δ' ἐκ π. Par. C. δε - ναχ Flor. A. Trinc. κεφαλμιου Flor. Λ.C.

idem in montem iam II. siephanu, Annol. ad Hosiodum p. XXXIII. qui tamen

127쪽

VARIAE LECTIONES.

Equidem illud ab uno Cod. oblatum

antiquum esse non puto, videnturque mihi aspirationes eiusmodi non temere obtrudendae esse Epicis, cum Iones certe illas fugerint. Cons. docta contra Din dorsum disputatio Mue tacilii p. III. ἰοῖσαι Par. A. Icσαι Par. II. I. vs. 83l. ώστε θεοῖσι σψιεμεν omnes sine ulla variatione Codd. , agnoscuntque id etiam Scholia. Coiis. infra Commenlar. vs. 832. εριβραεω Par. A. Bodl. Ald. Bas. Iunt. 1. 2. Frob. ἄσχετ Florentini omnes, Neap. Vat. Taur. Par. B. D. E. F. G. II. I. Bodl. Rehd. Ald. et hinc Edd. usque ad Winterionum, qui primus secundum Basileensem interpretem et Nombrilium dedit ασχέτμ. αγαύρου Itali, quod sciam, omnes; item Par. A. B. F. G. I. et sic Edd. usque ad Setimidium , a quo primo positum α- γαυρού, contra doctrinam Scholiastae; cui προπαροξυνεται. quod sit compositum ex α intens. et γαυρος. Milicet Schmidius, ut Pasor, alios suculus est Grammaticos, αγαυρος scribendum praecipientes, ut ἀμαυρὸς, αδ αυρ de . Vide citains a Muci-rcilio p. 342. scq. qui recentiorum hanc luisse doctrinam statuit, alteram a Seholiasta traditam antiquiorum Grammaticorum. Restituit αγαύρου Gaissordius,

quem secuti sunt recentiores. vs. 833. abest aTaur. αδ λεοντος Par. D. s. 834. δ' αὐτa σκυλ. et θαυμα

Flor. B. C. Vat. Par. A. D. F. G. Emm. Relid. Recepit hoc G lilingius, Probatque Mueietellius p. 158 et 192. At vulgatum σίζασκ' ut probum, agnove runt Butimann. Gr. Gr. ub. l. 3 95. sin. et Lobeck. ad Pli nich. p. 538. diversa lamen hic, atquc illo, ratione. Nam Buti manuo σίζασκε contractio osso videtur aoristi s σι σασκε. Lobeckio repetitur ab ζοι ai. Comparat hic δρο- μάασκε in Hesiodi fragm. apud Eustath. ad Il. B. p. 525. pro quo tamen au

δρωμασκε aut δρομέεσκε legendum suspicatur. Equidem in talibus caute nobis procedendum opinor, eum nesciamus. quid sibi certis de causis veteres permiserint Epici; lum vero similius arbitror librarios εσκε pro ασκε solemnius pro insoletiliore substituisse quaIn contra.

Itaque hic etiam ισι σχ'is illis prosectum, post m antiquam fuisse lectionem puto. ὐπὸ δ' ἡχεα μακρὰ Vat. ὐπὸ δ' ηχεεν μακρὰ oύρεα Par. F.

128쪽

πρηστηρων τ ανεμων τε, κεραυνου τε φλεγεθοντος.

B. 'item Flor. B. sed supra scriptum τola πελωρου, quomodo sano Iovis illa eadem manu ξεν. βροντῆ . e ροπὴ, κερ-ὸς iunctim mullovs. 858. ειδρῶν θεῶν τε Par. c. aptius, usuique poetae convenientius Vid. vs. 859. σκληριν τ' ἐβριντ. Flor. A. Theog. 50ι. 707. 104.) memorantur,vide- ἔμβρε σε Par. B. 'εμβριμπ Flor. A. rique potest aris πρηστήρων ἀνέ- recto Vat. Par. B. Bodl. Metil. diei, collatis, quos Muetrellius citat, -vs. 840. κονάβησεν nolid. συραvoc lutho v. 52. Valcr. Flacco III. 130. seqq. ἐγγῖς Par. B. Emm. Pπερθa Flor. D. Sehol. Ven. ad h. l. Vcritus lamen sumus. 842. πολεμιζετο Par. B. G. item sic traiecta in contextum reeipere invi-Flor. A. sed alia manu scriptum πελειε. tis Codicibus, praesertim non apparentovs. 843. ἐπε-ονάχιζη Flor. A. B. D. causa, quao librarios ad turbandum iam Par. B. C. dis ανάχὐ Par. F. Εmm. apta et concinna impulerit, nisi sorte

unde domin ι recepit Goeitlingius, haec fuerit, quod πρη Gρας et κεραυ- temere, ut puto. Ad Olympi sub incea ripυς alibi saepe iunctim memorari vide- dentis Iovis pedibus fragorem ἐπε - rant. Cons. Pliu. H. N. II. c. 49 sS. 50. νάχιζa a emitu terra. De Wrεναχ Plutarchus do Plac. Philosoph. III. I.

et composilis vide supra dd. ad v. 159. Suidas v. πρη- ρ, Elm. N. p. II2. vs. 844. ἀμφοτερένων Εmm. κατε- 36. Potest autem poeia videri versu χει Par. D. F. G. Taur. Rehd. 840. disertius declarare voluisse natu-vs. 845. - ς τ' ἀπὸ recepimus e ram καυματος, remquo Versu Praece Flor. A. B. D. Par. D. C. D. H. Emm . dente enuntiatam, Iovis et Typhoei arma, Copulam post Guyelum et Uinterlonum quamobrem etiam efficacissimum κερ-- addidero etiam Vols. Gaislata. Misson. νὸν φλεγεθοντα ultimo loco posuerit. Di ors. G lli. Ceterum non neecs- vs. 846. πρηστήρων τ' ἀνεμων τε, ut

saria erit copula, si cum Muetetellio p. iam in Hei lana legitur, quodque secu- 65 a poeta prosectum putes βροντῆς ius est Gaissord. habent Codd. Florentini τa στεροπες τε κερα os τε λεγε θρου - omnes cum Neap. Certo in horum ad τος, Πρηστήρων τ' ἀνέμων τε πυρὸς ἀπὸ IIcinsianam facta mihique missa colla-

129쪽

VARIAE LECTIONES.tiono nihil enotatum diseriminis inveni. copulam agnovit quoque lo. Diaconus memorans καὶ πρηστέρας και ἀπέμους. Desidorabat eam Sehisidius, distinguens

πρη-έρων, πιεμων τε. Non temere utique. Prorsus enim ad genitor Her- manno in Cens. G ill . vel deleta post πρηστηρωv copula, non posse tamen πρηστηραου h. l. adiectivum sequentis ma-μωv aecipi, cuin ita τε post ἀυέμων non sit convenienter epieo sermoni I situm. Quod Coeli lingius ait, αυεμ per se solum nou posse καυμα habere, recte nullius momenti visum est ueris manno, cum hic omnino loeum haMaisigura is διὰ δυοιν. Sed diserta mentio Aas in vel praecedento πρηστήρω, poetae non aliena videri potuit a persona Trphoci. Cons. supra v. 50 I. infra v. 869. Φλο oroe Flor. D.

πυρὰ Flor. A. D. Vat. Par. B. D. F. I. Trine. Steph. margo; πυρὶ Flor. C. Par. D. Ven. Taur. Vat.

I. Ta abest a Par. A. Bodl. Ald. Das. Iunt. 1.2. Frob. vs. 84s. seM e ὐπ'Εmm. Tu a se Par. .vs. 850. τρέε δ' 'Aio, e legitimam loci scripturam primus Mue lacilius p. 491. soq. ex Trichao do Metris libello et Elia de Molris p. 82. seq. exprom- sit, ubi illi secundum veteres haud du hie Grammaticos exemplum hoe aflarunt

duaru in brevium in unam longam ιν-

uoc τρέε minus doeti librarii eum ossenderent , seri hendo Dassa vel aliud verissum corruperunt. τρεπεται δ' 'An, e δ' eva . omnium vitiosissime Vat. τρέσσa

vorsus θεοὶ Κριωρυ ἀμψις advoc, pro exomplo Tos ἄμφὶς positi pro c. ut videantur iam antiquitus quidam etiam in Homeri ll. E. 2I4, οἱ λερθε θεοὶ

130쪽

βροντην τε, στεροπην τε καὶ πιθαλόεντα κεραυνὸν,

VARIAE LEGIONES.

luisse secundum Pindari Ol. II. 12 T. aliorumque traditionem de non in Tartarum deiecto, sed in Beatorum insulis regnante Crono. Vid. Ηeyn. ad Pindar. l. c. Vossius ad II. in Cor. p. 30. Ceterum Κρόνον ἀμφὶς , ut Homericum et Hesiodeum satis vindicant citati a Muet-etellio p. 219. Lucianus Saturnal. c. I. de Saliat. e. II et Palladas A. P. X. 53. 3-6. Vulgalam in Ruo exemplo habuit expressitque Nombritius.

vs. 8SI. κερθ-6 Emm . Apud IIom. Il. I. I. exstat κορθυεται, quod abundo illustrant Grammatici. Cognata sunt κάρα, κερση, κους. κορυφη, κορθυω, κορ-

ουνω. Liarra Emm. ε λου Par. D. vs. 855. επ' ἁλμενος Par. H. vs. 856. -ρεσε, quod indo a Trinc. omnes habent Edd. , lirmant, principium, versus, ut Hesiodei, citantes Elym. M. P. 68T. 39. Req. ZOnaras s. v. πρέθω. Nequo aliter exstat in Guarini Eclog. p. 145. Ald. p. 380. Dind. s. v. πρέθω. Videtur Trin vellus illud o Veneto duxisse. Codicum, quos novi, soli id agnoscunt Flor. A. Par. F. n. S. Favet eorrupla Codicis Emm . loclio ἔπερσε. Relinquendum equidem ἔπρεσε duxi propter antecedens rigi εν, quamvis longo maior pars Codicum Flor. B. G. D. Med. Taur. Vat. Melit. Neap. Par. A. D. C. D. E. G. II. I. Bodl. Relid. F πρυ ex inhibeat, ut Ald. Bas. Iunt. l. 2. Frob. Steph. margo. Depravatum indo ἔφυ in meo Vat. Habent etiam Schol. MO-nac. a Thierachio citata in Gr. Gr. p. 368. inii. ν σε ἔκαιεν απο τού πρέω, ἐθω καὶ πρηθω. Certum est, nihil obstare, quominus πρέω et πρέθω antiquae et legitimae habeantur sormae. Q. MuciEoll. p. 48. επραε, de quo Thiersellius agit, neque Codex Par. quem citat, habet, nequo Scholion Monac. θεσπιδάει πυρὶ κεφαλὰς Guarinus l. c. vs. 85 I. ἐπειδη νυν Par. G. δάμα- Flor. c. Relid. Iμάσας Flor. D. Par. C. Rehd. vs. 858. γυωθεὶς Flor. C. Par. C. Rehil. γαμοσις Flor. B. Vat. Par. B. γυρωθ.ἰς Emm. rμάχι Trinc. incertum, an ex Cod. ἐστεναζε Bodl. s. 859. επεσσwro Elym. M. P. 41, 56. et citatus a Gaissordio Etymologus

vs. 860. cum superiore in quibusdam libris Lycophronis subiectus legitur post

라틴어 텍스트