장음표시 사용
161쪽
COMMENTA RI Sincesserunt, Processerunt. Minus recte Veteros et hos secuti
recentiorum nonnulli a ρωπυμ derivatum censuerunt, de firmo pedum ad numeros incessu capientes. Gl. Par. G.
συντονως ωρ σαντο, εφωρμιατίαν. Gl. Par. C. ερρωμάνως καὶ συντονως ωρχουντο καὶ επιστρεμάνως. Bas. Interpres fortiterremudiantes pedibus. Nihil nisi motum significari docet locus I l. A. 529. Cons. Heyn. ad Il. n. 616. V. s seqq. Musae de die choros exercentes in Helicoriis
Vertice, nubes tangente et inaccesso mortalibus, hinc obortis tenebris, ipsas tanquam vel O tegentibus, απορα μενα celeri motu descendentes per campestria στεῖχον, composito gra incedebant, επυδια noctu, dulci cantu celebrantes tum excellentissimum quemque de Diis, tum universe immortalium omne genus v. 11-2l : quae sic incedentes et canentes aliquando Pevnoctantem sub Helicone apud agnos Pastorem Hoesiodum eadem illa canere dOCumunt, Primo congreMuultim ab se compellatum alloquio, ornatumque donis. v. 22 seqq.) Veterum opinione antiquius et castius hominum g nus invisere Dii solebant etiam de die: svid. Catullus Epith. Ρel. et Thet. v. 384 seqq.) sequente autem deteriore
seculo Commercia hominum fugientes, non nisi nocte in terras venerunt. Sic apud Aratum Iustitia, seculo aureo semper interesse solita mortalibus v. 102. 11s, seculo argenteo iam intermittere hoc coepit: ἡρχετο δ' εξ ορε επιδείελος ηχηέντων v. 118.ὶ prorsus ut secundum Hesiodum
ex Helicone Musae. Hinc metae nostro Eργ. v. 730 di Cuntur noctes esse μακαρων et Statio Silv. I. I. 94 noctes silenti terrena SVeris placere.
v. 10. M Dνύπαι Gl. Par. C. . F. δι ολης τῆς νυκτος male, neque est, ut voluit Heynius in Ep. ad Wolf.
Caligine tectae, Sed nocturnae, noctu, consueta significει- Diuitiam by Cooste
162쪽
lione vocabuli. Vid. Sc. 32. Il. A. 682. p. 37. Od. P. 178. Pindarus Pyth. III. 140. Ad οπιταν Gl. Par. C. θειαν φωνην καὶ κ δονα. Gl. Par. F. την θειαν φωνην. Gl. Par. G. ωδον. Elym. Μ. p. 635, 5i: 'HσA-δος τὴν πάσαν φωνὴν οσσαν λέγεL Dicitur ocri proprie sonus
ore editus. Itaque Hesiodus recte et Musarum Vocem oσπαν
dixit, ut h. l. ita infra vv. 43. 65. 67, et tauri mugitum v. 832. Sed notandum id post alios duxit Etymologus, quod apud Homerum Ιl. B. 93. Od. A. 232. B. 216. eximie memoratur ocri e εκ Διὸς, rumor incerto auctore prolatus et hinc divinus habitus, unde apud Grammaticos ocri e exponitur η θεία κληδων, adduntque nonnulli, re ritiorum esse επὶ πατη-ponere. Vid. HVnius ad Il. B. 93. qui tamen haud satis recto hinc quoque argui duxit, esse prooemium
hoc recentioris auctoris. Namque est οσσα pro rumore,
nou addito εκ Διὸς, Od. n. 412., pro citharae cum V esonitu II. Hom. in Merc. 442., pro confuso bellici clamoris et pugnae sonitu infra v. 701. vv. 11-21. sunt eiusmodi, ut ei octis iis haud valde minui carminis concinnitatem sentias, melior adeo nexuS RU pareat iniet αὶ νυ ποθ' 'Hσίοδον κ. τ. λ. et uv. s. 10. Fatendum etiam est, tales viso versus, quales iacito inmittia rhapsodis potuerint et inesse in iis quaedam, unde interpolationis suspicio oriatur. Sed rursus dici potest Pe tinere versus ad universi carminis argumentum, quod est de Diis ac moram genere; neque habere eos ferme nisi illorum nomina Deorum, quorum Hesiodo argumentum hoc tractanti maxime habenda ratio esset. De hac carmi
163쪽
εργον ειν , ω τερ τους θεους αδειν, ουτω καὶ 'Hσίοδον ποιητον απεργασασθαι, αοἱραν τινα αυτας απολλυμ ν τῆς ευφημίας. Ex quo loco Muelaellius p. 371. effici posse putat versum 19 ultimo loco fuisse in Deorum Catalogo collocalum. Puto equidem, Aristidem e multis versibus, in quibus
inde ab undecimo Deorum erant nomina, eum citasse, qui Primus eius memoriae Se osterret. Ad v. 11 et seqq. respexisse Videri Potest Cornutus I. C., tibi de Musis ait περὶ των θεων υμνους - κατ-χολουνται μαλιπια. In ποτνιαν VIJρην neglectum digamma suspicionem intemPOlationis movere possit, Neque tamen, ut opinor, Satis
validam. Cons. infra 314. 454. vv. 16. 17. Citat Plutarctius Conv. Quaest. IX. 15. S. 2. ubi librarii, ut videtur, errore ἡβην transiit in Hoben , Herculis inter Deos recepti uxorem, dignam indo habuit Poeta, quae a Musis inter Maiores Deos celebraretuΓ. Fit eiusdem frequens et magnifica montio apud Pindarum Nem. I. 110 seqq. VII. 6. X. 32 seqq. Ιstlim. IV. 102 seqq. Hebes apud Phliasios templum et summam venerationem memorat Pausan. II. 13. Herculis et Hebes aram Athenis idem I. 19. Dionen, quam Homerus matrem ex Iove Veneris iacit Il. E. 370 seq. 428, talem ignoravit Hesiodus, aliam Voneri Diuili od by Corale
164쪽
originem adscribens infra v. 188 Seqq. Attamen, quam infra v. 353 inter Oceanidas memorat, lito eandem, ut videtur, inter maiores collocat Deas, qui Iocus Dionae tribuitur etiam H. IIom. in Apoll. 93. Ab Ovidio aliisque
Latinis poetis passim cum Venere confusam videas Dionen, quod fecisse eos ad Graecorum eXemplum vero simile est, tametsi tale hodie nullum exstat; unde Porro colligas, eadem serine Dionae Veteres attribuisse, quae Veneri, viderique possint Διωνη et 'Aφροδἱτη diversa fuisse eiusdem Deae nomina pro diversis, ubi in Gracti a colebantur, locis. Favont epitheta Dionae tribula h. I., v. 17 καλὶ , in Dav. 353 ερατη. Traditio autem de Veneris religione per mare in Graeciam invecta, quae mytho Hesiodeo v. 188 originem dedit, mythico sermone etiam efferri potuit hoc modo, ut Venus Oceanitidis filia diceretur : quodque Urani filia Dione dicitur apud Apollodorum I. I. 3. Potest item
varius suisse modus enuntiandi illa, quae traduntur Th. v. 190 seqq. v. 19. 'Iαπετον τε) Titanis huius, quamvis non, ut C teri, qui hic memorantur Dii, cultu Graecorum celebrati, tamen ob posteros eius Prometheum et Deucalionem insignior manserat apud antiquos Hellenes memoria, quo sactum videtur, ut locum ei dandum in hac recensione Poeta duxerit. Minus, ut opinor, in montem id venire potuit recentiori rhapsodo. v. 22 seqq. Super historia, quae hic narratur, Varium esse iudicium potest. Facili rem negotio transigent, qui vel cum Veterum quibusdam omnem Hesiodo Theogoniam abiudicant, vel hoc certe prooemium aut totum, aut pro
parte ab aliis postea additum existimant. Quod si cum Veterum plerisque ipsum haec ita prodidisse statuas II
165쪽
siodiun, ditscilior quaestio evadit, utrum haec omnia podia
ad maiorem sui carminumque suorum Commendationem finxisse censendus sit, an vero ipse causam habuisse aliquam credendi, se revera aliquando Musarum tum alloquio tum munere honoratum fuisse. Prius, e Veteribus, ut Lucianum in Disp. cum Hesiodo ειρωνευοWζα taceam, manifesto statuit Aristides i. c. Hesiodum ob hanc iactantiam σχμλων καὶ ὐβριστην vocans; o recentioribus autem maxime Clericus et Rohinsonus, quorum hic similia Horatii
mendacia sCarm. II. 19. III. 4.) ac simulatas itidem ab
Numa cum Nympha Egeria contabulationes nocturnas COII-sori. Mihi cogita uti simplex et superstitiosum Hesiodi
ingenium, quod in omnibus eius carminibus apparet, magis altera soli lentia arridet, ut Hesiodus vel, quod Veterum nonnulli crediderunt, per somnum ea viderit, quae hiCnarravit, vel certe aliquam eniti usiasmo percitae montis imaginem secutus arripuerit, atque hinc ornaverit. Hominis natura ad mesin facti, iuxta pecus excubantis sub monto, in quo degere Musae credebantur, menti continuo O versari Musas necesse fuit, ita ut non obdormiens modo, sed otiam vigilans, attamen sic serme affecta, ut in somniis, mente. Musarum ad se adventum, quin et Vocem aliquam animadvertere sibi subinde videretur. Nec mirum, si ira Ioco Iauris abundante, quarum arborum soliis manducatis ardor poeticus incendi credebatur, a Musis, somnians quidem, accepisse sibi visus sit ramum lauri, cuius soli a docerperet, Postea autem, in Propinquo forte inventum talem ramum P Musarum dono habuerit, atque hinc g staverit. Ita neque opus fuerit recurrero ad suspicionem, doceptum fuisse aliorum hominum fraude Hesiodum, quamvis sacerdotum aliquas hoc genere fraudos antiquitas m moret ac vero simile adeo sit, Musarum in Helicone socerdotes Hoesiodo principes ad studium poeseos fuisse. Diqitigod by Gorale
166쪽
Dormientem Hesiodum a Musis poetam factum statuit M. Aurulius, teste Frontone Ep. ad M. Caesarem I. 3. COnsentit Nicephorus ad Synesium p. 373. φασὶ τον ποιητρο'Hσιοδον προτερον μιεν οντα ποιμανα προβατων, εν μα
sortasse legendum εν ερημία)-πρὸς υπνον παρα τὸν Κιθαιρωνα τὸ εν Θετταλια ορος κατακλίθεντα, δόξα τοις Mούσας θεασασθα, προσελθουσας τε αυτω καὶ διὰpνης φυλλφθρε νασας αυτὸν, και παραχρῆμα αφυπνιαθέντα ευπι σοφὸν
καὶ δεξιάίτατον ποιητην' ac nescio, an similiter acceperit Ennius, qui item somnianti sibi in Parnasso visum Ηο- merum tradiderit, testibus Cicerone A. Q. IV. 27. Soliol. Porsit ad prooem. v. 2. Vero simile autem Puto, eos, qui per somnium visa illa Hesiodo statuerunt, de noctuTuo AOmnio cogitasse. Sane, si in suis illi exemplis eadem scripta invenerunt, quae nunc in prooemio exstant, ducere eo debuerunt verba εννυχια et αγραυλοι. Cum enim ita admittendus utique nexus videatur inter ιδ νυ ποθ' 'Hσώ- δον κ. T. λ. et superiora vv. 9 smq., Pascenti sub Helicone agnos Hesiodo obtulerunt se aliquando Musae, cum ab illo monte Δισορνυμενα, κεκαλυμμένα ἡ ρι πολλη, επυχια per campestria incederent. αγραυλοι autem, quamquam etiam
simpliciter accipi potist αυλιζομενοι, tamen a plerisque Grammaticis exponitur οἱ εν αγρω διαπυκτερευοντεα Vid. Η ycli. in v. Lex. Rhet. in Behheri An dotis p. 231. 1. συναγ. λεξ. χρησ. ibid. p. 331. 3. Cons. Il. Σ. 162. Apollon. in V.
Ad αγραυλοι magis, quam ad εννύχια respexisse et verbum illud simpliciter ad τουe αυλιζομενους in agro sub dio degentes retulisse videtur Archias, sive Asclepiades A. P. IX. 64. in hisce: Aὐταὶ ποιμ-νοντα μιεσαμβρινα μιῆλα σε Moυσα ' δρακον εν κραναοχ Ουρεσιν, 'Hσιοδε. qui tamen item cogi lasso de somnio potest, sed quod Per
167쪽
meridiani temporis quietem obversatum sit Hesiodo, qualosuit illud pastoris in Virgiliano Culico.
Lucianus autem de Saltat. c. 21. ad εννυχια, ut videtur, respiciens, hinc dixit, vidisse Hesiodum εωθεν ευθος ορχου- μώνας τας Mούσας, ita statuens, eas post nocturnum ab Helicone in campestria descensum primo mane visas ab II siodo; ceterum in incerto relinquens, quo modo visae ab
illo fuerint. Dubitat Proclus in Vita Hesiodi p. 5. Gaiss. videri tuo ille καθευδησας οναρ επερε γυνακας δαφνας ἀυτὸν νυμιζούσας, an περὶ τον 'Eλικ υνα ποιμνων ἐγρηγορὼς κα αὐτνος ω, σννους τε πρὸς ερωτὸν γοονως καὶ πρέποντα, voὐν
ad poesin a re pastoritia se converterit. M. Caesaris sententiam refutatum ivit Fronto I. c. Hesm- iam, inquit, dormientem poetam ala factum. At enim momemini apud magistrum me legere:
Ποιμένι μηλα νέμοντι κατ' ἔνιον ὁξέος retria υ'Hσιοδω Mουσεων ἐσμος οτ' ηντια σεν. το ηντι πεν Dides, quales sit. Scilicet ambulanti obolam penisse Musas. Similiter accepit Ovidius Fast. VI. 13:
Ecce Deas Didi, non, quas PraecePtor arandi Viderat, Ascraeas cum sequeretur DPM.
Magis secundum Hesiodi verba v. 21. idem A. A. I. 27: Noe mihi sunt Misae Clio, Cliιisque sorores Pascenti pecudes Mallibus, Ascra, tuis. Dio Chrysostomus, lianc prooemii partem respiciens T. I. p. 62. simpliciter dicit ποιμένα. Hesiodum) εν ορει τινὶ τες Βοιωτιας αὐτῶν ακουσαι των Moυσαν. Sed T. II. p. 412. ei dicitur Ησίοδος - ταις Moυσας εντυχων καὶ μαθητης αὐτων Βιεινων γενομενος. Pari modo locuti sunt alii. Maximus Tyr. Diss. XXXVIII. 2. p. 447. επεὶ καὶ Diqitigoo by Cooste
168쪽
'Hσίοδον τι ριομεθα ποιμανοντα περὶ τὶ 'DDωνα εν Βοιωτία αδουσαις ταις Mούσαις ἐντ ύχοντ α' Libanius T. I . p. 1008. 20. 'Hσιοδος ποιμαινων τας Mουσαις ε ν έτ υ χ ε' Eustath. p. 1288. 33. ἡ 'Hσιοδος - εν ορει - ἰδιασας, ratie Mούσαις ώ μ ἱλ η σ ε' ceterum neque hi satis clare enserentes, quomodo illam ἔντευξιν, si vo ομιλιαν sibi in sormarent. Nequo magis hoc factum ab aliis, rem tuo narratam obiter tangentibus, vel respicientibus. Namque huius loci memores fuerunt Dio Chrysostomus etiam Τ. I. p. 75. Τ. II. p. 90. 282. Maximus Tyr. etiam Diss. III. 8. p. 27. XXX.
l. p. 355. XXXVII. 4. p. 437, 5. p. 439. Vid. porro Di nysius A. Ritet. pr. Himerius or. III. 9. XX. 5. 6. XXII. 1. Eustath. ad Od. p. 1658. 41. e Latinis Virgil. Ecl. VI.27. ibique Serv. In Helicone poeticae facultatis compotem se a Musis factum, ipso quoque Hesiodus testatur Eργ.656 seq.
v. 24. πρωτιστα I. H. Vossius vertit se or zversi, ut significetur, prius Musas ultro dignatas esse alloquio poetam, quam ipsi in mentem veniret Musas alloqui. Ρuto equidem eo vocabulo significari plures deinceps Musarum cum Hesiodo congressus fuisse, quibus eum ad poesin erudierint. v. 26 seqq. Allocutio Musarum latic serme redit: O gnn-
Mum genus pernoctaritium in agro pastorum, unice Dentri δε-ditum , cum et animum excolere deberetist ecce, nos magistras Musae Mobis adsumus, ut Possitis Usi quoque, sicut nos, multa feta edere peris similia, multa etiam Pera canere racmonere. Sed est magis indicata haec sententia, quam expressa, sive hoc arti poetae tribuendum est, qui consulto orationem ellipticam et obscuram secerit, quo vaticiniis similior, atque ita Musis dignior videretur, sive Obscuritas orationis repetenda est ab obscuritate notion uin , quas col-
169쪽
Iigere Hesiodus potuit ex imaginibus ei per somnium, aut qualecunque mentis ludibrium, oblatis. volfius, plurali ποιμένες ossensus, ideo versum liabere nos coniecit ex alio poeta traductum, cui suspicioni fidem accedere censuit ab auctoritate Apollonii Rhodii, siquidem hic, teste Scholiasta ad h. I. λέπειν τον πρασον ροιχον dixerat, ex quibus aliquis induci possit, ut credat. Versiculum hunc post Apollonii demum aetatem vel confictum vel additum esse. At vem, ut recte animadvertit Mue Ee1-lius, p. 373., si V. 26 reliquis non adiungitur, Musariam oratio et multo concinnior evadit et iaciliorem habet Explicationem. Nemini igitur lacunae ante v. 27 POlerat ol
oriri suspicio. Neque Scholiasta mentem Apollonii pere Pit, adnotans ου λειπει δὲ ίπρωτος 'ἱχορ αλλ' ἔστι' Ποιμένες αγρ αυλοι κ. τ. λ. Sei licet offendit Apollonium
oratio Musarum elliptica. Itaque desiderari versum statuit, quo iuberentur pastores animum ad Musas earumque studia adiicere; ac proinde πρώτον στιχον dixit, qui, illam exhibens sententiam, versus 27 et 28 praecederet. Pluralis autem numeri ratio reddi haec potest, quod allocutio pertinet ad omne pastorum genus, ex quorum numero Musae eminero atque excellere Hesiodum volebant. Innotuisse iam Epimenidi versum arguit eius imitatio verata hoc, quom citat Paulus Apostolus Ep. ad Tit. I. 12.
Κρῆτες αει ψευσταὶ, κακα θηρια, γαστέρες ἁργα. Hesiodea ipsa usurpavit Timon Phliasius apud Theodoretum de curandis Gentium morbis Semn. 2. I. IV. p. 489. Σχέτλιοι ανθρωποι, κακ ελέγχεα, γαστέρες o Io v. Contulit G tilingius Hom. Il. E. 787: Αιδιος, 'Aργεῖοι, κακ' ελέγχεα, εἶδος αγητoi. Neutro autem Ioco intelligendum εἰσω. Est, si quid
video, conviciantium allocutio, ut Il. B. 235. Visum h. l. Disiti reo by Coostq
170쪽
sic etiam I. II. VOssio, reddeuti Hirten der Flur, unnua hintraumenis, Bauche nur emas, et iam antiquitus Timoni, supra citatis subiicienti ποιων ἔκ τ' ερἱδων και λεσχηλα χγων πεπλανῆσθε. Ad γαστέρες οἰον Hesychius τροφῆς μονον ἐπιμελουμενοι 'Hσίοδοe εν τὸ Θεογονία. Eadem explicant Schol. Par. C. μονον τοι τῆς τροφῆς φρονουντες Schol. Vat. μονον γα στρίμ-ργοι. Cons. Wetstonius ad Paulum I. c. Ceterum habet hoc ox antiqua simplicitate gratiam, quod poeta Musas primo illo congressu et alloquio convicia sibi ingessisse refert. v. 27. Iactant Musae primam in se dotem probabiliter mendacia fingendi. Censebatur igitur illa iam aetate poesis maxime fictione. Vt autem Hesiodus, δμεν ψευδε α πολλα λέγειν ὲ τυ μοι τιν ομοια, sic Hom. Od. T. 203: Iσκε ψγευδεα πολλα λεγων ἐτυμοισιν ομοῖα. Theognis v. 713. 4. O δ' εἰ ψγευδεα μὰν ποιοῖς ετ ύμο ισιν ὁμοῖα Γλωσσαν εχων πια θην NDτορος αντιθέου. Callimachus Η. in Iov. 65. Ψευδοιμ 1ν, ωοντος α κεν πεπίθοιο ακουήν. ubi cons. Blom sield. ad uv. 67. 79. Horatius Ep. ad Pisones 338. Ficta Molvtatis causa sint Proalma Deris.
Ipsa Hesiodi verba citat Athenagoras Legat. S 24. exu.Εd. Marani. v. 29. Ad αρτιέπειαι Gl. Par. C. G. α α ρτισμέναι και