장음표시 사용
51쪽
τευχεσι λαμπομενους, δελiae ἔγχροα χερHὶν ἔχοντας.
quo πsσate aδ. ro pit Coeli lingius. περιπλομευωω δ' ἐυὶ αυτῶν Flor. A. περιπλαμευώv ἰνιαυτῶs Flor. D. E. περιπαρμένωω δ' ἐυ --, Par. F. περιπλομενα δ' ἔνι aeria Elym . Gud. l. c. Nomhrilium in suo exemplo item singulari uumero περιπλομενου δ' ἐνιαυτούinvenisso, qui verterit hine Ionytis sibi remitur annus, censere M vetetellius p. 251,idetur. In meis omnibus numerus est pluralis, quem recto tutius est ipse luelaollius p. 106 collato etiam Rege sint versu apud Pausan. IX. 29. l. nec mirationem sacere is numerus debet, eum saepissime scit, ut quo anno con-eoptus est insans, po non in lueom datur, sed sequento demum. s. 185. γε-ατο δ' WEp. Flor. D. E. τι-r' 'Ep. Et3m. Gud. l. c. 'Eριννύς,
hus vitiosa haud minus construelio est, quam forma Ma μαντov. va. 189. καμβαλε Flor. F. Val. Par.
Ε. ἐπ' ηπ., quod vitium inde ab Aluo plurimas Edd. insedit, unus meorum codieum habet Flor. Ε. a celeri Omnos ἀπ' ἡπ., ut iam lunt. 1. 2. ἀπὸ Flor. I . απ' oliam Scholiastes in suo legera
52쪽
ε θρεφθη. πρωτον δε Κυθήροισι ζαὶθέοισιν
επλητ'' ενθεν επειτα περιρρυτον Lετο Κύπρον.
θρεφθη, αταρ Κυθερειαν, οτι προσεκυρσε Κυ ροις.
xemplo. ηπει οὐ Flor. D. E. Par. C. illud in Ald. diserimen αψρογευε κου τε F. Trine. Ilva poe Hesiodo est terra con- θε, , quase loci io est etiam Parisini Λ linens opposita insulis et mari. Vide αφφοavatav θεου sic) Ven. ἀφρογενειαυinfra v. 582. 964. Epγ. 622. Epirum, θεαν Flor. A. ut Et3m. N. p. 1ets. 4. vel mare Epirotieum significari perpe- αρρογένεια τε ὁ . Par. II. quod laveroram primus Basil. interpres crodidit, videatur correctioni notati, Merseri in quem seculis hinc tum aliis, tum Grae- Ara. Monae. ll. p. 152. et Thiersellii io, recte oblocutus est iam Clerieus, Gr. Gr. I 181. I. a Coeitlingio rece- ut nuper I. II. Vossio, Sehed. Crit. piae 'Aφρογενεα Ta θ. , minus uiique T. Il. p. 56s, επ' 'NIraspo o circa Epirum recedenti a vulgalis, quam a Guroto pro- reddenti , Nupletellius p. 419. Posita, ab nobinsono recepta αψρογοῖ vs. 190. πολυν C. B. E. F. Par. A. τε ἡ . Sed praecedentibus sγllabiΑ duabu, C. F. Rehd. brevibus ingratam osse duarum tiro iumus. 191. χροος τ* Flor. B. vocalium syniaesin haud temere dieiivs. 192. dissoισι Flor. c. Behd. Hermannus in Coctil. Cens. Ceiorumus. 195. Yπλητ', ut Cuγelus legendum magis etiam ingrata, de qua L. Baria vidii, exhibent Flor. B. C. D. E. Par. laeus cogitavit. Arnietesia in αψρογε- C. D. F. G. Rehd. et sic edidit iam νειαν. Κυπρογενειαν. Tum pro altera Trine. ἔπλετ' est in Par. B. in ceteris nominum forma laeti auctoritas clemen. v πλετο , ut hahent Ald. et praeter Trine. iis Alex. Cohori. ad Gentes p. II. apud omnes Ud. usque ad Wolfium . quem ex hoc, ut videtur, loco Venusvs. 395. υπαὶ φαδ. Flor. Λ. Med. αψρογενδε τε καὶ Κυπρογενῆς memora Bodl. Iuni. 1. 2. Froh. quod miror tur. vi ut est, mihi, eum Volso, placuisse Ilornio. Certum ost deberi Gaissordio, aliis spurium vorsum habenti, id librariis porporam do metro sollieiiis. potius relinquendus ille visus est, utvs. 196. αδφοενειάν τa θεα, Flor. plerique eum C d. exhibent. B. C. D. E. F. Neap. vai. Par. B. Vs. 198. αυτ Flor. E. F. Neap. C. D. F. c. I. nolid. ei sie Edd. anio Par. H. et sic Ald. Das. Frob. Κυθan binsonum timnes: nam perlevo est ρεια Ald. Κυθήραe Et3m. Gud. p. 35 .
53쪽
ε' μι Par. G. Κυπριγένεα δ' μι Rohd. ut duntaxat non invitis Codd. reeipi possit Retrii, Worseri, Thierschii, Goett- lingit correctio Κυπρολεα δ' μι, euitamen post Robinsonum IIermannus ob causam supra memoratam praeserendum censuit Κυππροευε δ' FG. Equidem spurium haud dubie versum cum Gaia. Boisson. Dind. ita relinquere malui, ut antiquiores eum Edd. exhibent. Cons. deversu hoc et seq. Commenlar. μι γένετο Flor. F. Par. B. H. με γενοιτο Par. A. ut
Ald. Frob. Trine. Steph. , in qua Postrema M. pro μι Pst εντι, ut in Flor. D. διὸ γεννειαι Schol. ad Il. E. 422. Elym. M. p. 54 . 20. Elym. Gud .p. 355.10.quibus verbis subiecta suisse videntur in quibusdam exemplis Κύπριν ἔνι καλε, quae pro
πολυκλ. Dι Κυπρω exstant in Par. B. quamquam apud citatos grammaticos non variatur, nisi quod περικλυστα pro πολυ- κλυστα habent. ἐνὶ πειτν pro ἐνὶ Κυπρα Flor. E. Par. Λ. F. B l. Ald. Frob. At Basil. iam Κυπρω cum interprole. vs. 200. abest a Par. F. Vulgatam
inde ab Aldo lectionem ἡδὸμι, quam retinendam etiam Her- mannus censuit, Oxhibent Flor. B. Noa p.
Par. A. F. Sed μ non geminato, ἡδὲ γιλαμ, δε α μι Flor. C. D. E. F. Vat. Par. I . E. G. H. I. Rehd. ἡδὲ Φιληι--δείαν μι Par. C. ἡδὲ Φιλομηδὸς Par. B.; καὶ Φιλομηδεία μι Bodl. ἔ και Φιλομηδεα δ' αἶ μι Flor. A. Ven. quod probat Goeti lingius. Sed apud Homerum, ubi saepius hoc epitheton Veneris recurrit, semper habet secundam syllabam productam, variantibus tamen
ibi quoque Codicibus . cum alii simplice
ιι, alii geminato habeant vocabulum. Salis autem constat, antiquos nonnisi pronuntiando geminasse .cons. Ileyn. ad Il. P. 424. vs. 201. Ερωe Par. C. δμάρτησε Par. G. H. καλῆ Flor. D. Fortasse voluit librarius, vel quisquis auctor huius lectionis suit, ratλρ. s. 202. γειναμένη Flor. C. Par B. D. G. Mul. γοομενη Flor. E. Ald. Ium. l. 2. Frob. Trinc. γινομένU Bas. s. 203. ταυρον ἐξαρχῆς Flor. D. τιμῆν Fσχεν Bodl. λελσγχεν Flor. B. s. 204. ἀνθρωrσις Flor. F. Vat. Par. E. θεοῖσιs Flor. A. B. s. 205. ιυλεδήματα Flor. C. Par. D. G. nolid. Vulgatam firmat Cornutus e. 24. p. l98.
54쪽
2l5 'E-ερίδας θ', αἷς μῆλα πέρην κλυτου 'Ωκεανοῖο χρυσεα καλα μάλου , φεροντα τε δένδρεα καρπον
Κλωθω τε, Λαχεσίν τε καὶ 'Ἀτροπον, ωτε βροτοῖ
δ' ἡπειτα Par. C. Post v. 2lo in Vat. legitur hic: εκ παιδις περ ἐού: ώς γαρ
I. Trine. ω σοι Ald. ἐρεβαιν , Flor. F. Par. A. Μῶμον in Cod. Sehellerahem. apud Creurorum in ΕΡ. ad IIermann. P. 170. eorrectum in Μῶλον, ut legit et explicare studuit Io. Diaconus. 'o ξῆν Flor. F. ἀλγεινόεσσam Vat. Par. E. Il. I.
Vulgatum smat Stobaeus Ed. Phys. I. IV. 38. p. 124. et I. VI. I. p. 168. nisi quod corrupte Cant. Priore loco ἡλιοποίνους habet. Quod νηλιτ ποινον Ερμῖs dixit Orpheus Argon. 1362.
ne esse νηλιτοποίνσυς ab ilesiodo scriptum Ruspicabatur Ruhnhonius, cui adstipulatus est IIeynius in Ep. ad Wol- sum. Sed levis, vel potius nulla est haec probum vocabulum et poclae consilio accommodatum corrigondi causa. vs. 218. Κλωθω καὶ Λάχεσιν Par. B. βροτοῖσis Flor. A. F. Iunt. l. 2.
55쪽
γεινοπινοισι διδουσιν ἔχειν αγα θόν τε κα-όν τε,
220 ατ' ανδρῶν τε θεων τε παραβασιας ἐφεπουσιν, οὐδέ ποτε λήγουσι θεαὶ δεινοῖο χοδοιο,
225 Γῆρας τ' ουλόμενον, καὶ Eριν τέκε καρτερόθυμον. Αὐταρ ' Eρις στυγερη τεκε μεν Πόνον αλγινόεντα, υν τε, δειριάν τε, κοίὶ 'Ἀλγεα δακρυοεντα,
ουδί ποτa λήγου , ut sermoni epico eonvenientius eum Hermanno in censura Goeltlingiancio recipere non dubitavimus. ἐψιπου ris exhibet Flor. B. ἀ- Φεπουσαι n. s. reliqui omnes, ui ulgo Edd. εφέπουσαι. vs. 221. οὐδε ποτ etiam Frob. Ceteri Edd. ut Seripli Ουδι- ποτε λήγουσι, sed cum supra seripto eadem manu σαι Flor. B. δσιλοχ Flor. E. λόχοιο Taur. ut habuit etiam in suo exemplo Mombritius, reddens : nee laetis instinis, quas hae posuere, quiescit. vs. 222. γ' omisit Slobaeus. τα Flor Ε. Par. l. vs. 223. Pro No μεσιν Io. Diaconus legisse videtur M quod vulgatae praelatum ab Hernio Comment. Coeiting. T. II. p. 141 . in nota, recie Volsus interis prelationi deberi censuit, qua Nemesinexplicarunt Grammatici, Hesychiusv. Na- με e, Eim. N. p. 600. 29. Euslath. ad Il. p. 9 I. alii. β;-ο7σιν Flor. Λ.
ri si s malebat Λοιμὸ9. qui alibi quoquo
cum Λιμον coniungeretur. Equidem eum Wiasso lubens in vulgata aequiesco, quam et Seripit omnes et Scholia agno. cunt. Pro Λιμου τε est δεσιμώ τε in Med. et Par. II. ut in Froh. Henisch. Commel. De frequenlo in his vo hu-lis errore monens Miletaellius p. 188. ipse in neutram partem certi quidquam lite assimari posso statuit: celorum vix dubitare sese, quin uirumque iam olim
in hoe earmine fuerit loelum. Mihi δε μοe convenientius potitae consilio diei proles Eridis videtur, quam Λοιμ e. Cons. Εργ.28 seqq. 250. Tum Λιμὸs tuentur hie longe maior pars C leum ri Seholia. 6
56쪽
vs. 22s. ψευδεά τε Λόγους 'Aμφ λ. Flor. D. Vat. Par. B. C. Reg. soc. Trine. Ta Λόγουe τ' 'Aμφιλ. Bodl. vim s ra Λ. Aμφιλ. Par. E. varietatem lectionis haud temero Muetrellius p. 456. putat hinc ortam, quod nonnulli do auctoritate adiectivi ψευδῶ edubitarent, cum ψευδε- apud Homerum I l. Δ. 235 tam possit esse a via dooe, quam a Cons. Ηογn. ad illumloeum et Basl. ad Greg. Cor. p. 3II. Nihi eonvenit eum Miletae illo, δε--ctile sino ad te elivo stare non posse: ita- quo retinendum esse, qua ratione sacere vid atur hie locus pro Arisiarchi de usu adiectivi ψευδὴe sententia. s. 230. Δυ vo asis τ' -Α εω Ta Flor. B. Aptissime eoniungi Δυσυοuses ' Am υτε coutra Ruhnhenii senientiam, 'Aπεν shle ponendum opinati, bens docet M uelael lius, collatis loeo solonis apud Demosthe
57쪽
aliud sibi vult in Flor. D. μεγήτρια, ita Ed. Trine. μεγη/ητα. Tum etiam Sehol. Viel. ad Il. X. 319. od Homericum εικο νηριτα conserens, ex h. l.
ὲνmντα. Idem autem p. 574. 52. adv. μεγηρατα d4serio ut uesiodi citat μεγηρατα τέκνα θεαων, explicans μεγαλως ἔφα στα. Addit tamen ἡ μεγα ἰρί- ζοντα περι καλλους, quae non dubio ad alteram leti ionem pertinent. Similiter variatur in scholiis ad . h. l. undo liquet utramque lectionem antiquam fuisse. μεγήρατα Bob. Krebs. ei hoc post Ruhn-ken. Ep. Cr. I. p. 96 seq. praeserendum duxero Vols. Gaiss. Misson. Dind. Coelii.
Beete autem alterum tutius est Mupletoli. p. 410 seq. exponens, quae muliorum in se eaeitant studia, aeeommodale adNereidum munera et naturam. Reelo idem monet in hune sensum quosdam τίμια explicasse.
Cons. Hesych. v. μεγηρητα pro μεγηριτα, ut Trine.) Schol. ad h. l. Mihi standum visum est a maiori parto Codicum, praes r-tim, quod magis reconditae notionis μεγη- ριτα non tam facile tu locum v nire poluit τού ι γήρατα, quam hoc contra in illius.
que aliter Scholiasios logorat. Sed apud Io. Diaeonum est Πφωθα, quod ἀπο τούπρο ειν ducendum explicat. Prothooliam Hyginus in Praes. Nam Mune. xori ibi correctio est Proto. Beponendum Graevius hie censuit ex Apollocl. I. u. I. desumium κραντῶ, quia Πρω- recurrit tusea v. 218. Wolfio vel hie vel ibi substituendum visum est Πλωτω.
Equidem Nereidis, cui primus ille in
recensu Iocus datus est, nomen IIρατα non lemcre sollicitandum arbitror. Ευκράτη Seripti et Edd. plerique, proque luenda hae lectione saeiunt etiam vitioso scripta in Flor. D. εὐκράτησε, in Par. II. Eυκράτην τε. Agnoscitur etiam Εὐκρατη a Schol. ad h. l. iungunturquo Εὐκρατη et Πρωτὰ apud Apollod. l. c. sed Εἰκφs,o ma Oxhibent ven. Flor. Λ. C. Trinc. Steph. margo, receptumque hoc a Gaiss. Boisson. Dind. Goetii. Novisse, ut coeti lingium, ita alios videtur haud eonveniens inter omnes Ionicas formas Ευκῖά 1 ah ab et κερ ω, pro qua libenter Coeiilingius, ut ait, Eυκρητη scripsisset
Moxii utique id mo, utilem Εὐκρί 1 mal
58쪽
VARIAE LECTIONES.lem,quae lectio quin ipsa quoque antiqua suerit, non dubito, cum, ut ad Εὐκράτοεpectat explicatio Scholiastae διὰ τὸ εὐκρατουe διδ ναι ταῖς αερας, ita ad Εὐ- κραντη, ἀπὸ τού ευκραίνω pertineat altera ἡ διὰ το ευκαθορτωτον. vs. 244. Eυδωρη, Θετις, Γαληνη Par. I. Θέαις τε Flor. D. Γαληναίη τε Vcn. Flor. A., iudice Goeti lingio non male, si demas τε . Cons. Callim. Ep. V. s. Γαλίνη Frob. vs. 245. Κυμοθεη Par. C. Melior haud dubio forma ost vulgala. Cons. Muci Beli. p. 418. Σπείω τε θοη, Θαλίεω ἐρ. Florentini omnes, Neap. Par C. II. Ald. Iunt. 1.2. Frob. Trinc. Comm.
Steph. Trita τε, Θοεὶ, Θαλίε τ' ep. ceteri Parisint, Σπείρω τε Θοἡ Θαλι, τ' ἐρ. Rehu . Spio, Thoe, Thaliaque Bas. interpres et in Seholiis explicatur Θοii ut Nereidis nomen, unde primus Graevius ita in contextum reposuit. Sed, cum Valchen. ad Ammon. p. 160. scribendum inculcasset Σπειώ τε. Θαέ θ', 'ARI, τ' ἐρ. ob similem Homeri versum Il. Σ. 40, Trita Ta. Θο η θ' A λίω τε βοῶπις, huic parendum duxit Caiss., ut item post Dindors. et Goetii. Θαλίη ut in SS. omnibus exstat, ita explicatur in Scholiis. Itaque sic lectum fuit iam antiquitus, amowiturque Θαλιλε Nηρη te ab Apiono Gloss.ΙIomer. fragm. p. 60 . 2. et Proclo ad Hesiodi WEργ. v. 115. Neque tamen indo sequitur, antiquissimam hanc lectionem fuisse; imo est, ut invecta dcmum illa ab Λristarcho videatur. Scilicet constat ex Schol. Ven. Λ. ad Il. T. 59. cum in hoe Homeri versu pro Γλαυκη τε Θάλεια τε lectum voluisse Γλαυ-1 τε VAλεια τε, quod nulla alia de causa voluisse
censendus est, quam quod ei in v. seq.roponendum visum erat Σπειω τε θρη.
Θαλβε τε βοῶπις. Causam antem huius mutationis ei fuisse probabiliter hane dicas, quod similiter lectum vellet in Hesiodo Σπεω τε θοη, Θαλίη τ' ἐρ. ut
quinquagenarius ad amussim essct Nereidum numstrus. Scilicet, ut ne essent una et quinquaginta, alii Κιγατοληγηvo Nereidibus climinandam censuerant. verba v. 255. σὐν Κυματοληγη explicantes σῖν κυμάτων λήξει, τουτε καταπαυ- , quorum sententiae Aristarchus
M opposuit, εγο nomen proprium
esse dicens, teste Scholiasta ad ill . vers. cuius mentem male cepit Valchenarius. Alterius autem consulenti numero quinquagenario rationis, ut ex eo Seu demeretur, Aristarchus auctor extilisso
iure videri potest; quam rationem postea multis placuisso docent tot Codd. in quihus est θρη. Neque tamen omnibus f probare poluit Aristarchi sententia. Nam Θοὴ θ' 'ΑλAs τε nomen suum apud Hom. l. c. tuitae sunt, ut ilemv. 39. Θάλεια, quae Thalia est Virgilio Aen. V. 826. S otiam nostrorum Codd haud pauci. Recensentur inter Nereides apud Hyginum Spio, Thoe, apud Apollod. l. c. 'Α. λι 1. Mihi, quod ineptum epitheton est θρου post satis manifestae significalionis nomen Σπειαι, quodque extra mutationem vel unius literulae rosngi θοου Θαλδεε oin Θοη θ' 'Αλι, τε polost, vorsus Hesiodi similis exhibendus visus est Homerici. Sed sic vel erunt una et quinquaginta, vel erit alibi demenda una. Illam unam Boissonadius post admissam Thoen, ut
59쪽
Nησαίη τε καὶ 'λπαη καὶ Πρωτομεδεια, 250 Δωρὶς καὶ Πανόμη καὶ ευξιδης Γαλατεια,
demeret, Κυματο γηυ non unam esse censuit Nereidum, sed Deam quandam maritimam. cuius munus fuerit suctus sedandi. Sed vix credas in hoe carmino potuisse commemorari Decim, nec diciunde esset. Aliis Ni μερτήe v. 262. non nomen visum est, sed epitheton Προνιης v. 26 l. cui sententiae item iuro multa obiicias. Muetrellio demenda Πρωτώ videtur e v. 248. Cons. infra notata ad illos versus. Equidem potius dicam, ubi Veteribus quinquaginta,
centum, millo memorontur, non nimis hos premendos esse numeros. Argonautae quidem eum quinquaginta vulgo serantur, apud Apollon. Bhod. I. quatuor et quinquaginta reeensentur et est alius apud alios numerus. Cons. Πeyn. ad Apollod. I. ix. 16. ac similiter in quinquaginia filiarum Thestii recensu apud
Apollod. I. vi . R. numerus non est uuamuasim, ut neque eum dicimus mille naresiisse ad Troiam, ut ait Varro de B R. II. l. v. 246 seq. edidimus, quo ordiuo sunt in Ven. Taur. Flor. A. F. Par. B. C. D. E. F. G. Il. l. Bodl. n. S. Belid. Iuni. 1.2. Frob. Inverso ordine, quo legisse eos Io. Diaeoniis videtur, exhibent Flor. B. C. D. E. Par. A. Alis. Trino. et omnes hine Edd. vs. 246. ΠασιDη Taur. 'Ε9είκη Flor. Ε. Εὐωaικὴ Ald. Ευ, κη, quod est apud Apollod. I. u. s. praestabilius hine visum Graevio. Toupio Append. Annot. in The r. p. 35. valchenario ad The r. XX. l. ae nuperrimo Hermanno in Cens. Metil. Sed pro vulgata facit Codd. omnium auctoritas et est Ευνείκη ἐρδοπι χυc Do Nηρη δοe apud El3m. M. p. 955.51. quem vide oliam p. 2 6. 12. nec non Pseudo-Ilor ianum Epim rism. P. 22 . l. Ah honesta navigantium conten-liono et aemulatione sie dictam Nereida recte iam L. Barlaeus censuit. Cons. omnino Muetaeli. p. st seq. s. 21 . Ευμελιωη Flor. E. 'Λταβή
v s. 248. Πρωτώ hie post Bened Aegium apud Thom. Galeum ad Apollod p. s. 18 et Lilium CFraldum M. D
p. 1 4. Ε. multis mulandum visum est in Πλωmis. Recipere Boisson. maluit Graevianum Κραυτω. Possit etiam corrigendum videri Προθοή τε . Sed, cum versus ab omni parte conveniat Homerico Il. Σ. 43. non sine aliqua veri specie suspicatus est Mupleteil. p. 453. importuna versus illius recordationo xiliatum esso Hesiodeum, qui primitus nomen Πρωτούς non habuerit , sed aliquod Δωτope epithotonex. c. Δωτω θ' ωερ εσσα, qua ration item tollatur una molesta illa Nereis. In re inceria malui versum relinquere, ut omnes illum Codd. exhibent. v3. 249. τε abest a Flor. A. B. D. E. Par. C. E. I. B l. n. s. Ni σαλτ 'Aκτ. Val. Pro 'Aκταί, temero Dind. Λυαί, . Post 'Aκταίη abest καὶ in Par. II vs. 250. Πανόπη καὶ εὐειδης Γαλ.
60쪽
omnos codd. Non de nihilo tamen Her-Daann. in Orph. p. I 28. antiquitus suisse censuit Παν πεια καὶ ε υειδης Γαλ. ut est apud Virgil. Aen. V. 240. Panopea Pimo. Non solei Hesiodus και seq. vocali pro
ducere. vs. 25 . συυ Κυματολόγη Vat. συυ
qui exponat: η αλλοτρίω9 as τa πλa μυη-- πραγματων. scilicet Orta varietas ex transpositis litoris. sic supra v. 21 . exEυλ φένη factum vidimus ΕυμελIA . s. 258. abest a Vat. legitur in Par. E. sed a manu reeentiore additus. Πολυνόμη Flor. E. F. nehu . Αὐτρυόη sed eum supra seriplo sa Par. D. Αὐτονουμε Ald. s.; Interpres etiam Autonome. Vulga iam firmant Λpollod. I. ii. I. Eustath. ad Od. p. 1155. II seq. p. 15G6.56. p. 1610. II. et convenientius hoc Nereidi nomen, quam alterum. Cons. Muelaeli. p. 265. Pro Λυσιάνασσα iter mann. Ep. ad Creua. p. 90. scribendum coniecti Λυσιανειρα. Coctilingio propius ad fidem esse videtur 'Υσιανασσα, quam coniecturam in coeit lingianae Censura ingeniosam vocat Iler. mannus: attamen ipso iam nil mutandum statuit. Sane vulgatam et omnes C d. agnoscunt et firmat Apollod. l. c. vs. 259. Post Eυαργη abest τε a Par.