장음표시 사용
601쪽
inquit: et Aqua benedieta et aliae consecrationes non dicuntur sacramenta, quia non perducunt ad sacramenti essectum, qui est gratiae consecutio; sed sunt dispositiones quaedam ad Sacramenta, Vel removendo prohibens, sicut aqua benedicta ordinatureontra insidias daemonum et contra peccata venialia: vel etiam idonei latem quamdam laetendo ad sacramenti persectionem et perceptionem, sicut
consecratur altare et vasa propter reverentiam eucharistiae. sobi. V. Professio religiosa est aetus externus, magnam habens gratiae promissionem, di epnte Christo: Omnis, qui reliquerit domum elecentuplumaeeipiet, et ritam aeternam possidebit 3. - passim id ei reo theologi docent, per dictam professionem homines sicut in haptismo iustificari; et inistr Graecos plurimi professionem
religiosam saeramentis accensent.
Resp. Iuxta doetrinam catholicam charilas persecta iusti fleat; et quia ille, qui ex recta intentione terrenis omnibus valedicit, ei religiosam emittit professionem, censetur habere persectam charitatem, ideo a theologis plene iustis cari dieitur. Caeterurn in professione religiosa neque signum externum invenitur a Christo institulum, neque forma a Christo determinata, nequo promissio
Christi 2 ad illos, qui religionem
ovent, restringitur. Hac de causa nunquam professio religiosa ab M-clesia ut verum sacramentum habita est. Ex Graecis autem nonnulli sensulatiori et improprio professionem religiosam sacramentum volarunt, Ptsi eandem s eundum baptismum nuncuparunt, persuasum tamen ipsis erat, eam non ex opere operato. sed ex opere operantis, nempe ratione ι lli Matth. t s. m. s2l lbi L
ART. VIII. 60seharilatis et servoris, cuneia peccata delere. Ita rem explicant Simeon Thra
RTICULUS IT. De caeremoniis Sacramentorum.
3 520. Generalim caeremoniae sacrae appellantur actus externi religionis ad euilum divinum legitime instituli. Multiplex .est autem earum partitio. Nam ratione originis ea eremoniae satrae dividuntur in dirinas, quae Deum habent auctorem, et in emelesiastiens, quae ab Ecclesiae praesulibus invectae suorunt. Ratione modi, quod caeremoniae fiunt, aliae in verbis consistunt, ut oratio, aliae in actionibus, ut signa crucis, oscula, genufleetiones, aliae in usu rerum e Pternarum, ut aquae lustralis, vestium, luminarium, thymiamatum, quae r ligioso cultui deserviunt. Ratione toti dividuntur in generales, quae in toto orbe catholico aeque adhibentur, et in particulares, quae nonnullarum lanium Ecclesiarum sunt propriae; ita suos hahρnt ritus peculiares Graeci, suos habent Latini. Ratione durationis vel perpeluae sunt caeremoniae, vel temporales: ad priores reseruntur determinatae a Chri-
Slo Sacramentorum materiae ei sormae; quae nequeunt abrogari, cum divinitus fuerint institutae: inter po- teriores connumerantur lihalio laetis et mellis, et trina immersio in ha-plisino; qui ritus antiqui ius, observabantur quid in in Eeel sia, sed iamdiu in desuetudinem abiere. Ratione finis. in quem eaeremoniae ordinantur, aliquas institutae fuerunt ad homin8m iustificandum seu ad gratiam produeendam, ut ritus essentiales
602쪽
eM PARS I . Famamentorum: aliquae ad daemones coercendos ut exorcismi; aliquae ad decorem divini cullus promovendum, ut sacrorum indumentorum appara lus. Ratione seclus caeremoniae essentiales ab acerasoriis discerni debent: ad illas purtinent caeremoniae, ex quarum desectu sit, ut sacramentum sit nullum; tales sunt ex. gr. ablutio et explieita invoeatio Ss. Trinitatis in baptismo. Accessoria veroeaeremoniae sunt, quae neceMariae non sunt ad sacramenti valorem. Hae lamen vel praescriptae Sunt ad complendam sacramenti solemnitatem, uti sacrae vestes in celebratione sacrificii, et integrantes dicuntur; vel tantum adiunctae sunt ad eius ornamentum, ut foret elevatio manuum aut capitis inclinatio, et nuncupantur accidentales. Tandem ratione ob tecti , circa quod versantur caeremoniae, quaedam earum proprie -- cantur risus sacramentulas, quia pe linent ad sacramentorum administrationem. Reliquae caeremonia prae ter Sacramentorum usum adhibitae, sacramentalia vulgo appellantur, eo- quod rituum sacramentorum aliquam similitudinem gerant. - Nobis hie de ritibus sacramentalibus agendum est. Per ritum autem sacramentalem intelligitur actus externus religionis, qui ad decentem sacramentorum adiuinistrationem, et ad devotionem populi in eorundem participatione excitandam ab Ecilesia institutus suit: in qua desinitione ritus saeramentales elρ re distinguuntur a caeremoniis essentialibus, materiam et formam sacramen lorum concernentibus, et ab ipso Christo institutis. Contra errores autem Novatorum ostendendum est: 1' Ecclesiae competerepotestatem riιυS sacramentales instituendi: et 2' issos
sal Cf. Perrono l. e. . n. lo. in nota. isti In lib. de pila caeremiantia.
t uua uιiles, et accurate observandos
Nola. Nonnulli volunt, illud intemeedere discrimen inter risum et eaeremoniam, quod habetur inter aquam et lotionem; etenim eae remonia iuxta mentem Conc. Trid. est ipsa aciis, ritua est modus praescriptus, quo si ipsa actio. Promiscue lamen usurpari hae voces consueverunt i .
. De potestate Melesiae ritus saeramentalea instituendi.
tur, Ecclesiam instituere posse aliis quas caeremonias ad eruditionem et splendorem, modo absit obligatio et opinio cultus. Calpinus vero b, tum lendit, id nullo modo licere, et Ecclesiae nullam competere poteStatem, P, tus ad saerainenta a Christo institula pertinentes instituendi. Chemnitim docui, institutioni divinae nihil addendum, aut detrahendum esse, quoniam
qui aliquid addunt, iniuriam inserunt Christo, quasi caeremoniae ab ipso institutae non sint satis idoneaeae sum cientes. Contra istos aberrantea probandum est, Ecelesiae inesse pote taleae ritus sacramentales iusti. luendi. s. Ipsa S. Scriptura testatur, ia-clesiam potestatu ritus sacramentales instituendi instructam esse. Nam P luxi Cor. II, cum plura de eucharistiae sacramento scripsisset, concludit v. 34: Caetera, eum venero dispinuam. Absque dubio Aposistus Corinthios, qui iam Sacram coenam lae. quentaverant , omnia docuit, quae a Christo praecepta et ad valorem Sacramenti necessaria sunt: loquitur
ergo Apostolus in citatis verbis de aliis lauium, quae se dispDsiturum
603쪽
pollieetur ad maiorem tam augusto mersionem in aqua, praegustalionem Sacramento venerationem concilian- lactis et mellis, atque abstinentiam adam, et ad uberiorem fructum per- lavacro quotidiano per totam hebdo-eipiendum. Huc refert S. Augusti- madam. Postea enumerat alias caero.
nus morem, nonnisi ieiunis eu- monias sacras, scilicet oblationes charistiam administrandi: relatis e-ipro defunctis, et ritum Duquenterni in Apostoli verbis. haec addit S.,signandi frontem signaculo erucis, ac Doelor: c Unde tutelligi datur quia concludit: cuarum et aliarum hu- mullum erat, ut in Epistola totum il- iusinodi disciplinarum, si legem ex-lum agendi ordinem insinuaret, quem postules scripturarum, nullam inve universa per orbem servat Ecclesia in tes: iraditio tibi praetendetur au- hoc ipso ordinatum esse, quod nulla,ctrix, consuetudo confirmatrix, et si morum diversi lato variatur. 3 El S. des observatrix. a S. Cyprianus l5 Thonias i in dicit: et Ex quo patet . ad Magnum exorcismos memorat,
quod Ecclesia multa habet ex dispiniqui ante baptismum adhiberi solent; sitione Apostolorum, quae in S. Serbiet 6j ad Caeeilium mantionem saetiptura non conlinentur. a Manifestum ritus miscendi aquam cum vino in igitur est, Apostolos potestatem rNisae riseio Missae. S. Cyrillus Hier. intus sacramen lales praescribendi et suis Catech. ir) varios graecae Lecto.
habuisse, et exereuisse; sed potestaS,siae ritus in collatione sacrament Apostolorum ad eorum sue ceSSores rum usitatos recenset, et concludit
transiit, quia eadem Ecclesia, quae in monens fideles, ut et relinerent has Apostolis landala est, semper perdu- traditiones. 1 S. Basilius apposite adrare debet 3ὶ; ergo Ecclesia pote- confundendos nostri aevi Novator statem habet ritus sacramentales in- loquitur in lib. de Spiritu saneto jstituendi. inquiens: et Si consuetudines, quae 2. Ex Ss. Patrum testimoniis pa- scripto proditae non sunt, tanquam tei, iam ab exordio Ecclesiae varias haud multum habentes momenti, co-suisse observatas caere in Onias, ab Apo- nemur reiicere imprudentes, gravis-
stolis aut ab Ecclesia institutas, quae simum detrimentum Evangelio in se. vel sacramenta praecederent, vel ipsa remus, imo potius ipsam fidei prae- comitarentur, vel subsequerentur. dicationem ad nudum nomen contra-Ita S. Iustinus M. Apol. I, n. sit, me-iliemus. a Addit etiam nonnullos sa- minit ieiunii. orationis, immersionis cramen torum ritus et ex non publicata in collatione haptismi; et n. 65 me- et arcana traditione derivari. S. A. morat osculum, acclamationem, prinigustinus ad evincendum adversus Pe.ces, gratiarum actiones et distribu- lagianos originale peccatum saepiustionem in celebratione eucharistiae. urget exorcismos, quibus Ecclesia ex Ters illianus lib. de corona militis traditione apostolica catechumenos varias recenset caeremoniaS, quae in ad baptismum praeparabat. Sacr collatione baptismi observabantur, mentale S. Gregorii M., euchologia nempe contestationem, qua baptizan-iGraecorum, scripta S. Isudori Hisp. idus declarabat, se renuntiare diabolo Aleuini, Babani Mauri, Natafridi,
et pompis, et angelis eius; trinam im-iStrabonis et aliorum salis ostendunt, eosdem ritus, quos nunc Ecelesia lae
604쪽
lina in eelebratione sanctorum obse vat , iam tu ante saeculum nonum observatos fuisse. Reele ideo Contilium Triden inum declarat, hunc γω testatem perpetuo in Scelesia fuisse,
ut in sacramentorum dispensatione, satra illorum substantia ea statueret, vel mulare , quae suscipienIium utilitati, sen ipsorum sacramentorum renerationi pro rerum, temporum, et locorum varietate magis eaepedire
3. Rn to theologica petitur ex p0- testate ipgislativa, quam Christus Α-postolis eorumque successoribus con-eessii 2 ad exteriorem Dei cullum promovendum, et fideles ad pietatem informandos. In illa enim potestate etiam
saeuitas conlinetur, ritus sacramentales administrandi. Christus enim
ea lantum, quae ad essentiam sacramentorum pertinent, determinavit; reliqua vero, quae istmpus , locum et modum accidentalem attinent, Ecclesiae disponenda coneredidit, nst si haee lihe o euiuslihel arbitrio relicta sueriri, dignitas sacramentorum laederetur. devotio fid stlium impediretur , maxilnaque confusio oriretur.
De in haud dubie minorem potestatem non habet Ecclesia Christi, quam habuit vetus Synagoga Iudaeorum ; at
ista pol erat novos ritus, caeremo
SSnagoga, auetore Mardochaeo , instituit novum sestum ab omnibus celebrandum, quod Deus non instituerat. Idem factum est tempore Iudith: sie enim legitur ea pilo ultimo : Dies autem viciori ne huius festiuitatis, ab Hebraeis in numero sanctorum dierum acripitur, ei colitur a Iudaeis eae illo tempore tisque in praesentem diem. Multo magis igitur Ecclesiae Christi potestas adiudicanda est. tum
stivitales, tum ritus saeros instituendi. MIa. Argumenta, quae Novatoresdoetrinae nostrae opponunt, facile
0bi. I. Iis, quae divinitus instituta sunt. nil addere, nil demere licet. Nam Deut. IV 2 dicitur: Non addetis ad rembum, quod robis loquor, nec auferetis eo: et Dent. XII, 32 Deus ait: Ouod praecipio tibi, hoc tantum fatilo Domi
no, nec addas quidquam, nec minuas: ergo sacramen iis divinitus institutis caeremonias addere non licet. Christus ipse talem addition sem reprobat. dicens: Sine causa coIunt me, doce mles doctrinas eι mcndata hominum i 4 l.
Paulus quoque 5ὶ docet, non esse ab hominibus petendam doctrinam de vero Dei eultu, ne per inanem sal- laetam abducamur a grege Christis eundum traditionem hominum. Ri. tus ergo sacramentales ab Ecclesia instituti penitus sunt reiiciendi. Rev. Testimonia S. Scripturae allata doctrinan nostrae nullatenus Opponuntur. Nam Deut. IV, 2 solum cavetur, ne libris canonicis a Moyse conscriptis mutilatio, vel interpolatioeontingat. Non licet enim humanae mentis partus lanquam divinam revelationem venditare. Ecclesia vero ritus quos praeseribit, nequaquam uldivinitus institulos tradit. Verba autem Deut. XII, 32 solum excludunt additiones, quae homineg ad idololatricam superstitionem inclinare possent; unde vers. praec. 30 et 3l Is rasi- litis cavendum praecipitur, ne imitentur Gentes, et requirant eaerem nias earum: non autem alias addi iiones, quae verum Dei cultu in promovent. Hinc Synagoga multas leges, nova se Sta. ac varias caeremonias instituere sibi licitum putavit. Ipsi Pro.
testantes nullaienus putant, per ci-
605쪽
tala verba regibus, et principibus leges serendi ademptam esse potestatem; ergo et nos recte ad Severamus, per eadem verba potestatem ritus sa-erainentales instituendi Ecclesiae non
suisse sublatam. Sic etiam Christus si
non ritus a legitima polestate institulos, sed doctrinas et mandata Pharisaeorum reprehendit, quod essent vel contrariae vero Dei cultui, vel saltem stivolae et inutiles, ut quae- . dam Saepius repelitae lotiones manuum. Paulus 23 loquitur de sublimitate sidpi, non autem de ritibus, aul caeremoniis. Merito autem as3erit Apostolus, fidem nostram non esse petendam a doctrinis hominum,
qui Christo contraria docent; agit enim hic de superstitioso pharisaeismo, et de hebraietantibus, qui legalia Moysis cum religione christiana coniungere lentabant 3 . Obi. II. Etiam S. Augustinus D vorum rituum institutionem reprobavit. Nam ad Ianuar. i. scribit: et Ipsam religionem, quam paucisSimis ei manifestissimis celebrationum sacramentis misericordia Dei liberam esse voluit, servilibus oneribus squidam premunt, ut tolerabilior sit conditio Iudaeoruin, qui, etiamsi tempus libertatis non agnoverunt, legalibus tamen sarcinis , non humanis praesumptionibus subiiciuntur. χResp. S. Augustinus Solummodo improbavit novorum rituum institutionem, quae sit a privatis hominibus
Sine causa, et contra consuetudinem Ecclesiae; ritus autem sacramentales
a legitima Ecclesiae potestate institutos et approbavit, et commendavit. S. Doctor mentem Suam loco citato clare explicat, inquit enim: c Omnia itaque talia, quae neque Sanctarum
RT. n. 605 scripturarum auctoritatibus continentur, nec in conciliis Episcoporum statuta inveniuntur, nec consuetudino universae riclesiae roborata sunt,sed pro diversorum locorum diversis moribus innumerabiliter variantur, ita ut vix, aut omnino nunquam inveniri possint causae, quas in iis instituendis hominos secuti sunt, ubi facultas tribuitur; sine ulla dubitatione resecanda existimo. γ Ex quibus verbis
recte inferri potest, omnino necesse esse, ut rituum accidentalium in amministratione sacramentorum instit
ilo legitimae Ecclesiae potestati committatur, ne innumerabilis diversitas oriatur.
9bi. III. Ecclesia catholica caeremonias suas a Iudaismo, aut ab ethnica superstilione desumpsit. Callioliet igitur, tot caeremonias observantes. diacendi sunt iudaizare; nec immerito Calpinus catholicorum caeremonias eum ethnicis deliramentis comparavit.
Resp. cum ritus, de quihus sermo
est, per se indisserentes sint, ac totam suam bonitatem, vel etiam ex obiecto et sine mutuentur, mirum e Sis
non debet, si nonnullos ritus Ecelesia ab hebraeis aut ethnicis adoptaverit, purificatos tamen ac mundatos ab omni superstitionis specie, ut sa-ciliorem iisdem viam sternerent ad veri numinis cultum amplectendum, ut observat Benedicιus XIV l5 . Perperam autem Catholici ob sacras suas caeremonias iudaizare dicuntur. Nam si de praeceptis caeremonialibus Iudaeorum agatur, neminem latet, in V. T. ritus eomplures institutos fuisse ad legis evangelieae in steria praenuntianda. Eiusmodi erant potissimum eircumeisio, quae baptismum, agnus paschalis, qui euchiarisi iam ,
R De saeris. Missae lib. I. et da beatis. et eanon ss. ith. i. e. i.
606쪽
lustrationes variae, quae poenitentiam significabant. Quamquam porro Sanctitas horum rituum in dubium nequeat vocari, quia Deum hahebant auctorem, attamen in temporis plenitudine ah rogandi erant, ae reipsa abrogali fuere , eum per adventum
Redemptoris figurae loeum dederint
veritati. Hinc si de hoc riluum genere disserant Novatores plane mentiuntur; hos etenim Melesia non modo a Synagoga mutuata non est,
sed quovis tempore fideli hus in lem dixit. ne quid commune haherent eum Iudaeis. Asi alii quoque ritus in
mosaica lego observabantur, qui ad caeterorum discrimen umbra fusurorum non erant, sed per se ordinabantur ad veri Dei cultum externum, siculi psalmorum cantus, vestes Sacrae, usus thymiamatum ac luminarium. Proseelo, reprobata etiam SP nagoga, huiusmodi riliis relineri poterant ab Ecclesia. cum potissimum eon stiluant exteriorem cullum Deo rependendum. An vero exinde pesserit
inferri. catholicos iudairare' uini me gentium. Quis enim dixerit, iudaismum sectari Christi fideles. quia Decalogi praeceptis aequo ad iudaei subiiciuntur' Id ipsum ergo de posterioribus hisee eae remoniis concludatur: ipsae namque a Christo, vel ab Apostolis, vel etiam ab eorum succePsoribus institutae ac praescriptae sustre, non quia viguerant apud iudaeos sed quia religio vera absque externo aliquo ritu consistere nequit.- Quod ethnicos altinet, adnotandum est, plures fuisse ritus ethnicorum per se malos, nimirum ex parte materiae usti formae crudeles ac turpes, uti saer,
seia humani sanguinis, haechanalia, lupercalia. caeteraque id generis naturae legibus repugnantia. Monstrinsos huiusmodi ritus Ecelesiam semper abhorruisse, cunctorum temporum historia testa lar, idque patet ex ipsis ehristianorum ritibus . in quibus nihil est, quod non sapiat sanctitaetem. Sin autem sermo sit de ritibus ethnicorum per se non malis ae divino euilui congruentibus; respondemus , quod licet potuerit exterior quasdam assinitas inter Ecclesiae aegentium ritus apparere, nihilominus, habita ratione sive ad finem, sive ad obieetum, nulla prorsus in iis aderat conformitas. Ethni et enim per saeros ritus omela religionis inquinabant, eum Iairia soli Deo debita prosequerentur creaturas, opera manuum hinminum, in quo erat superstitio. Εeclesia ex adverso hellum superstitioni indicens religionis iura vindieavit, eosdemque ritus idolis non deserendos logitimo divinitalis cultui restituit. His addi potest, sacros ritus divino cultui congruentes non ah ethnica superstitione, spd potius a lumine naturali, quod necessitatem cultus externi agnoscit, aut a religione revelata, iam in primordiis mundi patriarchis tradita, repetendos esse. Cum dini in vera religio antiquior fuerit idololatria, iam exploratum est. eam Sacros ritus a gentibus non potuisse recipere, sed gentes potius caeremonias ad cullum divinum pertinentes depravasSe, atque ad profanum idolorum cultum traduxisse, ut veram religionem aliquatenus imitarentur. quod
iam observavit Tertullianus il . Obi. IV. Primitiva Ecclesia entia admodum simplici saera mrsteria per agebat , adorans Deum in spiritu et veritate. Ab hac igitur sancta simpli citate recessit Ecclesia catholiea, tantum caeremoniarum apparatum, ei
tam splendidam rituum pompam in
Resp. lam in primis Leelesiae saecv lis ritus sacramentales in usu suiMe,
it Lib. de praescript.. e. 4n.
607쪽
ex antiquorem Patrum testimoniis
probatum fuit. Mirum vero non est, externum euitum non fuisse in na- seentis Ecclesiae exordio adeo splendidum, ut modo conspicitur. Id enim non patiebatur infelix eorum temporum conditio , quando s deles metu
perseculionum eogebantur latere, et Seerelo suas preces suaque satrifileia
Deo offerre in cryptis, in eoemeteriis aliisque locis occultis. Simul vero ac potuit Leelesia sua libertate frui, illico etiam coepit pietas et devotio fidelium divitiarum suarum partem
Deo consecrare in magnis ea templorum structura, in saerorum vasorum
pretio, aliisque donariis ad Dei eultum et honorem diealis. Hanc vero cultus Oxterni magnificentiam maximi Ecclesiae Doelores. saeculo quarto ei quinio florentes, non solum nDn reprehenderunt. sed et eommendarunt exemplisque suis confirmarunt.
II. De utilisate eaeremoniarum. et eas observandi oblisasione.
3 522. l. Magnam esse sacrarum caeremoniarum utilitatem ad reverentiam rebus divinis debitam, atque eordis devotionem excitandam. S. Thmmas si in probat dicens: ε Habet hoe
humanus affectus, ut ea quast communia sunt, et non distincta ab aliis
minus revereatur, ea vero, quae habent aliquam excellentiae discretionem ab aliis magis admiretur et revereatur. Et inde etiam hominum consuetudo inolevit, ut Reges et Prine illes, quos oportet in reverentia haberi a subditis, et pretiosioribus vestibus ornentur, et etiam ampliores et pnteriores habitationes possideant.
Et propter hoc oportuit, ut iam in
V.T. aliqua specialia tempora, et speciale tabernaculum, et spetialia vasa,
et speciales ministri ad mlium Dei
ordinarentur, ut per hoc animi hominum ad maiorem Dei reverentiam ad- dueerentur. 2 Ad eundem finem promovendum Ecclesia etiam in N. T. Sacras caeremonias instituit. Cone lium enim Tridentinum de sacris. Missae dieit: cum nutura hominum ea sit, uι non facile queas sine adra nisulis eaeterioribus ad rerum divinarum meditaιionem sustolli: propterea pia mater Melesia ritus quom dam , ut scilicet quaedam submissa voce, alia vero elasiore in Missa pro- nun iurentur. instituit. Caeremovinxilem adhibuit, vi mystiens benedietiones, lumina, thymiamala, vestes, aliaque id genus multa eae apostolica ιradisione et discipIinuo quo et maim stas tanti saeris ii commendaretur,ri mentes fidelium per haee visibilia religionis et pietatis signa ad rerum altissimarum . quae in hoe saer elotalent. contemplationem eaecitarentur 23. Ad eundem autem finem ad
quem caeremoniast in Missae sacrificio ordinantur, etiam ritus satramentales instituti sunt. Nam Calethysmus romanus 3 dicit: e Merito quidem a primis usque Ecclesiae temporibus illud semper servatum eSt,
ut sacramenta solemni hus quibusdam caeremoniis ministrarentur Primum enim maxime decuit, sacris mysteriis eum religionis cultum tribuere, ut saneta sancte tractare videremur. Praeterea, quae sacramentis efficiuntur, caeremoniae ipsae magis deelarant, ae veluti ante oculos ponunt, et earum rerum sanctitatem in animos fidelium altius iiii primunt. Deinde vero mentes illorum, qui eas intuentur et diligenter observant, ad sublimium rerum cogitationem erigunt, fidemque in eis et charitatem exti iant: quo maior cura et diligentia
608쪽
008 PARS IV. adhibenda erit, ut fideles vim mer moniarum, quibus singula saeramenta consciuntur, cognitam et perspectam habeant. 3 Ss. caeremoniae itaque o dinantur, tum in commodum ministrorum, qui ea aecurate et devote exercendo fidem et charitatem suam exterius manifestant, tum in commo.
dum si delium, qui exinde multiplicem utilitatem hauriunt, quain prae
et Licet ipsae caeremoniae nullam Smcundum se persectionem, nullam contineant sanctitatem, sunt lamen a clusexlρrni religionis, quibus quasi signis excitatur animus ad rerum sacrarum venerationem, mens ad superna elevatur, nutritur pietas, so-vetur charilas, crescit siles. devotio roboratur, instruuntur simpliciores,
Boi cullus ornatur, conservatur religio, et veri fideles a pseudochristianis et lipterodoxis discernuntur. x K rant ergo, et vehementer errant, qui Ecclesiae catholicae caeremonias in nes, sutiles, ridiculas, aut cum Caι- rino nugarum sarraginem appellare non verentur. Qui talia loquuntur, solummodo ostendunt, quod vel ex stupiditate sacrarum caeremoniarum significationem non intelligant, vel ob praeiudicia malasque eordis passiones saeros ritus pravis aspiciant oculis. Recte autem Catechismus romantis pastores animarum exhortatur, ut magna cura ei diligentia sacrarum caeremoniarum significationem exponant; secus enim fideles indigilata emolumenta ex iis trahere non possunt. Quamvis porro a ritibus sacramentalibus non dependeant principales, seu essentiales esseclus sacramentorum, qui eae opere operato proeducuntur, per illos lamen augeri potest fructus accidentalis, qui maiori,
sit Divin. Psalm. cap. 19, I a.
vel minori pietatis ae servoris sensui. qui in animis nostris excitatur, respondet , et eae opere operantis eoiligitur. 2. Quicunque norunt, Ecclesiae a Christo potestatem legislativam tradi. lam fuisse, magnam quoque obligationem prosteri tenentur, sacras taeremonias ab Leclesia praescriptas aeturale observandi. Nemini igitur usesἰ, in sacramentorum ritibus inducere mutationem, eoave pro arbitratu praetermittere. Constat haee fidei veritas ex Concilio Tridentino sie definiente: Si quis dixeriι, reeeptos eι apyrobalos Gelesiae catholicae ritus,
in solemni sacramentorum admin stratione adhiberi consuetos aut comtemni, aut sine pereato a ministris pro libitu omitti, nuι in novos alios per quemcunque Ecclesiarum pas γrem mulari posse, anathema siι 'i. E quibus verbis perspicuum est, Ob-
Servantiam sacrorum rituum cadere sub prae copio conscientiam stringente; quod et ratione theologica
confirmatur. Etenim si ritus ecelesiasticos euique datum esset impune
variare vel tollere, maxima confusio ubique oriretur, ac sublata foret unitas in externo Dei cultu, quast necessaria omnino est, ut iuxta mandalum Pauli, omnia ... secundum ordinem
sian ι 3i. Hanc veritatem lassi sunt ipsi Protestantes, qui in consessione
Augustana atque Saxonica aperte as- firmant: c Peceare illos, qui caeremoniaS cum scandalo violant atque superbe contemnunt, quippe ordinem disciplinae, ac regiminis interve lentes et turbantes tranquillitatem.
tulantiam illorum, qui ritus et iraditiones sine probabili causa ubique violant, seu studio novitatis, Seu qua
609쪽
sam eontumacia. In his enim non 3s-lum pietas, sed etiam humanitas desiderari potest. Quid enim est inhumanius, quam aspernari publicos mores, praesertim si videantur disciplinae eausa instituit' , Si Lutherani ita gentiunt, quanto magis Catholicis
persuasum esse debet, sine culpa s eros ritus negligi, aut mutari non posse' - Et quidem haec culpa lethalis erit. si de ritibus essentialibus , vel integrantibus agatur ; nam qui ritum
essentialem praeterit, sacramentum
irritum facit: qui relinquit ritum integrantem, etsi nullum non reddat Sacramentum, in re lamen gravi transgreditur Ecelesiae praeceptum. Si
vero de nonnullis ritibus aecidentalibus sit omissio, tum transgressio culpam venialem non excedit ob materiae levitatem, dummodo contem- plus absit, nec pusillorum intercedat
scandalum, neque omissiones simul sumptae materiam gravem constituant. Urgente autem necessi latis casu
sumicit, quantum fieri potest, certam sacramenti materiam et formam adhibere; eaeleri autem ritus ad saeramenti substantiam non pertinentes, sive accidentales, sive integrantes absque noxa poterunt omitti, quia loges positivae ecclesiasticae cum gravi detrimento spirituali, aut etiam temporali non obligant. Nota 1. Sicut Protestantes Ecclesiae catholicae caeremonias vilipendunt, ita etiam redarguunt latini sermonis usum, quem semper in Sacris
ritibus tenuit Ecclesia Romana, docentes, vulgari lingua administranda lare sacramenta, ut quisque si delium noscere valeat, quid in iis peragatur. Id ipsum etiam nonnullis Catholieis
maxime eonveniens et proficuum visum est. lla sensit conciliabulum P
gloriense, ut patet ex Bulla mi VI Auctorem sidet, in qua n. 33 legitur:
Insiit. Theot. τοι. IV. ART. IX. 600. Propositio Synodi, qua cupere se ostsendit, ut causae tollerentur, per quas ex parte inducia est oblivio primet piorum ad liturgiae ordinem spectantium revocando illam ad maiorem rituum simplicitatem, eam vulgari lingua reponendo et elata voce proserendo, - quasi vigens ordo litu giae ab Ecclesia receptus et probatus aliqua ex parte n anasset ex obi, vione principiorum . quibus illa regi debet, - idamnatur ut temeraria piarum aurium offensiva, in Mel aiam contumeliosa, furens haereticorum in eam conviciis. v -Hanc te
suram iustissimam esse facile prohatur. 0pitino enim consilio factum est, ut in universa latina Εeclesia mos
constanter servaretur ιa ine cel
brandi religionis mysteria eo etiam tempore, quo hoc idio ina non amplius commune fuit in occidente, tum quia nulla necessitas aderat latinae linguae in saeris liturgiis deserendae, tum quia eius abrogatio plura et gravia incommoda peperisset.- G Diximus praeprimis, nullam suisse necessitalem latinae linguae in rilibus sacramentorum deserendae. Non enim ne.
cessaria esse poterat haec idio malis immutatio ex parte Dei, ad quem in sacramentis perstetendis ut plurimum
verba eonvertuntur; non ex parte elementorum , quae per verba benedi-euntur, vel conSecrantur; neque lamdem ex parte suscipientium sacramenta, cum verba, quibus haec ministrantur, non sint ad homines er diendos ordinata. Certum insuper est,
e latino idio male rudibus impervio, quod usurpat Ecclesia nullum cons qui fidelium detrimentum. Sacramenta quippe vim habent iustis eandi eae opere operato; idcirco gratiam tribuunt, etiamsi a non intelligentibus
recipiantur. Praeterea, iuxta confla
tem Ecelesiae praxin, quam Trid
610쪽
iiii ιι Synodus firmavit si , ab animarum pastoribus instrui solent fideles
circa sacramentorum naturam , materiam, formam, virtutem et esseelus, antequam ad eorum partiti pationem admittantur. Inde patet, quod, licet ritus sacri lingua populari non celebrentur, id lamen non impedit, quin minus et rudi ires sciant, quid sibi per sacramenta consertur, atque ad ipsa sumenda congruo disponi valeant pietatis servore. - bin Diximus ulterius, plura et gravia incommoda exoritura, si linguaρ vulgaris usus in sacris liturgiis poneretur. Hac de re minime dubitandum est. Nam primo, huiusmodi varietate linguarum semel admissa, nullus esset liturgiarum sinis; natio quaevis aut provincia. pro diversi tale idio malum propriam litumgiam sibi vindicaret. Id autem summopere obesset unitati in Ecclesiae membris necessariae, ac facile impediret, ne convenirent invicem Ε clesiae particulares earumque paSlores. quomodo enim fieri posset, latino sermone abrogato, ut ex. gr.
Episeopus Hispanus in aliqua ui hemniast, Italiae, Germaniae vel Galliae
urbe solemnia perageret, aut Sacros ordines conferret' - Secundo, quemadmodum uti decet in sacramentis conficiendis peculiari loco, peculiaribus instrumentis et vestibus, ita
congruum omnino est linguam non c0mmunem usurpare, ut reverentiae
iis dehitae consulatur. Si namque adhiberetur sermo vulgaris, hic non Veneralionem . sed nimiam pareret erga divina misteria familiaritatem :unde seret, ut apud plebem eadem omnino vilescerent, ac sensim in eontemplum devenirent. Tertio, ad praecavendam formae sacramentorum Variationem , ex qua haee irrita fieri possent, valde convenit, eam ubique
pari modo proferre. Haec autem uniformitas nullo quidem labore per usum unius linguae universalem obtinetur contra non levis dissicultatis est, optatam consequi uniformitatem, si cuncta idiomata in sacramentis ad ministrandis pro libitu adhibeantur. 0uarto, propter linguarum viventium ineonstantiam plurimae voces lapsu temporum obsolescunt, ac sunt penitus ignotae. Hinc liturgiae vulgari lingua semel exaratae constanter o, Survari non possent, sed identido in Opus esset novum in ipsis loquμndi morem inducere, ne ob stili vetust tem risum potius, quam pietatem in populo excitarent. 0uinto denique, si datum esset lingua vulgari Ecclesiae ritus peragere, iam latissimus eam pus ignorantiae pateret. Nam illi ma latinum , tam necessarium ad S. Scripturae, Ss. Patrum et theologorum praestantissimorum intelligentiam, ubique tune neglectui et oblivioni sensim traderetur. Nola 2. Sacramentalia, quaB a Satramentis probe secernere Oportet, sunt ritus externi ab Ecelesia instituit ei consecrati ad quosdam essectus salutares producendos. Sacramentalia Vocantur, non quod sint sacrament rum caeremoniae, aut ad sacramenta pertineant, sed propter aliquam similitudinem, quam cum sacramentis hahere videntur. Sex communiter a theologis sacramentalia recensentur, hoe versu comprehensa et 0rans, tinctus, edens, consessus, dans. benedicens. vorans significat orationem dominicam, aut alias preces ab Ecclesia praescriptas, seu in Ecclesia solemnitor recitatas. Tinctus significat assumptionem, seu aspersionem aquae henedictae. Mens significat paneS, Vellauetus Ecclesiae precibus benedictos. Confessus indieat consessionem gene