장음표시 사용
121쪽
49. B. De Adverbiis. I 50. e. De. coniunetionibus.
ad 2. Ρortinent huc nomina indeclinabilia in v eadem, quae in accusativo sequente nominis genitivo praepositionum viqes gerunt vid. g 47, b. β.), v. g. postea, insta, SuprR, antea, ubi, etc. ad 3. Nomina in accusativo posita plerumque RdVerbia - .liter usurpantur, V. g. multum, lλει. valde. α simul, cras, hodie, sidui, noctu . Not. - 1 utinam, si diad forsitan euri suffixis eo ungi
Conjunctiones aut sunt conjunctae aut separatne. 1. Conjunctae seu inseparabiles Conjunctiones sunt duae:
consecutionem temporis et senAus notet, hebraico Vati reIativo seu conversivoi simillima; correspondet ergo Latinorum: et tum, et sic, sic, hinc O semper ab initio apodosis Lot particulam incipiendi in prosthesi positam sequitur. 2. Conjunctiones Separatae sunt: .
c) adversativae: dia sed, verum;
d) conditionales: p, vel si, tal quodsi;
e) causales: l, iat, '. 3 quia, quoniam construitur cum accusativo nominis), At, ut, Ii, xu, ne, ut hon; sὶ concessivae: etsi, A quamvis; .
122쪽
96 II. Pars. De Formarum Metrina. IV. cap. De Partieulis. g 5l. De Interj.
g 5l. D. De Interjectionibus. . Intenoctiones usitatissimae sunt: l, 1 ο, Rhi et, ου , ου ,
liu adest cedo. . Not. . Δ0meli post l, p0situm pro nuntiations Nominaiixi αnon raro desinit n l vel 1 - , y. g. - , vel Νοι b. Int deetioni is, etiam suffixa necti possunt, V. g. Vas tibii
123쪽
si 52. Ρrsto monen d R. Lingua strabica ad multo majorum, quam C torne SororeS, evecta est concinnitatem uratam et sensus perspicuitatem facilum, quamvis simplicitatis antiquae iundamentum et incultiori lingua intactum mansit. Materia bone disposita prius de singulis enunciationis partibus ot dolia de onunciationum connexu tractandum venit; in priori sectione iterum convenientur parti antecedonti gyntaxis: I. Pronominum, II. Verborum, ΙΙΙ. Νominum set IV. Particularum ost exponenda.
53. A. De Pronominibus personalibu S. I. uuando pronomen per8onale est enunciationis subjectum, copula seu verbo abstracto ad juncturam subjecti eum praedicato ex antiquae linguast simplicitate haud opus est, nec voro unquiuiu Objectorum series, quae e notione pendet,
124쪽
98 . U. Pars. Syntaxis. I. cap. De Syntaxi Pronom.
negligi debet, v. g. asst l - - haec ost domus Dei: saepe tamen pronomen 3. personae Sing. muSC. verbi seu copulae vices gerit et quidem, 'si facile sine periculo dirimendi sensum fieri potest, v. g. x t Deus is VivuΗ seu Deus est vivus; quod pronomon vices praedicati gerite iam post pronomina primae et Recundae ΡUTSonne, V. g. ,s ego sum Dominus Deus tuus, imo et post pronomen interrogativum, v. g. Ul quis sum ego 2. Quando subjectum prononitin personale) distinctius est efferendum, suffixum personale cum particula est saecusativum regente) initio enunciati mis collocatur, cui subjungitur pronomen separatum in perRODR sua propria, V. g.
3. Emphasis causa saepe Rusfixo casus obliqui additur pronomen separatum ejusdem personaΡ, generis et numeri,
inquam nobis; nequo jure et verbis, v. g. Gl olsi veneris, veniam set) ego.
- 4. Arabismo indita est vis, qua duo suffixa uni verbo subjungi queant; requiritur autem ordo justuq et perspicuus, ut suffixum primae personae antecedat suffixum secundae aut tertiae, v. g. roga me illud, vel ut suffixum secundae personao antecedat tertiae personae suffixum, v. g. dρdi te eis, vel ut, si utrumque suffixum tertiae est personae, tamen diversi numeri aut generis sit, V. g. lεsa in arcere te ab ea; secu A alterutrum separandum est praefixa particula c
125쪽
g 5a. A. De Honom. personat. - η 55. c. De Drononi. relat. 99so t. a. Quamvis unum vorbum duo snsfixa serro possit, licet tamen s l*, i parare posterius per tal; ast verbo finito olegantius habetur utrumque sui fixum addere, Recus in infinitivo et participio. Not. b. Si accusativus pronominis ob sermonis vim antecedit, suffixum separatur a Vorbo et initio v0cis cum Uil munitum collocatur,
v. g. Mia sci te solum ot non alium Deum colimus. β 54. I;. Do Pronominibus demonstrittivis. Pronomina demonstrativit cum nominibus suis convenirent in genui P Ut numero, nomen vero in plurali fracto jungitur provomini demonAtrativo singulari fominino, semper tameno lege continua simplici nomini per articulum detorminato praeponuntur, V. u. Audi locio ουτος ι νασιλεύς; si vero su lixum aut gonitivuκ substantivo necudens vim definitionis versus .num trahit, demonstrativum linio poStponitur, V. g.
X o L. Si nomini pergenitivum doterminat0 dem0nstrativum anteponitur, non raro alius oritur Sensus, v. g. lam isto est famulus Zaidi, eum tali modo demonstrativo inest vis copulae seu vorbi abstracti
k 55. U. Do Pronominibus relativis.
l. Relativlim in linquis semiticis ab enunciationis suae initio ponitur et quidem substantivi locum tenens abrupte, unde fit, ut pronomen Petretivum, otRi o sermonis nexu substantivi sensum necessariti induat, se sorma tmen sua et notione particulae proprius et flexionis sexcepto duali) haud valde sit capax; cum ergo relativum abrupto sit praemiSsum, juncturae ejus definitio exactior, quae e toto Enunciationis sensu nuxuque postulatur, in Sequentibus non minus supplenda est pronomino perRonali, quam post aliud nomen absolute
126쪽
III. Pars. Syntaxi A. I. Cap. De syntaxi Pronom.
2. Relativum riusque semininum l substantivo postponitur et tam arcte ei junctum est, ut non genus tantum, sed et numerum simo et casum in duali adhuc Aservatuminsequatur. Cum 'rolativum hoc gravissimam domon trativi vim complectitur, nonnisi definito seu determinato nomini postponi potest, quae lex eo uSque Valet, ut post nomon indefinitum rotativum hoc prorsus omittatur, tunc enim R) ver-
bum personale simpliciter apponitur, v. g. Jλύ d Uta rex quidam, qui justus est, aut b) si relativum objecti loco ost. solum suffixum conspicitur, v. g. vir, quem interfecerunt, quod suffixum Sempor redit, si rotativum nominivol praepositioni est subjectum, v. g. . si vidi virum, cujus filiuA mortuus est.
3. Rotativi vis propria sita ost in suffixo, quod in generuet numero congruit eum nomine, ad quod refertur il casumrstativi flexionis inpertis indicat; Ausfixum orgo nsecessario
poni dobet, si relativum a) ad Objectum rodit, v. g.
vir, quem intersecurunt, ut h) si relativum no-
mini vot prasepositioni est subjectum, v. g. abal , i
vir, cujus filius est mortuus, vel apud quem rePeritur. ' .
No t. a. Si per se ab enuntiationis fronte stat. proxima haee masculini forma n0n ad hominem tantum. sod ad rem quoquμ tra-
duci potest, v. g. a V id est, quod dixi. Not. b. Suffixum accusativo inserviens haud raro post verbum transitivum omittitur aequo ac suffixum una cum praepositione, Si rotativussi munitum erat praepositione.
4. Articulus di relativo cognatus sensu quoque relativo adhibori potost, pradprimis si verbum finitum in participium abit; potest enim participium eum articulo nut substantivo
127쪽
subjungi ab eoque punitum, aut per se poni, aut Rd eandem Personam Vel rem pertinere, quam vox relativa insignit aut ad aliud subjectum referri, quod uiiunctationem relativam
regit, V. g. reges, qui dicunt. Not. N0nnunquam et articulus post nomen indesinitum omittitur, aut si participium sensu substantivi indeliniti per so ponatur, V. g.
b. Etsi relativum de personis et ta de rebus proprie adhibetur, utrumque tamen haud raro luter so permutatur; sic dicitur do rebus ut irrationalibus, Si per tropum personis seu rationalibus assimilantur et similiter ta de personis. 56. D. Do Pronominibus interrogativis. l. scio et tia ab initio quidem ponuntur nec tamen tam abrupte, quam voces relativi sensus; accusativi etiam et geni-
tivi loco usurpantur, v. g. - quemnam intersecisti γInter nomen definitum autem et interrogativum ponitur Poloco Praedicati, v. g. quisnoni ost dives illo γ2. Pronomen hoc ita substantivi vi est praeditum, ut Semper per Se ponatur; ηed de notandum ust, n) quod nomen indosinitum aliquod statim apponi posAit eo modo, quo graece ettet αυῆρ, ast Solummodo in nominativo, uti quisnam vir b) si do porsonae modo dictae ratione exactius quis interrogat, ut si quiου dicenti: vide Zaidum, interrogans eodem tenoro respondet quem Zaidum 3 ita licet substantivum eodem casu, qui in priori oratione erat, coiitinuato
128쪽
III. Pars. Syntaxis. I. Oap. De Syntaxi Prouoin.
voca Gae lipponere, aut Simplicius nominativuου ponitur ba quis Zaidus γΝ ot. Post nomon appellativum in determinatum, Si quis interr0gat, declinatur, v. g. venit ad me aliquis; si interrogatur, quis est ille H et in Rochisativo hiae; si autem intorrogationi additur aliquid V g. verbum, manet pronomen interrugativum intactum, v. g. S i qui8nam est, quom intersedisti
3. Cum pronomina intorrogativa Substantivorum sunsum teneniit, etiam in statu conStructo poni possunt i si rarius,
V. g. GA quis hominum Z iis quid consilii γ
Not. Quod volet do pronominibus relativis sub b. dictis, etiam
applicandum est de pronominibus interrogativis, hine QAbl quid.tues 3 i. o. cujus generis et conditionis seu qualis es d4. Desectum fluxionis pronominum ct quodammodo
resarcit interrogativum est, seni. ital cum plurali et duali, eodemque sensu et nexu digitur, quo cia; proprium autem
sedem habet in statu constructo, V. g. quis eorum γSubstantivo indefinito neutrius loco in Statu constructo prae-
Ponitur, V. g. ista quae forma γ nec non admirationi ex
primendac inservit. Absolute ab initio positum per i se otta compleri amat praeprimis ad neutrum distinguendum, F. g. ol quidnam
Ν0t. Si nomen pr0prium vel determinatum praecedit, Sequensis' advorbialiter p0nitur in accuSativo sequente genitivo, v. g. Venit
ad nis Zaidus) qualis vir γε 57. E. Do ceteris Pronominibu S. l. Pronomon pyssessivum indicatur per Suffixa, V. g. Uec liber meus. Iutor0ganti r0spondetur per notam di Ii vi
129쪽
g 57. E. De ceteris Pronominibus.
cum Suffixo, V. g. fiatae SupelleX VeSua. i. E. VBAtrum. 2. Cum linguae semiticae pronomon primitus reflexivum desit, pronomen suffixum tertiae personae rius locum tenere potest, si alia vox ipsum inter et subjectum intercedit, V. g. A extulit ensem suum), ad subjectum autem proxime referri nequit, quare in his reflexivi notio supplenda
est per substantiva, ut anima, Oculus, fluae et notionem ,ipsius' suppeditant; tunc autem substantivo in app0Sitione aut postponuntur convenientia cum illo in casu et numero, V. g. acta ἀ- idem vir, aut absque suffixo substantivo in genitivo posito praeponuntur, V. g. ab lanima viii i. e. idem vir. Haud raro . nomina suffixa Rdsciscunt et declinantur, v. g - M vosmet duo, vel cum prae-
POSitione construuntur, v. g. κ est, venit in sua Rnim R
ipsissimus; huc pertinent et nomina' Olo esSentia, odi .
3. Distributivum etiam designatur per nomen Muniversitas cum significatione ἡomnis, totus, quilibet' vel cum vel sine nrticulo; si autem cum substantivo jungitur, hoc ingenitivo sequitur et quidem in singulari absque articulo, in
plurali vero cum articulo munitum, V. g. Omnis Vivens,
Not. b. Compositum cum et Lo - ,e quicumque de per-
130쪽
4. a) Ε ceteris Pronominibus . quilibut' exprimitur per
Statu constructo occurrit -- lamin. iij pro casu reuto, ut et .,ras pro casu obliquo ἡambo'; jungitur nonnisi cum nomine in genitivo posito in oratione definita et o lege duali tantum, v. g. xs umbo viri, vel si pronomen sonSu Saltem dualem ne IVRt, V. g.
H ἡnonnullus, aliquis' desiguari potest: α) per ocitas, β) per interrogativum ,, τὶ per substantivum articulo Vacuum, h) per nomen i pars) sequente genitivo pluralis Seu collectivi vel stiquente prae908itione is , V. g. ibisti l .αα nonnulli. Nomen hoc saepe repetitur Sensu
d) ἡalius' per substantivum diversitas cum Suffixo indicatur, V. g. -- alius sproprio mutatio illius). 0 ἡqu alis, talis' notatur aut per particulam comparationis
es sicut, aut per substantivum similitudo, aut per
utrumque do instar similitudinis. 58. F. Do Articulo.
I. Articulus rem notam mimo nunc ObVorSRntem repraesentat, Sive quod jam nominata est, sive quod uota statiin vel e contextu gatis perspicienda sumitur. Usus iure idem est, qui in lingua hebraica. 2. Nomina propria, cum per Se personam Vel rem cretum notant, iurticulo lacile Varent, praeprimi S Peregrina, niSi sectarum Diqitigod by Coosl