장음표시 사용
131쪽
l 58 P. De Articulo. 105 vel populorum nomina, quae eum conStantiuS SUTVant, V. g.
audaui; suope utiam locorum nomina, quorum origo
licatio primitiva linguae constitit, v. g. δι adi pr. JustuS.
Not. Nomina propria sine articulo usitata se vi et n0tione Sua nomina appellativa articulo determinata prorsus aequant.
3. Nomeu articulo vacuum semper indefinitum quidam)
signi ligat, V. g. Vir quidam, relatu ud tempus aliquid
indefinitum notat, v. g. diu quodam; imo ad pluralem
quoque vel collectivum translatum idem innuit, V. g. 'Uldios aliquot. 4. Nomen, quod jam aliunde doterminatum est sive per suffixum sive por Statum constructum, Semper articulo curet,
qui genitivum hoc in casu Semper comitatur, v. g. Aldies judicii, sata liber meus.
. Verbi finiti temporibus modisque linguu summo utitur ambitu et libertate; utrumque enim tempus perfectum Seu Αοristus I. et imperfectum seu AOristus ΙΙ.ὶ non unius et constantis est significationis; hinc de utriusque temporis . modorumquo usu sermo est instituendus.
s 59. Do usu Perfecti seu Aoristi I. l. Persectum Arabum exprimit, o nostra lingua judicatum, Praetori tum, quod ubsolutum simpliciter et persectum enun-
132쪽
III. Pars. Syntaxis. II. Cap. De Syntari Verborum. 'ciatur ostque tempus historicum RQ imperfectum persectumque Germanorum aequat; dein indicat 2. Praesens, si de actione certa perdurante est Sermo dixerunt dicuntque), uti in proverbiis, comparationibus, in scholiastis, pactis, set contructibus, quilo rem suturam ut jam stabilitam doscribunt persectum gn0micum); porro in verbis 'animi dispositioilom notantibus puris tam et diu manifestatam, V. g. ci ci volo: deniquo 3. Fu tu rum nostrum, si loquens rem suturam quasi jam tactam et cui fissimam animo suo conspicit, praeprimis a) si votum reliquod simplicitur ita enunciatur, ut loquens se id
tactum Velle innuat, v. g. XII l maledicet ut dousi b) si in tempore suturo describendo unam rem ut jam lactam ponunt vel inceptam doscribunt, praecipuo post ibi quando et Lo quamdiu et post particulus conditionales: Ol, ubi etc., quo in casu Latini exactius laturum exactum ponunt,
permanserit. No t. a. Significatio t0mporis tam late patens Oxactior fit per parti-
culam dis, quae notat actionem eo ipso tempore perfectam et in statu, quo est perfecta, eodem durantem, hinc tempus simplex in desinitum vertit,
jam perfectam et in eo statu manentem edicit, v. g. o G ixa dixit dicitque prassens perfectum), δ) si enunciatio rei saetae narrationi intimo subjungitur, actio intr0ducitur eo ip80. quo narratur temporis m0- monto, jam transacta et in h0c Statu pormanens spraet0ritum perlaetum
seu plusquamperfectum), v. g. sduxit eum jamque
obc0ecatus erat. Ast nunquam persectum cum o , notionem hanc sxprimero potest, nisi ubi res praeterita modo narrata eSt, cui alia praeterita sed illa evoniente jam praeterita prorsus et persecta subjungitur intimo annoxa; hinc nonnisi in enunciationibus subjunctivis nostri plus. Disilired by Corale
133쪽
quamperfecti loco poni potest. quo etiam pertinent onunciationes can-
sales cuin quia θι post particulas G, posteaquam, V. g. -- l . i ' i .P . . A a d S I fugit, cum occisi erant familiares. N o t. h. Si plusquampsrsectum liberius aut ab initio vocis per se coll0eandum est, aut sine omni nexu arctiori ponitur, verbi persecto sui tὶ est praemittendum: sic plusquamperfecti larma peculiaris oritur, in qua AS omittitur, v. g- , di occiderat. Si plura verba eadem seriosequuntur, ιλο ab initi0 p0guisse Sat eSt. Ν0 t. c. Post particulam hyp0theticam ἡsi' et S U ἡsi non' por- sectum denotat Conjunctivum imperfecti seu cum Oaepiusquamperfecti, quo in casu ap0d08is affirmans munita est particula d .. et negans par-
tuus esset frater meuS. Not. d. Nostrum futurum exactum saeps exprimitur per v secti persectum c0njunctum cum Α0r. II. verbi v. g. ad
juverit. si 60. Du usu Imperfecti seu Aoristi II. Tempus Secundum actionem imporsectam Seu suturam Omnino aut nondum prorsus absolutam et persectam denotat. Modus Indicativi cum Damma indicat: 1. Actionem nondum persectum l. e. suturam simpliciter, et locum habui, si res temp0ris praeteriti puncto sa-ciunda ut futura subjungitur, v. g. desti misit legatum, ut diceaeet sergo pro Latinorum Conjunctivo pra teriti). Ad futurum autem simpl0X ab Olutumque dilucidius
exprimendum vocula in praefigi solet, V. g. , , , mem0rn bimus; sic suturi poculiaris Oritur forma in singulo verbo tantum usitata, ut si plura sequantur, Primum tantum in praefixum habeat.
134쪽
III. Pars. Syntaxis. 11. Cap. De Syntaxi Verborum.
2. Etiam Prassenti nostro denotando Αοristus ΙΙ. inServit, imo ejus est forma peculiaris, v. g. oesta dipitur, imprimis adhibetur de actione, quae in statu suo durans cum alia in enunciatione Secundaria nectitur, aut quae persecty quidem RSt Continuu denuoque semper repetita se manifestat; hinc prae primis in populorum moribus, institutis setc. describendis a poetiS uSurpatur.3. Sed et praesens praeteriti seu Imperfectum l. e. RU-tionem in temporis puncto praeterito praesentem designat, cui, ut facilius u praesente simplici distinguatur, praeponitur, η. g. tales seriebant ambo sese
cornibus 8utS. Not. Qu0d si contingat, ut simul plusquamperfecti Ioco praeteritum tale cogitandum sit. non duo praefiguntur, sed e nexu pluSquamperfecti notio c0gitanda relinquitur.
Verborum Modi. 61. Do usu Aor isti antitholici seu Subjunctivi.
Modus hic nasbatus, obliquus seu subjunctivus) actionem notat, quae, ut fiat, ab alia re movetur, Seu quae facienda uliunde pundet et alio se refert; actio per se Aemper est facienda, futura, sed sistitur, ut ab alia re mota conditionibus rerum subjiciatur respondet Conjunctivo Latinorum cum ut). Hinc Subjunctivus per so vel ab initio Sermonis stare nequit, Sed conjunctionibus idoneis subjunctus reperitur,' quae sunt:
l. frequentissimis est Autg, si verba voluntatis prue- cedunt uti volendi, studendi, impediendi, tim0ndi, jubendi, vetandi, jurandi, testandi, efficiendi; ejusdem juris est
135쪽
3. d praepositio in conjunctionem abiit finem actionis denotans si ῖυα), V. g. V 3bia G. PXtendit manum suam, ut eum verberaret; quodsi negatio accedat, ea non proximo voci d subjungitur, Aod semper simul intorponitur, ita
Hol dirui recipe eum, donec audiat dot verbum; ubi voro simpliciter tompus doscribit, indicativus
ponit, si post imperativum, jussivum vol sermononi alium do tomporo prassenti vividum rem suturnin Prol'Onit, v. g. di sum introm.
L, d l ignosce milii. domino, ut para-Not. Post jussivum negativum latine per fine' Vertore licit. v. g. EL U I iis eastiga me, ut non peream. i. , cum subjunctivo potest jungi, si cogitationum priori subordinatam rem quo eodem tempore Rimul gerondam de-
notat, V. g. Us o M. S I ne I Pprnhvs mores, ut simul similes proforas.
notat ἡnisi forte sit, ut' v. g. prosocto interficiam paganum, aut i. o. nisi, Mostomus fiat. Not. Ε dictis patet, subjunctivum non posse nisi proxime post conjunctionem poni nulla voce intercedente. 4 62. Do usu Aor isti gegmati seu Jussivi. 1. Jussivus per so ab initio sermonis non dicitur, κὐd semper quaerit sulcrum, quo sermo colicishtius incipiens ni-
136쪽
III. Pars. Syntaxis. II. cap. De Syntaxi Verborum.
tatur; sic polit simplicem nogationum ponitur, v. g. , anu faciat, et post particulam conditionalem aliasquo sonRuoi compreres ponitur .ergo JuSSivus 2. Post in protasi et in apodosi; in protast, si conditio nonnisi do robus suturis tu tolligitur. jussivus autem in profasi occurruns otium in apodosi haud mutatus continuatur,
cor tuum. No t. a. Praecedunte. in prolusi imperativo, qui indole et origine sua jussivo simillimus est, in apod0si necessario iussivus sequitur, V. g.
adjuva me, adjuvabo to scui substituero p0ssis: si moadjuvabis, ego t0 adjuvab03. Ν0t. b. Praecedente in pr0taSi porsecto, in ap0dosi indicativus, raro jussivus p0nitur.
a. Hoc et valui de similibus particulis; ubicunquo on imoadum simplicis conditionis vol rei simpliciter sumino notio subest, structura uadum est ; sunt hae particulae: Lo quidquid, quicunque, quidquid, ais quotiescunqu0, tiat si-
4. Post particulus non et L ex L. et b) nondum, quae rem semel tactam sprautori iam) nugant omphatico, hinc haec negatio coloris uegationibus ut simplicibus et compositis
ost oppositia, v. g. d nondum intravit. 5. In enunciati otio simplici jussivus nativo quo Rensu non adhibetur, nisi in tertia persona pro imperativo, cujus
significandi gratia semper δ praefigitur, v. g. , d laciat.
Not. Rarissimp poetae jussivum naidiim pro imperativo pomini, v. g. do ista sto U-o Muhammeds, redimat animam tuam quasevis antina'
137쪽
ς 63. De usu Aor. energici seu paragogiei. 64. De Infinitivo. III
rem suturam quodammodo potit, ut iit imperaudo, excitando, optando, prohibendo, interrogando; ponitur post conjunctio- noni tal sex et ta) et post juri urandi formulas, V. g. Ust, per Deum i verbera quaeso, quo in casu plerum ino particulam asseverandi d praefixum habet; in prima porsona jussivus solitarius s0mper cum terminatione hac obvius
2. Obviuq est ut jussivus in enunciationu conditionali set quidum in apodosi munitus cum particula d, qua ' ot ipsi particulas 'il Di adfigitur, vel in protasi post col ἡsir et tal-
feramus te, sive videre te iaciamus. 3. Ponitur modus hic in interrogationibus, si do voluntate agitur, v. g. dat numquid abibis3 nonne descendos 2 . Not. cum modus enorgicus vim imperativi auget et consortus, hinc
recte ab . Arabibus Nun paragogicum hujus modi o Hul Nun assirmationis nominatur. .' 64. De In sinitivo. Infinitivus seu nomon actionis solam actionem oloquitur Sine perRonae, temporis vel modi varietate et nominis magis, quam verbi similitudinem ut risexum fort. Λ. Do ejus USU.1. Usus Infinitivi frequentissimus est hic, ut numiuis: instar aut subjecti loco sit, V. g. non credere in Deum gravissimum eSt, aut a praepositione vel statu constructo quodam dependens actionem integram eloquatur.
138쪽
2. Praeterea Infinitivus absolute ponitur post verbum finitum et quidem in accusativo, sive ut actioni major vis et emphasis addatur, v. g. verbstravit verberando, si a morte morioris, sivse ut actio praecedens eXΡliCetur, V. g. perdidit eos interficiendo ut ligando, sive ut actio simul finem et consilium indicol, v. g. l. l . I Ursurrexit honorando eum l. e. ut eum honorarset, sivst ut nova actio priorum exponen8 post copulam adeo brevitor annectatur, v. g. OrnavimuΗ ut custodivimus; quo in usu bene per Gorundium Latinorunt. potust reddi. Not. Infinitivus in accusativo positus saepe Advsrbii instar adhibetur. hinc morito casus hic adverbialis nominatur suppresso scilicet vorbo finito, a quo pendet, V. g. iacit utiam. loc, valde supponuntvorbum sinitum ast suppressum Gai iteravit iterando i. s. iterum,stiam, ut is adhibendo studium usus est studio i. e. valde.
3. uuamvis Infinitivus qua nomen rectionis nominibus accensetur, tamen duobus potisκimum in punctis verbo fidelius inhaeret: a) quod Infinitivus nuduΗ, quatonus simplicem verbi notiouom nominis forma indutam eloquitur, articulo carot,
V. g. ergo Dati Pulchrum eRt, b) nitorum juncturam seu structuram respicit, quti verbis finitis Infinitivus ostsimillimus. B. I o ejus Structura. Infinitivus in eo verbi structuram so luitur, quod Dro ejus natura aut cum praepoRitione aut Arctius objecto jungitur, sed cum Infinitivo personae agentis haud insit. donotatio, nomen, si ui jungitur, in statu constructo sequi debot et quidem: a) Si uomen, quod verbo finito subjucti loco osset, Infinitivo annectitur, qua proximo subjunctum in genitivo
139쪽
113, ponitur, Objectum vero, Si quod accedat, jam laxius in Rccusativo subjunctum manet. Hinc: orat mori mors) Muhammudis suu cum Miltiam medes moreretur, Vel cum objecto: bax, Miaciti das accidit intorticero chalilao Griarum l. o. cum intersceret Chalici Gaesarum. b) Si objectum solum idque proxime infinitivo Succedat,
per Statum conStructum apponitur, si vero quid intercedat vol infinitivus cum articulo muniatur, objectum in ReeHSR-
timidus a seriendo Rurem. Not. a. Quando nomisit, quod ab infinitivo peudous tu genitivo est positum, alterum adjungitur por c0yulam o, hoc jam in accusativo sequi
lastidis esum panis et carnis, imo quidam hic n0minativum sequi posse putant verbo scilicet passivo substiintono edatur. Not. b. Subjectum infinitivi verborum iutransitivorum sona per in
8tatu couStructo jungitur, v. g. J - ω erat hoc mod0 procumbers Zaidi ad terram. 65. Do Participio. A. De eju8 USU.1.. Cum participia aequo ac infinitivi nominibus adnumerantur, hic ea ratione illu8tranda sunt, qua ad verbum propius accedant et e verbovum indole usus eorum pendeat. Participium donotat aut personam agentem aut statum agentis durantem, praeprimis quando praedicati loco est positum,
140쪽
l 14 III. Ρars. Syntaxis. II. O . De Syntaxi verborum.1. in ununciatione per Re stanto participium actionsem Iongius durantem nunc tuo permanΘntem sergo tempus
praesens, sistit, v. g. si uult ammodus dormit.
cta. Ut osurio; 2. pro Sententiao rRtione futuram quoque roni vol insitantsem vel vividius Oxpressam ut animo Praesoni 'in Ot certum obversantem notare Dolsest et quidem frequenti Asime, V.. g.
Not. a. Saepius suturi notio praeposito O l nari, acuitur, v. g. siniis sol ego te interficiam. Nol. b. Nonnunquam OV ei praepositum novum sormat tempus
compositum sc. suturi praeteritum. V. g. rol res, quae eruisaei euda.
3. Participium imo et rem praeteritam notaro potest et quidsem innuis statum actionis immutatuo soli condition0mquam actionem describens, V. g. est, o dit cecinit, dum erat in vinculis Meccae; udi tal, U. dum ipsest Abat, videt.
Νo t. a. Si persona participii eadem sest. qnao subjecti. participium
statim verbo pri0ri in accusativo subjungitur, v. g. venit rodiens; imo et plura participia toti modo junguntur. v. g. l lx .e,
vρnit visitans et venerans hane domum. Not. s. Ea lom rations participium verbo cis subjungitur, v. g. 3bta habitabat, et ab impρrssera tantum eo distinguitur, ut statum
rei immutatum exprimu t. imperisclum veru rem csterius transeuntem Fel repetitam sistat.