장음표시 사용
181쪽
ῆ 8l. 3. De enuneiatione copulativa.
Ibo 3. O triplicem usum habet: a) ah onunciatiouis initio consequentiam actionis designat;
ubicunque novo impetu ordiri placet, me
igitur, me timetui saepi8Sime Soquitur post Lel se quod attinet ad . c) post profasin a particula temporis vul conditionis incipientem apodosin introducit germ: So).ΝO t. a. Non raro occurrit nexu S sive vocis sive ominciali 0nis siti se copula asyndeta, propter vim et properantiam insign0m praeprimis p0Si jussivum impurativo roSp0ndentum, v. g. ibo aci l Lin laborate, iuveniatis, quo occultatur consequentia: laborate, ut inveniatis.
Not. h. Ηue Apsciat et i P particula usurpata praeprimis in sentantiis repetendis; in aeti0num progressu notat intervallum quoddam temporis, ut est causam deuotanS uam , quae frequeriti ima per se tanta vi praedita est, ut in n0vo formonis nudito ου excitet, V. g.
s. mi dis Ol on dominus tuus eSι Sapiens; plerumque et . etenim' dicitur cons. I 69. B. 2. u.
g 82. 4. Do enunciatione conditionali. Particula condition illis G l conditionem simplicem do- notat et cum per socio construitur, si conditio in rebus suturis vertitur, utpote quas suturo tempore jam facta8 nostra mente conspicimuου, ut A Ul LUI, QUO Ilia faciemus illud, si Deus voluerit voluit); in negatione semper tu ponitur.
Not. Si protasin c0nditionalem ap0dusis Sequitur, idem perlectum otia ui ad apodosin translarri potest, v. g. statas Mo Iara si lacoris hoc, interaciam D.
182쪽
66 III. Pars. Syutaxis. Seet. Seo. De enunciationum connexu.
Exindu fluunt: α) Ad persectum vero praeteritum indicandum, quum lingua arabica in temporo modisquo distinguotidis sit diligentissima, praeponitur, v. g. botis Si secit; in apodosi persecto as praepoSuisse Sati S OSt. b) ad praesens notandum, Aoristo II. Ah annectitur, ut
si si Deum amatis, Obsequimini mihi. 2. Cum jussi vo ta construitur, ut conditionem magi S eloquenti H animo sumtum indicet, hinc praesertim constructio
haec obtinet in conditionibus disjunctivis RIV0-sive.
3. Cum apodosis omnium enunciationum conditionalium arctissimo protasi sit juncta adeoque per se jam couSequentiae notionem includat, consequentiae particula nunquam praeponitur; annecti autum debet O apodosi, a) si apodosis verbo caret aut verbum ab initio poni nequit, cum incipiat
De uru8 08t, periurus erit tantum contra se ipsum; b) si verbum, quamvis Ab initio ponatur, non eo tamen SenSu atque vi, quam in rei cin junctura haberet, hinc si apodosim imperativus
vel praeteritum, vel praesens incipit, v. g. rub sitscum disputent, dic, vel verba desectiva o P et quae non nisi in Ρrreeterito occurrunt, et M post Su, , ,et nisi .
N o t. Si emphaticum istud d conditionem orditur, modus euer-gicus sine ra in apodosi 8equitur, V. g. Ad prosecto, si non parebit, intorficietur.
4. Particula se nou simplicem conditionem, Sed hyΡΟ-
theticam notat scit . eam, qua rem non aβesSe loquens Se Scire
183쪽
g82. 4. Do enunciatione eonditionali.
157 indicat sit distinguitur, quod apodosis sere Asemper ad orditur; si verbum accedat, persecto effertur, quod et in apodosi rodit, v. g. vio 3 p si relinquores hoc, id utilius esset; Saepissime de re prautorita locutio haec Occurrit, V. g. i. Ust y si deus nos direxisset,
184쪽
g 83. Prasemonenda. Lingua arabica in praecedontibus foliiA evoluta Corano si propria et grammaticalis fou litoralis vocatur in distinctionem linguao arabicas vulgaris, quae nunc temporis adhuc est usitata ot indigonis Arabiae, Palaestinae, Syriae nec non Aegypti Africaequo septentrionalis est vernacula. Haec lingua
vornacula in ossentia sua seu in fundamentis suis eundem linrnoterem servavit forma Externa tamen paululum mutata et roli quarum linguarum vivarum instar in plures dialectos in singulis rogionibus usitatas diffluxit. Ut discrimen, si iod linguam litoralem inter et vulgarem intercedit, breviter tingamus, Arahses cultura et moroatura in dies progredioniε et soronto multam vocos sex aliis linguis, puta turcam, ador tarunt, e contra plures expreRSiones antiquas aut neglexerunt aut parum significati nos primitivas mutarunt. Genera timvocalium signa non scribuntur, si excipias puncta di acri ica Doc non etRi raro vocales, ubi sunt necessariae, ne con 'an dantur voces aut sensus; vocatos brseves ac torminati nes sinules non pronunciantur, quo fit, ut vocabula singula evas knt
185쪽
In sequuntibus notasso sufficiat, quanam speciali ratione lingua vulgaris disci opol a litorali, omissis iis, qua ' utri suo
nunciatur, v. g. diast amat; in pluribus Syria o regionibus ut Q mixtum sex a cum i ai), v. g. Oxs Elob cani Μὶ.Litora ta ab aliis ut s, ab aliis iturum uti t effertur, V. g. lini Oh - tros) ut aia ballis colloquium).c in Aegypto sorti gaudet sono, v. g. gemel camelus), in rotiquis prertibus autem molli g, hinc gemel. o in lingua usuali confunditur aut cum v. g. obo bodioli vostis), aut cum c uti: d b, regit vilis).ci diversu pronunciatur: n ruricolis ut et intensivum, uboppidanis ut IIamga intensivum, a Beduinis uti g sorte et rursus ab aliis ut et gutturale.
186쪽
In pronunciatione ordinaria singulas vocatos breves sore nunquam tonum purum et distinctum haboni: generaliter vocalis prima vocum, quae cum syllaba simplici incipiunt, Supprimitur, V. g. ditis stur pro satur jentaculum); nonnunquam ante primam consonant m vocalis o nuxiliaris seu muta assumitur, qua pronunciatio reddatur facilior ac gratior, V. g. 'δαο emhaddem gubernatdr). Vocales finales sive simplices, sive per nuntiationcm re- duplicatae, quae in lingua litorali casus nominum, personas modos tuo vorborum indicant, in lingua usuali non plus audiuntur exceptis in vorsibus Dorumque monAuris rocitandis, et si eiusdem pronunciatio est necessaria ad genus semininum distingu0ndum, v. g. es odio uermihi). 86. Do Pronominibus.
A. Pers0nalia a. Separata. Sing.
187쪽
ς 86. De Pronominibus. . Pluri
Notanda. l. Vocalis suffixi 2. pers. sing. mascul. et semin. ad ultimam consonantem, qua terminatur vox, transfertur, hinc
et in nbdali masc.) ut abdi h sem.) servus tuus; si autem vox in vocalem langam desinit, suffixum simpliciter ii pronunciatur, V. g. abuli pater tuus; quod et locum habet in suffixo 3. Ρers. sing. masc. 3 v. g. daraboli) percussit eum et horae darabuli) percu8serunt eum. 2. Suffixa pnrticulis quibusdam juncta vicus gerunt vorbi abstracti et pronominum separatorum, v. g. Mol soluak) ubi tu es 3 Intor suffixum primae et secundae personae ne nega
non pro odis. 3. Pro singulari I. et 2. personae saepe, praeprimis inopistolis et diplomatibus pluralis substituitur. 4. Pronomina sol orata personalia supplent t0mpus pra suns verbi ubstracti sesso), v. g. Ut sana in sut) ego
188쪽
Appendix. De lingua arab. vulgari.
g 87. B. Pronomina domonstrativa.
Notanda. l. Haec provomina ad nomina articulo semper definita accedunt. Amant Arabes literam m hujus pronominis conjungero cum d articuli suppressis omnibus litoris intermediis; hinc Otaci lial-kitub) hic liber, ac si scriptum osset Usc tio. Nonnunquam litera m excidit et pronomon tali modo decurtatum nomini aut praeponitur, ut lo da el-kitab), aut postponitur, ut: lo ciata Ol othital, da).2. Contractione hujus pronominis cum articulo tacta non rRro pronomen poSt substantivum repetitur, ut: ldad O sam hal hi tith hada) ad simphasim pronominis augendam. 88. C. Pronomen relati Vum. Sing. ollodi) qui Plur. com .
189쪽
ς 87. B. De Pronominibus demonstrativis. - 93. De Verbo. 16 3
abbreviatum ex qualis res 2 In Syria otiam dicitur
prietas inest l. o. liber in uS. 9l. F. Pronomina refleXiva. Pronomina reflexiva supplentur sicut tu lingua litorali
per substantiva ness) anima, s rub) spiritus, o dat) essentia, dia. hali status cum suffixis correspondentibus, v. g. asta. das katal haloli) interfecit so ipsum.
Not. Saepe post suffixa pronomina personalia repetuntur ad re
flationem indicandam, v. g. Ut mihi ipsi, ad sibi ipsi. 92. G. Pronomina indusinit a.
190쪽
Appendix. De lingua arab. Vulgari.
N otandR. 1. Dualis in lingua vulgari vix usurpatur. 2. Q finale secundae personae singui. AOP. II. ne 2. et 3. person . pluralis persecti et Aoristi II. abjicitur, hinc pluralis verbi est generis communis; praeterea 2. pres. sing. semin.
persecti assumit a in distinctionem a gonere masculino; denique pluralis in Ni abit. 3. Aoristus I. praeteritum, Λ oristus ΙΙ. praesens et suturum indicat; reliqua tempora circumscribuntur et quidem: imperfectum por Aoristum I. verbi Olς cum Aoristo II. verbi cujuslibet, uti: data in hun je tol) occidobat; plus quam porsuctum per Aori Stum I. utriuSque verbi, v. g. das han katal) occiderat; et suturum Oxactum per Aoristum II. verbi OUcum Αοristo I. alterius vorbi, ut: rhun hatal) occiderit.