장음표시 사용
21쪽
Hinc non tantum lingua in qua essentire, im , et pronunciatio literarum divorsarum articulata semper OxAtitit immutata; quo modo Arabes antiqvrerum traditionum Aunt tenacoR, eo dom modo si linguae. Etsi denique multa se vocoq sexotio lingusto thesaurum labente tempore locupl0tavserint. nunquam tam n linguam arabicrem obsuscarunt, quis qua . Barbarismi conqidoratae lingua o natura divite minime praevalebant. N o t. a. Per Corai sthitas lingua arabies est illata Asias regionibus aliis, uti Mes0potamiae, Syrias et Palaestinae, e quibus per tomporis
suceessum linguae vernaculae i. e. chaldaica et syriaca sunt expulsue.
Praeter Asia a regiones hac lingua usi sunt populi regionem sept0ntrionalem Aegypti et Africae inhabitantes; imo per aliquot temporis in ipsa Hispania lingua arabica erat vernacula. Nostris diebus. lingua arabica vulgari utuntur populi Syriae, Palaestinas, totius Arabiae, nee non Aegypti et Asricas s0ptentrionalis. Not. b. Origo vocis ἡArabμ dubia est; designat in lingua ho-hraea I p vel rimit proprio desertum generaliter ' ), a septimo dsmum saecul0 tractum peniti sulae arabica0 Jes. 2l, la) desertum speetalliser nec non sensu translato ine0las hujus tractus, i. e. Arabes deserticolas,
colis etivum jam in Corano Sur. 9, 92-l03; 48, 1i, 16; 49, l4. usurpatur. Serius vox Alarab) generatim Arabes designat in in distinetionem vocis V Alaarab) vel 3 l, qua Arabsis
22쪽
2. De Seripturae arabicae satis.
Historia scripturae arabicae ob monumentorum delaetum difficultatibus haud caret; cum Acriptura culturae nec non characteri alicujus populi correspondet, oam inter Arabes cultiores urbesque incolentes prius in usu suisse, quam inter. tribus Nomadum patet. In Arabia selico seu Jomen antiquitus jam usitata erat scriptura, quae ab Hin nritis, ') populo potente et culto, scripta hi injaritica est nominata et usque ad Muhammodis tempora floruisse videtur; cujus vero indolis haec scriptura suerit, definiri nequit, quia vix illius reliquiae supersint, nisi quod scripturae aethiopicae vicinae eam cognaetam fuisse suspicatur. Praeter hanc sori-bsendi rationem alia rursus Hirae imprimis et Anbari, oppidis mercatura illuΗtribus, utebantur Arabes, quas toto in habitu Scripturae Syriacae, cui et situ terrae proxima fuit, similis erat. . Ab Hirensibus brevi ante Muhammedem natum hujus scripturas usus ad tribum Coraiscli est propugatus, quae cum Corano integro describendo inserviret, mox in omnes Arabiaθtractuq est illata eo cum successu, ut reliquis scribendi Arn-hum generibus Obliteratis sola maneret dominans, cui successit aliud scripturae genus Cusicum appellatum a Cusa, urbo Iracae sive Chaldaeae ad Euphratem sita et illustri, quod inde magis excultum fuisse sortur, ' ) literis constans qui domjunctis, ast crassioribus et majoribus; specimina hujus scribendi generis, quod per trecentos annos floruit, in quihusd Amsepulcrorum monumentis et nummis u8que ad septimum post ullam medem saeculum ac in titulis librorum Africanorum ad nostra usque tempora perdurarunt. Paulo tamen Arabes
'in Him aritae ab Himjar ben Saba. qui primus Arabum rex suisse et a vestimentis rubris nomen suum recepisse sertur, derivantur. a. Freylag l. c. pag. l seq. I Adlerii Deseriptio codd. quord. Cuneor. etc. Atton. 1780. - Ciuili od by Coos e
23쪽
XXI venustae scribondi rationis amantissimi sguras litorarum Cuficarum volubilioros elegantioresque officere conabantur,
quo facto literno arabicae recentes enatas sunt, quaΘΝoschi i. e. libris describendis idoneae a e 23 descripsit librum) vulgo appellantur et inde a saeculo quarto Hegiractseu saeculo undecimo aerae christianae iniser Arabes aeque
ac in typographiis Europaeis usitatae Sunt. Scriptura cufica aeque ac scriptura antiqua Syriaca rotunda) dicta, e qua illa enata est, constabat litoris XXII. Cum autem in scriptura Noschi sustinantiore et conjunctioro plurium literarum ductus negligentius ot broxius
picti confunderentur, signis quibusdam litoris similibus ap- pictis succurrondum esse viderunt Isiamismi scriptoros, quibus signis sorius et utebantur ad duplicem pronunciationum puriorem ac duriorem, quam nactae sunt SeX literae O, c, o, ibo, ab et ρ, distinguendam, quo facto alphabotum vetus tum numero sex literarum est auctum ideoque literas numero XXVIII complectitur. A quo et quando haec signa diacritica sint introducta, non satis constat. In Cusicis reliquiis et inprimis Corani exemplaribus prophetae et Chalisarum priorum tempore nulla signa apparoni; quadraginta vero Isiamismi annis olapsi H signa diacritica paulatim sunt asperAa, quo tem pore et vocalium signa ii roducta sunt, ut una ex parte Corani dictio obscura et ambigua dilucidaretur, altera autem ex parte externis et peregrinis linguae ignaris studium linguas taciliuκ redderetur. Colore tamen diverso additamenta haec distinguere visum est, ut quidom vocalium signa rubro, di acritica vero colore atro. Hic signorum usus initio semper cum cautela adhihebatur, quia contra prophetao Chiilitarum quo piorum et morem et scientiam introductus eqse credebatur, paulatim vero in omni hus Corani sexemplaribus invaluit. In
24쪽
ceteris scriptis vitae vulgaris, in opistoli A etc. scribae Arn-bici iis aut omnino abstinuorunt aut rarissime ibi sunt uRi, tibi sonsui Obscuro set ambiguo, v. g. in poematis difficilioribus succurrere maxime videbatur nocessarium; hinc et Arabs nostri A temporibus ii signis scribondis Ao abstin0nt.
3. De studio linguae arabicae grammatico .
ni Proxima studii grammatici tractandi causa in ipso corano
erat sita, cum enim linguam Corani sanctam a Dorogrini Rconversis noc non ipsis Arabibus mixtis possimo set Ioui Otpronunciari ac intelligi viderunt, mox primas grammatica legos iis sexplicandas scriptoque mandandas esse linguae RPabicae grammatici intelligebant; praeprimis sobolas BacrenseRut Culansses inclaruerunt. IIino ingenR ortus e8t grammR-ticarum omnis generis numerus; alii uni in grammaticam in-togram vel partes potiores scriptis illustrabant, alii de Corani virtutibus et vitiis dissorebant signa suo diaeritica sexplicabant, alii de literarum pronunciationo pura praecipiebant, alii commontarios in Coranum et poetas colobres scribebant. Ista Opera grammaticalia ab auctoribus orientalibus odita collegit ut onumerat Zenker. 3b) Praeter Arabos sexcoluserunt grammaticam arabicam et Christiani, et quidem prioribus saeculis studium hoc tractahatur ad explendum munus, MithremmodanoM convortondi adrolixi nsem christinnam. Seriori tomporo studium linguae ara bicno praeprimis Instrumentis A. set N. F. intimius dilucidandis noc0ssarium et utile eqt cognitum. Hinc ingoim operum grammaticalium ab Occidentalibus editorum numeruς scircu l 303 est explicandus, quae nominatim roconsot Zenhor.' )Ν6minari merentur:
25쪽
XXIII Agapiti Flores grammaticales arab. idioni. Romae 1845. F ossi or instit. ling. orienti. Hallae 1817.
Ratio leges grammaticales exponundi et dividendi consequitur e tribus integris uniuscujusque linguae partibus iisque R) vocum olementis, b) vocum sormis et c) vocum ordine Seu syntaxi; hine
26쪽
XXIV. Pars prima agere debet de elementis linguas generatim, i. e. dis literis earumque characteribus, de signis scribendi, de junctura literarum ejusque legibus.
Pars secunda amplectitur Singularum orationis partium seu formarum leges; hinc tractat de Pronomine, Verbo, Nomino et Particulis.
Pars tertia respicit doctrinam, quae legeS, secundum quas singulae orationis partes in onunciationem conjungi possunt et debent, exponit i. c. Syntaxim.
27쪽
I I. De Consonantibus earumque figuris et nominibus Alphabotum Arabum vulgare viginti octo literas easque Consonantes tantum continet, quae a dextra sinistrorsum scribendae sunt et legendae; pro loci diversitate, quem indictions obtinoni, figura literarum nonnullarum nonnihil variat; aliam enim habet figuram litera absoluta et separata, aliam litera initialis Aoquenti annexa, aliam mediana, quReutrimque, et finalis, quae praecedenti soli annectitur. Sequuntur nomina, figurae, potestas et transscriptio literarum in tabula, quibus singulis appositae sunt litorae Syriacae et Hebrai cae correspondentes nec non valor numeralis.
28쪽
1. Pars. De Elementis. I. cap. De lectione et orthographia. Nomina.
29쪽
g i. De Consonantibus earumque figuris et nominibus.
10 Nota. Arabes litaras d si i simul junetas I Lam-Εlio in ordine alphabetico post ultimam a qua literam 29. apponere Solent.
I. Quamvis in alpliabeto arabico numero viginti et octo sint literno, tamen quatuordecim nonnisi figurae diversae sunt notandae, quae ab invicem per puncta superne vel inferne posita distinguuntur. Similem sormam habent:
Not. a. Omnes litorae bas utraque parte connecti possunt exeoptis sex: l, o, δ, , , ut v quae ant0cedenti tantum literas annectuntur; non raro tamen literae o, o, adnectuntur sequenti din fine dictionis tali modo A, o. In codicibus manuscriptis literae Dissi tred by Corale
30쪽
4 I. Para. De Elementis. I. cap. De lectione et orihographia. ligabiles ita connectuntur, ut a tironibus aggra tantum distin antur,
v. g. N - b et k, 1 l et m, α - h et g ,-- χ, m et a, M si h etc. Not. b. Litora0 finales ra, icit, is et is in manuferiptis Saspepunctis sunt destitutae, cum vix inur se possint confundi; in O et Sest ratio evidens; quoad alias duas basi lineae incumbere . debet, dum lissa indurva litoras intra linea protrahitur: in multis tamen libris discrimen illud haud obsarvatur. Not. c. Excopiis omnibus fers litoris finalibus si
quae infra lineam protrahuntur, reliquae basi lineae incumbentes super illam tantum extolluntur; quoties ergo plures ejusmodi literas seeum conjungi debent, elevandae sunt priores, ne ultima illarum infra lineam
2. Ut figura et numerus, ita ordo literarum sx originoidem erat, qui Syris et Hebraeis. Ordinis hujus primitivi vo-stigia sunt servata tum in literarum valore numerali, tum inroliqua dios hebdomadis significandi consuetudine. Ordinem hunc pervetustum grammatici Orientalos praeprimis Asiatici ot Aegyptii aucto alphabeto inverterunt medio steVO, Cum literas aut figura similes aut pronunciatione vicinas copularent; sic post O positae sunt ια, ob figuram similem
similiter lituras subjunctae ob soni similitudinem sequuntur literam j literae γ, is hRSque Soni Vicini Oo, Oo,de, L.
No t. a. Majusculis literis ad nomina propria distinguenda Arabes carent; nonnunquam inscriptionsis librorum maiori literarum forma, quam reliquum textum exarare solenti Not. b. Vocabula, quas in fins lineas non satis hab0nt spatii, non rege cantur, Sed pars ista supra voeabulum suum ponitur, vel in angulo ascendit ad marginem, aut ultimas vocabuli litorae producuntur seu dilatantur, id quod in principio aut medio vocum ornamenti gratia saepius obtinet, praeprimis in formula trita, qua singulas eorani Suras