Institutiones fundamentales linguae Arabicae, in usum juventutis academicae editae ab Hermanno Zschokke,..

41쪽

4. De signis Ortliographicis. D. Madda. E. Vasta.

a) Voces, quae a consonante vacua incipientes ob pronunciationis nisum vocalem sibi praeponunt brevissimam et fugacem eamque o, ni8i cauSae accedunt graViOTES, V. g. in vocibus barbaris, quas duplici consonante incipi uut, ut- κιλλα, M. I a -l σποrroc, filius. Hoc Elis hamatum audit prostheticum.

b) Voces cum articulo di conjunctae, in quo vocalis Obusum frequentissimum in orationis nexu seliditur, quo facto harum vocum syllaba prima voci priori intimo adnectitur, cujus unionis indicium est signum literae Elis impositum, quod grammatici nomine Abia, Vastai. e. unio Vel conjunctio appellarunt. Hinc Hamga hoc

Signo notata Hamga unionis audit, v. g. e bl . am kalbul-malehi, cor regis. N O t. a. Haec unio semper locum habet, quando Vox praecedens vocali terminatur, secus vocalis ad consonantem jungendam est assu

menda.

Not. b. Si nomon articulo munitum incipit cum una ex litoris solaribus, hae in pronuntiatione trahi deboni ad vocal0m ultimam vocis praecedentis, quia d ante solares litoras iisdem assimilatur por Tosdid

2. Non omnis autem Hamga initio vocis posita simul est Hamga unionis, sed talis restringitur ad Hamgam prostheticam. Signum Wasta ergo locum habet:

viae

a) in articulo di, quo et pertinet is, qui est in pronomine

assi a

relativo b) in decem nominibus:

42쪽

16 1. Para. De Elementis. I. cap. De leetione et orthographia.

c) In Imperativo formae I. et in Aor. I. Imperativo et Infinitivo formarum a VII. usquo ad XIII. sola sorma IV. ex-

cepta, cujus t est signum characteristicum ejusdem sormae. 3. Si ultima praecedonti A vocis Consonans est Vacust, eadem semper Wastae seu unionis ineundae gratia adsciscit vocalem eamque Kesra brevissimam, quae vocalis euphonica audit et utriusque vocis conjunctioni inservit nonnullis vocibus exceptis, quae aliam vocalem assumunt, et quidem a) Fatha assumitur αὶ in praepositione a, ut distinguatur a pronomine

vi Min

quis, V. g. Θω R Deo; νὶ in suffixo l. personae singularis a Vol sa, V. g. LV l bia adjuvit me Deus; I) in terminatione dualis es in casu obliquo et constructo, quae ideo geminatur, V. g. duorum librorum legis. I o t. Alii tamon huic quin geminent, tribuunt Kagra. b) Damma adsciscunt:

servet vo8 Deus; quodsi autem Damina suffixi transierit in Kesra id quod sicuti in suffixis x, ita et semper obtinet proxime prascedente aut Kesra ut a vel quiescente in Kesra vel diphthongescente in Fatha) e movetur vocati Kesra. δ) Terminatio 2. personas pluralis masculinae praeteriti

sy, in H) et 3. personae pluralis verborum tertiae radiis alis , et a quiescentis, quando eam Fatha praecedit,

v. g. f. si se, jecerunt sagittam 3. pers. pl.

43쪽

g 4. De signis orthographicis. Ε. Vasta.

in duas v0cales simplices resolvitur, Impediunt conjuncti0nem, ut - αγο

Not. b. Quodsi vox prior nunnatione terminatur, Nun consonantis tr sinstar suptas habetur et cum Kegna pronunciatur, v. g. a s S kadironi-lladi potons qui): alii autem anto debiloni hunc sonum na- salem vocalem primitivam manere censent, ita ut togatur: hadiru-lladi. Not. c. Ab initi0 libri vol sententiae absolutae alii Eli1 hoc signo Nasia scribi volunt, alii hoc improbantes ab initio sententiae Haingam scribunt.

4) Omittitur seu excidit Elis prostheticum

a) nominis praesertim in Corani formula frequentissima

cta l. - ot in formula christiana

b) nominis l, quando ponitur inter duo nominR propria, quae eidem personae tribuuntur in repΡοSito, V. g.

0 t. Si in apposito Sequitur u0men appellativum, vel si nomen proprium alterum tanquam prasdicatum aliam personam spoctat, Elis

c) articuli di praecedente praefixo Lam, sive sit nota Dativi, sive particula, v. g. dota nocti, ici; - xl l certe verit s; vel praeposita particula interrogationis l, v. g. ι l an aqua P

44쪽

18 I. Pare. De Elementis. I. Cap. Do lectione et orihographia. d) nominum et verborum, si praecedit eadem particula interrogRtivR l, v. g. num filius tuus . t num monuisti PN OL Cetorum signum hoo magna rarius scribitur stonstantia, cum quivis linguas peritior probum legendi usum laetio e nexu videat.

g 5. Do distinctionis signis seu Interpunctionibus. Distinctionis signa in vulgaribus Arabum scriptis vix aut no vix quidem in usu sunt; quae in Corani exemplaribus o currunt, maxime variant. Finem perico pae majoris indicant Signa . ' . . '. O. Cum publica Corani lectio apud Muhammedanos esset accuratissima, certae literae lineis superscriptase pausas docebant longiores brevioresque in praelegendo observandas; sic indicat pausam necessariam, lopausam ab omnibus agnitam, ξ pausam pro lubitu faciendum, k quando pausa non potest habere uSum. g 6. De TO no. . Tonus qui postulat, ut ad syllabam, cui inest tonus, paululum cum aliqua v0cis elatione insistatur, quin tamen protrahatur, quod fit in syllaba longa) ex ipsa linguae indole aliquatenus jam cognosci potest. Nam lingua arabica sonora et concinna tonum simplicem et concinnum habet e syllabarum ratione sponte sua fluentem. Cum Consonantes vocem terminantes vocali brevi pronunciari linguae elegantia jubeat, tonus ab ultima syllaba continuo recedit, qua in re lingua arabica ceteris semiticis est dissimilis. Pon ultima itaque, si longa est, accentum seu tonum vocis tenet potissimum, ut

d ia jakulu; si brevis, accentus anto penultimam serit sive longRm, sive brevem, v. g. diati et in katala.

Not. a. Si duas in eadsm voce occurrunt syllabas longas, tonus

sodit in posteriori, ut is oti Latoiuna.

45쪽

g b. De Interpunction. g 6. De Tono. g T. De numerorum Signis. 19Ν o t. b. Syllaba, in qua Elis protractionis est amissum, sempsr

habet accentum, v. g. Vol allahu. Not. c. Syllaba mixta sive penultima, sive antepenultima semper i attollenda, v. g. hatiata; duabu8 in eadem voce occurrentibus postorior tono gaudet. Hinc in literis geminatis semper sedet

tonus, quia ibi syllaba est clausa seu mixta, v. g. maharron loeus stabilis . Not. d. Si duae vocos per Nasia conjunguntur, ibi est tonus, ubi conjunctio, v. g. l amudul-baiti scolumna domus).Νo t. s. Particulas monosyllabae, quibus accedit una altera vomonolitera praefixa, pronunciandas sunt cum acuto accentu ut Lot ama annon);-lasi tutique); excepta sicut, quas absque tono legitur. g 7. De num ororum Signis. Arabes numeros vel singulis literis, vel signis quibusdam peculiaribus exprimunt: I) Literae numeris notandis inservientes priscum alphabeticum servant ordinem, qui cum hebraicarum literarum ordine convenit, ita ut primae novem literae ab l usque do uni-tRtes eXprimant, novem 8oquentes denarios, reliquae Centenarios, fi millenarium; ceteros additione supplent ut Hebraei, hinc:U nitates:

43 21 Denarii:

Io Centenarii:

1000000 800700600500400300 200100

130 1100 1300.2) Praetex litoras has Arahos numeris designandis signa peculiaria adhibent, quae didica vocant, quod ab Indis ea

46쪽

20 I. Pars. De Elementis. II. Uap. De cons. et Voc. permutat.

accepta serunt; originem jam peregrinam ordo illorum a sinistra dextram versus confirmat, nos ea Arabica appellamus, quia ab Arabibus ea recepimus; sunt: l fr o v ' . tr v.. lλ' A

De Consonantium et Vocalium permutationibus.

g 8. De Consonantium permutatione et transpositione. I) Cum linguao arabica et hebraica quoad originem suism- inter se intimo sunt conjunctae et plures voces in utraque lingua occurrunt eaedem aut similes, juvat quidem ad collationem instituendam scire, quibus litoris scriptae voces in una harum linguarum respondeant vocibus in altera; sed cum illud' magis ad lexicographiam, quam ad grammaticum Spectet, recurrendum est ad lexica. 2) Permutantur in lingua strabica inter se literae, quRΘSunt ejusdem organi, V. g. gutturales cum gutturalibus, ut

et V seminavit, labiales cum labialibus, ut tuta et tuta Mecca, palatinae cum palatinis, ut et '. ligavit, dentales cum nonnullis lingualibus, ut Lma et Liata quievit, linguales cum lingualibus, ut jta et ivit etc.; porro

literae, quarum duplicem pronunciationem Arabes solis punctis diacriticis impositis indicarunt, Sic uia et i υ, et --,

tuus est.

3ὶ Litorae infirmae primae radicales , et a permutantur

ante literam in eandem uia, quacum concentrantur, V. g.

47쪽

η 8. De Conson. permul. et transp. I 9. De Conson. concent. 21 Not. In lingua aramaea eadem valet regula in verbis l. radio.

Aleph in voco passiva, in qua litera Aleph convertitur in Tau. 43 O litera citaracteristica sormae VII. saepe convertitur in qua um conoen tratur, V. g. pro mollis. fuit. 5) Litora post literas vacuRS Oo, OE, Ut di: emΡhaticas abit in ti, nonnunquam post γ conVertitur in eandem literam, post literas autem o, o et mutatur in o , non raro

post is et s. abit in eandem literam in et vido inserius

ut illarum prior in posteriorem aut posterior in priorem mutetur, quo facto locum habet concentratio. 7) Τranspositionis literarum exemplum occurrit in ver- horum forma, cujus character convenit characteri formae chaldaicae Schaphel, in qua Schin cum Τ translocatur. g 9. De Consonantium concentristione. l) cum Arabibus pro rationse scribendi compendiosa signum Tesdid inservit, sicut Hebraeis Dagosch sorte, litera geminanda certis in casibus semel tantum scribitur, quase scribendi ratio Concent ratio nominatur estque duplicis genoris: aut necessaria aut licita. . n) Concentratio necessaria est ea, quae semper fieridebot, et locum habet, si posterior literarum concentrandarum est vocali insignita. Vocalis prioris literae aut abdicitur, ut In eX ooiae, Rut In ProXIme

praecedentem literam vacuam remittitur, ut in ex. Sta loeus extensus). b) Concentratio licita est ea, quae fieri aut negligi potest, .

quando scit. posterior literarum vacua est; si concentratio fit, illa litora vacua assumat oportet vocalem auxiliarem. Quaolibet autem vocalis tunc assumi potest, quando

48쪽

22 I. Pars De Elementis. II. cap. De conson. et Vocat. permutat.

litora seadem prior insignita est Damma) ante con- contrationem tactam; hinc ex fit A. . Si vero prior istarum literarum habet vocalem ci Vol , quRvocalis auxiliaris assumi potest tum II tum - pro

lubitu, V. g. No t. a. Haec concentratio fieri nequit, nisi in fine vocis, quiasscus concentratione facta duae literas vacuae concurrerent, quod

nefas ast , v. g. x odiae, non inadiae; seri autem potest in hoc casu, si

inter literam concentrandam et subsequentem inseritur oe, uti o . Not. b. Hue spectat concentratio literarum solarium immsdiato post articulum ivide ε 4. e. 2. b.) facta; innititur haec concentratio ou-phoniae. legibus, cum per illam gratior producatur pronunciatio, quae concentratio in pronunciatione audit, quia n0n in Scribendo, sed in ligendo tantum applicatur; consideratur enim litora d artieuli consonanti solari concentrandae praeceden8 quaSi absens e contextu,

hine ista litora nullo signo Goama est Signanda, v. g. l n0ng 10. De literarum infirmarum mutationibus.13 Literae infirmae seu debiles t exturno influxui adeo sunt Obnoxiae, ut non raro in pronunciatione potestatem Consonantium amittant et qua vocales pronuncientur, quamvis scribantur, aut . inter se permutentur, aut Omnino dispareant. Quando literae infirmao in lingua arabica non minus, quam in reliquis linguis semiticis influxum quemdam patiuntur a vocali causatum, haec vocalis necessario proxime praecedere debet; hinc literae alicujus mutatio a vocali du- pendens nunquam a vocis initio locum habet, sed in vocabulorum fine et medio tantum. 23 Regulas, quibus omnes literarum infirmarum innitu tur proprietates, ad euphoniae legem supremam reducantur oportet; mutationes enim, quas subeunt literae infirmae, instituuntur eo fine, ut gratior faciliorque procuretur pronunciatio. Regulae autem istae ad simplicem theoriam vix re-

49쪽

l 10. Da liter. in . mutat. φ11. A. De reg. Quietis lit. a et raduci possunt, quia non semper sunt applicatae, quamvis euphonia earum applicationem requirere videretur. Ut itaqMeliterarum liarum proprietates in lingua arabica bene et rite perspiciantur, inquirendae sunt omnos voces in singulis suis modificationibus, ut attendatur ad earum mutationum rationem. Optima absque dubio in proponendis literarum infirmarum regulis ea est methodus, qua diversae regularum istarum modificationes enumerantur simulque ad rationem, cui innituntur mutationeS, reduCuntur. N o t. Haec expositio maximi est momenti, quia ab ea bene perspecta dependet persecta verborum infirmorum cognitio.

3) Distingui debent mutationes, quas subeunt literae infirmae is et , ab iis, quae spectant ad i. . 'Iam ex indole sua literau es et , proxime ad vocales i et uaccedunt et persistunt, quando nullum patiuntur influxum; quo autem posito triplex literarum infirmarum 'modificatio distingui potest:

a) Literae hasi ob vocalem proxime praecedentem homogeneam in pronunciatione non percipiuntur, quamvis figuras retineant, i. e. rediguntur ad quietem; Ruthὶ litorao hae figuras mutant, cum propius accedant ad vocalem proxime praecedentem vel ad litoram annexami. e. convertuntur; aut

ci in quibusdam casibus non scribuntur, seu ut Grammatici dicunt, abjiciuntur.

Not. Nonnunquam in una voce duplex imo triplex hujusmddi modificatio est instituenda. In sequenti hus ergo proponuntur regulae literas infirmasa et , concernentes et quidem A. Quietis; B. Conversionis et C. Abjectionis. 11. A. De regula uuietis literarum a et di.

Litera infirma non pronunciatur, sed quiescit proxime

praecodente vocali homogenea.

50쪽

24 I. Pars. De Elementis. II. cap. De conson. et Vocat. permutat.

Quies ista tunc tantum obtinet, quando litora infirma est vacua caret vocali) et proxime praecedens litera mota est

vocali huic literae infirmase homogenea, V. g. 6s Ρro, quiescit ergo in γ . Nota. Vocalis homogenea literas a est Kesra ) et literae

1 Si litora infirma insignita est vocali homogenen, litera autem ProXimo prisecedens est vacua, vocalis liturae infirmala prasemittitur in hanc litoram vacuam, ut litora infirma quies

2. Si oe est vacua et praecedit, vocalis haec abit in homogeneam proxime Sequenti oe; si autem mota est per α et praecedit litura vacua, Damma praemittitur et sit

3. Si utraque litera mota est vocali, respieiendae sunt qualitates illarum vocalium. Quodsi vocalis litorae infirmae imposita est c , resistit Omni quieti literne infirmne, quia Fatha est vocalis firmissima; nec non Nuntiatio sicut vocalis simplex quieti resistit, v. g. puer; si vero litera infirma mota est vocali - vel GL, amittit suam vocalem Otquiescit in vocali proxime praecedentis literae homogenea,

V. g. dicaa pro Not. Vocalibus τ' et simul concurrentibus Kesra qua sortior prasvalet Damma ut debiliori vocali, quas ultima abjicitur, v. g.

pro pr0 aer , quod et locum habst in Nunnations, quae retrocedit ad Secundam radicalem, cujus voeali gess Rccommodat; saepe tamen in hoc casu litera infirma excidit, nunnatio erg0, ut Munt, rotrahitur, v. g. in retrahitur nunnatio et fit aut selisai; ex Ρα vel di fit L , nam Fallia vocalis sortissima semper

. . .

attrahit minus larism. Eadem sx causa ta ultima vocalis ivel Δαὶ resistit retracti0ni manetque firma, V. g. in