장음표시 사용
141쪽
l. 9.) sua sede post caeteras incisas posita. Quod notandum ne quis imperitus cum foedus explicare nequeat, suas conjecturas injiciendo nodum secare velit. Notandum quoque ob eandem causam, tantulum laminae nocuisse tempus, ut ne punctum quidem, nedum litera) in ea ambiguum aut obseurum sit. Quo tempore foedus initum, dissicile dictu: vetustissimum autem esse multa ostendunt. Verba enim hic reperiuntur quae, eodem saltem sensu, haud alibi apud solutae orationis scriptores vel antiquissimos leguntur. Literae nonnullae antiquissima forma emciuntur; et ipsa oratio inculta est quam maxime, atque rudis; quod cuivis duo foedera, apud Thucydidem conservata, eademque dialecto conscripta, inspicienti clarius patebit. His nostram Ρητραν duobus totis saeculis antecedere putat Κnightius . Cum autem populi hic memorati obscuri essent atque ignobiles, adeoque literarum rudes ut, quantum sciamus, vix ac ne vix quidem dialecto sibi propria librum conscriptum habuerint, sculptor, si quando seris vel marmoris incidendi necessitas exorta suerit, nullam certam regulam quam sequeretur, habere potuit. Quod cum ita sit, aevo alibi cultiori, inter has gentes incultissimum, quum loquendi, tum scribendi, morem diu permansisse minime a vero alienum. Haec sere sunt quae impediunt quominus de so deris aetate aliquid audacter proferam, essiciuntque ut
libens in Knightii sententiam eam, dicentis scilicet dissicile esse aliquid certi statuere de inscriptionibus quae vera historia vel vetustiores sunt vel indignae quas memoret. Sed forsan illud notandum, in hoc foedere articulum proprio
142쪽
sibi more usurpari, quod Homericis temporibus haud
Exempla inscriptionum in aereis tabulis χὐχ in τινὶ incisarum collegit Vandalius' pluraque loca advocavit 1. Ρ. Boissonade' qui duo in hac Eliaca tabula foramina esse observavit per quae adacti clavi parieti sorsan Jovis
Olympii adfixerint. Pausanias' quidem omnλην χαλχην foedus inter Lacedaemonios atque Athenienses initum exhibentem, et Jovis Olympii statuae suspensam memorat, quem morem laederum Olympiae servandorum diu -
usurpatur, quo si apud honae notae solutae orationis scriptores quaeris, frustra quaeres donec ad 2Elianum perveneris ubi hoc sensu ter legitur. Qui plura de hac voce scire velit, seriptorea in nota memoratos adeat Τ.Toιρ Fαλειοιg. Laconismum i γ pro σ) casu et sortuito irrepsisse putat Κn litius'. Sed oblitus est, ut videtur, vir minime oblivisci solitus, hanc permutationem Laconibus solis haud esse tribuendam. Est enim quum 2Eolum universorum tum praecipue Eleorum ac Eretriensium. Strabonem' de Eretria loquentem audiamus. 'Euerotico δ εσχον
terpretes. Gesner. ad Luc. Philop. f. 22.
143쪽
Νec aliter de Eretriensibus Plato L Quod universos 2Eoles
nus. Sed proculdubio haec permutatio apud Laconas magis usitata, ut verissime alio loco vir cel R. ubi illustre illud contra Timotheum decretum , Aristophanem - Laconas irridentem, et Ρlutarchum advocat'. Sed aliquid necessitudinis inter Σ et D interesse multa testantur. Veteres Latini pro ARENA, ASENA dixere, quod cum tradat Velius Longus y, tradit quoque, Σ familiariter in P transire. Inde orta est duplex forma nominativorum honor M. et honos. Quod autem jure mireris, his tantum in nostra tabula fit mutatio. Alibi enim ex suo loco reperitur. Utrumque scribendi et pronuntiandi modum ab his gentibus adhiberi potuisse putat Boissona de'. Sed hoc est nodum Recare. Quid sibi voluerit vir idem cel. cum V Σ idem prope esse ac in monumentis nonnullis vetustis, exempli caussa in Sigeo et Νointeliano lapidibus,' dixerit, prorsus nescio. Hoc enim adeo salsum est ut Σ ejusdem sormae ac in hac Iamina nusquam in Νο inteliano lapide, nec in Sigeo nisi in lineis a dextra sinistrorsum scriptis extet. Fαλειοις. Ηοc modo Elidem incolentium' nomen in
ed. Bip. p. 434. C. ed. Serran. Cf. etiam Eustath. ad Iliad. B. p. 279. 33. Δ. p. 492. 15. Herodian. apud Eustath. ad Iliud. A. p. II 4. l. 15. Hesych. V . Ερετριεων Ρω. IdeSICh.
voce iv et ibi Inipp. Meum. Misc. Lacon. II. c. 8. Phrynich. Eclog. p. M. Salinas. de Hellenist. pp. 286.489. Maltinire de Dial. p. 396. ed. Stura. Fiseh. ad Woll. I. p. 2DI. Ad Iliad. A. p. II 4. I 6. Anal. Emay on the Greek AI-pbabet, P. II.' CL Casaub. ad Athen. VIII. p. 352. Lysist. v. 984. ' Plutareh. in Pyrrh. 7 Uel. Long. apud PutSCh. p. 2230. Eph. Class. XX. p. 292.8 CL Thucyd. II. 25. V. II.
144쪽
33IΝs R. I.J nummis saepe representatur Quam autem regionem tenuerint Εὐλιοιοι juxta cum ignarissimis ignoro. Ευα quidem,
nunquam E-οιοί dici potuero. Κnightius ' hanc vocem Tei cujusdam populi nomen proprium esse suspiculur. Quod verum esse potest, quum Elidem satis constet post Persicum hellum conflatam esse modo ita loqui liceat e parvis quibusdam pugis, quorum nomina postea tempus oblivione obruit. Dignus quidem qui ex cribatur Stra
Nec aliter Diodorus'. ' Εὐαomi ergo aeque nc Elei ex illis pagis esse potuere quorum conventu postea constitit gens Elea atque ipsa Elis. Illud tantum turbat quod nesciam quomodo ullius oppidi incolis consueta in his rebus lex Etymologiae nomen talis sormae tribuere possit. Inscitiae sorsan quamvis haud incuriae Scriptor insimulandus. Bdckhius noster advocat nummum ita inscrip-
145쪽
34 fCLAss. II. tum. EYAElnN AXAlnN. qui tamen ut ipse agnoscit, nostrum locum non defendit . Quid sibi velit vanus homo' nuper de hac lamina disserens prorsus nescio. Eul ipsum loquentem. Rusdem populi ut videtur mentio iacta est in Gruteri Ins r. p. ccxii. Locum citat KOen. ad Greg. p. IO2. ΡOpulus ibi memoratus est Γαε-ες, nisi, quod KOenio Videtur, vox canales signi-
minime EYFAOlolΣ sed EPFAololΣ legendum monuit, quo verbo Heraeos, populum scilicet Elidi proximum, significari putat. Judicet Lector.
Lin. 2. intixi α. Rusdem sormae ac infra ολ--οι hanc scripturam esse putat Boissonade quod jure mireris. Oλi,inros cum compositis hoc modo inter longe seriores scribitur. Illa autem praepositionis a voce sua dissensio rudis est omnino ac remotae aetatis. L. 2. Κεα. Recte Knightius per ἀν ειεν interpretatur, sc. κα σα. Νοtu satis Iocutio. Ita apud Thucydidem' in tali
ipsa, quantum memini, Omnia alio modo concepta, modis videlicet imperativo et infinitivo. Κα pro αν vulgare in monumentis Doricis. Εἱ-- κα αγην in Decreto aetolo
Quo decreto occurrit illa ipsa ellipsis quam hic legimus,
146쪽
INsCR. I.J35tat ' oc ν κε ωμεν δυνατοι. Νec aliter in decreto Corcyraeo'. ἄφ' οὐ καρξονται. ubi multa exempla hujus particulae occurrunt'. Fallitur autem Chishullius qui notam phrasin Ot oxaει κοσμοντες, in decretis Istr On. et Hierapytia. supraeitatis, Per το xα αει xo . explicat et hoc modo Latine vertit. Cosmi autem qui ea in perpetuum auctori a te fuerunt. V Putavit scilicet vir cel. το αει aeque uC το νυν Graece dici posse et postea intromissam esse inter ro et αει Creticam expletivam xα. Sed xa nec ex Pletiva est, nec inter mo et Mi intromitti potest; nec bene Graeca est phrasis το αεις quod si aliter esset, vim vocis αει' minus
Montiaueon. Diar. Ital. p. 412. ' Hic gratia lectorum Exscribam inscriptionem quippe quae ejusdem particulae exemplum praebean adhuc quantum sciam ineditam a Linekhio atque Brondstedio Carthaeae in templo Apollinis in Cea repertam, atque mihi a viro celeberrimo P. P. Do-brim datam. Novem lineae satis
Integrae manent. Postea spatium Vacuum relinquitur satis latum ut duas tresve lineas capere POMit. Tum sequuntur tres lineae, de quibus nescio an jusdem aut alterius ad eandem rem pertinentis inseriptionis partem esse Atii tuere debeamus. I. Eδοξευ voie Aιτωλοιη πίτιτο- νιoitu sic, sed lege Κειου ταν
CL Bloms ad Prom. 973. et ab eo advocatos Vale h. ad Theoc. Adon. p. 272. Κ n. ad Greg. p. 80. et Tou p. ad Longin . p. 4s.
147쪽
explicat, utque ita Bentisius in Diss. de Phalaride legit'. L. 2. εα. Manifesto labitur Boissonade Hesychium
BdvocBns. ea. ἀφες ἡ ἰν η ύπηρχεν. Ρhi Sig enim xci ea, si εα pro ἰν poneretur, 'fuisset ' valeret, non erit. Et praeterea εα pro ην ΙOnum erat'. Recte, ut opinor, Knightriis pcr elii explicat, quamvis exempla desint. L. 2. Eκατον Fετεα. VOX exατον illis adjicienda quas ab aliis Graecis δασυν-ευας, IEOles φιλας reliquere. De F osita Κniglitius'. 'Fετος v. ετμ. Hesychio CETOΣ ntque in tab. Herac. LEToΣ, annus: unde Latinum ritus et Vetustus, idem quod Annosus. V Latinum ritus ab Ferost profluxisse vidit quoque MaZOchius' et poene videre Scutigerus' atque V assius y. Vox ετος proculdubio apud Homerum Digamma habuit'. Foedera, ut videtur,
saepe centum vnnos duravere'. L. 3. Αρχοι coxατοι. Hic locus Omnes interpretes mire
contorsit. Eo tempore quo laedus initum, decem tantum menses apud Tolos fuisse Knightio λ' placet. Et prosectorem itu esse apud vetustissimos Graecos satis Cognitum. Singulis mensi hus tum singulos Λrchontes praesuisse putat, et Postea υτ o But cm intelligendum, adeo ut haec verba foedus, decimo Archonte jam rerum potito, initum
148쪽
esse ostendant. Alii Decennales fuisse Archontes Eleos, et finem foederis sub illo, qui decimuμ esset ab icto laedere, innui putant. Quod, ut vere Knightius, alio
Prorsus modo se. ει αρχον δματονὶ concipiatur necesse
est. Boissonadius' de hoc loco ita loquitur U Si liaec verba pro dativis sumentur duo erunt interpretationis' modi, Arehonte deeimo, vel, Archonte Decato. Qui prior versio stare possit, non bene intelligo; nitera melior esse videtur. Hanc tamen non nisi nugis quihusdam de nominibus propriis longe serioribus, qualia sunt Γέροτη, Δευτερα, et similia, defendit; et postea
suam sententium exponit. Verhu hoc modo vertit Am chontes autem decem crunt.' Fuerunt enim, V Rit forsan utraque gente Archontes ad Decennium inte- strum constituti, ita ut decem Archontes sancitum an- norum centum tempug explerent. Paulum turbat hic usun vocis Δεκατα, cum Δεκα ex pectes. Forte ebiam' divisim legendum δ εκατα; et cutiroi ei it adjectivum V ab ματον formatum, nec illud hic proprie positum, vel V erit mendum in opograptio, et reponendum αρχοι δ exciτον. Anni erunt centum et centum Archontes. Sed haec sunt hominis otio abutentis. Quod Eleorum civitatem attinet, perpauca quidem colligere potui. Olympiade 9O . recensentur Eleorum magistratus iii laedere
149쪽
Summis ergo magistratibus inter Eleos quoque Δημιουρ γοις fuisse nomini credo. Proclive quidem dictu est, et proculdubio verissime dici potest, mutationes in rebus- publicis spe pissime factas esse, nec eidem civitati eosdem semper magistratus praesuisso. Sed nullo teste adhibito, vix illud ponere licet, Archontes scilicet, summi nomen honoris inter Eleos, rempublicam gerere aliquando esse
solitos. Quid si δcxατοι pro οε κα τοι POSi tum Statuamus, totumque locum hoc modo explicare tentemus; aρχοι, κα
et voce eτει subaudita, quamvis vereor ut ista phrasis bene Graeca sit. Infra quidem ται pro παυτ' legitur; et vix fieri potuit quin foederis, quod tempus statutum duraturum esset, initium recte constitueretur. Ita in inscriptione Orchomenia tertia ubi sermo est de Eubuli επιν ui g, haec
Nec minori diligentia initium induciarum inter Athenienses et Lacedaemonios statuit Thucydides '. Nescio an operae
pretium sit memorare δεκαπις in eadem inscr'. OrchOmenia pro δ' αν τις occurrere. BGckhius' noster locum a nemine, ut ipse verissume, satis explicatum non tetigit. L. 4. FaGov. F0γγον Sem Per Dpud Homerum. V Aoιγια Fεργα, et sic Sexcenties. cf. nd. Γ. 77. V Ηeynii verbis
utor. Conserendi quoque Κidditis et R. Ρ. Κnight.
CL Eustath. ad Odyss. p. 1825. Hesych. Etym. M. et Suidam in voce. CL Polyb. Exe. Legat. XLVII.
150쪽
α pro e Dorum est, testibus Gregorio' et Mattiatrio'. Ται-o scilicet, τραφω cum gi milibus Dorum sunt. Ιαρ pro ἱερos in inscr'. Bpud Clarkium'. Ιαροι:λειος in inscr'. Oropia inedita'. Αργαδεμ nomen erat unius e tribubus veteribus Atheniensium ex hoc sonte derivatum'.
πολεμου. Nec dubium quin recte. Quamvis enim formaricio haud alibi occurrat, Doricus gentes α Pro e SaePeusurpasse jam supra notavimus, et praeterea satis notum est tertiam pluralem omnium optativorum molicorum inciv, ut infra αποτινοιαν, desinere solere. Eodem nomine quo Rntea, hic quoque reprehendendus venit Boissonade qui συνεαν PPO συνησαν scriptum putat. Quid enim est istud συνησαν αν, nisi mutuo auxilium adtulissent 8 VSententia autem postulat mutuo auxilium se adlaturos
L. 4. Quod αλαλοι , ταλ et postea γραμενοι attinet, notandum est reduplicationem in aliis quoque marmoribus aliquando esse omissam. Sic in Sigeo Προκονε rio habemus Pro Πρ κοννεσιο, et in marmore LarissaeO 'Iπομελυν Pro 'Ιππ--λον. Nec mirandum fit αλλα et παρα ultima quaeque litera privetur. Dores enim, ut Grammatici ' semper dicunt, βρα λογοι και oλιγοφράοειs erant, et Strabo exempla verborum quibus ultima syllaba ab illis adempta est
VIII. S. 109. Iom. II. p. 93 I. y CL Casaub. ad Strab. VIII. p. 364.