Inscriptiones Græcæ vetustissimæ. Collegit, et observationes tum aliorum tum suas adjecit Hugo Jacobus Rose ..

111쪽

Quod autem plures uni se operi adscribere verisimile esse neget Bentleius, id maxime miror, cum nihil hoc usitatius. Pausanias ' de Jovis statust quadam ita

loquitur. Ἀδελφοὶ δε αντο Θυλακρος τε καὶ Οναιθ- καὶ οἱ et δες es τουτων εἰργασαντο. Ita statuam Μegaris us- servatam Theocosmum quendam Megarensem secisse, συνειργασάσθω δε οἱ Φειδιαν narrat . Μulta praeterea

loca Pausaniae congessi, quae qui inspicere velit, notam adeat . In quibus Omnibus dubito an αδελφος, frater, vel socius vertendus'. Νescio omnino quare Benileius pocula Prytanaeo data, cuprea esse statuerit: si ex uum aut ex argento facta confirmes, concidit ista pulchra viri doctissimi disputatio. Nec si tecum reputes, magis ponderis inest in iis quae de rara eo tempore statuaria dixerit. Νihil enim de praestantia operis protulimus; negare autem extare

posse etiam in Sigeo parvo ignobilique Oppido aliquem

qui Hermen conficere possit, hominis esset parum considerate loquentis. Jam ad ipsa inscriptionis verba pergo.

καὶ Τιμοθεoe. Id. Ibid. Et similia spartim. Illud quoque animadversione digianum, quoties nempe a prima ad tertiam personam vel vice versa fiat mutatio. Ita in marmore Selinuntio apud Coehereti. MSS. 169.

Pausan. U. 23. ' Pausan. I. 4. Pausan. I. 8. V. II. II. 32. et IX. 35. de statua Apollinis a Tectaeo et Angelione iacta II. I 5. X. lo. CL loea superius advocatu et Paus. U. l7. V. II. VI. 9.

112쪽

CLA . I. -Axων sipu. Phanodici sum statua . Hanc Ellipsin Graecos omnino nescire putat Bentleius. Et profecto rara sunt exempla. Σόλωνος legitur apud Sponium

Εadem ellipsis occurrit apud Plin. xxxiv. 5. Fuit Hermodori Ephesii V sc. statua. Quod si aliquis lapidem nostrum στῆλην sepulcralem esse putet, aliquid ponderis sententiae asseret haec ellipsis conserenda sc. cum illa Etruscorum monumentorum sententiae pervulgata '

Statuam sisti loquentem, e vulgato usu Graecorum est quem morem innuit Pluto'. Eπιγεγραπτα λεγων ό Ερμῆς

proculdubio, ut vere Benueius, Epigraphes oratio, cum utrumque Personam, et donantis et loquentis, statua induat, sed haec pervetusta minime ad illam recentiorum απι Mari teretemque Sermonem revocanda.

quidem citat σου 'πι- του, ab Aristophane'. Illud autem, ut recte Chishullius' nihil ad nostrum vocem pertinet, nee Bb επισπατος vel-ον, ged ab επιστατην deflectitur doquo ita Scholiastes a Kustero citatus. Πηλιω- ' H irer ros

113쪽

in soco positus Cum autem quod in hac inscriptionis

Chishullius jus Romanum, et Latinam inscriptionem advocat In jure Romano sic loqui amant Cui Corinthia vasa legata essent, et bases quoque eorum vasorum Collocandorum caussa paratas deberi, Trebatius respondit'; ' et inscriptio apud Gruterum' extat his verbis concepta':

Sanctissimo Herculi invicto corpor. custodianor. L. Curtius Abascantus cum Curtio Gaudente fit. limia. a. II. Crateram Arg3rocorinthiam cum basi sua et hypobasi marmorea, sua pecunia donum dederunt.

Vas est fundo subtiliter et creberrime perforato, colum Latine dictum, Anglice, a Strainer.

Vulgo venditum una cum cratere suo docet Iulius Pollux'. 'Eν μεν τοις δημιοπροτοις καὶ ηθμός τις επὶ κρατῆρος πεπρατα. Ex argento aliquando fiebat colum

quod Epigenos' docet his verbis

ηδυπυτιοας τρεις, ἡ ὀν αργυρουν. CL Plaut. Aulul. Aet. II. Se. 8.a Chishullio advocatum. Pollux. X. c. 22. Pausan. in Phoe. r. 26. CLquoque Herod. I. 26. Athen. U. p. 309. Philost. VI. vit. Apoll. e. II. p. 247. ' L. Haeres meus D. de Legat. 3.' Gruter. p. XLVIII. Pherecr. apud Athen. XI. 48O.

Iul. Poll. Onom. X. c. 24. Epigenes apud Athen. XI. 469. C. Cf. Toup. Epist. Crit. p. I .

114쪽

ID CLAss. I. H ως memoratur in catalogo. ut videtur, munerum

Magna lis est utrum huic voci recte necne uspirata praefigatur. Negat Benileius, compositis απ ῶν, &C. testibus nisus. Sed vere Chishullius praeter omnia Ionica, in communi otium dialecto alia quoque simplicia aspirata in compositione aspirationem omittere monet. Hujus notae Sunt α ντήλιος, απήλιώταn. Quod autem Benti eius unimadvertit, vocem scilicet in altera inscriptione sine aspiratione legi, id ne minimum quidem pondus ipsius Sententiae usseri. Cum enim ibi sua jam potestas vocati H tributa sit, quo tundem modo aspiratio repraesentari potuit lFulli Benileium auctorem quoque Scholiastem Apollonii Rhodii ' habemus ita loquentem. Το δε 'Hεως δασυνεται. Κδμα. Eodem manus errore inter marmoruoxoniensia in decreto Smyrnaeorum v. IO3. TPKlΣ pro TPElΣ. Chishuli. Σιγευεικνι. Vix dubium quin prius illud υψιλον errore irrepserit. Quomodo enim a nominativo taγει cladativus Σγευευσι recte flectendo deduci possit ego non

video.

imprimis edebatur. In secundo Apographo, punctum interra et i in voce μελεδαινεν interjectum est. Postea Bernardus Mould et Ashevius uελεδαιυεν tio legebant. Chishullius

115쪽

IIIacunam inter literas Nolicam esse putabat, cum .moles vocalium aut conjunctionem aut collisionem vitarent. Iliatum aliquando vacuum relictum esse monet Eustathius'. Ante Eo literas EP deletas eqse in prima editione Chisti ullius putavit ut sententia osset. Si quid patiar ερειο i. e. ερον, λεξω, aut ἀπαγγελω. iubebo Sigeos mihi medelam adferre. V Postea autem cum a Bernurdo Mould Δ Eo veram esso Iectionem intellexisset, reponendum Putavit μελεδαένεν i. e. δει) ω Σιγειεῖς. Bentleius haud simplex sed duplex punctum post α esse debere putat,

ut finis dictionis significetur, et ita legit,

Μήλεδη 2Colice Μελεδαὶ hoc sensu vir cel. apud Hippocratem legi dicit et N ενδεω bene notum esse Graecismum docet. Tum locum hoc modo interpretatur: Siquid autem detrimenti9 passus fuerit fuero . cura erit tibi opus habeo Simensibus V vel si Σγειεις magis irrideat,

remedium erunt Sigeenses. Eodem modo lacunam explendum csse existimat

Mattiairius', paulo aliter autem interpretatur: Si autem quid patiar, cura erit ut obstringam' Sigeenses, i. e. cum Sigeenses obstringendos ut, quicquid detrimenti patiar, sarciant. Quae explicatio veritus ne cui displiceret, alteram excogitavit bonus ille Maittat rius. Mελεδαίνεν Fεῶ i. e. praeposito digamma) εά, ab εαω, permitto vel jubeo. Barherus' nihil deficere putat; legit igitur εω eodem

IIoc sensu verbuin ἐνδεω Dccurrere npud Plutarchum p. 26. F.

116쪽

II CLAs s. l. sensu quo blattinirius F. .. Da esto nullus videtur esse dubitandi Iocus quin in verbo μελεδα ιιαν vacuum spatium minus recte collocetur; ecqua enim litem suppleri poterit ρ oportet autem μελεδαίνε ν quod Ric Complendum est neλεδω-ιν. Tοupius' legit μελεδαίνεν δω δει,) eam scilicet antiquam formam putans, a qua Post δε-αι Ortum est. Jam tandem post tot inanes conjecturas Porsonum' audiamus. V Extant in lapide, teste Chandiero p. 3. vestigia literae M satis manifesta. Legit igitur μελεδαίνειν με ω Σιγειεις, i. e. V Si quia vero patiar, curate me, o Sigei. V Quare hoc teneamus; Δεω autem istud utpote lubricae fidei repudiemus. V Mελε εν quod vix opus dictu) pro μελεδα νειν ponitur, aut simplici litem antiquo more pro diphthongo posita, aut si mavis AEOlico more scripta; unde recte Koen'. Μελεδαι- in Inscript. Sigea cur displicuerit R. Da egio rationem non ex puto.' In inscriptione Hierapyinensi, omnes infinitivi eodem more scribuntur. Quod sententiam loci attinet, digna quae conseratur inscriptio apud Sponium' in Co insula reperta

Dignus quoque qui advocetur locus Livii de Horatiano sepulchro. Id hodie quoque publice semper resectum

manet.

de sculptoris ignorantia, quasi haec verba cum aspiratione scripserit, nauci sunt. Articulus scilicet cum sua voce in

117쪽

l3IN sca. I.Junam syllabam coalescit. Ex his, ut vere Da esius corrigenda est vulgata scribendi ratio. in istis ιωθρωπος, ωδελφος, ωνηρ, et similibus dominatur,' quamque tanto sudore Brunckius omnibus quoscunque ediderit scriptores infersit. Eodem quoque nomine reprehendendus venit Augustus blatthiae . Audiendus autem Ρor- sonus' qui articulum eum α brevi semper in ta longum

coalescere statuit. Rarissimo usu adjectum esse nomen ανδριαντοποίου

censet illustrissimus Μarchio Masset', cujus tamen moris multa extant exempIa. Apud Pausaniam' extat Epigraphein basi insignis simulacri Jovis Olympici incisa, huic

Rura exempla in notis congessi'. Εnt tandem ipsam inscriptionem litteris vulgaribus redditam.

ἔδωκεν Ἀκε

118쪽

HAEc verba inscripta sunt in amphora apud Thom. Burgon Smyrnae asservata, et ab eo in sepulchro quodam Attico reperta, cujus descriptionem e Clarhio exscriptam in Appendice subjeci . Literis Constantinopolitanis ita

Id proculdubio statui potest, vas victori cuidam Iudis Athenis habitis dono datum esse, cum in eo essingantur bubonis et Μinervae essigies, taliaque vasa in ludis Athe niensibus victorum praemia esse satis constet'. Blomfieldius Αθηνεων pro 'Aθονων scriptum Putat, eaque qua unus est doctrina, plurimis locis e variis auctoribus advocatis sententiam confirmat'. His verbis Latine Epigraphen reddit. Praemium sum ab urbe Athenis datum. Negat autem Knightius αὐλον cum genitivo Athlotheta

CL App. No. 2. Hom. Od. P. 278. Aristoph. Pindar. Nem. X. 67. Callim. Nub. 4OO. CL Porson. Collat. M S. V. 122. Scalig. ad Euseb. p. 92. Harteian. p. 14. Euphorion. apud Corsin. Fast. Att. I. p. 3I. Diss. Hermog. π. ι. p. 248. άτρεα δῆμον I. 25. et II. p. 237. Diss. xii. 'Aθηνων. Plura reperies apud Κoen. o. Jaco . ad Anthol. Animad. et Scha . ad Gregor. p. 38O. Q.Vol. I. Part. I. p. 245. Scha .

120쪽

an Aθηνεων pro 'Aθηναίων stare possit. Eo enim nomine Ρanathenaea imprimis appellata esse omnibus notum'.

Quae in priore Tomo' adfert Wal potius, de permutatione

e et cit, merae nugae sunt. Vossit' verba quae proseri,

de nota illa et recentiori permutatione in ΜSS. agunt, cujus mille exempla index Schaeferianus ad Greg. praebebit. Nec majoris ponderis sunt ea quae e Scholiaste Theocriti profert q. Iste enim verba iacit de γεα pro γαῖα Scripto, quod reveru pro γη vel γα, vocali longa in duas breves resoluta ponitur. Melius autem in alterotomo' post Kiddium', 'Aλκμεωνέδm e marmoribus Ρotidaeano atque Sandvicensi citat. Hiddius addit Timoclis

locum', Ἀλκμεων esκε aro. Sed hoc e scribae errore

oriri potuit. Observandum est nullum exemplum hujus permutationis e marmore antiquo citari nisi in verbo Αλκμεωνίδης. Hoc ergo vetustos Graecos sibi permisisse minime statuendum, nisi plura de modo antiquo scribendi Verbum 'Aλκμαίωυ sciremus. Elmst eius autem sapud Μil- lingenum in magnus auctor hanc permutationem apud veteres Atticos fieri confirmat, attamen nonnisi ante Vocalem, quae si brevis esset, longa fiebat. Elmst eius tamen nonnisi

γεα et Ἀλκμεων advocat'. Κnight. apud Clarhe Itin. Tom. VII. p. 14.

p. 2. Nescio quid Millingenus p. 4. de Ludis minoribus sive Annuis

Athenaeis vocati, donec majores Ol. Uri. 3. instituerentur, postea autem Panathenaeis. Unde vas nostrum ante Ol. LLII. emctum esse putat. Sed

majores ludi dudum ante id tempus instituebantur. CL Meurs. Pan. e. 3. Walpol. I. p. 454. ' V s. ud Catuli. p. 29l. Sehol. Theoc. I. 12. Uulpol. Tom. II. p. 597. y Κidd. ad Dawes. M. C. p. 76. Tim l. apud Athen. VI. p. 223. D. ' CL Elinst. ad Bacch. 357.