Inscriptiones Græcæ vetustissimæ. Collegit, et observationes tum aliorum tum suas adjecit Hugo Jacobus Rose ..

162쪽

INSCRIPTIO DELIACA.

ΗΑΝc inscriptionem in Delo insula, inter Apollinis templi ruinas tunc temporis extantem, primi quantum ficiam, videre Sponius et Whelarus qui mirabile dictu lingua, quod aiunt, Romaica scriptum putavere. En ipsius Sponii verba'. Joignant te Temple, ou peut

si ce n est que les habitans de l'Iste de Νaxos appelleepresentem ent Maia, avolent dedie a Apollon quelque statue, ou quelqu' autre monument a Delos, doni cemarbre servolt de base. De t 'autre chte ii y avolt quelques caraeteres, qui approchoient de Ia figure des lettres

163쪽

5O CLAss. II. TOSeanes anciennes, mais je reconnus pOurtant qu'elles et olent de Grec moderne.' Haec postea TOurnesortius exscripsit ipsam literarum formam imitatus. Sed ipsius Verba de marmore nostro proserre praestabit'. Ces ruines εοnt presente ment de gros morceaux de colonia es brisees, d 'architraves, de haZes, de chapitellux entasseE consuSement; parmi tant de pieces, vers te has de ces debris estun quartier de mamre bien equarri, qui sana dolate a servi de plinthe a Ia statue d'Apollon : ce martire qui a b. pieds et demi de long, dix pietis neus potices de large,

ΝΑΣΙΟΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙ. Plutarque rapporte dans tu vie de Nicias, que cetillustre Athenien fit dresser au pres du temple de Delosun grand Palmier de bronge qu'il consacra ii Apollon, et

que les venis renuerserend ensuite cet nrbre sur u ne statue

colossale elevee par les habitans de Naxos: il est hors de doute que c'etoit Ia statue d 'Appollon doni on vient de parier: Ροur linscription, il est certain quelle est de ce temps-la, et qu'elle marque que in pierre fur laquelloon Ia lit, servolt de plinthe a la statue : muis it saut

164쪽

scription ne soli en caracteres anciens et Ioniens, qui repondent nux fulvans:

Huic lapidi inest statua et scabellum, fulvant te P. Hardouin : In lapide sum vel est sit tua et basis,

sui vant te Ρ. Dom Bernard. V Post Tournesortium exscripsit Stuartius ', et praeterea, credo, nemo. Caetera

apographa omnia quae vidi a Tournesortiano desumpta

sunt. Lo I . Dom Bernard de Mont-saucon de la Congregatiore do S. Maur, et te P. Hardouin de laCompagnie de Iesus. Palae og. Gr. Lib. II. Cap. I. . Stuari. Tom. III. p. 58. Ita loquitur vir ingeniosus. Theseinseriptions are on opposite si desos ille fame stone .llicli is I9 foet long. The inscription is entire, and says thut ille pedestat and statue are os the inme piere ofmarble, but it seems to a stabsa ed out os a muel, largor bl k. The charaeters of the lower inscription are os a later age.

165쪽

Si ad AZOIicam dialectum , Danesio jubente, inscriptionis verba reserantur literis Constantinopol. ita reddenda videntur ;

i. e. communi dialecto. ου αὐαου λίθου εἰ H ανδρίας Sc. o ανδρίας) καὶ το σφελας. Nec, si Attica haec esse statuas, aliter explicanda veniunt, nisi quod hac ratione articulo suo vox άν uis Privetur, quo tamen, me judice, vix carere potest. Cum autem apud antiquos id maximum duceretur ut ex eodem lapide' basis et statua constarent, vix dubium

quin in initio Epigraphes longinquitate temporis litera T deleta sit. Quod si verum sit, ita haec interpretanda

veniunt.

Ex eodem lapide facta sum statua et basis. Statua sc. sistitur loquens, ut in inscriptione Sigea et compluribus aliis . Hujus sententiae auctores habeo Beni-

Chishullio' placuere. Statuam enim de qua agitur, eam esse voluit quam aereae Νiciae palmae ruina dejectam tradit Plutarchus', quo casu, cum basis a statua divi-

CL Dawes M. C. 127. et App. ad Da es. p. 327. Ed. Kidd. ' CL Langi Sata. Tom. I. P. I 02. Marini Alb. p. ID. Plin. Nat. H. XXX vi. 4. IO. et 13. 9. 5. ed. Harduin. Paus. VIII. 37. Fallitur igitur Benti eius sLettors edited by Dr. C. Burney. p. 252. CL Her . U. 53. Pausan. V. 30. VI. 68. Plat. Hipp. p. 229.

M. Serran. 4 M Letters V ubi supra. Connex. Tom. I. p. 259. Mise. Crit. p. I 32. In exerc. de Inscr. Del. Mise. Obm V. 7. Tom. I. p. 24-28. Adde quoque auctorem ignotum in Observ. in inscript. a Ulielem et Sponio vulgatas. Mise. O . U. 3. Tom. II. p. 2O0. R Antiq. A s. p. 43. ' Plui. in Nic. Vii. 3.

166쪽

53deretur, Νaxit quorum cura refecta est, 'poscente tum sic rei veritate,' initiale T delevere. Quod si linguae Graecae indolem perspectiorem habuisset Vir CI. vocem αυτ , nunquam nisi cum . articulo conjunctam, idem' signiscare vidisset. Unde quidem apparet salsum esse Tournesortium, qui cum illaesam manere basim figura Perfecte quadrata, nulloque uspiam fracturae indicio dicat, diviso a statua lapide labrefactam esse ' arbitratur. Montiauconium' in hoc marmore et constituendo et interpretando multa fugere. Duarum priorum Iiterarum mirabile dictu) nullum respectum habendum putat, Cete

ras ita legit ENTO MΘΟ Sc. Quod si marmor Sigeum quo tempore haec scripsit. haud publici juris lactum

vidisset Montiauconius, nec id quod perspicuo υ est man-Cum esse ν', nec a nova et insolita sorma iactam esse statuisset. Νihil autem magis mirandum videtur quam Μοntlauconium putasse o pro φ hic scriptum esse, quod nunquam factum Pro certo habendum. Da esto' vehementer suspecta est scripturae AFYTO fides; quippe cum αυτος, uti hodie scribimus, in omnibus Graeciae dialectis perpetuo sit disyllaba, non potuit quin sibi persuaderet primitus exaratum suisse AFTO, - Yvem a recentiore manu adscriptum, quo indicaretur potestas elemento F jam rurius occurrenti tribuenda. Hanc Da esii sententiam merito reprehendit' hodiernus harum

167쪽

literarum Coryphaeus R. Ρ. Κnight quippe qui vero absimillimum arbitretur literam in inscriptione loco tam publico sita tamque paucis e literis constanti addi posse. Idem α -- eodem modo ciFυτ aeolico scilicet digammate interpositri quo αιδm fiat αFIης fieri posse aliquando putavit ' Quam sententiam ipse postea damnavit' cum ouδm

semper trisyllabon, αὐτος autem, ut reCte Da esius, semper disyllabon esse intelligeret. Sculptorem ergo, cum incertus haereret an AFTo more antiquiori, vel Arioseriori . scribendum esset, uiamnque literam adhibuisse putat Κni lius, quam sententiam Porsono quoque arrisisse literis ΜSS. me certiorem effecit. Mihi autem, pace tantorum virorum dicam, haec ratio veri similis haud videtur. Νullis exemplis, nulla auctoritate nititur, nec ipsa sese tuetur. Sculptorem quis credat ea literarum figura usurum fuisse, quam dum incideret, omnibus adeo obscuram futuram esse intelligeret ut ipse

explicationem quoque scriberet 8 Quod quidem si fecisset, literam qua uteretur Rd alteram explicandam, supra potius quam ad latus scripsisset. Aperte ergo profitendum est rem dissicilem esse et

adhuc sub judice. Da esius' quod in hac inscriptione legitur Mo, non

jam ειμι, uti voluere viri eruditi, sed si ui valere statuit. Ita enim apud AEoles elio semper scriptum constat'. Quod ανδριας attinet quae vox Dawesium mirum in modum torsit, cum sermonis soluti rationem postulare ut articulus tam voci ανδριας quam σφελας prae na-

168쪽

temeritate, marmoris incisi nihilo pluris quam libri II S.

fidem aestimans, voces o re ante ciνυιας interponi juberet certo certius est hanc vocem cum articulo conjunctam haud alio modo apud AEoles scribi posse. Articulus enim in antiquioris notae marmoribus sua cum voce cras in saepissime essicit ita ut ό ανδριας . Hανυιας scribatur'. moles autem aspiratam haud usurpasse omni hus notum . Nec aliter viro doctissimo ThonDE Kidd visum est . Da egit emendationes quibus haec ἄμετρα verba ad

Senarium Iambicum si Diis placet) mira quadam vi

redigere conatus est, sciens volens praetereo. Benueius' quidem nil mutavit, verba autem uti in marmore repraesentantur, cum metri Iambici leges ante Porsonum minus notae essent, verum Senarium ossicere putavit. Cum

Aliter tampn judicare videtur Darderiein . Spee. Soph. p. 50. Hoe argumento praecipue fretus, inseriptionem aeolica dialecto conscriptam esse puto. Quod qui ne-gunt, seriori ea aetate qua spiritus Semper Omissus est iuscriptionem positam esse confirmant, Obliti quidem, ut mihi videtur, quantam

prae se vetustatem literarum forma serat, et quam longinqua aetate in omnibus dialectis praeter Eolicam atque Boeoticam, Digumma omissum sit. Meae autem sententiae minime assentitur Boch hius, cujus verba profero.

Deliae adi inscriptionis dialectum quamobrem quis putet Italicam esse, non assequor. Nam ob DL gamma quidem aeolicum id hodie M nemo statuerit, quum haud pauca supersint vestigia, ex quibus ejus literae usum latius potuisse intel- ligatur; neque ulla, me judice, ratio excogitari poterit, cur in insula Delo aeoli ea maxime in- scriptio sit posita, si praesertim h. ec statua a Naxiis dieata suerit, Ionicae gentis populo. Iudicet

In Sigeo Marmore 'Ο ΑΙΣΟΠΟΣ fit IIΛΙΣΟΓΟΣ, &e. D Orvillius autem quod jure mireris in literam o

ab initio Epigraphus revocandam et cum δενδριας jungendam esse putat. Miserit. Obs. V. 7. Tom. I. p. 25.6 CL FAch. ad Weli. I. p. I 39. Matth. I. p. 20. CL Κidd. ad Dawes. Mis. Crit. p. I 32. Letum ' ubi supra.

169쪽

fCLAss. II. Benueio stat amicus meus doctissimus, Augustus Bockh, cujus nomen nullo meo Praeconio eget. Quae sequuntur, ex ejus literis ad me nuper datis exscribo. Mihi prorsus Constat versum esse senarium. Viribus sane et Rrte caret, sed consectus est ad eam normam quam Porsonus in Praes. ad Hec. exposuit, cujus exemplum est Aristophaneum illudi Μήλωτιας l Aumrias ;Nisi dixeris caesurum esse post ταυτου λίθου l ελ ανδριὰς l και το σφελας M. Qua ratione Ρorsonus in multis Tragicorum versibus merito usus est. Λlterum in quo hic versus ab usitata regula discedit, hiatus est in voce λέθου, sed hic hiatus, ut a scenicis poetis devitetur, in trochaicis tamen et iambicis numeris non devitatur, a lyricis, ut est apud Pindarum olymp. XIII. In ατρα δε Θεσσαλου επ' 'Aλφεου et alibi aliquoties. Ad lyrieas igitur leges, non ad scenicas ille versuq compositus est. Sed hoc est nodum secare,

non 8olvere.

Cum in hac inscriptione memoretur basis statuae, res, ut videtur, parva atque ignobilis, notandum est saepissime signa, nulla basi infra posita, ab antiquis statui. Qui autem majus testimonium pietatis suae, majoribus impensis iaciendis, dare voluere, aut ex eodem marmore statuamae basin iaciendas aut saltem basin, nunc marmoream nunc aeneam, addendam curavere. Quod nobis multa vetusta monumenta testantur basim cum statua dicatam

reserentia . Cockerellius eodem loco Side) quinque inscriptiones reperit in quibus omnibus haec leguntur

Gruter. VII. I. IX. 5. X. 2. XVI. I 2. ubi pro vase legendum ubi basis et hypobasis memorantur basi, vel ut in inser. apud eun-

170쪽

Idem aliquas inscriptiones reperit, βάσιν τυ ρου μεστην memorantes. Rem pro more suo plene tructavit Paci audius Nescio an operae pretium sit monere inficetum quendam Scriptorem' quem quidem suo calculo com probat Raoul-Rochettius ' voces o ίFυτο λιθo pro o άFυτος

λιθος positas esse nuper statuisse. dom XVI. I 4. baside, XVIII. 5.