Inscriptiones Græcæ vetustissimæ. Collegit, et observationes tum aliorum tum suas adjecit Hugo Jacobus Rose ..

121쪽

INSCRIPTIO LEUCADIA.

Petrietaopulo. Saggio Storico sulle prime et a deli' Isola di Leucadia Florent. 1814. Τab. II.

ΗΑΝc inscriptionem Bockhius mecum communicavit; postea PetriZZopuli opus humanissime mihi commodavit omnium bonarum literarum patronus ille atque fautor Fredericus Comes de Guilford . Bibliopolae enim Londinenses, ut videtur, ex Italia libros nunquam afferunt. Qui nuper ibi prodierunt, ipse in meum usum nunquam nisi amicorum beneficio comparare potui. Quid de hoc marmore statuendum Prorsus nescio, quippe quod aliqua contineat quae contra omnes omnium de Graecii lingua sententias peccent. Spuriam imprimis inscriptionem duxi, nec hodie genuinam esse audacter assirino. Magnam tamen vetustatis speciem prae se ferre observavit Knightius in literis MSS. nec proclive esse creditu, aliquos in harbara regione ita archaismi peritos extitisse ut titulum multa proculdubio ab extrema vetustate petita habentem ementiri possent. Plura Apographa quantum in me erat, comparare conatus sum quum vix dubium quin, si titulus revera genuinus sit, Petriggopuli apo- graphum foedissimis mendis scateat. Variis autem casibus

quos hic memorare haud opus est, spes omnes salsae sunt. Diqitigod by Corale

122쪽

IIIIarmor repertum est anno 1753, in loco quodam Leucadiae cui nomen Calterimi, prope quem reliquiae operum quod aiunt Cyclopeorum extant'. Hodie apud Petri ZZopulum asservatur. Vidit rediens ex Arabia Ed-Wardus Wortley Montagite, et multi sudoris ope, hanc tituli explicationem, si Diis placet, excogitavit. Φέροντος

πω Λευκατ μ. Cui explicationi haec in literis ΜSS. subjicit. Ita haec explico et praeter alia noto Ob Fourmontiana

memorabilem esse scripturam ματεγος, item Με- σικρατους quod vide ne sit 3Iυνπικρατους. filia in 'hoc marmore male transcripta sunt, quae tacitus correxi, ut

illud APAPE N, quod in Autographo credo fuisse A V APNAN. In initio vir cel. nimis longe a literarum ductu recessit. Liquido enim ibi seribitur

Sed ex hac parte manca atque mutila est inscriptio. Primam enim lineam marmorum βουστροφηδον inscriPtorum a sinistra dextrorsum duxisse sculptores videntur. Knightius partem nominis deesse putat et ita legit

quod tamen vereor ut confirmari possit, cum ut verissime Thomas Young

123쪽

CLAss. I. - quem tu, Dea, tempore in omni omnibus Ornatum voluisti excellere rebus

exempla Graecorum nominum in πωρος desinentium desint. Ego nomen proprium et verbum euu in prima linea Olim extitisse aliquando cogitaveram, ita ut aeolico more litera ρ pro st scripta in secundam lineam ita legerem Πα IIαῖ τὶ o του Me σικρατους et ita conjicit Youngius, sed obstare videtur articulust minime certe suo loco positus, quamvis proculdubio haec pervetusta ad recentiorum normas revocare ridiculum esset. Κnightius a Bockhii partibus stat quod verbum Κροειπιου attinet; notandum autem Κουρων fuisse oppidum' Acarnaniae, cujus quondam peninsula erat Leucas. Jam quarta linea nocte ipsa obscurior. Cum

OvA oKAὶ satis liquido ibi legatur, Knightius vel

excreveo cci pro attico illo 4ηνη αὶ vel aliquid ejusmodi legendum, et postea PAPElN nomen sorsan templo esse putat. Illam viri doctissimi conjecturam veri similem, hanc autem Certam esse puto. YOungius cunctanter κατοκα χαριν et Pro κατευχης vota) vel κατοχης possessionis) χαριν' positum esse conjicit. Notandum

omnes Graecae linguae leges stabilitas peccare. Quod duplicem vocalem in vocibus os Ooννατειν et ματεγος attinet, suse in Praefatione de ea re egi. Quod si hoc fieri posse concedamus, nihil est, quantum videam, quod impediat quo minus μητηρος R τηρ seque ste νηστηρ R μνηστηρ derivari possit. Quod constructionem

Strab. X. p. 45 I. A. Apoll. Dyse. M S. apud Bast. ad ' De hoc usu verbi χαριν cf. Greg. p. 32. ed. Schaec

124쪽

attinet, bene Graecum est o aωνυμον νιητρος. Ita Isocrates Σαλαμινα μήνυμον τῆς προτερον αυτν πατριδος. De Verbo κειτατα omnes consentiunt, ut Pro - σα

scriptum putent. Id certe vere dici potest, hanc formam a Vera haud magis dissidere quam multae quae in lapide illo

gellaeo Occurrunt. At si concedamus sculptorem adeo barbarum fuisse ut inter xειτισα et εχτι τα nihil differre putaret, id quoque concedendum, nihil omnino de Graecorum antiquorum scribendi more ex hoc . lapide statui posse. Cum autem id mihi omnino persuasum sit APographum nostrum, modo titulus genuinus sit, mendosius esse quam ut de eo disputare tuto possimus, et meo et lectoris otio longius abuti nolo. Quod si Apographum acCuratius ex Ionum ingulis accepero antequam opus ad finem perduxero, id cum Lectoribus in Appendice communicabo. Is rat. in Evag. p. 392. C. ed. Stepti. I 593.

125쪽

TAB. III. FIG. I. Walpol. Tom. II. p. 597.

INscRIPTA sunt haec verba in galea votiva, quod aiunt, a Leakio Olympiae reperta. Wal potius ita legit

tresque ultimas literas incertas esse existimat. Quod si concedamus, quaenam hae tres literae esse possunt 3 Imo Iege mecum εποεσεν. Facillime in gulea ferrea, quam tantum exederet vetustas, litem A fieret ri , et vix dubito quin ultima litera sit Μ ; si enim Φ esset, quid sibi vellet quae sequitur linea YZ Monogrammata quidem huic literae simillima in nummis extant'; sed monogrammata in marmoribus vetustis nunquam vidi, nec intelligo, si ultimam literam monogramma esse Concedamus, quid de praecedenti statui possit. Quod scripturam α Pro e attinet cf. Gregorium .

CL Mionnet. Tab. II. Fig. 166. Gregor de dial. f. cxvra. p. 302. Tab. VII. Fig. 55 I. Ed. Setiae,

128쪽

TAB. III. FIG. II. E sehedis E. Tupper, Τ. S. Hughes, et Fourmontianis.

Η Ne inscriptionem in domo quadam Athenis reperit vir ingenii elegantia et varia eruditione insignis T. S. Hughes. Lycabetti prius viderat Ε. Τupper cujus

Apographum mecum communicuvit vir omni doctrinae laude florentissimus P. Ρ. Dobraeus. In schedis FOur- montianis his verbis notatur A χουρβαλα. V Aliud Apographum Bockhius meus nuper mihi misit. Omnia Apographa in omnibus consentiunt, nisi quod Fourmontianum incuria, ut videtur, primum s verbi εστησεν in linea secunda omittat. Bockhius primam lineam brevem esse titulum, Epigraphenque metricam esse statuit. Quae jam in lapide reperiuntur, partem esse hexametri putat hoc modo concinnati, Eστησ ε - Sc. εγγυς)-άγαθον καὶ Blom fieldius quidem' vocem εγγυς ab εν γυη derivari docet, quod tamen si verum sit hodiernam formam adverbium temporibus remotissimis recepisse concedendum est. Nec in titulo tam antiquo, unquam quantum sciam Gamma ante aliud Gamma in v versum videmus. Rarius quoque proculdubio dativus verbo εγγει subjicitur. Profecto nemo hujusmodi fragmenta satis explicare poteSt.

129쪽

Curi haec, ut e sorma literarum satis npparet, antiqua sit Epigraphe, hoc in loco posui, quamvis ex ea nihil extricari possit. Legere videor in media parte

Sed quid haec velint ignom.

130쪽

TAB. III. Fio. Iv. Ioiii an Antiquities ed. 2. Pars I. in Tab. ad init. cap. III. p. 29. et e schedis C. R. Cochereti. et G. Geli.

PROPE ruinas templi Apollinis Didymei reperta est haec inscriptio. In apographo edito literae ita parvae sunt ut de iis vix recte judicari possit. Leakius autem, qua semper est humanitate, Apographum a G. Geli iactum

mecum communicavit.

Cockerellii Apographum in prima linea MSΣlANAΣ

habet quae vox nauci est. Legendum Ερμαπιαναξ quod nomen apud Iones vulgare . Lapis a sinistro latere abruptus est. Hermesianacta quendam cui statua Elide suscitata fuit memorat Pausanias . In linea tertia quoqueCockerellius legit AlNΔin, quod vix verum esse potest.

Lindii quidem veteri religione innotuerunt'; quid autem Lindio Apollini cum Branchidis Τ

CL Paus. I. 9. VII. II. Benti eius advocat Clem. Alex. Suom. I. p. 15 I. Pausan. in Rus. Corinth. p. 6O. Cf. etiam Corsin. CL Strab. XIV. p. 655. Fast. Att. I. p. 323. et Apollodor. Callim. p. 105. Ed. Blom . ubi Bibl. II. 4, 8.