장음표시 사용
151쪽
congessit quod idem secit Gregorius '. Παρ quidem pro παρα nnie consonantem ubique legitur apud Homerum, atque Pindarum , et in tertia Orchomenia inscriptione occurrit. Dissicilius est statuere quo sensu adhibeantur verbii παρπαλ o. Totius loci sententia ita concipi potest.' Alii aliis auxilium se daturos esse is licentur9 quum quod coelera attinet tum in bello. At si concedimus
συνείναι fi risu που αμυνεσθαι Positum esse, haud melius res
sese habet. Illud enim verbum praepositionem παρα Post . se nunquam recipit. Nec si ad vetustissimos auctores respicias, quicquid videbis quod monstret quo sensu nostro loco praeposito Ddhibeatur. In Homero semper cum genitivo conjuncta) verbis motum significantibus subjungitur, nisi semel in Iliade quarta .
Λpud Pindarum rurissime cum genitivo legitur' et semper
foedere' enim inter Priansios et Hierapyinenses, illi quicunque contra leges studeris Offenderit multa Gumιατα denunciantur. Quod huic loco contulere a Thucydide' Bockhius' et mi potius '', haud omnino ad rem. In
Strab. VIII. p. 364. Gregor. de Dial. p. 142. Pindar. Pytb. I. 148. Nem. X. 89. Isth. VII. 68. Clarh. Iun. VII. p. I92. Iliad. Δ. 468. ol. I. 112. II. 127. U. 2I. XIV. 33. 'th. I. 148. III. Nem. IX. I. X. 89. XI. 46. y Chish. Anti As. p. 130. Maiit. Marm. OX. P. Thucyd. V. al. a Ubi Supin. ' Walpol. in Mus. Crit. p. 5II.
152쪽
eo foedere enim tributum indicitur Jovi quotannis pendendum.
L. 6. Δι pro Διι : duabus scilicet syllabis in unum contractis . Nec aliter in galea Olympica a Brondstedio publici juris sacri'. Alibi hanc formam non ossendi quamvis tertius casus foemininorum in ις apud moles ita saepe scribatur. Θετι pro Θετιι legitur apud Homerum', et saepissime apud Ionas . ItR quoque Διφιλορ contractum est v Διιοιλος, prima longa, quamvis per ecthlipsin laetum esse salso, ut mihi quidem videtur, doceat Socrates
apud Ρlatonem . . L. 6. ολυντ ιοι. ν Pro u in hac voce occurrit in galea antiquissimae ab olympia a B. Frere reportata', neque aliter in recentioribus marmoribus 7.L. 6, 7. Tvi καδαλεμενοι λατρειομενον. Vexatissimus locus.
Κnightius ita explicat atque interpretatur. Οι αν δεδηλ μενοι λατρει-ενων. Solvent βολὶ quicunque foedus violaverint, saerorum causa; '' et postea dicit causalis praepositionis ellipsin, quae, illo judice, ante λατρει-ενον fiat, vulgarem esse. Denique nullum exemplum participii
λατρει-ενων, Rut verbi R quo Ortum est, Passivo sensu
gaudentis se reperisse fatetur, quod tamen haud aliam propter causam forsitan accidisse putat quam quod nullus extet locus ubi sensu passivo opus sit. Δηλεομαι Contra semper activo, nunquam passivo aut medio sensu gavdere
153쪽
docet. Quae de λατρει-ενον dicit vir doctissimus, harea ut vera aut salsa esse Possunt; quae autem de verbo δηλεομαι, his minime assentior. Apud Homerum quidem, Theocritum , Theognidem' non nisi tempora media, activo autem sensu, leguntur: apud Euripidem' persectum passivum occurrit: e quo loco nihil certi statui potest; apud Herodotum autem saepius passivo sensu gaudet. Bis persectum passivum occurrit quorum in uno' locorum, sensus, si Ρorto credis, activus est, sed recte Schweighaeugerus illi loco passivum tribuit sensum, nec aliter Larcherus vertit, sor re aueundommam. In altero loco' sensus haud dubie passivus est, et Valchen serius quidem per βεβλαφθαι exponit. Alius quoque locus extat ubi tempus praesens' sensu passivo usurPutur. Foederis nostri interpres Gallicus hoc Ioco verba σοικα λεμενοι Cum τοι Δι conjungit et Lenneptum secum consentire docet. Nec aliter scriptor quidam in Ephemeride Classica'. Quod nescio an male. Postea autem Boisso- nudius λaτρει- ενον eum σαλαντον conjungit ita ut vertat' Talentum Jovi Olympio Leso vel ostenso dicatum. Quod nullo modo defendi potest. Si λατρειομενον cum Knightio, aut meliori adhuc ratione explicare Possemus, simplicius certe et expeditius τοι xti λεμενοι cum τοι Δεconjungere mihi videtur. Sed illic quoque turbat incommodum istud xα, pro κατα ut videtur positum, quod tamen nescio an satis tueri possim. Νota quidem sunt
154쪽
Iusca. Id 43 ista καππεσειν, καββαλειν; et quum in hac tessera διπλασιασμος ejusdem literae nusquam appareat, proclive dictu est καταδηλεο aciι, breviori sorma, non nisi per xαδηλεομαι scribi posse. Haec autem Omnia in lubrico versantur; nemo aliquid certi statuere potest. Verissime tamen Κnightius monuit compositum καταδηλεομαι haud alibi occurrere. Ipse quidem praepositione κατα cum verbo δηλεομαι Coninjungi nequire putat. Quid enim esset, ' ait 'apud nostrates, to in re doum, to huri down ZY At si mihi
judicare licet, haec nimis argute vir celeberrimus: multa enim extant verba cum hac praepositione composita quibus tamen minime propria ejus vis congruat. Notandum praeterea δώλεμενοι nec huic nec alteri hypothesi omnino congruere. Si persecti temporis participium sit, δαλα-
μενοι, gi praesentis δαλεομενοι vel sorsan δαλομενοι magis
expectaremus. Sed quod modo dixi, id hic repetendum, in rudi scilicet nec sorsan sibi per Omnia constanti dialecto, nihil satis certi statui posse.
L. 7. At δε πιρ τα γραφεα ται καδαλεωτο. Quod τιρattinet cf. locos supra citatos de voce τοιροῦ τα pro ἀvulgure; γραφεα cum Κnightio explico sc. ut antea εα pro ειη, sic hoc in loco γραφεα Pro γραφειν1 Positum videtur Quae mutatio, nisi salior, haud alibi occurrit, sed de ea vix dubitare possumus, quum sententia nullum nisi optativum tempus recipere videatur. Quod si verum sit, germana est Omnino forma γραφεα. ΡOStea, ται i. e. τ', pro παυπη se. ρη M, quod vulgo factum Omnes sciunt'. His verbis innuitur, ut credo, ipsius monumenti violatio . Hic autem a Boissonadio memoratur conjectura viri
155쪽
doctioris quam ut eum digne laudare possim P. P. Dobraei, qui hoc in loco puncta post γρας Μα delenda putat, ut
γραφεα et ται in idem verbum coalescant, et ita γραφέαται Pro γεγραφαται ponatur. Nisi tamen Praeter istic aliud Verbum esset quale γρασκω, γραφαται magis eXpectandum esset Vincentius' o μακαριτει, γρας in forsan Rb obsoleto
vocabulo γραφος Pro γραφη derivari posse putavit: cum
in vase fictili hodie extent μολκος et αλκα Pro μολπη et ἄλκη. Νec ea Conjectura temere damnanda. Vere
quidem Knightius γροσγος nihil nisi ipsam Ρητρον designare posse dicit: cum autem nullam poenam denunciari putet illis qui tesseram violaverint, sed iis tantum qui Redus in ea scriptum ruperint, illis haud assentior. Nisi enim his verbis tesserae ipsius violatori poena indicatur, inutiliter prorsus, ut mihi videtur, quae prius dicta sunt. hic repetuntur. Qui enim foederis paeta violaverit, illi
jam antea poena constituta erat.
semper Eon sodalis est'. Apud Thucydidem si simpliciter civis esse videtur quamvis aliter Scholiastes. -w
haec habet. Erm socius. umicus. Idem sere quod 'Eταῖρ- . ἐτωρος Rutem συνηθεστερος, id est, iamiliarior alicui est quam Erης. Hoc vocabulum Eustathius inde derivari putat unde εταῖρος scilicet ab ελς, ut ambo sint idem ae
156쪽
Knightio videtur ' Eτην unum esse posse e societRte
εταιρεI ex illis civibus constanti quibus ossicia muneraque tradita sunt, quamvis simpliciter postea vertat eivis. Ea certe vulgaris vocabuli significatio nec aliam, ut mihi videtur, hic locus requirit. Tum σελεστα pro ὀ εν τελει ponitur, nisi fallor, quamvis aliter Knightius qui a Φελειν tributum pendere derivatum putat vertitque qui tributa quae respublica exigit, pendit. Posteaianos pro ea ciri quo gentis parte cui nec munera committuntur, nec tributa injunguntur, positum putat, et totum locum vertit. Sive cimis, sive liber homo qui tributa pendit, sive liber civis. Et prosecto aliquando pro Δημοπης ponitur, ut a Stephano et Hesychio discimus. Sed tot verbis minime opus erat, cum hos omnes cives una vox complecti potuisset. Ego contra ετης pro civis, τελεστα pro magistratus, δημος pro gens sive populus poni credo. Hujusmodi enim enumeratio in hisce formulis solennis. Bene Boissonadius Amphictyonum jusjurandum
ἡ ελ-; et Polybium'. ta τις ἰδιωτος ἡ πολις. Νec Rliter locum constituit noster Bockhius ' cujus verba subjungo. Farm ist hier offenbar ein bilineri Hie in dem alinlichen
Iuterpretes ad Hesych. monent Eph. Class. ubi supra.
hane expositionem pertinere ad 4 4 4ν π L .... . Polyb. VI. 13. 5.
157쪽
Bockhius, ut jam dixi, εντ cum praecedentibus conjungit. Κnightius haec j in explicat. 'Eν τεμ ε φιερευμ αν ενεχοιτο τροόισανθα γεγραμμενεμ. Ubi incommoda est elisio diphthongivi ante brevem Vocalem ε, Praesertim cum idem haud fiat in verbis τοι ενταυθα. Boissonadius manifesto labitur legens εντε εφινει- . . . . ενταυλ εγγραμενω. Illi quidem videtur σε otiosum esse in Ioco Demosthenis. επειδή ό cἀum o
παρεστακοτι κωρφ-Ubi liquido non otiosum est. Nam xα duas partes tantum sententiae conjungit, εντε autem suam clausulam Priori εντε τυις προγενομενως κaιροῖς
opponit. Et postea magis de εγραμενοι falsus est. Dicit enim, In e αμενοι a non est augmentum sed signum praepositionis εν. Simplex est γ, quod duplex esse debuit, ut ii in eadem voce, ut λ supra in αλαλοις. Non scribebant elementa quae non pronunciabant.' Verissime proculdubio, unde autem scit vir doctissimus, et hoc et illud γ, in verbo εγγmi ptu non pronunciatum esse Τ Ego contra semper pronunciatum esse credo. Sed de hac re
in Praelatione jam egi. 'Ε μυειον nihil nisi mulctam sacram talentum sc. Jovi dicatum) hic significare potest. Ρroposita est V utique, ut vero Boissonade, eadem poena illis qui foederis clausulas despexerint, et illis qui
158쪽
monumentum ipsum violaverint. Idem bene contulit laedus inter Priansios et Hierapyinenses, ubi qui foedus infregerint et erex, λην foederis sanciti monumentum erigere neglexerint, eadem mulcta tenentur. Μagnopere sane dolendum est, eximii hujusce laederis uberiorem explicationem proserri omnino, ut videtur, nequire. Ut tamen lector praesto habeat quod cum eo comparet, et unde sorsan aliquid de ejus sententia et aetate extricare possit, duo illa foedera e Thucydide supra advocata, eadem sorsan lingua, et anno A. C. 413 scripta,
hic exscribenda curavi. I. Κ ATTA Δ Ε δοκει τs Exxλησέρ των Λακεδαιμονιων ξυμ
159쪽
δικαζεσθαι In Appendice alia quaedam foedera dialecto Dorica scripta lector reperiet.