Inscriptiones Græcæ vetustissimæ. Collegit, et observationes tum aliorum tum suas adjecit Hugo Jacobus Rose ..

351쪽

I 85. Ζυγα α δε τα ει το . C. I 87. ΟΣΤΟΙΗ . . . ΡΟΥΤΡΟΙ Tol. I9O. τ ιοι Pro βomu . Οὐεσm Pro Θυεχ . Θυαι. - Portas lapideas inter- ergo conjicere licet. Pausanias X. pretatur Chandlerus. Memorabilis 36. quidem nigrum marmor in Par- est longitudo octo pedum eum palmo, nassi ima parte obdurit in ius igne latitudo duorum pedum eum dimidio. reperiri docet. Rusmodi est marmor Quae sint partes serium quae l. 8ι. hodie circa Parnassum, et in lapidi-γγα αδετα dicuntur salsa lectione cinis Eleusiniis repertum. Wilhilas. deceptus est vir eel. qui sint λίθοι Clarkius autem Iom. I. p. 240. μελανες, equidem ignoro. Fortasse zophorum et tympanum Erechthei jugamenta portarum Catonis de Re e lapide quodam caeruleo Angliee, rupticae. I 4. et Polybii 7. 16. ζύγωμα blueish-grey limestoneὶ essi ei docet. πων πυλων comparare licet.' Schnei- e quo etiam constat eclla templi der- Eodem modo inter superellia Cereris Eleusine extantis. Oh et hyperthyra sive eomniees De hoe loeo ita Mulierus. De supra ostia, marmor nigrum ponitur quatuor ostiis vix cogitandum est; quo supra marmor Eleusinium inter quanquam enim erant tot ostia, epistylia et coronam. Eadem esse tamen non omnibus esse poterat una

352쪽

persectae.1 Alia semifacta quod laevigationem attinet. V Ostia marmorea longa v II ped. , cum palm ., latae II ped. cum dimidio; IV Horum caeterae quidem persectae sunt; nigra autem marmora superciliis ' imponi oportebat. I Ancon' hyperthyri orientem versus semisuctus. III Lapides Pentelici pro ara Thyeci longi IV ped., alti II ped. cum palm ., crassi I ped., I Alius

mensura. Intellexerim potius θυρα de antepagmentis, supercilio, hyperthyro, coronaque ejusdem ostii, sortasse thyromatos supra commemO-

rati. Lucem aperient fortasse artifices qui id ostium Elgini auctoritate favente delineaverunt.' Haec nimis leviter scripsisse virum doctissimum omnes intelligent. Postea sorsan recte Cratinum apud Poll. Onom. VII.

variegationem tantum respicere putat. Cf. quae de hac re supra dixit vir doct.' distria. Postes januae a Romanis Vocabantur antesta enim superimpositae trabes supercitia; a

Graecis t. γα. Nunc nihil inter supercilia et hyperthyron intercessit,

nunc Rutem Zophorus scalptus.

Uilkins. Sed de antepagmentis es. quae supra attuli. Supercilia Anglico

haunces vocantur.

oue sive ancon. Schneiderus ad Vitruv. IV. 6. 4. Ancones Philander interpretatur mensulas quae eapitibus suis in volutarum anfractus implicantur ad S majuseuli et oblongi formam, et praependent ab

ima corona secundum antepagmenta

eandem rem consol vocari monet

Uilkinsius qui cum elemento Graeco Zeta eomparat. Et ita Mulierus.' ύπέρθυρον. Schneidems ad Uitruv. IV. 6. 1. De voce υπέρθυρον breviter est dicendum. Pollux

refert. Homerus Od. VII. 9O. nominat postes cum hyperthyro ubi Scholia υπερθύριον interpretantur

εupra januam. Vulgo superliminare interpretantur vocabulo Pliniano. VOSSius noster rectius posuit. Si bern auel oben der Κrana. Eustathius superum limen cui cardo S perior januae inseratur. interpretatur.

Praeterea appellat vir cel. post intpp.

353쪽

2OS CLAss. III. Notandum est finem Epigrapheg haud eadem cura ac initium scriptum esse. Νumeri haud suis lineis apponuntur, et multae pravae lectiones inducuntur. CLIl. 124. 162. I. 4. De summa rerum ita vero Mulierus. Fastile intelligitur, quantum conserat haec inscriptio ad methodum noscendam et ordinem veterum in sede perficienda. Apparet, plura ab iis seorsim excisa et scalpta esse, quae cum aliis membris ex uno saxo facere poterant. Ita de cymatio epistylii et de denticulis coronae judices necesse est: immo ornamenta capitelli parietis ab ipso capitello semota memorantur. Omne autem subtilius artificium a rudi opera lapicidae plane segregatum, ita ut alii exciderent, alii si marent, alii scalperent.

Distinguitur inter τεμνειν, λειον ποιεῖσθω, κατατεμνειν,

καταξειν, sta 3δουν, inter εργα σθαι et ἐπεργά σθαι. Hoc plerumque fiebat, cum lapides jam suo loco in pariete positi essent . qui usus etiam apud AEgyptios observatur capitula sculpentes jam columnis imposita. Sut multas voces Graecag in hac inscriptione sola exstare, Io. G. Schneideri, cui imprimis velim haec opera

placeat, acutos oculos non fugit. Λtque verba μασχαλιαιος, λιθος προς ιν τα θῆα i. q. διάζαπμα), γεῖσον,

G. Wilhins jam sere explicavit, salsus tamen ut puto

in interpretandis πλίνθος, επικρανῖτις squam Athen. V. 2O5.

nisi fortasse in quibusdam uterque lallimur.'

356쪽

IAM tandem ad eas inscriptiones Atticas venimus quae quo tempore marmori tradita sint dici nequit. Horum ordines ducunt marmora quaedam ad templa atque in iis servata αναθήματα pertinentia. Hic ea quae memorat Juvenalis' ante oculos posita videmus,

veteris randia templi Pocula adorandae robiginis, et populorum Dona, vel antiquo positas a rege Corona8.

Quantum ex ipsis marmoribus atque ex aliis auctoribur augurari licet, fine singulorum annorum recensebantur omnia in templis condita donaria, atque omnium catalogus factus postea marmori tradebatur. Husmodi recensiones in Romanis templis subinde iactas innuit Livius , ministros sacris inquirendis et donis persignandis ' constitutos esse dicens. Νec aliter apud Tacitum'. Agricolam Velectum esse ad templorum dona recognoscenda V videmus. Quatuor catalogos Marmora singula recepisse videntur, et Omnia quorum initia conservantur ab eadem sere sormula verbo

357쪽

CLAss. III. 2l2 magistratus qui in his marmoribus memorantur Minervae Quaestores essent, et Panathenaea quinto quoque anno Celebrari solerent, vix dubium quin haec verba ad Quaestores eoossicio lanctos per hos quatuor annos reserri debeant. In inscriptione Fourmontianu Class. III. Sec t. I. Inser. IV. in

liquido legitur οἱ ti εἰ rau αι ἀναγραφοντων ες στήλνὶ καιεx II αναθηνωων G ΙΠαναθήναια τον λογον διδοντων κάθαπερ οἱ τα τῆς Αθηναίας ταμιευοντες, et in alia inscriptione infra posita leguntur quoque verba εκ Παναθηναίων ες Παναθυ-α.

An unius cujusque anni fine, illo anno iactus catalogus marmori traderetur, omnesve eodem tempore ad finem Se. Τετραετηριδ inscriberentur, haud omnino patet. Hinc stant verba in initio cujusque inscriptionis posita σάοεπαρε σαν x. r. λ. οῦ illinc, verba illa e Fourmontiana inscriptione citatu o αεἰ ταμίαι &c. quod quidem fieri nequivit cum Quaestores novi singulis annis facti sint, nisi singuli Cum munus explessent suum catalogum marmori tradidissent'. Praeterea, in nonnullis marmoribus, haud eundem literarum numerum lineis hujus ae illius Anni catalogorum, me judice, tribuendum esse videmus, ex quo omnes haud eodem tempore scriptos esse probabilius videtur. In primo catalogo memorantur Quaestores anni anteat Osannus Fasc. II. p. 61.ὶ unius e usque anni dispensatores in tabutus, quid aeceperint et tradiderint, retulisse; et post quadriennium, quatuor classes dispensatorum quod quoque anno computatum esset lapidi insculpi jussisse putat. Quod nescio an male, quamvis absurde Osannus hanc sententiam tueatur. Ita enim rem isse sibi videri ait, quod in hujus generis lapidibus quos ipse examinarit, characturum nulla diversitas appareat. Quasi vero charaeterum sordia Athenis quarto quoque anno mutaretur. Sed ex tribus inscriptionibus apud Chand-lerum P. II. Inser. IV. I. IU. 2.

V. , paucis annis post nostra ma mora sculpta morem mutatum eSM, et eidem lapidi non nisi unius anni catalogum commiSsum esEe vide

358쪽

2I3 quam catalogus incipiat acti: Quaestores anni primi Τετραετηρίδω qui ab iis donaria tradita acceperunt: et denique secundi anni Quaestores quibus eadem donaria a primi anni Quaestoribus tradita sunt: eodem modo atque ordine in secundo catalogo Quaestores primi, secundi, et

recensentur donaria. Ad Catalogi finem, si quid thesauris illo anno accessisset, nova recensentur donaria, praeeuntibus his verbis, 'Eoma ἐπεγένετο επὶ των ταμι - Λυσικλῆς Δρα ποντίδου Βατ εν εγραμuάτευε, vel simpliciter, Eπετεια ε πεγε 6. Inde in secundo catalogo Ieiagimus. Τάδε οἱ τωIαι των ἱερων χρημάτων τῆς 'Α - ας παροδοσαν, Αναξυς - Λακιεῖς και ξυνάρχοντες, ois Διοκλῆς in ocIIεργασοθεν ἐγράμματευε, τοli ταμίαις τoli τῆα Οεοὐὶ ό Εὐφάνης ' Εὐφάνους Προσπάλτιος εγραμμάτευε IIερυλεῖ Σο- λαργψi xαι ξυνάρχουσιν παραδεξάμενοι παρα των προτερον ταμιων ola Λυσι-λῆ, Δρακοντέδου Βατῆθεν ἐγράμματευe 'Ei, νεν τῆ ἐκατομπεδω. Et ita deinceps. Nunc autem Quaestorum, nunc Scribae. nunc alterutriu8 vel patris, vel tribus, nomen Omissum esse videmus.

Omnibus Diis, ut videtur, sui Quaestores fuere ;postea autem Omnes, praeter Minervae, sub uno nomine conjuncti ταμίαι των θεων appellabantur atque Aristot. Polit. VI. 8. Distiirod by Gorale

359쪽

omnis omnium Deorum pecunia in opisthodomo servabatur. Quaestores Ol. XC. Conjunctos esse scribit Bbekhius nec dubito quin recte. Diu ante Demosthenem omnes thesauros in opisthodomum esse coactos gatis patet cum ille ita loquatur. οἱ τα iam σφ' ων ό --

Quaestores sc. fraudulenti homines quod ab Ulpiano in illum locum discimus) cum pecuniam sibi traditam

Ronori locassent, postea DPisthodomum concremavere, ne fraude patefacta ipsi supplicio asscerentur. Aliquando Minervae et aliorum Deorum quaestores conjunctos esse ab inscriptione quadam Ol. XCV l. inscripta', atque decem universos fuisse satis patet. Sed postea sol. xc m.)Minervae quaestores per se in marmore quodam alio 'memoruntur. Decem quidem Semper luisse Minervae quae stores constat, sorte e Pentecosiomedimnis delectos, scilicet ut esset unde res redderentur, si fraudem aliquam Deae thesauris intulissent'. Variis nominibus appellantur, ταuIαι τῆς θεου, των τῆp θεου, των ἰέρων χρωατ- τῆς χθηναίας, vel σης θεοῖ et ab Herodoto' ταμίαι του ἱερου. Simpliciter

essent, ut videtur, pecuniae publicae in opisthodomo servatae, quae quamvis haud Minervae propria esset, ejus tutelae tamen quodammodo tradebatur. Quod quidem ab inscriptione quarta sectionis primae intelligi potest. 'Επcidi

Chandier. Inser. Ant. II. 4. Boekh. Tom. II. p. 287.ε Chandier. II. 5. Bockh. Τom. II. p. 3Io.. CL Suid. Harpoe. et Philem. In voce Tia ιίαι vel instar omnium Aris- tot. Polit. VI. 8. Herod. VIII. II. 7 CL Demost. Androl. p. 615- 7 et Suidam in voce.

360쪽

. ψηφιστο. Hanc pecuniam, ut ex eadem inscriptione discimus, Quaestores non nisi Plebisciti auctoritate ex

aerariis emisere.

Hucis jam dicendum, quos thesauros Deorum proprios Quaestores custodiverint. Agros aliquando frumentarios in usum Deorum sacravere qui pietate clari fieri voluero, quod in Delo secisse Niciam testatur Plutarchus f. Singulis Diis data esse arvipendia auctor est Harpocration '. Vix opus est ut decimus praediales memorem. Si Diogeni

decimas frugum in usum Deorum separabant. Sed praeterea aliae decimae ex rebus bello partis, ex vectigalium proventibus, ex bonis fisco additis et publicatis, Diis sacrabantur'.

Quod decimas a rebus bello partis provenientes attinet, exempla ubique occurrunt . Insignis locus est in Thu-eydide M ubi agro Mitylenaeo in tria millia partium diviso, trecentae Deorum in usum dicatae sunt. Palladi saepe ejusmodi decimas detulere Athenienses'. Decimas autem ex auri argentique sodinis Diis Graecos sacrasse ex Herodoto patet'. Postremo decimas e bonis maleficorum publicatis Diis apud Athenienses datas esse testatur Xenophon '

CL Diog. Laert. in Solon. n. 53. et Biagi. Mon. Nanian. Tom. I. p. 210. ' CL Epig. apud Diodor. XI. Pausan. V. 1 O. et ipsum Xenopb. Λnub. V. I. 5. CL Spanti. Diss. IX. de priEst. Num. p. 669. et ad Iulian. Orat. I. p. 218. Ilerod. I. 89. Epig. apud Pausan. U. 10.' Thucyd. III. 50. 7 CL Demosth. c. Timocr. p. 412. M. Tuylor. Herod. V. ' Herod. l II. 57. ubi cs. Vesseling. Pausan. X. II. Suid. voce rim.

라틴어 텍스트