장음표시 사용
341쪽
L. 82. N pro H. 84. κλει pro εδει. 85. πλαιους. 92, 93. σα ε λοιπα C. In marmore inest ἐδελ πα- παντελο eξεργασμενα Sine vestigio lacunae.' S. salso. - ἱμαντα . Forte pertinet huc locus Hieronymi ad IIabacuc. I. c. 2. p. 1609. Tom. III. ed. Mart.
Quod enim lingua Hebraica diciturehaphia, lignum significat, quod ad
continendos parietes in medio, ure turae ponitur, et vulgo apud Graecos σppellatur ἱμάντα, me. Hesychius
canthos ferreos, quibus rotae vinciuntur, interpretatur. Hoc in loco dubium t qua de parte muri aut janua dicatur.' Selineider. Ligna quae Hieronymus innuit anglice tyes se. ἰμαντεςὶ appellantur; hic autem aliud agitur. Simia longitudo in lateribus porticus, minoris est p. 12. 7. inunteriore parte P. 23, 4, 6. Constat
autem omnis επποφία e quatuor saxis marmoreis, quae porticum transversam tegunt, quinque seXve
pedes latis. Quapropter suspicor pruIII. scriptum fuisse IIII. CL Tab. XXIII. I n. 2 l. 5. O.' Mulier. καλχη qiue hic de ornamento dicitur supra epistylia porticus Styla-galmaticae posito, conchylium e quo purpura Tyria facta est significavit. Scholiastes enim ad Hesych. debuit autem vir cl. Scholiastes ad Soph. Antig. v. 23. citatus ab inipp. Hesyehiis ita loquitur. καλχη γάρ
mentum a Vitruvio Echinus dicitur,
342쪽
et canthos ferreos haud suo loco positos.' Super porticum Cecropium versus oportet m lacu - naria' ea sc. quae simulacris insistunt, elaborare insuperiore parte, longa THI ped. , et lata V ped. Flores' qui epistyliis inscalpuntur elaborare oportebat'. Μarmorea opera omnino persecta humi Deentia.
forsan quod piscis ita vocati typus
esset. Sed notandum quoque corinnae et aliarum partium ornamenta
rubro saepe colore piugi, quod factum notavi in Propylaeis Atheniensibus et in eorona templi Nemeseos Rhamnusiae. Marmor ita tinetum adeo durum est ut a tempore haud corruptum supra alias partes eminereotiam hodie videatur. De ornamentis
hoc colore tinctis hoc in loco agi putarem, nisi semper alibi verbum ἐξερ- γα μαι de marmoris elaboratione diceretur. ' Hare Wilhi ius apud Vespolium, sed hodie me litoris MSS. monet aliud omnino significare videri: enim, ait, Stepliani verbis usus flos est vel animal quo purpura tingitur. Jam
in Epistyliis hujus porticus circuli
sunt projecti, quos Architectum sculpere, et Rosettas, quod aiunt, sacere velle pro comperto habeo, quia in antepagmentis et superciliis ostii hane rem tactam esse vel hodie videmus.' Hare ille. Hesychius prosecto inter alia, βοταινιον ἀνθοφορον esse dicit, et Casaubonus ad Nieandri loeum apud Athenarum XU. p. 684. parvulam quandam herbam esse docet, cujus florem inserta et coronamenta legebant. Idem
ad Athen. XV. 682. A. χαλκην scribentes reprehendit, ubi Seh-weigharuserus e Dioscoride Lib. IV.
e. 56. ed. Colon. I 529. Chrysantheinum esse tolligit. Seh-neiderus sad Vitruv. IV. I. II. volutas aut helices Atticos artifiees dixisse κάλχαe docet eodem vocabulo, quo genus purpurarum vel muricum designaruut, et ad nostrum locum miratur volutam in Epistyliis Doriei seollocari. Nostrum se. templum Doriei ordinis esse putat vir cel. nescio quo pacto salsus t Volutam quoque interpretatur Fio illo Κlei ne Schriston T. I. p. 142. cs. Selineid. ad oppian.
Halleui. p. 387. Nescio an καλχεν flos sit quem in multis gemmis Atticis videmus et e quo derivatam putat Clarkius Ioni eam volutam Iun. Tom. VI. Proes. De hoe verbo Mulierus. M Jam igitur nomen con-ehularum adaptandum est de stat tura, quam Itali ii Ozalo. nostri inficere ova et ligulas serpentium '
Anglice, eus and dari appellant.
Hujus autem duo et diversa in aede hue occurrunt genera. CL has
post εδει in marmore olim extitisse
putat, de qua re ego dubiis. Alibi in hac inscriptione nihil post εδει ponitur; nec mihi aliquid deesse
343쪽
ΡYOMO liquido in marmore extat, ut ipso Ui insius hodie satetur. ΑΠΟΜA partem esse VociS απω ιι ται Putavit, qua deesse tegulas opercularita significaretur. Mulierum sesellit salsa Wilhinsii loelio. Ita enim scribit. 'Aπ' ί μου. Quodsi recto vidit Wil ins, de humero prostyli et de eo quidem intelligas, qui septentriones spectat. CL tab. XXHI. 2. d. Duo intra porticum sunt. De humero cs. Vitruv.
344쪽
IN sc R. VIII.J XI Tegulae longae IV ped., latae H Ped. , erussae sesquiped. juxta exemplar non persectae'. I Tegula humeralis longa Iu ped., lata in Ped .,
Harum cujusque haud persecta est altera compages '
XII Longae' v I ped. , latae II ped., CrRSSM I Ped. Harum cujusque haud perfecta est altera compages nec compages a tergo. V Longae Iv' ped., latae II ped., crRSSEE I ped. Harum cujusque haud persecta est altera compages
IV. 8. 4. Columnis adjectis dextra e sinistra ad humeros pronai saeta est aedes Athenis in ARCE Ita enim scribendum esse cum Codd.MSS. jam puto concedet J. G. Seh-neider, cui in asty placuerat. Magna inconstantia in geminandalitera ρ suisse videtur, supra enim habemus ἀράβοωτoc et ἀρράβδωτος, et hoe in loco αρυυμ cum vulgo αρρυθμος scribatur. o αρμ . Aut lapides singulari modo ligno vel serro inter
se committuntur et vinciuiitur, aut innuitur tantum expressio eminens
ad graphicoterum delectationem. vida Genellii liti. ad Vitruv. eXegeti c. p. 16. Mulier. ΔII μῆκM. Tab. XXIII. 3. i. Haee complent totum sere
chorium, quod pertingit ab anta
altera parietis borealis ad alteram, et exactissime computatum emeit p. 75. 4. Cf. tab. XXIII. 4. g. Mulier. De hoc Ioeo ita Elms- Ieius ad Eur. Med. II M. Adbeetivum εὐνουe Atticis literis scriptum exlut in inscriptione veteri apud
divisim εκ πόoee quamvis reperiatur etiam εξ πόδεe. II γε τραπ. Fortasse in pariete post porticum australem. CL tab. XXIII. 4. r. Mulier.' Γεὰνα hie manifeste pro lapidibus coronam essicientibus p nitur, in qua Semper ornamenta emetuntur. Inseriora ornamenta cymatium et astragalus erant.
345쪽
Paullo aliter Mullorus. r. complectuntur ipsam coronam eum cymatio tum Superiore, quod proprie simam vocant, tum inferiore subter projecturam POSiis. Utriquo subditus est ustragaluS,
Hine fit, ut in lapide IV. p. longo de oetopedali cymatio sermo esse potuit.' Uerba λεῖα εκπεπι quae Selineidorus est sese interpretari non posse, haud magnam dissicultatem habent. Hi lapides e quibus orona cum ornamentis emetenda erat, laevigati erant sed adhue planii. e. cymatium et astrustius haud insculpebantur. Et ita Mulierus. Distinximus ταμεῖν Δ ξεσcii. Sed
quid interest inter τaμε, Sive καταπαμειν et λεῖον ποιεανθαι Λεῖον ποιειται, Si coronae facies plana caiditur et cymatiorum rotundatio indicatur, τεμνεται, si membra Singula simata, undata, supinata ad normam cujusque et mussim exiguntur.' Idem haec addidit de e rona. omnium coronae partium longitudo est p. 80. Ubi apponendae fuerint nescimus; iudicavi
346쪽
IN scir. VIII.J 20 I m Ped. , crassae v palmas, laevigatae sine sculptura. V Aliarum magnitudinis ' ejusdem, cymatii et astragali' utriusque haud secti erunt pedes quatuor. II Aliarum Haud secti erant cymatii pedes quatuor, astraguli vero
I Λlius Cymatii sesquipes haud sectus est, astragali quatuor
Elaborata est quod laevigationem attinet: cymatii vero haud elaborati sunt sex pedes cum dimidio, astragali octo pedes III Aliarum,
tantum tab. XXIII. 4. s. CrasSitudo mau. IV. I. astragalum proprie esse earum traditur p. I. 3. Stuartus basin columnae notat, quod quare qui quidem pauca earum rudem dixerit haud intelligo. Idom Cael- conspexit es. St. tab. II. vix lixenum Athenari V. p. 293. debuit podis altitudinem iis assignavit. Sed autem 206. astragulos Graece ιπποι vereor ne ea nimis exigua sit, Vide δυλoDe appellare notavit, ad quem Clarko tab. XU. et Daltoni Museum locum ita Schweigh serus. Fun. I9.' erunt σπόνδυλοι sive vertebrae sin- vων. Subaudi γεισων, et gulae puries e quibus componitur sic ubique mutatis mutandis. seu pus columnae, cum non eSt Pe γδ αυmou. Nescio an ' alibi petuus.' Quorum verborum Sen. hare scriptura pro ταυτόν Attice sum haud capio. Cum supra ἀ- pro το αὐτοὶ Occurrat. Ego certe στρπιάλου eκam οὐ dicatur, usu non vidi. CL Thom. Mag. p. 834. gulum cum in summa tum in ima Maiit. p. 37. scapi puris suisis innuitur. Astra- ἀστραγαλον. Astragalum galum vero parvum torum esse cum cymatio in superiori columnae hodie dicunt Architecti. et capituli . parte memorant archi- ' In lapide seribitur AT METO, tecti, sed astragalum etiam in basi negligentia scriptoris elemento Iota columnae.' Schneider. qui ad Vit- omisso.
347쪽
IV. τε ι προστασιν τεμ C. I 50. Ho pro HK et λειας ενεργασιαe C. ci κἀ τῆe στοας, Uilkinsius in simpliciter supra porticum, quod Anglica versione loeum ita reddit. forsan verum. Ghandlerus Illo- IV helonging to the Portico. Hodi- rum 'quae sunt a Stoa,'' e quibus emam autem ejus sententiam in verbis nihil erui potest. Iam dixiversione exhibui. Verba eadem Leukium τῆν στociν septentriona- infra oecurrunt de ciἴεταῖοι. unde lem osse Erechthei porticum sta vilkinsius nullus dubitat quin ter- tuere. Noscio an vere Mulierus. gum Stoae intelligi debeat quia longi- Esse videtur 4 προστωσις προς tudo quadrat in mensuram tym- του θυρώματOe quae maXime Po pani in postica parte porticus sive licum refert. Posui . igitur tab. Stoae. 'Aπo certe saepe procul sig- XXIII. I. g. Sed apud Stuartumniscat, sed quantum meminerim, crassitudo tantum est pollicum nunquam pone vel, a tergo. Mulierus II. 3.
348쪽
Cymatii sex pedes haud elaborati; astragali octo pedes.
Semifacta quod laevigationem attinet. IV Coronarum quae a tergo sunt porticus sive Stoae, supra Porticum V M.) partes longae Iv ped., Ialsa III ped. , Crassae IV Palm ., laevi tae sunt sine scalptura. Ι Αngulares' sc. coronae, sive suggrundae in super porticum quae orientem spectat, longar VI ped., latae in ped. , cum dimidio crassae V palm. Harum alterius laeve opus vel laevigatio) perscitur: totum autem cymatium et astragalus haud elaborata sunt: alterius tres pedes cymatii cum dimidio insecti sunt, et quinque pedes astragali. I Super parietem Pandroseum versus
Mendose hic, ut opinor, Sculptor
πωνιαια. De Coronis agitur. Vox autem γεισον neutrius est generis.
Ergo debuerat ΛΟΝI AIo, et postea ΠΕΝΤΕΠΑ , ΑΣΤΟ. Redit enim
statim lin. 150. geuus neutrum, τουτων που ετερου, ubi de his ipsis angularibus coronis agitur. Pluralis quidem numerus utiquando
eum duali conjungitur sed hic ha
modi locutionibus usque ad nauseum Inipp. ad Herod. I. 50. CL Poll. IX. 54. Didymum ad Prisc. p. 1350. Ed. Pulseh. ' ἡ λεῖα μευ ἐργάσια. ΛIendose hie sculptor e voci ἐργάσια addidit et insta l. 353. ἀργον, ut Videtur, pro ramoe. II reum in his consentit IIullerus. L. 15 165. Locus vexatissimus. Numerum I in l. I 56. nemo in lapido vidit. ' Sed in Latina versione posuit Chundlerus quem hodie Eequitur Uilkinsius. Infra ad l. 163. Chandi erus posuit in Graecis IJ III. omittit autem Uilhinxius et, me judice, recte, cum haec ad pri
orem columnam pertinere Videantur.
ΛIullerus locum II6-l69. ita vertit, ud parietem Pandrosei partis coronae longae &c. leve Opus inchoatum,' ubi mentem viri doctissimi haud capio. Si numerus I recte
stituatur, ejus interpretatio ptuno mala est: quod nisi fiat, locum
cum m ordinare nequeo, vel saltem latendum est voces partia coronae sine causa injectus esse. Postea deest numerus ante lineam Isio.
nisi huc retrahas numerum I ante Di illa iaci dy Corale
349쪽
virum cel. fugisse miror. Ego aut Ponuntur. CL Supra p. IS9. n. I. deeSSe μι post καl, aut καi salso Loeum ergo quamviμ cunctanter escriptum puto. Sed profecto frigida mea mente reddidi. Notandum est est repetitio verborum μι τον τ' crassitudinem prioris coronae oniis. κ. m. λ. Wilhinsius hodie novam sam esse. μὶ τον τοιχον. CLrem in lineu 162. post παλαστων Tab. XXm. 3. n. et O.' Mulier.
350쪽
longa VII ped. cum dimidio, lata ui ped. cum dimidio, semilacta est quod laevigationem attinet. 1) Longa vi ped. , Iata III ped. Cum Pulmu, craSSR U
Palm. gum etiam est supra parietem Pandroseum versus,
Hujus astragali insecti sunt pedes quinque. α VI Lapides fastigii' ex iis qui a tergo porticus sunt longi VII ped. , lati m ped. cum dimidio, crassi I ped. Hi semifacti sunt. II Alii longi v ped. Iati ii I ped. cum dimidio, crassi
Coronae insuper fastigium latae is ped. eum dimidio, 3 longae Iv. ped. eum dimidio, eraSsae I ped. quod laeviga
Quod αεσούα attinet, satis liquet. ut Heynius ad Pindar. Olymp. XIII. 29. Οετον, οἰέτωμα triangulare lastigium esse in fronte et in postico templi. Ab initio,' ait vir cel. , aut aquila pro fastigio fuit; ut Win-kel manus suspicabatur, aut, quod probabilius, in tympano quod speciem
Delta habet h. in area fastigii quae
anaglypha summae artis interdum habuit v. c. in Parthenone v. Paus I.
24. in templo Delphico. X. I9. fuit ab initio aquila expressa. Ita sentiebat Uisconti. in Museo Pi
Hipp. in v. et Seri verium ad Martiat. X. 19. docentes eur templi fastigia ciετοὶ dicta sint. Idem in fastigiis sculpturas suisse e Pausania doeet. Sehneiderus ad Vitruv. III. 3, 5. advocat Pausan. l. 24. 5. II. I. 3. UII. II. I. X. 19. V. 10. 2. Dionys. Antiq. 4. 6 I. Tacit. Histor. III. II. Aquilas saepe in fastigio positas certe liquet. Cf. Callixenum Athena i V. p. 197. A. de caenaculo Ptolemaei. Walpotius advocat inscriptionem apud Hamilton. AEgyptiae p. 395. 'Aιε αλι Sc. λιθοι marmora sunt faciem tympani componentia. Compages nunquam ad
libellam directae horizonti se. parallelae in templis Graecorum g Semper unus ordo lapidum a marmor Eleuis sinium est. villii . CL Viseoni. Mus. Pi Clement. Tom. IV. p. 89. citi citae CL Tab. 4. h. Et hi 74. e lapide caleario Eleusiniaeo. Mulier. Viscontius in Mus. Ρiρ- Clement. Tom. IV. p. 89. eorrigit ποδι ciιO sc. ποδιαίω et postea n,ι- εργο, se. ἡμεργω . In lapide videia