De Anthologiae Graecae epigrammatis quae ad artes spectant

51쪽

44 Musisque dicauit τὸν τραγικὸν Λιον-ον, qui uel positus uel

cum poneretur audiebat condiscipulos δεοος ὁ πλοκαιιος uorba illa Bacchi ex Euripidis Baechis clamantes noviciamque sapiontin puerili moro iactantes. In expedita sunt uerba: ἐγὼ ς ἀνα τήνδε - του Σαμιου διπλοον. Quorum interprotifortasso utile erit, quod Plinius 8, 58 et Aelianus hist. n. 7, 48 tradunt in Samo insula ιονυσον κεχηνor sed sacratum osse ab Elpide cf. Bernhard. Eratosth. p. 87, eineh. anal. Alex. p. I M. De Nici ,1LEs aetate corti nihil aliud innotuit, nisi carmina eius ab oleagro in coronam recepta esSe eumque Oetam et medicum intollogi in Theocriti epigrammate VI, 337,

idyll. XI, 5, 6 ibique schol. XXVIII, 7 cf. Mein Oh del.

p. 13M. Omnia eius prope absunt ab indolo et ration Anytaoepigrammatum quae de artibus lusit, in Mercurium l. 88, in Panom Pl. 89, ut omnia quae adhuc attigimus demonstrativa, materias ueras, non fictas, visas, non auditas solummodo aut lectas tractare uidentur. POSIDIPPus elegans poeta composuit de Alexandri statua

a Lysippo ex aere ducta Plan. I 19, de curru in lapido scalpto epigramma quod zetzes Chil. VII, 66 p. 38 seruauit App. M in Lysippi Occasionem Plan. 275:α υπποθεν i ὁ πλάστης; s. Σικυωνιος α ουνομα δή τις; β Aυσιππος. . - δε τίς β. Καιρος ὁ πανδαμάτωρ. α τίπτε Γ ἐπ έκοα βεβηκας; β αεὶ τροχάω. . τί ὁ ταoσους ποσσὶν ἔχεις διφυεις β. πταμ υπτ/έμιος. α χειρι δὲ δευτερῆ τί φερεις ξυρον is ἄνδρασι δειγμα, αἱ ἀκιιῆς πάσης δευτερος τεuθω.

1 Τίς ποθεν Plan. quod damnatur constanti in his altercalionibus strenuae responsionis lege, uido VII, 116 140 l63-l65 503 corp. inscr. I add. 863b, II n. 2415, alia. Addo quod primum huius opigrammatis uorsum prorsus expresserit Synesius scholasticus Plan. 267:α 'οσαποθεν ὁ στήσας pl. Βυζάντιος α ουνομα δη τίς ἔν οσέβιος - συ δε τίς κ. . .

52쪽

α ἡ δε-oueti, τί κατ οφιν β. παντιάσαντι λαβέσθαια νὴ Βία, ταξοπιθεν δ' ἐς τί φαλακρα πέλει;

s. τον γαρ ἀπαξ πτηνοισι παoαθυδεμ τα με ποσσίν, ουτις ἔτ' &ειρων δράξεται ἐξοπιθεν. α τουνεχ' ο τεχνίτης σε διέπλασεν β εινεκεν υαέων, ξειν , καὶ ἐν ποοθυοοις θῆκε διδασκαλώὶν. PHILOxENI poeta a Meleagro non nominati, at recepti ut uidetur, superest inscriptio herma Tlepolomi X, 3l9 es. Pausaniam 5, 8, I et Bergleinium do Philoxeno Cytherio

DIOTIMUM Meleager intor corona poetas recensuit. Iam Diotimus cum repraesentetur Milesius ad V, 10 in parte corona Philippi, Athoniensis Diopeistis filius ad VII, 420 inpari corona Meleagri, non tros Diotimos cum einekio in delectu p. 54, b), sed duos statuendos esse, alterum Meleagricum poetam auctorem epigrammatum VI, 26, 7. 58 VII, 26 l. 20. 475 733 alterum Philippicum poetam, auctorem epigrammatis V, 06 eigandius . . p. 172 perspexit. Incerta utrius sint quippe quia incertae odis VII, 73, 227. X, 39l. Plan. 158 ea eigandi propter lemmata duplicia atque epigrammata finitima Diotimo Athonionsi ropetenda esse uidentur. Sod si quid sensu tribuitur in signanda temporum differentia Philippico Diotimo tribuenda sunt IX, 39 de Antaei erculisque pugna et Plan. 58 do Diana ex oro acta oe:

πῶσα χθων λίγον τἀδε κυναγέσιον.

l λαβεσθαι, ηυμ α ταξόπιθεν Plan. quod contra Omnem elegantiam peccat omnino saei nobiscum Ausonius ep. 2, 7: Crino tegis faciem. Cognosci nolo. Sed heus tu Oecipiti caluo s. 2 εἰ δ' Ian. εω εο δ' Moinokius, sed prima persona propter ea quae secuntur: τα παοθένου et ταδε ferri nequit. 3 Sic Iacobsius. χαλκευς Plan. αυτου ὁ χαλκευς assoW. Ver- misellio christen p. 202. andem fero sententiam habes in Antipatri Thessalonicensis epigrammate X, M.

53쪽

PiiAEDIMI BYΣΑNT extat Apollinis statuae dedicatae inscriptio Pal. XIII, 2. NICAENET SAMI meri lusus sunt Plan. 9l, XIII, 29; idem ALEXANDRI AETOL epigramma Plan. 172 PHALAEc XIII, uera inscriptio est, in quattuor athletarum imaginese onsecta; seiusdem num sit XIII, 7 iuro dubitat Moinekius in delectu

ALCAEI ESSENI quattuor epigrammata in disputationem vocari debent: IX, 588 in Clitomachum, Isthmium victorem, ex quo, ni sallimur, Pausanias partem corum hausit, quae 6,-l5, 3 i de Clitomacho prodit; reliqua demonstrativa: Plan. 8 in Marsyam religatum fortasse Romanum illum cs. Plin. ι, 9 Horat Sat. I, 6, 20), Romae enim egisse Alcaeum patet ex Athenaeo XII p. 5 7 Plan. 96 in Amorem uinctum, Plan. 226 in Panem tibiis canentem. DIOSCORIDI poeta Meleagrici multa leguntur in partibus Meleagri coronae. Alius est Nicopolita, cuius VII, 78 extat indρfinito loco inter partes coronae Philippi. Huius unius, non aliorum etiam pigrammata sub nudo Dioscoridis nomino

seruata esse, nec amrmari nec negari poteSt, etiamsi magnam illam quas Dioscoridis nomen ferunt pigrammatum uarietatem considerantes proni fuerint plures Dioscorides onero.

Epigramma tamen IX, 3 in Myronis uaccam Dioscoridi illi Meleagrico abiudicamus; ιοκριὁ inscriptum est, unde coniectura etsi per se probabili Dioscoridis nomen viri docti efficiebant, non plus quam duos versus habet, cum reliqua Dioscoridis maioris ambitus sint, neque aliud iusdsm extat

in artis opus compositum. DAMAGETAE pigramma demonstrativum est Plan. 95 do Horeulis eum leone Nemaeo pugnR. TYMNAE Oeta Meleagrici, cuius omnia sero leguntur in partibus corona Meleagri unum est demonstrativum Plan. 237

in Priapum Antiquior orat Antipatro Sidonio, quippe qui eius epigramma VI , 5 expresserit epigrammatis VI,

54쪽

D ANTi PATRO SIDONIO, qui coronae Meleagri amici, ut uidetur, multa pigrammata suppeditauit, item de Antipatro Thessalonicensi, cuius poemata in Philippi corona erant,uccurate etsi sustus aliquando eigandius peculiari dissertation Vratistauia I 848 foras data disseruit Posthabita autem temporum ration statim hic, quoniam commodius uidetur, o Antipatro Thessalonicensi uerba taetemus.

Antipater Sidonius, qui, ut ait Cicero do orat ΙΙΙ, i ,

I94, solebat uersus hexametros aliosquo uariis modis atque numeris undor ex temporo, ut alibi priorum poetarum imitator, sic in epigrammatis, quae ad ris spectant, non modo argumenta, sed etiam tractationem ab antiquioribus mutuatus est si quidem a Leonida Tarontino potissimum. Vel in eisonim quae nobis seruata sunt a corto multo plura ingenio eius obobantur robram, o dicam perpetuam conidae Tarentini Oxpilationsm os quod mireris. Ita Ian. 7 de Apellis Vonore anadyomena consormatum os ad similitudinem lan. 82 Leonidae Nec aliunde repetemus cauΗSRSepigrammatis Plan. 167 do Venero Cnidia o Amor Tho- spiensi Praxitolis Leonida epigrammato X, t excitata uidentur IX, 20 Iu i inepta illa pigrammata de Myronis bucula Athonis posita. Quantum igitur ex his colligere licet Antipater ipsa monumenta qua celebrauit non uidit; sin uero uidit, non ita celebrauit, ut nobis qui apographa abicor adsuevimus, ubi archetypa praesto sunt, peculiarem inde usum caper liceret ). idem inis p. 6 uindicabimus IX, 603 de quinque Maenadibus.l IX, 24 si logondum est:

' δοιμι λις, δοκεω, μυκήσεται o IIoομηθευς ovet μονος, πλάττεις ἔμπνοα καὶ συ Μυρων. η Pal. In omnibus demonstrativis pigrammatis sine ulla exceptione artificum nomina nullum articulum habent. - IX, 28. 29 quoquo Antipatro Sidonio Wolgandius data uult, num recte ambigimus. 2 Fecit Antipater Sidonius in eos ut putatur propter epigramma quod sequitur eiusque lemma), qui cum Leonida ad Thermopylas occubuere, VII, 252 hoe:

55쪽

8 ANTIPATER THESSALONIOENAI idem qui nonnunquam Macedo cognominatur in anthologia, secundus ira poeta, cui poesis saepius defuit quam uersus, ne uero aut superiorum poetarum constans imitator, aut ubi imitabatur, cacoeteius. Lucium auto Calpurnium Pisonem intra a. u. 744-746

Bessorum debollatorem in Asinm X, 2b samiliaris cliens, ne fortasse etiam reducem secutus est Romam. Illic certo eum dogisse non solum ex VII, 8 et Plan. 290 2 3, quae Weigandius uno in finem protulit, sed etiam ex Plan. 184 et α 59 consequitur. Ac talium itinerum uestigia uel ructus potius deprehenduntur in epigrammatis domonstrativis quibusdam. Βουπαις enim πολλων, natae opus, quod teste Pausania , 2, 7 apud Pergamenos erat θαυμα ἐν τοῖς μάλιστα μεγέθους τε νεκα καὶ ἐπὶ et τέχwri laudibus ruatur ab eo epigrammato IX, 238. Boυπαις ωπολλων, τοδε χάλκεον ογον ονατα, αγλαλὶς ητοι καὶ Au μαρτυοίη,

Ora latδαν στέρξαντες ἐνοπλιον, ur, περ αλλοι στάλαν, ἀλλ' 'Aoετὰ ἀντ' ἀρετῶς ἔλαχον.

αρετὰν Pal. Arete in Aiacis tumulo ab eodem Antipatro Sidonio colebratur pigrammato VII, 14 et ab Asclepiade epigrammato VII, 45 cs Mnasaicae epigramma apud Athenaeum V, p. 163 a b . Euphranor Virtutem. et Graeciam utrasque colosseas Plin. 34, 78 socii Virtutem Aristolaus Plin. 3b, 37 et Parrhasius Plin. 3b, 70 pinxerunt. Iam Simonidos Bergli fragm. 58 Virtutis allegoria quadam usus eat. Aliauido apud Olcherum in immermanii' Schulgoiiung 831 AbthoiI 2 p. 660 et inhelmannum in Veraue einer Allegorio te. 4. 18 23 et g. 342.1 κατ' αἶνον Pal. quod defendi nequit tali locutiono, qualis os in Hadriani epigrammnto X lz: ἐκ πυρος, ω αἶνος, πέσες εἰς φλογα. κατ' Iσαν echerus p. 80 Sententia has est Et Latona ἀγλαῆ est quam haud necquiquam Iupiter amauerit et ipse Iupiter. 2 Hoc natae P s Rathgeborus in encyel Erschi et Gruber sub

56쪽

Pergami commoratum esse Antipatrum pellucet ortasse otiam ex epigrammate VII, 692 de Glyconis Pergameni morte.

Quid quod Pergami legebatur cf. Orp. inscr. ΙΙ, . 3555)inscriptio ), quae eadem in anthologia VII, 5 Antipatro tribuitur Thessalonicensi nimirum, quippe quae in Philippi corona suerit, quod sugit eigandium p. 82):ουνομά μευ Σαπφω ' τοσσον δ' περίσχ' ἀοιδανθηλειαν, ἀνdocis οσσον ὁ Μαιονίδας, subscripta illa quidem fortasse Sapphonis statuae, sicuti Sap-uoeot natas p. 422 b Marci Aureli quodam in nummo Pergameno apud Mionn. II, p. 60 n. 57s descripto), in quo Apollini nudo dextera quadrupedem, laeua arcum tenenti adstat semina quaedam, expres- Sum esse suspicatur insistensque epigrammatis uerbis: τον μετ' Ἐληθυίης Iunonem cum Apolline coniunctam suissc opinatur. Verrim do Iunono nihil apud Pausaniam 8 42 7 , nihil in lemmato epigrammatis, nihil in pigrammato ipso. pulcherrimo nata Apolline lineo si pigrammatis sententia, parentum dignitas conspicitur; ipsa Iuno tam pulchrum priuignum edenti artifici non succensuit nouerca, sed obstetrix opitulata est. Arguta illa figura, qua artifices opora Sua τεκειν dicuntur, reperitur etiam in IX, 26 Plan. 257. Totum epigramma aliter consormatum oret, si Iuno cum Apolline suisso iuncta, nec id tanta obscuritate obuoluisset Antipater Thessalonicensis, alioqui liquida oratiouis studiosus certo in nominanda Ιu- non sibi constar neque in quinto uersu 'φη, in sexto sine idonea caussa ληθυίης daro debuit. Ac eum Apollo ille natae colosseus fuerit, qui apud eum Iuno eadem nimirum colosso stare potuerit, aegro dispicitur. Ceterum nec tempus nec chartas perdidissemus in resutanda hac athgeberi coniectura, ni runnium I p. 92 uidissemus in iudicanda ea aoque diffidentem atque captum. Inno qua rarissimo uidetur coniuncta esse cum Apollino, fortas8 cum eo Ou-

iuncta erat Roma in Concordiae tomplo Plin. 34, 3).1 Sic inscriptio in monte Casino, quam ex schedis Casiit Fran- Ei misit Mommsenus, corp. inscr. ΙΙ n. 87bi:

Μικοα μὲν λίθος ἐστίν, ἔχει - Ἀδειαν πωπήν

Μικοα μὲν γα τάδ' ἐστίν, lati δ' ἡδειαν δωδην,

57쪽

phonis statua a Silanion sacta epigramma subscriptum suisso Gipimus a Cicorone in Verr. IV, I 27 cf. . Jalinium in Abhandiungo de factis Ges dor Niss. VIII p. 7I7). Aeque Antipatro Thessalonicensi dandum idotur VII, 37do tumulo Priami In Aria Tarsonsis stadiodromi statuam fortassa conditum est α, 57. Cum in patria moraretur, fecit inscriptionem hanc VI, 208.

πῶσαι ν ἀσταὶ σαν και ἔταιρίδες ' αλλὰ τυχουσαι Κυπριδος ευκρήτου, νυν νος ισι ιλ. Epigramma VII, 48 irynthis moeniis inscriptum misso con- ioci Hoeherus p. 170. VII, 20 dedicata Venoris statuae inscriptio erat. IX, 9 nobis iudicibus agit do pietis Victoriis in tecto domus a Romani Quorsu quinto enim γραπταὶ legendum est, quod scholiasta legisse uidetur, qui diserte de pictura loquitur Medeam Timomaehib ab Augusto Romam sportatam procul dubio ipse uidit visaque illa composuit absurdum epigramma Plan. I 3. De Baccho in Pisonis domo Plan. 184. Thessalonicensi quoquo Antipatro tribuere audemus Plan. 220 de tribus Aristoclis, Ageladae, Canachi Musis, quarum uni χέλυν, altera βαρβιτον, tertia λωτου gestabat.

l Hoc pigramma bis extat in Palatina divorsis locis exaratum. Altero loco Iogitur Ἀριστο xχου , altero χοι στοιιένους, quod Planudos quoque praebet. Iam cum nullum Aristomachum artificem, at Aristomenem ictorem umquo Thasium nouerimus, qui perbene Στρυιιο- νιος dici potuit Στρυιιονιος saltem poetica tantum, non uera cognOminatio Qui in XIII, 7 et in corp. inser. II n. 6288, ubi uide Frangium), non licet sed obo legi Ἀριστομένους. o hoc iam Iacobsius cogitauit in tonio 8 p. 302 403, qui uidit etiam epigramma

in pictam tabulam scriptum esse, in qua tres mulieres dona manibus tonentes una cum Veneris templo et simulacro repracsentatae fuissent.

Nunc id quid iudicandum sit de Brunni 2 p. 301 uerbis hisco: ,, Iobrigens letot in I andschrist sici stat Aristomachos en n-

'mon dos Aristomones ' eisque quite secuntur.

58쪽

-Quamuis enim aequales fuerint artifices illi, ut ad unum opus certo consilio perficiendum conuenire potuerint, oro tamen similius uidetur, eorum Musas primo seorsum statutas Romae cum undique Graecino copia congererentur, consociata esse

tali mento, qualem Antipator interpretatur. IX, 2 de Mercurio et Herculo in Philippi Orona suit, quod fugit eigandium. magna uero est pars eorum epigrammatum, quae utrius

Antipatri sint firmis caussis offici nequit. Huc portinent X, 1 3 do Vonore marina, 792 do Nicia nocyomantea Plin. 3b, I 3l , quae Athenis erat, Plan 75 in Coti rogis imaginem sortasse Plan. 13l. 33 de Nioba Plan. 75. 7 de Venereurmata cf. p. 2M, Plan. 97 de more uincto. Ad ZENODoiv ΕΡΗΕare nullo iure quantum videmus a Jacobsto et Branchio reseruntur duo illa epigrammata, quae Zenodoti nomen serunt, licet alterum VlΙ, i in Meleagri corona suit, cuius uestigia si quid sapimus deprehenduntur in initiis pigrammatum VII, 3l5. 3l6 3l7. altero Plan. 4 luditur do more apud fontem posito.

DEMETRI BITHYNI do Myronis bucula nugas X, 30. 73lWeigandius p. 77 cur corona Meleagri adscribero uelit non videmus, cum nihil in externorum indiciorum desectu de auctore aliundo aliqua saltem cum probabilitate contendi

queat.

MELEAGRVM GADARENUM ipsum, imprimis poesis amatoriae cultorem sunt quae testentur non incuriosum artis suisse, etsi a trito demonstrativorum epigrammatum stilo alienus erat es Wolchorum lotne christe II p. 382 n. M. In amn-toriis epigrammatis XII, 56. 57 a Praxitelo sculpti Amoris menti sit Amor plorans abiectis armis celebratur pigrammate XII, Amorum uonditiones, quales multifariam ab

I Huius pigrammatis primus uersus ni omnia fallunt hunc in modum scribondus est: e αλὶς δε πόχ' α ἰσσ επτάκι τέκνα τεκουσα γαστοὶ μιῆ Φοίβα θυα καὶ 'Aoτέuιδι.αδε ποχ αδε δὶς επτάκι Plan. quod male delandit Iacobsius. .

59쪽

artificibus Opraesentabantur cf. alini Archllol. eitrage p. 217 qu.), caussa erant epigrammatis V, 78. In gemma Petropolitana, quae in titulo Melongri editionis a Graefio curatao exhibita est, repracsentatur argumentum pigrammatis XII, 19. Ad similom picturam, qualis est apud Zalinium II 62, 2 spectabat XII, 3I, quod docuit Jahnius Berichte deris Ges. dor issensch. 85 I p. 67. Ibidem p. 62 et p. 6 per- spoxit idem ad monumenta artis poetaro XII, 8 et V, 79. Epigramma V, 1 9 recte de picta enophilae cuisudam ima. gino intellegitur.

Eorum epigrammatum, quae, cum auctores ignoti sint,

Wolgandius p. 78 probabiliter ad Meleagri coronam rottulit, unum tantum huc facit IX, 25 de concha scriptum, in qua

Amor dormiebat. Hucusque epigrammatum poetas persecuti sumus ad Meleagri Gadaroni tempora quo loco antequam progredimur, mentionem iniciemus do eis locis historiae naturalis Plinianae, quos ad epigrammata Graeca reuocandos esse alinius Bericlito de factis Ges de Wiss. 1850 p. 18 125 docuit. Quorum recensum a nobis adauctum hunc accipe:

XXXIII, 56. Antipator qui Satyrum in phiala grauatum somno conlocauisse uerius quam caelasse

l Plan. 248 Πλάτωνος. ν Σάτυρον ιοδωρος ἐκοίμισεν, ου ἐτορευσεν. ην νυξης, ἐγερεις ργίλοπι πνον Cum hoc epigrammate ita congruunt qua Plinius dicit, ut eum id

ipsum ante oculos habuisse uerisimile sit. Cum uero promus inauditum sit in tota anthologia ullum poetam ita ab antiquiore poeta mutuatum esse argumentum uel acumen quoddam, ut id sine ulla mutation ad alium artificem daptaret, permagna miratio mouetur, cur, eum idem acumen sit apud Plinium et in epigrammato, non idem artificis nomen proueniat. Addo quod pigramma illud Platonis philosophi nec esse neque haberi potuerit; sin uero Platonis iunioris erat, cum in Philippi corona hic suerit, Plinius ex Philippi saltem corona id non nouit. At una, etsi audaci coniectura omnibus incommodis mederi poterimus Plinius . . torculas recenset secundum dignita-

60쪽

XXXIV, 5 Polyelitus - fecit et quem canona artifices uocant, solusque Oininum artem ipsam sedisse artis opere iudicatur. 59 Pythagoras oecit - claudicantem, cuius ulceris dolorem sentire etiam spectauius uidentur ). 70. Praxitelis spectantur et duo signa ius diversos adfectus exprimentia, flentis matronao et meretricis gaudentis hanc putant Phry- non fuisso de probo dunt quo in ea morem artificis sit mercedem in uoltu meretricis. 7l habet simulacrum o benignitas eius Praxitelis), Calamidis enim quadrigae aurigam suum

imposuit, o melior in equorum iugio desedisso in homine uideretur.

tem et saniam in classes distributos, in his autem alphabolico ordius compositos. Primus iudico Plinio Mentor proximi ab eo, qui in admiratione fuerunt Acragas, Boethus Mys. Post hos celebrati sunt: Calamis, Antipater, Stratonicus, Tauriscus item laudantur Ariston, Eunicus, Iecataeus, Pasiteles, Posidonius, Odystrachides si enim in Bamb. Diltheyus coniecit: Tolesarchidosin Zopyrus Praeterea nominantur Fili eas et Teucer. Unum hic Antipatri nomen ordini alioquin manifesto obstat. Iam ac nobiscum apud eum scriptorem, ubi hoc epigramma logori Plinius, superscriptum suisse epigraminati:

quam digne potuit Plinius, qui alibi neglegentiam suam egregio manifestauit, pro torout Satyri illius Antipatrum habere, qui de eoopigrammatis octa erat. Quod contra nunc me monet Jalinius sibi uideri simili error in pigrammate Praxitelis, de quo supra disputauimus, pro poeta bubitum esse, qui artisex suerit. l es Plan. II incerti auctoris:

ος μ' ἔμνησε κακῆς υλομενne τε ν σου. Ovκ Ioκει πετονὶ τρυχος, λυθρον, λκος, ἀνιη ἀλλὰ καὶ ἐν ναλκο-ον πονον εἰργάσατο. Plan. it Iuliani Aegypti quod sic incipit: Οἶδα Φιλοκτητην ροων οτι πῶσι φαείνειαλγος ἔον, καὶ τοι τηλοθι δερκομένοις.