De Anthologiae Graecae epigrammatis quae ad artes spectant

41쪽

est elcher ep. cycl. uol. Ι, p. 8 n. 8 proposita a Bitacholio is die aloxandrinischon Bibliothelion sqq. p. 20 et a C. Wachsmuthio in Philologi tomo XVI, p. 65 comprobata. Varronem ininginibus suis pigrammata indidisse scimus. Atque Hecherus p. 7. I ualdo probabiliter coniecit, in mirabilia illa animalia, quae Alexandriae Ptolemaeus Secundus conduxit, ab Archelao Chersonesita epigrammata scripta posteaque in unum uolumen coniuncta esse, quo usi ossent historiae naturali scrutatores. Ita Casaubonus ad Athenaeum XI, 3, p. 8l Hedylum suspicatus est epigrammatis donaria descripsisse, quae in Arsinoes templo uisa essent, propter initium pigrammatis apud Athenaeum XI, p. 97 Me ροποται, καὶ ουτο φιλο φυρου . . . ubi Meine ius nescio quo iuro dederit ναὶ τουτο. Incorti auctoris habes epigrammatum cyclum IX, 505 do nouem Musarum imaginibus Notus quoquo Aristotelis peplus de heroum epitaphiis. Ex unius poeta ODficina profecta sunt pigrammata illa uersuum numero metro

que atque tot habitu sibi simillima, quae Diogenes Laertius

inseripta fuisse dicit. Quorum pigrammatum unum de Tha- lotis imagino cum idem. Lobonis Argivi I, I, 8 et . I, 10, 6 libro περ ποιητων hauserit, nihil prosecto impedit, quominus reliqua indidem fluxisse crudamus cs SchneideWinum , Bei- trago gur riti de Poet. Lyr. etc. p. 117 Leuischium in Philol. I, p. 32, Mulieri fragm. hist. III, p. 27 . Quare ut socii alinius in Sophoclis Electrae editione p. 11 prorsus probanda est Berghi coniectura, etsi ab ipso antiquata in

lyr. p. 48 , qui in Sophoclis uita Wostem p. 13l sic

Otiam. Dignum enim notatu est, non uideri extare inscriptiovem iu sua καὶ ordiatur. Sero uidi andem sere sententiam do Dioscoridis epigratiunatis illis Matinio doceri solero in scholis, quas habet ille de Graeci ramatis historia.

42쪽

scribi uoluit: οβων λαβων codd. priσιν ἐπιγεγραφθαι

κρυπτω cod τάφι Σοφοκλη πρωτεῖα λαβοντα τη τραγικὴ τεχνηὶ τὸ σεμνότατον. Hoc niua pigrammato nihil similius illis apud Diogenen Ac certo quodam consilio confecta epigrammatum colloctio erat Diogenis Laerti ammetrus, de qua cum Iacobsium in praelatione delectus epigrammatum p. XII uideamus salsam persuasionem sibi induisse, eamque a eigandi in m et Rhenani tomo III, p. 55 teneri, quid statuendum sit, paucis enucleabimus. Primo quidem loco ubi Diogenes Laertius inuitis philosophorum epigramma e sua penu profert I, 1, 2, praetatur haece ἐστι καὶ ημων εἰς αυτὸν ἐν τε πρωτο των ἐπιγραμμάτων et παμμέτρι' Secundo loco ubi fotum a sopartum producit I, 2, 5, eum commendat hisce ἔστι δε καὶ

ἡμέτερον ἐπίγοαμμα ἐν τῆ προειργημέν παμμέτρ' ἔνθα καὶ πεοὶ

πάντων των τελευτρούντων ἐλλογίμων διείλεγ ια παντὶ μέτρ' καὶ ρυθμι' ἐπιγραμμασι καὶ μέλεσιν. Porro epigrammata sua simpliciter profert, nonnunquam tamen ea ἐν τῆ παμμέτρέ' suisse indicat, L VII, 1, 26. VIII, 2, t. X, 7, 1l alios epigrammatum libros non laudat, sed excitat hic illic aliorum poetam in philosophos epigrammata Pammetrus igitur illa erat primus liber epigrammatum collectionis a Diogeno Laerti institutae, quo sola qua ipse conscripserat continebantur. In reliquis libris, ut iuro suspicari nobis videmur, inerant aliorum poetarum epigrammata neque ulla ipsius Diogenis. In hac uero Pammetro et Alia epigrammata inerant et quae

in uarias, do quibus singulare quid ferebatur, philosophorum mortes ficta erant epigrammatum cyclus es II, 7, 3 III, 30s VII, , 26 VIII, , 23), e quo plurima sunt eorum, quae

Diogenes Laertius affert. Iam uero primo nobis offeruntur epigrammata demonstra-

tiua et quidem quattuor ossIDIA LOCRENSIS in quattuor mulierum imagines cs. Erinnae epigramma, de quo disputauimus p. 6 haece:

43쪽

l αελιχροφροσυνα aut ετριοσροσυνα Hechorus P. I TR2 φαιδρον Hockerua p. 179. 3 Et hic ad aperiendam imaginis ueritatem adhibetur error animalis imaginem intuentis. Vtcunque enim iuro Jahrsius, ubi git doequis soli pellis equo piet adhinnientibus Ber der gelis Ges derWiss. 856 p. 200ὶ professus est sedas dormosi chispuniit de materiolisten Illusion unter inem unsigebilde te Vol unmoglicli mass- goben se in honnto , tamen non modo non spernebant, immo adamabant Graeci scitis animalium iudiciis operum ueritatem testari. Ea dein niquo in hoc ossidis epigrammate sententia in Myronis buculam adaptatur pigrammato X, 33. Do huius oporis varia colobratione tacenmus. Sed huc portinent tabella illae, quarum mentio fit apud

Athenaeum XIII p. 60d ea τῆ τε γαρ περὶ τὴν Πειρήνην χαλκῆ βοὶ βοος

ἀνέβη, καὶ γεγραuuένη κυνὶ καὶ περιστερα καὶ χηνὶ, τῆ αεν κυων τῆ δε περιστερα τη δ χὴν προσῆλθον καὶ ἐπεπήδησαν, φανέντων επωσι τουτοις δυνάτων ἀπέστησαν, καθάπερ λείσοφος ὁ Σηλvuβριανος. Zeuxidis uvis pictis aues aduolasso fingobantur Plin. 35 66), quam tabellam in suum usum uertit Spiridiori, eum Parrhasi Promotheo uulturios aduolantes saceret cs. Senec. Rhet. d. Bura. p. 355 u. ) cs. IX, 6 incerti nuctoris: αι κρου κατέσχον τὰ βότρυν τοῖς δακτυλοις, υπεραπατηθεὶς τη θέα των χρωuάτων. 4 Callonem pinxisso orror est Brunni II, p. 26I natus ex Iacobsi intorprotation dubitantor proposita. os Moinelii dele et p. 96.

44쪽

ως γανως στακε ot χαρις αλAον ἀνθει. χαιρέτω o τινα γαρ μέμψιν εχει βιοτας. In omnibus his epigrammatis idom argumentum uariatur natiua cum simplicitate ita, ut, quamuis conspectis tabulis excitata suerint, nec in usum imaginum scripta esse ne inscriptionum speciem mentiri appareant. ANYTA unde fuerit nullum indicium extat in anthologia

nisi quod ad epigramma funebre VII, 492, in quo tres puellao Milesia Gallis Asiam Ol. 25, 2 ingressis sibi ipsa mortem

consciuisse praedicantur, Anyta Mitylenae perhibetur. Hoc epigramma uera erat in uirginum illarum calamitatem facta inscriptio, ceterum reliquis, qua Anyta tribuuntur, epigrammatis colore simillima. Iam aliundo Anytam suisso audimus Tegeatidem, quocum conueniunt, qua Pausanias 10, 8, 13 do Anyta prodit, et quae ex ipsis Anytii poematiis, ut ostendetur, elici licet indicia. Cum Meleager autem in coronae prooemio unam Anytam nominet, Antipater Thessalonicensis unam nouisso uideatur, unam certe recensuerit in poetriarum canon IX, 26, quid uerisimilius, quam ex librari error Anytae 443 Poeni oriae mentionem natam esse, unam igitur Anytam misso et quidem post Alexandri Magni tempora uixisse Tegeae His certo temporibus uixerunt cf. Plin. 34, 5 ICephisodotus et uthycrates, quos Tatianus adu. r. p. 52 Bed Otto Anytae statuam fecisse tradit. Atque in epigrammate VII, 538:Mανης δουλος ) νη ἐν ζων ποτέ νυν δε τεθνηκως

lao Λαρεία τω ριεγαλω δυναται, Darium Codomannum dici putaueris l. l2, 3 cum Alexandrum sugeret, repente interfectum. - Fecit autem Anyta plures inscriptiones quam epigrammata demonstrativa ). Illis adnumeranda est persecta in suo genere inscripti VI, 53:1 Ουτος Pal. Strenua oppositio flagitatur, quam simplex Μάνης nomen, saepius, non semper do scruis dictum, praebere nequit. 2 Versus Anyta VII, 646 hieo:

45쪽

Κλευβοτος α πατρα ὁ ευρυχορος Τεγεα 'ταθανα ε το δ οὐ 'Αριστοτελης ν ποησεν Κλειτοριος γενέτα ταυτὸ λαχὼν ὀνομα. Inscription om hanc IX, 4. cf. simile initium inscriptionis in elcher sylloge p. 80 ερος ουτος ὁ χωρος κ τ λ.): Κυπριδος ουτος ο χωρος, ἐπεὶ ν φιλον πλετο τήνα αἰεν αὐ ἐπείρου λαμπρον ρῆν πελαγος, ὀφρα φίλον ναυτα ι τελῆ πλοοπι αφ δε ποντος

δειμαίνει λιπαρον δερκομενος 1όανον, oisi coniectura memores referre audemus ad Veneris statuam

acrolitham λιπαρον ξοανον), quam Patris ἔν τεuενει Ἀφροδιτης Κυπριdo ουτος ὁ χωρος prope mare ἀμφὶ δε ποντος suisso Pausanias tradit , I, 0 Atque epigrammati X, l4: Ερμας ταν στακα παρ' ορχατον ηνεμοεντα ἐν τριοδοις πολιῆς ἐγγυθεν ιονος, ανδρασι κεκμηωσιν χων δ αριπαυσιν ὁδοῖ ψυχρον δ' ἀχραε κρανα ποπροχέει δ),

ex Simonidis elegia, quam putat VII, 47, expressi esse uidentur. Nec uero est elegia Dagmentum, sic ex hoc poematio expressum, quod Simmiae, non Simonidis esse orgkius uidit cs quae alia idem disputauit lyr. p. I n. lu). Et rinytae pigramma illud non imitationem osso, sed Simmiae illi epigrammati exemplar suisse, si non praooccupatus accesseris ad contemplationem, acile perspexeris. Multo maiore eum iuro poema illud VII, 490 Παρθένον Αντιβίαν κατοδυρομαι uel propter ipsam hanc initi formam elegia fragmeu-

tum 8so censeri potest.

1 οπε Heckeru p. 18.2 ἔχοντ' ἔχω pro παρεχω ut in Plan. 87, 2 et alibi saepius s. Iacobsium ad pigramma 304 in appendico. 3 Vt sontes non solum aedificiis, uerum etiam statuis decorarentur, id quam moris suerit peruulgatum est; attigit hoc . Curtius

46쪽

est Panis celebratio, cuius propo Togeam Pausanias 8, 3, l)aram atque sacra 8, 4 4. 8, 54 5 uidit. Quid autem iudicandum sit do pigrammat VI, 12:

Hνία δή τοι παιδες νι τραγε φοινικόεντα θέντες και λασίω φιμα περὶ στοματι, ιποι παιδευουσι θεου περὶ ναον αεθλα, οτρ αυτους φορενς νήπια τερπομενους, nos ignorare fato mur. Num id picturam quandam illustrauit γAn lusus erat Anytae excitatus uero puerorum in hirci so-dontium ludo Si hoc uorisimilius, coniecturam Iacobsi tom.

comment Gotting. 1859 p. 179 ubor griecti. Queli und Brunnen-In schristen , echorus p. 82 seqv. Idem Pausanias 10, 2, 6 memorat Mercurium λίθου τετραγωνον σχῆαα cuius lacua manu aqua prosiliebat cs. IX, 26 827. corp. insor. II n. 4380 m) Si uero autem ad Hermarum illorum locum Anyta epigramma retulimus, id crudendum est in eorum aliquo insculptum misso. Varios enim in usus Hermae inscriptionibus metricis instruebantur Hipparchus Plat.

Hipp. p. 28 D posuit Hormas inscriptionibus ornatas cs. elch. Syll. p. 53, ustAth ad Il. Ω, 33 p. 135, 8 κατα τα οδους ἐν

μέσα του στεος καὶ των δήμων ἔκαστων. Hormis incisae erant inscriptiones in eorum laudem, qui Cimon duce Medos ad Strymonem deuicerant Λosch. α Ctes S 184 s. . esterm de pubi. Atheniens honoribus ne praemiis p. 26). ioci moeni indo exhibetur Hermes in Plan. 237 secundum Schneide in in progymn. p. 8 prolatam coniecturam in Plan. Il, alibi; φετηριο ερμα IX, Is palaeatrae iusque magistri inde VI, 43; de luco quodam o biblio. theca loquitur inscriptio Hormae in musco Chiaramonti nsseruata corpinscr. III n. 186. Tacemus uersus illos in Hermis Menandri eorp. inscr. III n. 6083ὶ Miltiadis ib. n. 0M , Homeri ib. n. 6092). In uilla Negronis est cum uersibus Hermes, qui olim in tumulo nominum indicio inseruiebat καὶ δε τι, sic Plato t. l. καὶ χλα ἐν χλοις Ἐρμαις πολλα καὶ καλα ἐπιγραμuατα. Ad eundem Hermarum locumspectat sortiisse Anyta epigramma IX, 13, idoni Plan. 228.

47쪽

40 VI, p. 24 , qui de ludo apud Mineruam ippiam Tegeae

cogitabat, eo fulcimus, quod a Pausania 8, 47, 4 commemoratur στάδιον situm in uicinia templi Mineruae, quod Tegeaeerat Plane demonstrativo color nitet IX, 45 Θάεο τον Βρομίου . . ., cuius lemmati εἰς τοάγον χαλκουν cur Iacobsius tom. VI, p. 28 renisus sit, non intellegimus nide Leonidae Tarentini epigramma X, 44. Mori lusus etsi peculiaris gratiae censenda sunt epigrammata VII, 202 2l hoc in delphinum, illud in gallum. PHILETA Coi epigramma ab interpretibus cf. reliquias Philota Coi a Baebio collecta p. 8 docto silentio cultum, non integrum quidem apud Athonaeum XV, p. 78a:

ἔστηκ ἀμφὶ κομα ευώδεας αγχόθι πατρος

καλον ἰακχαιον θηκαμένη στέφανον, fortassis ad artis monumentum quoddam spectat. Non Oi,so Philota Sami VI, 2l0, VII, 8 esse Iacobsius in cat. p. 934 intellexit. Vtrumque cum legatur in coronae Meleagri partibus, Philetas Samius, quod fugit achium p. 19, ἔρνεσι νεογραφοι adscribendus est. AR HELAI epigramma Plan. 20 agi do Alexandri imaginen Lysippo ex aere sus hoce: λμιν 'Aλεῖάνδρου καὶ λαν ἀπεμάξατο μορφὰν Aυσιππος 3 χαλκος ἔχει δυναμπιαυδασουντι ὁ λικεν ὁ χαλκεος ἐς Λία λευσσω Γάν ῆ ἐμοὶ τίλμα ευ συ δ χλυμπον ἔχε.MOERONI BYZANTIAR duo extant epigrammat VI, 1l9.189. Illud aperto in parto corona Meleagri, sortasse etiam hoc, quo Nymphis ξοανα dedicantur, si quid om litorarum ordo retrouersus agnosci potest in initiis epigrammatum VI, 871 Pal. hanc lacunam habet, quam lantides τίν' οδὶ uerbis expleuit. maeo friuola coniectura decepit Hormannum, qui ad Orph. p. 769 coniecit: τίνα σή Ni latius patet corruptela, lusus in uerbis χαλκος et χάλκεος uidotur restituendus esso. miltheyus proponit:

χαλκουν.

48쪽

Aleae Πανὶ . . a. 18 Loonida Tarentini o Κρής, τ λ. immoeronis Byetantia Νυμφα κ . . . AsoLEPIAD SAMI in Constantini Cephalae anthologia qua Asclepiadis inscribantur epigrammata omnia danda esso, cum in ea nullius alius Asclepiadis indicium extet, ab oquo solum Asclepiadem Adramyttenum secernendum esse eigandius l. l. p. 17 rectissimo iudicat. Sami igitur multo maiore ex parte amatoria, pauca funebria aut dedicatoria. Tria solummodo nos attinent epigrammata, quorum de auctor cum iam antiquitus uariatum sit tribuebatur enim lan in otiam Posidippo, IX, 752 etiam Antipatro Thessalonicensi, X, 64 etiam Melitae cohibero iudicium non modo tutius sed necessarium est.

MNAAALOAR IcYON VI, 268 in dedicando Diana signo uersatur, demonstrativum os eius pigramma de Virtuto tVoluptate quod seruauit Athenaeus V p. 63 a, de quo infra p. 7 disputabimus. THEODORIDA SYRACUSANUA, Euphorionis ut suspicatur Selinoiderus uide Iacobs catal. p. 959 o Mnasalca aequalis, in Meleagri corona erat. Docta do eo Iacobsi disputationi Meinohius anal Alex. p. 8 quaedam addidit. pigramma eius X, 743: Θεσσαλαὶ αἱ βοε αιδε πιγρα προ ροισι δ' 'Aθανας ἔστασιν, καλὸν ωοον, 1τωνιάδος 'πασαι χλκειαι, δυοκαιδεκα , Φοαδμονος πον, καὶ πασαι γυρινων σκυλον et Ἱλλυριων,

si sum Phradmonem dicit, quem Plinius sub Ol. 90 ponit, demonstrativum est, sin alium, nobis ignotum Phradmonem, uera inscriptio esse potuit. Epigramma VI, 282 Θεοδωρου inscriptum, quod legitur in parto corona Molougri inscriptionis corruptelam statuentesis eodem Theodorida repeteremus, nisi Diogenes Laertius II, 8, 9 Theodorum epigrammatum poetam nominaret Pro novicio igitur corona Meleagricaopoeta Theodorus ille habendus est. )1 In Theodoridae Plan. 132 de Nioba uido num scribendum sit: Dj9ilias by Corale

49쪽

THEOCRITI SYRACv8- quae nos attinent epigrammata VI, 337 - 340 IX, 98-600 inscripta Asclepi, Musarum, Baechi, Veneris simulacris, Epicharmi, Pisandri Anacreontis statuis omnem, qui tunc in dedicationibus concedebatur, ornatum admittunt.

LEONIDAM TARENTINUM pauperem suisse epigrammat VI, 30 docemur, multum in uita iactatum procul patria urbe diem supremum obiisse epigrammatis VII, I his uerbis: Πολλὸν αα Βαλίης κειμαι χθονός, τε αραντος πάτργὶς τουτο δέ μοι πικροτερον θανάτου. τοιουτος πλανίων βιος βίος Et cum in ipsis Loonida epigrammatis haud rara talis multivaga uita indicia prodeant, non est, cur negemus ipsum uidisse a artis monumenta, do quibus domonstrativa qua dam condiderit. Celebrauit autem Muronis uaccam Athonis epigrammate X, 19, pellis Venorem Anadyomone in Coinsula epiFrammato Plan. 82, Praxitelis Amorem Thespiis epigrammato Plan. 206, Anacreontis ebrii statuam epigrammatis Plan. 306 307. Do Venere Sparta collocata nugatur

epigramma IX, 2 hoco: Εἶπέ ποκ Eυρωτας ποτὶ ταν Κυπριν-α λάβε τευχη,

M απαλον γελάσασα καὶ ἔσσομαι αἰεν ἀτευχής, εἶπε, καὶ οἰκήσω τῶν ' Λακεδαιμονίαν. χά με Κυπρις ανοπλος ἀναιδέες, ι γε δ λεγουσιν

γλωσσα θνατοῖσιν δολία νοσος, ἔς ἀχάλινος ἀφooσυνα τίκτει πολλάκι δυστυχίαν. θνατοῖς γλώσσα Plan. cs Iacobsium ad hunc locum.1 γαν einelitus uoluit eloci. p. 122 aut τῶν Λακεδαιμονίων. γαν certe Leonidas dicero non potuit, cum sermo sit non do terra, at de urbe Lacedaemonia. 2 o δε Pal. υδε Iacobsius Sententia aperte haec est impudentes sunt, qui scientes adseuerant. Propter id quod sequitur ιυς ἀμιν initio uersu pro χὐμεν, quod satis languet, malim χάμιν.

50쪽

De Mercuri et Hercule παρέδοοις agit epigramma IX, l6,

lusum in Amorem ἐκ λιβανωτου factum habes in epigrammato IX, 179. Reliqua, in quibus artis opera commemorantur, uidentur suisse inscriptiones. In omnibus igitur, qua ἐπιδεικτικως lusit Leonidas, liberas habes, quales poeta conceduntur, artium descriptiones, et quod toti huic epigrammatum generi proprium est, ut artium ueritas exaggerata acuminibus adornetur, id ita constanter excoluit, ut certum quendam huius celebrationis stilum praeformasse iudicandus sit. CALLIMAcin singularem quandam gratiam epigrammatis suis inspirauit, ut ab aliorum forma paene abhorreant. In omnibus docta sententiarum elocutio, faceta orationis gracilitas interdum breuis est, ubi breuitato uenustas licitur, interdum luxuriat, ut ' rerum auctoritas sed poeta ipsius ingenium emineat. Omnia autem quae nos attinent VI, 3 7,

quod in dedicanda Diana imagine exsatur, VI, 50 VI, 3li, VII, 58 VI, 49 IX, 33 uidentur inscriptiones fuisse, ni unum exceperis V, 4 de Berenicae imagine Vario uexauit interpretes VI, 3l0: ρμαθίην ητειτο, διdους με Σιμος ὁ Μίκκου ται Μουσαις αἱ δέ, Γλαυκος κως, ἔδοσαν

κειμαι του Σαμίου διστλοον, ὁ τραγικος παιδαοίων Λιονυσος ἐπήκοος οἱ δὲ λέγουσιν, ,. ιερος ὁ πλοκαμος τουμον νεια ἐμοί.

In quod soli lux nobis redundare uidoturis Asclepiadis epigrammate VI, 308:Nικησας του παιδας, ἐπεὶ καὶ γράμμα θρα νεν, Κονναρος γδωκοντ' στραγάλους ἔλαμν, κἀμέ, χαριν Μουσαις, τον κωμικὸν od noητα ποεσβυτην θορυβω θήκατο παιδαρίων. Vt hie igitur Connarus puer uictor in ludo literario Musis posuit comicam personam intor condiscipulorum clamores sic

Simus, puer nimirum, ante certamen in ludo ευμαθίην et τειτο Dissilia πιν Corale